Το Ιράν τάσσεται υπέρ των διαπραγματεύσεων με τη Σαουδική Αραβία για την προσέγγιση των δυο χωρών και τη διευθέτηση των περιφερειακών προβλημάτων, δήλωσε την Τετάρτη ο Ιρανός υφυπουργός Εξωτερικών Αμίρ Αμπντολαχιάν.

Ο κ. Αμπντολαχιάν δήλωσε ότι η Τεχεράνη δεν έχει λάβει γραπτή πρόσκληση προκειμένου ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών να επισκεφθεί τη Σαουδική Αραβία, ωστόσο η επίσκεψη αυτή περιλαμβάνεται στην ατζέντα του Ιράν, μετέδωσε το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA.

Την Τρίτη ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπας Σαούντ Αλ Φαϊσάλ δήλωσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να «διαπραγματευτεί» με το Ιράν για τη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών που είναι ιδιαίτερα τεταμένες τα τελευταία χρόνια και ότι το Ριάντ έχει καλέσει τον Ιρανό υπουργό να επισκεφθεί τη χώρα.

Η Σαουδική Αραβία, η μεγαλύτερη μοναρχία του σουνιτικού Ισλάμ στον Κόλπο, είναι ο κύριος υποστηρικτής των ανταρτών που πολεμούν τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Ασαντ, ο οποίος είναι στενός σύμμαχος του μεγαλύτερου αντιπάλου του βασιλείου, του σιιτικού Ιράν.

«Δεν έχει παραληφθεί γραπτή πρόκληση, ωστόσο μια επίσκεψη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών περιλαμβάνεται στην ατζέντα της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Χαιρετίζουμε τη διεξαγωγή συνομιλιών και συναντήσεων με σαουδάραβες αξιωματούχους για τη διευθέτηση περιφερειακών προβλημάτων και παρεξηγήσεων και την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων», δήλωσε ο κ. Αμπντολαχιάν.

Ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ρουχανί υιοθέτησε μια συναινετική στάση απέναντι στους γείτονες της Τεχεράνης από πέρυσι που ανέλαβε την εξουσία. Ωστόσο ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ έχει επισκεφθεί άλλα αραβικά κράτη του Κόλπου, ακόμη δεν έχει μεταβεί στη Σαουδική Αραβία.

Η προσέγγιση των δυο χωρών θα έχει συνέπειες σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενδεχομένως τη διακοπή των πολιτικών και στρατιωτικών συγκρούσεων στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο, το Μπαχρέιν και την Υεμένη.

Οι περισσότερες χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (CCG/Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ και Κουβέιτ) ανησυχούν για τις συνέπειες μιας συμφωνίας μεταξύ του Ιράν και της ομάδας 5+1 που προβλέπει πάγωμα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος με αντάλλαγμα μια άρση των κυρώσεων που βαρύνουν την οικονομία της χώρας.

Η δυσπιστία μεταξύ του CCG και του Ιράν, μετά την εγκαθίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας το 1979, επιδεινώθηκε πρόσφατα με τη σύγκρουση στη Συρία, με την Τεχεράνη να υποστηρίζει την κυβέρνηση της Δαμασκού και τις περισσότερες χώρες του CCG να στηρίζουν τους αντάρτες. Άλλο σημείο τριβής είναι το Μπαχρέιν, όπου το Ιράν υποστηρίζει το κίνημα διαμαρτυρίας του σιιτικού πληθυσμού κατά της κυβερνώσας σουνιτικής δυναστείας η οποία υποστηρίζεται από το Ριάντ.