ΤΡΙΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Απουσίες.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) Ο κ. Βασίλης Ξηρός είναι άρρωστος. Ο κ. Σάββας Ξηρός είπε ότι θα σας στείλει εγγράφως τους λόγους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, θα τον φέρουμε. Πέστε του να έρθει εδώ διότι αλλιώς θα τον φέρουμε. Δεν μπορεί να λέει ότι θα μου στείλει λόγους. Δεν είναι δικαίωμά του αν θα έρχεται εδώ ή όχι. Μόνο αν δηλώσει κάποια ασθένεια και του επιτρέψουμε την εκπροσώπηση. Αυτό να το καταλάβει.
Να συνεννοηθεί καλύτερα με τον συνήγορο του να του πείτε. Να του πείτε να έρθει επάνω να συνεννοηθεί με τον συνήγορό του. Δεν μπορεί να λέει ότι θέλει. Αλίμονο! Δεν είναι στο χέρι του. Αν βέβαια ο άνθρωπος είναι άρρωστος, φυσικά σεβόμαστε τέτοιες καταστάσεις και είμαστε ευαίσθητοι κι εμείς. Ως προς τον κ. Βασίλειο Ξηρό τι λέτε κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να επιτραπεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιτρέπουμε την εκπροσώπηση δια συνηγόρου. Ο κ. Αγιοστρατίτης παριστά και εκείνους οι οποίοι δεν έχουν, μέχρι να έρθει ο συνήγορός τους. Ο κ. Σαββάκης να πλησιάζει. Πρέπει να περιμένουμε τον κ. Ξηρό πρώτα γιατί έχουμε πρόβλημα. Δεν είναι στο χέρι του κατηγορουμένου αν θα έρχεται ή δεν θα έρχεται. Δείχνουμε μια ανεκτικότητα στις αρρώστιες, στα ανθρώπινα. Διακόπτουμε για 5΄ λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη, συνεννοηθείτε με τον πελάτη σας. Να συνεννοηθείτε με τον κ. Αγιοστρατίτη να δείτε τι θα μου πείτε. Ελάτε κ. μάρτυς. Συνεχίζετε την κατάθεσή σας. Παρακαλώ η Πολιτική Αγωγή ερωτήσεις. Κύριε Πανταζή έχετε το λόγο.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Στην πρώτη σας κατάθεση στις 8 Μαίου αμέσως μετά το συμβάν ερωτηθήκατε εάν την ημέρα εκείνη ή τις προηγούμενες ημέρες και όποιες ημέρες – στο βάθος πίσω δηλαδή – αν είχατε παρακολουθήσει κινήσεις άλλων αυτοκινήτων κλπ και απαντήσατε αρνητικά.
Εξηγήστε μου γιατί χθες και στην δεύτερη κατάθεσή σας είπατε ότι υπήρχαν και άλλα αυτοκίνητα, EDURO μηχανές κλπ. Τι εξήγηση δίνετε γι αυτή τη διαφορά;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Εγώ είχα ερωτηθεί εάν είχα δει ύποπτες κινήσεις, όχι απλά κινήσεις και είχα απαντήσει ότι ύποπτες κινήσεις δεν είχα δει. Εξήγησα στο Δικαστήριο για τις κινήσεις που είχα δει.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Για ύποπτες μόνο όχι τις άλλες.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ακριβώς.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Για τις άλλες δεν αναφερθήκατε. Προφανώς δεν υπήρχε λόγος.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν υπήρχε εφόσον δεν θεωρούνταν ύποπτες.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κυρία Τζώνη έχει το λόγο.
κα ΤΖΩΝΗ: Κύριε Σαββάκη, θυμόσαστε πόση ώρα πέρασε από την στιγμή της εκρήξεως και μέχρι που σας πήρε το περιπολικό και πήγατε στο 401 Νοσοκομείο;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ήταν κάτω από το 10λεπτο. Τώρα ακριβώς δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Αν ήταν 6 – 7 λεπτά, κάπου εκεί.
κα ΤΖΩΝΗ: Λίγα λεπτά πάντως.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Λίγα λεπτά.
κα ΤΖΩΝΗ: Από την ώρα που μετέφερε το αυτοκίνητο τον Υπουργό και τον κ. Καραχάλιο στο νοσοκομείο μέχρι που εσείς φύγατε από το χώρο, πόση άλλη ώρα πέρασε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Γύρω στα 4 –5 λεπτά, κάπου εκεί.
κα ΤΖΩΝΗ: Το περιπολικό που σας πήρε ήταν το ίδιο με αυτό που είχατε δει;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι, είμαι κάθετος σε αυτό.
κα ΤΖΩΝΗ: Ήταν άλλο περιπολικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κεχαγιόγλου.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Κύριε Σαββάκη, πόσο χρονών είστε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: 37.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πόσο χρονών ήσασταν το 1989;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: 23.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Από πού κατάγεστε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Από το Ηράκλειο Κρήτης.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Από το Ηράκλειο μέσα ή από χωριό;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Από επαρχία έξω. Αστρίτσι λέγεται.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Ο πατέρας σας με τι ασχολείται;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αγροτικά.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Έχετε εισοδήματα οικογενειακά, είστε πλούσια οικογένεια;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μπορώ να πω ότι είμαστε φτωχοί.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Έχετε αδέλφια;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Είχα δύο αδέλφια. Τον έναν τον έχω χάσει.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πώς μεγαλώσατε; Περάσατε σε κάποια Σχολή; Τελειώσατε το Λύκειο;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Έχω τελειώσει το Λύκειο. Μπήκα στην Σχολή Αστυφυλάκων το ΄85.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Σήμερα πού υπηρετείτε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σήμερα υπηρετώ στην Δίωξη Εγκλήματος στο Ηράκλειο Κρήτης.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Έχετε δηλαδή 17 – 18 χρόνια στην Υπηρεσία;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Έκλεισα τα 18 πριν λίγες μέρες.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πόσο μισθό παίρνετε το μήνα;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Γύρω στα 1.240 Ευρώ τώρα.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Δηλαδή γύρω στις 400.000.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Τόσο.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Το 1989 με τιμές της εποχής τι μισθό παίρνατε περίπου αν θυμάστε;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Αν δεν κάνω λάθος γύρω στις 110.000 δρχ.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: 110.000 δρχ. το μήνα το 1989.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μπορεί να είναι και λιγότερο.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Έχετε ακίνητη περιουσία;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι, μέχρι και προχθές ήμουν στο νοίκι. Τώρα έχω πάρει ένα σπίτι με δάνειο.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πόσα τετραγωνικά;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: 120.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κυρία Βόζεμπεργκ.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν θυμάμαι να ερωτηθήκατε κ. Σαββάκη, την εποχή εκείνη ήσασταν στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Έδωσα νομίζω σαφής απάντηση.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν το θυμάμαι.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Στον κ. Πρόεδρε είπα ότι υπηρετούσα στην Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής, Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας, 4ο Τμήμα Προστασίας Υψηλών Προσώπων. Καμία σχέση με Αντιτρομοκρατική.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Τι συνέπειες είχε η απόπειρα εναντίον σας στην υγεία σας μέχρι σήμερα;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Μου έχει αφήσει ένα σοβαρό βίωμα. Πέρα από τις οικογενειακές συνέπειες που μου άφησε τότε, γιατί την συγκεκριμένη περίοδο είχα το γιο μου ....
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Πέστε το αυτό. Ποια ήταν τότε η οικογενειακή σας κατάσταση;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ο οποίος ήταν 3,5 χρονών και νοσηλευόταν για 94 μέρες στο ΠΑΙΔΩΝ και είχε κάνει τρεις εγχειρήσεις μέσα σε 42 ημέρες. Προσπαθούσαμε να του γλιτώσουμε τη ζωή και η γυναίκα μου ήταν έγκυος στον 8ο μήνα. Φανταστείτε την σύζυγό μου όταν άκουσε ότι ο οδηγός του κ. Πέτσου είναι νεκρός στη δουλειά της. Είχα πρόβλημα και με την κόρη μου για τα επόμενα 4 χρόνια με οξυγόνο, επειδή ζορίστηκε τόσο πολύ το παιδί.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Πέρα από τα προβλήματα που μας λέτε, είχατε και δυσμενείς συνέπειες στην επαγγελματική σας εξέλιξη μέχρι σήμερα;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν μπορώ να το πω αυτό.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Αν δεν είναι, δεν είναι.
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Δεν είχα.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει άλλη ερώτηση. Παρακαλώ ο κ. Παπαδάκης.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Σαββάκη, κατ’ αρχήν αυτό το αυτοκίνητο το παγιδευμένο το οποίο εξερράγη εσείς το είχατε δει πριν την έκρηξη καθόλου;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι φυσικά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ακούσατε από κανέναν να το έχει δει;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Όχι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σε ότι αφορά το θέμα του περιπολικού τώρα, επειδή διάβασα την δεύτερη κατάθεσή σας που για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στο περιπολικό, λέτε το εξής και μου κάνει εντύπωση και θέλω να μου πείτε γι αυτό. Να θυμίσω την σχετική περικοπή.
Λέτε «επιπροσθέτως καταθέτω ότι στον τόπο της εκρήξεως υπήρχε αυτοκίνητο της Αστυνομίας, περιπολικό το οποίο αμέσως μετά την έκρηξη εξαφανίστηκε. Στοιχεία του περιπολικού δεν μπόρεσα να λάβω.
Το περιστατικό αυτό το κατέθεσα στον ενεργούντα την προανάκριση και στον λαβόντα την κατάθεσή μου στις 8 Μαίου του 1989. Ήταν Αστυνόμος Β,΄ ο οποίος μάλιστα με ρώτησε αν θυμούμαι καλά το γεγονός αυτό, δηλαδή την ύπαρξη του περιπολικού στον τόπο της εκρήξεως. Εγώ επιβεβαίωσα την ύπαρξη του περιπολικού. Δεν γνωρίζω γιατί δεν περιλήφθηκε στην κατάθεσή μου.
Θυμάμαι πολύ καλά ότι με ρώτησε κάνα δυο φορές αν πράγματι είδα το περιπολικό ή κάνω λάθος. Εγώ του απάντησα καταφατικά, ότι δηλαδή είδα το περιπολικό. Δεν ενθυμούμαι μόνο αν πριν υπογράψω την κατάθεσή μου εκείνη μου αναγνώστηκε και τούτο λόγω της καταστάσεώς μου της ψυχολογικής αμέσως μετά την έκρηξη›.
Πράγματι έχετε καταθέσει στις 12:00 το μεσημέρι. Η ψυχολογική κατάσταση και όλα αυτά είναι κατανοητά. Δεν βρίσκω κάτι το αναξιόπιστο σε αυτά που λέτε στην δεύτερη κατάθεση. Θέλω όμως να μου πείτε την κρίση σας ως προς το εξής: σας έχουν πάρει κατάθεση ένας Αστυνόμος Β΄ και ένας Υπαστυνόμος 2 ώρες μετά. Καταθέτετε ένα περιστατικό, σας ρωτάνε 2 – 3 φορές, το επιβεβαιώνετε. Γιατί κατά την γνώμη σας δεν το έγραψαν αυτό το πράγμα που είναι σημαντικό; Πώς το έχετε σκεφτεί;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Ίσως αν καλέσετε εδώ τον κύριο που μου πήρε την κατάθεση να σας δώσει κάποια απάντηση. Εγώ δεν μπορώ να σας δώσω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχετε κάποια σκέψη εσείς ο ίδιος πάνω σε αυτό;
κ. ΣΑΒΒΑΚΗΣ: Σας είπα, καλέστε τον κύριο να σας δώσει απάντηση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει άλλη ερώτηση.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Μία παρατήρηση κ. Πρόεδρε. Αυτός που έδωσε την κατάθεση έχει καταθέσει. Λέει «δεν θυμάμαι, μπορεί να μου το είπε, μπορεί και να μην μου το είπε›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα έχει κάνει προανακριτικά καθήκοντα. Σε εκθέσεις αυτοψίας δεν μπορούμε να ....
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα διαβάσουμε αυτά. Ο κ. Ιωάννης Καραχάλιος. Κύριε Κεχαγιόγλου.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πριν αρχίσει η κατάθεση του κ. Καραχάλιου και επειδή βρίσκεται στην αίθουσα ο κ. Ξηρός, μπορείτε να τον ρωτήσετε αυτό που είπα χθες σε σχέση με την κατάθεση του κ. Πέτσου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι;
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Εάν επιβεβαιώνει ή όχι την συμμετοχή του στην απόπειρα κατά του κ. Πέτσου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε σταθερά ότι «εγώ ότι είχα να πω τα έχω πει στο υπόμνημά μου το γραπτό και εμμένω σε αυτό›.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Όλες δηλαδή τις ενέργειες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε, ότι γράφει εκεί μέσα δεν τα ανακαλεί.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Ουδεμία αντίρρηση. Απλώς θέλω να κάνω την διαφοροποίηση. Θέλει να μιλήσει ούτως ή άλλως. Θέλει να απαντήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν θέλει.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ήθελα να ρωτήσω καταρχήν για ποιο λόγο απευθύνεται σε μένα κατευθείαν και δεν ρωτάει έναν περαστικό στο δρόμο γι’ αυτή την ερώτηση.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Γιατί ο περαστικός δεν έδωσε κατάθεση. Εσείς δώσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε κατηγορούμενος γι αυτό το αδίκημα, γι’ αυτό σας ρωτάνε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Και δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει άλλος κατηγορούμενος για το ίδιο αδίκημα;
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Πως, βέβαια. Για αυτό κάνουμε την δίκη για να βρεθούν κι άλλοι αν είναι. Γι’ αυτό ρωτάμε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Αυτή η κατάθεση που λέτε ότι έχω δώσει εγώ έχω υποβάλλει υπόμνημα.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Την έχετε ανακαλέσει.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Όχι, δεν την έχω ανακαλέσει. Λέω ότι είναι προϊόν βασανιστηρίων.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Θα αποδειχθεί. Έχει επιφυλαχθεί το Δικαστήριο. Η ερώτηση είναι επειδή στο τελευταίο σας υπόμνημα....
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν έχω καταλάβει από πού προκύπτει αυτή η ερώτηση. Γιατί αν προκύπτει από το βούλευμα και στο βούλευμα έχει ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι το βούλευμα. Λέει από το υπόμνημά σας.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Στο υπόμνημά σας το τελευταίο αναλάβατε την ευθύνη για όλες τις ενέργειες της 17Ν, όχι την πολιτική ευθύνη.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ορίστε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εσείς δεν ρωτάτε. Εγώ τα ρωτάω, εσείς όχι.
Α. ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Καλά εννοείται. Δι’ υμών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, όχι. Ζήτησε να σας ρωτήσω κι εγώ σας ρωτάω. Με το τελευταίο σας υπόμνημα που έχετε κάνει, που ανακαλείτε ότι επιβαρύνει τέλος πάντως τους άλλους, αλλά λέτε ότι «εγώ αυτά που λέω ότι έχω κάνει τα έχω κάνει›. Έτσι δεν έχετε πει; Αναλαμβάνετε και τούτη την πράξη εσείς προσωπικά;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Καταρχήν το υπόμνημα είναι μέσα, έχει ληφθεί υπόψη από το κατηγορητήριο; Γιατί εγώ έχω την εντύπωση ότι το κατηγορητήριο έχει συνταχθεί αποκλειστικά και μόνο στις καλούμενες ομολογίες. Όσο υπάρχει εκκρεμές το πρόβλημα των απολογιών, δεν μπορεί να γίνει αυτή η δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθίστε. Δεν θέλει να απαντήσει.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Ειδικά στην κατάθεσή του ο κατηγορούμενος κ. Ξηρός ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκου παρουσία του κ. Αγιοστρατίτη σε τι συνίσταται το βασανιστήριο στο οποίο υπέστη γι αυτά που κατέθεσε, παρουσία του συνηγόρου του κ. Αγιοστρατίτη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει ότι παρουσία του συνηγόρου σας υπήρχε κανένα βασανιστήριο; Αυτό ρωτάει αλλά δεν νομίζω ότι το τοποθετείτε εκεί εσείς. Εσείς λέτε ...
Σ. ΞΗΡΟΣ: Όχι λέω, έχει ομολογήσει ο κ. Διώτης στην συνέντευξη μία μέρα πριν αρχίσει η δίκη ότι τρεις μέρες μετά την έκρηξη ήταν μέσα στην εντατική. Έχει ομολογήσει ότι ήρθε και με ανέκρινε με άλλη ιδιότητα. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι με το που άνοιξα τα μάτια μου με ρίξανε στα σκυλιά. Αυτό έχω να πω και αυτό το έγκλημα αναζητάει έναν υπεύθυνο. Αυτό είναι το βασικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι σοβαρό, το σοβαρότερο. Για σας αυτό είναι το σοβαρότερο έγκλημα απ’ όσα έχουμε ακούσει εδώ μέσα. Ότι σας επισκέφθηκε στην εντατική ο κ. Διώτης.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Απ’ όσα έχουμε ακούσει, απ’ όσα έχουν ακουστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια εκτός από το έγκλημα της συμμετοχής στο Ιράκ, της Κυβέρνησης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε και το Ιράκ βέβαια.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έχουμε και αυτό και έχουμε και την αιματοβαμμένη Κυβέρνηση στην οποία υπακούτε αυτή την στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς δεν υπακούμε κανέναν. Έχουμε και τους Περσικούς πολέμους πιο παλιά, έχουμε και το Μαραθώνα. Καθίστε τώρα. Μην ανοίγουμε συζητήσεις παρακαλώ, είναι άγονες.
Κύριε μάρτυς, είστε πολιτικώς ενάγων. Δεν ορκίζεστε. Ήσασταν στο αυτοκίνητο ως συνοδηγός του κ. Πέτσου.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Μάλιστα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπηρετούσατε καιρό στην Αστυνομία;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Είμαι στην Αστυνομία από το 1981.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα εδώ είμαστε το ΄89, είχατε 8 χρόνια Αστυνομικός.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπηρετούσατε εκείνη την εποχή στην Ασφάλεια;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Στην Ασφάλεια Αττικής, στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφαλείας στο 4ο Τμήμα Προστασίας Υψηλών Προσώπων. Είμαι ως μέλος της φρουράς του κ. Πέτσου από τότε που ήταν Υφυπουργός Βιομηχανίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν Υπουργός Βιομηχανίας, στην συνέχεια απ’ ότι μας είπε πήγε στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης και εξακολουθούσατε....
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Όχι. Μεταφορών – Οικονομικών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον ακολουθούσατε δηλαδή σε όλα τα Υπουργεία.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ήμουν μέλος της Ασφάλειάς του από τότε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την εποχή είχε παραιτηθεί από Υπουργός;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Απ’ ότι ενθυμούμαι τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο είχε φύγει από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς εξακολουθούσατε να είστε στην προσωπική του φρουρά, στην Ασφάλεια;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ναι, παρέμεινα. Παρέμεινα αν και μας είχε πει επειδή η περιρρέουσα πραγματικότης εκείνη την εποχή....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαζί με τον κ. Σαββάκη;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ναι μαζί με τον κ. Σαββάκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποστολή σας ποια ήταν; Να τον συνοδεύετε με το αυτοκίνητο ή κάτι άλλο;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Να τον συνοδεύουμε στις όποιες μετακινήσεις του από το σπίτι στο γραφείο και οπουδήποτε αλλού μέσα στα πλαίσια των μετακινήσεων που είχε προγραμματισμένες ή και όχι, παρέχοντας βέβαια τη καλή μετάβαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ημέρα πού ήθελε να πάει ο κ. Πέτσος από το σπίτι του;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Στο γραφείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το οποίο ήταν στην Κηφισίας. Ήθελε να πάει στο γραφείο του. Τι ώρα πήγατε να τον πάρετε;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Στις 07:00 το πρωί βρέθηκα στη Βουλή όπου ήταν και το αυτοκίνητο το υπηρεσιακό, αυτό που χρησιμοποιούσαμε. Το παρέλαβα και κατευθύνθηκα στο Ψυχικό, όπου ήταν και το σπίτι του. Περίπου 07:30-07:40 ήμουν εκεί. Μαζί με τον συνάδελφό μου τον κ. Σαββάκη κάναμε τον καθιερωμένο έλεγχο εκεί γύρω στην περιοχή. Είδαμε ότι τα πράγματα δεν ήταν περίεργα ή κάτι δεν μας προκάλεσε την προσοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή την υποψία.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Αλλά αυτό ήταν η πρώτη εκτίμηση όταν πήγα εκεί. Μαζί με τον κ. Πέτσο είχαμε μία άριστη συνεργασία επαγγελματική και τον τελευταίο καιρό γνωρίζαμε όλοι όσοι μέναμε δίπλα του και ο ίδιος βέβαια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Υπήρχαν κάποια ανώνυμα τηλεφωνήματα, υπήρχαν κάποιες κινήσεις που μας προκαλούσαν πέρα από το ενδιαφέρον το υπηρεσιακό ώστε να προσέχουμε τι γίνεται και κάποιες απορίες.
Μία από αυτές τις απορίες ήταν ότι εκείνο το πρωί θυμάμαι στο περίπτερο απέναντι που είναι από το σπίτι του κ. Πέτσου δεν υπήρχαν εκείνα τα αυτοκίνητα που μας παρείχαν μια σκιώδη συνδρομή στις μετακινήσεις μας. Ήταν υπηρεσιακά αυτοκίνητα που από διάφορες Υπηρεσίες μας κάλυπταν στις μετακινήσεις μας διότι η δική μας ομάδα είχε αποψιλωθεί. Ήμασταν κάποτε γύρω στα 12 άτομα και όσο φτάναμε προς την 8η Μαίου είχαμε μείνει 4. Δηλαδή 2 την μία μέρα, 2 την άλλη και κάναμε προτάσεις διάφορες για να κάνουμε τη δουλειά μας καλύτερα, αλλά λόγω υπηρεσιακών αναγκών δεν είχαμε καλυφθεί και εν πάση περιπτώσει εκείνο μου προκάλεσε μια αίσθηση ανασφάλειας, γιατί κακά τα ψέματα, όλοι συναισθανόμαστε τον κίνδυνο και εξαιτίας συγκεκριμένων γεγονότων.
Για παράδειγμα τον Ιανουάριο, αν θυμάμαι, είχε βληθεί ο κ. Ταρασουλέας. Υπήρχε μια προκήρυξη όπου ήταν και το όνομα του κ. Πέτσου. Οι υπηρεσίες το ήξεραν, το ξέραμε κι εμείς. Εξάλλου ο κ. Πέτσος μας είχε προτείνει αν θέλουμε να μείνουμε ή να φύγουμε. Εμείς παραμείναμε, αυτό ήταν το καθήκον μας, δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα λιγότερο κι ούτε τίποτε άλλο για να συνδράμουμε τον κ. Πέτσο.
Αυτό, για μας που αξιολογούσαμε το κάθε τί, ό,τι μπορούσαμε, ήταν ένα σοβαρό γεγονός που περιμέναμε, τουλάχιστον να ληφθεί υπόψη και να μας πλαισιώσουν με περισσότερο κόσμο, έστω και για αποτρεπτικούς λόγους κ. Πρόεδρε. ¶λλο να είμαστε δύο, άλλο να είμαστε πέντε, επτά, που είναι το ελάχιστον αριθμητικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεδομένου ότι βλέπατε κίνδυνο.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ακριβώς. Με είδε ο κ. Πέτσος εκείνη την ημέρα το πρωί στις 8 Μαΐου και ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος και μάλιστα πήγα μέχρι το σχολείο, εκεί κοντά στο σπίτι, γιατί ανησυχούσαμε και για το αν πήγε ο γιος του στο σχολείο και ήταν ασφαλής. Πράγματι πήγα, διεπίστωσα ότι όλα ήταν εντάξει και αυτό με προϊδέασε ότι κάτι γίνεται, πιο σοβαρό από αυτό που καθημερινά βιώναμε ή υποψιαζόμασταν, ή νιώθαμε τον κίνδυνο ως οσμή γύρω μας, χωρίς να μπορούμε να αποδείξουμε βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ώρα λοιπόν ξεκινήσατε από το σπίτι;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Φύγαμε 9:25 από το σπίτι, Στεφάνου Δέλτα, στρίψαμε αριστερά την οδό Χάουλαντ και μετά από 50-60 μέτρα, πάλι αριστερά στη Σταδίου. Θυμάμαι ότι από τη δεξιά μεριά της Σταδίου ήταν αραιοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, όχι αρκετά, λίγα. Από την αριστερή νομίζω ήταν ένα-δύο. Ενώ είχαμε φτάσει περίπου στο μέσο της οδού Σταδίου, θέλαμε λιγότερο απ’ το μισό υπόλοιποι να φτάσουμε στον παράδρομο της Κηφισίας, έγινε η έκρηξη.
Ένα εκτυφλωτικό φως μας έκαψε. Συνειδητοποιήσαμε μετά από λίγα δευτερόλεπτα ότι ήμαστε εν ζωή. Αρχίσαμε και ψάχναμε τρόπους να απεγκλωβιστούμε. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, η προσπάθεια, η εμπειρία, η ανάγκη να γλιτώσουμε, μας έφερε κάποια στιγμή να είμαστε έξω από το αυτοκίνητο, απεγκλωβίσαμε και τον κ. Πέτσο και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο της Σταδίου στον παράδρομο της Κηφισίας, διότι πριν συμβεί η έκρηξη και μπαίνοντας στην οδό Σταδίου, ένας λόγος που μας έκανε να κινηθούμε προς το συγκεκριμένο σημείο, εκείνο που είχαμε δει ένα περιπολικό, ήταν και η κίνηση η αναγκαία που έπρεπε να κάνουμε προς τα εκεί για να μας διαμετακομίσει σε κάποιο νοσοκομείο, το πλησιέστερο, για παροχή πρώτων βοηθειών.
Δεν ήταν ψευδαίσθηση, ήταν αληθινό γεγονός. Ήταν ένα περιπολικό που θυμάμαι ακριβώς τα χαρακτηριστικά του, όσο μου επέτρεπε η οπτική γωνία που είχα. Ήταν στο αριστερό, στη γωνία της συμβολής της οδού Σταδίου και του παράδρομου. Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο δέντρο, υπήρχαν δύο μικροί αμμόλοφοι που μου επέτρεπαν να βλέπω το δρόμο, αμμόλοφοι γιατί ήταν μια οικοδομή νεο-ανεγειρόμενη δίπλα.
Αυτό το περιπολικό είχε ένα χαρακτηριστικό: ήταν τότε τα αυτοκίνητα της εποπτείας των εθνικών οδών, με μια κίτρινη λωρίδα στο ύψος της πόρτας και πιο κάτω απ’ το τζάμι, περιμετρικά. Προς μεγάλη μας έκπληξη δεν ήταν εκεί το αυτοκίνητο. Δε μπορώ να δώσω καμία εξήγηση γι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν αληθινό, ψεύτικο, τί ήταν αυτό; Πώς το εκτιμάτε τώρα, εκ των υστέρων έστω, γιατί εκείνη την ώρα τί εκτιμήσεις να κάνετε....
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ακριβώς, η κατάστασή μας ήταν τέτοια που ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα. Οι αιμορραγίες ήταν μεγάλες και ο χρόνος αντίδρασης μικρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα που τις παραστάσεις τις έχετε επεξεργαστεί....
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Θυμάμαι ότι το αυτοκίνητο δεν είχε καμία μα καμία διαφορά από τα συνηθισμένα περιπολικά, τουλάχιστον εξωτερικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βασικό ερώτημα είναι: Αντελήφθη την έκρηξη στο σημείο που ήταν, ή είχε φύγει νωρίτερα;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Την έκρηξη την αντελήφθησαν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής σε ακτίνα 500 μέτρων, γιατί η εικόνα στην Κηφισίας πάγωσε. Όλοι οι οδηγοί που πήγαιναν στις δουλειές τους εκείνη την ώρα το πρωί, είτε κατέβαιναν είτε ανέβαιναν, σταμάτησαν, γιατί ο ουρανός έβρεχε σίδερα. Γιατί ήταν τόσο δυνατή η έκρηξη....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποκλείεται λοιπόν το περιπολικό να μην κατάλαβε.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Αποκλείεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς εξηγείται λοιπόν, αφού λέτε ότι την κατάλαβε, κατά τη δική σας αντίληψη, ότι δεν σταμάτησε; Γιατί να μη σταματήσει;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Προφανώς είχε λόγους που έπρεπε να φύγει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή; Τί υποθέτετε εσείς; Και θα δούμε πού το στηρίζετε.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Υποθέτω ότι μπορεί να ήταν αστυνομικό το αυτοκίνητο, αλλά να μην είχαν καμία σχέση με την Αστυνομία οι άνθρωποι που το οδηγούσαν, που το χρησιμοποιούσαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να ήταν δηλαδή ποιοι εκεί μέσα;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Οποιοιδήποτε άλλοι που μπορεί να το είχαν για δικούς τους λόγους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιοι άλλοι; Να είχαν σχέση με αυτή την έκρηξη ή να μην είχαν καμία σχέση;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Μετά από τόσα χρόνια κ. Πρόεδρε, το σκέφτομαι ακόμα αυτό το γεγονός. Δε μπορώ να καταλήξω σ’ ένα ασφαλές συμπέρασμα. Σίγουρα όμως, με την εμπειρία που έχω και με τις εκτιμήσεις που μπορώ να κάνω, ως προσωπική μου άποψη, θεώρησα ότι θα μπορούσε κάλλιστα η έκρηξη να έχει γίνει από ένα τέτοιο αυτοκίνητο που προσφέρεται για κάλυψη. Δηλαδή, την Κηφισίας τη διέρχονται πολλά τέτοια αυτοκίνητα, και όχι μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή να έγινε η πυροδότηση του μηχανισμού από εκεί πέρα.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ναι, διότι η οπτική επαφή με το σημείο του παγιδευμένου αυτοκινήτου ήταν άμεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αυτοκίνητο διαπιστώθηκε, του οποίου η ύπαρξη εκεί, σ’ εκείνο το μέρος δεν θα εδικαιολογείτο; Δεν ήταν δηλαδή κανενός γείτονα, κάποιου που να πάει να το πάρει κτλ. Διαπιστώθηκε;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ένα αυτοκίνητο το οποίο παρατήρησα, γιατί όπως σας είπα προσέχαμε και τη σκιά μας ακόμα και ήμαστε πολύ καχύποπτοι, αλλά το παρατήρησα μόνο και μόνο εξαιτίας του ότι ήταν παρκαρισμένο αντίθετα ως προς το ρεύμα που ήταν παρκαρισμένα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Βέβαια δεν έδωσα και πολλή σημασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο ήταν το αυτοκίνητο αυτό;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ήταν ένα λευκού χρώματος, άσπρο, station. Αλλά η πρώτη σκέψη που πέρασε εκείνη τη στιγμή ήταν ότι μπορεί αυτός να σταμάτησε για λίγο εκεί βιαστικά και να το άφησε σ’ αυτή τη θέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να έγινε απ’ αυτό η πυροδότηση;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Κάλλιστα, απ’ το σημείο που ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε δηλαδή οπτική επαφή.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Παράλληλη οπτική επαφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνο στο οποίο δίνω σημασία είναι: η έκρηξη έγινε από αυτοκίνητο που ήταν πού; Όχι η πυροδότηση, η έκρηξη. Έγινε μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Πού ήταν αυτό το αυτοκίνητο;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ήταν ένα κόκκινο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο μέρος;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Στο δεξί μέρος της Σταδίου, όπως κατεβαίναμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσα μέτρα ήταν το αυτοκίνητό σας κοντά στο σημείο της έκρηξης, όταν έγινε η έκρηξη; Αυτό έγινε δεξιά σας, αυτό που λέτε. Λοιπόν, κάποια στιγμή εσείς όπως κατεβαίνατε, βρεθήκατε πιο μπροστά, πιο πίσω, δίπλα ακριβώς, -θα μας πείτε εσείς γιατί εγώ δεν ξέρω- κι έγινε η έκρηξη. Περιγράψτε μου σε ποιο σημείο βρισκόταν το δικό σας αυτοκίνητο κατά τη στιγμή τη χρονική της έκρηξης.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ήμαστε πάρα πολύ κοντά, ένα μέτρο, ενάμισι μέτρο ήταν η θέση η δική μου στο σχεδόν πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Τόσο κοντά. Ο δρόμος δεν είναι φαρδύς, η απόσταση που περνάμε ανάμεσα απ’ τα αυτοκίνητα είναι περίπου ένα μέτρο και μισό μέτρο, κάπου εκεί περίπου, ανάμεσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περάσατε δηλαδή κοντά ένα μέτρο;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ήμαστε στο σημείο, δηλαδή πριν το σημείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έγινε η έκρηξη σε ποιο σημείο ακριβώς ήταν το αυτοκίνητό σας σε σχέση με το αυτοκίνητό σας σε σχέση με το αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Παράλληλα, ήμαστε δίπλα-δίπλα. Δηλαδή το μπροστινό μέρος του δικού μας αυτοκινήτου, ήταν στο πίσω μέρος του παρκαρισμένου παγιδευμένου αυτοκινήτου. Ήμαστε πολύ κοντά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε το ωστικό κύμα πού ήρθε περισσότερο; Πάνω στο μπροστινό μέρος το δικό σας ή πιο πίσω;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, απ’ ότι γνωρίζω στις εκρήξεις, το ωστικό κύμα εκδηλώνεται προς κάθε κατεύθυνση, σφαιρικά. Αλλά φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι που αποφάσισαν να μας κάνουν σκόνη με το πάτημα ενός κουμπιού, ή προφανώς δεν το ήξεραν, ή προφανώς είχαμε άγιο. Μάλλον το δεύτερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή; Καταρχήν είπατε «να μας κάνουν σκόνη›. Εννοούσατε, είχαν πρόθεση να σας εξοντώσουν, να σας φονεύσουν, να σας θανατώσουν; Ή απλώς να σας τραυματίσουν ή να σας εκφοβίσουν; Ποια είναι η αντίληψή σας από τα στοιχεία αυτά του περιστατικού τα οποία θα μας πείτε μετά.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Δε θέλω να σας κουράσω, αλλά έχετε ένα σχεδιάγραμμα. Πηγαίνετε στο σημείο 9 για να δείτε τί γράφει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήστε τα σχεδιαγράμματα. Πείτε μου εσείς ποια είναι η αντίληψή σας. Ήθελαν να σας σκοτώσουν; Ήθελαν να σας τραυματίσουν ή να σας εκφοβίσουν;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Να μας κάνουν σκόνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή να σας σκοτώσουν, να σας θανατώσουν. Αυτή είναι η αντίληψή σας.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Διότι με τέτοια έκρηξη, μ’ έναν κρατήρα, με κομμάτια του αυτοκινήτου που, φανταστείτε εμείς περίπου σε ένα λεπτό είχαμε απεγκλωβιστεί απ’ το αυτοκίνητο και όταν βρεθήκαμε στο δρόμο, στην προσπάθεια να απεγκλωβίσουμε και τον κ. Πέτσο με τον κ. Σαββάκη, έπεφταν απ’ τον ουρανό διαφορικά, διάφορα πράγματα στη γύρω περιοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απ’ το αυτοκίνητο που είχε εκραγεί. Το αυτοκίνητο τί έγινε; Πού βρέθηκε μετά αυτό;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Το αυτοκίνητο μετά την έκρηξη διαλύθηκε. Δηλαδή κατέληξε περίπου 10-15 μέτρα στο άκρο του δρόμου αριστερά με την ταχύτητα που είχε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αριστερά; Δηλαδή προς το μέρος σας ήρθε;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Το αυτοκίνητο το δικό μας....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω το άλλο αυτοκίνητο.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Το παγιδευμένο; Χάθηκε, εξαφανίστηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το είδατε δηλαδή ολόκληρο αυτοκίνητο πουθενά. Κομμάτια είδατε.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Το είδα και αμέσως μετά ένα εκτυφλωτικό φως εξαφάνισε οτιδήποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, μετά λέω, όταν τελείωσε η έκρηξη, κομμάτια βρέθηκαν απ’ αυτό;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Κομμάτια, δεν υπήρχε πλέον κόκκινο αυτοκίνητο. Αυτό που είχα δει πριν την έκρηξη, δεν υπήρχε. Υπήρχαν φωτιές, υπήρχαν καπνοί, υπήρχαν κομμάτια που κινδυνεύαμε να σκοτωθούμε απ’ αυτά που έπεφταν απ’ τον ουρανό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε ότι πρόθεση ήταν να σας σκοτώσουν. Τί ήταν εκείνο το οποίο παρεμπόδισε αυτό το αποτέλεσμα; Γιατί δηλαδή δεν σκοτωθήκατε; Αυτό είναι το ερώτημά μου. Τί απέτρεψε δηλαδή, πώς και έγινε και δεν σκοτωθήκατε αφού η πρόθεσή τους ήταν αυτή, η έκρηξη ήταν πάρα πολύ μεγάλη, πώς εσείς γλιτώσατε τη ζωή σας;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Πιστεύω ότι ήταν θέλημα Θεού και ζήσαμε. Δε μπορώ να δώσω καμία εξήγηση. Βρεθήκαμε 1,20 μ. από το θάνατο. Πιστεύω ότι στις εκρήξεις, οι επιστήμονες ξέρουν ενδεχομένως ένα λόγο να μας πουν και απ’ ότι έχω ακούσει υπάρχει μια νεκρή γωνία εκτόνωσης του ωστικού κύματος και ίσως να συνέπεσε να είμαστε ακριβώς σ’ αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν δηλαδή είχατε προχωρήσει λιγάκι ακόμη και σας χτυπούσε δίπλα μπορούσε να είναι πιο μεγάλο το αποτέλεσμα;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Βεβαίως, θα μπορούσε και πιο πριν, αν βρισκόμαστε 10 μέτρα. Γιατί αν είδατε και στο σχεδιάγραμμα, υπήρχαν κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ένα AUTOBIANCHI το οποίο ήταν πιο πίσω παρκαρισμένο από το παγιδευμένο COROLLA, βρέθηκε εκσφενδονισμένο περίπου 17-20 μέτρα πίσω. Το πέταξε το ωστικό κύμα πίσω και οτιδήποτε άλλο δίπλα εκεί το εξαφάνισε. Δέντρα, κολώνες, τοίχους......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κολώνα της ΔΕΗ, κάτι είπαν εδώ....
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Μια τσιμεντένια κολώνα της ΔΕΗ είχε κοπεί και ήταν πιο μακριά απ’ ότι ήμαστε εμείς από το σημείο της έκρηξης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θέλω τίποτε άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε σχετικά με την έκρηξη. Αυτοί που έκαναν την έκρηξη ήξεραν τί κάνουν; Το μέγεθος της έκρηξης;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Σαφώς. 35 κιλά εκρηκτικά δεν είναι αμελητέα ποσότητα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς το λέτε αυτό; Πού το στηρίζετε;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Από το μέγεθος της έκρηξης και από όλα αυτά που πάθαμε, δε μπορώ να πω ότι ήταν λίγα. Αλλά από την ευρύτερη περιοχή και το τί συνέβη....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλά, αυτό το είδατε όμως μετά ταύτα, μετά την έκρηξη. Εγώ λέω πριν την έκρηξη. Αυτοί οι οποίοι έκαναν την έκρηξη, ήξεραν τί θα κάνουν; Προβλέψανε;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Φυσικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπήκατε στην οδό Σταδίου. Βλέπετε στο αριστερό σας χέρι το φορτηγάκι; Αντίθετα;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Τώρα δε θυμάμαι ακριβώς, αλλά νομίζω ήταν αντίθετα προς την κατεύθυνσή μας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βλέπετε το φορτηγάκι το οποίο ακολούθως απομακρύνθηκε. Από το φορτηγάκι, το σημείο της έκρηξης πόσο απέχει περίπου;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Αν πούμε ότι το σημείο της έκρηξης ήταν στο μέσο της Σταδίου, αν η Σταδίου είναι 200 μέτρα, στα 100 μέτρα. Στο μισό δηλαδή. Είχε οπτική επαφή παράλληλη με το σημείο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το άλλο το περιπολικό στο τέλος;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Αντίστοιχα κατείχε το ίδιο σημείο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και βλέπετε ότι αυτά τα δύο αυτοκίνητα έχουν σχέση με την έκρηξη.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Η πρώτη μου εντύπωση απέκλειε το ότι το περιπολικό είχε σχέση με την έκρηξη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η μετά ταύτα; Η τελική;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει κάποια σχέση με την έκρηξη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ότι αυτά τα δύο αυτοκίνητα τα οποία συνδέουν την έκρηξη, κρατούν τόσο μεγάλη απόσταση από το σημείο της έκρηξης, τί σημαίνει αυτό για σας; Σημαίνει ότι ήξεραν....
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Το μέγεθος της έκρηξης; Φυσικά και το ήξεραν. Τί θα ήταν, εκεί δίπλα θα ήταν;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν η έκρηξη ήταν μικρή γιατί να μην πάνε κοντά;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Δεν ήταν μικρή η έκρηξη, γιατί στα σχεδιαγράμματα που έχετε θα δείτε και ορισμένα τμήματα του αυτοκινήτου πολύ μακριά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν ήταν πιο κοντά, θα είχατε καλύτερο έλεγχο;
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Θα είχα καλύτερο έλεγχο, αλλά ίσως να κινδύνευαν και αυτοί να χάσουν τη ζωή τους μαζί μας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από της έδρας καμία άλλη ερώτηση;
κ. ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να μας περιγράψετε λίγο την κατάσταση στην οποία βγήκατε απ’ το αυτοκίνητο εσείς, ο κ. Σαββάκης και ο κ. Πέτσος μετά την έκρηξη; Να μας δώσετε μια εικόνα.
Ι. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Μετά την έκρηξη, εκείνο που ένιωσαν ήταν τη φωτιά την ίδια. Έκαιγε το σύμπαν. Ο πόνος ήρθε αργότερα. Είδα πάνω μου με μια πρόχειρη ματιά ότι αιμορραγούσα, ότι υπήρχαν κομμάτια σίδερα καρφωμένα πάνω μου και απ’ ότι είδα και τον συνοδηγό, τον κ. Σαββάκη να είναι κι αυτός σε μια άσχημη κατάσταση, κόκκινος. Ο κ. Πέτσος επίσης σε άσχημη κατάσταση. Δεν μπορούσα να εκτιμήσω τη κατάσταση που συνέβαινε από πλευράς τραυματισμού, αλλά σίγουρα ο χρόνος αντίδρασης έπρεπε να είναι ταχύτατος, για να πάμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο να προλάβουμε τουλάχιστον το χειρότερο και αργότερα διαπίστωσα ότι είχα κομμένο πόδι, είχα κοιλιά ανοιγμένη, χέρια πολύ-τραυματισμένα, πρόσωπο, μάτι, καμένα μαλλιά και εν πάση περιπτώσει μια άσχημη εικόνα.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πέστε μου κάτι για την έκρηξη αυτή καθ’ αυτή. Πιστεύετε, έτσι μια τελική εντύπωση, υπήρχε περίπτωση αυτός που πυροδότησε το αυτοκίνητο να μπορούσε να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο την έκρηξη, με οποιοδήποτε τρόπο;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Είτε πάταγε την ώρα που ήμασταν δίπλα το κουμπί, όπως το πάτησε και γλιτώσαμε, είτε το πάταγε και 10 μέτρα πριν φτάσουμε και 10 μέτρα μετά είχε ακριβώς τον ίδιο κίνδυνο, δεν υπήρχε δηλαδή καμία πιθανότητα να μπορεί να την ελέγξει.
Πιθανότητα ελέγχου θα είχε, όταν μας είδαν να μπαίνουμε στην οδό Σταδίου να το πατήσουνε κείνη τη στιγμή και να τραυματιστούμε ίσως, όχι να σκοτωθούμε.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για το περιπολικό τώρα, για το οποίο αν κατάλαβα καλά λέτε, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση εφ’ όσον ήταν στο χώρο να μην αντιλήφθηκε την έκρηξη. Είναι έτσι;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ναι.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε δηλώσατε για πρώτη φορά την ύπαρξη του περιπολικού, μήπως θυμάστε;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Νομίζω από την πρώτη κατάθεση που ήρθε ένας βαθμοφόρος.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως είναι ο κ. Βασιλόπουλος;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Νομίζω, στο Ιατρικό Κέντρο ?
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μια ώρα μετά το συμβάν;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Ακριβώς. Αλλά ανέφερα αυτά τα οποία έγραψε, τώρα δεν ενθυμούμαι για το περιπολικό το ανέφερα, αλλά είχε την αίσθηση, ότι για να μην δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση ή κάποιο πρόβλημα μελλοντικά ίσως και να το αποφεύγαμε. Βέβαια και να έγραφε και να μην έγραφε στην κατάσταση στην οποία βρισκόμουνα με τόσα μπουκάλια πάνω από το κεφάλι μου δεν μπορούσα και να ελέγξω, αλλά ούτε και να υπογράψω σχεδόν.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή σας η δήλωση στον κ. Βασιλόπουλο, η κατάθεση είχε κάποια συνέχεια; Θέλω να πω, μου φαίνεται φυσιολογικό ότι σε μια τέτοια δήλωση ενός αστυνομικού που έχει υποστεί μια τέτοια επίθεση κανονικά θα έπρεπε κάτι να ακολουθήσει, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να βρεθεί ποιο ήταν αυτό το περιπολικό και τουλάχιστον να ερωτηθεί το πλήρωμά του εάν αντιλήφθηκε το παραμικρό, έγινε κάτι τέτοιο;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Δεν γνωρίζω μέχρι που έφτασαν οι έρευνες.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ξανά ρώτησε ποτέ κανένας;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Όχι. Θα έλεγα μιας και μου δίνετε την ευκαιρία, από το 1989 μέχρι σήμερα, πλην των καταθέσεων που έχω δώσει ουδείς με ρώτησε για το τι συνέβη τότε από οποιαδήποτε πλευρά. Βέβαια έτσι κι αλλιώς θεωρώ ως μόνο φυσικό χώρο το Δικαστήριο και περίμενα να έρθει αυτή η μέρα, όπως και ήρθε και σήμερα σας τα λέω αυτά κ. Πρόεδρε εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλωστε μας τα είπατε αναλυτικά, τα ακούσαμε όλα.
κ.ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Και μια τελευταία ερώτηση κ. Καραχάλιο. Αυτή η επίθεση πόσο και με ποιο τρόπο επηρέασε τόσο την επαγγελματική, όσο και την προσωπική σας συνέχεια, είχε κάποιες συνέπειες ή απλώς ήταν ένα συμβάν στην σταδιοδρομία σας;
Ι.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με ένα σωρό πράγματα που θα μπορούσα να πω μιας και μου δίνετε την ευκαιρία, θα σας απαντήσω σχεδόν όσο γίνεται περιορισμένα. Αυτή η μέρα επαναπροσδιόρισε πολλά πράγματα στον εαυτό μου. Έμαθα πολλά, είναι μια σοβαρή εμπειρία και ίσως δεν έχω άλλη τέτοια στη ζωή μου ως προς το μέγεθος των όσων που προκάλεσε.
Πιστεύω, ότι γλίτωσα τον φυσικό θάνατο, αλλά έχω εισπράξει έναν άλλον επαγγελματικό, οικονομικό, αρκεί να σας πω, ότι ήμουνα άνθρωπος που στόχευα στην καριέρα, αυτή ανεκόπη λόγω του τραυματισμού γιατί επί 3,5 – 4 χρόνια έτρεχα στα νοσοκομεία, έχασα το τρένο της εξέλιξης, μισθολογικά έχω παραμείνει σε εκείνη την εποχή, κοινωνικά προσπάθησα να κρατήσω την εικόνα μου στα δόντια.
Πιστεύω, ότι άλλαξε η ζωή μου, έχω μείνει στο 1989 παρ’ ότι ζω στο 2003.
