ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Μια μικρή δήλωση θέλω να κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα δεν είναι ώρα για δηλώσεις, δεν κάνουμε δηλώσεις τώρα. Τώρα, είναι η ώρα των αγορεύσεων, όταν θα σας δοθεί ο λόγος θα κάνετε δηλώσεις.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Νομίζω ότι ο κατηγορούμενος μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάρει τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι ανά πάσα στιγμή δεν μπορεί. Όταν υπάρξει κάποιο πρόβλημα που μπορεί να αποφασιστεί, εδώ δεν αποφασίζεται τίποτα αυτή την ώρα.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Είναι ένα σημαντικό ζήτημα για μένα κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας συμβαίνει προσωπικά κάτι; Να σας βοηθήσουμε;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Με την έννοια την πολιτική ναι, είναι κάτι πολύ σημαντικό αυτό που θα σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν έχουμε πολιτικές έννοιες, αυτή τη στιγμή λέμε, επιχειρηματολογούμε, αν είναι πολιτικό έγκλημα ή όχι. Όταν θα τελειώσουν όλοι, θα σας δώσουμε το λόγο.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Με αφορά προσωπικά αυτό που θα σας πω κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν θα έρθει η ώρα σας. Καθίστε όμως έχουμε μια δικονομική τάξη, αλίμονο κάθε τόσο να διακόπτουμε τους κυρίους συνηγόρους.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ναι, αλλά εάν δεν το πω τώρα, μέχρι την Τρίτη θα έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα τελείως αρνητικό για μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε το λοιπόν να δούμε. Ελάτε.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θέλω να σας πω ότι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκα, ανέλαβα την πολιτική ευθύνη για την δράση της Οργάνωσης. Από την στιγμή της εμφάνισης, είναι φυσικό ότι αναλαμβάνω και τις πολιτικές συνέπειες τις οποίες εσείς θα μου επιβάλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολιτικές ή ποινικές;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Τις ποινικές. Θέλω να πω επίσης δυο πράγματα. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκα, είπα ότι «όλοι όσοι είναι στο Κορυδαλλό για την υπόθεση της 17Ν, άλλοι είναι δίκαια και άλλοι είναι άδικα. Πρώτο αυτό.
Δεύτερο, η Οργάνωσή μας, σαν επαναστατική Οργάνωση, δεν είχε αρχηγό, ούτε θα μπορούσε να έχει›.
Απ’ αυτά τα δυο που είπα, πρώτον είναι φανερό ότι δεν εκπροσωπώ κανέναν και δεύτερο δεν διεκδικώ κάτι ανύπαρκτο. Αυτά έχω να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κύριε Κουφοντίνα.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε συγνώμη, υπάρχει ένα παρεμπίπτον θέμα, όπου έχει τεθεί εδώ και ένα 5ήμεοο και δεν έχουμε λάβει απάντηση. Έχω την υποχρέωση κύριε Πρόεδρε, να καταθέσω ένα έγγραφο στο Δικαστήριό σας, συνοδευόμενο από δυο άδειες παρομοίων μηχανημάτων, που μιλάνε για άμεση ανάμιξη στο Δημόκριτο στην εισαγωγή, κατοχή και χρήση ραδιενεργών πηγών όπως είναι τα μηχανήματα. Οι άδειες αφορούν τα λοιπά μηχανήματα των γυναικείων και ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού. Και μάλιστα, ορίζουν και υπεύθυνο ασφαλείας, ο οποίος είναι διαπιστευμένος στο Δημόκριτο, για το ενδεχόμενο προφανώς κάποιας διαρροής, εφόσον είναι ραδιενεργή πηγή για να μπορούν να ληφθούν τα μέτρα.
Και εκτός από όλα αυτά θέλω να τα καταθέσω για να τα δείτε, διότι θέλω να σημειώσω, ότι όλα αυτά τα μηχανήματα με τις άδειες του Δημόκριτου υποχρεούνται μετά το πέρας του ωφέλιμου χρόνου χρήσης, να επανεξαχθούν στην πωλήτρια εταιρεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι κύριε Ραχιώτη.
Γ.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε στο ίδιο θέμα που έθιξε ο κ.συνάδελφος, υπάρχει πραγματικά ένα ζήτημα για όλους μας, το ότι περνάμε από μια ραδιενεργό πηγή, δέκα φορές την ημέρα. ΄Εχουμε δηλαδή ένα μηχάνημα αχτίνων εδώ έξω από την πόρτα. Δηλαδή βγαίνεις να πάρεις αέρα και περνάς ξανά από το μηχάνημα. Μηχάνημα έχει και στην είσοδο. Τουλάχιστον δώστε εντολή για τους παράγοντες της δίκης που ούτως ή άλλως περνάνε συνεχώς, να μην έχουμε διπλό έλεγχο. Το πρωί ελέγχθηκες, μπήκες στη φυλακή, να τελειώνουμε, τουλάχιστον να εκτιθέμεθα μια φορά την ημέρα σ’ αυτό το μηχάνημα, όχι συνεχώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω εάν είναι καταρχήν ακτινοβολία επικίνδυνη για τον οργανισμό.
Γ.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αφού έφερε πιστοποιητικό από το Δημόκριτο, ότι αυτό ελέγχεται ως ραδιενεργός πηγή από το Δημόκριτο, τι άλλο να φέρουν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταρχήν έχουμε ένα άλλο προηγούμενο θέμα, εάν μαγνητοφωνούνται εδώ μέσα. Ζήτησα λοιπόν και έλαβα μέσω του κ. Εισαγγελέα, το εξής έγγραφο, το οποίο υπογράφει ο κ. Ζαχαρίου, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Inter Access και λέει:
«Η εταιρεία Inter Access Α.Ε., η οποία έχει εγκαταστήσει στο χώρο της αίθουσας ακροατηρίου και στις αίθουσες του Τύπου και των δημοσιογράφων και τους λοιπούς χώρους εντός των εγκαταστάσεων των γυναικείων Κορυδαλλού, πρώτον κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, εσωτερικό τηλεφωνικό δίκτυο και μεγαφωνική εγκατάσταση βεβαιώνει, ότι δεν λειτουργεί καταγραφικό μηχάνημα ήχου και εικόνας, βίντεο, που να καλύπτει τους χώρους αυτούς›.
Ο δε κύριος Εισαγγελεύς μου είπε ότι την ίδια διαβεβαίωση, προφορική βέβαια, είχε και εκ μέρους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ότι δεν γίνεται καμία καταγραφή βιντεοσκοπική. Αυτά είναι για το πρώτο.
Το δεύτερο το οποίο τίθεται πάλι, και βέβαια έτσι όπως πάμε δεν πρόκειται να την δικάσουμε την υπόθεση έτσι κι αλλιώς, είτε πούμε ότι είμαστε αρμόδιοι, είτε αναρμόδιοι δεν πρόκειται να τελειώσουμε ποτέ.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Παρακαλώ ρίχνετε αιχμές προς το πρόσωπό μου, είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να διαπιστωθεί, παρακαλώ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν κάνω αιχμές, έρχεστε και μου λέτε τι γίνεται έξω από την αίθουσα αυτή εδώ, να σας πω εγώ τι γίνεται εκτός αιθούσης της οποίας έχω εγώ την αστυνόμευση. Μήπως δεν είναι δική μου δουλειά, να σας πω εγώ τι θα γίνεται; Και αν θέλετε με περνάτε, αν δεν θέλετε δεν με περνάτε.
Αυτό αν φθάσει εκεί το θέμα, να πείτε ότι «εγώ το θεωρώ επικίνδυνο και δεν μπαίνω, άρα δεν έχω την δεύτερη πρόσβαση›, τότε πλέον τίθεται το θέμα το δικό μου.
Θεωρείτε λοιπόν εσείς ότι είναι επικίνδυνο; Έχετε τέτοια πληροφόρηση; Μου κάνετε μια δήλωση απλώς. Και μου φέρνετε, Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, αναγιγνώσκονται αυτά, εισαγωγή ραδιενεργούς πηγής, Αγία Παρασκευή κλπ. Δεν λέει προς και σε ποίον απευθύνεται.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Το έσβησα επίτηδες κύριε Πρόεδρε, για να μην φανεί ότι κάνουμε διαφήμιση σε καμία εταιρεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, για όνομα του Θεού. ¶δεια υπ’ αριθμόν 130/2002. Εισαγωγή ραδιενεργού πηγής. Έχοντας υπόψη τα νομοθετικά διατάγματα κλπ, χορηγούμε στην εταιρεία – σβησμένο εδώ – άδεια εισαγωγής τριών συσκευών ?sentimel 2? του οίκου ?banker? που περιέχουν ραδιενεργές πηγές με τα κάτω στοιχεία. Ραδιοϊσότοπο Ν63, τρεις πηγές, ραδιενέργεια 3Χ15 Μ.Χ.Ι. σημείωση, ο κάτοχος της άδειας αναλαμβάνει την υποχρέωση επανεξαγωγής των πηγών μετά το πέρας της ωφέλιμης χρήσης του στο κατασκευαστή οίκο, ο οποίος έχει αποδεχθεί την παραλαβή τους. Με εντολή Προέδρου, Χουρδάκης.
Και πιο κάτω, κατοχής άδεια 71/2002 κατοχής και χρήσης ραδιενεργούς πηγής. Χορηγούμε στην εταιρεία κλπ, το ίδιο είναι αυτό;
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Όχι κύριε Πρόεδρε, θέλει και άδεια εισαγωγής, και άδεια εφαρμογής και χρήσης για να ξέρει ο Δημόκριτος που έχει εγκατασταθεί. Για δε τη μετακίνηση τέτοιων μηχανημάτων πρέπει να ενημερώνουν το Δημόκριτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ραδιοϊσότοπο πάλι λέει, οι συσκευές θα εγκατασταθούν στο Κέντρο Αποτοξίνωσης Τοξικομανών Ελαιώνας – Θήβας, ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού και γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Δηλαδή να πούμε να βγούνε όλα και από τις φυλακές Κορυδαλλού που πάνε οι γονείς τους να δουν τα παιδιά τους.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε το ότι θέτω το θέμα, εγώ δεν είπα να καταργηθούν τα μηχανήματα αυτά. Όμως αυτό εκεί τι λέει; Διασφαλίζει ο Δημόκριτος ότι τα μηχανήματα αυτά είναι ακίνδυνα και έχει τεχνικό υπεύθυνο για το ενδεχόμενο διαρροής ραδιενέργειας.
Το θέμα είναι, αν τα συγκεκριμένα μηχανήματα που έχουμε εδώ και μιλάω για το σύνολο των μηχανημάτων, είναι διαπιστευμένα στο Δημόκριτο, υπάρχει διαπιστευμένος ειδικός τεχνικός και έχει δώσει έγκριση ο Δημόκριτος και για την εισαγωγή τους και για την κατοχή και χρήση τους. Αυτό ρωτάω για να τελειώνουμε με το θέμα αυτό. Αυτό, εάν είναι επικίνδυνα ή όχι θα το πει ο Δημόκριτος και όχι εμείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρώτησα εδώ τον τεχνικό και μου έδωσε ένα άλλο χαρτί και μου λέει ότι αυτό το μηχάνημα με τον αέρα, δεν εκπέμπει κάποιας μορφής ραδιενέργεια, ή οτιδήποτε άλλο.
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ:¶λλο αυτό το μηχάνημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς για ποιο μιλάτε;
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εμείς μιλάμε για το μηχάνημα που είναι δίπλα σ’ αυτό που αναφέρατε και που είναι το κλασσικό μηχάνημα αχτίνων που περνάμε από τα αεροδρόμια κύριε Πρόεδρε, το τετράγωνο το «Π› αυτό. Αυτό το περνάμε δυο φορές την ημέρα για να μπούμε και να βγούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία. Να δούμε ο κ. Εισαγγελεύς τι έχει να πει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σύμφωνα με το ¶ρθρο 42 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να καταγγείλει στην αρχή τις αξιόποινες πράξεις που διώκονται αυτεπαγγέλτως και τις οποίες πληροφορήθηκε με οποιονδήποτε τρόπο. Η μήνυση γίνεται απευθείας στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, αλλά και στους άλλους ανακριτικούς υπαλλήλους. Είτε με τον ίδιο τον μηνυτή, είτε από ειδικό πληρεξούσιο.
Κύριε Πρόεδρε, αυτά τα οποία καταγγέλλονται προφορικώς, παρακαλώ και επειδή είναι σημαντικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει κάνει έγγραφο ο κ. Γεωργίου, το υπογράφει και ζητάει, το αίτημα είναι, να προσκομιστούν και να τεθούν υπόψη μας. ¶δεια εισαγωγής των συγκεκριμένων μηχανημάτων όλων, βέβαια που χορηγήθηκαν κλπ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και να λέει και σε τι συνίσταται η βλάβη, ή το έγκλημα, ποιο έγκλημα καταγγέλλει; Αυτό είναι το σημαντικό κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέτει υπό διακινδύνευση λέει ο άνθρωπος τη ζωή.
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Υπάρχει το νομικό καθεστώς περί ακτινοπροστασίας με βάση το οποίο χορηγούνται αυτές οι άδειες. Είναι αυτόφωρο αδίκημα αφού το θέτει έτσι, εάν τα συγκεκριμένα μηχανήματα δεν έχουν άδεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε εν πάση περιπτώσει, εσείς θα διαβιβάσετε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών το θέμα αυτό να το ερευνήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορούμε εδώ να κάνουμε μια έρευνα, μια προκαταρκτική; Εδώ από την αστυνομική Αρχή που είναι εδώ, μια προκαταρκτική έρευνα να μας φέρουν τα διάφορα έγγραφα.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε, φοβάμαι ότι δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε προκαταρκτική. Εσείς έχετε μια ευθύνη πράγματι και εμείς έχουμε όλοι μια ευθύνη για το τι γίνεται μέσα σ’ αυτό το χώρο και αν διαπραχθεί οποιοδήποτε αυτόφωρο αδίκημα εδώ μέσα πρέπει να παρέμβουμε.
Αλλά το να κάνουμε προκαταρκτικές εξετάσεις δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα. Από τη στιγμή που καταγγέλθηκε, έστω και σπέρμα υπονοίας ότι διαπράττεται μια αξιόποινη πράξη, η πορεία της υπόθεσης είναι αυτή που προδιέγραψε ο κ. συνάδελφός μου πριν από λίγο. Δεν έχουμε ούτε καταγγελία ότι εντός αυτής της αιθούσης διεπράχθη οποιοδήποτε αυτόφωρο αδίκημα.
Εμείς δεν είμαστε εδώ ερευνητική αρχή πιθανής τέλεσης εγκλημάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Ορίστε εάν έχετε την καλοσύνη.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ, όπως καταλάβατε το έθεσα λίγο διαφορετικά το ζήτημα, και έθεσα άλλο ζήτημα. Η προσπέλαση στη δικαστική αίθουσα, προφανώς είναι αρμοδιότητα του Προέδρου του Δικαστηρίου, οι όροι με τους οποίους εισέρχεται ένας άνθρωπος. Για να εισέλθει και να εξέλθει σ’ αυτή την αίθουσα και όχι στη φυλακή, μιλάω για την αίθουσα, δηλαδή μιλάω για δυο βήματα έξω απ’ αυτή τη πόρτα, υπάρχει ένα μηχάνημα αχτίνων. Υπάρχει και άλλο πιο πέρα για να εισέλθει στη φυλακή, δεν σας αφορά αυτό.
Αλλά γι’ αυτό που σας αφορά, που είναι προϋπόθεση για να εισέλθει στην αίθουσα, νομίζω ότι έχετε ρυθμιστική εξουσία, να πείτε εάν πρέπει οι δικηγόροι να περνάνε δέκα φορές την ημέρα απ’ αυτό το μηχάνημα. Όταν ήδη έχουν ελεγχθεί για να μπούν μέσα στην φυλακή. Αυτό νομίζω ότι είναι στην αρμοδιότητά σας και επιπλέον από την άλλη πλευρά, σας προσκομίστηκε ένα έγγραφο, που σας λέει ότι είναι ραδιενεργός πηγή αυτό. Ε, τι άλλο θέλει το Δικαστήριο πια για να ρυθμίσει το ζήτημα; Δεν βλέπω ότι χρειάζεται κάποια έρευνα περί αυτού που θέτω εγώ.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: ¶λλωστε κύριε Πρόεδρε, είναι σαφές ότι δεν θέτουμε ζητήματα ποινικών αδικημάτων να το ξεκαθαρίσουμε, δεν ζητάμε ποινικές ευθύνες από οποιονδήποτε, την προστασία της υγείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι αλλά το θέμα είναι, αν αυτό είναι βάσιμο ή όχι, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω εγώ αυτή τη στιγμή. Πώς να το κάνω αν διατάξω να μπαίνετε, ή να μην μπαίνετε, αυτά είναι θέματα ασφαλείας της αίθουσας. Και οποιοσδήποτε από μας, πρέπει να μεριμνήσει. Την ασφάλεια δεν θα την καταλύσουμε. Εάν όμως υπάρχει κίνδυνος για την υγεία, τα πετάμε τα μηχανήματα τελείως, πρώτα είναι η υγεία μας και μετά η ασφάλειά μας.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
..........: Το πρόβλημά μας είναι άλλο. Εάν εσείς έχετε τη δυνατότητα -και έχετε τη δυνατότητα πολύ καλύτερα από μας- να διερευνήσετε αυτό το θέμα, μέσω κάποιων παραγόντων, είτε του Υπουργείου Δικαιοσύνης..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να τους βρω εγώ τώρα; Το μόνο που έχουμε νόμιμη διέξοδο, είναι αυτή.
..........: Να καλέσουμε ένα τεχνικό από το Δημόκριτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να καλέσουμε ένα τεχνικό από το Δημόκριτο, να έρθει να μας πει «ελάτε εδώ βρε παιδιά?› έχουν άδεια αυτοί, δεν έχουν κλπ. Ας καλέσουμε ένα τεχνικό. Κύριε Εισαγγελεύ μπορείτε να καλέσετε κάποιο τεχνικό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το θέμα της ασφαλείας του κτιρίου, είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Η πολιτεία, ασφαλώς, που έχει την ευθύνη έχει μεριμνήσει. Τώρα το εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, με την καταγγελία που κατετέθη, θα την ερευνήσει ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών όπου θα διερευνηθεί αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ φρονώ ότι πρέπει να κληθεί ένας αρμόδιος εδώ από το Δημόκριτο, να μας δώσει μια κατάθεση η οποία να είναι πειστική, να ξέρω εάν αυτούς τους ανθρώπους διασφαλίζω την υγεία τους. Δεν μπορεί να περνάει δέκα φορές ο δικηγόρος την ημέρα και να παίρνει και μια έτσι ποσότητα τέτοια που ξέρετε εκεί πάει το προσθετικό σύστημα. Δεν είναι ότι περάσαμε μια φορά είναι λίγη, άντε κάναμε μπάνιο έφυγε, προστίθεται.
Εδώ μπορεί να κάτσουμε 3-4 μήνες. Αλίμονο, δεν θέλω να σας εκθέσω. Αλλά θέλω να δούμε, αν πράγματι υπάρχει κίνδυνος, γιατί εάν δεν υπάρχει κίνδυνος τι σας πειράζει να πηγαίνετε από κάτω; Και μπορούμε να ρωτήσουμε. Ένας τεχνικός λοιπόν από το Δημόκριτο.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πρώτον δημιουργείται ποιος έχει την ευθύνη να βρει τον τεχνικό που θα έρθει εδώ; Εγώ τουλάχιστον δεν έχω τέτοια αρμοδιότητα. Θα έλεγα ότι το θέμα της υγείας είναι ξεκάθαρο, αλλά το θέμα της υγείας είναι θέμα ερεύνης, δεν βλέπω ότι ένα Ποινικό Δικαστήριο που λειτουργεί, θα αρχίσει να ερευνά αυτό το πράγμα, έχουμε άλλο πράγμα να προχωρήσούμε. Κάποτε αυτή η υπόθεση πρέπει να αρχίσει να γίνεται.
Τα θέματα ασφαλείας είναι επίσης θέματα ασφαλείας, δεν δικάζουμε μια τυχαία υπόθεση. Η αφαίρεση αυτού του πλαισίου έγινε γιατί μειώνει την προσωπικότητα. Είπαμε ότι μέσα σε μια αίθουσα που έχουν προηγηθεί όλοι αυτοί οι έλεγχοι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρχει και ένα επιπλέον μέτρο ασφαλείας. Αν λοιπόν τώρα αφαιρέσαμε αυτό το μέτρο ασφαλείας και οδηγούμεθα λίγο – λίγο να αφαιρέσουμε και τα υπόλοιπα, δεν ξέρω το επόμενο αίτημα ποιο θα είναι; Να ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής εδώ μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ξέρω το επόμενο αυτό θα είναι, αλλά τέλος πάντων. Γι’ αυτό είπα, να προσέχουμε τι ζητάμε και τι λέμε εδώ πέρα και μη ξεχνάμε ότι δεν δικάζουμε κανένα αγορανομικό αδίκημα, ούτε παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό που μπορεί να γίνει και εγώ δεσμεύομαι να γίνει κύριε Πρόεδρε, αν αυτό το τμήμα των πρακτικών ο κ. Γραμματέας μέχρι το μεσημέρι μπορεί να μας το δώσει, να αποσταλεί με μια κατεπείγουσα παραγγελία στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, ο οποίος θα καλέσει πράγματι, πρώτον αυτός ο οποίος εγκατέστησε το μηχάνημα και αμέσως κάποιον άλλον, να μας έρθει ένα αποτέλεσμα που θα λέει, κύριοι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αλλά το θα μεταβληθεί σε ανακριτικό όργανο το Δικαστήριό μας, προκειμένου να εξακριβώσει αυτά τα πράγματα, δεν βλέπω δικονομικά να στέκεται.
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: (Εκτός μικροφώνου) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Εισαγγελεύς περνάει από τέτοια;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργίου, επειδή το θέσατε εσείς, αφήστε να το ερευνήσουμε εμείς. Εσείς το θέσατε και μην ρωτάτε αν περνάει ή δεν περνάει, ή αν πρέπει να περνάει και ο κ. Εισαγγελέας. Να τον βάλουμε να περνάει και ο κ. Εισαγγελέας από όλα τα μηχανήματα κι αυτός! Δεν θέλω ερωτήσεις τέτοιας φύσεως δεν μου αρέσουν.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ τουλάχιστον κ. Πρόεδρε είμαι έτοιμος να αναλάβω αυτή τη διακινδύνευση μαζί με τους κυρίους Συνηγόρους. Δεν έχω κανένα πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να περνάμε από αύριο κι εμείς από εκεί; Αν θέλετε, ευχαρίστως να σας λέω και καλημέρα το πρωί που θα σας βλέπω!
ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 9:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Ε΄ ΜΕΡΟΣ
13:10 – 14:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω κανένα πρόβλημα εγώ, εάν υπάρχει διακινδύνευση που εγώ είμαι ριψοκίνδυνος, άλλος δεν είναι όμως. Προσέχει περισσότερο την υγεία του. Δεν θέλω κανέναν να τον φέρω στην ίδια θέση με εμένα. Όπως βλέπετε μας θέτουν θέματα διαρκώς, τα οποία εμείς είμαστε υποχρεωμένοι εκ του νόμου να τα αντιμετωπίσουμε. Να πούμε απορρίπτω το αίτημα, να πούμε το δέχομαι, να πούμε οτιδήποτε θέλουμε. Επιφυλάσσεται σ’ αυτό το αίτημα και θα το δούμε. Δεν δίνω τον λόγο σε κανέναν. Τελειώσαμε.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κάθομαι εγώ να το δω τώρα. Επιφυλάσσομαι να δω και εγώ τέλος πάντων τι θα κάνω. Ετέθη το θέμα, καταχωρήθηκε στα πρακτικά και το δικαστήριο θα δει τι θα κάνει. Δεν το συζητάει αυτή την ώρα. Λέμε για το πολιτικό έγκλημα. Είχε σειρά μετά του κ. Τζωρτζάτου τον κ. Παρασκευόπουλο υπάρχει ένας άλλος συνήγορος; Ωραία, άστε τους. Δεν ήρθαν, τελείωσε η ώρα σας.
Του κ. Ξηρού έγινε η αγόρευση των συνηγόρων. Του κ. Γεωργιάδη. Είναι ο κ. Παπαστεργίου εδώ;
Ο κ. Ζησιμόπουλος.
κ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι δικαστές, επισημάνθηκε επανειλημμένα και είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει ορισμός του πολιτικού εγκλήματος. Υπάρχουν βέβαια προσεγγίσεις μέσω κυρίως των τριών θεωριών, οι οποίες αναπτύχθηκαν και τις οποίες γνωρίζει το δικαστήριό σας. Υπάρχουν αναφορές, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, υπάρχουν δικαστικές κρίσεις για συγκεκριμένες κάθε φορά πράξεις και συμπεριφορές.
Δεν υπάρχει όμως ο ορισμός του πολιτικού εγκλήματος, ούτε κατά την έννοια της επιστήμης, ούτε κατά την έννοια της λογικής εννοώ επιστήμης και της νομικής επιστήμης. Δεν υπάρχει κοινά αποδεκτή αρχή εκκινήσεως. Δεν υπάρχει για να θυμηθούμε πάλι τον Αριστοτέλη κύριε Πρόεδρε, η αρχή της σοφίας στο όνομα και το γεγονός αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο.
Πολιτικό έγκλημα δεν είναι απλώς η παραβίαση κάποιας διατάξεως, δεν είναι η οποιαδήποτε παρεκτροπή. Δεν εξαντλείται καν ούτε στο έσχατο των εγκλημάτων που προβλέπονται απ’ το νόμο, την ανθρωποκτονία. Πολιτικό έγκλημα είναι η άνευ ορίων και η άνευ όρων άρνηση κάθε κανόνα, κάθε αρχής, κάθε ιδεολογίας και προπαντός κάθε εξουσίας.
Διότι ο δράστης του πολιτικού εγκλήματος πιστεύει ότι ο κόσμος είναι ο άνθρωπος ως απόλυτη ελευθερία και κάθε περιορισμός της τον καθιστά ανάξιο κάθε νοήματος και λόγου υπάρξεως. Ή για να επικαλεστώ κύριε Πρόεδρε τα λόγια κάποιου μεγάλου διανοητή ο οποίος σημάδεψε την ιστορία και ο οποίος εξακολουθεί να την επηρεάζει, η ελευθερία είναι το έγκλημα που περιέχει όλα τα εγκλήματα.
Τούτο το λέω όσον αφορά την άποψη περί συνθέτου πολιτικού εγκλήματος, την οποία είμαι βέβαιος το Δικαστήριό σας θα εξετάσει στα πλαίσια ακριβώς του εάν και κατά πόσο οι συγκεκριμένες πράξεις για τις οποίες λογοδοτούν σήμερα ενώπιόν σας οι κατηγορούμενοι, τηρούν τις προϋποθέσεις του πολιτικού εγκλήματος.
Ο δράστης επομένως του πολιτικού εγκλήματος είναι κυρίως και πάνω απ’ όλα, ένας βαθιά απελπισμένος άνθρωπος. Είναι ένα τραγικό πρόσωπο το οποίο θεωρεί ότι η άσκηση κάθε μορφής εξουσίας αποτελεί ύβρη και πιστεύει ότι με τη δράση του συμβάλει στο να επέλθει η τύχις. Μιλάω με τις αρχαιοελληνικές σημασίες των λέξεων κύριε Πρόεδρε, οι οποίες έχουν όμως νεοελληνικό πραγματικό ζωντανό νόημα εν όψει ακριβώς και της συγκεκριμένης υποθέσεως.
Αυτό το κλίμα, αυτή η θεώρηση, αυτή η άποψη, όσον αφορά τον κ. Γεωργιάδη του οποίου είμαι υπερασπιστής, δεν νομίζω ότι μπορούν να βρουν ανταπόκριση στο πρόσωπό του. Και τούτο όχι μόνο λόγω ηλικίας, διότι στο κατηγορητήριο φέρεται η εμπλοκή του στη συγκεκριμένη οργάνωση σε ηλικία μόλις 22 ετών. Και λόγω λοιπόν ηλικίας, αλλά και λόγω παιδείας, δεν μιλώ με την εγκύκλια έννοια του όρου, εννοώ με την κοινωνική και την εμπειρική διαδρομή του χρόνου εκείνου ο οποίος χρειάζεται για να βρεθεί κάποιος αναφορικά με όσα είπα προηγουμένως, σε μια τέτοιου είδους κατάσταση και επιλογή.
Δεν μπορώ όμως κύριε Πρόεδρε και κύριοι δικαστές και τούτο από σεβασμό απέναντι στο Δικαστήριό σας, να παραμείνω βουβός και ως νομικός και ως πολίτης, όσον αφορά το θέμα το οποίο ήδη έχει τεθεί και απασχολεί το δικαστήριό σας, για το οποίο έχετε ακούσει και θα ακούσετε και τις απόψεις των υπολοίπων συναδέλφων, του εάν και κατά πόσο παραβιάζεται, εάν ανατρέπεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο τεκμήριο της αρμοδιότητας, με βάση τη διάταξη του άρθρου 97 του Συντάγματος.
Εάν δηλαδή και κατά πόσο το δικαστήριό σας μπορεί να δικάσει το πολιτικό έγκλημα, αλλά και το έγκλημα της ανθρωποκτονίας ως συναφές έγκλημα, της πράξης που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 187 και όχι το μεικτό ορκωτό Δικαστήριο.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, πιστεύω ότι το ζήτημα δεν είναι νομοτεχνικό. Ότι είναι ζήτημα ουσίας, ότι είναι ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό και πιστεύω ότι το δικαστήριό σας δεν θα αποφύγει να κρίνει με ουσιαστικό και επιστημονικό τρόπο έτσι όπως απαιτεί ο νόμος και το Σύνταγμα, επιστρατεύοντας γι’ αυτό της πανθομολογούμενες ικανότητές του. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο έτερος των κυρίων συνηγόρων του κ. Γεωργιάδη ο κ. Παπαστεργίου μπορεί να αγορεύσει.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Κατ’ αρχήν να δηλώσουμε κύριε Πρόεδρε και κύριοι Εφέτες ότι και εγώ και ο συνάδελφος προβληματιστήκαμε πάρα πολύ για τη στάση μας απέναντι στο ζήτημα αυτό, εν όψει και της επισήμανσης που έκανε και ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας ότι κατά πόσο είναι συμβατό σε περίπτωση κατηγορουμένου ο οποίος αρνείται την κατηγορία, να υπάρξει μία τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα και του πολιτικού εγκλήματος και σε σχέση με τα υπόλοιπα ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητας του δικαστηρίου.
Καταλήξαμε όμως στο συμπέρασμα ζητώντας και την σχετική γνώμη του εντολέα μας, ότι μια τέτοια τοποθέτηση είναι επιβεβλημένη, για τον λόγο ότι αυτή είναι η κατηγορία με την οποία παραπέμπεται στο δικαστήριο αυτό ο εντολέας μας, με το σκεπτικό ότι η συζήτηση η οποία αφορά το θέμα του πολιτικού εγκλήματος αλλά και των υπολοίπων λόγων οι οποίοι μπορεί να θεμελιώσουν λόγο αναρμοδιότητας του παρόντος δικαστηρίου, άπτονται της τήρησης και του Συντάγματος και του νόμου και κυρίως του γεγονότος ότι η συζήτηση για το θέμα της αναρμοδιότητας γίνεται εν συνόλω, αφορά δηλαδή όλες τις ενστάσεις οι οποίες δύναται να υποβληθούν και οι οποίες προφανώς δεν εξαντλούνται στο ζήτημα της διερεύνησης της πολιτικής φύσης, του πολιτικού χαρακτήρα των εγκλημάτων οι οποίοι φέρονται ενώπιόν σας.
Γι’ αυτό και εγώ θα ξεκινήσω από ένα άλλο λόγο ο οποίος έχει προβληθεί, εν σπέρματι έστω, ως λόγος αναρμοδιότητας του δικαστηρίου σας, το ζήτημα της ασυμβατότητας του Ν. 2928, της αντισυνταγματικότητάς του ως προς το άρθρο 97 του Συντάγματος, όχι όμως κατά την έννοια ότι οι κατηγορίες οι οποίες άγονται ενώπιόν σας είναι πολιτικά εγκλήματα, αλλά κατά την έννοια ότι είναι κακουργηματικές πράξεις και έρχεται σε αντίθεση ο νόμος αυτός η διάταξη του άρθρου 4 του Ν. 2928 προς την επιταγή του συντακτικού νομοθέτη, όπως τα κακουργήματα δικάζονται από Μικτά Ορκωτά δικαστήρια.
Εδώ κύριε Πρόεδρε και κύριοι Εφέτες θεωρούμε ότι υπάρχει μία ανατροπή του τεκμηρίου αρμοδιότητας των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων, κατά την έννοια ότι ο κανόνας μετατρέπεται σε εξαίρεση. Και ουσιαστικά μετατρέπεται σε εξαίρεση κατά πλήρη κατάργηση ουσιαστικά του θεσμού του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, διότι ως κριτήριο για την υπαγωγή της πράξης στην αρμοδιότητα του τριμελούς Εφετείου, είναι το υποκειμενικό κριτήριο το οποίο ανάγεται στο δράστη, στο κίνητρο του δράστη και στην ίδια την αξιόποινη συμπεριφορά του δράστη, δηλαδή συναρτάται η παραπομπή στο αρμόδιο δικαστήριο, απ’ το εάν ο δράστης έχει τελέσει το αυτοτελές αδίκημα του άρθρου 1 του 2928, δηλαδή τη συμμετοχής ή της ένταξης στην εγκληματική Οργάνωση, δηλαδή το αδίκημα το κοινό για όλους τους κατηγορουμένους.
Εδώ θεωρούμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για κατάργηση της βουλής του συντακτικού νομοθέτη. Ουσιαστικά απογυμνώνεται η συνταγματική διάταξη, συλλήβδην μάλιστα, διότι εξαιρείται ουσιαστικά η μεγάλη πλειοψηφία των κακουργημάτων του ειδικού μέρους του ποινικού κώδικα, από την αρμοδιότητα των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.
Και θεωρούμε ότι η διάταξη αυτή του νόμου περιορίζει τόσο πολύ την βούληση του συντακτικού νομοθέτη, ώστε ουσιαστικά την καταργεί. Πρόκειται δηλαδή για ουσιαστική απονεύρωση όπως ορθά επισημάνθηκε από συνάδελφό μου, η διάταξη αυτή η συγκεκριμένη η συνταγματική έχει καταστεί ένα κενό κέλυφος.
Θα ήθελα να συμβάλω στη συζήτηση αυτή και στην ανάπτυξη αυτής της πρότασης, με βάση κάποια αναφορά στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής κατά τον Μάρτιο του 2001, όταν και συζητήθηκε η τελευταία συνταγματική αναθεώρηση, να δούμε και να διερευνήσουμε ποια ήταν η πρόθεση του συντακτικού νομοθέτη σε σχέση με την αρμοδιότητα ως προς τα κακουργήματα.
Και πηγαίνω ευθύς αμέσως στον αυθεντικότερο κατά μια έννοια εκφραστή του τρόπου με τον οποίο νομοθέτησε ως συντακτική εξουσία η Βουλή κατά την πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση, τον εισηγητή της πλειοψηφίας τον κ. Βενιζέλο. Όπως γνωρίζετε βεβαίως δεν υπήρξε αναθεώρηση του άρθρου 97 ωστόσο υπήρξαν προτάσεις για την αναθεώρησή του. Και ας δούμε τι σκέφτηκε η Βουλή, δηλαδή τι σκέφτηκε ο συντακτικός νομοθέτης, για το ζήτημα της αρμοδιότητας των Ορκωτών Δικαστηρίων. Ο εισηγητής της πλειοψηφίας ο κ. Βενιζέλος αναφέρει:
«Στο άρθρο 97 όπου κατοχυρώνονται τα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, γίνεται μια προσπάθεια διαφύλαξης του πυρήνα της αρμοδιότητας των μεικτών ορκωτών δικαστηρίων. Διότι ο ρυθμός μεταφοράς υποθέσεων επί κακουργημάτων στα Εφετεία είναι τέτοιος, που ενδέχεται να μην απομείνει τελικά τίποτα στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια›.
Και όπως θα αναλύσουν και άλλοι συνάδελφοί μου, θέλω να πιστεύω ότι είναι τραγικό για την ποιότητα της δικαιοσύνης, να επιδιώκεται η εκδίκαση 10 ή 15 ποινικών υποθέσεων κακουργηματικών, σε μια δικάσιμη Τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων›.
Εν συνεχεία ο συνάδελφος ο οποίος είναι παρών και στο δικαστήριό σας παρίσταται ως συνήγορος Πολιτικής Αγωγής ο κ. Λυκουρέζος, αναφέρει για το ίδιο θέμα: «Τέλος όσον αφορά το θέμα των Μικτών Ορκωτών, νομίζω ότι δεν πρέπει να ενισχύσουμε την περαιτέρω συρρίκνωσή τους. Τα Μικτά Ορκωτά έχουν επιτελέσει ένα μεγάλο έργο, κρατούν μια ισορροπία. Συνεπώς εδώ θα πρέπει να βελτιώσουμε την προτεινόμενη διάταξη και να πούμε ότι μόνο σε όντως εξαιρετικές περιπτώσεις κακουργημάτων θα πρέπει να υπάγονται σε Τριμελή Εφετεία›.
Όπως γνωρίζετε κύριε εισηγητά, ουσιαστικά η αρμοδιότητα των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων έχει περιοριστεί μόνο στις ανθρωποκτονίες και στους βιασμούς. Ο νομοθέτης αύριο μπορεί να τα αφαιρέσει και αυτά και αυτό δεν πρέπει να γίνει.
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες απόψεις άλλων βουλευτών οι οποίοι υπήρξαν και εισηγητές των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων. Θα αναφέρω όμως ενδεικτικώς και την άποψη του εισηγητή του Συνασπισμού και τέως υπουργού Δικαιοσύνης του κ. Κουβέλη, μόνο για να δείξω το γεγονός ότι αυτός ο προβληματισμός υπήρξε κοινός από όλες τις πτέρυγες της Βουλής κατά τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση.
Λέει ο κ. Κουβέλης, ότι «είμαι σύμφωνος να αποσαφηνιστεί η δικαιοδοσία των πολιτικών και τακτικών διοικητικών Δικαστηρίων. Είμαι υποστηρικτής της άποψης ότι πρέπει να διευρύνεται η δικαιοδοσία των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων και όχι να περιορίζεται. Τα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια κατά τη γνώμη μου λειτούργησαν με επιτυχία και η συμμετοχή σ’ αυτά λαϊκών Δικαστών για μένα είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό και θετικό στοιχείο›.
Επομένως έχουμε απ’ την πλευρά του συντακτικού νομοθέτη και με βάση τα πρακτικά και προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε την αυθεντική τους βούληση, την προσπάθεια να περιοριστεί αυτή η τάση του κοινού νομοθέτη να περιορίσει συνεπώς την αρμοδιότητα των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.
Τρεις μήνες μετά όμως τη συντακτική αναθεώρηση, έρχεται δυστυχώς ο κοινός νομοθέτης με πιέσεις υπό το βάρος κάποιων στοιχείων τα οποία εν πολλοίς έχουν αναπτυχθεί ενώπιόν σας, να περιορίσει περαιτέρω την αρμοδιότητα των Ορκωτών Δικαστηρίων και μάλιστα αφαιρώντας απ’ την ύλη τους έναν πάρα πολύ μεγάλο αριθμό κακουργημάτων, βάσει όπως είπα ενός υποκειμενικού στοιχείου, που είναι η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό ωστόσο ήταν κάτι το οποίο έγινε διότι από κοινού απ’ όλες τις πλευρές της Βουλής θεωρήθηκε ότι κάτι τέτοιο είναι θεμιτό και λογικό με βάση τη φύση των συγκεκριμένων εγκλημάτων, των συγκεκριμένων περιπτώσεων, οι οποίες άγονται ενώπιόν σας.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται απ’ τα πρακτικά συζήτησης δια του Ν.2928. Είναι απολύτως χαρακτηριστικό κατά τη γνώμη μου ότι ο ίδιος ο εισηγητής της πλειοψηφίας ο κ. Δαμιανίδης, αναφέρεται στο ζήτημα αυτό και στο θέμα ως εξής: Θα σταματήσω ειδικά στο άρθρο 4. «Κύριε υπουργέ εγώ βεβαίως είμαι εισηγητής της πλειοψηφίας, αλλά θέλω να πω ότι η προσωπική μου άποψη είναι ότι υιοθετούμε την εξαίρεση. Ψηφίσαμε πρόσφατα το Σύνταγμα και δεν τροποποιήσαμε το σχετικό άρθρο για την αρμοδιότητα των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.
Αν δείτε και την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, λέει ότι ο νομοθέτης αποκλείοντας τα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια για τα συγκεκριμένα εγκλήματα εκδηλώνει μια δυσπιστία προς τους ενόρκους›. Τούτο πράγματι είναι ένα τμήμα της εκθέσεως της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής. «Αφού οι ένορκοι ήδη εκδικάζουν μια μεγάλη σειρά εγκληματικών πράξεων. Πιστεύω κύριε υπουργέ ότι αυτό το θέμα θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Ειλικρινά σας λέω ότι δεν μπορούμε να τους εμπιστευόμεθα να δικάζουν μία σωρεία κακουργηματικών πράξεων στο ποινικό μας δίκαιο και ξαφνικά γι’ αυτή την κατηγορία να πούμε ότι δυσπιστούμε απέναντί τους. Αυτό είναι ένα θέμα›.
Επιπλέον για το ζήτημα αυτό υπήρξαν και άλλες απόψεις κατά την γνώμη μου έγκριτων εν πάση περιπτώσει νομικών οι οποίοι είναι μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας. Ας παραθέσω μονάχα και την άποψη του βουλευτή και νομικού Φοίβου Ιωαννίδη, ο οποίος για το θέμα αυτό αναφέρει στηρίζοντας κατά μία έννοια και την ένταση που προβάλλεται απ’ την πλευρά της υπεράσπισης ότι:
«Κατ’ αρχάς είναι αντισυνταγματική›. Αναφέρεται στη διάταξη του άρθρου 4. «Κατ’ εμέ, ευθέως η διάταξη που παραπέμπει όλες αυτές τις υποθέσεις στο Δικαστήριο των τακτικών δικαστών και τις αφαιρεί απ’ το δικαστήριο των ενόρκων, δηλαδή απ’ το Μικτό Ορκωτό. Ο κανόνας που θεσπίζει το Σύνταγμα είναι υπαγωγή των υποθέσεων αυτών στο Μικτό Ορκωτό. Μόνο κατ’ εξαίρεση μπορεί›.
Και εδώ δεν πρόκειται περί εξαιρέσεως, αλλά περί μεταβολής της εξαιρέσεως σε κανόνα. Κατ’ αυτή την έννοια θεωρώ ότι υπάρχει ένα ζήτημα απ’ την πλευρά του Δικαστηρίου σας, να κρίνει κατά πόσο η διάταξη του άρθρου 4 του Ν. 2928 πράγματι παραβιάζει ευθέως τον πυρήνα του άρθρου 97 του Συντάγματος, σε ότι αφορά την υπαγωγή των κακουργημάτων στο Δικαστήριο του Μικτού Ορκωτού.
Και επιπλέον θα έλεγα ότι θα πρέπει να κρίνει το θέμα της ευθείας κατά τη γνώμη μου αμφισβήτησης του θεσμού των ενόρκων, που ουσιαστικά αυτό είναι το κεντρικό περιεχόμενο του άρθρου 97, δηλαδή εισαγωγή στην ελληνική έννομη δικαιακή τάξη του θεσμού των Ορκωτών Δικαστηρίων, κατά πόσο η διάταξη αυτή εν τοις πράγμασι αμφισβητεί ουσιαστικά αυτό τον πολύ σημαντικό θεσμό του ελληνικού δικαίου που τον αποδέχεται η ελληνική δικαιακή τάξη, αποστερώντας τον ουσιαστικά απ’ την συντριπτική πλειοψηφία των κακουργημάτων, των αξιόποινων πράξεων τις οποίες έχει τη δυνατότητα, έχει την δικαιοδοσία να δικάσει.
Νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα. Συμπληρωματικά ως προς το ζήτημα του πολιτικού εγκλήματος και πολύ σύντομα κύριε Πρόεδρε, να προβληματιστούμε ως προς το εξής: Δεν θα λάβω καμία θέση σε ότι αφορά εκείνες τις πράξεις με τις οποίες απ’ την πλευρά των κατηγορουμένων και όπως αυτές παραπέμπονται ενώπιον του δικαστηρίου σας, έχουν θιγεί και κάποια άλλα ιδιωτικά έννομα αγαθά, η ζωή, η περιουσία, η σωματική ακεραιότητα.
Ωστόσο νομίζω ότι το δικαστήριό σας θα πρέπει να σταθεί και να προβληματιστεί κυρίως σε ότι αφορά την πράξη της συγκρότησης και της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση. Εδώ νομίζω ότι πράγματι υπάρχει ένα ζήτημα, διότι αυτή είναι και η κατηγορία η οποία είναι η κρίσιμη για την υπαγωγή της υπόθεσης αυτής στο Δικαστήριό σας.
Εάν δεν υπήρχε η πράξη αυτή όπως γνωρίζεται, θα έπρεπε η υπαγωγή όλων των κακουργημάτων ή και των πλημμελημάτων τα οποία άγονται ενώπιόν σας, να γίνει στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο κατά τη συνάφεια των πράξεων μεταξύ τους, εξαιτίας του κανόνα του 130, σύμφωνα με τον οποίο η αρμοδιότητα για τις πράξεις αυτές υπάγεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Σύμφωνα και με την άποψη η οποία αναφέρεται στο βούλευμα, δεν είναι πολιτικό έγκλημα όποιο θίγει ιδιωτικά έννομα αγαθά και όπως γνωρίζουμε το έννομο αγαθό το οποίο πλήττεται με την συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική Οργάνωση κατά το άρθρο 2928 δεν είναι ένα ιδιωτικό έννομο αγαθό. Ουσιαστικά και εσείς τοποθετηθήκατε επ’ αυτού με την αποβολή της Πολιτικής Αγωγής η οποία δηλώθηκε ως παρούσα για το λόγο της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση επί τη βάσει της βάσης της εφαρμογής του 187.
Επομένως το έννομο αγαθό που πλήττεται εδώ είναι η δημόσια τάξη. Και ανακύπτει το ερώτημα, κατά πόσο είναι δυνατόν για ένα αδίκημα το οποίο αφορά τη δημόσια τάξη, αυτό να θεωρηθεί πολιτικό έγκλημα. Κατά την έννοια πάλι κατά την νομολογία η οποία έχουμε ενώπιόν μας για το πολιτικό έγκλημα, με βάση τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, αλλά και το τελευταίο βούλευμα το οποίο ορθώς αναφέρθηκε το 2/98, πολιτικό έγκλημα σύμφωνα με τις διατάξεις του ελληνικού νόμου θεωρείται αυτό που εν όψει των ελατηρίων που κίνησαν το δράστη -αυτό είναι ένα σαφές υποκειμενικό στοιχείο- του σκοπού που επιδιώχθηκε και της φύσης των δικαιωμάτων που προσβλήθηκαν, στρέφεται κατά της πολιτικής οργάνωσης του κράτους και τείνει στην ανατροπή ή αλλοίωση της καθεστηκυίας τάξεως.
Βλέπουμε ότι υπάρχει ένας συνδυασμός αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων, για να κριθεί η υπαγωγή μιας πράξης στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος. Το ερώτημα είναι, δύναται να υπάρξει προσβολή της πολιτειακής εξουσίας, χωρίς πρώτα να διαταραχθεί η έννοια της δημόσιας τάξης;
Με δύο λόγια, είναι δυνατόν να υπάρξει μία ευθεία αμφισβήτηση της πολιτειακής τάξης της πολιτικής εξουσίας, χωρίς να προϋπάρξει μία συγκρότηση μίας ομάδας η οποία είναι ικανή να την αμφισβητήσει, χωρίς να συγκροτηθεί εκείνη η οργάνωση η οποία με κάποια μέσα θα προσπαθήσει να ανατρέψει την πολιτειακή αυτή τάξη;
Νομίζω ότι αν το δεχθούμε αυτό κύριε Πρόεδρε οδηγούμαστε σε άτοπο, δηλαδή οδηγούμαστε στη δυνατότητα κάποιες φορές να συγκροτηθεί σε ομάδα ατομικά, να αποφασίσει ξαφνικά ότι θα καταλύσει την πολιτειακή τάξη και να δύναται με την ατομική του ενέργεια αυτή να το πράξει. Όμως η ιστορία νομίζω και η κοινή εμπειρία δεν μας διδάσκει κάτι τέτοιο.
Επομένως η συγκρότηση εγκληματικής ή οποιασδήποτε τύπου Οργάνωσης, αποτελεί αναγκαία πράξη για την αμφισβήτηση και επιβουλή της πολιτειακής πράξης. Λέγεται επίσης απ’ το βούλευμα, μάλλον αναφέρομαι στο παραπεμπτικό βούλευμα, ότι το έγκλημα το οποίο τελείται δια της μεθόδου της τρομοκρατίας, δεν δύναται να αποτελεί πολιτικό έγκλημα.
Στην περίπτωση αυτή βεβαίως υπάρχει ένα μέγιστο πρόβλημα, το οποίο το αναγνωρίζει ουσιαστικά και το βούλευμα, το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας κοινά αναγνωρισμένος ορισμός της τρομοκρατίας. Επομένως είναι σχετικά άτοπο να μπορούμε να πούμε ότι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το ορίσουμε, είναι ωστόσο κριτήριο για το εάν μία άλλη έννοια υπάγεται σ’ αυτό ή όχι.
Δηλαδή το κατά πόσο κάτι είναι πολιτικό έγκλημα ή όχι. Ωστόσο ας αναφερθούμε στον ισχύοντα, στον κατεστημένο ευρωπαϊκά έστω ορισμό ο οποίος προτείνεται για την τρομοκρατία απ’ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την έκδοση απόφασης σχετικά με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Σύμφωνα μ’ αυτό σκοπός του δράστη μιας τρομοκρατικής πράξης ορίζεται διαζευκτικά η αποσταθεροποίηση ή καταστροφή των πολιτικών, συνταγματικών και οικονομικών δομών μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού, ο αδικαιολόγητος εξαναγκασμός δημόσιων αρχών ή διεθνούς οργανισμού να εκτελέσουν οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχουν από την εκτέλεση αυτής.
Έτσι συνάγεται ότι υπάρχει μία αντικειμενική εκτίμηση, δηλαδή θα πρέπει να εκτιμηθούν κάποια αντικειμενικά στοιχεία, όπως είναι η αλλοίωση, η διακινδύνευση και η αποσταθεροποίηση της πολιτικοσυνταγματικής τάξης και των πολικοσυνταγματικών δομών, όσο και μια υποκειμενική θεώρηση που είναι ότι ο δράστης δρα επί του σκοπού να διαταράξει ακριβώς αυτή την συνταγματική τάξη.
Υπάρχει δηλαδή και ένα υποκειμενικό βουλητικό στοιχείο εκεί. Το ερώτημα είναι: Αυτός ο ορισμός της τρομοκρατίας είναι έννοια ασυμβίβαστη προς το πολιτικό έγκλημα; Βλέπουμε εδώ ότι τα αντικειμενικά στοιχεία του ορισμού της τρομοκρατίας σύμφωνα λοιπόν με τον ορισμό αυτό συμπίπτουν ουσιαστικά, είναι πάρα πολύ παρεμφερή, προς την έννοια την οποία αποδίδει στο πολιτικό έγκλημα η ίδια η νομολογία του Αρείου Πάγου.
Και εδώ έχουμε λοιπόν βολή κατά των θεσμών μίας χώρας, βολή κατά της πολιτειακής της εξουσίας ουσιαστικά, καταστροφή των υλικών και θεσμικών τους δομών και αυτό σαφώς δεν μπορεί παρά να είναι μια επιβουλή κατά της πολιτειακής τάξης. Επομένως, δεν μπορούμε a priori να πούμε ότι μία πράξη η οποία ορίζεται ως τρομοκρατική, από τον ίδιο τον ορισμό της, δεν δύναται να είναι πολιτική πράξη.
Τουναντίον θα λέγαμε ότι μία τέτοια συγγένεια μεταξύ των δύο όρων είναι αρκετά προφανής και θα πρέπει να διερευνηθεί σε κάθε περίπτωση, κατά πόσον η κάθε συγκεκριμένη τρομοκρατική πράξη, αποτελεί πολιτικό έγκλημα ή όχι. Ποιο μπορεί να είναι το κριτήριο λοιπόν αυτό. Και νομίζω ότι σε αυτό θα πρέπει να στραφεί το Δικαστήριό σας και να εξετάσει το ζήτημα αυτό, το ακόλουθο, το οποίο θα θέσω, ενόψει βεβαίως ότι συνεχίζω να μιλώ και το διευκρινίζω, για το έγκλημα της συγκρότησης και της συμμετοχής σε εγκληματική Οργάνωση. Για το αδίκημα του άρθρου 1 του 2928.
Εκείνο το οποίο λοιπόν πρέπει να εξετάζεται ανά περίπτωση κατά τη γνώμη μου, είναι αν το αντικειμενικό στοιχείο του εγκλήματος, υπερφαλαγγίζει αυτό της αμφισβήτησης της πολιτειακής εξουσίας. Κατά πόσο δηλαδή είναι ανάλογος ο τρόπος με τον οποίο επιδιώκεται η αμφισβήτηση της πολιτειακής πράξης, προς τον στόχο ο οποίος έχει τεθεί από την οργάνωση. Μία δηλαδή βομβιστική, τυφλή ενέργεια, η οποία σκόπευε στο να δημιουργήσει ένα πολιτικό γεγονός με το τίμημα της απώλειας ας πούμε 100 ανθρώπινων ζωών, είναι σαφές ότι έχει ένα περιεχόμενο το οποίο υπερακοντίζει τον πολιτικό σκοπό, τον οποίον εξυπηρετεί η συγκεκριμένη ενέργεια.
Όμως υπάρχει αυτό το στοιχείο της υπέρβασης του αναγκαίου όρου στην περίπτωση της συγκρότησης εγκληματικής Οργάνωσης κατά το άρθρο 1 του 2928; Νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υποστηριχθεί. Ενόψει όλων των προηγουμένων, θεωρώ ότι θα πρέπει να εξετάσει και να προβληματιστεί το Δικαστήριό σας τουλάχιστον, ως προς το ζήτημα του πολιτικού χαρακτήρα της συγκρότησης και της ένταξης σε εγκληματική Οργάνωση.
