Συνηθίσαμε να τους λέμε αιώνιους φοιτητές, πράγμα ανακριβές, αφού όλοι κάποια μέρα θα... πεθάνουμε και, συνεπώς, κανείς δεν είναι αιώνιος. Η ονομασία λιμνάζοντες φοιτητές αποδίδει καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, την πραγματικότητα, που δεν είναι καλή ως προς τα ποσοστά αποφοίτησης των φοιτητών. Λιμνάζοντες θεωρούμε τους φοιτητές που έχουν εγκαταλείψει τις σπουδές τους, παραμένουν όμως εγγεγραμμένοι στις ανώτατες σχολές, και αυτούς που αδυνατούν να πάρουν το πτυχίο τους έγκαιρα είτε γιατί εργάζονται είτε για άλλους λόγους.
Πόσοι είναι οι λιμνάζοντες φοιτητές κανείς δεν γνωρίζει. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή μετρά τους φοιτητές που βρίσκονται στα κανονικά εξάμηνα φοίτησης και αυτούς που βρίσκονται πέραν των κανονικών εξαμήνων. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι πέραν των κανονικών εξαμήνων φοίτησης είναι λιμνάζοντες φοιτητές, αφού ο νόμος δίνει το δικαίωμα στους φοιτητές να παραμείνουν για άλλα δύο χρόνια στην ανώτατη εκπαίδευση μετά τη συμπλήρωση του κανονικού χρόνου σπουδών, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να πάρουν όλοι το πτυχίο τους αμέσως. Συνεπώς μέσα στους πέραν της κανονικής φοίτησης φοιτητές αθροίζονται και οι τελειόφοιτοι. Στον πίνακα παρατηρούμε ότι σε έντεκα χρόνια έχουμε διπλασιασμό των φοιτητών που βρίσκονται πέραν της κανονικής φοίτησης, πράγμα που δείχνει την εγκατάλειψη των σπουδών από μεγάλο τμήμα του φοιτητικού πληθυσμού. Έτσι οι πέραν της κανονικής φοίτησης από το 56,45% των κανονικής φοίτησης έφτασαν το 111,11%. Η μεγάλη αυτή αύξηση έχει πολλές αιτίες. Κανείς δεν έχει κάνει μία σοβαρή μελέτη για να μάθουμε γιατί τα παιδιά μας αδυνατούν να πάρουν το πτυχίο τους. Υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε πολλές: Αφού οι λιμνάζοντες φοιτητές δεν διαγράφονται ποτέ μέχρι τώρα, συνεχώς προστίθενται οι νέοι λιμνάζοντες και έτσι ο αριθμός τους συνεχώς μεγαλώνει. Από το 1999 έχουμε μεγάλη αύξηση του αριθμού των εισακτέων και τη δημιουργία πολλών νέων τμημάτων, σε κάθε πόλη και σε πολλές κωμοπόλεις. Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των εισακτέων προφανώς έβαλε στις ανώτατες σχολές και πιο αδύνατους μαθητές, που είχαν περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους.
Το θέμα είναι ότι κανείς δεν έψαξε να βρει τις αιτίες της ραγδαίας αύξησης των λιμναζόντων φοιτητών, ώστε να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Είναι πρόβλημα μόνο χαμηλού επιπέδου εισαγομένων, μήπως χρειάζεται να αλλάξει ο τρόπος εκπαίδευσης, μήπως υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις γνώσεις του αποφοίτου λυκείου και των απαραίτητων γνώσεων για την παρακολούθηση των σπουδών; Κανείς δεν γνωρίζει, αφού κανείς δεν έψαξε.
Η διαγραφή των λιμναζόντων φοιτητών που απαιτεί από τα ΑΕΙ το Υπουργείο Παιδείας δεν λύνει το πρόβλημα. Απλώς το διαγράφει. Όταν δεν αντιμετωπίζεις τις αιτίες του προβλήματος αυτό θα δημιουργηθεί ξανά, απλά για λίγο καιρό πιστεύεις ότι δεν υπάρχει.
Οι λιμνάζοντες φοιτητές δεν επιβαρύνουν τα πανεπιστήμια, αφού δεν έχουν κανένα δικαίωμα στη φοιτητική μέριμνα, ούτε παρακολουθούν τα εργαστήρια και τις παραδόσεις. Γιατί λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την οριστική τους διαγραφή από τις ανώτατες σχολές; Μήπως θα έπρεπε να βρεθεί μία λύση λιγότερο ισοπεδωτική; Για παράδειγμα, αν ένας φοιτητής δεν έχει περάσει κανένα μάθημα εντός του 2014 να διαγραφεί, ενώ αν έχει περάσει έστω και ένα μάθημα να μη διαγραφεί, αλλά να έχει ακόμη μία ευκαιρία για την ολοκλήρωση των σπουδών του, αφού δεν κοστίζει τίποτε σε κανέναν;
ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ
Μαθηματικός - ερευνητής
[email protected]
