Την παραπομπή του Γ. Παπακωνσταντίνου για τρία αδικήματα, δύο σε βαθμό κακουργήματος και ένα σε βαθμό πλημμελήματος, προτείνει η πλειοψηφία της Προκαταρκτικής Επιτροπής για την λίστα Λαγκάρντ.
Συγκεκριμένα τα αδικήματα αυτά είναι:
- νόθευση (άρθ. 242&1-2-3 Π.Κ.) σε βαθμό κακουργήματος
- απιστία σχετικά με την υπηρεσία (άρθ. 256 Π.Κ.) σε βαθμό κακουργήματος
- παράβαση καθήκοντος (άρθ. 259 Π.Κ) σε βαθμό πλημμελήματος
Στο πόρισμα που υπογράφουν οι επτά βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. εκτιμούν πως δεν έχει επέλθει παραγραφή τονίζοντας ότι «οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τις όποιες ποινικές ευθύνες των μελών της Κυβέρνησης».
Όπως υπογραμμίζουν, «είναι πολιτικά, νομικά και επιστημονικά πέραν κάθε υπερβολής να θεωρηθεί ότι έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία, που προβλέπει το άρθρο 86&3 του Συντάγματος, αν δεν προκύψει Βουλή, που να περιλαμβάνει δύο τουλάχιστον τακτικές συνόδους».
Αναλυτικά το πόρισμα της πλειοψηφίας αναφέρει ότι προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις για διάπραξη:
1. Της αξιόποινης πράξης της νόθευσης εγγράφου προσιτού σ’ αυτόν λόγω της υπηρεσίας του (άρθ. 242&2-3 Π.Κ).
Ειδικότερα:
Στην Αθήνα κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 έως 05/07/2011, υπάλληλος ων, με πρόθεση νόθευσε έγγραφο, που ήταν προσιτό σ’ αυτόν λόγω της υπηρεσίας του, στην πράξη δε αυτή προέβη σκοπεύοντας να προσπορίσει σε άλλους αθέμιτο όφελος, που υπερέβαινε συνολικά το ποσό των 120.000€. Ήτοι, την 29/09/2010, με την ιδιότητά του ως υπουργού οικονομικών του ελληνικού κράτους, έλαβε στην κατοχή του από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας ψηφιακό δίσκο (CD), ο οποίος περιείχε 2062 ηλεκτρονικά αρχεία με ονόματα Ελλήνων φορολογούμενων, με καταθέσεις στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στην Ελβετία.
Στη συνέχεια, σε μη επακριβώς διακριβωθέντα χρόνο, πάντως κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 μέχρι και 05/07/2011, αναπαρήγαγε με μηχανικά μέσα το περιεχόμενο του ψηφιακού δίσκου (CD) σε φορητή μονάδα αποθήκευσης (USB), την οποία ενεφάνισε ως πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου και δυναμένo, ως εκ τούτου, να παράσχει πίστη στις ελεγκτικές φορολογικές αρχές, στις δικαστικές και εισαγγελικές αρχές και σε οποιαδήποτε άλλη αρχή ή υπηρεσία. Με παρεμβάσεις του, όμως, κατά τη διαδικασία της αναπαραγωγής αφήρεσε τρία (3) ηλεκτρονικά αρχεία που αφορούσαν τους α) Ρουσσώνη Ανδρέα του Ιωάν. β) Σικιαρίδη Συμεών του Ιωάν. γ) Παπακωνσταντίνου Ελένη του Μιχ., στενά συγγενικά του πρόσωπα, αλλοιώνοντας έτσι το περιεχόμενο και την αποδεικτική αξία του CD, αφού στο εμφανιζόμενο ως πιστό αντίγραφο υπήρχαν μόνο 2059 αρχεία και όχι 2062, που περιείχε το ούτω νοθευθέν πρωτότυπο.
Με την πράξη του δε αυτή σκόπευσε να προσπορίσει οικονομικό όφελος στα ανωτέρω συγγενικά του πρόσωπα, τα οποία θα απέφευγαν έτσι τον φορολογικό έλεγχο, ο οποίος εν τέλει, μετά την αποκάλυψη της νόθευσης, υλοποιήθηκε και κατέδειξε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη, που ανήρχετο για το χρονικό διάστημα από 01/01/1997 έως 31/12/2012 για τον α) Ρουσσώνη Ανδρέα του Ιωάν στο ποσό των 1.457.210,48€, για τον β) Σικιαρίδη Συμεών του Ιωάν. στο ποσό των 1.666.318,05€ και για την γ) Παπακωνσταντίνου Ελένη του Μιχ. στο ποσό των 2.987.660,08€.
Το όφελος που θα προσπορίζετο στους παραπάνω, που θα ήταν οι αναλογούντες στα ως άνω ποσά φόροι με τις προσαυξήσεις, θα ξεπερνούσε συνολικά κατά πολύ τις 120.000€.
2. Της αξιόποινης πράξης της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία (άρθ. 256 Π.Κ.).
Ειδικότερα:
Στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 έως 16/06/2011, υπάλληλος ων, κατά τον προσδιορισμό, την είσπραξη ή τη διαχείριση φόρων, δασμών, τελών ή άλλων φορολογημάτων ή οποιωνδήποτε εσόδων, ελάττωσε εν γνώσει του, για να ωφεληθούν άλλοι, τη δημόσια περιουσία, της οποίας η διαχείριση τού ήταν εμπιστευμένη.
Προς τον σκοπό αυτό μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα τεχνάσματα και το αντικείμενο της πράξης του υπερβαίνει τα 120.000€. Ήτοι: την 29/09/2010 με την ιδιότητά του ως υπουργού οικονομικών του ελληνικού κράτους και, ως εκ τούτου, κατ’ εξοχήν αρμοδίου να εποπτεύει και να κατευθύνει τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες έχουν αρμοδιότητα για τον προσδιορισμό, την είσπραξη και τη διαχείριση φόρων κ.λπ., έλαβε στην κατοχή του από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας ψηφιακό δίσκο (CD), ο οποίος περιείχε 2062 ηλεκτρονικά αρχεία με ονόματα Ελλήνων φορολογουμένων με καταθέσεις στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στην Ελβετία.
Στη συνέχεια, σε μη επακριβώς διακριβωθέντα χρόνο, πάντως κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 έως και 05/07/2011, αναπαρήγαγε με μηχανικά μέσα το περιεχόμενο του CD σε φορητή μονάδα αποθήκευσης (USB), την οποία ενεφάνισε ως πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου και δυνάμενη, ως εκ τούτου, να παράσχει πίστη στις ελεγκτικές φορολογικές αρχές κ.λπ. Με παρεμβάσεις του, όμως, κατά τη διαδικασία της αναπαραγωγής, αφήρεσε τρία ηλεκτρονικά αρχεία που αφορούσαν τους α) Ρουσσώνη Ανδρέα του Ιωάν. β) Σικιαρίδη Συμεών του Ιωάν. γ) Παπακωνσταντίνου Ελένη του Μιχ., στενά συγγενικά του πρόσωπα, αλλοιώνοντας έτσι το περιεχόμενο και την αποδεικτική αξία του CD, αφού στο εμφανιζόμενο ως πιστό αντίγραφο υπήρχαν μόνο 2059 αρχεία και όχι 2062, που περιείχε το νοθευθέν πρωτότυπο, το οποίο και στη συνέχεια εξαφάνισε. Με τις πράξεις του δε αυτές (νόθευση και απόκρυψη πρωτοτύπου CD), που συνιστούν ιδιαίτερα τεχνάσματα, μείωσε την περιουσία του κράτους, αφού τα ανωτέρω συγγενικά του πρόσωπα έτσι απέφευγαν τον φορολογικό έλεγχο, από τον οποίο, όταν έγινε, μετά την αποκάλυψη της νόθευσης του πρωτοτύπου CD, προέκυψε μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη, που ανήρχετο, για το χρονικό διάστημα από 01/01/1997 έως 31/12/2012, για τον α) Ρουσσώνη Ανδρέα του Ιωάν στο ποσό των 1.457.210,48€, για τον β) Σικιαρίδη Συμεών του Ιωάν. στο ποσό των 1.666.318,05€ και για την γ) Παπακωνσταντίνου Ελένη του Μιχ. στο ποσό των 2.987.660,08€.
Η ελάττωση δε της περιουσίας του κράτους είναι ίση προς τον φόρο που αναλογεί και τις προσαυξήσεις, που θα επεβάλλοντο. Σε κάθε δε περίπτωση η ελάττωση αυτή θα υπερέβαινε τις 120.000€.
3. Της αξιόποινης πράξης της παράβασης καθήκοντος (άρθ. 259 Π.Κ).
Ειδικότερα:
Στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 έως 18/06/2011, υπάλληλος ων, με πρόθεση παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του, με σκοπό να προσπορίσει σε άλλους παράνομο όφελος. Ήτοι: την 29/09/2010 με την ιδιότητά του ως υπουργού οικονομικών της Ελλάδας και, ως εκ τούτου, κατ’ εξοχήν αρμοδίου να εποπτεύει και να κατευθύνει τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες έχουν αρμοδιότητα για τον προσδιορισμό, την είσπραξη και τη διαχείριση φόρων κ.λπ., έλαβε στην κατοχή του από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας ψηφιακό δίσκο (CD), ο οποίος περιείχε 2062 ηλεκτρονικά αρχεία με ονόματα Ελλήνων φορολογουμένων με καταθέσεις στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στην Ελβετία.
Όφειλε, ως εκ των καθηκόντων του, να πρωτοκολλήσει τον εν λόγω ψηφιακό δίσκο, όπως και το έγγραφο που τον συνόδευε, και να δώσει εντολή στο Σ.Δ.Ο.Ε. για άμεση έναρξη φορολογικών ελέγχων όλων των προσώπων (φυσικών και νομικών), που αναφέρονται στα 2062 ηλεκτρονικά αρχεία. Αντ’ αυτού, τον κατακράτησε χωρίς να δώσει την εντολή αυτή μέχρι τέλους της θητείας του στο Υπουργείο Οικονομικών την 16/06/2011 και, έτι περαιτέρω, σε μη διακριβωθέντα επακριβώς χρόνο, πάντως κατά το χρονικό διάστημα από 29/09/2010 έως 05/06/2011, αναπαρήγαγε με μηχανικά μέσα το περιεχόμενο του CD σε φορητή μονάδα αποθήκευσης (USB), την οποία ενεφάνισε ως πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου, ταυτοχρόνως δε εξαφάνισε το πρωτότυπο. Με παρεμβάσεις του, όμως, κατά τη διαδικασία της αναπαραγωγής αφήρεσε τρία αρχεία που αφορούσαν τους: α) Ρουσσώνη Ανδρέα του Ιωάν., β) Σικιαρίδη Συμεών του Ιωάν., γ) Παπακωνσταντίνου Ελένη του Μιχ., στενά συγγενικά του πρόσωπα, αλλοιώνοντας έτσι το περιεχόμενο και την αποδεικτική αξία του CD, αφού στο εμφανιζόμενο ως πιστό αντίγραφο υπήρχαν μόνο 2059 ηλεκτρονικά αρχεία και όχι 2062, που περιείχε το νοθευθέν πρωτότυπο. Στις εν λόγω παραλείψεις και ενέργειες προέβη, προκειμένου να ωφεληθούν οι αναφερόμενοι στη «Λίστα» ως καταθέτες, ιδία δε τα συγγενικά του πρόσωπα, κατά τα ποσά που θα καλούνταν να καταβάλουν στο ελληνικό δημόσιο ως φόρο μη δηλωθείσης φορολογητέας ύλης με τις σχετικές προσαυξήσεις, στην περίπτωση που διεπιστώνετο από τον φορολογικό έλεγχο, που θα γινόταν, αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη.
Τα αξιόποινα αδικήματα της νόθευσης και της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία κατά παγία νομολογία συρρέουν. Εκτιμάται ότι η εξαφάνιση του CD που θα ηδύνατο να χαρακτηριστεί ως υπεξαγωγή εγγράφου (άρθ. 242&2 Π.Κ.) είναι μη τιμωρητή υστέρα πράξη, αφού διεπράχθη προς χάριν μη αποκάλυψης της διαπραχθείσας νόθευσης.
