Το Κόσοβο έχει δύο εθνότητες (Αλβανοί, Σέρβοι), δύο θρησκεύματα (ισλαμικό, ορθόδοξο) και ένα εκατομμύριο προβλήματα.

Οι συγκρούσεις μεταξύ Αλβανών και Σέρβων, που είχαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 22 άνθρωποι και πάνω από 500 να τραυματιστούν, αποδεικνύουν ότι ούτε οι πληγές έχουν κλείσει, ούτε οι ψυχές έχουν ημερέψει.

Τα βίαια επεισόδια είναι ένα σήμα κινδύνου που δείχνει ότι η σύγκρουση μεταξύ των δύο κοινοτήτων δεν έχει σταματήσει, πέντε χρόνια μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ σ' αυτή τη σερβική επαρχία, ο πληθυσμός της οποίας είναι στην πλειοψηφία του αλβανικός. Οι Σέρβοι δεν ξεπερνούν πλέον τους 100.000. Στην Πρίστινα είναι λιγότεροι από 500, ενώ πριν τον πόλεμο ήταν αρκετές δεκάδες χιλιάδες.

Ο κίνδυνος κλιμάκωσης είναι πραγματικός, παρά την παρουσία της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ, που αριθμεί 20.000 άνδρες. Οι βιαιότητες στο Κόσοβο μπορεί να αποσταθεροποιήσουν ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων.

Ο Μπερνάρ Κουσνέρ, που ήταν ο ανώτατος αντιπρόσωπος του ΟΗΕ στο Κόσοβο τα δύο πρώτα, και πιο δύσκολα χρόνια της ζωής αυτού του προτεκτοράτου (1999-2001), ήταν ένας από τους ανθρώπους που απέδωσε ευρεία αυτονομία σε μια αλβανοκρατούμενη επαρχία στα νότια της Σερβίας.

Ακόμη κι αν κανείς δεν τολμά να το πει δημοσίως, η Σερβία γνωρίζει ότι οι φιλοδοξίες της στο Κόσοβο ανήκουν πλέον στο παρελθόν, καθώς δεν συμβιβάζονται με την ένταξή της στην ενωμένη Ευρώπη. Η Σερβία αποφάσισε να προσδεθεί στη Δύση.

Σέρβοι και Κοσοβάροι ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις στη Βιένη τον Οκτώβριο του 2003 για το μέλλον της περιοχής. Επισήμως, αντικείμενο των συζητήσεων ήταν οι πρόσφυγες, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες κλπ. Οι Κοσοβάροι όμως δεν κρύβουν ότι απώτερος στόχος τους είναι η ανεξαρτησία. Το δικέφαλο καθεστώς που εγκαταστάθηκε μετά την ήττα των σερβικών δυνάμεων δεν λειτουργεί πια, λένε.