Οι γιορτές των Χριστουγέννων, όπως τουλάχιστον τις επιβάλλει ο δυτικός πολιτισμός, εξαντλούνται σε μία γιορτή παραδειγματικής ιδιοτέλειας. Πολύχρωμα φώτα, θορυβώδη ρεβεγιόν, επιδεικτικά ρούχα, τρέξιμο για τα δώρα, αγωνία για τη νύκτα της μεγάλης γιορτής.

Αν και κανένας παλιός χρόνος δεν έχει ακούσει ως τώρα τις ευχές μου, αν και μου δίνει ελπίδες ψεύτικες, εγώ δεν απογοητεύομαι. Και μολονότι σκανδαλίζομαι να ζητήσω απ' τον Αγιο Βασίλη δέκα εκατομμύρια ευρώ, θα προσπαθήσω να κλέψω λίγη από την αφέλεια των παιδιών που ζητούν ειρήνη στον κόσμο (ίσως επειδή τα δώρα τα έχουν σίγουρα).

Ειρήνη και αγάπη να απλωθούν στη Γη σαν προσευχή. Αλλά επειδή «κάθε άνθρωπος φέρει την καταστροφή μέσα του, πρέπει να κατέχουμε την τέχνη της ζωής, μια τέχνη ιδιαίτερη, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε». (Ιμρε Κέρτες).

Υ.Γ. Κι ένα προσωπικό ρουσφέτι απ' τον Αγιο. Την απάντηση σε δυο-τρία «γιατί».

K.T.