«Οταν κάποιος δεν ξέρει πώς να πολεμά, τραυματίζεται. Εάν δεν ξέρεις πώς να κινηθείς, καταλήγεις με μαυρισμένο μάτι». Τάδε έφη Ντόναλντ Ράμσφελντ το 1989 και τα ανέσυρε από τη λήθη η «El Pais» σε χθεσινό της άρθρο.

Τα λόγια αυτά αποδείχθηκαν προφητικά. Τον τελευταίο καιρό, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ δεν ξέρει πως να κινηθεί. Αbyssus abyssum invocat ή το πρώτο λανθασμένο βήμα οδηγεί σε άλλο λάνθασμένο. Από τη στιγμή που ο Μπους του ανέθεσε να οργανώσει τον πόλεμο στο Ιράκ, αφέθηκε να παρασυρθεί από την αλαζονεία του. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: λάθη, κακοί υπολογισμοί και παντελής έλλειψη ευαισθησίας.

Τώρα ο Ράμσφελντ έχει περάσει από την αλαζονεία στην πεισματική τύφλωση, εκτιμούν οι «New York Times».

Οι συνεχείς αποκαλύψεις για τους βασανισμούς ιρακινών κρατουμένων ροκανίζουν την καρέκλα του αρχηγού του Πενταγώνου. Θα οδηγηθεί σε παραίτηση; Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν πώς κάτι τέτοιο έξι μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, δεν είναι και πολύ πιθανόν.

Αλλωστε κάνει «εξαιρετική δουλειά» για την οποία «το έθνος τού οφείλει ευγνωμοσύνη», κατά δήλωση του αμερικανού προέδρου.

Η παραίτηση Ράμσφελντ θα αποδείκνυε ότι η κυβέρνηση Μπους λαμβάνει στα σοβαρά το σκάνδαλο των βασανισμών και δεν περιορίζεται σε μία πολιτική συγγνώμης; Ισως, απάντησε ο ίδιος, καταθέτοντας στις επιτροπές ενόπλων δυνάμεων της Γερουσίας και της Βουλής.

Μόνο που «αυτό που ξεχωρίζει τις δημοκρατίες από τις δικτατορίες, είναι ότι στις πρώτες οι καταχρήσεις αντιμετωπίζονται άμεσα και ευθέως».