Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Εμμέσως επανήλθε από την Υπεράσπιση κ. Πρόεδρε. Να ολοκληρώσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελείωσε, τελείως. Όταν γυρίζετε ξανά στο πολιτικό έγκλημα το οποίο έχουμε πει δεν είναι, τελείωσε.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Μα δεν ξαναρχίζω εξ αρχής. Υπενθυμίζω την κατάθεση του μάρτυρα, «αυστηρά για πολιτική σκοπιμότητα και όχι για πολιτικό έγκλημα› και είπε ότι «η απόπειρα σε βάρος μου δεν μπορούσε να θίξει τα θεμέλια του πολιτεύματος›. Αυτό είπε ξεκάθαρα.
Το δεύτερο, ήθελα κ. Πρόεδρε σε σχέση με την κατάθεση του μάρτυρος να υπενθυμίσω ότι επειδή είναι καλό να υπάρχει γενναιότητα από όλους σε αυτή την αίθουσα και από πλευράς των κατηγορουμένων, θέλω να κάνω μία έκκληση όταν έρθει η ώρα της απολογίας στον κ. Κουφοντίνα ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη όπως έχει πει αυτών των πραγμάτων, εδώ που έχει πρόσωπο με πρόσωπο όπως είχε πρόσωπο με πρόσωπο η 17Ν τα θύματά της στις δολοφονίες και στις απόπειρες εναντίον τους, δεν είναι κακό να έχει τη γενναιότητα να πει δημόσια ότι «μετά την ομόφωνη αθώωση του κ. Πέτσου και μετά την εκλογή του από τον λαό τον ίδιο -μια και επικαλούνται τον λαό- ότι ήταν λάθος η απόπειρα σε βάρος του›.
Δεν είναι κακό να πει με ευθύτητα «κάποιους εγκληματίες σκοτώσαμε, κάποιους προσπαθήσαμε να τους σκοτώσουμε, εσάς κύριε που πανηγυρικά αποδείχθηκε η αθωότητά σας στο Ειδικό Δικαστήριο ότι δεν ήσασταν ούτε κλέφτης, ούτε δωρεοδόχος, κάναμε λάθος›. Δεν είναι κακό να υπάρχει η γενναιότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα ήδη απάντησε. Λέει: Ποιος Υπουργός δικάστηκε.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Μα προέκυψε η αθωότητά του στο Ειδικό Δικαστήριο. Δεν είναι κακό να πει με γενναιότητα κύριοι κάναμε λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κεχαγιόγλου, η θέση του είναι ότι δεν αποδέχεται τη Δικαιοσύνη αυτή.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Δεν έχει σημασία. Μπορεί να πει ότι «σε αυτό το σημείο δεν είμαστε αλάνθαστοι›. Μπορεί να το πει. Δεν είναι κακό. «27 χρόνια κάναμε λάθος. Κύριε Πέτσο, εξελέγης από το λαό της Πέλλας ο οποίος σε δικαίωσε, από τον ελληνικό λαό, τους αγρότες της Πέλλας, κάναμε λάθος στην περίπτωσή σου›. Δεν είναι κακό. Κάνω μια έκκληση ρητορική, όταν έρθει η ώρα της απολογίας του, δεν είναι κακό. Με γενναιότητα ας πει: Κάναμε λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσαμε όλοι. Ελάτε δεν χρειάζεται. Δεν έχουμε λόγους για συνέχεια. Τα ίδια και τα ίδια να λέμε; Βαρέθηκα από το πρωί! Δεν είπατε κάτι που να προστεθεί πάνω στη διαδικασία. Τα ίδια και τα ίδια! Ξέρετε, ο κόσμος που μας ακούει εδώ πέρα λέει «Τι λένε αυτοί›! Εγώ είμαι δικαστής νομικός και καταλαβαίνω, κατανοώ κάπως περισσότερο. Αλλά ξέρετε ότι υπάρχει και ακροατήριο. Ο καθένας μπορεί να μπει εδώ μέσα και να ακούει και δια του Τύπου ακούει και προς τα έξω. Δηλαδή τι λέμε τώρα εδώ μέσα;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς δεν ορκίζεστε. Πέστε μας τι έχει γίνει εκείνη την ημέρα. Προσπαθήστε με το μυαλό σας να ξαναγυρίσουμε εκείνο το πρωινό της 8ης Μαϊου του 1989. Τι θέση είχατε εκείνη την εποχή εσείς;
κα ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Από το ’86 έως και το ΄90 υπηρετούσα στη Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής, υποδιεύθυνση κρατικής Ασφάλειας 4ο Τμήμα προστασίας υψηλών προσώπων. Αυτή ακριβώς ήταν η θέση μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν στην αντιτρομοκρατική;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Οχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε καμιά σχέση με την αντιτρομοκρατική;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σας είπα την υπηρεσία μου. Καμία απολύτως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ρωτάω, για να μην ξαναγυρίζουμε πάλι. Έφυγε η αντιτρομοκρατική από τη μέση, κατά τη δική σας κατάθεση πάντα.
Ήσαστε εντεταλμένος να κάνετε τί; Να συνοδεύετε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ήμουν εντεταλμένος να συνοδεύω πάντα τον κ. Υπουργό καθ’ όλες τις μετακινήσεις του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν ήταν Υπουργός.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όταν ήταν Υπουργός και μετέπειτα παρέμεινα ακριβώς για τον ίδιο λόγο, άσχετα το ότι είχε φύγει από Υπουργός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν οδηγός κιόλας;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ήμουν μαζί του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου και οδηγός και ασφάλεια. Έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε την πολυτέλεια για να διαλέγουμε, ας πούμε δύο άτομα ανά τη βάρδια.
Όταν ήταν στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ακόμη, ένα ενάμιση – δύο μήνες πριν φύγει, μας εκμυστηρεύτηκε –και αυτό τον τιμά ιδιαίτερα γιατί πάντα ήταν άψογος συνεργάτης και με τον κατώτερο από αυτόν- ότι δεχόταν απειλητικά τηλεφωνήματα.
Εν τω μεταξύ μετά την απόπειρα που έγινε και στον κ. Ταρασουλέα και αναφέρθηκε προγενέστερα της δικής μας απόπειρας ονομαστικά πλέον στο όνομά του, εδώ θα πω κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα, μας φώναξε, επειδή σας λέω ότι ενώ υπήρχαν τέτοιες πληροφορίες και αυτό το λέω με πίκρα από τα 12 άτομα που συγκεκριμένα ήμασταν ασφάλεια στον κ. Υπουργό και ενώ υπήρχαν αυτές οι απειλές, ξαφνικά από τη στιγμή που έφυγε και συνοδευόταν με το συγκεκριμένο και ακολουθούσε σοβαρός πλέον στόχος, από 12 άτομα μας έκαναν 4 αντί τουλάχιστον ή να τους αυξήσουν, ή να μας αφήσουν την ίδια δύναμη. Είναι κάτι που δεν έχω καταλάβει μέχρι σήμερα και θα ψάχνω πολύ καιρό για να το καταλάβω.
Από εκεί και πέρα είχε το θάρρος να μας φωνάξει –φώναξε τέλος πάντων τα άτομα που είχαμε μείνει, 4 άτομα είχαμε μείνει- και μας είπε «παιδιά η κατάσταση είναι δύσκολη, ξέρω ότι είμαι στόχος, θα γίνει το χτύπημα, το επόμενο χτύπημα θα είμαι εγώ, το νιώθω, το αισθάνομαι, σας δίνω την ευχέρεια επειδή ξέρω ότι έχετε οικογένειες όποιος θέλει μπορεί να αποχωρήσει›. Το θεωρήσαμε βέβαια ηθική υποχρέωση όχι να αποχωρήσουμε, αλλά να μείνουμε μαζί του μέχρι τέλους, πρώτα για τον άνθρωπο προσωπικά αναφέρομαι στο πρόσωπό μου, ότι μαζί του θα πήγαινα και στην Κόλαση. Είναι τέτοιος άνθρωπος. Ευτυχώς που δεν πήγαμε τελικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα είναι καλός άνθρωπος δεν θα πηγαίνατε στην Κόλαση! «Θα έδινα και τη ζωή μου› λέει ο κόσμος.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ήταν άνθρωπος της εκκλησίας. Τέλος πάντων. Είχαμε και χρέος απέναντι στο καθήκον μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είχατε απόλυτη αφοσίωση διότι βλέπατε έναν άνθρωπο ακέραιο, σωστό, συμπεριφερόταν καλά και εξέφρασε κάτι φόβους. Τελικά είπατε ότι εμείς πάμε μαζί σας.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε έτσι παραμείναμε γιατί πιστεύω ότι αν φεύγαμε, ήταν πολύ δύσκολο αν πήγαινε και κάποιος άλλος. Μπορεί να έπαιρνε ιδιωτική ασφάλεια. Σε τέτοιο σημείο είχαμε φτάσει! Αυτό το πνεύμα ήταν τότε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου που πηγαίνατε; Από το σπίτι του πηγαίνατε προς τα που;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Καθημερινά πηγαίναμε το πρωί στην οικία του, περίπου κατά τις 7:30 η ώρα, ίσως άλλες φορές νωρίτερα για τον εξής απλούστατο λόγο: ποτέ δεν φεύγαμε πριν τις 8:30 αλλά εμείς πηγαίναμε και ελέγχαμε, όσο μπορούσαμε, σε κάποια ακτίνα το χώρο. Γιατί κι εμείς είχαμε πειστεί ότι θα γίνει, έστω αν δεν γινόταν τόσο γρήγορα, λίγο αργότερα δεν ξέρω πότε, ή μπορεί και να μην γινόταν καθόλου. Έγινε όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προληπτικά μέτρα.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που τον πηγαίνατε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Τον πηγαίναμε όπου είχε εργασία στο γραφείο κλπ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή έστω και για αναψυχή.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Για αναψυχή πολύ ελάχιστα μας απασχολούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνο το πρωί;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το συγκεκριμένο πρωινό φτάσαμε κατά τις 7:30 η ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φτάσατε εσείς μαζί με ποιον;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ έφτασα μόνος μου. Σας είπα ότι η καθημερινή συνοδεία ήταν 2 άτομα. Δεν υπήρχε η πολυτέλεια για παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ημέρα;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Έφτασα εγώ 7:30 η ώρα εκεί με το δικό μου αυτοκίνητο και περίμενα το συνάδελφό μου και μετέπειτα συνοδηγό στην απόπειρα τον κ. Καραχάλιο ο οποίος έφερε από τη Βουλή το αυτοκίνητο αυτό το πολυτελέστατο το BMW και κάναμε έναν γενικό έλεγχο, τον έλεγχο που κάναμε κάθε μέρα πριν να φύγουμε.
Κατά τις 9:20 – 9:25, δε θυμάμαι καλά, βγήκε ο κ. Υπουργός έξω για να πάμε στο πολιτικό του γραφείο το οποίο ήταν επί της Κηφισίας. Ποτέ βέβαια δεν ακολουθούσαμε το ίδιο δρομολόγιο. Είχαμε επιλέξει 7-8, δε θυμάμαι πόσα δρομολόγια ήταν. Τη συγκεκριμένη ημέρα λοιπόν ήταν η σειρά του. Δεν το κάναμε βέβαια με συνήθη σειρά, αλλάζαμε. Επιβιβάστηκε ο κ. Υπουργός και μέσω της Χάουλαντ, πήγαμε για να πιάσουμε τη Σταδίου, η οποία είναι κάθετος στην Κηφισίας.
Παίρνοντας εγώ τη στροφή και έχοντας τρίτη ταχύτητα, το θυμάμαι πολύ καλά, στο αυτοκίνητο, και έχοντας αναπτύξει ταχύτητα γύρω στα 45-50 χιλιόμετρα, αλλά βλέποντας τον ορίζοντα μπροστά, δηλαδή μόλις πιάνω την ευθεία και βλέπω τον ορίζοντα της ευθείας, βλέπω μπροστά αριστερά, στο τέλος της συμβολής Σταδίου και τον παράδρομο της Κηφισίς με κατεύθυνση προς Αθήνα, βλέπω ένα περιπολικό το οποίο φαινόταν από τη μπροστινή πόρτα και προς τα εμπρός. Αυτή η εικόνα περνά κινηματογραφικά απ’ το μυαλό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως βλέπουμε προς τα κάτω στο αριστερό μας χέρι;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Στο αριστερό μου χέρι. Δεν είναι δυνατό να οδηγώ εγώ και να μη δω έστω στην ευθεία οτιδήποτε. Έμεινε αυτό λοιπόν στο μυαλό μου. γύρω στα 70-80 μέτρα λοιπόν με το που μπήκαμε, που έχουμε προχωρήσει στην ευθεία, ενώ από εκεί είχαμε ξαναπεράσει, μπορεί, δε θυμάμαι τώρα, πριν 15-20 μέρες, βλέπω ένα σκάσιμο κατά πλάτος του δρόμου. Απέναντι είχε νεο-ανεγειρόμενη οικοδομή, πιθανώς να ήθελαν να περάσουν κάτι, το οποίο εγώ δεν το είχα ξανασυναντήσει.
Βλέποντάς το λοιπόν, αυτόματα, από τρίτη κατεβάζω δευτέρα και κόβω την ταχύτητα του αυτοκινήτου και δεν το σταματώ, το αφήνω να κυλήσει. Από κει και πέρα, ήταν κλάσματα δευτερολέπτου, δε θυμάμαι. Έναν εκκωφαντικό θόρυβο μόνο...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από δεξιά σας ή από αριστερά σας;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αυτό που ένιωσα εγώ και το βιώνω και σήμερα, ήταν το πέταγμα του αυτοκινήτου, γι αυτό έχω πει και στην κατάθεσή μου ότι το χτύπημα πιθανόν να ήταν από πίσω, επειδή το αμάξι σηκώθηκε και βρέθηκε μετά, δηλαδή όταν είχε τελειώσει αυτή η ιστορία, εγώ είδα το αμάξι μετά το παγιδευμένο γι αυτό και τότε είπα πιθανόν από πίσω. Τί να σας πω; Κόλαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να μου πείτε, από τα ίχνη που είναι πάνω στο αυτοκίνητο, σε ποιο σημείο χτυπήθηκε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Χτυπήθηκε έμπροσθεν, δεξιά και μέχρι την πρώτη πόρτα. Δηλαδή πολύ σφοδρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς το πίσω μέρος δεν έχει πολύ....
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και στο πίσω μέρος, αλλά όχι τόσο....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το χτύπημα λοιπόν το μεγάλο είναι μπροστά και δεξιά.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και πίσω πόρτα, αλλά όχι τόσο πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να χτυπηθεί κάτι με μεγαλύτερη σφοδρότητα, ένα αυτοκίνητο, πού έπρεπε να είχε χτυπηθεί; Δηλαδή αν εγώ θέλω να χτυπήσω ένα αυτοκίνητο και είναι στο χέρι μου να το χτυπήσω ή μπροστά, ή στη μέση ή πίσω, πού πρέπει να το χτυπήσω για να επιφέρω πιο έντονα αποτελέσματα, ζημιογόνα αποτελέσματα;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μάλλον στα πιο αδύνατά του, στη μέση υπολογίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό όμως χτυπήθηκε λέτε περισσότερο μπροστά, στη μπροστινή πόρτα, δηλαδή στο μπροστινό ήμισυ, παρά πίσω.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και στην πίσω πόρτα έχει χτυπηθεί, αλλά σας λέω, αν μου ζητήσετε να δώσω έμφαση θα σας πω ότι είναι πάρα πολύ χτυπημένο και πίσω, αλλά το μπροστά κάνει τη διαφορά, για αυτό το θέτω έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για το ωστικό κύμα, αυτό το χρόνο που περνά το αυτοκίνητο από μπροστά του, διαρκεί κάπως
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ κ. Πρόεδρε, το μόνο που σας λέω ένιωσα, ήταν ένα σήκωμα του αυτοκινήτου, δηλαδή πέταγμα και μετά σα να ξαναέσκασε στο δρόμο. Για κλάσματα δευτερολέπτου τα είχαμε χάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σταμάτησε μόνο του το αυτοκίνητο ή εσείς;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μόνου του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μπόρεσε να ξαναξεκινήσει αυτοδυνάμως;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Πώς να ξεκινήσει; Αφού ήταν ερείπιο. Με τη μηχανή στα πόδια μας δε νομίζω....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε να δούμε το αυτοκίνητο σε φωτογραφία; Αυτό είναι το αυτοκίνητο, δείτε το κι εσείς, να το δει και ο κ. μάρτυρας.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το έχω δει πολλές φορές εγώ. Μόλις ακινητοποιήθηκε το αμάξι και συνειδητοποίησα εγώ προσωπικά, γιατί σας λέω για κλάσματα δευτερολέπτου είχαμε χάσει επαφή, αυτό έγινε για κλάσματα. Γυρνώ δεξιά μου και βλέπω τον συνάδελφό μου ο οποίος ήταν κομμένο το αριστερό του πόδι, δηλαδή είχε ανοίξει το παντελόνι και φαινόταν, στην αρχή νόμιζα ότι είχε κοπεί εντελώς το πόδι του και βλέπω και το μάτι του, όχι να κρέμεται εντελώς αλλά να έχει κατέβει στο μισό στο μάγουλο.
Αμέσως φωνάζω εγώ δυνατά «έξω, βγείτε έξω!› ήταν η πρώτη αντίδρασή μου, αλλά πώς να βγει ο καθένας... Ανοίγω λοιπόν την πόρτα μου και πάω από την πλευρά του κ. Υπουργού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο οποίος καθόταν πίσω από τη θέση του συνοδηγού;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Πίσω από τη θέση του συνοδηγού και ως επίσημο πρόσωπο, αυτό είναι το καθήκον μας, δεν έχει σημασία αν είμαστε βαρύτερα ή ελαφρότερα. Εγώ έτρεξα στο επίσημο πρόσωπο πρώτα και εκείνη τη στιγμή ταυτόχρονα, ο κ. Καραχάλιος, με όλες τις δυνάμεις που του είχαν μείνει και στο χάλι που ήταν, προσπάθησε και με χτυπήματα, εγώ τραβούσα την πόρτα και άκουγα και τον Καραχάλιο που χτυπούσε με τον ώμο την πόρτα για να βγει έξω, γιατί καιγόταν το σύμπαν από δίπλα.
Το αυτοκίνητο είχε γεμίσει το πρωί 70 λίτρα βενζίνη και ήταν θέμα δευτερολέπτων. ¶σχετα ότι η έκθεση αποφάνθηκε ότι δεν έσκασε το ρεζερβουάρ γιατί είχε κόψιμο και έπαιρνε αέρα. Και εκεί τυχεροί ήμαστε.
Τελικά βγήκε ο Καραχάλιος έξω και δε μπορώ ακόμα και σήμερα να πιστέψω πώς αυτό το παιδί συμπεριφέρθηκε έτσι, είναι αυτοθυσία αυτό που έκανε. Ενώ μπορούσε να πάει να καθίσει σε μια άκρη, να σωριαστεί κάτω, ήρθε από την μεριά του Υπουργού.
Δεν άνοιγε πάλι η πόρτα, τράβαγε ο Καραχάλιος, ξαναπήγα εγώ από την αντίθετη μεριά, μπήκα μέσα στο αμάξι, ο κ. Υπουργός ήταν μέσα στα αίματα πίσω. Δηλαδή εκείνη τη στιγμή είχε ένα σοκ που δεν ήξερε τι γινόταν.
Κλώτσησα την πόρτα και άνοιξε, τραβώντας την ο Καραχάλιος και αμέσως φώναξα : «στο περιπολικό›. Δεν είμαι σίγουρος αν το φώναξα, λέω φώναξα, γιατί θυμάμαι ότι αυτό ειπώθηκε. Τώρα δεν ξέρω εάν το είπε ο Καραχάλιος ή εγώ. Αλλά τρέξαμε αυθόρμητα στο περιπολικό. Τρέξαμε εκεί που υπήρχε βοήθεια. Σας το λέω ειλικρινά και με πλήρη επίγνωση του τι λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τρέξατε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και οι τρεις μαζί. Και ίσως να πω και κάτι που θα φανεί λίγο αστείο. Θυμάμαι τον Καραχάλιο και τραβούσε τον κ. Υπουργό από την γραβάτα, για να του δώσουμε κατεύθυνση. Και κάποια στιγμή που συνειδητοποίησε τι έκανε, πιστεύω ότι ντράπηκε. Σου λέει ποιον έχω πιάσει και τον άφησε. Τρέξαμε όλοι στο περιπολικό, περιπολικό δεν υπήρχε. Και τότε φωνάζω εγώ; «βγείτε στην Κηφισίας›, «να βγούμε Κηφισίας›. Εγώ δεν βγήκα καθόλου στην Κηφισίας. Τότε γυρνάει ο κ. Υπουργός και μου λέει την εξής φράση: «παιδί μου την τσάντα μου και τίποτα άλλο.›
Βγήκαν στην Κηφισίας αυτοί με τα αίματα με το όπλο στο χέρι, στην αρχή τους παρέκαμπταν γιατί πήγαινα εγώ στο αμάξι, αλλά κοίταζα κιόλας, να δω τι θα γίνει. Ήμασταν ακόμα σαστισμένοι. Και έβλεπα το αμάξι και τους παρέκαμπταν, είχε φοβηθεί δηλαδή ο κόσμος, σου λέει τι είναι αυτοί;
Μέχρι που πέρασε ο κ. Στάϊκος της SECURITY και ανεγνώρισε τον κ. Υπουργό άσχετα το πώς ήταν. Τους πήρε και πήγαν στο Ιατρικό, τους δυο. Εγώ γύρισα πίσω με κίνδυνο πήρα την τσάντα, αφού μου το είχε πει έπρεπε να το κάνω και επιτρέψτε μου να σας πω ότι ήξερα, όχι ήξερα τι είχε η τσάντα, αλλά ήξερα πώς της συμπεριφερόταν αυτής της τσάντας, ήταν πάντα μαζί του, δεν ξέρω για ποιο λόγο.
Και τελικά πήρα και το όπλο που είχε μείνει το αυτόματο, όχι το δικό μου, γιατί το δικό μου το είχα πάρει μαζί με την τσάντα και βγήκα πάλι εκεί στη συμβολή Σταδίου και παράλληλου και περίμενα, ή μάλλον κάποια στιγμή είδα ότι όλο μου το σώμα δάκρυσε, εκεί που δεν είχα τίποτα ψαχνόμουν να δω αν είχα κάτι, κάποια στιγμή δάκρυσε όλο μου το σώμα, σαν να μου έριξε κάποιος μπογιά από το κεφάλι, δηλαδή μάτωσα.
Και εκεί λίγο κόμπιασα και έκατσα στο πεζοδρόμιο. Και μετά από 4, 5 λεπτά, ήρθε ένα περιπολικό με δυο συναδέλφους και με μετέφεραν στο 401. Δεν θυμάμαι ακριβώς ποια στιγμή έδωσα κατάθεση, δεν μπορώ να θυμηθώ. Αλλά πιστεύω ότι ήταν πολύ κοντά. Και εδώ θέλω να πω ότι, και στην πρώτη μου κατάθεση και το έχω πει και στο κ. Ανακριτή, εγώ είπα ότι υπήρχε περιπολικό.
Το είπα από την πρώτη στιγμή αυτό. Και μάλιστα ερωτήθηκα δυο και τρεις φορές ότι αυτό που λέτε κύριε Σαββάκη είναι σημαντικό. Μήπως δεν το είδατε; Λέω, σας καταθέτω ότι ακριβώς είδα. Λέει, είστε σίγουρος; Δηλαδή να το γράψουμε; Λέω, μα θα παίζουμε κύριε με τις λέξεις;
Εγώ καταθέτω και εσείς γράφετε. Μου λέει, δηλαδή να το γράψουμε; Λέω, βεβαίως και να το γράψετε. Έγραψε λοιπόν μια κατάθεση, γιατί ξέρετε αυτές οι καταθέσεις είναι λίγο συνοπτικές και γρήγορες και μου λέει, δηλαδή την επιβεβαιώνετε;
Γι’ αυτό εγώ δεν την ξαναδιάβασα, βεβαίως λέω και την επιβεβαιώνω. Και υπέγραψα. Όταν λοιπόν αντιλήφθηκα ότι λείπει αυτό το κομμάτι, αμέσως ζήτησα εισαγγελική παρέμβαση για να ξανακαταθέσω. Δεν ξέρω για ποιο λόγο έγινε αυτό. Εγώ το κατέθεσα από την πρώτη στιγμή για το περιπολικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πείτε μου τώρα γιατί έχω μια απορία, το περιπολικό το είδατε πριν από την έκρηξη όπως κατεβαίνατε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Πριν από την έκρηξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΄Εγινε η έκρηξη. Οπωσδήποτε χάσατε για λίγο τον κόσμο. Ας αφήσουμε, καπνούς κλπ, εγώ βέβαια εκρήξεις δεν έχω δει?
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μη νομίζετε ότι ήταν και μεγάλος ο χρόνος κύριε Πρόεδρε, αυτά γίνανε κινηματογραφικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς στιγμή λοιπόν δεν βλέπουμε για κάποιο χρόνο. Ξανακοιτάτε εκεί προς το περιπολικό και λέτε, να πάμε προς το περιπολικό. Το είδατε να υπάρχει;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Η αίσθηση μας οδήγησε εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, το είδατε όμως να υπάρχει;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εμένα προσωπικά αυτό με οδήγησε εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, επειδή είχατε ευθεία οπτική γωνία, το είδατε αμέσως μετά μόλις διαλύθηκαν λίγο οι καπνοί να υπάρχει εκεί;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι, όχι. Δηλαδή με το που να ξαναείδαμε μπροστά μας, δεν υπήρχε το περιπολικό. Δηλαδή δεν είναι ότι το είδαμε και είπαμε, πάμε είναι ακόμα εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα άλλο πάλι. Το περιπολικό, όποιος και αν ήταν μέσα, φυσικά πρόσωπα δεν θα είδατε.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ προσωπικά όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι’ αυτό δεν σας ρωτάω κιόλας, μου είπατε γύρω στα 70 μέτρα πόσα είπατε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Τόσο, 65 με 70 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδαμε και το σχεδιάγραμμα περίπου εκεί βγαίνει. Πείτε μας τώρα, εκείνος που ήταν μέσα στο περιπολικό, τι λέτε, άκουσε την έκρηξη ή δεν την άκουσε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είναι αδύνατον να μην άκουσε. Δεν ξέρω δηλαδή, να μιλήσω σοβαρά, είναι δυνατόν να μην άκουσε την έκρηξη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω μήπως είχε φύγει λίγο νωρίτερα από την έκρηξη.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε εάν πηγαίνατε σ’ αυτή τη γειτονιά να την αντικρίσετε έστω μετά, θα λέγατε αυτή εδώ είναι βιβλική καταστροφή. Δηλαδή εάν δείτε μπαλκόνια κύριε Πρόεδρε να έχουν κρεμάσει από καινούργιες οικοδομές. Όταν βλέπετε ένα αυτοκίνητο, το παγιδευμένο συγκεκριμένα και το βλέπετε σε μια διώροφη κεραμοσκεπή, ένα πράγμα 250 κιλών δεν ξέρω πόσο είναι και όταν βλέπετε το πίσω αυτοκίνητο από το παγιδευμένο και βρίσκεται 34 μέτρα πίσω, εκσφενδονισμένο, δηλαδή προσπαθούν να μας πείσουν?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έφυγε 34 μέτρα μακριά?
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ένα AUTOBIANCHI ήταν συγκεκριμένα που το θυμάμαι ένα κόκκινο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: AUTOBIANCHI ήταν ή κάποιο άλλο;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αν δεν κάνω λάθος, αν δεν κάνω λάθος. Όπως το έχω στο μυαλό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πείτε μου τώρα, είσαστε σίγουρος ότι σας άκουσε το περιπολικό.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι σίγουρα μας άκουσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί πιστεύετε; Διότι το είδατε κατεβαίνοντας;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Για ποιο περιπολικό μιλάτε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για το περιπολικό, αν άκουσε την έκρηξη.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Για το περιπολικό που ονομάζω ότι ήταν εκεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βέβαια γι’ αυτό, αν άκουσε την έκρηξη.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα είναι δυνατόν να μην την άκουσε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι αν είναι δυνατόν, όπως τα βλέπετε εσείς που τα ζήσατε, μήπως είχε φύγει ένα λεπτό νωρίτερα;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είναι αδύνατον να μην την άκουσε. Όχι δεν είχε φύγει, όχι είμαι σίγουρος ότι μέχρι που έχασα από τα μάτια μου τον κόσμο που λέμε, ήταν εκεί το περιπολικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είσαστε λοιπόν σίγουρος.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σιγουρότατος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα λοιπόν, η έκρηξη μόλις χάσατε τα μάτια σας τότε έγινε, άρα και το περιπολικό στα 70 μέτρα?
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Τότε χάθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαντάζομαι η έκρηξη και τι κρότο θα έκανε.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Τρομερό κρότο, τι να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι μονάχα τα αποτελέσματα του ωστικού κύματος, ο κρότος ήταν μεγάλος;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα σας λέω τα αποτελέσματα, για να προέλθουν τέτοια αποτελέσματα, ο καθένας φαντάζεται το κρότο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα εσείς, πώς αξιολογείτε το γεγονός, ένα περιπολικό εκεί, άκουσε ένα μεγάλο κρότο, τι κάνει; Φεύγει, κάθεται, γυρίζει προς τα πίσω; Τι κάνει; Αυτό είναι δηλαδή μια απορία ενός ανθρώπου που θέλει να πιστεύει ότι η εμπειρία του είναι επαρκής.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ακριβώς απορία θέτω και θέτω και άποψη δική μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι λέτε , για πείτε την άποψή σας.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ πιθανολογώ και το λέω έτσι με πλήρη συνείδηση του τι λέω και με πολύ ευχέρεια, γιατί δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρύβομαι, πιστεύω ότι το συγκεκριμένο περιπολικό ήταν «μαϊμού› και θα σας πω με τρεις πτυχές που έχω μέσα στο μυαλό μου, γιατί πιστεύω ότι ήταν «μαϊμού›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «μαϊμού› τι εννοούμε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ότι δεν ήταν περιπολικό της Ελληνικής Αστυνομίας, ήταν «μαϊμού›..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε η ορολογία πρέπει εδώ, γιατί ξέρετε αυτές δεν είναι λέξεις φορτισμένες με ένα μόνιμο παλαιό νόημα, ούτως ώστε να μην υπάρξει αμφισημεία ή πολυσημεία, θα μας πείτε τι εννοείτε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Θα πούμε μη γνήσιο, ότι δεν ήταν γνήσιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν αστυνομικοί μέσα.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ακριβώς. Δεν μπορώ να το πιστέψω σε καμία περίπτωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε λοιπόν ότι δεν ήταν αστυνομικοί μέσα, ποιοι νομίζετε ότι μπορεί να ήταν μέσα;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν ξέρω, δεν μπορώ να εκφέρω εγώ τέτοια κρίση ποιοι μπορούσαν να ήταν μέσα. Εγώ μπορώ να σας πω γιατί πιστεύω τόσο πολύ ότι το περιπολικό δεν ήταν γνήσιο, δεν ήταν της Αστυνομίας.
Πρώτον, διότι εξαφανίστηκε. Δεύτερον, μου είναι αδιανόητο συνάδελφος, όχι να δει συνάδελφο και να τον παρατήσει αιμόφυρτο κάτω, για τον οποιονδήποτε πολίτη μου φαίνεται αδύνατο τελείως, για μένα προσωπικά, την άποψή μου λέω. Και το τρίτο και βασικότερο για μένα, ποτέ ένας δράστης και νυν ένας τρομοκράτης, δεν δρα με την παρουσία Αστυνομίας. Αυτή είναι η άποψή μου κύριε Πρόεδρε και τίποτα παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή μόνο που θα έβλεπε το Αστυνομικό, δεν επρόκειτο να έκανε τίποτα.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα δεν είναι δυνατόν δράστης να δράσει με την παρουσία της Αστυνομίας. Είναι αδύνατον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βγάζετε λοιπόν το συμπέρασμα ότι αυτό το αυτοκίνητο ήταν όπως το είπατε «μαϊμού› με μια λέξη και είπατε πώς το αναλύετε αυτό εννοιολογικά.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είναι προσωπική μου άποψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μου λέτε τώρα, πού πάει το μυαλό σας; Θα ήταν αυτοί, συνεργοί τέλος πάντων ή άνθρωποι οι οποίοι ήταν της Οργάνωσης;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Προσφέρεται κάλλιστα για κάλυψη. Για κάλυψη προσφέρεται απόλυτα. Από την πείρα που έχω και που έχω δει και κάποια άλλα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα όμως μπορούμε εδώ να έχουμε δυο εναλλακτικές. Η μια είναι, η άποψη της συνωμοσίας. Δηλαδή ότι δεν ήσαν οι τρομοκράτες, όπως τους είπατε?
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν το γνωρίζω εγώ αυτό, εγώ μια κρίση κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι υπαίτιοι, ή δεν ήταν αυτοί και ήταν ενδεχομένως κάποια Μυστική Υπηρεσία. Μπορούμε να βγάλουμε κανένα τέτοιο συμπέρασμα; Και πού μπορούμε να το στηρίξουμε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς περισσότερο πού αποκλίνετε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ σας είπα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι ήταν κάλυψη δική τους;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το πιθανότερο. Και πάλι δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Πώς να το πω; Αν το ήξερα, θα το έλεγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πάντως μέχρι σήμερα που αναπλάθετε, γιατί ένα γεγονός τόσο σημαντικό στη ζωή σας που παραλίγο να σας στοιχίσει την ίδια την ζωή, θα το έχετε σκεφθεί, όχι μια φορά, όχι δυο, όχι πέντε, όχι δέκα. Σήμερα ποια είναι έτσι η πεποίθησή σας. Ποιοι μπορεί να ήταν μ’ αυτό το μυστηριώδες αυτοκίνητο που το είπατε ότι ήταν «μαϊμού› περιπολικό;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σας είπα, μπορώ να κάνω κάποιους συνειρμούς άλλους, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως δεν ήταν κανονικό αστυνομικό αυτοκίνητο;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αυτό είναι το πιστεύω μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Της Αστυνομίας που να είναι Αστυνομικοί συνάδελφοί σας.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι και σας εξήγησα τους λόγους. Αν είναι έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς χτυπήσατε πολύ;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ δεν είχα χτυπήσει πολύ. Είχα κάποια σκισίματα, το μόνο ήταν ότι κάθισα μιάμιση μέρα μέσα στο 401, απλά για κανένα εξάμηνο και κάτι έβγαιναν ακόμα τα γυαλιά, τα ξέρναγε το σώμα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σώμα τα αποβάλει τα γυαλιά;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Βεβαίως και τα αποβάλει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, εγώ δεν έχω τίποτα άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, αυτοί που κάνουν αυτή την έκρηξη, τι σκοπό είχαν άραγε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αυτοί που πυροδότησαν, είχαν σκοπό να εξαφανιστούμε από προσώπου γης. Κανένα άλλο σκοπό. Ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία της 17Ν, γι’ αυτό προσπάθησαν να τα μπαλώσουν κιόλας. Αυτή είναι η άποψή μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς το αντιμετωπίζετε; Πώς το εξηγείτε αυτό που λέτε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το ότι υπήρξε αποτυχία; Καλύτερα θα είναι να ρωτήσουμε αυτούς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι εσένα ρωτάω.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω. Εγώ το θέτω καθαρά θέμα τύχης και τίποτα παραπέρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η έκρηξη ήταν μεγάλη;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Η έκρηξη ήταν σφοδρότατη, σας είπα ότι δημιουργήθηκε βιβλική καταστροφή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι σκέφτομαι, μήπως θέλουν να σας τρομάξουν.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ναι, με 35 κιλά δυναμίτιδας συνήθως τρομάζουν κάποιοι..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και κάτι ακόμα, με τον κ. Καραχάλιο κουβεντιάζετε καθόλου;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Πάρα πολύ, είναι δυνατόν να μην κουβεντιάζουμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι εξήγηση έδωσε ο κ. Καραχάλιος;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Για το συγκεκριμένο, να ρωτήσετε τον ίδιο κ. Εισαγγελέα, τι να σας πω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τώρα είπε ο κ. Πέτσος, ότι τις προηγούμενες ημέρες έβλεπε ένα δίκυκλο που σας παρακολουθούσε.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ναι αυτό είναι αλήθεια και ελέγχθηκε από την άλλη βάρδια των δυο ατόμων, εμείς απ’ αυτούς το μάθαμε, ότι ελέγχθηκε και ότι είναι υπηρεσιακό το όχημα. Όπως είχαν ελεγχθεί, όχι δεν μπορώ να πω δεκάδες, αλλά περί τον αριθμό 10 υπηρεσιακά αυτοκίνητα, που κινούνταν μετά που έφυγε ο κ. Υπουργός από το Υπουργείο?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή εκτός από το δίκυκλο αυτό και άλλα;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Βεβαίως, συμβατικά αυτοκίνητα και δίκυκλα. Δίκυκλα σε στυλ EDURO. Δεν μπορώ να σας πω κυβισμούς κλπ, δεν τα θυμάμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από ποιες Υπηρεσίες;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ο τερματικός έβγαζε «υπηρεσιακό›, δεν μπορούσες να ρωτήσεις τι είναι και ποιος είναι, έλεγε «υπηρεσιακό›. Ή είναι «ακαταχώρητο› ή δεν ξέρω τι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ¶λλο τίποτα;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι το μόνο που μπορώ πάλι εδώ να πω με βεβαιότητα, είναι ότι, αυτά τα συμβατικά αυτοκίνητα που είχαν ελεγχθεί και τα βλέπαμε καθημερινά μπροστά μας επί δυο μήνες, δηλαδή δεν πέρασε πρωί ή μεσημέρι κυρίως, ώρες που ή γυρνούσαμε, ή φεύγαμε να μην είναι εκεί, να μην είναι στα πόδια μας, για να το πω πιο απλά, και όταν έχεις μια τέτοια εικόνα καθημερινή στο μυαλό σου, είναι αδύνατον να ξεχάσεις ότι τις 4, 5 τελευταίες ημέρες πριν την απόπειρα, δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Είναι πολύ δύσκολο να το ξεχάσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό τι σου λέει εσένα, πού σε οδηγεί;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα δεν μπορώ να κάνω τέτοιες κρίσεις. Απλά εγώ λέω, τι είδα, τι αισθάνθηκα και το βεβαιώνω με πλήρη σεβασμό στο Δικαστήριό σας, αυτό ακριβώς που είδα σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από της έδρας καμία ερώτηση. Ορίστε κύριε Πρόεδρε.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για πείτε μου κύριε μάρτυρα, σχετικά με το περιπολικό είπατε ότι πρέπει να ήταν μη γνήσιο, διότι δεν πάει στο μυαλό σας ένας συνάδελφος να βλέπει κάποιο κίνδυνο για άλλους και να μην σταματήσει. Φαινόσαστε εσείς ότι είστε αστυνομικοί;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν είπα όμως μόνο αυτό. Και συμπλήρωσα ότι αυτό πρέπει να γίνει και για έναν πολίτη, δεν πρέπει να είναι αστυνομικός. Έδωσα αμέσως την έννοια, αυτή την έννοια δίνω.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να είστε σίγουρος ότι πρόσεξα τι είπατε. Αλλά θέλω αυτή τη διευκρίνιση; Φαινόσαστε εσείς ότι είστε αστυνομικοί;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι φυσικά.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έγινε η έκρηξη. Το περιπολικό το είχατε δει προφανώς είπατε πριν από την έκρηξη.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το είδα μόλις μπήκα στη Σταδίου μετά από 20 μέτρα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Συχνά πυκνά το ίδιο δρομολόγιο το κάνατε άλλες φορές. Είχατε ξαναδεί περιπολικό στη Κηφισίας, ή να προχωράει ή να στέκεται;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Να προχωράει και σταματημένο, μα δεν είναι μόνο στην Κηφισίας.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχατε δει;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Βεβαίως.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι είναι εκείνο που σας κάνει τούτο να το θεωρείτε μη γνήσιο;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα σας είπα τις τρεις πτυχές, αυτό σας είπα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αρκετά. Έγινε έκρηξη εκεί όπως μας είπατε, με μεγάλη ποσότητα δυναμίτιδας.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ζημιές γίνανε; Και τι ζημιές περίπου ή από τότε εάν μάθατε ή μετά; Εκτός από τους τραυματισμούς.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ζημιές στο χώρο; Σας είπα, ισοπεδώθηκε μια γειτονιά. Μιλάμε για κάτι που είναι?
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας το συγκεκριμενοποιήσω εγώ, πάθανε τίποτα ζημιές άλλα αυτοκίνητα κύριε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Παναγία μου, καήκανε δεν ξέρω πόσα αυτοκίνητα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αρκετά αυτοκίνητα. Σπίτια;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σπίτια κατεστράφησαν, σας είπα, καινούργια οικοδομή και έπεσε το μπαλκόνι.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτά τα άκουσα.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ε, τι άλλο;
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ κοιτάζω και την κατηγορία κύριε, δεν ρωτάω μόνο για την μαρτυρία σας. Μια κατηγορία είναι, ότι προέκυψε κίνδυνος κοινός σε ξένα πράγματα. Και ρωτάω να δω εάν προέκυψε, εγώ δεν ήμουν μάρτυρας.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και κινδύνευσαν και άτομα, απ’ ότι έμαθα μετά.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τελικά είπατε στις ερωτήσεις, ότι σκοπός των δραστών , όποιων, ήταν να σας σκοτώσουν και δεν σκοτωθήκατε. Αυτό γιατί δεν επιτεύχθηκε το αποτέλεσμα αυτό;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σας ξαναλέω, πιστεύω ότι μας βοήθησε μόνο ο Θεός. Τίποτα άλλο.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βέβαια είπατε θέμα τύχης, δεν είπατε θέμα Θεού.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μα για να έχεις τύχη πρέπει να πιστεύεις και στο Θεό.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και θέλω παρακάτω λοιπόν να σας ρωτήσω, το κόψιμο της ταχύτητας από τρίτη σε δεύτερη, το συνδέετε με κάτι;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Το συνδέω στο ότι, λίγο πολύ εκεί ας πούμε πιστεύω ότι η διαδρομή αυτή είχε γίνει και είχε ξαναγίνει όχι από μας, για να δούνε περίπου με τι ταχύτητα μπορεί να κινηθεί εκεί το αμάξι. Πιστεύω ότι κάπως συνδέεται. Ίσως να μας γλίτωσε αυτό.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν θέλω να μου πείτε ναι ,ή όχι, κάνω έτσι τις ερωτήσεις για να παίρνει η ακροαματική διαδικασία τις απαντήσεις.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Και μάλιστα σκεφτόμενοι μετά και εγώ και ο κ. Καραχάλιος, που το θυμάται έντονα το φρενάρισμα, δηλαδή αυτός δεν κατάλαβε γιατί εγώ έκοψα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα η ερώτηση ήταν καθαρή, εάν δεν την καταλάβατε, ξαναρωτάω, το κόψιμο, ή την αλλαγή ταχύτητας από τρίτη σε δεύτερη, λόγω ενός σκάμματος που είδατε μικρού κλπ, το συνδέετε με το αποτέλεσμα; Το συνδέετε με κάτι και με τι το συνδέετε; Γιατί μας το αναφέρατε εδώ;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σας είπα ότι το συνδέω ότι ήταν αυτή η αιτία, να μην βρεθεί το αμάξι την κατάλληλη στιγμή στο στόχο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επί της έδρας υπάρχει κάτι άλλο;
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: ¶λλο αυτοκίνητο, εκτός από το περιπολικό υπήρχε, ή αν μετά από συζητήσεις που κάνατε με το συνάδελφό σας, θεωρήθηκε ότι υπήρχε και άλλο αυτοκίνητο και πού βρισκόταν αυτό;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μετά από συζητήσεις, γιατί εγώ εκείνη την στιγμή, σας μιλώ ειλικρινά, δεν είδα κάτι και δεν μπορείς να θεωρήσεις κάθε πολιτικό αμάξι που βλέπεις ύποπτο, αν είναι δυνατόν. Ούτε ακόμα και όταν δεις κάτι που είναι επιλήψιμο δεν μπορείς να σταματήσεις όταν έχεις μέσα ένα επίσημο πρόσωπο, τουλάχιστον αυτό έχουμε διδαχθεί.
Προσπαθείς να φύγεις όσο το γρηγορότερο γίνεται. Μετά από συζητήσεις που το κουβεντιάσαμε με το συνάδελφό μου, ίσως και με άλλα πρόσωπα, ο συνάδελφός μου λέει ότι υπήρχε ένα αυτοκίνητο WAGON δεν ξέρω τώρα τη μάρκα, νομίζω AUSTIN MORRIS το οποίο ήταν λευκού χρώματος, ή πιθανόν λίγο πιο σκούρο, αλλά πάλι σε άσπρη απόχρωση, που ήταν από την πλευρά όπως μπήκαμε την Σταδίου, από την δεξιά πλευρά το πρώτο αυτοκίνητο και με αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό του έχει μείνει, έτσι μου λέει ο συνάδελφος.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Γιατί το θεώρησε ύποπτο αυτό;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Γιατί είχε ακριβώς αυτή την αντίθετη κατεύθυνση. Είναι μονόδρομος.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ήταν μονόδρομος και ήταν προς τα πάνω τοποθετημένο. Δηλαδή με την δική σας την εκδοχή μας λέτε ότι υπήρχαν δυο αυτοκίνητα. Ένα ήταν το αστυνομικό, το ψεύτικο αστυνομικό – κατά την άποψή σας – λέω για τα αυτοκίνητα τα οποία βρίσκονταν την ώρα που έγινε η έκρηξη επί της οδού Σταδίου, το ένα ήταν το περιπολικό, το οποίο ήταν σε παράδρομο κοντά επί της Κηφισίας και το άλλο ήταν στην γωνία της Σταδίου απ’ όπου είχε ορατότητα και το σπίτι του κ. Πέτσου, έτσι είναι δηλαδή;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είχε ορατότητα από πού;
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Στην γωνία που ήταν το αυτοκίνητο αυτό το VAN.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εάν ήταν εκεί το αυτοκίνητο, δεν έχει καμία επαφή με το σπίτι του κ. Πέτσου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Δεν έχει; Ο κ. Πέτσος μας είπε τα αντίθετα. Ότι από εκεί εάν ήταν τοποθετημένο, στην γωνία έβλεπε και το σπίτι του. Έτσι μας είπε.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Έβλεπε και το σπίτι από ποιο σημείο μιλάτε;
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Από το σημείο που ήταν το VAN εκεί το MORRIS στη γωνία, Σταδίου και με τον άλλο δρόμο.
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Πιθανόν, μπορεί να είναι έτσι και να μην το έχω παρατηρήσει εγώ.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τελικώς δηλαδή εσείς τι λέτε; Η πυροδότηση από πού μπορεί να έγινε;
κ.ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν μπορώ να σας το πω εγώ αυτό. Πιθανόν και από τα δυο σημεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κεχαγιόγλου έχετε το λόγο.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Νομίζω ότι πρέπει να διακόψουμε, όχι γιατί έχουμε πρόβλημα με τον Σύλλογό μας, αλλά και για το ενιαίο της εντύπωσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι το ενιαίο της εντύπωσης λοιπόν. Εσείς νομίζετε ότι αυτό μας μένει εμάς, μόνο η εντύπωση.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Δεν το λέω για σας κύριε Πρόεδρε, γιατί θα υποτιμούσα και την νοημοσύνη σας. Το λέω ότι ο μάρτυρας πρέπει να εξεταστεί και από τις δυο πλευρές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακόπτουμε αύριο για τις 9. Υπόθεση Μπακογιάννη βέβαια.
