Μέσα σε τρεις μήνες το 1994 περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, που ανήκαν στη μειονότητα των Τούτσι και στους μετριοπαθείς Χούτου σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των σημερινών αρχών της Ρουάντας. Από το 1959, οι εξτρεμιστες ηγέτες Χούτου ωθούσαν προς την εξορία μεγάλο αριθμό μελών της μειονότητας Τούτσι, ώστε αργότερα να αντιταχθούν στην επιστροφή τους, δηλώνοντας ότι δεν υπήρχει «αρκετή γη» για όλο τον κόσμο στη Ρουάντα. Το 1994, οι αρχές που σχεδίασαν τη γενοκτονία, προέτρεψαν τους χωρικούς Χούτου να λάβουν μέρος στις σφαγές κάνοντάς τους να προσβλέπουν στην οικειοποίηση των αγροτεμαχίων των γειτόνων Τούτσι, μετά την εξόντωσή τους.

Εάν ο πληθυσμός δεν σταματήσει ν' αυξάνεται, οι βιαιότητες ενδέχεται να ξεσπάσουν και πάλι, εκτιμούν διεθνείς παρατηρητές. Τουλάχιστον το 90% των σχεδόν οκτώ εκατομμυρίων κατοίκων απασχολείται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καθώς η επιφάνεια των καλλιεργήσιμων εδαφών δεν μπορεί να επεκταθεί, μέρος των χωρικών κινδυνεύει να ξαναβρεθεί χωρίς αγρό και συνεπώς χωρίς μέσο διαβίωσης.

Δέκα χρόνια μετά τη γενοκτονία, αρκετοί άνθρωποι θεωρούν ότι κατηγορήθηκαν άδικα για συμμετοχή στις σφαγές από γείτονές τους που ευελπιστούν να οικειοποιηθούν τον κλήρο γης τους. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι συναισθάνεται το οξύ πρόβλημα της κατανομής εδαφών και ετοιμάζει σχετικό νόμο. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ιδιοκτησία της γης την οποία έως σήμερα είχε το κράτος, θα μεταβιβάζεται στους κατέχοντες τ'αγροτεμάχια. Οι τελευταίοι θα πρέπει να δηλώσουν τη γη τους στην διοίκηση και να πληρώνουν στο εξής φόρο. Σε αντάλλαγμα, η κυβέρνηση θα δεσμευτεί να βρει γη σε κάθε κάτοικο της Ρουάντας που το έχει ζητήσει.