Ένα επίτευγμα το οποίο παραπέμπει σε κάποια από τα πιο ακραία όνειρα της επιστημονικής φαντασίας πραγματοποίησαν γερμανοί επιστήμονες, δημιουργώντας σπερματοζωάρια - «βιορομπότ».
Συγκεκριμένα, πρόκειται για υβριδικούς μικροοργανισμούς, οι οποίοι αποτελούνται από μεταλλικά τμήματα και σπερματικά κύτταρα ταύρου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη «στοχευμένη» γονιμοποίηση ωαρίων ή «παράδοση» φαρμάκων, καθώς είναι «τηλεκατευθυνόμενοι».
Σύμφωνα με δημοσίευμα του New Scientist, ο Όλιβερ Σμιντ και οι συνάδελφοί του στο ινστιτούτο χρησιμοποιούν τους μικρούς μαγνητικούς σωλήνες που περιέχονται στο «πακέτο» ως μέσα χειρισμού/ κατεύθυνσης των «βιορομπότ». Μέχρι τώρα, ο έλεγχος ενός μεμονωμένου κυττάρου το οποίο κινείται προς το ωάριο ήταν εξαιρετικά δύσκολος έως αδύνατος, με επιστήμονες να έχουν καταφέρει να φτάσουν ως το σημείο να «πείσουν» ομάδες κυττάρων να «συνεργαστούν», μέσω της χρήσης χημικών και μαγνητικών πεδίων.
Το συγκεκριμένο «υβριδικό» σπερματοζωάριο φέρει μικροσκοπικούς νανοσωλήνες μήκους 50 microns και διαμέτρου 5-8, από νανοσωματίδια σιδήρου και τιτανίου. Ειδικότερα, οι ερευνητές τοποθέτησαν τους νανοσωλήνες σε υγρό το οποίο περιείχε σπέρμα ταύρου, με αποτέλεσμα την ενσωμάτωσή τους σε σπερματοζωάρια, καλύπτοντας την «κεφαλή» και αφήνοντας «ελεύθερα» τα τμήματα τα οποία έχουν να κάνουν με την προώθησή τους μέσα στο υγρό.
Για τον έλεγχο του προσανατολισμού των νανοσωλήνων, η ομάδα χρησιμοποίησε εξωτερικά μαγνητικά πεδία, στο πρότυπο μίας πυξίδας η βελόνα της οποίας προσανατολίζεται βάσει του μαγνητικού πεδίου της Γης. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστεί εφικτός ο έλεγχος της κατεύθυνσης προς την οποία κολυμπούσαν τα σπερματοζωάρια.
Σύμφωνα με τον Σμιντ, τα σπερματοζωάρια αποτελούν μία ενδεικνυόμενη λύση για ιατρικές εφαρμογές, καθώς είναι ακίνδυνα για το ανθρώπινο σώμα, δεν χρειάζονται κάποια πηγή ενέργειας και μπορούν να κολυμπούν/ κινούνται μέσα σε «δύσκολα» περιβάλλοντα.
