Τις επόμενες δεκαετίες τουλάχιστον το ένα τέταρτο της παγκόσμιας παραγωγής σιταριού θα χαθεί λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή, αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, προειδοποιεί νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Κάνσας Στέιτ των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Βάρα Πρασάντ υπολόγισε συγκεκριμένα πως οι αποδόσεις καλλιέργειας σίτου θα μειωθούν κατά 6 τοις εκατό για κάθε βαθμό Κελσίου που ανεβαίνει η θερμοκρασία, εάν δεν ληφθούν μέτρα για την προσαρμογή στις ακραίες καιρικές διακυμάνσεις. Με βάση τη συγκομιδή σιταριού του 2012-2013, η οποία έφτασε τους 701 εκατομμύρια τόνους παγκοσμίως, η εκτιμώμενη άνοδος της θερμοκρασίας θα οδηγήσει στην απώλεια παραγωγής 42 εκατομμυρίων τόνων σιταριού ετησίως.
«Πρόκειται για μία ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη», δήλωσε ο Πρασάντ. «Η προβλεπόμενη επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην παραγωγή σιταριού είναι μεγαλύτερη από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή τροφίμων θα πρέπει τουλάχιστον να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς ο πληθυσμός του πλανήτη αναμένεται να φτάσει τα 9,6 δισεκατομμύρια άτομα», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές εξέτασαν συστηματικά 30 μοντέλα καλλιεργειών σιταριού σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, όπου η μέση θερμοκρασία της καλλιεργητικής περιόδου κυμαίνεται από τους 15 έως τους 32 βαθμούς Κελσίου. Τα μοντέλα λάμβαναν υπ’ όψιν τους τις ημερομηνίες και το ρυθμό φύτευσης, τις θερμοκρασίες και άλλους παράγοντες διαχείρισης καλλιεργειών.
«Η ακραία θερμοκρασία δεν σημαίνει μόνο περισσότερη θερμότητα, αλλά ενίοτε και περισσότερο κρύο», δήλωσε ο Πρασάντ. «Απλά κοιτάζοντας τη μέση θερμοκρασία δεν κατανοούμε όλη την εικόνα, γιατί είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα που είναι πιο επιζήμια για τις καλλιέργειες. Πολλά φυτά μπορούν να διαχειριστούν σταδιακές αλλαγές, αλλά ένα ακραίο κύμα καύσωνα ή ψύχους μπορεί να σκοτώσει ένα φυτό, επειδή η περίοδος προσαρμογής είναι συχνά ανύπαρκτη», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η αύξηση της θερμοκρασίας μειώνει επίσης το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο το σιτάρι πρέπει να ωριμάσει, με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραγωγή κάθε φυτού την ώρα της συγκομιδής.
