Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Συνηθίζεται, πολλά χρόνια τώρα, σε εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες λόγω της ιδιότητάς τους ως μη εθνικές εκλογές δεν κρίνουν άμεσα τη διακυβέρνηση της χώρας, να σχολιάζουμε όχι αυτό το ίδιο το αποτέλεσμα που προέκυψε από την εκλογική διαδικασία αλλά το «μήνυμα» που έστειλαν οι κάλπες.
Αυτήν την προσέγγιση της αναζήτησης του μηνύματος και της ερμηνείας του έχουν φροντίσει να την καθιερώσουν ως προσέγγιση των αποτελεσμάτων τα ίδια τα πολιτικά κόμματα, καθώς τους επιτρέπει να αξιολογήσουν τις προθέσεις των πολιτών που ψήφισαν με βάση την «υποκειμενική» κομματική προσέγγιση και όχι την αντικειμενικότητα ενός καταγεγραμμένου ποσοστού. Η παραδοξότητα αυτή, του να προσπαθεί κανείς να προχωρήσει σε ποιοτική και όχι ποσοτική ερμηνεία ενός γεγονότος που έχει προφανή μαθηματική βάση, είναι αυτή που οδηγεί σε άτοπες καταστάσεις, όπου έπειτα από μια εκλογική αναμέτρηση υπάρχει πληθώρα νικητών και έλλειψη ηττημένων. Δύσκολα θα μπορούσε να αρνηθεί κανείς τη διαπίστωση πως οι χθεσινές δημοτικές - περιφερειακές εκλογές σε ό,τι αφορά την εμβέλειά τους και τη σημασία τους στο παιχνίδι των πολιτικών εντυπώσεων κινούνται στη σκιά των ευρωεκλογών, οι οποίες θα καταγράψουν τις εκλογικές δυνάμεις των κομμάτων με τρόπο που οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν μπορούν να το κάνουν και έτσι θα καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Η αλήθεια είναι πως το μήνυμα της κάλπης των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών είχε ήδη τη δική του ερμηνεία προ των εκλογών και προέκυψε, όχι με τον ιδανικότερο τρόπο από όσους συμμετέχουν στη διαμόρφωσή του. Οι εκλογές για τους τοπικούς αιρετούς, δημάρχους και περιφερειάρχες είναι η καλύτερη ευκαιρία τόσο για τα κόμματα όσο και για τους πολίτες να προσεγγίσουν την άσκηση της εξουσίας από «κάτω προς τα πάνω» και όχι από την κορυφή προς τη βάση. Να καθορίσουν και να ασκήσουν πολιτική που διαμορφώνεται από τους πολίτες και φτάνοντας από αυτούς προς τις ηγεσίες των κομμάτων να πάρει μορφές και πρακτικές γενικής εφαρμογής.
Ομως την ευκαιρία αυτή δεν την είδαμε να την εκμεταλλεύεται στο βαθμό που θα μπορούσε και στην έκταση που θα έπρεπε το ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ετσι αποκαλύπτεται πως οι αναφορές στην τοπική αυτοδιοίκηση ως δομικό στοιχείο της σύγχρονης Δημοκρατίας από όπου κι αν προέρχονται δεν έχουν και πολύ μεγάλη αξία ή μάλλον έχουν τόση αξία όση τους αποδίδει η εξυπηρέτηση των ευρύτερων κομματικών σκοπιμοτήτων. Τα διλήμματα και τα συνθήματα που επικράτησαν απείχαν από την κάλυψη των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Αυτή την έλλειψη πολιτικής ευθύτητας την έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν και από ό,τι φαίνεται θα μας κοστίσει ακριβά και στο μέλλον.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
