Το 3ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ -οι εργασίες του αρχίζουν σήμερα και θα ολοκληρωθούν την Κυριακή- διεξάγεται σε ένα πολιτικό περιβάλλον έντονης ρευστότητας, λίγους μόνον μήνες μετά από μια οδυνηρή εκλογική ήττα, που περιόρισε την δύναμη του κόμματος από το 6,92% των εθνικών εκλογών του Ιουνίου 2012 στο μόλις 1,20% των ευρωεκλογών του Μαΐου 2014.
Οι οιωνοί κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικοί μοιάζουν να είναι, καθώς όλες οι δημοσκοπήσεις, στο διατρέξαν διάστημα, εμφανίζονται καταδικαστικές για την ΔΗΜΑΡ και το πολιτικό εγχείρημα που ανέλαβε πριν από τέσσερα χρόνια ο κ. Φώτης Κουβέλης. Πολύ περισσότερο που το κόμμα δεν απέφυγε την προσβολή από την «παιδική ασθένεια» που παρακολουθεί τα κόμματα του χώρου, από την εποχή της Α' Διεθνούς, τις διασπάσεις...
Στις συνθήκες αυτές η σύγκληση ενός Συνεδρίου μοιάζει περισσότερο με «απονενοημένο διάβημα», παρά με οργανωμένη προσπάθεια «φυγής προς τα εμπρός». Αλλά, αυτό είναι μια υπόθεση την οποία καλούνται να χειρισθούν οι σύνεδροι, τα μέλη και η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ...
Στους απ΄έξω, στους αμέτοχους τρίτους, δεν αναγνωρίζεται παρά μόνον η εκδήλωση του ενδιαφέροντος, για ένα πολιτικό γεγονός, όπως είναι τα κομματικά συνέδρια, είτε αυτό απορρέει από επαγγελματικό καθήκον, είτε από την ιδιότητα του απλού πολίτη.
Με το 3ο Συνέδριο, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ εμφανίζεται να επιδιώκει την αποσαφήνιση μιας στρατηγικής που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αλλά και να δρομολογήσει το κόμμα σε μια νέα «πολιτική ρότα», με την ελπίδα ο νέος πλους στην ταραγμένη πολιτική θάλασσα να οδηγεί σε απάνεμο λιμάνι, διασφαλίζοντας την προοπτική ύπαρξης του...
Υπ' αυτήν την έννοια, το 3ο Συνέδριο είναι μια διαδικασία όχι διατήρησης πολιτικών κεκτημένων -αυτά έγιναν καπνός την βραδιά των ευρωεκλογών- αλλά μια διαδικασία βαθειά υπαρξιακή, καθώς θα πρέπει να απαντηθούν πολλά περισσότερα από όσα η τρέχουσα πολιτική συγκυρία εγγράφει στην ημερήσια διάταξη...
Η διακύβευση αυτή επιβάλλει τουλάχιστον σεβασμό εκ μέρους όσων από το πολιτικό και μιντιακό σύστημα ασχολούνται και σχολιάζουν τις κινήσεις και τις αποφάσεις του κ. Φώτη Κουβέλη και του ηγετικού επιτελείου της ΔΗΜΑΡ.
Στοιχειώδης πολιτική ευπρέπεια υποχρεώνει να αναγνωρίζεται στην ΔΗΜΑΡ, όπως και σε κάθε κόμμα άλλωστε, η δυνατότητα του αυτοπροσδιορισμού της. Και μάλιστα, αυτό ισχύει στον υπερθετικό βαθμό για την ΔΗΜΑΡ και τον κ. Κουβέλη -προσωπικά- καθώς δικαιώθηκαν όταν αρνήθηκαν να παραμένουν ως "αριστερό άλλοθι" σε μια κυβέρνηση, που διακρίθηκε για το αυταρχικό και ατελέσφορο των επιλογών της, όπως φάνηκε περίτρανα στην περίπτωση της ΕΡΤ-ΝΕΡΙΤ, αλλά και ήκιστα συμβατών με την δημοκρατική τάξη παρασκηνιακών επαφών ανώτατου κυβερνητικού παράγοντα με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
