ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργίου με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να τη διαβάσουμε για να κάνουμε χρήση, φέρτε την, βρείτε μου σε ποιο σημείο είναι για να την αναγνώσω εγώ.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είναι στο 2ο φύλλο λίγο μετά την μέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιο σημείο επιθυμείτε να αναγνώσω;
Γ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Την στιγμή που ο αστυφύλακας επισκέπτης πλησίασε...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Την στιγμή που ο αστυφύλακας – επισκέπτης πλησίασε τον φρουρό αστυφύλακα, βλέπω αυτόν και ένα – δυο άτομα με πολιτικά να πέφτουν πάνω στον αστυφύλακα – φρουρό, ο οποίος αντιστεκόταν χτυπώντας τα πόδια του, κουνώντας τα πόδια του. Σε κάποια στιγμή άκουσα μια φωνή, μου φαίνεται ότι είπαν, μη κουνιέσαι, ενώ ακούστηκε αμέσως ένας πυροβολισμός.›
Αυτό αναγνώστηκε κ. Γραμματέα σ’ αυτό το σημείο, μπορούμε να κάνουμε λοιπόν χρήση κ. Γεωργίου.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δηλαδή παράλληλα με το «μη κουνιέσαι› ακούσατε και τον πυροβολισμό.
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Δεν θυμάμαι τώρα, όμως για να το λεω τότε έτσι θα είναι, δεν θυμάμαι να σας πω, πάντως μου έχει μείνει, γιατί είναι μια εικόνα που την είδα μπροστά μου, ότι ο μεν αστυνομικός προσπαθούσε να του πάρει το όπλο, ο δε άλλος πήγε από πάνω και τον πυροβόλησε. Τώρα το ένα ή δυο, θυμάμαι συγκεκριμένα αυτά τα δυο, για άλλον δεν θυμάμαι και εκεί μπορεί να ήταν στη περιγραφή που έκανα τότε...
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Για τον χρόνο του πυροβολισμού ρώτησα εγώ.
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Αμέσως, δεν δόθηκε κανένα περιθώριο, ο πυροβολισμός ήταν συγχρόνως και αυτό το «μη κινείσαι› δεν ξέρω, το είχα πει τότε, για να το είχα πει, θα ήταν, δεν την θυμάμαι αυτή την λεπτομέρεια.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ο αστυφύλακας – επισκέπτης, όπως τον αποκαλείτε, μετά πού πήγε;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Απ’ ότι τουλάχιστον μου έχει μείνει, γιατί σας λεω και πάλι είναι πολλά τα χρόνια, ανάμεσα η είσοδος υπήρχε η εσωτερική και η εξωτερική, δυο πόρτες, το χώρισμα το γυάλινο. Ανάμεσα σ’ αυτό το χώρο επιτηρούσε το να μην υπάρχει πρόσβαση
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Θέλω επίσης να σας πω ότι τον τέταρτο που περιγράφετε, που δεν έχει εμπλοκή, όπως το τοποθετείτε πλην της συμμετοχής στη ληστεία και λέτε -κύριε Πρόεδρε αν θέλετε, είναι έξι λεει εδώ, είναι ο δεύτερος μέχρι τον έκτο στίχο.
κ.ΖΑΪΡΗΣ: Ο τέταρτος, αναστήματος 1.80-1.85, εύσωμος, μελαψός και ήταν ο μόνος που δεν μίλησε καθόλου. Είχε μαλλιά μαύρα κοντά και σγουρά και το πρόσωπό του ήταν πλατύ και παχουλό. Φορούσε μάλλον κίτρινο μπουφάν και δεν έμοιαζε για Έλληνας.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δηλαδή αυτή τη περιγραφή την θυμάστε που κάνατε;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Όχι δεν θυμάμαι. Να σας πω τι θυμάμαι αμυδρά; Επειδή με απείλησε κάποιος...
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Πάντως τότε την κάνατε για να την λεει εδώ;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Βεβαίως και την έκανα, σίγουρα, δεν αμφισβητώ αυτό που είπα τότε, αλίμονο, για να το πω ήταν όπως τουλάχιστον μου έμεινε η εντύπωση εκείνη τη στιγμή, κάτω από κάποια μεγάλη πίεση. Διότι σκοτώσανε σας λεω έναν άνθρωπο μπροστά μου.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Το τελευταίο που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής. Από την προανακριτική σας κατάθεση, θα παρακαλέσω και πάλι το Δικαστήριο, 3-4 στίχους πιο κάτω απ’ αυτούς που αναγνώστηκαν προηγουμένως που αρχίζει «εκείνο που μου έκανε εντύπωση›.
κ.ΖΑΪΡΗΣ: «Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι ο ληστής ήρθε κατευθείαν σε μένα και ζήτησε το κλειδί με το οποίο πήγε κατευθείαν στο εντοιχισμένο χρηματοκιβώτιο, το οποίο δεν φαίνεται, διότι καλύπτεται από τα φύλλα της ντουλάπας. Δεν πήγε στον άλλο ταμία που δεν είχε κλειδί. Στο σημείο αυτό θέλω να διευκρινίσω, ότι το χρηματοκιβώτιο ανοίγει με δυο κλειδιά, τα οποία κρατάμε, ένα εγώ και ένα ο διευθυντής. Κατά την ώρα της συναλλαγής το κλειδί που έχει ο διευθυντής, είναι επάνω στο χρηματοκιβώτιο και το άλλο το έχω εγώ. Την λεπτομέρεια αυτή την γνώριζαν απ’ ότι φαίνεται οι ληστές. Πόσα χρήματα πήραν, δεν γνωρίζω.›
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τι σας έκανε εντύπωση και τονίσατε όλα αυτά για την λεπτομέρεια με την οποία εγνώριζαν οι δράστες της ληστείας;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Υπήρχαν κάποια πράγματα που έπρεπε κάποιος για να τα ξέρει, να έχει μπει μέσα στο κατάστημα να έχει παρακολουθήσει. Δεν μπορεί τυχαία να ξέρει κάποιος ότι είχα εγώ το κλειδί που άνοιγε. Η κίνηση αυτή γινόταν αρκετές φορές την ημέρα, δεν γινόταν μια και δυο να ανοίγουμε το χρηματοκιβώτιο, αλλά θα έπρεπε κανείς, δεν είναι ότι μπαίνει κάποιος πρώτη φορά και ξέρει ότι υπάρχει το κλειδί που το έχει ο τάδε υπάλληλος, σημαίνει ότι έχει μπει, έχει παρακολουθήσει και έχει δει για να γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτό ήταν το ένα. Και γι’ αυτό και μου έκανε εντύπωση. Γιατί από μένα ζήτησαν το κλειδί, δεν το ζήτησαν από το διπλανό ταμία. Αυτό το είπα. Σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν την ληστεία, είχαν μπει στο κατάστημα και είχαν δει όλες αυτές τις λεπτομέρειες.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αυτό που θέλω εγώ να επιμείνω και να ρωτήσω είναι το εξής, σημειώνετε ότι και το χρηματοκιβώτιο δεν ήταν ευκρινές στο σημείο που ήταν. Και αυτό πιστεύετε ότι το κρυφό του χρηματοκιβωτίου ήταν προϊόν της ενδεχομένης παρακολούθησης.
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Το χρηματοκιβώτιο δεν είναι ότι το είχαμε κρυφό, για λόγους καλαισθησίας της Τράπεζας, που βέβαια σήμερα πλέον επιβάλλεται να γίνονται έτσι, ενώ σε άλλα καταστήματα ήταν φανερό, εκεί ήταν καινούριο το κατάστημα, είχαμε πρόσφατα παει σ’ αυτό το κτίριο, είχε φτιαχτεί και ήταν στη σειρά σε ντουλάπες.
Όταν κάποιος δεν έχει μπει να το ξέρει, δεν είναι δυνατόν να παει στο συγκεκριμένο σημείο, που ήταν ίδιες οι ντουλάπες στη σειρά και να ανοίξει την πόρτα αυτή. Θα πρέπει να έχει δει και να ξέρει ότι είναι το πρώτο στη σειρά από τις ντουλάπες ας το πούμε. Δεν ήταν μυστικό από το κόσμο, φαινόταν, όποιος έμπαινε μέσα μπορούσε να το δει αυτό.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Και για πείτε μου τώρα, εντάξει εσάς με το κλειδί, εντάξει το χρηματοκιβώτιο που για λόγους καλαισθησίας ήταν πίσω από την ντουλάπα. Την λεπτομέρεια που σας έκανε εντύπωση ότι εγνώριζαν, ότι όταν γινόταν η συναλλαγή στη Τράπεζα το άλλο κλειδί που είχε ο διευθυντής, ήταν πάνω στο χρηματοκιβώτιο και έτσι θα άνοιγε μόνο με το δικό σας κλειδί, πώς μπορεί να τη γνώριζε ένας με απλή παρακολούθηση;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Παρά το γεγονός ότι σ’ αυτό το πράγμα δεν έχω λόγους να πω κάτι, με την εμπειρία που έχω, αυτό το κλειδί ήταν μονίμως επάνω. Ο άλλος που θα παρακολουθούσε δεν χρειαζόταν να το ξέρει, γιατί έβλεπε έναν άνθρωπο να ανοίγει το ταμείο, δεν χρειαζόντουσαν δυο για να το ανοίξουν. Είπαμε ότι το ένα κλειδί το είχα εγώ, το άλλο ο διευθυντής όταν έκλεινε, όταν φεύγαμε από το ταμείο, το κατάστημα όταν έκλεινε. Αυτό το ένα κατά τη διάρκεια της συναλλαγής παρέμενε στη θέση του και το άλλο το είχε ο ταμίας. Στη προκειμένη ήμουν εγώ ο ταμίας.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Και τότε λοιπόν αφού ήταν τόσο απλό και φυσιολογικό, τι σας έκανε εντύπωση και λετε τώρα στην κατάθεσή σας, μου έκανε εντύπωση ότι την λεπτομέρεια αυτή πρέπει να την γνώριζαν οι ληστές, αφού δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, την λεπτομέρεια ως προς το κλειδί -μάλλον σε σας πρέπει να απευθυνθώ- γιατί είναι η δεύτερη φορά και πηγαίνω δυστυχώς για ληστεία και τη δεύτερη φορά σε Δικαστήριο.
Την λεπτομέρεια με το κλειδί -εννοώ χωρίς καμία άλλη, την παραμικρή παρερμηνεία- ότι ξέρω ότι έχω εγώ το κλειδί. Το άλλο κλειδί ήταν εκεί που ήταν, τελείωσε, δεν υπήρχε κάτι, ούτε κρατικό μυστικό ήταν ούτε τίποτε. Όποιος πελάτης έμπαινε στην Τράπεζα, ο οποιοσδήποτε και να κάνει οποιαδήποτε συναλλαγή, θα έβλεπε αν καθόταν κάποιο διάστημα, κάποιο χρόνο εκεί, μισή ώρα θέλετε, μία το πολύ, ότι υπάρχει αυτή η διαδικασία.
Ένας που πάει για να κάνει αυτή τη δουλειά, θεωρώ ότι είναι και έμπειρος για να ξεχωρίσει ορισμένα πράγματα. Δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν είναι έτσι όπως τα λέτε. Κι επειδή δεν είναι όπως τα λέτε, θα επανέλθω να πω το εξής: Λέτε: «πρέπει να ήξερε λεπτομέρειες, διότι δεν πήγε στον άλλο Ταμία που δεν έχει κλειδί. Στο σημείο αυτό θέλω να διευκρινίσω ότι το χρηματοκιβώτιο ανοίγει με δύο κλειδιά, τα οποία κρατάμε ένα εγώ και ένα ο Διευθυντής. Κατά την ώρα της αλλαγής το κλειδί που έχει ο Διευθυντής είναι πάνω στο χρηματοκιβώτιο και το άλλο το έχω εγώ›.
Τη λεπτομέρεια τη γνώριζαν απ’ ότι φαίνεται οι ληστές. Το ότι εσείς είχατε το κλειδί είναι η προηγούμενη λεπτομέρεια.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν έχω να σας πω τίποτε άλλο. Μη με ξαναρωτήσετε, δεν θα σας απαντήσω.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Το αν θα σας ξαναρωτήσω ή όχι ......
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε, εγώ διευθύνω εδώ τη διαδικασία. Είστε υποχρεωμένος να απαντάτε διότι όλοι εδώ, για να βρίσκονται σ’ αυτά τα έδρανα έχει χυθεί πολύ αίμα, για να υπάρχουν οι δικηγόροι. Δεν θα τους περιορίσουμε τα δικαιώματα, παρακαλώ πολύ. Θα απαντήσετε εκτός εάν δεν ξέρετε, θα πείτε «δεν ξέρω›, ή θα πείτε «εγώ σας έδωσα την εξήγηση, δεν έχω κάτι άλλο να πω›.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Αυτή την εξήγηση που έδωσα, δεν έχω κάτι άλλο να πω για το συγκεκριμένο θέμα.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ σας ρωτώ: Αυτά τα είπατε τότε. Εφ’ όσον ήταν τόσο απλά τα πράγματα, γιατί όταν δώσατε κατάθεση στον κ. Ανακριτή, δεν εξηγήσατε ότι «εγώ δεν υπαινισσόμουν τίποτα για πληροφόρηση› που μπορεί να προερχόταν δε ξέρω από πού και τώρα μπορεί να σας ενοχλεί γιατί το είπατε τότε «και εννοούσα αυτά τα απλά πραγματάκια›. Γιατί στον κ. Ανακριτή δεν κάνατε αυτή τη διευκρίνιση για ένα τόσο σημαντικό θέμα;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Πρώτα απ’ όλα δε με ρώτησε ο Ανακριτής και δεύτερον τα ευκόλως εννοούμενα, αυτά δηλαδή που εννοούσα από αυτά που έλεγα, πιστεύω για έναν άνθρωπο που έχει διαβάσει σωστά τη δικογραφία, τα καταλαβαίνει. Ισχύουν αυτά που σας είπα και πριν. Για όσες φορές και να σας απαντήσω, θα σας απαντήσω ότι αν εσείς θέλετε να τα τοποθετήσετε έτσι, είστε εκτός από τη σκέψη μου.
Εσείς μπορείτε να το μεταφράσετε όπως θέλετε, να σκεφτείτε όπως θέλετε, αλλά εγώ δεν σκέφτηκα έτσι ούτε απάντησα έτσι. Συγκεκριμένα το μεταφράζω και έχω το δικαίωμα αυτό που μου διαβάσατε να το μεταφράσω, με το πώς εννοούσα τότε.
Κύριε Πρόεδρε ήμουν σαφέστατος, εννοούσα αυτό που ξαναλέω και τώρα. Ότι ήξεραν ότι έχω εγώ το κλειδί. Τίποτε άλλο πιο πέρα. Εάν γράφτηκαν όπως γράφτηκαν, ο καθένας εάν θέλει να τα ερμηνεύσει διαφορετικά, μπορεί να τα ερμηνεύσει. Εγώ είμαι σαφέστατος, αυτό εννοούσα.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δε μου λέτε κ. μάρτυς, αφού θέλετε να αναφερθείτε στο ποιος ξέρει και ποιος δεν ξέρει τη δικογραφία, πράγμα που δεν είναι δικό σας θέμα, ότι οι κατηγορούμενοι δεν ισχυρίζονται ότι έκαναν καμία κατόπτευση στην Τράπεζα, από πού μπορεί να είχαν την πληροφορία;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Αυτά τα πράγματα δεν τα γνωρίζω εγώ.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ σας λέω λοιπόν ότι λένε ότι δεν έκαναν καμία παρακολούθηση στην Τράπεζα. Από πού είχαν την πληροφορία και τί σας ενοχλεί εσάς;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Αυτό δείτε το εσείς και όποιοι είναι αρμόδιοι, εγώ δεν μπορώ να σας απαντήσω. Είναι κάτι που δεν έχω την ευχέρεια να απαντήσω και δεν το γνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει τον λόγο η Υπεράσπιση, αν έχετε να ρωτήσετε τίποτα τον άνθρωπο. Είδατε, λίγα πράγματα θυμάται, λίγα πράγματα ξέρει. Για τον πελάτη σας δεν είπε τίποτα πάντως, μην αρχίσετε πολλά. Ούτε για κανενός είπε. Ούτε για κανενός είπε.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είδατε κ. μάρτυς ένα σκηνικό, μία κατάσταση η οποία μάλιστα σας σοκάρισε. Πείτε μου, η όλη εντύπωση που σας δόθηκε είναι ότι είχαν σκοπό να μπουν μέσα να σκοτώσουν τον αστυφύλακα και εν συνεχεία να πάρουν τα χρήματα ή μπήκαν μέσα να κάνουν τη ληστεία και αναγκάστηκαν να σκοτώσουν αυτόν τον άνθρωπο επειδή αντέδρασε;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Αυτό που με ρωτάτε, θα σας πω ποια είναι η άποψή μου.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό θέλουμε.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: ¶ποψή μου είναι αν δεν είσαι να σκοτώσεις κάποιον δεν μπαίνεις μέσα για να πυροβολήσεις. Αν σου συμβεί κάτι δεν σκοτώνεις, προτιμάς να φύγεις απ’ αυτό που κάνεις, παρά να σκοτώσεις αυτό τον άνθρωπο. Τη στιγμή λοιπόν που μπαίνεις και σκοτώνεις, άποψή μου αυτή, σαν πολίτης που είμαι, είναι ότι έχεις πάρει την απόφαση να σκοτώσεις από πριν. Δεν πιστεύω ότι ένας που δεν είναι δολοφόνος θα μπει να κάνει μια ληστεία και να σκοτώσει.
Προκειμένου να αποτύχει θα αποφύγει, ή θα βρει έναν τρόπο να μη σκοτώσει. Αυτή είναι η άποψή μου. Δεν έχω καμία ειδικότητα σε όλα αυτά, αυτό που σκέφτομαι αυτό σας λέω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι, αλλά δεν μου απαντάτε σε αυτό που σας ρώτησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε μάρτυς, τί μόρφωση έχετε;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Στο β’ έτος της Οικονομικής σχολής έχω σταματήσει, δεν προχώρησα για κάποιους λόγους επαγγελματικούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπω έχετε ευχέρεια λόγου πολύ.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Ευχαριστώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Να επανέλθω κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να επανέλθετε αλλά βλέπετε, οι ερωτήσεις αν παραλείπονταν κάτι τέτοιες, δεν θα ήταν εναντίον σας. Τώρα είδατε τί είπε; Αν θέλετε ρωτάτε, δικαίωμά σας.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Θεωρείτε ότι είναι εναντίον μας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς θα εκτιμήσουμε αν είναι, αλλά αυτός είδατε τί είπε; «Ένας άνθρωπος που θέλει να σκοτώσει, τότε σκοτώνει. Αυτοί δεν θα σκότωναν αν δεν είχαν τέτοιο σκοπό›. Δηλαδή αυτό που είπε, όχι πώς θα το εκτιμήσουμε εμείς. Να βλέπετε δηλαδή τί προσέγγιση παίρνει; Η προσέγγιση του μάρτυρα είναι αυτή, δεν είναι δική μας. Γι αυτό λέω ρωτάτε τον κάτι άλλο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ θα επιμείνω στην ερώτηση ακριβώς και θέλω να μου δώσετε μια ευθεία απάντηση, ακριβώς σ’ αυτό που σας ρώτησα. Δηλαδή μπαίνουμε μέσα να σκοτώσουμε για να ληστέψουμε ή έγινε κάτι; Ο προηγούμενος μάρτυρας σας λέω είπε....
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν μ’ ενδιαφέρει ο προηγούμενος μάρτυς γι αυτό και δεν ήμουν μέσα κ. συνήγορε.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Γιατί δεν περιμένετε την ερώτησή μου;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν θέλω να μου πείτε, έχω δική μου άποψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε μάρτυς, μην είστε νευρικός! Σας είπα και πάλι ότι η Υπεράσπιση έχει ιερό δικαίωμα εδώ μέσα. Δεν το περιορίσουμε επειδή οι μάρτυρες ενδεχομένως είναι λίγο νευρικοί. Μη νευριάζετε
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ πάντως δεν είμαι εκνευρισμένος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε λέω για σας. Εσείς βλέπω είστε ψυχραιμότατος και κάνετε τις ερωτήσεις σας.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ θέλω να σας ρωτήσω κάποια πράγματα. Με αυτά που σας ρωτώ δεν προσπαθώ ούτε να αποδείξω ότι δεν έγινε ληστεία ούτε ότι δεν έγινε φόνος. Το ξεκαθαρίζουμε αυτό.
Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα, τα οποία πρέπει να διευκρινιστούν στο Δικαστήριο. Γι αυτό αν μπορείτε βοηθάτε, αν δεν μπορείτε δεν βοηθάτε. Όμως αφήστε με πάντα να τελειώνω τις ερωτήσεις που κάνω και μετά απαντήστε μου.
Η ερώτησή μου είναι η εξής: Επειδή είναι διαφορετικό να μπαίνω μέσα στην Τράπεζα να σκοτώσω για να κλέψω και διαφορετικό αν μπαίνω να κάνω ληστεία, να κλέψω και αναγκάζομαι να σκοτώσω, θέλω να μου πείτε ποια, κατά την άποψή σας, είναι η θέση αυτών των ανθρώπων ή αυτού του ανθρώπου που σκότωσε τον μακαρίτη τον Μάτη. Δε θα σας ρωτούσα, εάν δεν ήσαστε μέσα.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Να σας απαντήσω. Πρώτα απ’ όλα, έτσι όπως μου το θέτετε, θεωρώ ότι σας κάλυψα με την προηγούμενη απάντηση που σας έδωσα, ότι εγώ δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν είχαν αποφασίσει από πριν να σκοτώσουν. Από την κίνηση όμως που έγινε, ξαναλέω, ότι δεν πάει κανείς να σκοτώσει έναν άνθρωπο όταν δεν θέλει να τον σκοτώσει. Σας λέω και πάλι αυτή είναι η δική μου σκέψη.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ίσως δεν έχετε αντιληφθεί την ερώτησή μου, δε θα επανέλθω. Εντάξει. Δεν θα έχετε αντιληφθεί την ερώτησή μου ή δεν θέλετε να απαντήσετε.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Την αντιλήφθηκα αλλά δεν μπορώ εγώ να έχω άποψη για το αν αυτοί μπήκαν να σκοτώσουν ή όχι. Αυτό είναι δουλειά άλλου να το αποφασίσει.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Σας διευκρινίζω λοιπόν και σας λέω ότι ο προηγούμενος μάρτυρας είπε ότι: «εγώ πιστεύω ότι δεν αντιδρούσε ο μακαρίτης ο Μάτης, δεν θα τον σκότωναν›. Εσείς το συμμερίζεστε αυτό;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Εμένα, άποψή μου είναι ότι και να αντιδράσει κάποιος, δεν στερείς μια ζωή. Σας το λέω και πάλι και επιμένω σε αυτό.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είναι άλλο πράγμα αυτό που σας ρωτώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εφ’ όσον ζητάτε απόψεις του μάρτυρα θα τις δεχθείτε και θα τις απορρίψετε μετά. Θα το δεχθείτε ως ακουστικό μήνυμα αυτό που είπε. Τώρα, αν σαν νόημα θα το απορρίψετε, είναι στην ώρα σας.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε μου επιτρέπετε; Δεν θα έπαιρνα τον λόγο για το θέμα αλλά μια και ο συνάδελφός μου που συνυπερασπιζόμεθα τον κ. Τσελέντη ο οποίος δεν έχει σχέση με το συγκεκριμένο θέμα του φόνου καθ’ ημάς, αλλά θέλω κάτι να πω.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργίου, μην με βάζετε να επανέρχομαι. Μετά λέτε ότι τα βάζω όλο με την Πολιτική Αγωγή. Εγώ δεν τα βάζω με κανέναν. Απρόσωπος είμαι τελείως εδώ μέσα.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Κύριε μάρτυς, κάνετε έναν συλλογισμό ο οποίος δεν είναι εκτός πραγματικότητας, μπορεί να είναι όπως το λέτε. Το ερώτημά μου είναι όμως το εξής: Απ’ ό,τι είπε και ο προηγούμενος μάρτυς πράγματι αλλά και εσείς, ο μακαρίτης, το παιδί αυτό που ήταν εκεί, ήταν και ένοπλος, έτσι δεν είναι; Είχε και το πιστόλι του είχε και κάποιο αυτόματο το οποίο το πήραν φεύγοντας.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν είπα εγώ ότι το πήραν, είχε σίγουρα αυτόματο, δεν το είδα.
Α.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Είχε. Εάν η σκέψη είναι ότι ήθελαν να τον εξουδετερώσουν διότι ενδεχομένως θα έκανε χρήση αυτών των πραγμάτων, η ευχέρεια με το που μπήκαν μέσα με το κουτί τα γλυκά να τον εξουδετέρωναν διά του φόνου, ήταν πιθανή, ήταν δυνατή.
Το γεγονός όμως ότι προσπάθησαν να τον κρατήσουν σε κάποια ακινησία ας πούμε και επιπλέον έβαλαν τάχιστα ένα πιστόλι και μάλιστα σε καίριο σημείο, από τις κινήσεις του αυτές, αποκλείεται να εκπυρσοκρότησε το όπλο; Αυτό είναι το ερώτημά μου;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν είμαι ειδικός να απαντήσω σε αυτά και δεν ξέρω αν πρέπει κ. Πρόεδρε να απαντήσω. Να πω πάλι την άποψή μου, η όποια είναι; Γιατί με ρωτάει κάτι, πολύ ευχαρίστως να απαντήσω, αλλά δεν είμαι ειδικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα απαντήσετε όπως νομίζετε, εγώ δεν μπορώ να σας επιβάλλω τον τρόπο.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Εγώ νομίζω ότι δεν εκπυρσοκρότησε κανένα όπλο. Ήταν μια δολοφονία εν ψυχρώ. Τη στιγμή που πήγαν από πάνω, πήγε για τον σκοτώσει γιατί ο μεν ντυμένος αστυνομικός προσπάθησε να τον αφοπλίσει, ο άλλος που μπήκε πήγε για να δώσει τέλος εκείνη τη στιγμή να τελειώνει τη δουλειά. Εμένα αυτή η εντύπωση μου δημιουργήθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ είπα μην τον πολύ-ρωτάτε τον μάρτυρα, εσείς θέλετε. Εντάξει.
Α.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άλλη μία ερώτηση: Τί ώρα έγιναν αυτά;
κ.ΚΑΣΙΟΣ: Την ώρα που έγιναν, διαβάστε την κατάθεσή μου, διαβάστε την κατάθεσή μου γιατί πάνε 20 χρόνια και δεν τη θυμάμαι. Ήταν πάντως πρωί, σχεδόν με το άνοιγμα.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Τί ώρα άνοιγε η Τράπεζα;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Στις 8 άνοιγε, ήταν πάνω-κάτω εκεί, θα το δείτε αυτό στην κατάθεση. Μπορεί να ήταν 8:10, δεν το θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει μια ερώτηση να σας κάνει ο κ. Τσελέντης αν έχετε την καλοσύνη.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Κύριε μάρτυς, πόσο χρόνο κράτησε κατά την άποψή σας η ληστεία;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν θυμάμαι, αλλά το έχω γράψει, πρέπει να το γράφω και εκεί. Πάντως ήταν πολύ σύντομος ο χρόνος, ήταν πολύ λίγα τα λεπτά που διήρκεσε, δηλαδή ο χρόνος ήταν μετρημένος. Ήταν πολύ γρήγορα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν 7 λεπτά; Ήταν 15;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Λιγότερο από 7 λεπτά.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν 4;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Να σας πω κάτι; Εμείς με αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή, εγώ προσωπικά μπορεί να αισθανόμουν ότι ήταν αιώνας. Το θέμα όμως είναι στην πραγματικότητα μετρημένα λεπτά και γι’ αυτό πιστεύω ότι ήταν αποφασισμένο απ’ αυτούς που το έκαναν με την παραμικρή αντίσταση να σκοτώσουν τον αστυνομικό, προκειμένου να κερδίσουν το χρόνο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα συμφωνήσουμε ότι ήταν ας πούμε 5 λεπτά;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Όχι, δε νομίζω ότι ήταν τόσο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν λιγότερο.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Από 3-5, όχι παραπάνω, δε νομίζω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είπατε στην κατάθεσή σας, ότι κάποια στιγμή σκύψατε κάτω και χτυπήσατε συναγερμό.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Αυτό έγινε, να σας απαντήσω πότε. Τη στιγμή που -διάβασα κι εγώ την κατάθεσή μου και θυμήθηκα- επιτέθηκαν στον αστυνομικό και τον είδα να κλωτσάει και πριν πέσει ο πυροβολισμός, συγχρόνως μάλλον με το που έπεσε ο πυροβολισμός συνειδητοποίησα τί έγινε.
Εκείνη τη στιγμή έσκυψα κάτω και μάλιστα έτρεμα ολόκληρος –αυτό το θυμάμαι- δεν είχα το θάρρος να κάνω έτσι με το πόδι μου να χτυπήσω τον συναγερμό, επειδή είχα σταματήσει απ’ το Ταμείο μου, εδώ σ’ αυτή την απόσταση, έσκυψα κάτω, το έκανα με τα χέρια και ήταν σηκώθηκα επάνω, αυτός που ήρθε μέσα και με απείλησε ήρθε και μου είπε «τί κάνεις εσύ εκεί με το πιστόλι› και ο ένας μάλιστα μου κόλλησε και το πιστόλι στον κρόταφο –αυτά τα έχω πει και στην κατάθεση- για να μου πάρει το κλειδί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, τη ληστεία δεν την έχουμε πια, έχει παραγραφεί.
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ρωτώ, γιατί έχει σημασία πόσο χρονικό διάστημα από το συνολικό που έγινε η ληστεία, έβλεπε άμεσα ο κ. μάρτυρας το τί διαδραματιζόταν γιατί είπε ότι έσκυψε, ότι έμεινε εκεί, ότι πήγε κάποιος από τους ληστές, του μίλησε, του πήρε το κλειδί, άρα δηλαδή από το συνολικό χρόνο, κάποιο χρόνο δεν είχε άμεση οπτική επαφή.
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Να σας δω πόσο δεν είχα οπτική επαφή; Απ’ την ώρα που τον σκότωσαν που ήταν δευτερόλεπτα να σκύψω, μέχρι την ώρα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μετά πάλι σηκωθήκατε και είχατε οπτική επαφή στο χώρο ή τί γίνεται πίσω, που σας είχαν πάρει το κλειδί και είχαν πάει να ληστέψουν;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Πίσω ήταν οι ντουλάπες, δεν υπήρχε τίποτα. Ήταν, όπως κάθεστε –αν επιτρέπετε να κάνω μια περιγραφή- εσείς, ήταν το γκισέ. Σε μια απόσταση όπως τη βλέπετε, ήταν οι ντουλάπες και πίσω ήταν το χρηματοκιβώτιο. Δεν υπήρχε κάτι άλλο. Υπήρχε μια γωνία του κτιρίου που αυτή δεν αφορούσε τον Ταμία.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εκεί πίσω δεν πήγαν οι ληστές και πήραν τα χρήματα;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Δεν είδα κάτι τέτοιο. Εγώ σας λέω πάνω σε αυτά που είδα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εντάξει ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Κούρτοβικ θέλει να σας ρωτήσει κάτι. Εν τω μεταξύ να ετοιμάζεται η κα Γκιλιπάθη.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είπε ο μάρτυρας ότι διάβασε την κατάθεσή του και τη θυμήθηκε και ήθελα αυτό να τον ρωτήσω: Πότε ακριβώς διάβασε την κατάθεσή του και τι θυμήθηκε;
κ. ΚΑΣΙΟΣ: Με κάλεσε ο κ. Ζερβομπεάκος, ο Ανακριτής και μου διάβασε την κατάθεσή μου. Και με ρώτησε μάλιστα αν μπορώ από κάποιες φωτογραφίες να αναγνωρίσω κάποιον.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Καλώς κ. μάρτυς. Τίποτε άλλο. Αυτό ήθελα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κα Γκιλιπάθη. Κυρία Κούρτοβικ κάντε το σχόλιό σας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Οι ερωτήσεις της Υπεράσπισης που αφορούν το εάν και κατά πόσο υπήρχε ανθρωποκτόνος πρόθεση στους συμμετόχους που μπήκαν έχει σημασία, αλλά θέλω να διευκρινίσω κάτι για το Δικαστήριο, ότι δεν αφορά μόνο των εκ των συμμετόχων ο οποίος πυροβόλησε, διότι είναι σαφές ότι κάποιος πυροβόλησε, αλλά και όλους τους υπόλοιπους.
Διότι είναι προφανές ότι ένας εξ αυτών, προφανώς και κυρίως και αποκλειστικά και τους άλλους, ίσως μερικώς να αφορά και αυτόν που πυροβόλησε, γιατί είναι προφανές ότι τρεις άνθρωποι, τουλάχιστον, που συμμετείχαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνά απόλυτα. Είναι γνωστά αυτά, ότι για τον καθέναν θα πρέπει να έχει ο δόλος συμμετοχής.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και νομίζω ότι καμία από τις δύο μαρτυρίες δεν προκύπτει -και απ’ όλο το περιστατικό όπως εκτίθεται- ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι που μπήκαν μέσα, ήθελαν να έχουν αυτό το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό ρωτά η Υπεράσπιση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα βέβαια, είναι σημαντικό αυτό. Είπα εγώ ότι δεν είναι σημαντικό; Κυρίως για τους άλλους, όπως πολύ σωστά είπατε.
Κα Γκιλιπάθη ελάτε. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς βρισκόσαστε μέσα στην Εθνική Τράπεζα το 1984 όταν έγινα κάποια ανθρωποκτονία και κάποια ληστεία που δεν την δικάζουμε σήμερα, γιατί έχει παραγραφεί.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Μάλιστα, βρισκόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ήσασταν;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ήμουν Προϊσταμένη εσωτερικής διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μας πού καθόσαστε και τί είδατε.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Το γραφείο μου ήταν κάθετα στο γκισέ, απ’ τη μέσα μεριά, όχι στο σαλόνι, μέσα απ’ το σαλόνι. Είχαν περάσει λίγα λεπτά απ’ όταν άνοιξε το Κατάστημα, μπήκαν οι πρώτοι πελάτες. Ακούστηκε μια αναταραχή, σήκωσα το κεφάλι μου, είδα κάποιον να μπαίνει, μια εικόνα κάποιου με στολή και να κρατάει κάτι στα χέρια του και αμέσως μετά αναταραχή, να ακούγεται «ληστεία›, κάπως έτσι.
Γύρισα ασυναίσθητα το κεφάλι μου στο σημείο που ήξερα πάντα ότι ήταν μια συνηθισμένη θέση του αστυφύλακα που καθόταν στο συγκεκριμένο κάθισμα και διαπιστώνω ότι τρία άτομα, σα να τσακώνονταν, μια αναταραχή κάπως. Ο Χρήστος Μάτης ήταν καθισμένος στο κάθισμα το συγκεκριμένο, μπροστά του κάποιος με στολή αστυφύλακα και στο πλάι του, αριστερά του δηλαδή κάποιος άλλος με πολιτικά, κρατώντας ένα πιστόλι και έχοντάς το σχεδόν στον κρόταφο του Χρήστου Μάτη.
Σχεδόν αμέσως πυροβόλησε, έχασα απ’ τα μάτια μου τον Χρήστο, γλίστρησε προς τα κάτω και στη συνέχεια το άτομο με τη στολή έμεινε στο σαλόνι, κοντά κάπου στην πόρτα και το δεύτερο άτομο, αυτό που πυροβόλησε, με τα πολιτικά, ήρθε προς τα μέσα, προς το πορτάκι, μπήκε μέσα, πλησίασε προς το Ταμείο απ’ την εσωτερική πλευρά του, μίλησε στον Ταμία, ζήτησε αποθεματικό κτλ., ο Ταμίας του είπε ότι δεν υπάρχει, απομακρύνθηκε και έριξε μια ματιά απ’ το τζάμι. Αυτά έβλεπα εγώ στην οπτική μου γωνία. Αυτά είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα γνωρίζετε το άτομο που πυροβόλησε μεταξύ των κυρίων κατηγορουμένων. Ρίξτε μια ματιά. Ή κανέναν άλλον. Διότι πόσα άτομα ήταν αυτά που μπήκαν μέσα και έκαναν όπως λέτε την ληστεία;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Έχουν περάσει 19 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περίπου, πόσα άτομα ήσαν;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Όχι, δεν μιλώ γι αυτό. Μου είπατε αν αναγνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Πόσα άτομα ήταν καταρχήν, θυμάστε;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δύο ήταν αυτοί με τον μακαρίτη τον Μάτη.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ναι, από κει και πέρα δεν είδα. Εκεί που ήταν η θέση μου, γιατί έκανε μία γωνία δεν μπορούσα να βλέπω όλο το σαλόνι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Πέστε μου αν αναγνωρίζετε έστω ένα από τα δύο άτομα. Αυτόν με τα πολιτικά και αυτόν ο οποίος ήταν Αστυφύλακας. Ποιος πυροβόλησε από τους δύο καταρχήν; Με τα πολιτικά ή ο ντυμένος Αστυφύλακας; Πρώτο ερώτημα.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Κατηγορηματικά, αυτός που φορούσε πολιτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πυροβόλησε λοιπόν το άτομα με τα πολιτικά. Αναγνωρίζετε κανέναν από τους κατηγορουμένους εδώ να είναι κάποιο από το άτομο που είδατε μέσα; Ρίξτε μια ματιά πίσω. Πέστε μου αν αναγνωρίζετε έναν από αυτούς. Κοιτάξτε τους με προσοχή, καλά-καλά. Είδατε βέβαια όπως είπατε εφημερίδες, τηλεοράσεις. Συνέχεια τους είχανε.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Θα μπορούσατε να μου δείξετε φωτογραφίες τους πριν από τόσα χρόνια να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ πάντως σας ρωτάω αν αυτή την στιγμή αναγνωρίζετε κανέναν.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Δεν μου έδειξε κανείς φωτογραφίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αναγνωρίζετε αυτή την στιγμή κανέναν.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Δεν αναγνωρίζω το άτομο που πυροβόλησε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αναγνωρίζετε το άτομο που πυροβόλησε. Κανέναν άλλον;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Εάν μπορεί να επιδειχθεί κάποια φωτογραφία της τότε εποχής ενδεχομένως να έχω άποψη γι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τον έχετε αναγνωρίσει ούτε από κάπου, να έχετε πει σε κάποια κατάθεσή σας ότι «εγώ τον αναγνωρίζω, είναι ο τάδε κλπ›. Δεν έχετε πει κάτι;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Μιλάμε για το άτομο που πυροβόλησε, αυτή την στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Τον άλλον που ήταν ο Αστυφύλακας; Μήπως εκεί έχετε πει κάπου ότι τον αναγνωρίσατε;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Βλέποντας φωτογραφία παλαιά στην τηλεόραση του κ. Κουφοντίνα είπα ότι ενδεχομένως είναι αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Τώρα αυτή που είπατε τότε βλέποντας, βλέπετε τον κ. Κουφοντίνα. Νομίζετε ότι μπορεί να είναι αυτός ή να μην είναι;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ναι, μπορεί να είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να είναι. Με τι πιθανότητες;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Με μεγάλες πιθανότητες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με μεγάλες πιθανότητες ως το άτομο με την στολή.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Με την στολή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι αυτόν που πυροβόλησε.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο άλλος ήταν πιο ψηλός, πιο κοντός από τον κ. Κουφοντίνα τώρα γιατί τον εξατομικεύσαμε σύμφωνα με την δική σας κατάθεση. Προσωρινά εξατομικεύεται για τις ανάγκες της δικής σας εξέτασης. Λέτε λοιπόν ότι «αναγνωρίζω με πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι ο κ. Κουφοντίνας›. Ας πούμε ότι ήταν αυτός. Υποθετικά τώρα.
Το άλλο άτομο που ήταν μαζί του, γιατί είπατε δύο, ένας με πολιτικά και ο φερόμενος που λέτε εσείς κατά την αναγνώριση ότι είναι ο κ. Κουφοντίνας έστω και με πιθανότητα, ποιος ήταν πιο ψηλός από τους δύο; Ο με τα πολιτικά που πυροβόλησε ή ο κ. Κουφοντίνας όπως λέτε ότι με πιθανότητα αναγνωρίζετε;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Πιθανόν να ήταν λίγο πιο κοντός, πιθανόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο άλλος πιο κοντός. Πιθανά. Μάλιστα. Τώρα πέστε μου, μεσολάβησε πολύς χρόνος από την στιγμή που μπήκανε μέσα μέχρι την στιγμή που ακούστηκε ο πυροβολισμός;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ελάχιστος. Σχεδόν αμέσως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς δικαιολογείται σε έναν άνθρωπο που παρακολουθεί εκεί πέρα τον πυροβολισμό, σαν αντίσταση του άλλου και απεγνωσμένη προσπάθεια να τον εξουδετερώσει, σαν ατύχημα, ότι «δεν το θέλαμε και εκπυρσοκρότησε το όπλο μας›, σαν εκ προθέσεως, «από την αρχή πήγαμε επίτηδες για να τον σκοτώσουμε›; Εσείς πέστε μου ποια είναι η εντύπωσή σας και θα την αιτιολογήσετε κιόλας γιατί ακούγονται όλες οι απόψεις εδώ.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Σαν εκ προθέσεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκ προθέσεως. Δηλαδή τι;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ότι τον σκότωσαν, μπήκαν μέσα για τον σκοτώσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τι βγάζετε αυτό το συμπέρασμα;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Στη θέση που τον είχαν φέρει την στιγμή που γύρισα το κεφάλι μου και το είδα, ήταν καθισμένος σε μια καρέκλα η οποία ήταν αρκετά βαθιά με ένα άτομο μπροστά του και πατώντας κατά κάποιο τρόπο με το ένα του πόδι, με το γόνατό του τον Αστυφύλακα και ο άλλος στο πλάι του σε απόσταση αναπνοής και οι δύο. Και αυτός με τα πολιτικά να του έχει κολλήσει και ένα πιστόλι στον κρόταφο. Γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσε να αφοπλιστεί εν πάση περιπτώσει στη θέση που τον είχαν φέρει, στο σημείο που τον είχαν φέρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μπορούσε να αποφευχθεί, τραυματίζοντας, δίνοντάς του κάποιο χτύπημα, η δική σας αντίληψη πάντως ήταν ότι μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν ήταν ας πούμε ότι έγινε κάποια συμπλοκή, κάτι και έστω του έπεσε το όπλο ή τους σημάδεψε ή έστω και σε υπαίτια κατάσταση άμυνας, προκειμένου «να μη με σκοτώσει, να τον σκοτώσω›.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Νομίζω ότι ο Χρήστος δεν πρόλαβε καν να σηκωθεί από την καρέκλα του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πρόλαβε λοιπόν. Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς. Ο κ. Πρόεδρος;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από την οπτική γωνία που ήσασταν είδατε μόνο αυτό.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μέχρι σήμερα μονάχα και ο άλλος σκεφτεί αν δεν ήταν μόνο δύο ή περισσότεροι ή λιγότεροι.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Βεβαίως από τότε ότι ήταν 3 με 4 άτομα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε το μάθατε και από ποιους αν ήταν 3 με 4 άτομα και όχι μόνο 2.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Από τους συναδέλφους.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από τους συναδέλφους. Εκείνη την εποχή το μάθατε;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Βεβαίως.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς δεν είχατε οπτική γωνία. Αυτά που είπαν οι άλλοι ότι ήταν 4, είχαν οπτική γωνία εκείνοι;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Δεν μπορώ να θυμηθώ και ποιος είπε τι συγκεκριμένα. Δεν μπορώ να πω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν σας ρωτάω αν δεν μπορείτε να θυμηθείτε. Φτάνει το «συνάδελφοι› αφού δεν μπορείτε να πείτε ο τάδε.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Όχι, δεν μπορώ να το πω αυτό.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τους πιστέψατε ότι είναι 4;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ναι, δεν είχα κανένα λόγο να μην τους πιστέψω. Αλίμονο!
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μπορούσατε να πείτε, μα τι λέτε εγώ είδα μόνο 2. Και αν ήταν και άλλοι θα τους έβλεπα.
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Δεν είχα λόγο να αμφισβητήσω κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την Έδρα, ο κ. Εισαγγελεύς όμως για να μην παραβιάζουμε τη σειρά μας.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κυρία μάρτυς, έχετε καταθέσει στην κατάθεσή σας το ΄84 ένα περιστατικό και θέλω να το επιβεβαιώσετε ή να το διαψεύσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να το αναγνώσουμε αυτό το σημείο κ. Εισαγγελεύ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ναι κ. Πρόεδρε. Είναι η δεύτερη σελίδα, μάλλον το δεύτερο φύλλο της κατάθεσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την παλιά κατάθεση, την προανακριτική.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ναι, την κατάθεση του ΄84. Αρχίζει μάλλον η φράση από την προηγούμενη και να το πω το ίδιο νομίζω και εγώ είναι. «Το άλλο άτομο με τα πολιτικά που πυροβόλησε τον φρουρό, πλησίασε στο Ταμείο και απευθυνόμενος σε μια πελάτισσα που φώναζε από το φόβο της, της είπε: ψυχραιμία, ηρέμησε και μην πανικοβάλλεσαι›. Το βεβαιώνεται αυτό το περιστατικό;
Α. ΓΚΙΛΙΠΑΘΗ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή, θέλετε να μας πείτε ότι ο άνθρωπος ο οποίος πριν δευτερόλεπτα – όποιος ήταν – είχε βάλει ένα πιστόλι στο κεφάλι ενός Αστυνομικού, ακινητοποιημένου κάτω από κάποιον άλλον και τον πυροβόλησε, λίγα δευτερόλεπτα μετά είχε την ικανότητα να δίνει συμβουλές για ψυχραιμία σε κάποιον τρίτο. Δεν θέλω τίποτε άλλο εγώ κ. Πρόεδρε.
