Του Γιώργου Κουμουτσάκου
Υποψήφιος βουλευτής Β’ Αθηνών
Πρώην ευρωβουλευτής
ΝΔ
Οι εκλογές αυτές προκλήθηκαν με λάθος τρόπο, σε λάθος χρόνο. Εκβιάστηκαν με απροκάλυπτη «εργαλειοποίηση» του Συντάγματος από μια μειοψηφία της Βουλής 132 έναντι 168 βουλευτών, με βασικό κορμό το
ΣΥΡΙΖΑ, τους
ΑΝΕΛ και τη
Χρυσή Αυγή. Επιβλήθηκαν στην πιο ευαίσθητη στιγμή για την Πατρίδα μας, καθώς «πάγωσαν» τη διαπραγμάτευση για την έξοδο από τα μνημόνια και τη χάραξη πιστοληπτικής γραμμής, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν ανασχετικά στην ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας που μόλις ξεκίνησαν. Αλλά και σε μια στιγμή που οι προκλήσεις των γειτόνων μας απαιτούν επαγρύπνηση. Είναι οι πιο κρίσιμες της Μεταπολιτευτικής Περιόδου, καθώς διαμορφώνουν τις εξελίξεις για τα πολλά επόμενα χρόνια.
Δεν μπορεί, πρώτ’ απ’ όλα, να υποτιμάται το γεγονός ότι ολόκληρη η γειτονιά μας μοιάζει με καζάνι που βράζει και μόνο η Ελλάδα λειτουργεί σαν όαση σταθερότητας και ασφάλειας. Ούτε να λησμονούνται οι ανιστόρητες συμπεριφορές των Βορείων γειτόνων μας για τη Μακεδονία και οι φαντασιώσεις για ‘’Μεγάλη Αλβανία’’. Ούτε να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι, τον τελευταίο καιρό, οι τουρκικές προκλήσεις επεκτείνονται από την Κύπρο, στην Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και βέβαια δεν μπορεί να αγνοείται η τακτική της Άγκυρας να περιμένει τη δύσκολη ώρα για τους Έλληνες για να προωθήσει απαράδεκτες και παράνομες απαιτήσεις. Δεν μπορεί να ξεχνούμε πως, αγνοώντας υπαρκτούς κινδύνους, καταλήξαμε σε εθνικές περιπέτειες.
Ακόμη πιο άμεσα είναι τα ζητήματα που αφορούν στην Οικονομία. Εδώ και πέντε χρόνια, βιώνουμε μια κατάσταση που δεν ξανάζησε ποτέ η χώρα σε ειρηνική περίοδο. Πριν από δυόμισι χρόνια κατρακυλούσαμε στην έξοδο από το ευρώ, τη χρεοκοπία, την εθνική περιπέτεια. Και για να τα αποφευχθούν όλα αυτά, η κυβέρνηση αναγκάστηκε, κάποιες φορές, να συμβιβαστεί με πολιτικές που απέκλιναν από τις ιδεολογικές αρχές μας, ενώ κάτω από τις πιεστικές ανάγκες των καιρών δεν απέφυγε λάθη και αδικίες. Χάρις στις θυσίες όλων, πετύχαμε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή, φτάσαμε στο τέλος της ύφεσης και αρχίσαμε την αναπτυξιακή πορεία, τη σταδιακή μείωση της ανεργίας και την αναγέννηση χαμένων προσδοκιών. Λέμε σε κάθε περίπτωση την αλήθεια και δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να πει πως βάλαμε το κομματικό πάνω από το εθνικό και το συλλογικό καλό. Την κοινωνική ευαισθησία δεν τη χαρίζουμε σε κανένα.
Οι κοινωνικές παρενέργειες της κρίσης δεν αντιμετωπίζονται με λόγια τ’ αέρα και αντιγραφή του ‘’λεφτά υπάρχουν’’. Ούτε με πειραματισμούς, που μόνο αστάθεια, αβεβαιότητα και επιστροφή στους κινδύνους προκαλούν. Ρήξη με τους εταίρους μας θα είχε δραματικές συνέπειες. Θα διέκοπτε τους κοινοτικούς πόρους που συνολικά ξεπερνούν τα 43 δις ευρώ, θα μας έσερνε στην εξώπορτα της Ευρωζώνης και θα ζωντάνευε τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Οι καιροί απαιτούν στέρεα βήματα, που οδηγούν με σιγουριά στην έξοδο από την κρίση, την οικονομική ανάκαμψη και την κοινωνική ανασυγκρότηση. Διασφαλίζοντας, δηλαδή, τα δημοσιονομικά αποτελέσματα που πετύχαμε, θεμελιώνοντας ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο και φέρνοντας το κράτος δίπλα στον πολίτη.
Σε κάθε περίπτωση, άμεση προτεραιότητα είναι η έξοδος από το μνημόνιο και η ρύθμιση του χρέους σύμφωνα με την απόφαση των εταίρων μας. Άμεσος στόχος είναι η δημιουργία γόνιμου εδάφους για νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις δουλειάς. Βασικά εργαλεία της πολιτικής στη νέα εποχή είναι οι αποκρατικοποιήσεις, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις τόσο στο κράτος, όσο και στις δομές της αγοράς. Σκοπός είναι μια Ελλάδα που παράγει, εξάγει και προοδεύει. Η Ελλάδα που θέλουμε και μπορούμε να χτίσουμε.
Αυταπάτες, στις κρίσιμες αυτές ώρες δεν μπορεί να υπάρχουν. Η κοινωνία μας χρειάζεται, όσο ποτέ στο παρελθόν, ολόκληρη την αλήθεια. Για ό,τι έγινε, για ό,τι συμβαίνει, αλλά και για ό,τι μπορεί να συμβεί σε κάθε περίπτωση. Είναι, άλλωστε ανάγκη να μην αγνοούμε και να μην υποτιμούμε ούτε τις ευκαιρίες, ούτε τους κινδύνους, στα μεγάλα οικονομικά και εθνικά μας ζητήματα. Χρειάζεται να είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς, έτσι ώστε να οδηγούμε τις εξελίξεις και όχι να σερνόμαστε από αυτές. Να αξιοποιούμε την εμπειρία του παρελθόντος και όχι να ρισκάρουμε επιπόλαια και γι´αυτό επικίνδυνα, όσα με τεράστιες θυσίες κατακτήσαμε.
