ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
13:40 – 16:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρίες και κύριοι, επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση η οποία διακόπηκε. Στο σημείο τούτο οι κύριοι κατηγορούμενοι θα κληθούν ένας – ένας να δώσουν γενικές πληροφορίες επί τις πράξεις και φυσικά θα απολογηθούν στο τέλος, δεν θέλουμε λεπτομέρειες. Γενικές πληροφορίες τι θέση παίρνει ο καθένας. Και θα τα πούμε με τη σειρά βέβαια του κατηγορητηρίου.
Ο κ. Κουφοντίνας πρώτος. Έχετε την ευγενή καλοσύνη κ. Κουφοντίνα.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Πιο πριν ήθελα να σας πω για το ζήτημα του προαυλισμού. Είχαμε κάποιες ώρες που βγαίναμε στο προαύλιο, μιλάγαμε και στα τηλέφωνα με τους δικούς μας. Τώρα όπως έχει γίνει ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου επιτρέπετε να σας διακόψω;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ναι – ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μ’ αρέσει να διακόπτω κανέναν. Εδώ δεν μπορούμε εμείς να τα πούμε αυτά σαν Δικαστήριο.
Εμείς θα σας ρωτήσουμε αν δέχεστε αυτά που ακούσατε σαν κατηγορία ή τα αρνείστε; Τίποτε άλλο. Και στο τέλος βέβαια αναλυτικά έχετε δικαίωμα ή να απολογηθείτε ή να πείτε «εγώ δεν θέλω να απολογηθώ›. Δεν έχουμε εμείς σαν Δικαστήριο δικαιοδοσία εδώ στις φυλακές. Εμείς έτυχε αυτή τη στιγμή να είναι η αίθουσα εδώ για λόγους, ξέρω κι εγώ ποιους, δεν μας φτάνουν τόσες μεγάλες αίθουσες να έχουμε αλλού μάλλον.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Αν εμείς δεν μπορούμε να περπατάμε κάποιες ώρες, ιδιαίτερα κάποιοι από εμάς που έχουν προβλήματα υγείας, δεν θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν και τη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ εκφράζω ευχή, αυτά να ικανοποιούνται. Θέλω να περπατάτε, όπως και εγώ θα ήθελα να περπατάω, όπως περπάταγα μέχρι να αρχίσει η δίκη, αλλά τι να κάνω τώρα. Καταλάβατε; Αυτό μπορεί να ρυθμιστεί εδώ από τη Διεύθυνση των Φυλακών και φυσικά και με παράκληση δική μου, διότι πράγματι είναι θέμα όπως λέτε υγιεινής. Κύριε εγώ άμα δεν περπατάω, πως εγώ θα κρατηθώ σαν ζωντανός οργανισμός. Αυτό εντάξει.
Πέστε μου όμως, τι θέση, ακούσατε ένα κατηγορητήριο, το οποίο σας αποδίδουν ένα σωρό πράξεις, σας αποδίδει το διατακτικό του βουλεύματος, τι θέση παίρνετε, δέχεστε ή όχι;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Έχω και μια δήλωση να σας την καταθέσω μετά. Θεωρώ αυτή τη δίκη, δίκη εκτάκτων μέτρων, δίκη ειδικών ποινών βάσει ειδικών νόμων, δίκη και φρονημάτων, δίκη πολιτική.
Επομένως νομίζω, ότι το Δικαστήριό σας από τη θέσπισή του και από τον τρόπο ορισμού των μελών του, είναι το κατ’ εξοχήν αρμόδιο, για να διαχειριστεί και να διεκπεραιώσει αυτή την καθαρά πολιτική υπόθεση.
Η στάση μου στη διαδικασία θα είναι συνεπής προς τη δήλωση της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης για τη δράση της Επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν. Αρνούμαι το κατηγορητήριο και τις κατηγορίες όπως διατυπώθηκαν και θα αναφερθώ στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Να καταθέσω τώρα τη δήλωση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειάζεται, έχουμε όλο το χρόνο. Οτιδήποτε θέμα ανακύπτει, θα μου ζητάτε εμένα το λόγο και εγώ θα σας τον δίδω. Επίσης στο τέλος με όση αναλυτικότητα επιθυμείτε εσείς, θα απολογηθείτε και θα δούμε με ποιο βαθμό βέβαια θα υπάρχει ευχέρεια μεγαλύτερη, πάρα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι υπάρχει τώρα. Αλλά εάν θέλετε κάποια δήλωση να την δώσετε και να την διαβάσουμε, δεν θα σας το αρνηθώ, ή αν θέλετε στην πορεία της διαδικασίας.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Στην πορεία της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποτε νομίζετε κ. Κουφοντίνα εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε, γιατί θα δημιουργηθούν άλλα θέματα προδικαστικά, τα οποία θα απαντήσει πρώτα το Δικαστήριο και αν τελικά κριθεί αρμόδιο και με καλή σύνθεση, μόνο τότε θα κάθεται να πει περισσότερα πράγματα, διαφορετικά είναι πρωθύστερα όλα.
Έχει την καλοσύνη ο κ. Σάββας Ξηρός.
?..: Κύριε Πρόεδρε έχει μια δήλωση, την οποία δεν μπορεί να διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ρωτάω εάν αρνείστε την κατηγορία ή όχι;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Μάλιστα. Δεν θέλω να απαντήσω μονολεκτικά, έχω γράψει μια δήλωση γι’ αυτό το θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, έχετε κάποια δήλωση, να την διαβάσουμε. Αλλά εσείς γενικά λέτε, ότι τις κάνατε αυτές τις πράξεις ή όχι;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Καταλήγει η δήλωση και λέει αυτό που θέλω να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή; Με λίγα λόγια, γιατί η δήλωση τι, δεν μπορείτε να τα πείτε εσείς; Πέστε μου με δυο λόγια και θα την πάρω εγώ και την δήλωση.
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν ακούω, κάνει πολύ αντήχηση εδώ μέσα, δεν ξέρω τι γίνεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω, πέστε με λίγα λόγια εσείς τι θέση παίρνετε στην κατηγορία; Λέτε «τα αρνούμαι όλα, τα δέχομαι όλα› ή «δέχομαι μόνο αυτά που λέτε ότι έκανα εγώ και για τους άλλους δεν τα δέχομαι›. Τι θέση παίρνετε;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, αλλά θέλω να διαβάσω τη δήλωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, θα την διαβάσουμε. Λοιπόν, δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες και επιθυμώ να μου επιτρέψτε να διαβάσω μια δήλωση. Βεβαίως.
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν έχω τη δυνατότητα όμως, πρέπει να έρθει κάποιος άλλος να την διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δώστε την μου να την διαβάσω εγώ. Φέρτε την εδώ.
Διαβάζει:
«Δήλωση του κ. Σάββα Ξηρού
Θεωρώ το Δικαστήριό σας αναρμόδιο, προκατειλημμένο και άρα μη δίκαιο και παράνομο.
Αναρμόδιο, γιατί καλείται να δικάσει πράξεις πολιτικές, τις οποίες μόνο αρμόδιος να τις κρίνει είναι ο λαός και η ιστορία.
Προκατειλημμένο και μη δίκαιο, γιατί επιχειρώντας να παρουσιάσει πολιτικές πράξεις σαν ποινικές, μας στερεί τη δυνατότητα να θέσουμε στα πολιτικά και ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν, ενώ παράλληλα υπονοεί κίνητρα διαφορετικά.
Παράνομο, γιατί παραπεμπόμαστε σ’ αυτό με βάση ένα ειδικό νόμο ψηφισμένο από 20 βουλευτές, υπαγορευόμενο από την υπερεθνική κυρίαρχη ελίτ, φτιαγμένο ειδικά για μας μετά από άλλες δυο αποτυχημένες απόπειρες επιβολής παρόμοιων νόμων, καθώς και με βάση άλλες ειδικές διατάξεις θεσπισμένες κατά την εξέλιξη της υπόθεσής μας νόμου και διατάξεων που έρχονται σε αντίθεση ακόμη και με το Σύνταγμα.
Επιπλέον εσείς, οι διορισμένοι σαν άριστοι δικαστές, καλείστε να δημιουργήσετε ένα νομικό προηγούμενο που θα νομιμοποιήσει την περιστολή δικαιωμάτων αιώνων, ώστε το κάθε Δικαστήριο στο μέλλον να αυθαιρετεί σύμφωνα με τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες νομότυπα.
Το πράττετε στη δύση της καριέρας σας διατεταγμένοι να εφαρμόσετε έναν φασιστικό νόμο, τον οποίο γνωρίζετε πολύ καλά από την εποχή της δικτατορίας, Ν.509 στο ξεκίνημά σας στο δικαστικό σώμα. Θα μας δικάσει ένα Ειδικό Δικαστήριο (Έκτακτο Στρατοδικείο) με ένα κατηγορητήριο βασισμένο αποκλειστικά σε ομολογίες.
Σε ό,τι με αφορά, οι ομολογίες μου πάρθηκαν κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες: Παρέμεινα επί 40 ημέρες κρατούμενος κατά παράβαση κάθε νόμου, καθηλωμένος με δεμένα μάτια συνεχώς, χωρίς ύπνο για τέσσερα μερόνυχτα, δεμένος, ιδιαίτερα τις 10 πρώτες ημέρες σφιχτά με σχοινιά και ιμάντες ανακρινόμενος συνεχώς χωρίς αίσθηση του χρόνου κάτω από συνθήκες ψυχολογικής βίας, με απειλές έκδοσης και ζωής έκδοσης (σε άλλο κράτος εννοείτε; Εντάξει), με δημιουργία ατμόσφαιρας φόβου, παροχή ψυχοφαρμάκων που διέλυσαν την προσωπικότητά μου φέρνοντάς με σε κατάσταση άβουλου παιδιού, δημιουργώντας παραισθήσεις και ανικανότητα να ξεχωρίσω το φανταστικό από το πραγματικό.
Οι παρενέργειες εξακολούθησαν και εξακολουθούν ακόμη να υφίστανται μειωμένες, όπως αντιλαμβάνομαι κάθε φορά που κάνω ανασκόπηση κοιτάζοντας προς τα πίσω.
Θεωρώ ότι το Δικαστήριό σας έχει συσταθεί για να συκοφαντήσει όχι μόνο τον αγώνα μας, αλλά και οποιοδήποτε δυναμικό κοινωνικό αγώνα οποιασδήποτε μορφής, καθώς και να τρομοκρατήσει όσους τολμήσουν στο μέλλον ακόμη και να σκεφτούν ανάλογες δράσεις.
Ως εκ τούτου θα παραμείνω στο Δικαστήριό σας και θα πολεμήσω το ξεστοίχειωμα του παρελθόντος και να υπερασπίσω όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά το δικαίωμα του κάθε πολίτη να παλεύει ασυμβίβαστα και να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο.
Θα παραμείνω στο βαθμό που τα επιτρέψει η κατάσταση της υγείας μου, αλλά δεν θα απαντήσω σε ερωτήσεις, παρά μόνο σε όσες αφορούν το πολιτικό μέρος των ενεργειών της Οργάνωσής μας.
Δεν θα σχολιάσω με κανέναν τρόπο τις υποτιθέμενες ομολογίες μου, δεν πρόκειται να κάνω χρήση ευεργετικών διατάξεων που προσφέρθηκαν αφειδώς και δελεαστικότατα, ούτε θα ζητήσω οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση, ούτε θα προσφύγω σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό δικαστήριο, ούτε θα κάνω έφεση στην όποια απόφασή σας.›
Αυτή είναι η δήλωσή σας. Θέλετε κάτι άλλο να προσθέσετε, να πείτε κάτι άλλο; Όχι. Ο κ. Γραμματεύς να την πάρει. Δεν έχει υπογραφή, αλλά την παρέδωσε στα χέρια του Προέδρου και την υπογράφει ο Πρόεδρος, το ίδιο πράγμα είναι. Μην φαίνεται ότι είναι δική μου δήλωση. Εγώ τα διάβασα καθαρά όμως να τα ακούσετε όλοι τι λέει ο άνθρωπος.
Έχουμε τον τρίτο κατηγορούμενο, τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Τον παρακαλώ να έρθει εδώ κοντά μου. Να μου πείτε ποια θέση παίρνετε στο κατηγορητήριο;
Χ.ΞΗΡΟΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, ούτε τις πράξεις, όπως μου αποδίδονται και επιφυλάσσομαι να απαντήσω κατά τη διαδικασία και κατά την απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βασίλειος Τζωρτζάτος. Ναι κ. Τζωρτζάτο.
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Αρνούμαι τις κατηγορίες, αρνούμαι το περιεχόμενο των ομολογιών μου, είναι αποτέλεσμα σωματικής και ψυχολογικής βίας, καθώς και χορήγηση ειδικών ψυχότροπων ουσιών και γι’ αυτό έχω καταθέσει και μήνυση για βασανιστήρια.
Η πραγματικότητα είναι ότι υπήρξα περιφερειακό μέλος της 17Ν από το 1985. Αποστασιοποιήθηκα σταδιακά από το 1990 και αποχώρησα στα μέσα του 1992 για πολιτικούς και προσωπικούς λόγους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να μας πείτε;
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθίστε.
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Πάτροκλος Τσελέντης. Εσείς ποια θέση παίρνετε σ’ αυτές τις κατηγορίες;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν αποδέχομαι την πρώτη κατηγορία, ότι είχα οποιαδήποτε συμμετοχή στην απόπειρα κατά του Αμερικάνου Ρόμπερτ Τσαντ. Επίσης δεν αποδέχομαι ότι είχα οποιαδήποτε συμμετοχή στη ληστεία στο Σούπερ Μάρκετ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα τα άλλα;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Κατά τα υπόλοιπα αποδέχομαι όσα έχω απολογηθεί έως τώρα, δηλαδή ότι υπήρξα μέλος από το τέλος του 1983 έως το 1988. Από εκεί αποχώρησα, οπότε δεν αποδέχομαι τις οπλοκατοχές και τη συμμετοχή μου έως σήμερα. Τα υπόλοιπα θα τα πω στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστώ. Έχετε κάτι άλλο να προσθέστε;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έχω. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Διονύσης Γεωργιάδης. Ελάτε κ. Γεωργιάδη.
Δ.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, γιατί θεωρώ ότι είναι έωλες, είναι παντελώς άσχετες προς το πρόσωπό μου και ασύμβατες προς τον χαρακτήρα μου. Επιφυλάσσομαι να διευκρινίσω οτιδήποτε θέλετε στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να μας πείτε;
Δ.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Θεολόγος Ψαραδέλλης. Ελάτε κ. Ψαραδέλλη. Εσείς κ. Ψαραδέλλη;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Βασικά δεν αποδέχομαι ότι ήμουν ποτέ μέλος της 17Ν. Διώκομαι σήμερα για την αντιδικτατορική μου δράση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα πόσο χρονών είστε;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Είμαι 60, σαν κι εσάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ίσα με εμένα; Που το ξέρετε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Το διάβασα, 54 είστε, είμαι 60.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδες που μου βγάλατε την ηλικία μου!
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Δεν ξέρω, εμένα με βγάλανε και 65 κάποτε! Για να με δέσουν σ’ αυτή την ιστορία.
Νομίζω ότι κατά την ακροαματική διαδικασία θα αποδείξω ότι δεν ήμουν ποτέ μέλος της 17Ν γιατί έχω πολλές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τις κατ’ ιδίαν πράξεις που λέει η κατηγορία βέβαια, γιατί εμείς δεν λέμε τίποτα. Εμείς έχουμε μια ουδέτερη θέση.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Απλώς διαβάσατε το βούλευμα αυτή τη στιγμή και που αποδίδονται δύο ληστείες, στις οποίες δεν έχω συμμετάσχει ποτέ, δεν ήμουν ποτέ στη 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Είναι πολύ απλό και με διώκουν οι Αγγλοαμερικάνοι -αν θέλετε να μάθετε- για τη δράση μου της δικτατορίας. Ήταν η δράση τέτοια αντιαμερικάνικη, αντιϊμπεριαλιστική, ήταν όλα αυτά τα οποία εμένα με κατηγορούν σήμερα. Γιατί τόσα χρόνια με ξέρουν στα Σωματεία, στις διαδηλώσεις, στην Ευρώπη, παντού. Δεν είναι ότι μου βάζουν μία κατηγορία σήμερα για τις κοινωνικές μου σχέσεις που είχα με κάποιον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μας τα πείτε, λοιπόν, αναλυτικά κατά την πορεία της δίκης και στο τέλος στην απολογία σας, να δείτε τέλος πάντων τι θα πούνε εναντίον σας και θα απαντήσετε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Θα σας τα πω. Αυτή τη στιγμή δεν διώκομαι εγώ, διώκονται οι ιδέες μου κ. Πρόεδρε. Ναι, οι ιδέες μου. Όπως διώκονται εδώ και 40 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι ιδέες όχι. Δεν μπορώ να το δεχτώ με τίποτα. Το νομικό σύστημα το οποίο εφαρμόζω, δεν επιτρέπει τη δίωξη των ιδεών. Αν διαπιστώσω ότι διώκονται ιδέες, φυσικά και είναι μόνο οι ιδέες που δεν υλοποιούνται σε πράξεις, εγώ δεν μπορώ να πω και μάλιστα τις συγκεκριμένες πράξεις αυτές εγώ ψάχνω, δεν ψάχνω τίποτε άλλο. Ιδέες θα ψάξω εδώ μέσα;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Καμία πράξη σ’ αυτή την Οργάνωση, την 17Ν δεν με έχει κατηγορήσει κανένας και μου έχουν βάλει δύο ληστείες, χωρίς να υπάρξω μέλος εκεί πέρα ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα ψάξουμε και θα τα βρούμε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Πιστεύω να τα ψάξετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην αμφιβάλετε καθόλου.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε με βάση τον νόμο τον οποίον θα δικάσετε διώκονται και φρονήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο νόμος; Αφήστε θα τα πούμε στη διαδρομή. Τώρα εδώ ζητάω γενικές πληροφορίες, τι θέση παίρνει ο κάθε κατηγορούμενος.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Αναφέρεται και σε αυτό που είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Κωνσταντίνος Καρατσώλης. Πέστε μου κ. Καρατσώλη εσείς τι θέση παίρνετε σ’ αυτές τις κατηγορίες;
Κ.ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες και επιφυλάσσομαι να αναπτύξω στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας και στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην απολογία σας όταν έρθει η ώρα.
Κ.ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Όταν έρθει η ώρα μου. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ηρακλής Κωστάρης. Ναι, κ. Κωστάρη.
Η.ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες, δεν έχω καμία σχέση με την 17Ν και θα το αποδείξω αυτό στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας και στην απολογία μου με αποδεικτικά στοιχεία που θα προσκομίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να τα προσκομίστε, η κατηγορούσα αρχή θα αποδείξει.
Ο κ. Θωμάς Σερίφης.
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Θα τοποθετηθώ επί των κατηγοριών στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου εδώ, τι λέτε, αρνείστε τις κατηγορίες, τις δέχεστε;
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Αρνούμαι την εισαγωγή των κατηγοριών όχι στο σύνολό τους, επιμέρους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορισμένες. Και θα μας πείτε στην απολογία σας, εγώ κύριε αυτά δέχομαι, εκείνα δεν δέχομαι, στο τέλος.
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή τι δέχεστε τώρα, για να ξέρουμε να παρακολουθούμε;
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Θα τοποθετηθώ στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πείτε. Τώρα δεν λέτε τίποτα. Δικαιούστε, ό,τι θέλετε θα μου λέτε. Ούτε σας κάνω ερωτήσεις, αν μου πείτε «εγώ αρνούμαι να απαντήσω›. Δεν έχω δικαίωμα να συνεχίσω. Το δικαίωμα σιωπής θα το σεβαστούμε απόλυτα. Δεν θέλετε να απαντάτε, δεν θα απαντάτε. Καθίστε.
Ο κ. Κωνσταντίνος Τέλιος
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Αποδέχομαι μόνο την φυσική μου παρουσία και μόνο για τις υποθέσεις Ανδρουλιδάκη, Παλαιοκρασσά και την ληστεία της Τράπεζας Εργασίας στα Πατήσια. Αποδέχομαι μόνο τη φυσική μου παρουσία, καμία άλλη συμμετοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή η φυσική σας παρουσία δεν είναι συμμετοχή; Δεν ξέρατε επί παραδείγματι ότι γίνεται κάτι και η φυσική σας παρουσία θα έχει κάποια επίδραση ενισχυτική σε αυτούς οι οποίοι τα διέπραξαν;
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Γνώριζα ότι θα γινόταν κάτι, αλλά δεν είχα καμία συμμετοχή σε αυτό που θα γινόταν, ούτε ενισχυτική συμμετοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρατε. Την πρώτη φορά δεν ξέρατε. Την δεύτερη δεν το μάθατε;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Τοποθετήθηκε κ. Πρόεδρε, ναι, αποδέχεται τη φυσική του παρουσία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρωτάω: το ξέρει; αν θέλει απαντάει. Μπορεί να μην μου απαντήσει. Θέλετε να μου απαντήσετε ή όχι;
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Νομίζω, ότι με αυτό που είπα, ολοκλήρωσα αυτά που ήθελα να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θέλετε τίποτε άλλο. Ναι, κ. συνήγορε καλά κάνατε και επενέβητε, αλλά εγώ τον ρωτάω αν θέλει να πει και κάτι άλλο, αν δεν θέλει δεν το λέει. Τους το δήλωσα, ότι το δικαίωμα σιωπής, εγώ δεν δικαιούμαι, όταν μου πει «δεν σας απαντάω›, δεν θα ρωτάω πάλι. Και αν από την αρχή μου πει «εγώ δεν απαντάω σε τίποτα›, θα τον αφήσω τον άνθρωπο να καθίσει. Καταλάβατε, τα τηρούμε με ευλάβεια απ’ ότι βλέπετε αυτά.
Μπορεί εδώ μέσα την πρώτη μέρα, σηκωνόμαστε όλοι, καθόμαστε όλοι, να μην κρατηθεί απόλυτα η τάξη, αλλά εδώ αυτή τη στιγμή είναι ιερή η στιγμή. Είναι ιερή αυτή η στιγμή και θα τηρήσουμε τη δικονομική τάξη κ. Συνήγορε.
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Κατά τη διάρκεια της απολογίας μου νομίζω θα διευκρινιστούν όλες οι απορίες σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας όταν θέλετε κάτι, μπορείτε να ρωτάτε ή να απευθύνεστε στο Συνήγορό σας, να έχετε όλες τις διευκολύνσεις.
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παύλος Σερίφης.
Π.ΣΕΡΙΦΗΣ: Αρνούμαι την κατηγορία. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος της 17Ν. Όταν δημιουργήθηκε ήμουν 17 χρονών και είναι 25 χρόνια ανάπηρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είσαστε πόσα χρόνια ανάπηρος;
Π.ΣΕΡΙΦΗΣ: 25 χρόνια από ατύχημα. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στην απολογία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ. Ο κ. Νικόλαος Παπαναστασίου. Ναι, κ. Παπαναστασίου, τι λέτε εσείς, τι θέση παίρνετε;
Ν.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος της 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αποδέχεστε. Έχετε να πείτε κάτι άλλο;
Ν.ΠΑΠΑ ΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να καθίστε.
Ν.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Σωτήρης Κονδύλης. Παρακαλώ κ. Κονδύλη, τι θέση παίρνετε εσείς;
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Αποδέχομαι αυτά που έχω πει στην προανακριτική μου ομολογία στην ανακριτική και στη δεύτερη ανακριτική απολογία και τίποτα άλλο παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποδέχεστε αυτά τα οποία έχετε πει στις απολογίες σας και τίποτε παραπάνω.
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας λένε δηλαδή πολύ περισσότερα στο βούλευμα.
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Υπάρχουν και κάτι άλλα, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς όλα τα άλλα δεν τα δέχεστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος Ιωάννης Σερίφης.
Ι.ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πριν 25 χρόνια σε αυτήν ακριβώς την αίθουσα δικαζόμουν πάλι για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις. Εδώ και 35 χρόνια, διώκομαι για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, με οποιοδήποτε καθεστώς υπήρχε στην Ελλάδα, είτε βρισκόμουν εδώ, είτε μετανάστης στο εξωτερικό.
Οι διώξεις αυτές γίνονται πάντα με τους ειδικούς νόμους, παλιότερα με τον αντικομμουνιστικό 509 στα Πρωτοδικεία, αργότερα με τα ιδιώνυμα και σήμερα με τους ειδικούς τρομονόμους. Σας ζητώ, να μου παρουσιάσετε επιτέλους εκείνα τα στοιχεία, που πραγματικά υπάρχουν, τα στοιχεία της κατηγορίας μου και όχι αυτά που έγιναν για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του τρομονόμου.
Αλλιώς να με απαλλάξετε από κάθε κατηγορία εδώ και τώρα. Διαφορετικά, να μου αλλάξει η κατηγορία και να δικαστώ γι’ αυτό που εγώ είμαι και όχι αυτό που θέλουν να διώκομαι.
Θέλω να δικαστώ γιατί ανήκω στο Κίνημα Ενεργούς Αμφισβήτησης στο Αντιεξουσιαστικό Κίνημα. Λέω λοιπόν προς τους διώκτες μου και τις κυβερνήσεις τους, υπηρέτες του συστήματος εκμετάλλευσης-καταπίεσης, ότι κάνουν άσκοπο κόπο. Δεν πρόκειται να κάμψουν και να τρομάξουν, να καταστείλουν το επαναστατικό κίνημα, με βρώμικες μεθόδους, σκευωρίες και χαφιεδισμούς. Δεν θα με τρομάξουν και να καταλάβουν ότι αντίθετα μας κάνουν πιο δυνατούς.
Οι ειδικοί νόμοι, τα ειδικά κελιά, ειδικά κλουβιά και λοιπά ειδικά, είναι ταξικός πολιτισμός και πολιτισμός της άρχουσας τάξης και όσων την υπηρετούν και τους προσκυνούν.
Δεν έχω καμία σχέση με αυτά, το γνωρίζετε, το γνωρίζουν οι ασφαλίτες, το γνωρίζουν οι πάντες. Εδώ και τώρα να μου παρουσιάσουν τα στοιχεία όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε, τώρα και εμείς περιμένουμε να μας παρουσιάσετε τα στοιχεία. Μπορείτε να καθίσετε αν δεν έχετε κάτι άλλο να πείτε, αλλά δεν χρειάζεται να θυμώνετε, θα τα βρούμε εμείς όλα.
Η κα Αγγελική Σωτηροπούλου παρακαλώ.
κα. Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες, είμαι αθώα, το φωνάζω από την πρώτη στιγμή, είναι άδικες και απαράδεκτες. Διαμαρτύρομαι και εκτίω ποινή προκαταβολικά, και μάλιστα κάτω από άθλιες συνθήκες, στο υπόγειο κάτω από σας. Τα υπόλοιπα στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε κάτι άλλο να πείτε. Ο κ. Γιωτόπουλος.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αρνούμαι την κατηγορία βέβαια. Βρίσκομαι εδώ, γιατί έτσι το θέλουν οι Αμερικάνοι και οι συνεργάτες τους στην Κυβέρνηση, γιατί ταιριάζουν???τις παραδόσεις του ελληνικού λαού.
Προέρχομαι από γνωστή οικογένεια της Αριστεράς. Αγωνίστηκα δυναμικά κατά της Χούντας και καταδικάστηκα γι’ αυτό από στρατοδικείο. Έβαλα βόμβα στην Πρεσβεία των Αμερικάνων, την εποχή της Χούντας. Δεν εξαργύρωσα την αντιφασιστική και αντιαμερικάνικη δράση μου και ούτε εντάχθηκα σε κανένα Κόμμα τελικά, γιατί δεν συνεργάστηκα.
Το κατηγορητήριο είναι φθηνή αμερικανικοβρετανική κατασκευή που υπογράφεται από εισαγγελείς και πρώην χωροφύλακες. Στηρίζεται σε κατασκευές, σε ομολογίες που αποσπάστηκαν σε εντατικές μονάδες, από ανθρώπους που τους κατέστρεψαν με ψυχοφάρμακα και εκβιασμούς.
Οι απλοί κλητήρες του Αμερικάνου πρέσβη, σας συγκρότησαν με τη μορφή έκτακτου πρωτοδικείου και σας ακύρωσαν πριν καν δικάσετε. Ψήφισαν ειδικό νόμο για να σας μπερδέψουν. Δικάζετε πολιτικά εγκλήματα, κουρελιάζοντας το Σύνταγμα.
Οι στόχοι είναι ολοφάνεροι: να καταδικαστεί σαν κοινό έγκλημα μια εξόφθαλμα πολιτική δραστηριότητα για να συγκαλυφθούν τα εγκλήματα και οι εγκληματικές παραλείψεις των μηχανισμών που κυβέρνησαν και κυβερνούν την Ελλάδα, για να καταδικαστεί κάποιος σαν αρχηγός και να φανεί ότι έκλεισε η υπόθεση.
Το δίλημμα είναι δικό σας: Ή θα γίνετε ο τελευταίος τροχός της άμαξας στραγγαλισμού, ή θα δικάσετε για την τιμή σας για τον λαό και τον πολιτισμό μας. Όσον με αφορά, θα συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά όπως έζησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να είστε βέβαιος ότι θα δικάσουμε για αυτό που είπατε στο τέλος. Ο κ. Ανέστης Παπαναστασίου.
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Απλώς θέλω να πω ότι δεν έχω καμία σχέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αρνείστε οποιαδήποτε κατηγορία;
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε στην οργάνωση;
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ολοκλήρωσα αυτό το στάδιο, τώρα αιωρείται κάποια ένσταση για τη σύνθεση.
(Διαλογικές συζητήσεις)
κ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Θα σας φανεί παράδοξο ότι δεν τηρώ την λογική σειρά και σήμερα να ερευνήσετε πρώτα την νομιμότητα της συνθέσεώς σας. Δεν είναι παράδοξο, κατά τούτο, ότι όπως σας είπα και χθες, η ένστασις αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ποιοτική στάθμη της παρούσας συνθέσεως. Και την εκτίμηση την οποία τρέφω εγώ και πιστεύω και οι άλλοι, εις τα πρόσωπά σας. ¶ρα κατά βάθος σας είπα θα ?. εάν η κλήρωσις ήταν σύννομος, να είχατε επανεκλεγεί. Αυτό όμως δεν παύει να θέτει το θέμα, για λόγους εθνικούς, το εάν είναι ή όχι η σύνθεσή σας νόμιμη.
Μέσα στο πνεύμα αυτό λοιπόν, προτάσσω ένα άλλο θέμα, επίσης άκρως σοβαρό, έχοντας την εμπιστοσύνη που ανταποκρίνεται με την ουσίαν, παρά το γεγονός ότι τελεί υπό αναστολή το αίτημα της διερευνήσεως της ενστάσεως της νομιμότητας της συνθέσεώς σας. Πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει έστω ένας νομικός, σεβόμενος εαυτόν και τους λοιπούς συναδέλφους, που δεν παραδέχεται ότι η δημοσιότης η οποία έχει καταργηθεί, αποτελεί έναν όρο σημαντικότατο για δίκαιη δίκη. Επομένως δεν θα αμφισβητήσει κανείς την σημασία της δημοσιότητος.
?..: Κύριε Πρόεδρε θα διακόψω λίγο τον κύριο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Βασίλειε Ξηρέ, ελάτε παρακαλώ, τι θέση παίρνετε στην κατηγορία, όπως την ακούσατε από τον κ. Εισαγγελέα και από το βούλευμα που διαβάσετε;
Β.ΞΗΡΟΣ: Δεν δέχομαι τις κατηγορίες όπως μου αποδίδονται, ούτε τις πράξεις και θα απαντήσω στη συνέχεια για όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν έχετε κάτι άλλο καθίστε.
Συνεχίστε κύριε Οικονομίδη.
κ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αναμφισβήτητα και εάν κανείς ρωτήσει άραγε δεν υπάρχει η δημοσιότης σύμφωνα με το Σύνταγμα; Η απάντηση θα είναι ναι, εν κατακλείδι. Γιατί εάν υποθέσουμε ότι κάναμε αυτή τη δίκη και εκεί ήταν η πόρτα ανοιχτή και μπορούσε να μπει όποιος θέλει, αλλά χωρούσε ένας, το γράμμα του Συντάγματος θα έλεγε ότι, το θέμα είναι εάν και κατά πόσον στη συνείδησή μας ως δημοκρατικών πολιτών, στη συνείδησή σας τη δικανική, μια τέτοια λύση και τέτοια ερμηνεία του Συντάγματος, αν έχει βάση.
Εάν δηλαδή η ευρύτητα της δημοσιότητος δεν είναι ευθέως ανάλογως προς το κύρος των εκδιδομένων αποφάσεων και της δικαιοσύνης αυτής καθαυτής. Εάν δηλαδή υπήρχε η δυνατότης να διευρυνθεί η δημοσιότης και δεν συμβεί αυτό, κατά την γνώμη μου, παραβιάζεται το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη, όχι του τώρα, αλλά πάντοτε, από τότε που με αίμα καθιερώθηκε η δημοσιότης, η οποία αναφέρεται στην ασπίδα για την περιφρούρηση των σημαντικών ατομικών δικαιωμάτων, είμαι βέβαιος, ότι εάν εγνώριζε ότι υπήρχαν μέσα τεχνικά που θα επέτρεπαν σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό να παρακολουθεί πώς απονέμεται η δικαιοσύνη, θα το είχε καθιερώσει έκτοτε.
Μπορώ να πω και τούτο, γνωρίζετε ότι η δικαιοσύνη κατά το Σύνταγμά μας, απονέμεται εν ονόματι του Ελληνικού Λαού. Επομένως τελείται σε σχέση εντολοδόχου προς εντολέα. Είναι αδιανόητον το ότι ο σημερινός νομοθέτης, αναθέτει σε σας να κρίνετε αν αυτοί που σας κρίνουν, δικαιούνται να σας κρίνουν, δικαιούνται να σας ρωτούν στον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Είναι αδιανόητον αυτό. Διότι η δημοσιότης γεννήθηκε, δημιουργήθηκε, όχι υπέρ των δικαστών εις πρώτη φάση, αλλά δεν θα πω εναντίον, οπωσδήποτε προς διαφύλαξη του κατηγορουμένου από δικηγόρον της αυθαιρεσίας.
¶ρα λοιπόν ήταν ατυχής καταρχήν η εναπόθεσις σε εσάς του δικαιώματος να κρίνετε, εάν θα πρέπει, ή δεν θα πρέπει να κρίνεστε από μια ευρείαν μάζα, η οποία ενδεχομένως να έχει την επιθυμίαν να παρακολουθήσει τον τρόπο της απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Και το ερώτημα λοιπόν περιορίζεται, όχι στο εάν υπάρχει δημοσιότης με την στενότατη ερμηνεία, αλλά και το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη, ο οποίος δέχεται την ευρυτέρα δυνατή δημοσιότητα. Εκεί που δέχεται τον περιορισμό της, υπάρχουν τα στοιχεία που την καθορίζουν λεπτομερώς. Διότι είναι ο ανήλικος, διότι είναι η αίθουσα, διότι υπάρχει κίνδυνος, καθορίζει πότε. Από εκεί και πέρα, δεν περιορίζει. Εάν ήταν δυνατόν θεωρητικώς, να υπάρχει ένας χώρος να χωρούσαν πεντακόσιοι, χίλιοι, δεν θα είχαμε περιορισμούς.
Διερωτώμαι λοιπόν, με ποιο δικαίωμα θα περιορίσετε σε ολόκληρον τον ελληνικό λαό, αφού υπάρχει το μέσο που δεν υπήρχε όταν με αίμα κατακτήθηκε η δημοσιότης, εάν μέσα στη συνείδησή σας μπορείτε να πείτε, εμείς όμως κρινόμενοι δεν θέλουμε οι κριτές μας, να γνωρίζουν τας λεπτομερείας με τις οποίες εμείς απονείμαμε την δικαιοσύνη. Δεν θέλουμε να μάθουν αυτοί οι άνθρωποι όταν απολογούνται, εάν θα δακρύσουν, εάν θα χαμογελάνε, εάν θα κοκκινίζουν, πώς θα αντιδρούν, τους το στερείτε αυτό, και το θέλουν αυτό, το ζητούν, για ό,τι και αν πουν.
Ακόμα, ακόμα να εξηγήσουν, αν δεν δικαιολογήσουν, να εξηγήσουν το πώς και γιατί έφθασαν σε ένα τέτοιο σημείο. Ένα ερώτημα τεράστιο, ιστορικό, κοινωνικής σημασίας, πολιτικής σημασίας, το οποίο διψά ο κόσμος ύστερα από 30 χρόνια ταλαιπωρίας πράγματι να μάθει επιτέλους, για εκείνους οι οποίοι σήμερα κατηγορούνται, πώς και γιατί φθάσανε στο σημείο αυτό. Μήπως έχετε δίκιο, μήπως έχετε άδικο, μήπως οτιδήποτε που πιστεύω να το πουν. ¶λλο εάν δεν συμφωνήσετε και δεν συμφωνήσομε. Είναι μια άλλη ιστορία αυτή, είναι εντελώς άλλη ιστορία.
¶ρα λοιπόν ανακύπτει το ερώτημα, πώς θα ερμηνεύσομε το Σύνταγμα. Πόσο συνταγματικός είναι ο νόμος που περιορίζει αυτή την ώρα με όποιος τρόπους και μάλιστα έχει μια ρήτρα, θα την γνωρίζετε οι νομικοί όντες? γιατί πώς να περιμένω εγώ, ότι δεν θα πεταχτεί ένας τυχαίως αν θέλετε οποιοσδήποτε διάλογος και θα πει, εγώ όμως δεν την θέλω την τηλεόραση, παρά το γεγονός ότι δεν θα αμφισβητήσετε ότι είναι ιστορικής σημασίας δίκη. Δεν είναι μια υπόθεση κοινή. Αυτό πρέπει να το ενστερνιστούμε, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. ¶ρα λοιπόν είναι αναγκαίο, να ερευνήσετε βαθιά στην ψυχή σας την δικανική, αν τηρείτε το Σύνταγμα με το νόμο αυτό, όταν περιορίζει μέσα απτά που έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, δεν είναι η πρώτη φορά.
Βεβαίως υπάρχουν αντιρρήσεις. Υπάρχουν αντιρρήσεις του τύπου, μα οι μάρτυρες, θα γνωρίζουν τι ελέχθη στην αίθουσα. Υποκρισία, υποκρισία και θα σας πω γιατί. Εάν μεν η δίκη είναι ωρών, ο μάρτυς κατά νόμον είναι μέσα σε μια αίθουσα και δεν του βάζουμε τηλεόραση και δεν του βάζουμε ραδιόφωνο και εξασφαλίζουμε να μην ξέρει τι έγινε στην αίθουσα.
Εάν η δίκη είναι διαρκείας, μένει σε κανέναν η αμφιβολία, ότι έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει αυθημερόν, ή μήπως τώρα με τα πρακτικά που θα κυκλοφορούν της δίκης δεν θα υπάρχουν όλοι οι μάρτυρες, τι ελέχθη εδώ για να προσαρμοστούν και να δεχθούν και τις συμβουλές σας εάν θέλετε, εάν σας αρέσει θα το πω, δεν θα συμβεί αυτό; ¶ρα λοιπόν είναι υποκρισία.
Ξέρετε, όμως τα ανήλικα τα παιδιά τα καημένα τα οποία βλέπουν στην τηλεόραση μια δίκη, τραγικό, αυτά που δεν βλέπουν ποτέ γιατί δεν υπάρχουν στην τηλεόραση ούτε ανήθικες, ούτε τρομακτικές σκηνές, για την ψυχή τους, δεν υπάρχει τίποτα, μόνο η δίκη θα είναι το κακό.
Γιατί επιτέλους υπάρχει και το κουμπί, υπάρχει και ο πατέρας που θα γυρίσει και θα πει, πήγαινε κοιμήσου, αν μας ενοχλεί το να ακούσουμε μια αγόρευση, η οποία έχει έναν παιδαγωγικό χαρακτήρα σε τελική ανάλυση σε σχέση με άλλα τα οποία βλέπουμε, άρα λοιπόν, εκούσιο είναι αυτό.
Αλλά αυτή η δίκη θα διαρκέσει πολύ, γεγονός το οποίο όμως, έχει μεν ελατήρια αν θέλετε, όχι πάντοτε τα ευγενέστερα, γιατί θέλουμε να προβληθούμε και επομένως πράγματι μπορεί να υπάρξει μια επιμήκυνση. Το Το αγαθόν της επιμηκύνσεως όμως, εν σχέσει με την τραγωδία της επιταχύνσεως, που οφείλεται σε υπηρεσιακούς λόγους αν θέλετε, διότι με 40 υποθέσεις την ημέρα ο καλύτερος δικαστής να τις κρίνει, οπότε τις διάβαζε όταν εγώ δεν προλαμβάνω μια δικογραφία?.
Επομένως εάν εκείνο που είναι εγκληματικό κατά την δικαιοσύνη, είναι η ταχύτης. Επομένως η επιβολή της βραδύτητος θα έχει μόνο ωφέλεια γιατί όλοι θα επιτελέσουν το καθήκον τους ορθότερα αν θέλετε ¶ρα λοιπόν ορθόν είναι το εδάφιο αυτό.
Ακούστηκε τελευταία και ένα άλλο πάλι?.Πότε; Αν ο δικαστής δεν ακούει με υπομονή, δεν ερωτάει με πραότητα, δεν αποφασίζει με σωφροσύνη, δεν αρνείται στους διαδίκους να επιτελούν το καθήκον τους με τα «συντομεύετε κύριοι συνήγοροι› με τα «συντομεύετε κύριοι κατηγορούμενοι›. Κι εδώ πρέπει να προωθηθεί όπως λέει η δικονομία κατά τον αφηγηματικό τρόπο που ?.
Κύριε κατηγορούμενε, αυτό το οποίο λέτε εντάξει, το ξέρουμε, το καταλάβαμε, στην ουσία. Αυτός θέλει να εξηγήσει επί μακρόν, δεν μπορεί να τα πει, δεν έχει τον χρόνο. Όταν συμβαίνουν αυτά, τότε πράγματι και ο δικαστής θα γίνει θέαμα και το δικαστήριο θα γίνει θέατρο. Πότε; Γιατί όταν έρθω υπό την ψυχολογική πίεση-και είναι ένα γεγονός αυτό- της τηλεοράσεως ή του ραδιοφώνου, αναγκαζόμεθα όλοι να επιτελούμε το καθήκον μας. Για να γίνετε δικαστές, όπως τους λέει ο Αριστοτέλης, νους άνευ ορέξεων.
Θα έλεγα λοιπόν ότι, για να δώσω τον λόγο και στους συναδέλφους μου δεν θα πω περισσότερα, τα έχω γράψει στην έκθεσή μου, θα τα δώσω εγγράφως, θέτω θέμα συνταγματικότητας του νόμου αυτού. Ο νόμος αυτός καθαυτός δεν σώζει τίποτα. Ήδη άκουσα κάποιες αρνήσεις. Ένας να αρνηθεί ο νόμος είναι αλυσιτελής και το εγνώριζε ο νομοθέτης, όταν τον έκανε ήξερε κάλλιστα ότι δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Δεν θα υπάρξει περίπτωση να ακουστεί πολιτική?γιατί υπάρχει η νομοθεσία.
Όταν έχουμε πραγματικά και έναν κανιβαλισμό κατά το στάδιο της προανακρίσεως κατά την συζήτηση, δεν μιλάω για την περίπτωση εδώ, που βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι κάποτε λέει, θέλω να πω κάτι που το έχω ξαναπεί στα δικαστήρια, λέει ένα ωραίο ο ? «η καλή φήμη γράφεται επί της άμμου. Η κακή χαρά κατά τρόπον ανεξίτηλο ?.
Και από κει και πέρα να δω εγώ το ? που διεσύρθη, είναι το τεκμήριο της αθωότητας, που είναι ο σεβασμός της προσωπικότητας, που αγωνίζεται ο καημένος να βάλει κάτω το κεφάλι του, και βλέπω δυστυχώς τα όργανα -?. και ούτε θέλω να πω πονηρούς λόγους - του τραβάνε για να μπορέσουν να τον φωτογραφίσουν ,αν είναι δυνατόν και ενώ συμβαίνουν αυτά, δεν είδα κάποιον να ωρύονται, να εξανίστανται, να επιβάλλουν ποινές εξοντωτικές γι’ αυτό ο οποίος καταρρακώνει την προσωπικότητα κάποιου πριν καν όχι δικαστεί, ή καταδικαστεί αμετακλήτως, πριν καν του απαγγελθεί κατηγορία. Κι όταν κάποτε αφήνεται ελεύθερος, διερωτώμαι, αν έχει γωνιά στη γη που να μπορεί να σταθεί αυτός. ?. Αλλά μέσα το δικαστήριο ξεχνάτε τι έλεγαν οι Ρωμαίοι, ανεξαρτήτως του επιχειρήματος μπορώ να πείσω εκ του τρόπου της αδικήσεως, αυτό που του στερείτε, δεν έχετε δικαίωμα?
Φέρνουν τον λαό αυτό, που πρωταγωνίστησε αν θέλετε, να τους δώσει μια εξήγηση. Μια εξήγηση. Και ως τώρα τα πάντα ήταν εις βάρος του, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ομιλίες, πάνελ, δεν ξέρω τι. Εις βάρος του. Ήρθε μια στιγμή να πουν αυτοί εδώ μια γνώμη, μια άποψη, την οποία μπορεί να πετάξουν στο καλάθι, να είναι άχρηστη.
Όταν έρθει λοιπόν να πει αυτά τα πράγματα που πιστεύει ότι μπορεί να τον ωφελήσουν, ή να δώσουν μια εξήγηση, τότε πλέον θυμόμαστε ότι η δημοσιότητα βλάπτει. Πριν δεν έβλαπτε. Τόσο καιρό που τους έχουν με τις κουκούλες και τους τρέχουν από δω κι από κει και λέγονται τα όσα λέγονται, δεν θέλω να μπω στην ουσία του πράγματος, εκεί πέρα δεν μπορώ να τους στερήσω τη δυνατότητα. Όλοι αυτοί που άκουσαν και είδαν αυτά, όλοι αυτοί να μπορέσουν να ακούσουν και πάλι ?
Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν, προβάλλω θέμα αντισυνταγματικότητας του νόμου αυτού τουλάχιστον μια ερμηνεία η οποία πιστεύω ότι ορισμένες αρχές, πρέπει να διέπουν όλο το πλέγμα το δικό μας, όπως είναι η αρχή της καταχρηστικής ενασκήσεως δικαιώματος.
Αφορά και τον νομοθέτη αυτό όταν επιχειρεί να ερμηνεύσει διατάξεις με τέτοιο στενό τρόπο που αντίκειται στο γενικότερο πνεύμα θεμελιακών αξιών επί των οποίων και εδράζεται το Σύνταγμα και όλο το νομικό σύστημα. Γι’ αυτούς τους λόγους ζητώ, να επιτρέψετε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να έχουν τη δυνατότητα πληροφόρησης του λαού.
Και τέλος, όπως σας γράφω στην ένστασή μου με λεπτομέρειες, υπάρχει και η αρχή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία κάνει λόγο για το θέμα του δικαιώματος του ελληνικού λαού όποτε και όπως είναι δυνατόν δια της χρήσεως των μέσων που παρέχονται σήμερα από την τεχνολογία λέει η Διακήρυξη την οποία σας έχω της Ευρώπης, δεν πρέπει οι κυβερνήσεις να παρεμποδίζουν αυτή την πληροφόρηση. Εν ονόματι αυτών των σκέψεων και της ηυξημένης ισχύος που έχουν στην Ευρώπη, οι οδηγίες και οι άλλες διακηρύξεις, νομίζω ότι ο νόμος είναι και αντισυνταγματικός και αντιβαίνει στο γράμμα και στο πνεύμα αυτής της Ευρωπαϊκής Διακηρύξεως, αλλά και αντιβαίνει στον πολιτισμό μας τον δικαιικό για τον οποίον πρέπει να φροντίζουμε όλοι.
(Διαλογικές συζητήσεις)
??: Κύριε Πρόεδρε σας καταθέτω την ένσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι ένσταση, είναι αίτημα να επιτραπούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και το λέω εγώ προκαταβολικά και σας αναλύω, ότι αυτός ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και δεν μπορείτε να τον αρνηθείτε και επιπλέον αντίκειται στο άρθρο 1 της ΕΣΔΑ.
Το Δικαστήριο της ΕΣΔΑ αφήνει τηλεοράσεις μέσα;
??: Κοιτάξτε, δεν μιλάει μέσα, αντιθέτως μιλάει για δημοσιότητα με την έννοια που ανέφερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι το ίδιο γιατί δεν κάνει δημόσιες συνεδριάσεις, αλλά να τα δούμε όμως αυτά. Ορίστε παρακαλώ έχετε το λόγο.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
