Ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο αρχιερέας του «άξονα του κακού», κατά τη διατύπωση της Ουάσινγκτον, Σαντάμ Χουσεϊν, δεν έχουν βρεθεί ποτέ τόσο κοντά, όσο σε αυτό το καρναβαλικό άρμα στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας.

Τις καρικατούρες των δύο ηγετών καλύπτει σκέπασμα που αναγράφει «Laewe on laewe losse» (Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν).

Στην προκειμένη περίπτωση, ταιριάζει βέβαια πιο πολύ το δόγμα του Τζέιμς Μποντ «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν».

Καταλαβαίνει κανείς δύσκολα ή καθόλου τις μονομερείς επιλογές του Μπους όταν ξεχνά τι σημαίνει η 11η Σεπτεμβρίου για τις ΗΠΑ. Η 11η Σεπτεμβρίου είναι ένα σημείο καμπής. Είναι η στιγμή που γεννήθηκε η παραδοξότητα που κρατά αιχμάλωτη την Αμερική.

Την 11η Σεπτεμβρίου οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυψαν ξαφνικά ότι είναι τρομερά ευάλωτες. Η αίσθηση αυτή δημιούργησε την ανάγκη διάψευσής της. Το νέο δόγμα Μπους δεν κάνει άλλο από το να δίνει διέξοδο σε αυτό το άγχος που βασανίζει την Αμερική.

Το κλειδί της στάσης Μπους δεν είναι βέβαια μόνο ψυχολογικό. Για να καταλάβουμε την επιτάχυνση της ιρακινής περίπτωσης, πρέπει να γυρίσουμε στο περασμένο καλοκαίρι. Εκείνη την περίοδο, πιεσμένη από τα προβλήματα που έθετε το σκάνδαλο Enron και μια «κουρασμένη» οικονομία, η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να επικοινωνήσει με το εκλογικό σώμα, επιλέγοντας το Ιράκ ως τη νέα προτεραιότητα στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Με τον τρόπο αυτό, απελευθερώθηκε και πάλι εκείνο το αίσθημα της 11ης Σεπτεμβρίου.

K.T.