Μέχρι το Μαξίμου έφτασε χθες ο απόηχος από τα τύμπανα πολέμου στη Συρία. Πέρα από την διάψευση κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών των δημοσιευμάτων που κατέκλυσαν το διαδίκτυο και που ήθελαν την Ουάσιγκτον να ζητά Σούδα και Καλαμάτα από την κυβέρνηση και φυσικά τη χρήση του ελληνικού εναέριου χώρου, ο προβληματισμός των κυβερνητικών παραγόντων έχει να κάνει και με την ουσία του ελληνικού προβλήματος. Δηλαδή ποιες και μέχρι ποίου σημείου μπορεί να είναι οι επιπτώσεις ενός πολέμου στη Συρία στην κρίση χρέους που ταλανίζει τη χώρα;
Κι εδώ οι απόψεις διίστανται. Υπήρξαν στελέχη της κυβέρνησης που δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο αυτή τη χρονική στιγμή κατά την οποία γίνεται προσπάθεια για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων να «ανοίξει» ένα πολεμικό μέτωπο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Υπήρξαν όμως και συνεργάτες του Πρωθυπουργού που πιστεύουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα βγάλει τη χώρα μας από το κάδρο και θα επιτρέψει σε συνεργασία με τους δανειστές μας την αναζήτηση μιας οριστικής λύσης. Κάποιοι θεωρούν ότι με την Αίγυπτο, Συρία και Τουρκία να φλέγονται, δηλαδή σχεδόν ολόκληρη τη «γειτονιά» μας, τίποτε καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η χώρα μας έτσι καθίσταται ο μοναδικός πόλος σταθερότητας και συνεπώς ανάπτυξης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι παρά τις διαψεύσεις του αρμόδιου υπουργείου η Ελληνική Κυβέρνηση όχι μόνο γνωρίζει ότι οι ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις βρίσκονται μέσα σε όλα τα εναλλακτικά σχέδια ενδεχόμενης στρατιωτικής επέμβασης, αλλά και ότι η χρήση τους, αν ζητηθεί και πάντα στο πλαίσιο διατλαντικών συμφωνιών, θα γίνει με τη συναίνεση της. Άλλωστε με την Τουρκία να ζητά μετ’ επιτάσεως την επέμβαση στη Συρία, βλέποντάς το και ως ευκαιρία να αναβαθμίσει τις τρωθείσες σχέσεις της με τις ΗΠΑ, η υποστήριξη που θα ζητηθεί θα είναι επικουρική.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, έξι ημέρες μετά τη σφαγή με χημικά όπλα στην Γκούτα, επιβεβαίωσε ότι επικοινώνησε για το θέμα τόσο με την κ. Αστον που είναι υπεύθυνη για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, όσο και με τον Γάλλο ομόλογό του. «Πρέπει η αντίδραση να είναι καθαρή και απόλυτη», τόνισε και δεν παρέλειψε να ζητήσει την πλήρη και κάθετη καταδίκη της επίθεσης με χημικά.
Ακόμη και το γεγονός ότι η Κουμουνδρούρου έσπευσε να καλέσει την κυβέρνηση «να διαβεβαιώσει τον ελληνικό λαό ότι όχι μόνο θα αρνηθεί τη χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας για μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία, αλλά ότι θα αντιταχθεί σε κάθε σχέδιο για στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή», επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
