Σε ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, όπου όλοι οι ύποπτοι είναι ντυμένοι με μαύρο και άσπρο, αλλά τα γεγονότα είναι ντυμένα με τις αποχρώσεις του γκρι και οδηγούν σε αναπάντεχες αποκαλύψεις, είναι αρκετή η λογική, για να ανακαλύψει κανείς την απόλυτη αλήθεια;

Βυθίζοντάς μας σε ένα μυστήριο, γεμάτο με τις προκαταλήψεις ενός μοναστηριού, και αποδεικνύοντας ότι κάθε αντιπαράθεση φέρνει μια αποκάλυψη, το διεθνώς αναγνωρισμένο έργο του John Pielmeier, «Η Αγνή του Θεού», παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κοντούλη, στο θέατρο Αλκμήνη, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, στις 9.15 το βράδυ.

Πίσω από μια αποτρόπαια πράξη

Στο μοναστήρι, όπου μονάζει η Αγνή, ένα μωρό βρίσκεται πνιγμένο με τον ομφάλιο λώρο. Διορισμένη από το δικαστήριο, μία ψυχίατρος καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο, που κρύβεται πίσω από την αποτρόπαια αυτή πράξη, έχοντας να αντιμετωπίσει όχι μόνο την ιδιαίτερη προσωπικότητα της Αγνής, η οποία πιστεύει πως όλα είναι μια σκευωρία της αστυνομίας, αλλά και την επιβλητική Ηγουμένη, η οποία προσπαθεί να την εμποδίσει να «παίξει» με το μυαλό της Αγνής, καθώς δεν εγκρίνει την επιστήμη της ψυχιατρικής.

Τα ερωτήματα είναι πολλά: Πώς έμεινε έγκυος η Αγνή, αφού δεν συνάντησε κανέναν άντρα, όσο καιρό βρίσκεται έγκλειστη στο μοναστήρι; Συνειδητοποιεί πώς μένει κανείς έγκυος; Σκότωσε η ίδια το νεογέννητο; Τη βοήθησε κάποιος να διαπράξει το έγκλημα; Η Ηγουμένη θέτει την πιθανότητα μιας άμωμου σύλληψης, ενός  θαύματος του Θεού. Η Αγνή είναι αγία ή απλά μια βασανισμένη ψυχή, λόγω της κακοποίησης που δέχτηκε από τη μητέρα της;

Όλα αυτά τα ερωτήματα αναγκάζουν τις τρεις γυναίκες να εκτεθούν, να φανερώσουν πάθη, αδυναμίες και φοβίες, για να καταλήξουν ακόμα και να αναιρέσουν ή να αμφισβητήσουν τα ίδια τους τα «πιστεύω», την απόλυτη αλήθεια τους. Την προσωπική αλήθεια που κρύβουμε όλοι μέσα μας και που, υποσυνείδητα και ασυναίσθητα, έχει δημιουργηθεί με βάση το παρελθόν μας, τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες μας.

Πολύ παραπάνω από μια πάλη μεταξύ θρησκείας και επιστήμης

Όπως εξηγεί η σκηνοθέτρια της παράστασης: «Ο John Pielmeier έχει χτίσει τρεις αντικρουόμενες ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που θα μπορούσαν, κάλλιστα, να συνθέτουν μία και μόνο, και είναι οι εξής: η ικανότητα του παιδιού να πιστεύει τη φαντασία του και να τη ζωντανεύει σε πείσμα της ενηλικίωσης, η δύναμη του συναισθήματος που αδιαφορεί απέναντι σε κάθε λογική απόφαση και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που επιστρατεύει τη λογική. Αυτοί είναι οι λόγοι, που αυτό το έργο είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία ακόμα πάλη μεταξύ θρησκείας και επιστήμης. Είναι τα βιώματα, το παρελθόν και οι αποφάσεις μας, είναι ο τρόπος που, μυστικά και ήσυχα, αλληλεπιδρούν αυτά μεταξύ τους, την ώρα που νομίζουμε πως εμείς κρατάμε τη μοναδική αλήθεια.

Ο άρτιος μη δογματικός λόγος του John Pielmeier, οι καλοδομημένοι χαρακτήρες και ο γρήγορος ρυθμός του έργου μού γέννησαν την ανάγκη να φέρω στη σκηνή την ατμόσφαιρα του μοναστηριού σε όλη τη λιτότητά της, για να περιβάλλει με το φως και τις σκιές της τη διαδικασία αυτής της δικαστικής ψυχιατρικής ανάκρισης. Πρωταγωνιστικό ρόλο, λοιπόν, σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, έχει η αλήθεια των χαρακτήρων μέσα από τον λόγο και όχι μέσα από σκηνοθετικές υπερβολές. Το τέλος του έργου μάς αφήνει ακόμα με ερωτήσεις, αλλά μας επιτρέπει να συνεχίσουμε την αναζήτηση μόνοι μας! Κι αυτό το κάνει διαχρονικό, ειδικά στις μέρες μας!».

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Άννα - Μαρία Στεφαδούρου, σκηνοθεσία: Μαριάννα Κοντούλη, σκηνικά: Αιμιλία Κακουριώτη, κοστούμια: Γιώτα Νικοδήμου, φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου, μουσική: Αχιλλέας Στέλιος, special effects: Προκόπης Βλασερός, artwork: Παντελής  Ξηροχειμώνας, φωτογραφίες: Θωμάς Αρσένης, βοηθός σκηνοθέτη: Νίκη Καρνάτσου, παραγωγή:  ART - IOI. Παίζουν: Άννα - Μαρία Στεφαδούρου, Ασπασία Μίχου, Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη.

naftemporiki.gr