ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Β΄ ΜΕΡΟΣ
11:05 – 12:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς παρίσταται για αποζημίωση.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ορκίζεστε. Είστε αστυνομικός;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ημέρα ήσασταν μέσα στο λεωφορείο;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο καθόσαστε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Καθόμαστε στο σημείο στο πιο κεντρικό που έγινε το μεγάλο το άνοιγμα της κλούβας. Το μεγάλο το χτύπημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί, δίπλα, κοντά.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Καθόταν, με τη σειρά ήταν ο Λουρίδας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον Γεωργακόπουλο κοντά;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δίπλα μου ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δίπλα;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ναι, κολλητά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τραυματιστήκατε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Απ’ τους πιο σοβαρά. Απ’ τους τρεις πιο σοβαρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο χτυπήσατε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Στην πλάτη πίσω, σχεδόν σε όλη την πλάτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην πλάτη. Μπήκαν λαμαρίνες μέσα;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Τα πειστήρια τα έχω ακόμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τα δούμε.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Να τα δείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να δούμε τα κομμάτια. Να έχουμε και μια οπτική εικόνα τι σας χτύπησε, τι σας τραυμάτισε. Αέρια είναι, λαμαρίνες είναι, από πού ήταν οι λαμαρίνες, απ’ το λεωφορείο αν ήταν. Αυτά ψιλοσκουριάσανε, τα άλλα ήταν πιο καλά διατηρημένα. Για ρίξτε μια ματιά καλύτερα. Μην ξεχνάτε και τα άλλα καθήκοντα. Αυτό είναι λέει απ’ το παγιδευμένο. Δεν είναι δηλαδή του ΜΑΤ αυτό του λεωφορείου τα κομμάτια, ήταν απ’ το παγιδευμένο.
Τα οποία τρύπησαν δηλαδή το δικό σας, έτσι κ. Μάρτυς; Τρυπήσανε το δικό σας εκεί που είναι ανοιχτές και μπήκαν μέσα.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Το δικό μας, τα καθίσματα που ήταν στην πλάτη μας πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τα καθίσματα και μπήκαν μέσα.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Και μπήκαν μέσα. Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν τα κρατάγανε όλα αυτά, καταλαβαίνετε πόσο δυνατά ήταν. Για να περάσουν απ’ το ένα?
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Πολλά περάσανε και ήταν και διαμπερές κιόλας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό λέτε εσείς. Οπότε έρχεται και η ερώτηση. Τι θέλανε αυτοί που τέλος πάντων κάνανε την έκρηξη; Δεν ξέρετε βέβαια ποιοι την έκαναν, δεν τους είδατε.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι. Μόνο πληροφορήθηκα απ’ τον Τύπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, απ’ τον Τύπο. Ας λέμε ότι ο Τύπος να μεταφέρει αυτά που λέμε εμείς εδώ προς τα έξω και όχι αυτά που λέει ο Τύπος προς την αίθουσα. Δεν είναι καλό. Για πέστε μου, δεν ξέρετε ποιος το έκανε.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποιος και να το έκανε όμως, έκανε μια τέτοια έκρηξη μεγάλη. Ή ήταν μεγάλη ή μικρή ή μέτρια.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Εγώ νομίζω ότι μεγαλύτερη τουλάχιστον δεν έχω ζήσει, ούτε έχω δει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε δει και άλλες εκρήξεις;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Έχω δει το αποτέλεσμα εκρήξεων άλλων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι στα έργα του Τζέιμς Μποντ.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι-όχι, στην υπηρεσία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γενικά εδώ πέρα έξω έχετε δει εκρήξεις;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ναι βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε δει εκρήξεις. Στην υπηρεσία;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Αποτέλεσμα εκρήξεων έχω δει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε πάει στον τόπο δηλαδή σαν αστυνομικός. Μεγαλύτερη δεν έχετε δει.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι πιστεύετε τώρα, αυτός που έκανε αυτή την έκρηξη περνώντας ένα λεωφορείο, να σκοτώσει, να τραυματίσει ή να εκφοβίσει ήθελε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι ήταν όσο το δυνατόν να έχουμε περισσότερα θύματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι όλους όμως.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όταν κάνεις μία βόμβα, δεν θα κάνεις τώρα αν θα σκοτώσει ένα ή δύο. Είναι ανεξέλεγκτη η βόμβα. Δεν είναι περίστροφο μπαίνεις και επιλέγεις θα σκοτώσω ένα-δύο. Βάζεις τη βόμβα, με αποτέλεσμα όσο το δυνατόν να έχεις καλύτερο αποτέλεσμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς;
ΕΥΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μετά την πράξη μάθατε εάν υπήρξαν δύο προκηρύξεις;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Έμαθα όταν ήμουν στο νοσοκομείο βέβαια.
ΕΥΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ότι υπήρχαν δύο προκηρύξεις πολυσέλιδες, μάλιστα η μία ανέφερε αρκετές σελίδες?
ΕΥΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιας οργάνωσης;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Της 17Ν. Ανέφερε μία για την άρχουσα τάξη, για οτιδήποτε και μάλιστα αναφερόταν τρεις σειρές, τέσσερις.
ΕΥΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για σας τι έλεγε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ότι το χτύπημα αυτό είναι αντίποινα για κάποια επεισόδια που είχαν γίνει στο Πολυτεχνείο τότε και κάτι τέτοιο, τα οποία τα πληροφορήθηκα ενώ ήμουν ακόμα στο νοσοκομείο. Επί τρίμηνο είχα παραμείνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ως αντίποινα δηλαδή το παρουσίαζαν;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό διαβάσατε.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Αυτό διάβασα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς θα την διαβάσουμε όμως κ. Εισαγγελεύς ολόκληρη, όπως πράττουμε πάντοτε. Δεν είναι στα αναγνωστέα; Κύριοι συνήγοροι στα αναγνωστέα δεν είναι η προκήρυξη; Θα τις διαβάσουμε ολόκληρες τότε. Και μάλιστα έχουν ζητήσει να τη διαβάζουμε όλη από λέξη προς λέξη. ¶λλη ερώτηση απ’ την έδρα; Όχι. Η Πολιτική Αγωγή.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Από τα παγιδευμένο όχημα, μήπως μάθατε ή είδατε τι απέμεινε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Και για αρκετούς μήνες ίσως και χρόνο και παραπάνω είχε μείνει γιατί πέρναγα πολύ τακτικά απ’ το σημείο αυτό, είχε μείνει μόνο ένα μικρό σίδερο κάτω απ’ το σασί, ένα μικρό κομμάτι.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Τα υπόλοιπα κομμάτια απ’ τα αμάξωμα.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Είχαν εξαφανιστεί όλα. Πιθανολογώ εκτός απ’ αυτά που ήταν μέσα στην κλούβα όλα, πρέπει να ήταν διάσπαρτα παντού.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Αυτά που επιδείξατε στο δικαστήριο και που εξήχθησαν απ’ το σώμα σας, από που προέρχονται, απ’ την κλούβα τη δική σας ή απ ‘το παγιδευμένο;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Απ’ το παγιδευμένο.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Πείτε μου κάτι άλλο, υπήρχαν ασπίδες μέσα στο όχημα;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Ασπίδες υπήρχαν.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Σε ποιο σημείο;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Πίσω στη γωνία.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Πόσοι άνθρωποι συνάδελφοί σας ήταν στο χώρο εκείνο;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: 15 άτομα είμαστε μέσα.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Όχι, δεν εννοώ σε όλο το όχημα, εννοώ στο χώρο κοντά στις ασπίδες.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δεν θυμάμαι, αλλά δεν νομίζω να ήταν κάποιος εκεί πέρα πίσω στη γωνία.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: ¶λλοι μίλησαν για τρία-τέσσερα άτομα, άλλοι για δύο-τρία.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μπορεί. Γιατί εγώ ήμουν προς το μπροστά μέρος, εκεί που έγινε ακριβώς η έκρηξη και δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Πείτε μου κάτι, απ’ το παγιδευμένο όχημα πόσο απήχε το όχημά σας την ώρα που διέρχεται από δίπλα του σαν απόσταση;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μονόδρομος ήταν εκεί πέρα, πρέπει να ήταν πολύ λίγο. Τώρα μέτρο, μισό μέτρο, δεν ξέρω. Δηλαδή ίσα-ίσα να είναι ένα βαν σταματημένο να περάσει ένα λεωφορείο.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Το ότι ήταν εν κινήσει τι πιστεύετε απ’ τα την πείρα σας, επέδρασε αρνητικά; Εννοώ δηλαδή μείωσε τα αποτελέσματα, τους τραυματισμούς;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μείωσε κατά πολύ. Διότι αλλιώς είναι τώρα να εκραγεί μία βόμβα και να είσαι ακίνητος, δέχεσαι περισσότερο ωστικό κύμα, απ’ το να είμαστε στο στάδιο της ακινητοποίησης. Συν επίσης ότι πολλοί συνάδελφοι είχαν πάει απευθείας εκεί πέρα που ήταν να πάμε αλλιώς πιστεύω ότι θα είχαμε και άλλα θύματα μέσα αν ήταν πλήρως η διμοιρία.
κ. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο έτερος.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Τη στιγμή, το χρόνο μάλλον της έκρηξης, πόσο καιρό είχατε στο σώμα;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: 90 μέρες, τρεις μήνες.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Τι μισθό είχατε αν θυμάστε.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δεν θυμάμαι, αλλά ελάχιστο.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είχατε ειδικά επιδόματα, άδειες, κάποια ειδική μεταχείριση απ’ το κράτος;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Καμία.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Εσείς απλά εκείνη την ημέρα ήσασταν μέσα στο λεωφορείο.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Σε διατεταγμένη υπηρεσία. Πηγαίναμε να αντικαταστήσουμε συναδέλφους. Είμαστε νυχτερινοί και πηγαίναμε να αντικαταστήσουμε στο σημείο απογευματινούς συναδέλφους.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είχατε λάβει μέρος κατά του λαού σε κάποιες συγκεντρώσεις; Είχατε δηλαδή βάλει κατά του πλήθους;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι. Τότε είχε πολλά επεισόδια Χημείο, Πολυτεχνείο τότε και ήμαστε για αρκετό διάστημα στατικές δυνάμεις σε διάφορα σημεία για να προλάβουμε.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Όταν διαβάσατε την προκήρυξη της 17Ν έπειτα απ’ τον τραυματισμό σας.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δεν τη διάβασα, μου τη διαβάσανε γιατί ήμουν στο νοσοκομείο ακόμα.
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Σας λέω απλά χωρίς να την αναγιγνώσκω τώρα, για να μην καθυστερώ και τη διαδικασία, ότι λένε σε κάποιο σημείο ότι θα σας διαλύσουν. Αυτό πως μπορούμε να το λάβουμε, μετά βέβαια το χτύπημα.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Να το πάρω σαν εκφοβισμό, δεν μπορώ να?
κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Όχι βέβαια, αφού υπήρχε το χτύπημα ήδη.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δεν ξέρω, τι να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κ. Καρύδη.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Είσαστε καθιστός ή όρθιος;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όρθιος.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πείτε μου το εξής γιατί φυσικά παρακολουθείτε τα πράγματα, έχετε μνήμη καλή και ενδιαφέρον υποθέτω: Η πρακτική αυτής της Οργάνωσης, η πρακτική της, ήταν να χτυπά τυφλά ή συγκεκριμένα;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Εγώ πιστεύω τυφλά. Τουλάχιστον στο συγκεκριμένο το δικό μας.....
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Γενικά, όχι στο συγκεκριμένο το δικό σας.
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Δεν ξέρω, άλλα μπορεί να ήταν εσκεμμένα, τυφλά, αλλά μπορεί να ήξεραν τί χτυπάνε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν ξέρετε πάντως.
Κ. ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Να διευκρινίσει το τυφλά ο συνάδελφος γιατί είναι αόριστο. Τί εννοείτε;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αφού ούτε καν αυτό δεν μπορεί, δεν έχει νόημα να επεκταθώ. Αν δεν μπορεί καν σ’ αυτό να τοποθετηθεί, καταλαβαίνω ότι δεν έχει διάθεση, είναι δικαίωμά του. Λέει στην προκήρυξη ότι «αποκλείεται τελείως οποιοσδήποτε τραυματισμός άλλων ασχέτων›. Δηλαδή η μόνη λέξη που έχει σχέση με αποτέλεσμα σ’ αυτή την προκήρυξη, μου έκανε εντύπωση, γιατί συνήθως υπάρχει μια λέξη κλειδί, «εκτέλεση›, ή κάποιος νεολογισμός ή ιδιωματισμός. Εδώ μιλά για τραυματισμό. Πώς το εξηγείτε αυτό;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Το να αποκλείεται μετά από κάποια τέτοια έκρηξη κάποιος τραυματισμός οποιουδήποτε, δε νομίζω ότι ευσταθεί. Να αποκλείσουμε κάποιον τραυματισμό από μια βόμβα από μια ενδεχόμενη έκρηξη, δε νομίζω να μπορεί να ευσταθεί. Ο τραυματισμός μπορεί να ήταν ανά πάσα στιγμή, σε οποιονδήποτε. Εξάλλου υπήρχε κι ένα βυτίο, αυτό φοβηθήκαμε οι περισσότεροι και συγκεκριμένα εγώ όταν βγήκαμε έξω, ένα βυτίο έξω απ’ το βενζινάδικο, το οποίο δεν ξέραμε.....
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αυτοί ισχυρίζονται ότι το βυτίο ήταν άδειο. Λέω τί ισχυρίζομαι. Ξέρετε αν έγινε κάποιος έλεγχος εν πάση περιπτώσει, αυτό το περίφημο βυτίο αν ήταν γεμάτο ή άδειο;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Όχι, δεν το ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι φοβηθήκαμε όλοι μη γίνουν αλυσιδωτές εκρήξεις.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Θα τελειώσει με αυτό κ. μάρτυς, το είπα και σε κάποιον συνάδελφό σας, δεν θα το επαναλάβω για να μην κουράζω: Για να αντιμετωπίσετε μια διαδήλωση δυναμική κτλ......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να σας δηλώσω ότι δεν κουράζομαι. Είναι το θέμα να προχωρούμε λίγο όταν δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος. Την άλλη φορά που ήταν ένας μάρτυρας που αμφισβητήσαμε κτλ., κάναμε 6 ώρες τον μάρτυρα. Εδώ λέει ο άνθρωπος «εγώ τραυματίστηκα›, πού να ξέρει...
Εκεί υπήρχε λόγο και κάναμε 6 ώρες. Ρωτούσαν όλοι. Μόνο εγώ πόσες φορές τον ξαναγύριζα και τον ξαναγύριζα. Αυτό είναι άλλο. Και άλλο είναι η σημερινή κατάθεση αυτού του ανθρώπου ο οποίος είπε, ότι «από τη στιγμή που έγινε η έκρηξη, εγώ χάθηκε απ’ τον κόσμο›. Τί άλλο να τον ρωτάμε;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Καμία αντίρρηση. Όταν κάνετε μια επιχείρηση με χρήση μαζική χημικών, για να αντιμετωπίσετε μια δυναμική εκδήλωση, μια διαδήλωση και συμβεί κάτι κακό, έχει συμβεί δυστυχώς, έτσι δεν είναι; Γνωρίζετε κάτι τέτοιο, έχουν πεθάνει διαδηλωτές, έχει συμβεί, θα ήταν λογικό για οποιονδήποτε, να αποδώσει σε οποιονδήποτε από σας ή συλλογικά πρόθεση; Τί λέτε;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Εάν ήταν συγκεκριμένα, δηλαδή προσπαθείς να το κάνεις συγκεκριμένα, στο συγκεκριμένο άτομο, φυσικά θα του δώσεις πρόθεση. Αν είναι για συγκεκριμένο άτομο ή συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε μάρτυς λέω: Σε μια μαζική χρήση χημικών και σε μια τεταμένη κατάσταση και έκρυθμη, ενδεχομένως έχει συμβεί, τρώει το δακρυγόνο στο κεφάλι κάποιος, σ’ ένα καίριο σημείο ή έχει μια ευπάθεια αναπνευστική και καταλήξει στο μοιραίο, θα είχε την οποιαδήποτε λογική κάποιος να πει ότι «εγώ και αυτοί και οι αστυνομικοί, θέλαμε το θάνατο, επειδή ήταν πρόσφορο ενδεχομένως το μέσον;›
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, επειδή έχει συμβεί και κατά το παρελθόν, κι εγώ ανακριτής ήμουν, όταν σκοτωνόταν κάποιος διαδηλωτής και σκοτωνόταν χτυπόμενος σε ένα σημείο τέτοιο που ήταν καίριο, δεν αποδίδαμε εμείς ευθύνη για ανθρωποκτονία από πρόθεση; Το θέμα είναι να βρεις ποιος το έκανε. Δεν μπορείς να πεις για συλλογική ευθύνη. Όλα τα ΜΑΤ, βάλτα όλα τα ΜΑΤ. Καταλάβατε; Ψάχναμε να βρούμε πρόσωπο. Δε λέγαμε τότε ότι δεν είναι. Αλίμονο, αν πάρει κάποιος και του ανοίξει το κεφάλι στα δύο με ένα κλομπ......
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δε μιλώ γι αυτές τις περιπτώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε. Τώρα, αν ένας τον χτυπήσει λίγο στο χέρι.....
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Θα με συγχωρήσετε, επειδή έχει μια σημασία, να επιμείνω. Μιλώ για την προσφορότητα μιας ενέργειας, συλλογικής και μαζικής στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν μιλώ για πράγματα που έχουν συμβεί......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, έχουμε μια συγκεκριμένη όμως περίπτωση και ρωτάμε για την προσφορότητα αυτής της συγκεκριμένης. Όχι να κάνουμε υποθέσεις εργασίας πάνω στα ΜΑΤ, τί κάνουν αυτά και τί δεν κάνουν......
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν ήταν προκλητική η ερώτησή μου.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Πείτε μια μία περίπτωση που να έχει συλληφθεί άντρας των ΜΑΤ. Μία περίπτωση που να έχει καταδικαστεί. Υπάρχουν τόσοι νεκροί διαδηλωτές. Μία περίπτωση να έχει διωχθεί ένας άντρας των ΜΑΤ. Για να ξέρουμε τί λέμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί δεν διώκεται, ξέρετε;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ξέρω πολύ καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Εσείς θα μου απαντήσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας απαντώ: Όταν είναι 2.000 άντρες δώθε-κείθε, πήγαινε να βρεις ποιος συγκεκριμένα..... εδώ δεν πάμε για συλλογική ευθύνη.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θέληση δεν υπάρχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέληση υπάρχει και μεγάλη, τεράστια θέληση κ. Κουφοντίνα. Το κράτος δικαίου δεν είναι όπως το φαντάζεστε εσείς.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Υπήρξαν τέσσερις νεκροί στο Κάτω Μαρούσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε, το κράτος δικαίου δεν είναι όπως το φαντάζεστε εσείς. Έχετε αντίληψη εσφαλμένη για το κράτος δικαίου. Σας παρακαλώ.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ουσιαστικά τελείωσα, απλώς ήθελα να επισημάνω, να διευκρινίσω ότι η ερώτησή μου ήταν προς τον μάρτυρα για να αντιστραφεί κάπως ο ρόλος, καταλάβατε; Δεν ήταν ούτε προκλητική ούτε προσβλητική. Είχε σχέση με το πώς κάποιος που μπορεί να φέρει τον εαυτό του σε μία θέση που δε φαντάζεται ποτέ, αντιλαμβάνεται τα πράγματα.
Πάντως δε θα λέγατε ότι σε μία τέτοια περίπτωση ενός αποτελέσματος μοιραίου, μπορούσε κάποιος ποτέ να πει ότι εσείς όλοι που συμμετείχατε, που προσπαθείτε να κάνετε έναν τέτοιο έλεγχο, μια διαχείριση μιας έκρυθμης κατάστασης, θα επιδιώκατε ποτέ κάποιον θάνατο διαδηλωτή; Έτσι δεν είναι;
κ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ: Μα οι κατηγορούμενοι έχουν πάει και ολόκληρες διμοιρίες απ’ ότι ξέρω για τέτοιου είδους.......
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Εντάξει, νομίζω ότι έγινε κατανοητό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Νικόλαος Λουρίδας είναι εδώ; Έχετε δηλώσει Πολιτική Αγωγή;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο καθόσαστε;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Ήμουν δίπλα από το συχωρεμένο τον Γεωργακόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού χτυπήσατε εσείς;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Χτύπησα στο αριστερό μέρος, στο πτερύγιο του αυτιού, στην κάτω γνάθο, οι αρτηρίες, όλα τα νεύρα κόπηκαν, και στη σπονδυλική στήλη, έχει μείνει μόνο ο κορμός. Όλο το κρέας δεξιά και αριστερά δεν υπάρχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο της σπονδυλικής στήλης;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Στο πάνω μέρος, στον αυχένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα είστε καλά;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Προσπαθώ. Μετά από 9 χρόνια χειρουργεία, κατάφερα...... Ολική καταστροφή
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν χτυπηθήκατε, μείνατε στις αισθήσεις σας ή τις χάσατε;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Τις έχασα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως δεν ξέρετε τί έγινε ακριβώς μετά. Λοιπόν, ερευνούμε τώρα τί σκοπό είχε –δεν ξέρετε βέβαια ποιος το έκανε αυτό από δική σας αντίληψη, ό,τι διαβάζετε- αλλά πείτε μου, εκείνος που το έκανε, ο οποιοσδήποτε, τί σκοπό είχε; Να σκοτώσει; Να τραυματίσει; Να εκφοβίσει αυτούς που είναι μέσα στο λεωφορείο; Ή απλώς έτσι ήθελε να κάνει ένα θόρυβο;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Φοβάμαι πως στεναχωρήθηκαν που σκοτώθηκε μόνο ένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λυπήθηκαν;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μάλιστα, που σκοτώθηκε μόνο ένας. Γι αυτούς που έκαναν την πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πούθε βγάζετε αυτό το συμπέρασμα;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μα όταν βάζεις τόσα εκρηκτικά με τέτοια μεθόδευση, με τέτοιο στόχο, όπου ακούστηκαν στη μισή Αθήνα, μας περίμεναν στο νοσοκομείο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ οι γιατροί, είχαν βγει στην πόρτα και μας περίμεναν, έλεγαν «κάτι σοβαρό έγινε›, ήθελαν να μας εκφοβίσουν; Απλά έτυχε, δε γνώριζαν την αντίσταση του λεωφορείου, γιατί το λεωφορείο ήταν από ατσάλι, δεν ήξεραν ότι τα παράθυρα είχαν κουρτίνες, είχα τα πλέγματα από τα σίδερα που βάζουμε και βρήκαν κάποια αντίσταση τα θραύσματα που ήρθαν επάνω μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα θραύσματα αυτά που ήρθαν επάνω σας από πού προέρχονταν; Από το δικό σας λεωφορείο, από κάτι άλλο;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Νομίζω, γιατί το μέταλλο που έβγαλαν από εμένα όταν με χειρούργησαν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ το έχουν στο αρχείο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ στην αντιτρομοκρατική, γιατί επειδή εμένα με είχαν για νεκρό εκείνο το βράδυ, ήθελαν να το κρατήσουν για ενθύμιο, δεν υπήρχε ελπίδα ζωής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού μάθατε ότι ήταν αυτό το θραύσμα;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Από το φορτηγάκι το παγιδευμένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στο νοσοκομείο είχατε καμία επίσκεψη; Συγκεκριμένη επίσκεψη.
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Απ’ ότι μου έχει πει η αδερφή μου και έγινε κάποιο σκηνικό το δεύτερο βράδυ, νομίζω να σας τα πει καλύτερα η αδερφή μου, γιατί τότε εγώ ήμουν.... τί να θυμηθώ, εγώ ήμουν νεκρός μέσα.....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μετά από πόσους μήνες μπορέσατε να καταθέσετε εσείς;
Ν. ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μετά από έξι μήνες νομίζω, κάτι τέτοιο. Οι γιατροί του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ τώρα που πηγαίνω, έχουν εντυπωσιαστεί. Δηλαδή δεν μου έδινε καμία ελπίδα κανείς. Με είχανε στο μάρμαρο και έλεγαν «αυτός είναι νεκρός, αφήστε τον στην άκρη›. Εσωτερική αιμορραγία, αναρρόφηση, δεν υπάρχει ελπίδα ζωής. Γιατί ήταν και άλλα 6-7 άτομα μέσα, ποιον να προλάβουν να χειρουργήσουν;
Και κάποια στιγμή περνούσε κάποιος γιατρός και μου έπιασε το σφυγμό και μου έκανε τραχειοτομή. Δεν υπάρχει ελπίδα βέβαια, και μετά το 2ο βράδυ, λέει, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, λέει ο Πρόεδρος ο κ. Πριόβολος, ήρθαν πολιτικοί κλπ., λέει δεν κάνουμε τίποτα, δυστυχώς εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε. Αν υπάρχει θεός, μπορεί να ζήσει. Και βλέπουμε αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα. Το αν υπήρχε πρόθεση κ. Πρόεδρε φαίνεται, δεν νομίζω ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς πρέπει να ρωτάμε, έτσι;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Εντάξει, σίγουρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από εσάς τα μαθαίνουμε και βέβαια θα βάλουμε κάτω και τη λογική μετά ?
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μα δεν είχαμε κάνει κάτι, ήμασταν 6 μήνες, ένα χρόνο αστυφύλακες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά εσείς ήσασταν εκεί, τα τραύματα, το ένα, το άλλο, βγαίνει ένα συμπέρασμα, το οποίο θα ελεγχθεί στο τέλος. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όλα θα τα ελέγξουμε εμείς.
Η πολιτική αγωγή.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Παρακαλώ κ. Λουρίδα για πείτε μου, αυτά που βλέπουμε τώρα σήμερα, είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Όσο μπορούσα.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Όσο μπορούσατε. Από το χρόνο του συμβάντος και μέχρι σήμερα που νοσηλευτήκατε, ποιο διάστημα, αν η νοσηλεία ήταν στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, πλαστικές εγχειρήσεις, δώστε μας μια εικόνα;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Να σας δώσω περιγραφή. Ήμουνα στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ› δύο μήνες ?
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Κάθισα ένα μήνα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και μετά κάθισα σε ένα δωμάτιο του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ›. Αφού τελείωσα από εκεί, υπήρχε ολική καταστροφή του προσωπικού ?
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Στη διάρκεια της δίμηνης νοσηλείας υποστήκατε επεμβάσεις χειρουργικές και πόσες; Εννοώ στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ›.
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ› πίστευαν ότι το πίσω μέρος της σπονδυλικής στήλης δεν θα κλείσει. Εκεί περιμέναμε να κάνουμε κάποιες πλαστικές. Ο χρόνος επουλώθηκε. Στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ› αφού τελείωσα, μετά από ένα χρονικό διάστημα υπήρχε ολική καταστροφή του προσωπικού νεύρου, κάτω γνάθο και η ακοή, ολική καταστροφή.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Πώς αντιμετωπίστηκαν αυτά;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Θα σας πω. Μετά από 6-7 μήνες προσπαθώντας να κρατηθώ λίγο στα πόδια μου, γιατί δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή τι συμβαίνει, άρχισα μια πορεία. Έπρεπε να βρω κάποιον γιατρό ο οποίος να με χειρουργήσει. Μετά από κάποιες προσπάθειες στο εξωτερικό βρήκα κάποιον καθηγητή στην Αυστρία.
Όταν πήγα και με είδε, εντυπωσιάστηκε γιατί λέει, αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναδεί ποτέ μου.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Από ποια άποψη;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Ολική καταστροφή του προσωπικού, λέει, δεν υπάρχει ποτέ, να ξεκινάει ο κορμός κάτω από το αυτί και να καταστραφεί. Μπορεί να καταστραφούν παρεμφερή νεύρα στο πρόσωπο, αλλά ολική καταστροφή δεν μου έχει ξανασυμβεί. Και μου είπε, θα προσπαθήσουμε, θα το μελετήσω και θα βάλουμε δευτερεύοντα νεύρα από κάποιο σημείο του σώματος, αλλά χωρίς να ξέρουμε το αποτέλεσμα.
Τέλος πάντων έγινε το χειρουργείο, 9,5 ώρες το χειρουργείο, ο γιατρός κάθισε μέχρι τις 03:30 η ώρα τη νύχτα από τις 7:00 το απόγευμα. Στην έκθεσή του που έκανε, είδε μέσα, με καθάρισε γιατί είχαν μείνει τζάμια και πανιά από τις κουρτίνες του λεωφορείου και άρχισε μετά ο αγώνας μας, δεν ξέραμε εάν θα πάμε καλά.
Έκανα μια δεύτερη βοηθητική επέμβαση πάλι στο ίδιο, γιατί είχα μια μικρή αποτυχία και το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό μέχρι τώρα. Τελείωσα, μετά ήταν η κάτω γνάθος. Προσπαθούσαν να βρουν με ποιο τρόπο θα μου κάνουν μεταμόσχευση στην κάτω γνάθο. Πήγα στο Γενικό Κρατικό σε κάποιον καθηγητή, τον Γιαννουλόπουλο, υπήρχαν δύο μέθοδοι που έπρεπε να με χειρουργήσει: η μία ήταν να μου βάλει μάλλον λάμες στην κάτω γνάθο για ένα χρόνο ή να μου κλείσει το στόμα για τρεις μήνες και τα τρώω με μπλέντερ. Επιλέξαμε το δεύτερο γιατί ήταν χρονοβόρος η διαδικασία, δύσκολο το χειρουργείο. Έγινε μεταμόσχευση από την κορυφή της λεκάνης, το πελέκισαν κατά κάποιο τρόπο το κόκαλο και το έφτιαξαν γιατί ήταν στην άλλη άκρη. Πήγα και εκεί καλά.
Μετά προσπάθησα να φτιάξω το πτερύγιο του αυτιού με κάποιες επεμβάσεις, ό,τι μπόρεσα. Και βρίσκομαι σήμερα εδώ από τύχη.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Πείτε μας κάτι άλλο. Εσείς δηλαδή το ότι είστε εν ζωή σήμερα που το αποδίδετε;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Στην τύχη.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Ναι, οι γιατροί τι είπαν δηλαδή, εάν τα χτυπήματα ήταν σε άλλος μέρος του σώματος, εννοώ αναφορικά το χτύπημα που υπάρχει, δηλαδή αν ήταν στον κρόταφο ή κάτι άλλο ?
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Εάν η λαμαρίνα δεν εύρισκε αντίσταση στο πίσω μέρος που μου είχε κόψει το κάτω μέρος στο κεφάλι και δεν εύρισκε αντίσταση στην γνάθο, ο θάνατος ήταν ακαριαίος, δεν υπήρχε ελπίδα δηλαδή. Αλλά και εκεί δεν υπήρχε ελπίδα, δηλαδή εάν δεν εφημέρευε ο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ› η διάρκεια απ’ ότι λένε οι γιατροί ήταν πάνω από 8-10 λεπτά, λειτουργήσει μόνο η καρδιά, όταν έχεις πάθει εσωτερική αιμορραγία, έγινε η τραχειοτομή δηλαδή στο διάδρομο, δεν με χειρούργησαν μέσα στο χειρουργείο, με χειρούργησαν στο διάδρομο, δηλαδή έβγαλε ο γιατρός και με άνοιξε για να αναπνεύσω και φώναξε τους νευροχειρούργους και λέει πάρτε τον, να μου κάνουν διασωλήνωση.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Ως προς την υπηρεσία, έχετε φύγει από την υπηρεσία;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Έχω φύγει μάλιστα.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Από πότε;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Από τότε.
κ.ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Όλο αυτό το διάστημα αυτά τα έξοδα πως έχουν αντιμετωπιστεί;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Ας το αφήσουμε καλύτερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλος συνήγορος;
κ.ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε μάρτυς, επειδή εδώ εξετάζουμε την ανθρωποκτόνο πρόθεση της οργάνωσης, αλλά συγχρόνως και το πρόσφορο, δηλαδή το κατάλληλο μέσο, εάν επελέγη κατάλληλο μέσο ώστε να επιφέρει το θάνατο σε όλους όσους επέβαιναν στο λεωφορείο των ΜΑΤ, θα σας ρωτήσω το εξής.
Έχουμε πολλά εκρηκτικά, έχουμε μία κατασκευή με τσιμέντο μέσα στο ΒΑΝ, συγχρόνως είχαν επιλέξει το κατάλληλο σημείο λίγο πριν το φανάρι, ώστε η ταχύτητα του λεωφορείου να είναι μηδενική ή τείνουσα προς το μηδέν, επιπλέον είχαν κλείσει το φως της περιοχής εκείνο το βράδυ, είχαν αφαιρέσει την ασφάλεια, ώστε να υπάρχει πλήρες σκότος και να υπολογίσουν σωστά ανάλογα με το φως των φαναριών του αυτοκινήτου όπως κατέβαινε, όλα αυτά μαζί σας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πρόθεση, αλλά και το πρόσφορο να σκοτώσουν τα άτομα αυτά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπαμε αυτά κ. συνήγορε. Μην τα λέμε πάλι, δεν είναι ωραίο πράγμα.
Κ.ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Θα είμαι σύντομος κ. μάρτυς, γιατί νομίζω, ότι η παρουσίαση που κάνατε ήταν ανάγλυφη του τι ακριβώς ζήσατε. Πείτε μου ?
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Είναι δύσκολο να περιγραφεί μετά από 17 χρόνια και πιστεύω να το καταλαβαίνει ο καθένας.
Κ.ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Το καταλαβαίνω απόλυτα. Πείτε μας κ. μάρτυς, είπατε, ότι σας διάβασαν τις προκηρύξεις που έστειλε η Οργάνωση «17Ν› μετά το συμβάν. Εκεί αναφέρεται μέσα, ότι είχαν ληφθεί κάποια μέτρα πρόνοιας ούτως ώστε να μην υπάρχουν τραυματισμοί. Μάλιστα χαρακτηριστικά λέγεται ?
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Κάτι γράφουν για τις γάτες.
Κ.ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Δεν γραντζουνήθηκε ούτε γάτα. Πρόκειτο δηλαδή δια φιλόζωης οργάνωσης, έτσι; Ήταν το ίδιο φιλάνθρωποι;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Εμείς ήμασταν κάτι χειρότερο γι’ αυτούς, μην το συζητάμε.
Κ.ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Σε άλλες προκηρύξεις έχουμε ακούσει να ζητούν συγνώμη για θανάτους, όπως στην περίπτωση του Αξαρλιάν κλπ. Ζήτησαν καθόλου σε κάποιες απ’ αυτές τις προκηρύξεις συγνώμη από εσάς, οι οποίοι τραυματιστήκατε βαριά ή από την οικογένεια του Γεωργακόπουλου για το θάνατο, ότι ήταν δηλαδή εκτός των προθέσεών τους;
Ν.ΛΟΥΡΙΔΑΣ: Μα σας είπα, ότι στεναχωρήθηκαν που σκοτώθηκε μόνο ο Γεωργακόπουλος. Αυτή την εντύπωση έχω.
Κ.ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Μάλιστα. Τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η υπεράσπιση; Ναι κ. Καρύδη, παρακαλώ.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Έχω μια παρατήρηση κ. Πρόεδρε, η οποία όντως μπορεί να έχει μια σημασία. Έχω την εντύπωση ότι δεν είχε επέλθει ο θάνατος του μακαρίτη του Γεωργακόπουλου, όταν εστάλη η προκήρυξη. Το λέω σαν παρατήρηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το δούμε στην ιατροδικαστική. Καλείται η κα Μαρία Λουρίδα, για να δούμε, κάτι άλλο λέει αυτή, θα την ακούσουμε, αν έχει βέβαια μεγάλη σημασία για την υπόθεση, δεν ξέρω. Θα το δούμε τι θα πει.
Ορκίζομαι να πω την αλήθεια κα Λουρίδα; Ορκίζομαι.
Μ.ΛΟΥΡΙΔΑ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε αδελφή του κ. Λουρίδα που εξετάστηκε πριν;
Μ.ΛΟΥΡΙΔΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που ήταν μέσα στο λεωφορείο και τραυματίστηκε.
Μ.ΛΟΥΡΙΔΑ: Είμαι αδελφή του Νίκου Λουρίδα. Την επομένη της εκρήξεως δηλαδή στις 27 του μηνός ήμουν στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ› έξω από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας που νοσηλευόταν ο αδελφός μου σχεδόν κλινικά νεκρός ήταν. Απ’ ότι θυμάμαι πάρα πολύ καλά την ημέρα εκείνη, η ώρα 6:00-6:30 πέρασε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου προσωπικά να δει τον αδελφό μου τον Νίκο στην Εντατική, αργότερα γύρω στις 7:15 πέρασε γιατρός από το εξωτερικό που είχε έρθει για να δει πάλι τον Νίκο, τον αδελφό μου.
Ο γιατρός όταν βγήκε στην πόρτα μας εξηγούσε κάποιος διερμηνέας ότι δεν είχε κάτι να μας πει περισσότερο από τους Έλληνες γιατρούς, ότι ο Νίκος θα ζήσει. Μας είπε, ότι δεν υπάρχουν ελπίδες, εάν θα ζήσει αυτό το παιδί θα είναι ένα μεγάλο θαύμα. Αργότερα γύρω στις 9:00-9:15 όπως καθόμουν στην πόρτα της Εντατικής με δύο αστυνομικούς που φρουρείτο ο αδελφός, η είσοδος της Εντατικής ήταν έτσι, από εκεί είδα μπροστά μου τον κ. Σάββα Ξηρό, τον οποίον τον αναγνώρισα σε μία εκπομπή -μετά την έκρηξη που έγινε τον Ιούνιο στα χέρια του- της Αγγελικής Νικολούλη που είχε για την τρομοκρατία, στο κανάλι ALTER ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε έγινε δηλαδή;
Μ.ΛΟΥΡΙΔΑ: Έγινε πριν τελειώσει η εκπομπή το καλοκαίρι ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο έτος είμαστε;
Μ.ΛΟΥΡΙΔΑ: Το καλοκαίρι, μετά την έκρηξη που είχε γίνει και ο κ. Ξηρός νοσηλευόταν στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ›.
