Επιβατικά αεροπλάνα που μετατρέπονται από τους καμικάζι σε εκρηκτικούς μηχανισμούς.

Ουρανοξύστες θανάσιμα πληγωμένοι που καταρρέουν. Κορμιά που πηδούν από ύψος πολλών εκατοντάδων μέτρων.

Η καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας μετατρέπεται σε τοπίο αποκάλυψης. Η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο πλήττεται ακόμη και στο στρατιωτικό της κομμάτι.

Ο Λευκός Οίκος εκκενώνεται εσπευσμένα, καθώς και όλα τα κτίρια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Ο πρόεδρος αναγκάζεται, για την προσωπική του ασφάλεια, να υποβληθεί στον χειρότερο εξευτελισμό: να μην επιστρέψει στην πρωτεύουσα, που έχει τεθεί σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Χιλιάδες νεκροί και τραυματίες.

Και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκομμένες από τον κόσμο. Αυτή η βάρβαρη παράνοια, ξεπερνά κάθε καταστροφική φαντασία.

Το ξέραμε ήδη από το Αουσβιτς και τη Χιροσίμα: η πραγματικότητα καταλήγει συχνά να είναι πολύ χειρότερη από τη χειρότερη φαντασία. Προτιμούσαμε όμως να το ξεχνάμε. Αναγκαστήκαμε να το θυμηθούμε χθες, καρφωμένοι μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων, ανίκανοι να αντιδράσουμε, και με ένα αμείλικτο ερώτημα να αιωρείται: τις πταίει;