Πιο αναλυτικά, ο εν λόγω πτυχιούχος προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο πριν από περίπου δέκα χρόνια αξιώνοντας αποζημίωση για ηθική βλάβη λόγω παραλείψεως των οργάνων του δημοσίου να εκδώσουν τα αναγκαία προεδρικά διατάγματα για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων ΤΕΙ και ειδικότερα του Μηχανικών – Ηλεκτρολόγων. 

 

Αντίστοιχες αιτήσεις είχαν υποβληθεί και από άλλους πτυχιούχους άλλων τομέων των ΤΕΙ κατά της παράλειψης έγκαιρης έκδοσης παρόμοιων διαταγμάτων όταν το ΣτΕ στο παρελθόν είχε ακυρώσει τα τότε ισχύοντα διατάγματα για τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

 

Ο αιτών υποστήριζε με την αγωγή του ότι με την παράλειψη και καθυστέρηση του δημοσίου, περιορίστηκε η επαγγελματική του δραστηριότητα και το διοικητικό Πρωτοδικείο του επιδίκασε αποζημίωση 8.500 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης.

 

Το Διοικητικό εφετείο έκανε δεκτή την έφεση του Δημοσίου και απέρριψε την αποζημίωση κρίνοντας ότι δεν εθίγησαν συνταγματικά δικαιώματα του. Το ΣτΕ με την 2544/13 απόφαση του έκανε δεκτή την αίτηση του πτυχιούχου και έκρινε μη νόμιμα αιτιολογημένη την εφετειακή κρίση καθώς δέχτηκε ότι η έκδοση διαταγμάτων για τα επαγγελματικά δικαιώματα αποτελούσε δέσμια υποχρέωση της διοίκησης που πήγαζε ευθέως από το Σύνταγμα.

 

Έκρινε επίσης ότι η παράλειψη έκδοσης του διατάγματος σε σύντομο διάστημα αποτελούσε παράβαση των διατάξεων του συντάγματος για την ανώτατη εκπαίδευση και τα ΤΕΙ και την οικονομική – επαγγελματική ελευθερία, διότι αποστερούσε τον πτυχιούχο και από την δυνατότητα συμμετοχής στην οικονομική και κοινωνική ζωή και επομένως θεμελιώνεται ευθύνη του δημοσίου για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο διοικητικό Εφετείο για νέα κρίση και προσδιορισμό της αποζημίωσης.