ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:08
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:08 – 11:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Ο κ. Ξηρός;
ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Ο κ. Ξηρός δεν θα έρθει στο Δικαστήριο. Επικαλέστηκε ότι η ύπαρξη μηχανημάτων εδώ επιβαρύνουν την κατάσταση της υγείας του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μηχανημάτων δηλαδή εδώ; Τον πειράζουν, τον επηρεάζουν. Καλά. Πέστε του ότι ενδέχεται να τον ζητήσουμε κάποια στιγμή εδώ πέρα.
Ο κ. Βασίλειος Ξηρός.
Β. ΞΗΡΟΣ: Τον πειράζουν δυο μηχανήματα. Το ένα είναι το air condition και το άλλο είναι αυτό που βγάζει ακτινοβολία για τα κινητά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού είναι; Για τα κινητά;
Β. ΞΗΡΟΣ: Ναι, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και μας μας επηρεάζει αυτό. Τι είναι τώρα αυτό; Τα κινητά τα ίδια έχουν 10πλάσια ακτινοβολία από αυτό που τα ακυρώνει. Τι λέτε τώρα; Το ζήτημα είναι αν τον πειράζει το air condition καταλαβαίνω έχει μια βεβαρημένη κατάσταση, ο άνθρωπος ήταν πολύ-τραυματίας. Αλλά ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή να έρθει επάνω για λίγο.
Β. ΞΗΡΟΣ: Έχει άσθμα και τον πειράζει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, δεν θέλω βέβαια να του επιβαρύνουμε την κατάσταση. Αφού δεν μπορεί, είναι εδώ οι άξιοι Συνήγοροί του οι οποίοι τον εκπροσωπούν. Δεν έχουμε εμείς αντίρρηση, ούτε θέλουμε να δημιουργήσουμε προβλήματα πρόσθετα σε κανέναν σας.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να υποβάλλω την εξής παράκληση. Επειδή καλό είναι να κυλήσει ομαλά η διαδικασία και χθες μόλις μπήκαμε και κυρίως η αποδεικτική διαδικασία, θα ήτο φρόνιμο για να είμαστε όλες οι πλευρές συγκρατημένες, κυρίως απευθύνομαι στους συναδέλφους της άλλης πλευράς, επειδή έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που χάθηκαν, δεν μπορούν να ακούγονται επιχειρήματα του στυλ «κουνήθηκε, γι’ αυτό σκοτώθηκε› και «χτύπησε τα πόδια του γι’ αυτό τον πυροβόλησαν›. Τέτοια πράγματα, δημιουργούν ως είναι φυσικό μία αναταραχή στα έδρανα αυτά με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν οι τόνοι ως μη έδει.
Ας είμεθα όλοι όπως κι εμείς νομίζω έχουμε δείξει μια προσεκτικότητα στις εκφράσεις μας τουλάχιστον πριν ακουστούν αυτά που ακούγονται για να κυλήσει ομαλά η διαδικασία. Δεν θα ήταν δυνατόν σε Μικτό Ορκωτό που εδικάζετο δολοφονία να ακουστούν τέτοιες απόψεις. Γιατί να ακουστούν εδώ; Λέω σε Μικτό Ορκωτό που θα εδικάζετο ένας απλός φόνος, δεν θα τολμούσε κανείς να πει ότι κουνήθηκε το θύμα γι’ αυτόν τον σκοτώσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Ελάτε, ορκιστείτε κα Δαβίλα. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ κ. Παρασκευόπουλε. Δηλαδή πρέπει να μην αφήνουμε να πέφτει βελόνα κάτω που λένε. ¶στε το τώρα, πέρασε. Έκανε μία δήλωση ο συνάδελφός σας. Το μέρος που σας αφορά λάβετε την ανάλογα υπόψη όπως νομίζετε εσείς.
Η κα Δαβίλα Αγγελική του Φωτίου. Μιλάμε απ’ ότι θυμάστε για κάποια μέρα του 1980.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: 24 Δεκέμβρη που ήμουν εκεί. Ήμουν υπάλληλος της Τράπεζας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα ¶νω Πετράλωνα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Στα ¶νω Πετράλωνα, μάλιστα. Ήταν πρωί -δεν θυμάμαι βέβαια την ώρα- όταν μπροστά μου είδα ένα άτομο που φορούσε στολή Αστυνομικού με ένα όπλο στα χέρια. Το όπλο το είδα ότι έμοιαζε σαν του δικού μας Αστυφύλακα αυτού που είχαμε εκεί και είπα ότι ίσως κάποια αλλαγή θα είχε γίνει, κάποιος άλλος ήρθε στην θέση του.
Εκείνο που πρόσεξα και που παρατήρησα ήταν γενικά το παρουσιαστικό του. Μου έκαναν εντύπωση τα μαύρα ίσια του μαλλιά, πολύ ίσια μαλλιά. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν μέτριος προς το κοντό ύψος, όχι ψηλός γιατί εγώ ήμουν ψηλή. Εννοώ δεν τον είδα έτσι πολύ πιο ψηλό από μένα. Τα μάτια του μου έκαναν εντύπωση -όπως είχα καταθέσει αν θυμάμαι καλά τότε και στην πρώτη κατάθεση που είχα δώσει- έμοιαζε σαν Κινέζος, δηλαδή ήταν τελείως χαρακτηριστικά τα μάτια του. Έντονη διαφορά από άλλων τα μάτια.
Ακόμη πρόσεξα ότι ήταν φοβερά ευκίνητος και τέλος πάντων ευδιάθετος. Είχε και μεγάλη δόση χιούμορ, διάθεσης, να μιλήσει, κουνιόταν αλλά τίποτα που να προσέξω το άσχημο, ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος. Αυτό είχα προσέξει και αυτό έχω καταθέσει. Τώρα κάτι άλλο πριν 19 χρόνια ειλικρινά δεν τα θυμάμαι έντονα ώστε να πω «ξέρετε αυτός ήταν›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έγινε τίποτε άλλο εκεί μέσα; Διότι αν έμπαινε απλώς ένας Κινέζος Αστυνομικός εκεί δεν θα ήταν τίποτα, ούτε θα σας φέρναμε σήμερα. Έγινε όμως κάτι άλλο. Θυμάστε να μας πείτε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εκείνο που θυμάμαι, ήρθε στην πόρτα μεταξύ γκισέ και εσωτερικής υπηρεσίας, τράβηξε την κουρτίνα -ήταν ανοιχτή η κουρτίνα- τράβηξε την κουρτίνα και δεν θυμάμαι τίποτε άλλο. Ήταν αρκετά ευδιάθετος.
Μπροστά από αυτόν τώρα έτσι που θυμάμαι, πέρασε ένας άλλος ο οποίος ήταν γκριζοκόκκινος και γένια γκριζοκόκκινα και γένια και μαλλιά ατημέλητα κατσαρά ο οποίος φορούσε διπλούς φακούς επαφής, μπορώ να πω ότι διπλά γυαλιά. δηλαδή έντονα με μεγάλη μυωπία. Έτσι κατάλαβα ότι δεν μπορούσε και να περπατήσει με άνεση ας πούμε. Κατάλαβα ότι αυτά τα γυαλιά δεν πρέπει να ήταν δικά του. Θυμάμαι το παντελόνι που φόραγε. Ήταν ένα πράσινο ανοιχτόχρωμο παντελόνι. Ήταν σχεδόν σαν τον Αστυφύλακα, σχεδόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο ανάστημα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Στο ανάστημα. Τίποτε άλλο έτσι το ιδιαίτερο. Αυτό το είχα προσέξει και το είχα παρατηρήσει. Είδα όμως ότι αυτόν που παρατήρησα πέρασε πρώτος και τελευταίος έφυγε ο Αστυφύλακας από μπροστά μας για να βγει έξω. Αυτά είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πυροβολήθηκε κανένας, δεν σκοτώθηκε κανένας;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν θυμάμαι. Όχι, για πυροβολισμό όχι. Κάποιο χτύπημα έτσι φαντάζομαι αλλά δεν θυμάμαι. Δεν μπορώ να πω τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θυμάστε όλες αυτές τις λεπτομέρειες και δεν θυμάστε ότι σκοτώθηκε ένας άνθρωπος εκεί μέσα;!
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δείτε, εγώ ήμουν πίσω από τον γκισέ. Ο γκισές ήταν πιο ψηλός από μένα. Δεν το είδα. Όχι, ήμουν καθιστή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αν είδα και άλλο αν έγινε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι σκοτώθηκε άνθρωπος, δεν μπορείτε να το πείτε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι βέβαια. Βεβαίως το είδα και πέρασα και από μπροστά του και μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον πυροβολισμό δεν τον ακούσατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Τον άκουσα τον πυροβολισμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ μας έλεγαν οι άλλοι ότι δεν σκοτώθηκε έτσι, έγινε ένας πυροβολισμός.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έγινε πυροβολισμός αλλά δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά δεν είδατε ούτε ποιος πυροβόλησε, ούτε τίποτα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός ο Αστυνομικός όπως τον λέτε, ο ντυμένος Αστυνομικός με τα μάτια China look, προς τα πού πήγε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Πού πήγε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν πήγε πουθενά. Κάθισε ακριβώς στην πόρτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πήγε προς τον Αστυνομικό τον μακαρίτη Μάτη.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δυο λεπτά. Μιλάμε για τον Αστυνομικό; Ο Αστυνομικός τον είδε την στιγμή που έμπαινε στην πόρτα, στο διαχωριστικό να μπει προς τα Ταμεία ας πούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά δεν ξέρετε αν πήγε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι, όχι δεν είδα τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Μάτης που ήταν εκείνη την ώρα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ο Μάτης ήταν στην πόρτα ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βλέπατε τον Μάτη; Τον βλέπατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι, όχι. Γιατί μας είπαν να σκύψουμε κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να μας πείτε εδώ πέρα πού ήταν ο Μάτης; Δεν έχει οπτική επαφή; Δεν έχει.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: ¶ρα βλέπετε ότι λέω αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά πυροβολισμός δεν ακούστηκε καθόλου; Δεν ανησυχήσατε; Δεν σηκωθήκατε να δείτε τι είναι αυτό που γίνεται;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Να πω κάτι. Ήμασταν πρωί, ήταν μέρα Χριστουγέννων και είχαμε τόση δουλειά να κάνουμε, ακούστηκε κι απ’ έξω ακούγονταν διάφορα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν γινόταν ληστεία μέσα στην Τράπεζα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Γινόταν αλλά ήταν πάρα πολύ ήσυχα. Εγώ δεν άκουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν καταλάβατε την ληστεία;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι. Μετά εντάξει, μετά μας είπαν πέστε κάτω, μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε τα κυρία μου, πέστε. Δηλαδή εσείς καθόσαστε και μας λέτε ότι «είδαμε, μπήκε ένας Αστυνομικός με περίεργη εμφάνιση και μπήκε και άλλος ένας που θυμάστε λεπτομερώς τι έγινε και δεν έγινε απολύτως τίποτα μετά;›. Περίεργα πράγματα μας λέτε. Ξέρετε, δεν έχω ξανακούσει πιο περίεργη κατάθεση από την δική σας!
Πέστε τι έγινε, τι αντιληφθήκατε τέλος πάντων σε όλη την διαδρομή. Τελείωσε εκεί πέρα δηλαδή το συμβάν; Ότι μια και μπήκανε οι δύο πάει τελείωσε το συμβάν; Δεν έγινε ούτε ληστεία, δεν σκοτώθηκε άνθρωπος; Τι αντιληφθήκατε να μου πείτε εσείς.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Οι φωνές, δηλαδή ο πυροβολισμός και κάποιες φωνές ακούστηκαν, αλλά ήσυχα, χωρίς θόρυβο. Εγώ ξέρω ότι έπεσα κάτω μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς πέσατε κάτω; Ποιος σας έβαλε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μας είπαν «πέστε κάτω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος σας το είπε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ο Αστυνομικός, «πέστε όλοι κάτω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί δεν το λέτε αυτό;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εντάξει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ασήμαντο αυτό! Το ότι είχε λοξά μάτια ήταν το πρόβλημα! Κυρία με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν έχω ξανακούσει μάρτυρα, έχω 34 χρόνια εδώ πάνω, αλλά μάρτυρα να λέει τέτοια πράγματα δεν έχω ξανακούσει. Λοιπόν, σας είπε ο Αστυνομικός λέτε -ο ντυμένος Αστυνομικός μάλλον γιατί δεν θα ήταν Αστυνομικός φαντάζομαι- «πέστε κάτω›.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κρατούσε πιστόλι και σας απειλούσε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι είχε το πιστόλι του Αστυφύλακα που έμοιαζε με του δικού μας του Αστυφύλακα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πιστόλι του Αστυφύλακα που έμοιαζε με του δικού σας Αστυφύλακα. Μάλιστα, τέλος πάντων. Είχε πιστόλι στα χέρια του.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και είπε «πέστε όλοι κάτω›.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ήταν, σε ποιο σημείο ήταν ότι το είπε αυτό;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ήταν ακριβώς στην πόρτα, σε μια πόρτα δίπλα από μία τζαμαρία. Στην πόρτα μεταξύ γκισέ και πλατείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επί λέξει τι είπε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: «Πέστε όλοι κάτω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε όλοι κάτω.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πέσατε κάτω;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάγατε, βλέπατε από εκεί πέρα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Είδα, μέχρι να αντιληφθώ τι έγινε κοίταξα δεξιά-αριστερά. Όταν είδα ότι πραγματικά κάτι περίεργο γίνεται....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο πυροβολισμός -αν ακούστηκε τέλος πάντων- ακούστηκε μετά από το «πέστε όλοι κάτω›;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι βέβαια. Μετά το άκουσα εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά, μάλιστα. Και δεν βλέπατε ποιος πυροβόλησε και ποιον;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε μετά τι έγινε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μετά έμαθα, αλλά δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μάθατε; Μήπως δεν ακούγατε κιόλας εκείνη την ημέρα; Δεν βλέπατε διότι ήσασταν σε ένα σημείο που δεν έχετε οπτική χώρα. Εντάξει, εκεί το δέχομαι. Πολύ σωστά. Δεν είσαστε αναγκασμένη να έχετε δει όλα αυτά τα πράγματα άμα ήσασταν σε μέρος που δεν βλέπατε, αλλά τι ακούσατε ότι έγινε εκείνη την ημέρα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μετά το γεγονός δηλαδή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά τα γεγονότα, πόσοι άνθρωποι ήσασταν εκεί μέσα; Δεν τα συζητήσατε; Τι έγινε ρε παιδιά; Πώς σκοτώθηκε αυτός ο άνθρωπος; Τι έγινε; Την άλλη μέρα, την παράλλη, δεν συζητήσατε καθόλου;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Συζητήσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι ακούσατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ότι κάποιος τον σκότωσε, αλλά ποιος δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος δηλαδή κάποιος.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν ξέρω, δεν άκουσα. Δεν έδωσα βάση μετά. Κάποιος από αυτούς τον σκότωσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν δώσατε βάση. Δεν ήταν τόσο σημαντικό να ρωτήσετε; Δεν ήταν σημαντικό αυτό καθόλου.
Κύριε Εισαγγελεύ, δική η μάρτυς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσοι μπήκαν στην Τράπεζα την ημέρα εκείνη;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εγώ είδα δύο και έναν, τρεις. Τον τρίτο δεν τον θυμάμαι τώρα. Τους δύο τους είδα, τον έναν και τον άλλον.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μετά την κουβέντα που κάνατε, τι διαπιστώσατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Το «πέστε όλοι κάτω›, αυτό;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως ήταν και άλλοι;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν ξέρω. Δεν είδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι μάθατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: ¶λλοι λένε, συνάδελφοί μου ότι ήταν τέσσερις νομίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τώρα είπατε ότι είχε μακριά μαύρα μαλλιά.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλιστα, ο Αστυνομικός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δικά του;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλλον όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι άλλοι με τα κόκκινα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι, όχι δεν νομίζω γιατί να έχουν και κόκκινα μαλλιά και κόκκινα γένια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως ο άλλος που είχε κόκκινα είπατε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι γι αυτόν μιλάω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δικά του;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν νομίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ψεύτικα ήταν. Να σας ρωτήσω, μια ματιά ρίξτε κάτω με προσοχή. Μην βιάζεστε. Εκεί κοιτάξτε κάτω, βλέπετε κανέναν; Με τα μάτια, για πείτε μου. Την αλήθεια. Έλα πείτε το.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ. Τι να σας πω τώρα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Φοβάστε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ να σας πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν μπορείτε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ να πω. Τι να πω τώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ερώτηση του Εισαγγελέως είστε υποχρεωμένη εδώ να πείτε εάν σας θυμίζει κανένας κάτι. Ή να πείτε «δεν μου θυμίζει ή μου θυμίζει με πιθανότητα ή με βεβαιότητα ή τίποτα δεν μου θυμίζει›. Κάτι να πείτε. Αλλιώς ξέρετε δεν μπορείτε να φύγετε έτσι από δω. Θα πείτε «δεν τον γνωρίζω ή τον γνωρίζω ή τον γνωρίζω λίγο ή με πιθανότητα ή με βεβαιότητα›. Κάτι θα πείτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ σας καταλαβαίνω αλλά δεν φτάνει αυτό. Πέστε μας θερμή παράκληση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν φτάνει αυτό.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Να πω κάτι. Και οι φωτογραφίες που είδα των κυρίων ήταν τωρινές. Δεν είδα καμία τότε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά τα μάτια τα κινέζικα που είπατε προηγουμένως.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εντάξει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Τι να πω τώρα, ξέρω κι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε, ποιον σας θυμίζει;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι φοβάστε κα Δαβίλα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν είναι θέμα ότι φοβάμαι αλλά ......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Σκέφτομαι μήπως πω κάτι και δεν είναι ο άνθρωπος αυτός μετά. Ότι μου θυμίζει μου θυμίζει αλλά....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε ότι σας θυμίζει με κάποια πιθανότητα 1%, 10%, καθόλου τοις εκατό ή δεν σας θυμίζει τίποτα. Κάτι να πείτε τέλος πάντων! Εγώ δεν σας λέω πέστε ότι είμαι βέβαιος ή δεν είμαι. Αν σας θυμίζει κανένας κάτι. Κοιτάξτε είναι τόσοι άνθρωποι κάτω. Πέστε. Μην κοιτάτε τους Δικηγόρους! Αλίμονο τώρα. Μοιάζει κανένας με τον Δικηγόρο και μάλιστα της Πολιτικής Αγωγής, δεν μπορεί να είναι.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Με τα περίεργα μάτια είναι φανερό ποιος μπορεί να είναι, από εκεί και πέρα τι να πω τώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή φανερό τι; Για μας κυρία δεν είναι φανερό.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Για τον κ. Κουφοντίνα λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά δεν είστε βεβαία.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εντάξει, τι να κάνω τώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνετε τώρα; Είστε βεβαία ή δεν είστε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Με τα μάτια αυτά τα διαφορετικά εντάξει, μοιάζουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μοιάζουν με του κ. Κουφοντίνα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μοιάζουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Τίποτε άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, τελείωσα εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, δεν έχουμε τίποτε άλλο. Από την Έδρα υπάρχει καμία ερώτηση;
κ.ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, αυτό είναι σαν ιερά εξέταση. 150 ερωτήσεις, σώνει και καλά «πείτε μας, πείτε μας ποιος, ποιος› νομίζω ότι η μέθοδος πιέσεως μέθοδος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν είναι μέθοδος πιέσεων; Έγιναν πιέσεις; Δηλαδή τι της είπαμε;
κ.ΒΛΑΧΟΣ: Ο Εισαγγελέας επέμενε 10 φορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε; Επέμενε ο Εισαγγελεύς. Δεν μπορεί να επιμένει; Όταν η μάρτυς είναι τόσο διστακτική, επέμενε ο Εισαγγελέας. Αλλά τελικά η μάρτυς το είπε απ’ ότι είδατε, αλλά δεν είναι βεβαία είπε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Το είχα πει και πριν με τα μάτια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είχατε πει και πριν.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Εννοώ τα μάτια τα χαρακτηριστικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Αλλά αν είναι αυτός ή όχι δεν ξέρω›, αυτό είπε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε τώρα; Δεν έχουμε άλλη ερώτηση. Κύριε Γεωργίου ελάτε.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Καταρχήν δεν είναι και στην καλύτερη θέση οι μάρτυρες σε αυτή την δίκη και προπαντός όταν ατενίζουν στο σκαμνί ολόκληρη την Οργάνωση που κατηγορείται ότι έκανε τόσα χρόνια, που κατηγορείται λέω. Τι να κάνουμε;
Κυρία Δαβίλα, εξεταστήκατε ανήμερα τα Χριστούγεννα στις 12:45΄. Πρέπει να είναι γεγονός ότι τότε τα θυμάστε καλύτερα από τώρα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Σαφώς, σαφώς.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Στην κατάθεσή σας της 25ης Δεκεμβρίου ώρα 12:45 -και λέω για το Δικαστήριο στην 1η σελίδα περίπου στην μέση- λέτε ότι ακούσατε φωνές και ποδοβολητά προς το μέρος του Διευθυντού.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έτσι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Και αυτό σας έκανε να σηκώσετε τα μάτια που τηλεφωνάγατε στην Πάτρα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έτσι είναι ακριβώς.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Λέτε ότι είδατε ένα άγνωστο άτομο να φοράει στολή Αστυφύλακα και ένα άλλο άτομο. Κύριε Πρόεδρε, αφού είναι η σειρά τι να το κάνω, να παραλείπω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να τα παραλείπετε διότι τα είπε. Δεν θα τα λέμε πάλι τα ίδια!
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κι έναν άλλο ντυμένο πολιτικά και αυτός με τα πολιτικά να κλωτσά τον φρουρό Αστυφύλακα της Τράπεζας.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Αυτά τα είχα πει τότε, ναι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τότε τα είχατε πει. Λέτε στην 2η σελίδα ότι ήρθε ένας ντυμένος με πολιτικά και ρώτησε πού είναι τα λεφτά. Εγώ θέλω να σας ρωτήσω το εξής: χρησιμοποίησε κανέναν ειδικό όρο διότι κάτι μας είπαν οι προηγούμενοι μάρτυρες.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Αποθεματικό
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αποθεματικό.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μάλιστα.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αυτό το αποθεματικό τι σημαίνει;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Τα χρήματα που έχει το Κατάστημα μέσα στο γκισέ.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Η λέξη «αποθεματικό› είναι λέξη την οποία χρησιμοποιούν συχνά οι συναλλασσόμενοι, γιατί αν σας οι ληστές δεν είχαμε ληστείες κάθε μέρα. Αλλά λέω οι συναλλασσόμενοι χρησιμοποιούν τον όρο αποθεματικό;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι, όχι. Αυτός είναι τραπεζικός όρος.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τον χρησιμοποιείτε μεταξύ σας;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Είναι τραπεζικός όρος και τον χρησιμοποιούμε μεταξύ μας.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Μεταξύ σας. Λέτε πίσω επίσης ότι αυτός με την στολή κρατούσε στα χέρια του συνέχεια το αυτόματο του Αστυφύλακα. Έτσι είχατε πει τότε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Αυτό είπα και τώρα. Δεν νομίζω να είπα κάτι διαφορετικό.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Και επίσης λέτε κατηγορηματικά, τον 4ο ληστή δεν τον είδα καθόλου.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έτσι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Μιλάτε για τρεις και λέτε, τον 4ο δεν τον είδα καθόλου. Δηλαδή υπήρχε και 4ος. Δηλαδή δεν είδατε τον 4ο. Και έχετε πει για τα μάτια τα κινέζικα.
Εγώ θέλω να σας ρωτήσω το εξής, δώσατε και μία ανακριτική κατάθεση και εδώ θα δούμε γιατί όταν οι μάρτυρες έρχονται πολλές φορές συγχυσμένοι δεν φταίνε απολύτως αυτοί. Θέλω να σας ρωτήσω το εξής: θα σας δείξω την φωτογραφία που σας επεδείχθη κατά την ανάκριση και συνοδεύει την κατάθεσή σας.
Καταρχήν θέλω να σας ρωτήσω το εξής, επειδή εδώ φέρεται -και λέω φέρεται διότι οι κατηγορούμενοι το λένε, δεν πάει να πει ότι το λέει και το Ευαγγέλιο- ότι συμμετείχαν 4 οι οποίοι συνελήφθησαν σε αυτή την ληστεία, έτσι λένε και 2 νεκροί.
Ερωτώ, κατά την διάρκεια της ανάκρισης σας επεδείχθησαν φωτογραφίες που να σας δήλωσαν ότι αφορούν ληστάς οι οποίοι φέρονται, φερομένους ως ληστάς οι οποίοι ήταν νεκροί πλέον; Σας έδειξαν τέτοιες φωτογραφίες;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι, όχι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Να σας πουν, αυτοί, λέγατε αυτήν και ήταν νεκροί. Αναγνωρίζετε εσείς μήπως είναι παράταιρη εντελώς με αυτά που είδατε. Δεν σας επεδείχθη.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Πέστε μου τώρα, σας επιδεικνύεται αυτή η φωτογραφία -και λέω δυνατά για να ακουστώ ότι σας επιδεικνύεται η φωτογραφία του Παύλου Σερίφη ο οποίος δεν είναι κατηγορούμενος σε αυτή την υπόθεση- από τον κ. Ανακριτή; Μην αρχίσετε κι εσείς να λέτε, γιατί έχετε υπογράψει κι εσείς.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τι όχι;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι αυτή, αυτή μου την έδειξε την φωτογραφία.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αυτή την φωτογραφία σας έδειξε και την έχετε υπογράψει κιόλας.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι, ναι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Την φωτογραφία του Παύλου Σερίφη. Και τι σας ρώτησε, αν είναι αυτός, ποιος;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Αν είναι αυτός ο Αστυφύλακας.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ο Αστυφύλακας αν είναι αυτός. Εσείς βλέπω στην κατάθεσή σας στην ανάκριση ότι λέτε και θα μου επιτρέψει το Δικαστήριο, θα το πω επί λέξει. «Το άτομο που βλέπω στην φωτογραφία Νο 1› είναι Νο 1 και αυτή και επισημαίνω Νο 1 ήταν και αυτή που επεδείχθη στον κ. Νικολαϊδη και που είναι άλλη. Εκτός αν η αρίθμηση αφορά τις φωτογραφίες που επιδεικνύονται στον κάθε μάρτυρα. Δεν ξέρω, αν ο κ. Εισαγγελεύς έχει κάνει καθήκοντα Αναπληρωτή και το ξέρει, εγώ δεν το ξέρω.
Ελπίζω να είναι έτσι. Πάντως το άτομο που βλέπω στην φωτογραφία Νο 1 λέτε μοιάζει κατά ποσοστό 60% με τον ληστή που φορούσε την στολή του Αστυνομικού. Εάν το άτομο αυτό που μου δείχνετε στην φωτογραφία είναι κοντού αναστήματος, εάν είχε ίσια μαλλιά και εάν ελαφρώς έσκυβε και γενικότερα εάν ήταν ένα ευδιάθετο άτομο και είχε μάτια σκιστά κινέζικα. Είπατε αυτό;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Το είπα.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είπατε επίσης να σας δείξουν φωτογραφίες εποχής;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ότι παλιές φωτογραφίες....
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι, αλλά δεν υπήρχαν.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν υπήρχαν.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εάν σας επιδεικνύετο αυτή η φωτογραφία θα αναγνωρίζατε τίποτα; Τί χαρακτηριστικό έχει αυτή η φωτογραφία;
..........: Ποια φωτογραφία;
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είναι η φωτογραφία του κ. Κουφοντίνα σε νεαρή ηλικία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού είναι παρμένο αυτό;
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είναι από την κατάθεση του κ. Νικολαϊδη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επεδείχθη λοιπόν η φωτογραφία από τον συνήγορο......
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ: «Σας θυμίζουν τίποτε τα μάτια;› Κύριε Πρόεδρε είναι ερωτήσεις οι οποίες.....
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Τα μάτια είναι χαρακτηριστικά.....
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ είπα αν βλέπει κάτι χαρακτηριστικό, δεν είπα για τα μάτια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ είπα να μην παρεμβαίνω στην ουσία των ερωτήσεων των συνηγόρων.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ: Μην υποβάλλετε....
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είπα εγώ τα μάτια κ. συνάδελφε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι υποβολή αυτή.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ: Βέβαια.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Είπα εγώ τα μάτια; Αν βλέπει κάτι χαρακτηριστικό είπα.
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θα εκτιμηθούν αυτά νομίζετε από το Δικαστήριο; Γράφονται στα πρακτικά.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ θέλω να δούμε τα πρακτικά και να δούμε αν εγώ είπα για μάτια.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Σας υπόσχομαι ότι στους μάρτυρες υπερασπίσεως δεν πρόκειται να σας αφήσω να κάνετε ερώτηση. Εάν νομίζετε ότι θα γίνεται αυτή η δουλειά, στους μάρτυρες υπερασπίσεως θα σας διακόπτω συνεχώς. Δεν είναι δυνατόν κάτω από αυτό το καθεστώς να εξεταστούν μάρτυρες.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε επειδή δεν είναι δυνατό να μιλά όποιος έχει τη δυνατότερη φωνή εδώ μέσα, θα πρέπει να ακούγονται και κάποιες απόψεις. Ήθελα να πω το εξής: Εγώ επικαλούμαι το Δικαστήριό σας, επικαλούμαι όλους τους συνηγόρους Υπεράσπισης, επικαλούμαι και τους συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής. Ρωτήθηκε: Σας θυμίζει τίποτε αυτή η φωτογραφία; Απορία ψάλτου βηξ. «Τα μάτια του δεν σας θυμίζουν κάτι;›
Αν το πούμε λοιπόν ότι αυτός είναι ο κ. Κουφοντίνας, τελείωσε η ιστορία. Θα επιβεβαιώσει αυτό που είπε προηγουμένως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν τον ρωτούσε κατευθείαν «ο κ. Κουφοντίνας είναι αυτός που ήταν;› ήταν απαγορευμένη ερώτηση; Εγώ δεν την απαγορεύω. Ρωτάτε το λοιπόν κατευθείαν. Αυτή είναι η φωτογραφία του κ. Κουφοντίνα. Είναι αυτός τον οποίο είδατε; Να τελειώνουμε.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αυτό θέλω να πω, ότι σας επιδεικνύεται και είναι από την ανάκριση μέσα και φαίνεται ότι είναι φωτογραφία του κ. Κουφοντίνα. Και ρωτάω: Αν σας επιδεικνύετο αυτή η φωτογραφία, θα τον αναγνωρίζατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί είπατε;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Πιο πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιο πολύ θα τον αναγνωρίζατε. Αλλά αναγνωρίσατε όμως έναν άλλον κατά 60% που δεν ήταν αυτός.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Μετά από 17 χρόνια.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Περιγράφει τον κ. Κουφοντίνα και παρ’ όλα αυτά δεν της επιδεικνύεται η φωτογραφία που έχει στη διάθεσή του ο ανακριτής και αφορά τον κ. Κουφοντίνα. Και θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις γιατί της επεδείχθη φωτογραφία ανθρώπου ο οποίος δεν είναι κατηγορούμενος σε αυτή την υπόθεση, με την επισημείωση κιόλας, γιατί αυτή δεν είναι ανάκριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, ευχαριστούμε κ. Γεωργίου. Η υπεράσπιση αν έχει κάτι να ρωτήσει την κα μάρτυρα. Κύριε Παπαγιάννη σας ακούω. Μην είστε συγκρατημένοι. Ό,τι έχετε πείτε απ’ την αρχή να τελειώνουμε. Δεν έχετε κάτι να πείτε, μην το λέτε καθόλου. Δε μ’ αρέσει η μαιευτική.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ προσπαθώ να κρατώ χαμηλούς τόνους και να υπάρχει ψυχραιμία και στους μάρτυρες. Εγώ αναγνωρίζω ότι οι άνθρωποι αυτοί που είναι εδώ, τους έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση ότι περίπου είναι κατηγορούμενοι. Αυτό βγάλτε το απ΄ το μυαλό σας. Πρέπει να καταθέσετε ό,τι ξέρετε. Δεν ξέρετε, δεν καταθέτετε. Ξέρετε, καταθέτετε.
Πείτε μου κ. μάρτυς, το γραφείο σας είναι πίσω από το γκισέ και σχεδόν στο τέρμα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή τα είπε αυτά, μην τα επαναλαμβάνουμε σας παρακαλώ. Τα είπε, είναι δεδομένα αυτά, έχουμε και το σχεδιάγραμμα, της το δείξαμε, ξέρουμε πού είναι. Ρωτάτε την κατευθείαν τί θέλετε.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Θέλω να μου πείτε, όταν σηκώνετε το κεφάλι σας από το γραφείο, πόσο άνοιγμα βλέπετε στο κατάστημα; Δηλαδή από την οπτική γωνία που είστε εσείς, τί βλέπετε μπροστά σας; Να μου περιγράψετε ακριβώς.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Βλέπω τα πάντα, σχεδόν τα πάντα που είναι μπροστά μου και πριν από το γκισέ. Δηλαδή μέχρι και το γκισέ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Και λοξά;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Λοξά, αριστερά έβλεπα-δεν έβλεπα, το μέρος που πάει πάντως για τα ταμεία.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, όταν έγινε αυτή η συμπλοκή, όταν πήγαν στον αστυφύλακα, τον φρουρό τον δικό σας, το είδατε ή όχι; Όταν πήγαν κάποια άτομα στον μακαρίτη, το είδατε ή όχι;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε όχι, μη ρωτάτε πάλι τα ίδια.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δε ρωτώ τα ίδια, θέλω να καταλήξω κάπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δε θα καταλήγετε απ’ την αρχή, θα καταλήξετε κατευθείαν. Ό,τι ρώτησε ο Πρόεδρος δε θα τα ρωτάτε πάλι. Και απ’ ότι είδατε, είμαι πολύ λιτός στις ερωτήσεις μου, για να αφήνω περιθώρια σε όλους σας. Αλλά θα αρχίζετε από κει που τελειώνω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πείτε μου λοιπόν πόσα άτομα είδατε μπροστά στον Μάτη.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ να θυμηθώ, γιατί δεν είχα ορατότητα. Σας είπα, ήμουν καθισμένη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είχε ορατότητα, είπε ότι δεν είδε.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Ήμουν καθισμένη. Είχα ορατότητα μέσα από μένα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Έχετε καταθέσει κάτι το οποίο εμένα μου φαίνεται λιγάκι παράξενο, γιατί μέχρι τώρα ακούστηκε ότι αντέδρασε ο μακαρίτης κάπως, ενώ έχετε καταθέσει ότι είδατε να κλωτσάει κάποιος το θύμα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Να πω κάτι; Αυτά έγιναν τότε, πριν από 19 χρόνια. Δεν θυμάμαι. Αυτά που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν αυτά που σας είπα. Τα θυμάμαι και μπορώ να τα πω και να τα ξαναπώ, τα θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Τώρα, πριν 19 χρόνια τί μου λέτε, τί είπα, δεν ξέρω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Μα είναι σημαντικό γεγονός.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Έχετε δίκιο, αλλά εγώ δεν θυμάμαι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είπατε προηγουμένως ότι αναγνωρίζετε κάποιον από τους κατηγορούμενους. Είστε πολύ βεβαία; Γιατί στην κατάθεσή σας –κι αν θέλετε κ. Πρόεδρε μπορείτε να την αναγνώσετε- μιλάτε για πιθανότητα 60%. Είστε απόλυτα βέβαιη τώρα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Απόλυτα βέβαιος δεν είναι κανένας, έτσι; Είπα με όλα αυτά που συγκέντρωσα και με όλα αυτά που είδα, αυτό που είπα. Το ποσοστό που έδωσα τέλος πάντων.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Στη συζήτηση που κάνατε, από τις συζητήσεις που κάνατε στο κατάστημα μετά τον θόρυβο που έγινε από τη ληστεία και την ανθρωποκτονία, πείτε μου, ακούσατε ποιος πυροβόλησε τον αστυφύλακα;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν ξέρω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν ξέρετε. Ακούσατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λυπάμαι που πρέπει συνέχεια να παρεμβαίνω. Να σας πω ότι δεν είπε τίποτα σχεδόν σε μένα.
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Δεν μπορώ να μεταφέρω λόγια άλλων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό δεν είπε; «Αυτά δεν τα είδα›. Τη ρώτησα: «Δεν έγινε συζήτηση;› Μου λέει: «Εγώ δεν έδινα και μεγάλη σημασία›. Θέλετε δηλαδή κάθε φορά να σας τα θυμίζω αυτά; Κάτι να προσφέρουμε στη διαδικασία.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, προηγουμένως ευθέως ερωτήθηκε από τον κ. Εισαγγελέα για να πει η κυρία λόγια άλλων. Τώρα αυτή τη στιγμή λέει «δε μπορώ να μεταφέρω λόγια άλλων›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εγώ που ρώτησα και σε μένα την ίδια απάντηση έδωσε, που δίνει σε σας. «Δεν μπορώ να μεταφέρω›. Και εγώ θεώρησα εαυτόν ικανοποιημένο και σταμάτησα. Τί να κάνω; Η γυναίκα δε λέει τίποτα για τον πελάτη σας. Ποιος είναι ο πελάτης σας;
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ο κ. Τσελέντης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε τίποτε για τον κ. Τσελέντη;
Α. ΔΑΒΙΛΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί έχουμε σκιαμαχίες; Δεν είπε τίποτα εις βάρος του κ. Τσελέντη. Ούτε λέξη.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν προσδιορίζονται όμως δύο άτομα τα οποία πιθανό να έχουν πυροβολήσει, είναι βέβαιο ότι τα υπόλοιπα ......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι βέβαιο τίποτα. Ο καθένας έχει την ατομική του ευθύνη και το Ποινικό Δίκαιο δε δέχεται συλλογικές ευθύνες. Και το δόλο του καθενός και αν υπήρχε πρόθεση προαποφασισμένη και αν αυτό ήταν συνέργια ή όχι, ή πήγαν απλώς για τη ληστεία. Είναι άλλο το θέμα αυτό. Η οποία είναι παραγεγραμμένη απ’ ότι είδατε, έτσι; Επειδή είναι ευνόητα όλα αυτά και εμείς δεν τραβάμε εδώ πέρα τα πράγματα, μην τα τραβάτε εσείς. Αφήστε τα καλύτερα έτσι.
Έχουμε άλλον έναν μάρτυρα. Συμπληρωματικός κατάλογος. Ο κ. Χαλβατζόγλου ή Χατζόγλου.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Είναι και τα δύο ονόματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ο ζαχαροπλάστης;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Για μέσα δεν ξέρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει θέμα, είναι για το ζαχαροπλαστείο, αν πήρε κανένας τα γλυκά απ’ αυτόν ή δεν τα πήρε. Εφόσον ενδιαφέρεται, εμείς θα τα ρωτήσουμε όλα.
Το χέρι σας στο Ευαγγέλιο. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου τί γνωρίζετε εσείς. Καταρχήν δεν ήσαστε μέσα στην Τράπεζα βέβαια. Κάτι με τα γλυκά λένε, ότι εκείνη την ώρα λέει πήγε κάτι γλυκά κάποιος. Ξέρετε πριν απ’ αυτό το συμβάν το οποίο μας το τοποθετούν γύρω στις 8 και κάτι το πρωί, να ήρθε κανείς να αγόρασε γλυκά απ’ το ζαχαροπλαστείο σας; Τί ώρα ανοίγετε εσείς;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Ήταν κλειστά καταρχήν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ώρα ανοίγετε;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Εκείνη την ώρα πήγαινα να ανοίξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαζί με την Τράπεζα ανοίγουν τώρα τα ζαχαροπλαστεία;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Είναι καφεκοπτείο και ζαχαροπλαστείο και εκείνη την ώρα ανοίγαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί ο πατέρας μου το άνοιγε 6 η ώρα το πρωί, το 1950. Ώστε ανοίγουν τώρα μαζί με τις τράπεζες τα ζαχαροπλαστεία. Τί ξέρετε να μας πείτε τέλος πάντων που να βοηθήσει στην απόδειξη σε τούτη την ιστορία, είτε υπέρ, είτε εναντίον, δε μας ενδιαφέρει, εμείς εδώ όλα τα ψάχνουμε.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Εγώ ερχόμουν εκείνη την ώρα όπως σας είπα, απ’ το σπίτι μου, για να πάω να ανοίξω το μαγαζί. Όταν έφτασα κοντά στην τράπεζα, περίπου 10-15 μέτρα που είναι το στενάκι, είδα το περιστατικό αυτό. Βλέπω μια κίνηση εκεί πέρα, έναν αστυφύλακα, μια κυρία την οποία την έφτιαχνε και της έδωσε ένα κουτί με τα γλυκά, υποτίθεται ότι ήταν γλυκά, τί ήταν αυτό μέσα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο αστυφύλακας έδινε σε μια κυρία...
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Όχι, η κυρία έδινε στον αστυφύλακα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια ήταν η κυρία;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω, εγώ είδα το οπίσθιά της, δεν την έβλεπα φάτσα. Φάτσα έβλεπα τον αστυφύλακα. Την ώρα που παίρνει το κουτί, δίνει το κουτί στον αστυφύλακα, σηκώθηκα και έφυγα εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού πήγε ο αστυφύλακας και τί έκανε, δεν είδατε.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Όχι, εγώ όταν πήγα όμως πιο κάτω, περίπου 20 μέτρα, με χαιρέτησε κάποιος από απέναντι που έχει το βενζινάδικο και γύρισα από περιέργεια να δω και τους είδα και έμπαιναν μέσα στην τράπεζα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε «έμπαιναν›, ποιοι έμπαιναν;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Ο αστυφύλακας και άλλοι δύο. Κι όταν έφτασα στο μαγαζί, πήγα κι έβγαλα το παλτό γιατί ήταν και χειμώνας και έλεγαν ότι έγινε ληστεία, σκότωσαν τον αστυφύλακα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι αυτόν που πήρε τα γλυκά, αλλά τον φρουρό.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός που πήρε τα γλυκά δεν ήταν ο φρουρός. Τον ξέρατε τον φρουρό της τράπεζας;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Τον ήξερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν αυτός που είχε τα γλυκά.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτή η κυρία, ωραία; Λέω για την κυρία με τα γλυκά. Ψηλή, κοντή;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κοντή. Γιατί όπως έβλεπα εγώ, έβλεπα τον αστυφύλακα. Η γυναίκα ήταν κοντύτερη κατά ένα κεφάλι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αδύνατη;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Αδύνατη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, δεν έχουμε τίποτε άλλο. Περιγράψαμε και την κυρία.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα, το κουτί με τα γλυκά ήταν του δικού σας καταστήματος;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Όχι, άλλου καταστήματος.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν ήταν του δικού σας θα το γνωρίζατε.
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: Θα γνώριζα το χαρτί, γιατί το δικό μου το χαρτί είχε γραμμές. Αλλά ύστερα, αφού ήταν κλειστό το μαγαζί .....
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κι αν το πήραν από χθες;
κ. ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ: ¶λλο αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από έδρας υπάρχει καμία άλλη ερώτηση; Όχι. Η Πολιτική Αγωγή, παρακαλείται ο κ. Συνήγορος.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ θα ήθελα να δείξετε -για να έχω εγώ μια εικόνα- σε ποιο σημείο του σώματος του αστυνομικού έφθανε η κορυφή του κεφαλιού της γυναίκας. Έχετε δώσει μία κατάθεση τότε και λέτε τί εξείχε. Δεδομένου ότι –θέλω να πω και στο Δικαστήριο- εμείς υποβάλλαμε ένα αίτημα να προσκομισθούν φωτογραφίες της μοναδικής μέχρι τότε συλληφθείσης κας Σωτηροπούλου.
