Στις 2 Νοεμβρίου, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι σε δέκα το πολύ αμερικανικές πολιτείες, όπως διαφαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις http://www.naftemporiki.gr/news/static/04/10/19/971086.htm , θα κρίνουν ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε μια Αμερική που έχει διατηρηθεί με μεθοδικότητα κάτω από το σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου, γράφει στη «Figaro» ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ιμπέρ Βεντρίν, ο Τζόρτζ Μπους διατηρεί μεγάλες πιθανότητες νίκης. Ακόμη όμως κι αν νικήσει ο Κέρι, δεν θα είναι το ακριβές αντίθετο του προκατόχου του, αφού στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μια γενική τάση μονομέρειας και κυριαρχίας της ασφάλειας.
Μάταια ονειρεύονται πολλοί Ευρωπαίοι μια Αμερική με «πολυμερή» εξωτερική πολιτική. Η ευρωπαϊκή και η αμερικανική κοινωνία έχουν μεν κοινές αναφορές σε θέματα δημοκρατίας, ερμηνεύουν όμως την απειλή της τρομοκρατίας με διαφορετικό τρόπο η καθεμιά. Κι έτσι, παρόλο που οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να επιδιώξουν τη βελτίωση των σχέσεών τους με τις ΗΠΑ, η πολιτική τους δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από νοσταλγία, ούτε βέβαια από μια στείρα επιθετικότητα.
Αν επανεκλεγεί ο Μπους, είναι απίθανο να αλλάξει την εξωτερική του πολιτική, και κυρίως την πολιτική του απέναντι στον αραβικό κόσμο. Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί πάντως και το ενδεχόμενο να ανανεώσει ο Μπους την ομάδα του, να ξαναδώσει βάρος στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και να ακολουθήσει μια λιγότερο ιδεολογική, λιγότερο στρατιωτική, περισσότερο πολιτική προσέγγιση των προβλημάτων της περιοχής. Σε αυτή την περίπτωση, ο διάλογος με τη νέα κυβέρνηση Μπους θα πρέπει να επαναληφθεί, με την ελπίδα να βρεθεί μια ευρωαμερικανική λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής.
Τι θα γίνει σε τυχόν εκλογή του Κέρι; Η Ευρώπη θα σπεύσει να συμφιλιωθεί με την Ουάσινγκτον. Ο νέος πρόεδρος θα ζητήσει όμως τότε από τους Ευρωπαίους οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στο Ιράκ, κάτω από μια πολυεθνική ομπρέλα. Πώς θα απαντήσει η Ευρώπη σε αυτό το αίτημα; Θα θέσει ως προϋπόθεση την ταυτόχρονη έναρξη συνομιλιών για το Μεσανατολικό;
Ολα αυτά δείχνουν ότι ανεξάρτητα από τις αμερικανικές εκλογές, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να προωθήσουν έναν εσωτερικό διάλογο, ώστε να υποστηρίξουν κοινές θέσεις στη νέα σχέση που θα συνάψουν με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια συμφιλίωση των ευρωπαϊκών πρωτευουσών θα εφοδίαζε την Ευρώπη με μια εποικοδομητική ισχύ και θα της επέτρεπε να διατυπώσει προτάσεις για το Ιράκ, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, για την εκ νέου νομιμοποίηση του ΟΗΕ, για τις σχέσεις με τη Ρωσία.
Πηγή: Le Figaro, ΑΠΕ
