ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:00 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορθώς πράξατε και την θέτετε από τώρα. 3 Απριλίου, ημέρα Πέμπτη από τις 12:00 μέχρι την λήξη του ωραρίου. Οι κ.κ. Δικηγόροι ανακοινώνουν ότι θα απέχουν αύριο. Απόφαση του Συλλόγου στην οποία φυσικά δεν σας ρωτάω, είναι αυτονόητο. Αν έλεγε βέβαια να εργαστούμε εις ένδειξη διαμαρτυρίας μέχρι τις 18:00 το απόγευμα, θα σας ρώταγα. Δεν θα πίστευα ότι θα την εφαρμόζατε, αλλά ετούτη εδώ όμως σίγουρα.
Ήθελα να σας πω σε σας κ. Αγιοστρατίτη και σε όλους τους άλλους, όταν υπάρχει εδώ στο εδώλιο κάποιος μάρτυρας και του δίνουμε το λόγο του δικηγόρου για να υποβάλλει ερωτήσεις, καλά θα είναι να περιοριστεί στις ερωτήσεις. Τις αξιολογήσεις όποιος κι αν είναι έστω και σφοδρές θα τις κάνουμε μετά. Διότι διαφορετικά παρουσιάζεται ένα φαινόμενο το οποίο δεν είναι σύμφωνο με την δικονομία.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εμείς το καταλαβαίνουμε το πρόβλημα που δημιουργήθηκε χθες και η ένταση, όμως θα πρέπει να καταλάβετε κι εσείς ότι είναι κάπως δικαιολογημένη αυτή η αντίδρασή μας όταν έχουμε να κάνουμε με ποινές ισοβίου καθείρξεως και γίνονται αναγνωρίσεις με τον τρόπο που γίνονται.
Εμείς θα ζητούσαμε από το Δικαστήριό σας – αυτό θα θέλαμε – όταν έχει μπροστά στα χέρια του την κατάθεση ενός μάρτυρα ο οποίος ουδέποτε έχει εμφανιστεί, εμφανίζεται μετά 15 χρόνια και λέει ότι δεν αναγνωρίζει κανένα από τα πρόσωπα γιατί δεν μπόρεσε να τα συγκρατήσει και έρχεται εδώ και εν χορώ του υποδεικνύεται - άκουσα ότι και κάποιος συνάδελφός μου –εγώ δεν θέλω να το πιστέψω– υποδείκνυε και του έλεγε «ο δίπλα – ο δίπλα›- σ’ αυτή την περίπτωση εγώ δεν το δέχομαι ότι οι συνάδελφοί μου έκαναν αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν νομίζω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όμως θέλουμε να σας καταγγείλουμε το εξής γεγονός και έχουμε και ένα αίτημα. Την ίδια ακριβώς στιγμή για να αντιληφθείτε τί εντύπωση έχουν για το Δικαστήριό σας ορισμένοι, εμείς το Δικαστήριό σας το σεβόμαστε αλλά ορισμένοι άλλοι άνθρωποι, ο κ. Μοίραρχος, Γιαννουλάκης αν θυμάμαι, παρών εκείνη την στιγμή φώναζε κι αυτός δίπλα στους Δικαστές και δίπλα σε μας «ο δίπλα - ο δίπλα› διότι επιχειρούσε να αναγνωρίσει τον Καρατσώλη για Κωστάρη και φώναζε κι αυτός «ο δίπλα – ο δίπλα› αναγκάζοντας τον συνάδελφο να έχει μία βίαιη αντίδραση εναντίον του. Αν το έκαναν αυτά τα νέα παιδιά 3 μηνών αστυνομικοί δεν θα μας ενοχλούσε, θα λέγαμε ότι δεν έχουν πείρα δικαστηρίων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για όνομα του Θεού. Εγώ δεν τον άκουσα. Έπρεπε να διαμαρτυρηθείτε εκείνη την ώρα, να μου το πείτε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Διαμαρτυρηθήκαμε και το θέσαμε και στον Στρατηγό με τον οποίο δεν έχουμε κανένα παράπονο. ¶ψογα τηρούν τα καθήκοντά τους αλλά δεν επιτρέπεται ένας αστυνομικός να υποδεικνύει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε κάθε περίπτωση κ. Αγιοστρατίτη όλα αξιολογούνται από το Δικαστήριο και οι συνθήκες και τα πάντα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, βλέπουμε ότι δεν αξιολογούνται όλα. Γι αυτό το θέτουμε το θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε να μην αξιολογούνται;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Βεβαίως δεν αξιολογούνται. Διότι για μας το καθήκον σας ήταν να ελέγξετε αυτόν τον μάρτυρα πώς εμφανίζεται μετά 15 χρόνια και ενώ καταθέτει στον κ. Ζερβομπεάκο ότι δεν αναγνωρίζει κανένα πρόσωπο από τα υποδεικνυόμενα και αναγνωρίζει μόνο την φωνή, έρχεται εδώ και ανέχεστε την εν χορώ υπόδειξη «ο δίπλα – ο δίπλα› για να καταδικαστεί σε ισόβια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό το «ο δίπλα – ο δίπλα› το ακούσατε εσείς που ήσασταν δίπλα. Εγώ δεν άκουσα τέτοιο πράγμα. Αν άκουγα, νομίζετε θα έμενα απαθής;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχουμε ένα αίτημα. Εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη φρουρά εδώ. Ο κ. Ταξίαρχος εκτελεί άψογα τα καθήκοντά του, συνεργάζεται άψογα με όλους τους παράγοντες της δίκης.
Το αίτημά μας είναι ο Μοίραρχος να απομακρυνθεί από αυτό το χώρο. Διότι αν δεν έχει την συστολή να είναι δίπλα μας και να φωνάζει, δίπλα ακουμπούσαν οι αγκώνες τους και να φωνάζει «ο δίπλα – ο δίπλα›, καταλαβαίνετε ότι έχει την εντύπωση ότι και εμείς είμαστε μέσα σε ένα «παιχνίδι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπαμε ότι δεν ακούσαμε τίποτα από αυτό, ούτε και από τους δύο δικηγόρους που είπατε. ¶λλο τίποτα δεν μπορώ να σας πω, γιατί αν τα άκουγα φυσικά.....
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ο δικηγόρος ο ένας το δέχθηκε. Απλώς είπε ότι το έλεγε στον διπλανό του τον δικηγόρο ότι είναι ο δίπλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος; Ο κ. Γιαννίδης; Είναι δυνατόν ο κ. Γιαννίδης να είπε τέτοια πράγματα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εγώ εκτιμώ τους συναδέλφους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον ξέρω τόσα χρόνια, άλλα τόσα που ξέρω κι εσάς. Για όνομα του Θεού! Είναι δυνατόν;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κι εγώ δεν το δέχομαι ότι το έκανε ο κ. Γιαννίδης και μου το εξήγησε.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αν καταγράφεται η δίκη, να επικαλεστώ το βίντεο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Καταγράφεται για ιστορικούς λόγους. Εγώ το είδα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν εγώ δίνω κάποια εντολή να μην καταγράφονται, εννοώ να την τηρούν και πιστεύω ότι την τηρούν. Ούτε οι ιστορικοί λόγοι με ενδιαφέρουν, ούτε κανένας. Ο νόμος λέει ότι αν δεν συμφωνήσετε όλοι.....
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) ...... κι αν έχουν δικαίωμα οι συνήγοροι ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπα όχι δεν έχουν, αλλά δεν τους άκουσα. Τι να κάνουμε τώρα;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Τους ακούσαμε όλοι όμως. Εσείς μπορείτε να μην τους ακούσατε. Εγώ θέλω όμως να φανεί η αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε κ. Γιαννίδη εσείς ότι είναι ο δίπλα; Λένε εδώ πέρα τούτοι εδώ ότι είπατε «ο δίπλα – ο δίπλα›.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Εγώ όχι και χθες το επανέλαβα εις τους δικηγόρους ?
Β. ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα μιλάτε έτσι σας παρακαλώ κ. Τζωρτζάτο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Γιαννίδη, το είπαμε αυτό ότι εγώ δεν δέχομαι ότι εσείς είπατε αυτό το πράγμα και εν πάση περιπτώσει μπορεί να το λέγατε στον διπλανό σας συνάδελφο.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Ούτε διανοήθηκα ποτέ να υποδείξω σε μάρτυρα οτιδήποτε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτό. Το πρόβλημά μας είναι με την παρουσία ενός αστυνομικού που εμείς θέλουμε κ. Πρόεδρε να απομακρυνθεί από αυτό το χώρο, διότι από την πρώτη στιγμή θέσαμε το θέμα των αστυνομικών οι οποίοι βρίσκονται δίπλα μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι θέμα της φρουράς, δεν είναι θέμα του Δικαστηρίου όπως ξέρετε. Δεν μπορώ εγώ να διαλέγω τους αστυνομικούς που θα είναι εδώ μέσα ή δεν είναι και για πράγματα που ούτε τα αντελήφθην. Αν έβλεπα εκείνη την ώρα να ατακτεί ή να κάνει οτιδήποτε θα τον έβγαζα, ας ήταν και φρουρά, έξω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτό είναι ένα ποινικό αδίκημα. Αυτή η ενέργεια του αστυνομικού την οποία εγώ δέχομαι ότι δεν αντιληφθήκατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορώ να βλέπω εγώ εκεί κάτω τί γίνεται κ. Αγιοστρατίτη; Για όνομα του Θεού!
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εντάξει κ. Πρόεδρε, όμως εμείς το αντιληφθήκαμε και δεν μπορούμε να δεχθούμε να γίνονται υποδείξεις από αστυνομικά όργανα για να αναγνωρισθεί κατηγορούμενος ο οποίος εξ αυτού και μόνο του λόγου θα έχει μία ισόβια ποινή. Αυτό είναι το πρόβλημά μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμένα με ενδιαφέρει τί αξιοπιστία θα δώσω στην κατάθεση του μάρτυρα κατ’ εμέ και τί αξιοπιστία θα δώσουν οι συνάδελφοί σας.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν εσείς δεν μπορείτε να αντιληφθείτε εμείς θα το ζητήσουμε εξωδιαδικαστικά από τον Ταξίαρχο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς, αυτό να το ζητήσετε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σας είπα ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τον τρόπο που εκτελεί τα καθήκοντά του. Για να τελειώσει η ιστορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μπερετάνος να έρχεται. Ο κ. Καρύδης.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, χθες είχαμε πει ότι θα ξεκινήσουμε με την υπόθεση Ανδρουλιδάκη στις 09:00.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να αφήσουμε τον μάρτυρα στη μέση;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Στην κρίση σας κ. Πρόεδρε, αλλά να τελειώσουμε πάντως με την υπόθεση Ανδρουλιδάκη, διότι είμαστε δύο βδομάδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τελειώσουμε τούτον τον μάρτυρα και η υπόθεση Ανδρουλιδάκη θα τελειώσει κι αυτή. Ελάτε κ. Μπερετάνο. Να του υποβάλλουν ερωτήσεις θέλουμε και τίποτε άλλο δεν έχουμε και αξιολόγηση να κάνουμε. Συνεχίστε την κατάθεσή σας.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Καλημέρα σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας λέω το εξής: ότι κι αν είπατε κάτι το οποίο δεν είναι αληθές χθες, δικαιούστε σήμερα να αποκαταστήσετε την αλήθεια και σας καλώ εγώ να αποκαταστήσετε την αλήθεια όποια κι αν είναι και δεν έχετε ευθύνες μέχρι τέλους της καταθέσεως αρκεί να κατατεθεί η αλήθεια. Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια, δεν ξέρω αν αυτά που καταθέσατε είναι αλήθεια. Θα τα εκτιμήσω εγώ βέβαια σε κάποιο άλλο στάδιο.
Επειδή όμως αμφισβητούνται σφόδρα από την από κει πλευρά, σας λέγω ότι έχετε δικαίωμα ό,τι νομίζετε ότι είναι η αλήθεια, ό,τι θυμηθήκατε, ό,τι αναπλάσατε στην μνήμη σας να πείτε τώρα «η αλήθεια είναι αυτή›. Πέστε ότι θέλετε. Η Πολιτική Αγωγή έχει τελειώσει. Ερωτήσεις η Υπεράσπιση.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, να επανέλθουμε λίγο στην μέρα της δολοφονίας για να θυμηθούμε και λίγο την μαρτυρία σας, διότι η διακοπή βεβαίως και σε μας δημιουργεί ορισμένα κενά της μνήμης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Λογικό είναι όταν διακόπτεται μία εξέταση μάρτυρα στη μέση. Εσείς βρισκόσασταν είπατε επί της οδού Ομήρου. Σε ποιο ύψος;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Στην οδό Ομήρου απ’ έξω από το μαγαζί «ΕΝΩΤΙΟΝ› σχεδόν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τι ώρα ήταν;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Γύρω στις 8 παρά 2, συν πλην 2 συν πλην 3 λεπτά, ή 8 και 3 ή 8 παρά 2.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό πώς το γνωρίζετε κ. μάρτυρα;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Γνωρίζω την ώρα που έφυγα από το γραφείο μου και η δουλειά μου ήταν 08:15 στο Σύνταγμα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Βρισκόσασταν λοιπόν αν ενθυμούμαι καλά έξω από ένα κατάστημα, ήταν το «ΕΝΩΤΙΟΝ› κατάστημα.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Ένα ημιυπόγειο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε να μας πείτε τί αντικείμενα εμπορεύεται αυτό το κατάστημα;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Φο-μπιζού.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τι εννοείτε για να χρησιμοποιήσουμε λίγο ελληνικούς όρους;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Έτσι, δεν υπάρχει.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ δεν το γνωρίζω τι είναι τα φο-μπιζού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ψευτοκοσμήματα, όχι χρυσά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε λίγο να μου ειδικεύσετε τί σημαίνει φο-μπιζού;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Νομίζω ότι διευκρινίστηκε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς νομίζετε. Εγώ δεν νομίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς στην σύζυγό σας παίρνετε μόνο χρυσά; Δεν παίρνετε φο;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ κ. Πρόεδρε θέλω να ξέρω τί εννοεί ο μάρτυρας φο-μπιζού.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Ψευτοκοσμήματα, κοσμήματα, σκουλαρίκια, βραχιόλια, δαχτυλίδια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αποκλειστικά αυτά τα αντικείμενα; ¶λλο τίποτε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Αποκλειστικά αυτά τα αντικείμενα. Μπορεί να έχει και άλλα πράγματα, αλλά τουλάχιστον εγώ που βλέπω, που έχω να ψωνίσω 3 χρόνια πριν, ψώνιζα αυτά τα αντικείμενα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κι εκείνη την ημέρα σταματήσατε για να αγοράσετε κάτι;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Όχι. Νομίζω ότι τα κατέθεσα χθες. Είναι μια συνήθεια ζωής. Εγώ στο Κολωνάκι δούλευα από τα τέλη του 1988 - αρχές του 1989 και ακόμα που το γραφείο μου δεν είναι στο Κολωνάκι, είναι πολύ πιο κάτω, κάθε πρωί 09:00-09:30 διαβάζω τις εφημερίδες μου επί της οδού Ομήρου απέναντι στο καφέ «ΥΛΗ›. Είμαι τακτικός. Είναι μια συνήθεια ζωής γιατί κατεβαίνω από την Δεξαμενή και περπατάω κάθε πρωί γιατί έχω μικρή πίεση και περπατάω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ακριβώς επειδή έχετε απ’ ότι καταθέτετε άμεση αντίληψη και γνώση του χώρου ρωτώ, εκείνη την ημέρα τί λόγο είχατε να κατευθυνθείτε στο «ΕΝΩΤΙΟΝ›; Θέλατε να αγοράσετε κάτι, θέλατε να κάνετε ένα δώρο;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σας είπα, όχι. Μηχανικά στράφηκα προς τα εκεί. Είναι κάτι το οποίο είναι προσωπικό μου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή περνάτε και χαζεύετε την βιτρίνα αυτό που λέμε.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Πάντα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κι εκείνη την ημέρα δηλαδή χαζεύατε τη βιτρίνα.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Είπα, μηχανικά κοίταξα προς το «ΕΝΩΤΙΟΝ›.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, χθες είπατε ότι ήσασταν μπροστά στο «ΕΝΩΤΙΟΝ› γιατί περνάτε και κοιτάζετε την βιτρίνα. «Σας αρέσει η βιτρίνα› είπατε συγκεκριμένα, «είναι όμορφα διακοσμημένη›. Να σας θυμίσω εγώ λοιπόν. Είδατε που εσείς ο ίδιος δεν θυμάστε τί είπατε χθες;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Θυμάμαι κ. συνήγορε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τί κάνατε ακριβώς εκείνη την ημέρα; Βρισκόσασταν μπροστά στο κατάστημα «ΕΝΩΤΙΟΝ›. Τί κάνατε εκεί μπροστά στο κατάστημα «ΕΝΩΤΙΟΝ›.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Περπάταγα σας είπα. Πήγαινα στη δουλειά μου και κατεβαίνοντας λοξά δεξιά κοίταξα μηχανικά. Ήταν μια μηχανική και αυθόρμητη κίνηση που την κάνουμε όλοι οι άνθρωποι. Όπου μας αρέσει κοιτάμε κ. συνήγορε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα εγώ δεν σας έκανα παρατήρηση αν σας αρέσει ή όχι. Εγώ θέλω να ξέρω τί κάνατε εκείνη την ημέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα νομίζω το είπε αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Χθες κατέθεσε ο μάρτυρας – να διαβάσουμε τα πρακτικά – ότι κοιτούσε την βιτρίνα γιατί είναι ένα όμορφο μαγαζί είπε που του προξενεί το ενδιαφέρον και σταμάτησε και κοίταξε τη βιτρίνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλού είναι το «ζουμί›.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Η γυναίκα η οποία φώναζε εκείνη την στιγμή την ενθυμείσθε; Την έχετε τυπωμένη στην μνήμη σας;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Ήταν μια ηλικιωμένη κυρία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Η οποία βρισκόταν πού;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Βρισκόταν επί της οδού Ομήρου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε λίγο περισσότερο να μου το ...
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Επί της οδού Ομήρου σχεδόν απ’ έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας που έγινε το συμβάν. Σχεδόν απ’ έξω. Δεν μπορώ να σας πω στον πόντο πού ακριβώς ήταν. Σχεδόν απ’ έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κι εκεί φώναζε. Και τί φώναζε ακριβώς κ. μάρτυρα;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Νομίζω τοποθετήθηκα χθες κ. Πρόεδρε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι κ. μάρτυρα, δεν έχει σημασία. Εδώ σας ρωτάμε. Αν είναι να φύγουμε κι εμείς να πάτε κι εσείς. Τι να κάνουμε;
Αν έχουμε έναν μάρτυρα κ. Πρόεδρε ο οποίος είναι ο μοναδικός ουσιαστικά που θα κληθεί και θα το δει η διαδικασία ενώπιόν σας να καταθέσει σαν αυτόπτης και θα δείτε γιατί δεν θα έρθουν άλλοι να καταθέσουν και δεν είναι τυχαίο ότι έρχεται ο συγκεκριμένος μάρτυρας πλην των συγγενών του δολοφονηθέντος, δεν μπορούμε να πούμε ότι τα κατάθεσα χθες και ότι δεν θα κάνουμε ερωτήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας απαγόρευσα εγώ να κάνετε ερωτήσεις;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι, το λέω για τον μάρτυρα διότι δυσανασχετεί.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν δυσανασχετώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο μάρτυρας είναι υπεύθυνος αν απαντάει και τί θέλει να απαντάει. Εγώ θα του πω τί θα κάνει;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Με συγχωρείτε. Έχω την αίσθηση και ειδικά από χθες και απευθύνομαι σε σας κ. Πρόεδρε και στο Δικαστήριό σας ότι για κάποια στιγμή σκεφτόμενος χθες το βράδυ, η αντιμετώπιση είναι αντιμετώπιση κατηγορούμενου. Αυτό είναι έξω από κάθε φιλοσοφία μου, λογική μου, ιδεολογία μου. Απλά ήθελα να το καταθέσω και να το υπογραμμίσω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, δεν κατηγορείστε παρά μόνο εάν καταθέσετε ψευδώς. Μόνο τότε έχετε ποινικές ευθύνες. Όσο καταθέτετε την αλήθεια ή αυτά που υπέπεσαν στην αντίληψή σας μην φοβάστε το παραμικρό.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ Την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Σας προστατεύει ο νόμος.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Γι αυτό κ. συνήγορε αναλώνω και το χρόνο μου γιατί κι εγώ στην μαχόμενη αγορά δοκιμάζομαι κάθε μέρα, γι’ αυτό αναλώνω και το χρόνο μου και τις ώρες μου για να υπερασπιστώ την αλήθεια και οι αξίες μου και η ιστορική μου διαδρομή και τα αποτελέσματά μου είναι η υπηρέτηση της αλήθειας και μόνο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό το σεβόμαστε αλλά θα πρέπει κι εσείς να δείξετε κατανόηση.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Απόλυτα δείχνω κατανόηση κ. συνήγορε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εμείς δεν είμαστε εδώ για να αρκεστούμε σε μία διαβεβαίωση την οποία εγώ προσωπικά μπορεί να την αποδέχομαι, αλλά η δουλειά μου είναι να σας ρωτήσω.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σας σέβομαι κι εσάς και τη δουλειά σας και το λειτούργημά σας.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Η γυναίκα λοιπόν αυτή βρισκόταν μπροστά στην πολυκατοικία.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σχεδόν. Είμαι ακριβής. Δεν μπορώ να σας προσδιορίσω μετά από 13 χρόνια ή 15 τον πόντο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ανάμεσα στο κατάστημα «ΕΝΩΤΙΟΝ› και στη πολυκατοικία όπου δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης τί απόσταση υπάρχει;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν την έχω μετρήσει. Πολύ μικρή απόσταση.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Περίπου.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν την έχω μετρήσει. Δεν είμαι τοπογράφος, ούτε βήματα χρησιμοποιώ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Περίπου κ. μάρτυς;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Είναι πολύ κοντά. Δεν μπορώ να πω, να μου πείτε ότι λέω ψέματα αν είναι 2 μέτρα ή αν είναι 5.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εκείνη την στιγμή λοιπόν συνέβη τί ακριβώς; Ο αναγνωρισθείς από σας Ξηρός τί έκανε εκείνη την στιγμή;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Εκείνη την στιγμή ανέβαινε την οδό Ομήρου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Και τί συνέβη ακριβώς;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Φώναζε η κυρία και είπε «ψυχραιμία› με ένα τόνο ψύχραιμο, πολύ ψύχραιμο και γενικά έτσι ρεαλιστικό, απαξιωτικό
.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς, αποκλείεται η εν λόγω κυρία η οποία πρόκειται για μία καθαρίστρια η οποία πράγματι ήταν αυτόπτης μάρτης και έχει καταθέσει και προανακριτικά και ανακριτικά, να μην βρίσκονταν πίσω σας αλλά απέναντί σας;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Αποκλείεται.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το αποκλείετε αυτό;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σαφώς. Ήταν πίσω μου, ήταν επί της οδού Ομήρου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Γιατί η ίδια άλλα καταθέτει.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Στο δεξιό πεζοδρόμιο.
Γ.ΒΛΑΧΟΣ: Γιατί η ίδια άλλα καταθέτει.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν ξέρω τί καταθέτει, ούτε έχω διαβάσει.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Θα το δει το Δικαστήριο. Για πείτε μου λοιπόν τι ακριβώς φώναζε η μάρτυρας εκείνη τη στιγμή.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Νομίζω το είπα.
Γ.ΒΛΑΧΟΣ: Είναι σημαντικό κ. μάρτυς.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν το επαναλαμβάνω, το είπα χτες.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν το επαναλαμβάνετε; Θα διαβάσουμε λοιπόν την ανακριτική σας κατάθεση.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Διαβάστε την ανακριτική μου κατάθεση να τη συνομολογήσω. Γιατί με ρωτάτε συνέχεια.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δε θα μου πείτε εσείς τί θα σας ρωτήσω καταρχήν, αυτό είναι κατάργηση κάθε έννοιας δικονομικής εδώ πέρα.... Λοιπόν, έχετε καταθέσει ότι η κυρία αυτή ενώ βάδιζε επί της οδού Ομήρου, ακριβώς απ’ έξω από το μαγαζί «ΕΝΩΤΙΟ›, την ακούσατε να φωνάζει «πιάστε τους, πιάστε τους›. Το επιβεβαιώνετε αυτό;
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Μάλιστα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αποκλείεται να μην ήταν αυτή η γυναίκα η οποία φώναζε «πιάσε τους›, πιθανώς κάποια άλλη ή πιθανώς και καμία άλλη γυναίκα;
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν την προσδιόρισα ούτε έκανα σκίτσο της γυναίκας, είπα μια ηλικιωμένη κυρία. Ούτε την ιδιότητά της γνώριζα ούτε τη γνωρίζω, ούτε μίλησα μαζί της.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶λλες φωνές ακούσατε εκείνη την ώρα; Ή ήταν η μόνη γυναίκα που φώναζε;
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Εκείνη τη στιγμή μόνο η γυναίκα φώναζε. Ήταν χαρακτηριστική.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶λλες φωνές δεν ακούσατε.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Θυμάστε τόσα πολλά, τόσες πολλές λεπτομέρειες.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε θυμάμαι αν φώναζε κι άλλος.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή κάποιοι άλλοι δε φώναζαν; Τί γινόταν εκείνη τη στιγμή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπε, δεν θυμάται.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχουμε μάρτυρες οι οποίοι καταθέτουν....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τους ρωτήσετε αν θα έρθουν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δε θα έρθουν κ. Πρόεδρε και θα το δείτε ότι δε θα έρθουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν έρθουν τί θέλετε να κάνουμε; Δε θυμάται ο μάρτυρας.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Από ποιον θα μάθουμε κι εμείς τί συνέβη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από έναν που δε θυμάται θέλετε να μάθετε;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το θέμα είναι ότι υπάρχουν μάρτυρες οι οποίοι καταθέτουν ακριβώς το αντίθετο. Ότι η κυρία δεν έλεγε «πιάστε τους›, έλεγε «βοήθεια› και το καταθέτουν.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία, αυτός λέει άλλο. Κοιτάξτε να δείτε, θα τα εκτιμήσουμε....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για να δούμε και τί συνέβη εκεί πέρα: Υπάρχουν τρεις θέσεις, Αγγελοπούλου, Χατζηθεοδώρου, Μανιάτου, όλοι έχουν καταθέσει προανακριτικώς, μερικοί από αυτούς και ανακριτικώς, γονείς και Χατζηπέτρος, πέντε μάρτυρες, οι οποίοι λένε ότι φώναζε η γυναίκα «βοήθεια›. Η ίδια λέει ότι φώναζε «βοήθεια›. Ο μάρτυρας λέει ότι φώναζε «πιάστε τους›.
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Έχει μεγάλη διαφορά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σ’ αυτό το σημείο δεν κάνουμε αξιολόγηση, ρωτάμε το μάρτυρα. Λέει «δε θυμάμαι›. Εμένα μου αρκεί αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Επιβεβαιώνει ότι φώναζε «πιάστε τους›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα επιβεβαιώνει το «πιάστε τους›, αυτό που είπε ανακριτικά. Αλλά από κει και πέρα, τί να κάνουμε;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς, το «ΕΝΩΤΙΟΝ› βρίσκεται επί της οικοδομικής γραμμής της οδού Ομήρου ή βρίσκεται σε εσοχή;
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σας είπα και πριν, εγώ ούτε τοπογράφος ούτε μηχανικός είμαι. Οικονομολόγος και νομικά έχω σπουδάσει. Είναι ένας δρόμος και ένα μαγαζί που έχω πάει 500 φορές. Βρίσκεται επί της οδού Ομήρου όπως κατεβαίνουμε από την οδό Σκουφά προς το κέντρο της Αθήνας, στο δεξί μας χέρι. Είναι ημιυπόγειο. Αυτή την περιγραφή μπορώ να κάνω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς, ξέρετε τί σημαίνει οικοδομική γραμμή;
Ν.ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Όχι δεν ξέρω. Δεν μ’ έχει απασχολήσει ποτέ αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Γνωρίζετε λοιπόν αν βρίσκεται επί της οικοδομικής γραμμής ή σε εσοχή;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Ρωτήστε με οικονομικά αν θέλετε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, βοηθήστε τη διαδικασία. Καταθέτει ότι 500 φορές έχει πάει στο μαγαζί και αρνείται να μας πει την οικοδομική γραμμή.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν ξέρω τί είναι οικοδομική γραμμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, το Δικαστήριο τα εκτιμά όλα αυτά. Ζητάτε απ’ τον μάρτυρα σώνει και καλά να γνωρίζει. Βασάνους θα κάνουμε εδώ;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν κάνουμε βασάνους κ. Πρόεδρε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απευθύνεστε σε μένα να κάνω τους βασάνους, εσείς δεν κάνετε, εσείς κάνετε ερωτήσει. Λοιπόν, δε μπορώ εγώ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς τις κάνετε πολύ διεξοδικά κι έχετε τον τρόπο σας και προφανώς σε σας απαντούν, διότι εμάς δε μας σέβονται πλέον ούτε οι μάρτυρες ούτε οι αστυνομικοί που βρίσκονται στην αίθουσα. Δεν ενθυμείσθε λοιπόν, αν βρίσκεται σε εσοχή.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Είναι ένας ημιυπόγειος χώρος
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τους πυροβολισμούς τους ακούσατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Είπα όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πώς εξηγείτε κ. μάρτυς, ότι ενώ ευρίσκεσθο στον τόπο, στον άξονα της Ομήρου, δεν τους ακούσατε, ενώ μάρτυρες οι οποίοι καταθέτουν την ίδια ώρα ακριβώς μ’ εσάς, που βρίσκονταν πολύ πιο πάνω από σας, στη διασταύρωση Ομήρου και Σκουφά, άκουσαν τους πυροβολισμούς;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν τους άκουσα. Να πω ψέματα ότι τους άκουσα; Εγώ μόνο αλήθειες καταθέτω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς όταν ακούσατε τη γυναίκα να φωνάζει κατ’ εσάς «πιάστε τους, πιάστε τους›, τί κάνατε μετά; Είδατε όπως είπατε τον εκ των κατηγορουμένων Σάββα Ξηρό που αναγνωρίσατε. Τί κάνατε μετά;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Τίποτα. Περίμενα, πάγωσα, έμαθα το τί είχε συμβεί.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ήσαστε εκεί δηλαδή. Τί κάνατε; Γυρίσατε προς τα πάνω; Φύγατε προς τα κάτω; Μείνατε επί τόπου; Τί κάνατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σχεδόν στην ίδια περιοχή κάθισα, στο ίδιο πεζοδρόμιο, έμεινα για 10’ με ένα τέταρτο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε με δυο λόγια να μας περιγράψετε τί συνέβη αμέσως μετά;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Μαζεύτηκε κόσμος, -τα χαρακτηριστικά αυτά που αναδεικνύω στη μνήμη μου- πρέπει να ήταν γύρω στα 10-15 λεπτά, το χαρακτηριστικό είναι ότι μεταφέρανε τον μακαρίτη ως τραυματισμένο, τον έβαλαν σ’ ένα αυτοκίνητο και έφυγε και μετά μαζεύτηκε κόσμος, άλλος φώναζε.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς ήσαστε μπροστά όταν έγινε η μεταφορά του τραυματισθέντος Μπακογιάννη;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Όχι, δεν ήμουν από πάνω. Ήμουν σε μια απόσταση που έβλεπα. Γιατί φοβάμαι, όχι φοβάμαι, μέσα μου δε θέλω να είμαι από πάνω σε....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Περιγράψτε μας λίγο πώς μετεφέρθη ο τραυματισθείς.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σας είπα δεν ήμουν από πάνω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είχατε οπτική επαφή.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν έχω συγκρατήσει. Έχω μια τέτοια ευαισθησία, δε μπορώ να δω... γάτα να δω στο δρόμο ή σκύλο σκοτωμένο, κλείνω τα μάτια μου. Δεν αξιολόγησα μέσα μου, δεν ανέδειξα και να δω ακριβώς να σας περιγράψω το πώς έγινε η διακομιδή.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, περιγράφετε τόσο σαφώς, τη φωνή που ακούσατε να λέει μία και μόνο λέξη και με βάση αυτή τη μία λέξη που ακούσατε από τη φωνή που επαναλήφθηκε μετά από 15 χρόνια από τηλεοπτική εκπομπή, αναγνωρίσατε με απόλυτη βεβαιότητα έναν κατηγορούμενο και δεν θυμάστε τί συνέβη μπροστά εκεί που ήσαστε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Απάντησα κύριε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι δεν απαντήσατε. Πώς μεταφέρθηκε ο τραυματισθείς;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Τη διακομιδή δεν μπορώ να σας την περιγράψω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μεταφέρθηκε με ταξί;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο πάντως. Ασθενοφόρο δεν είδα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ταξί είδατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε μπορώ να σας πω. Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αστυνομικούς είδατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Μετά ναι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πού τους είδατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Ήρθαν εκεί, στον τόπο του συμβάντος.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή μείνατε τουλάχιστον, απ’ ότι υποθέτω για να έχει έρθει και η αστυνομία, 15’. ¶ρα ήσαστε μπροστά....
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Το κατέθεσα κι εχθές. 10-15’, δεν κράτησα ώρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ας πάμε λίγο τώρα στους δράστες. Είπατε ότι τους είδατε να απομακρύνονται ανεβαίνοντας την οδό Ομήρου. Περπατούσαν σε ποιο πεζοδρόμιο;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Επί της οδού Ομήρου. Στο δεξί μας χέρι όπως κατεβαίνουμε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶λλαξαν πεζοδρόμιο ή συνέχισαν να ανεβαίνουν;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Συνέχισαν και πέρασαν λοξά δεξιά απέναντι και μπήκε προς την οδό Σκουφά το αυτοκίνητο. Αυτό είδα, όπως και το κατέθεσα χθες.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε να μας πείτε ποιος από τους κατηγορουμένους ήταν μπρος, ποιος ήταν πίσω, αν ήταν και οι τρεις μαζί;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Μπροστά ήταν αυτός που αναγνώρισα χθες, ο κ. Ξηρός και σε απόσταση 2-3 μέτρων....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ μη λέμε πάλι τα ίδια, τα είπε, το θέμα είναι αν τους αναγνώρισε ή όχι. Αν είναι αυτοί ή δεν είναι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Από το σημείο κ. μάρτυς που στεκόσασταν σχεδόν μπροστά στο κατάστημα «ΕΝΩΤΙΟΝ›, στη βιτρίνα όπως είπατε, έχετε οπτική επαφή με τη γωνία Σκουφά και Ομήρου;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Αν είμαι στην πόρτα του καταστήματος, όχι. Αν είμαι στην άκρη του πεζοδρομίου, σαφώς έχω.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Τώρα κ. μάρτυς, πού ήσαστε, μπροστά στο κατάστημα ή στην άκρη του πεζοδρομίου;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν είπα ότι ήμουν στην πόρτα. Ήμουν στο πεζοδρόμιο, στο ύψος του καταστήματος «ΕΝΩΤΙΟΝ›. Μπροστά στο κατάστημα «ΕΝΩΤΙΟΝ›, στο ύψος, ελληνικά μιλάω. Δεν ήμουν στην πόρτα, δεν ήμουν μέσα στο κατάστημα.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: ¶λλους από τους παρισταμένους οι οποίοι να φώναζαν τη στιγμή που η κυρία αυτή αναγνωρίσατε, δίπλα σας εκεί στο πεζοδρόμιο που ήσαστε όπως είπατε, υπήρχε κάποιος άλλος εκτός από τους δράστες;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Υπήρχαν δυο-τρεις άνθρωποι που περπατούσαν.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Κάτι ιδιαίτερο που να σας έκανε εντύπωση;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Όχι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή μιλάμε, εφόσον ήσαστε όπως λέτε εκεί, για μια απόσταση 2 μέτρων.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Κάτι που να μου έκανε άλλη εντύπωση όχι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Έναν οδοκαθαριστή θυμάστε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε θυμάμαι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν τον είδατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε θυμάμαι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Μήπως την ώρα εκείνη που ακριβώς μπροστά σας βρισκόταν και ο οδοκαθαριστής όπως καταθέτει, -θα τα δούμε αυτά-, ενθυμείσθε να έγινε μία κίνηση απειλητική εκ μέρους των δραστών προς τη μεριά του οδοκαθαριστή; Είδατε κάτι;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δε θυμάμαι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή τον οδοκαθαριστή δεν τον θυμάστε καθόλου;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Μα λέτε οδοκαθαριστής. Πού να ξέρω.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι είναι σαφής. Δεν θυμάται. Μία φορά θα ρωτάτε.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτή είναι η αξία ακριβώς που θα αξιολογήσετε εσείς της μαρτυρίας του, το ότι δε θυμάται πράγματα που έγιναν μπροστά στα μάτια του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θα προτείνετε το τί πρέπει να αξιολογηθεί, το τί θα αξιολογήσω ξέρω εγώ, θα τα δω στο τέλος. Εσείς κάντε την απόδειξη σας παρακαλώ πολύ και όταν θα φτάσει η στιγμή της αξιολόγησης.... Θα σας ακούσω με προσοχή.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Για μένα προσωπικά είναι αρκετό το ότι ο μάρτυρας δεν θυμάται τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφού λοιπόν σας είναι αρκετό, αφήστε να ρωτήσει και κανένας άλλος.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Μια τελευταία ερώτηση: Αναφέρατε ότι είδατε επί της οδού Σκουφά, συμβολή Ομήρου, έναν αστυνομικό.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν κατέθεσα κάτι τέτοιο χθες.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Αναφέρεται στην ανακριτική σας κ. μάρτυς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να το διαβάσετε παρακαλώ σ’ εκείνο το σημείο;
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: «Επίσης θυμάμαι ότι εκείνη τη στιγμή είχα δει έναν αστυνομικό στο μέσο περίπου της οδού Σκουφά, στο οδόστρωμα, ο οποίος βάδιζε σιγά-σιγά και ήρεμα προς την Ομήρου. Μετά μαζεύτηκε κόσμος, μετά έμαθα ότι δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης και επέστρεψα στο γραφείο μου, χωρίς να πάω στο ραντεβού με τον Περιφερειακό Διευθυντή. Η τότε αίσθησή μου ήταν ότι ο εν λόγω αστυφύλακας ήταν κάποιο άτομο συνεργάτης της 17Ν, ντυμένος αστυνομικός, ενώ η σημερινή αίσθησή μου είναι ότι επρόκειτο για μια τυχαία παρουσία κανονικού αστυνομικού και όχι συνεργάτη της 17Ν. Εγώ δεν είδα προς τα πού πήγε ο παραπάνω αστυνομικός, λόγω της συγκεντρώσεως του πλήθους εξαιτίας της δολοφονίας του Μπακογιάννη›. Αναλυτικότατη κατάθεση πριν από λίγους μήνες για αστυνομικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί λέμε τώρα; Εσείς δε θυμάστε τί είπατε προχθές στον ανακριτή. Τα βλέπετε; ¶μα δεν τα βλέπετε, τί να σας κάνω;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Θυμάμαι και πολύ καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για αστυνομικό κύριε, ισχύει; Εδώ σας ρωτά τόση ώρα ο συνήγορος για αστυνομικό και λέτε «όχι›. Οδοκαθαριστή είπατε «δε θυμάμαι›....
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν είπα δε θυμάμαι, με συγχωρείτε πάρα πολύ, για αστυνομικό, όχι.
Γ. ΒΛΑΧΟΣ: Τώρα το θυμηθήκατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για αστυνομικό τί έχει πει παρακαλώ;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Αυτά έχω καταθέσει κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θυμηθήκατε μετά από 13 χρόνια και το είπατε στον ανακριτή. Το τί είπατε στον ανακριτή, γιατί δε θυμηθήκατε τώρα δα, που είναι μήνες; Σας παρακαλώ, να είστε προσεκτικός τί λέτε.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σε σχέση με τον αστυνομικό το καταθέτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα, καλά... Κύριε Παπαδάκη, έχετε τον λόγο για ερωτήσεις, όχι τις ίδιες όμως παρακαλώ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι τις ίδιες. Πριν τις ερωτήσεις θα ήθελα να υποβάλλω μία επισήμανση στο Δικαστήριό σας για ένα θέμα το οποίο βέβαια δεν αφορά μέχρι αυτή τη στιγμή στενά τον εντολέα μου, αλλά αφορά όλη την εξέλιξη της δίκης. Θα ήθελα να υπενθυμίσω τούτο: Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 225 παρ. 2 του Κ.Π.Δ., η οποία αποτυπώνει μια παγία αρχή της ανακριτικής, όταν οι μάρτυρες καλούνται να αναγνωρίσουν πρόσωπα, πρέπει προηγουμένως να καλούνται να τα περιγράφουν με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και στη συνέχεια να τους επιδεικνύονται φωτογραφίες ή να τους επιδεικνύονται τα πρόσωπα προς αναγνώριση.
Αυτή η διάταξη υπάρχει αφενός μεν για να προστατεύει τους μάρτυρες από τον κίνδυνο υποβολής, ο οποίος ψυχολογικά είναι γνωστός και εξηγημένος στην εγκληματολογία, αφ΄ ετέρου για να προστατεύει το Δικαστήριο και να βοηθά τον έλεγχο της αξιοπιστίας του. Θα παρακαλέσω λοιπόν εφεξής αυτό να τηρείται εκ μέρους των παραγόντων της δίκης όταν κληθούν για αναγνωρίσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προχωρήστε παρακαλώ στις ερωτήσεις.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Μπερετάνο, ξεκινήσατε από την τράπεζα. Είπατε η τράπεζα η Εμπορική είναι στην οδό Σκουφά, εκεί που δουλεύατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Σκουφά και Ασκληπιού.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ανεβήκατε τη Σκουφά, στρίψατε την Ομήρου. Είχατε ραντεβού 8:15 στο Σύνταγμα με τον Περιφερειακό Διευθυντή. Σας έμενε χρόνος για να κάθεστε να κοιτάτε τη βιτρίνα ή έπρεπε να είστε βιαστικός;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Η βιτρίνα είναι αυθόρμητη κίνηση και νομίζω τοποθετήθηκα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πόσο αυθόρμητη κίνηση είναι η βιτρίνα, όταν το μαγαζί αυτό είναι σε εσοχή τουλάχιστον 6 μ. από το πεζοδρόμιο; Να πω το εξής πριν απαντήσετε στο Δικαστήριο, εν όψει του ότι άκουσα και τί είπατε πριν. Εγώ πήγα εχθές το απόγευμα εκεί, θα σας φέρω και φωτογραφίες. Το μαγαζί αυτό, το «ΕΝΩΤΙΟΝ›, είναι τουλάχιστον 5-6 μέτρα μέσα από την οικοδομική γραμμή. Δεν είναι δηλαδή ότι περπατώ στο πεζοδρόμιο, βρίσκεται μπροστά μου και κοιτάζω τη βιτρίνα. Πρέπει να πάω από δω μέχρι την πόρτα για να κοιτάξω τη βιτρίνα του ημιυπογείου αυτού μαγαζιού.
Αν αυτό βοηθά τη μνήμη σας λιγάκι, που έχετε πάει και 500 φορές εκεί πέρα, πείτε το να το ξεκαθαρίσουμε. Είναι έτσι ή δεν είναι, για να τελειώνουμε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Απάντησα κ. συνήγορε. Αυθόρμητη είναι η κίνηση ως προς το κοίταγμα της βιτρίνας του μαγαζιού.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εντάξει, θα αξιολογηθεί. Αυτό το μαγαζί που έχει σκουλαρίκια και φω μπιζού και τέτοια γυναικεία είδη, μου κάνει εντύπωση, τί το ενδιαφέρον έχει για να χαζεύετε κάθε μέρα τη βιτρίνα του; Δηλαδή τί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχετε στη βιτρίνα στα εμπορεύματα αυτού του μαγαζιού για να περνάτε και να κοιτάτε εκεί κάθε μέρα;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Αυτό είναι υποκειμενικό, το τί αρέσει στον καθένα, ότι του αρέσει ν’ αγοράζει. Η προτίμηση του οποιουδήποτε καταναλωτή είναι προσωπικό του και υποκειμενικό δικαίωμα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το δικό σας υποκειμενικό κριτήριο να ακούσω ήθελα, αν θέλετε να το πείτε. Αν δε θέλετε να πάω στην επόμενη ερώτηση.
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Να πάτε στην επόμενη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς ήσαστε εκεί. Είπατε ότι η κυρία που αντιληφθήκατε ήταν στο ίδιο πεζοδρόμιο με εσάς. Αντιληφθήκατε από όσους είπατε ότι αναγνωρίζετε και την κυρία αυτή, οποιονδήποτε άλλον; Σας ρώτησε ο συνάδελφος για έναν οδοκαθαριστή, είπατε όχι. ¶λλον κάποιον να τους κυνηγάει αντιληφθήκατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Να ξεκαθαρίσω κάτι. Ανθρώπους έβλεπα, αλλά την ιδιότητά του, αν ήταν οδοκαθαριστής κτλ., πού να την ξέρω;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι την ιδιότητα, αν φώναζε κανείς, αν τους κατεδίωκε, αν προσπαθούσε να τους προλάβει, να τους πιάσει...
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Απάντησα προηγουμένως.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Απαντήσατε για τον οδοκαθαριστή. Στην τράπεζα που εργάζεστε, τηρείτε κάποιο βιβλίο παρουσίας προσωπικού, κάποια στοιχεία από τα οποία να προκύπτει και να μπορούμε να διαπιστώσουμε σήμερα αν πράγματι ήσαστε παρών ή απών από το υποκατάστημα εκείνη την ώρα; Ή κάποιο πρακτικό της συνεργασίας σας με τον Περιφερειακό Διευθυντή που είχατε εκείνη τη μέρα;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν πήγα στη συγκέντρωση, γύρισα στο κατάστημά μου, αλλά τα Διευθυντικά στελέχη δεν έχουν παρουσιολόγιο. ¶λλωστε, πάρα πολλοί από τους συνηγόρους που κάθεστε εκεί, ήσαστε και πελάτες μου και ξέρετε πολύ καλά, ότι εκείνη την περίοδο, από την 1/1/89 μέχρι και 31/12/93 ήμουν Διευθυντής στο κατάστημα Σκουφά. Ήμουν κινητικός σε όλα τα μαγαζιά, σε όλα τα γραφεία, σε όλα τα ιατρεία, όλοι ήταν πελάτες μου γιατί πήγαινα κάθε πρωί και τους έλεγα καλημέρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Την απουσία σας από τον Περιφερειακό Διευθυντή πώς τη δικαιολογήσατε;
Ν. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΣ: Δεν δικαιολόγησα τίποτα.
