Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Μαδρίτης να ασκήσει δίωξη κατά του πρώην προέδρου της Κίνας, Χου Ζιντάο, για γενοκτονική πολιτική κατά την περίοδο 1988-1992, όταν διετέλεσε επικεφαλής του ΚΚ Κίνας στο Θιβέτ, έφερε στο προσκήνιο της επικαιρότητας την ταραχώδη θητεία του στη συγκεκριμένη ημιαυτόνομη περιοχή της ανατολικής Κίνας.
Ο Χου Ζιντάο διορίσθηκε γενικός γραμματέας της περιοχής των Ιμαλαΐων τον Δεκέμβριο του 1988, ως νέος κομματικός αξιωματούχος καριέρας.
Αν και ο διορισμός του θεωρήθηκε «δυσμενής μετάθεση» για ένα ανερχόμενο κομματικό στέλεχος, στην πραγματικότητα του προσέδωσε μεγάλη ισχύ καθώς είχε στα χέρια του τον τοπικό «Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό» (ο κρατικός κινεζικός στρατός), με μόνιμη και πολυάριθμη παρουσία, καθοριστικό παράγοντα ισχύος στο Θιβέτ.
Ο προκατοχός του, Γου Τζινχουά, καταγόμενος από την μειονότητα των Γι, είχε προωθήσει την μερική φιλελευθεροποίηση και την καλλιέργεια καλών σχέσεων με τον τοπικό κλήρο.
Η ανεκτικότητα του εκνεύρισε το Πεκίνο καθώς θεωρήθηκε ότι αναθέρμανε τις αποσχιστικές τάσεις των Θιβετιανών, γι’αυτό και αντικαταστάθηκε από τον Χου Ζιντάο.
«Σιδηρά πυγμή»
Ο τελευταίος πρέσβευε τη λογική της «σιδηράς πυγμής». Οι διακηρυγμένοι στόχοι του Χου ήταν η επιβολή της τάξης και η οικονομική ανάπτυξη ως ανάχωμα σε μια επαπειλούμενη απόσχιση.
Η περιστολή των ατομικών ελευθεριών που ακολούθησε, όπως και η απαγόρευση τέλεσης πολιτιστικών εκδηλώσεων, οδήγησαν σε μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και έξαρση της βίας.
Ο Χου αντέδρασε κηρύσσοντας στρατιωτικό νόμο τον Μάρτιο του 1989 (και για 13 μήνες), με το στρατό να εισβάλλει στην Λάσα. Η στρατιωτική επέμβαση ήταν ιδιαίτερα αιματηρή, ενώ υπήρξαν καταγγελίες και για εκτεταμένες κακοποιήσεις Θιβετιανών.
Σύμφωνα με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ο Χου Ζιντάο εγκαθίδρυσε στο Θιβέτ «καθεστώς τρόμου και παρακολούθησης», με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις να αποτελούν την ημερήσια διάταξη.
«Πολιτισμική γενοκτονία»
Στον Χου αποδίδεται, επιπλέον, η προώθηση - μέσω κρατικών επιχορηγήσεων - του εποικισμού του Θιβέτ από κινέζους Χαν, ώστε να αλλοιωθεί η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής.
Ο Δαλάι Λάμα έχει αποκαλέσει την συγκεκριμένη πολιτική «πολιτιστική γενοκτονία».
Το Θιβέτ, το οποίο τους τελευταίους αιώνες είχε πάντοτε μια αντιφατική σχέση με την Κίνα, προσαρτήθηκε ως αυτόνομη δημοκρατία στην Κίνα το 1950 και έκτοτε αποτελεί μια από τις πλέον ταραχώδεις περιοχές της ασιατικής χώρας.
