Kάθε καιρός και ο πόλεμός του. Κάθε πόλεμος και η «Ελένη» του. Προφάσεις εν αμαρτίαις. Αλλος ο πόλεμος του Μπους, άλλος του Ομήρου, μόνες απαράλλακτες οι συμφορές που ενσπείρει και οι οδύνες που προξενεί επί δικαίων και αδίκων.

«Αυτούς ο Αρης τους ξεσήκωνε, τους άλλους η Παλλάδα....

Και τους αντάμωναν, ο Δείμος, ο Φόβος και η Ερις,

του αντρόφονου Αρη η αδελφή, πιστή του σύντροφος,

μικρή και λίγη όσο οπλίζεται, ύστερα γιγαντώνει,

κι ενώ τα πόδια της πατούν στη γη,

με το κεφάλι της τον ουρανό στηρίζει.

Αυτή και τότε μοίραζε το μίσος, περνώντας απ' τη μια μεριά στην άλλη,

για ν' αυγατίσει ο στεναγμός της μάχης».

Ο πόλεμος δεν έχει ηθική, πέρα από τις επιφάσεις του, δεν έχει λογική και, παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις, δεν νομιμοποιείται.

Ο πόλεμος συνιστά μείζονα διεθνή κρίση. Ας μην ξεχνούμε ότι «όταν στο βάλτο συγκρούονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια».

K.T.