Πρωταγωνιστώντας σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά και δυνατά έργα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, από το οποίο άντλησαν έμπνευση πολλοί σύγχρονοι θεατρικοί συγγραφείς, ο ηθοποιός Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος μας μιλά για την παράσταση «Μήδεια».
Η συνταρακτική τραγωδία του Ευριπίδη παρουσιάζεται στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στις 5 και 6 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, ανοίγοντας τον κύκλο των φετινών Επιδαυρίων.

Το έργο, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 431 π.Χ., πραγματεύεται την τελευταία πράξη της παθιασμένης σχέσης του Ιάσονα με τη Μήδεια, με τον Ιάσονα να αποφασίζει να την εγκαταλείψει για τα μάτια μιας άλλης γυναίκας και την παρατημένη Μήδεια να τον εκδικείται με τον πιο σκληρό τρόπο,  τη δολοφονία των παιδιών τους.

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος πρωτοστατεί στην τραγωδία του έρωτα, που μετατρέπεται σε τρομερό και άγριο μίσος, και μιλά για την παράσταση, την Επίδαυρο και την κάθαρση.

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος.

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος είναι ένας από τους λίγους έλληνες σκηνοθέτες με τόσο ουσιαστική γνώση του αρχαίου ελληνικού δράματος. Χωρίς να θέλω να μιλήσω εκ μέρους του, νομίζω πως, με πολύ προσοχή και χωρίς σκηνοθετικά κόλπα ή τερτίπια, αποκαλύπτει τον πυρήνα του έργου του Ευριπίδη, δημιουργώντας μια παράσταση που με σύμμαχο τη χρήση της μάσκας, αλλά και το κυριότερο, την επιλογή ενός άνδρα στον ρόλο της Μήδειας, προσπαθεί να αφηγηθεί κάτι πιο σημαντικό από μια ακραία ιστορία εκδίκησης ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άνδρα.

Τί οδηγεί την ηρωίδα στο ειδεχθές έγκλημα που διαπράττει;

Στα μάτια μου, η αντίδραση της Μήδειας μοιάζει - θα το πω κάπως απλοϊκά - με την έκρηξη ενός φυσικού φαινομένου. Ένα ποτάμι που, επειδή το κακοποιήσαμε ή πιστέψαμε πως μπορούμε να το ελέγξουμε απολύτως, φουσκώνει και στο ξέσπασμά του παρασύρει σπίτια και ανθρώπινες ζωές. Είναι δίκαιο το ξέσπασμα; Φυσικά και είναι! Είναι άδικο που χάνονται ζωές; Φυσικά και είναι!

Το πάθος είναι από τη φύση του εκεί, για να οδηγεί κάθε συναίσθημα στα άκρα. Αγαπάς με πάθος ή μισείς με πάθος αυτόν που άλλοτε αγάπησες.

Ο έρωτας είναι ένας πόλεμος, όπου όλα τα μέσα είναι θεμιτά;

Ο έρωτας είναι, ίσως, το πιο εγωιστικό συναίσθημα. Αν τα πράγματα στραβώσουν, μπορεί να οδηγήσει και σε πόλεμο. Και, τότε, αυτός που θα ηττηθεί, ίσως καταφύγει σε κάθε μέσο, για να τον κερδίσει.

Τί σημαίνει για έναν ηθοποιό η εμπειρία της Επιδαύρου;

Είναι ένα θέατρο με τεράστια ιστορία, που οφείλει κανείς να σεβαστεί, αλλά και με συνοπτικές διαδικασίες να ξεχάσει, για να μην τον καταπιεί ο φόβος του. Ίσως, τότε, αυτό το “θηρίο” να γίνει πιο φιλικό από κάθε άλλο θέατρο.

Στην αρχαία τραγωδία επέρχεται πάντα η κάθαρση. Στην πραγματική ζωή συμβαίνει αυτό;

Δε γνωρίζω. Δε νομίζω, πάντως, πως μας την έχει υποσχεθεί και κάποιος.

Αναλογιζόμενος τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, σε ποιου είδους κάθαρση θα ελπίζατε;

Δεν ελπίζω σε κανενός είδους κάθαρση. Ελπίζω να δημιουργηθεί κάποια στιγμή μια κοινωνία, όπου ο σεβασμός στον άλλο - όποιος και αν είναι αυτός - θα είναι προϋπόθεση. Και θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για τη διαφύλαξη αυτού του σεβασμού. Ίσως, τότε, να μπορούμε να συζητήσουμε και για την κάθαρση.

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Κ. Χ. Μύρης, σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, σκηνικά: Γιώργος Πάτσας, κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ, μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, μουσική διδασκαλία: Γιάννης Αναστασόπουλος, βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάννα Μαντζουράνη, παραγωγός: Kώστας Μπάλλας, σύμπραξη: Θεοφάνης Γ. Κιρκινέζος.  Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Κιμούλης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Τάσος Νούσιας, Μάνος Βακούσης, Νικόλας Παπαγιάννης, Νίκος Αναστασόπουλος, Δημήτρης Παπανικολάου. Κορυφαίοι - Χορός:  Τάσος Αλατζάς, Νίκος Αναστασόπουλος, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Χάρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Καραβιώτης, Σταύρος Καραγιάννης, Δημήτρης Καραμπέτσης, Δημήτρης Μόσχος, Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Παπανικολάου, Παντελής Φλατσούσης, Γεράσιμος Σκαφίδας.

Πληροφορίες

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]