ΤΡΙΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 12:45
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Καλή σας ημέρα. Κύριε Παπαδάκη, θα εκπροσωπήσετε τους πάντες εφόσον δεν συγκρούονται βέβαια. Όταν αρχίσουμε με σύγκρουση αίρεται η πληρεξουσιότητα. Αύριο αν δεν μπορούν να έρθουν οι μάρτυρες μπορούμε να διαβάσουμε χαρτιά από όλες τις προσεχείς. Να έρθουν ένας από δω, ένας από κει, να εκπροσωπούν τους πάντες και να διαβάσουμε τα έγγραφα. Δεν θέλω να σας παιδεύω και το ξέρετε κ. Πέτσο. Δεν θέλω κανέναν να ταλαιπωρώ – το ξέρετε – εκτός από τον εαυτό μου.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν θα γίνει και δουλειά. Στην περίπτωση κατά την οποία οι μάρτυρες δεν μπορούν να έρθουν, συγκοινωνίες δεν θα υπάρχουν, οι δρόμοι θα είναι κλειστοί και θα καθυστερήσεις θα υπάρχουν και η δίκη δεν πρόκειται να γίνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει η λύση αυτή που λέω εγώ, να διαβάζουμε έγγραφα των προσεχών υποθέσεων ανεξαρτήτως σειράς, δηλαδή να καλύψουμε μια μέρα διαδικασίας με έγγραφα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν ξέρω οι άλλοι συνάδελφοι τί λένε. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα πάνω σε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το θέτω σαν προβληματισμό για να μην σας θέτω εκτός από ορισμένα που είναι κάπως ευαίσθητα, θα τα ξαναδιαβάσουμε άλλη μια φορά. Αλλά κατά τα άλλα θα τα διαβάσουμε μόνοι μας. Δεν θέλω να σας παιδεύω, το είπα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εννοείτε και τις προκηρύξεις; Το λέω γιατί οι προκηρύξεις μπορούν να διαβαστούν μετά από την εξέταση κάθε υπόθεσης, μόνο για τις προκηρύξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε να τα διαβάσουμε όλα και μετά τις προκηρύξεις αφού θα κάνετε χρήση, ο άλλος την αξιολόγηση και θα πει όπως λέει η προκήρυξη λέει εκείνο κι εκείνο. Εντάξει είμαστε πάλι, αλλά πρέπει να αναγνωσθούν για να ακουστούν διότι γράφονται, περνάνε διαδίκτυα κλπ. ετούτη εδώ η δίκη έχει μια δημοσιότητα πέραν της αίθουσας και το ξέρουμε. Γι αυτό είμαι και πολύ τυπικός. Δεν λέω ότι ανεγνώσθη το έγγραφο και το πετάω πέρα αλλά απ’ ότι είδατε το διαβάζω. Έτσι είναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Οπότε εκ των πραγμάτων αύριο δεν θα κληθεί μάρτυρας, δεν θα υπάρχουν καταθέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα δούμε. Δεν λέμε τίποτα αυτή την στιγμή. Επεξεργαστείτε το σαν πρόταση στο μυαλό σας και στο τέλος θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί. Ο κ. Καρατσώλης θα αργήσει 10΄λεπτά γιατί αυτή την στιγμή εξετάζεται για λόγους υγείας.
Κύριε Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να επιτραπεί κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να επιτραπεί. Αναθέτουμε την εκπροσώπηση στον κ. Παπαδάκη όλων εφόσον δεν συγκρούονται είπαμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει και μια κυρία μάρτυς η οποία έχει προσέλθει σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει προσέλθει, είναι η κ. Ευγενούλα Γεννηματά. Είναι από την υπόθεση Μπουλούκμπαση. Να εξετάσουμε και να διώξουμε την γυναίκα. Δεν έχει να πει πολλά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε ας ολοκληρώσουμε τις προκηρύξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την καλοσύνη να περιμένετε λίγο στην άκρη και θα σας φωνάξω. Έρχεται και ο κ. Αγιοστρατίτης. Ας διαβάσουμε την προκήρυξη. Είναι η υπόθεση Παλαιοκρασσά τις 17ης Ιουλίου 1992. Εάν είναι κάποιος μάρτυρας κάποιας υπόθεση μέσα στο ακροατήριο να βγει έξω εκτός από την κυρία βέβαια η οποία είναι σε άλλη υπόθεση, Μπουλούκμπαση.
κ. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
Η αλήθεια για τις συνθήκες θανάτου του τραγικού Α. Αξαρλιάν.
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ›.
ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.
Παρουσίασε πλαστογραφημένο κείμενο σαν πόρισμα νεκροψίας που δεν υπογράφεται από τον ιατροδικαστή που έκανε την νεκροψία, που γράφτηκε με το χέρι, που γράφει τη λέξη «εκκρικτικού› με δύο «κ› και «ι› (εκρηκτικού). Δεν υπάρχει υπογραφή.
ΑΘΗΝΑ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 1992
Οι αλλεπάλληλες απαγορεύσεις από τον εισαγγελέα της δημοσίευσης οποιασδήποτε ανακοίνωσης της 17Ν σχετικά με την απόπειρα ενάντια στον Παλαιοκρασσά και ο συνακόλουθος προκλητικός και χυδαίος μονόλογος του τύπου εναντίον μας μας υπαγορεύει τη σύνταξη του παρακάτω κείμενου για την αποκατάσταση της αλήθειας.
Ζητάμε από τον καθένα λόγω των ειδικών αυτών περιστάσεων της απαγόρευσης να το διαβάσει προσεκτικά και να προσπαθήσει να το κάνει ευρύτερα γνωστό στον κύκλο του με όποιο τρόπο θεωρεί πιο κατάλληλο.
Καταρχήν θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι σκοπός μας δεν είναι να αποσείσουμε τις ευθύνες μας για τον τραυματισμό του άτυχου Αξαρλιάν και τον άλλον τεσσάρων. Αυτές τις ευθύνες τις αναλαμβάνουμε πλήρως και εκφράσαμε τη θλίψη μας και τη συμπαράστασή μας από την πρώτη μέρα. ¶λλες όμως οι ευθύνες τραυματισμού και άλλες του θανάτου του.
Παράδειγμα, παρότι η περίπτωση είναι διαφορετική ο εισαγγελέας Ανδρουλιδάκης. Τον πυροβολήσαμε στα πόδια και αναλάβαμε την ευθύνη για τον τραυματισμό του. Η ευθύνη όμως του θανάτου του ένα μήνα μετά στο νοσοκομείο ανήκει στους γιατρούς όπως αποδείχθηκε ακόμα κι από τη δίκη που έγινε.
Επειδή κανένας από τους μεγαλόσχημους υπαίτιους της σημερινής βαρβαρότητας δεν κυκλοφορεί στην έρημο, οποιαδήποτε δυναμική ενέργεια εναντίον του εμπεριέχει ορισμένες πιθανότητες τραυματισμού περαστικών τρίτων. Χρέος μας και πάγια τακτική μας είναι να παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να ελαχιστοποιηθούν αυτές οι πιθανότητες κι ώστε να έχουμε - στη χειρότερη περίπτωση – ενδεχόμενα μόνο ελαφρά τραυματίες.
Αυτό κάναμε και στην πρόσφατη ενέργειά μας ενάντια στον Παλαιοκρασσά όπως εξηγήσαμε με λεπτομέρειες στην ανακοίνωση που στείλαμε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 19 Ιούλη γεγονός που πιστοποιείται από την ίδια την δράση μας μετά από 17 χρόνια δεν είχαμε ούτε έναν σοβαρά τραυματισμένο.
Αυτό θα είχε γίνει και σήμερα αν η αστυνομία δεν εμπόδιζε συστηματικά όλους όσους ήθελαν ή όφειλαν να παράσχουν στον άτυχο Αξαρλιάν τις πρώτες βοήθειες που χρειάζονταν και δεν τον άφηνε εσκεμμένα να αιμορραγεί επί 25 λεπτά το πεζοδρόμιο μέχρι να πεθάνει, για να μπορεί να το εκμεταλλευτεί πολιτικά εναντίον μας.
Την άποψη αυτή ότι δηλαδή η Ελληνική Αστυνομία είναι η κύρια υπεύθυνη για το θάνατο του τραγικού Αξαρλιάν, τεκμηριώσαμε αναλυτικά στην παραπάνω ανακοίνωση που η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ λογόκρινε και αρνήθηκε να δημοσιεύσει. Αποδεικνύαμε εκεί ότι ο άτυχος Αξαρλιάν δεν χτυπήθηκε από θραύσμα που προήλθε από την έκρηξη της ρουκέτας αλλά από τα τζάμια των μαγαζιών που εκτινάχθηκαν από την εκτόξευση της ρουκέτας.
Θα μας αντιτάξει ίσως κάποιος: εντάξει, πήρατε μέτρα αλλά μπορεί έστω και τυχαία ο Αξαρλιάν να χτυπήθηκε θανάσιμα είτε από θραύσμα της ρουκέτας είτε έστω από τα τζάμια και να πέθανε σχεδόν ακαριαία. Θα ήμασταν έτοιμοι να δεχθούμε κάτι τέτοιο αν υπήρχαν αποδείξεις. Και οι αποδείξεις είναι είτε τα επίσημα ιατρικά ντοκουμέντα που τεκμηριώνουν επιστημονικά την αιτία του θανάτου είτε οι ιατρικές προσπάθειες που έγιναν για να σωθεί, όπως γίνεται πάντα ακόμη και σε αυτούς που είχαν 7 σφαίρες σε ζωτικά όργανα του σώματός τους.
Όσον αφορά τα επίσημα ιατρικά ντοκουμέντα: σε αντίθεση με όλες τις άλλες ενέργειες όπου όταν εκτελείται κάποιος ή τραυματίζεται δημοσιεύονται από όλες σχεδόν τις εφημερίδες επίσημα ιατρικά ντοκουμέντα είτε αυτά είναι ανακοινωθέντα είτε πορίσματα νεκροψίας, εδώ επί πέντε μέρες από τις 14 Ιούλη που έγινε η ενέργεια μέχρι την Κυριακή 19 Ιούλη που θέσαμε το ζήτημα με την ανακοίνωσή μας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ καμιά απολύτως εφημερίδα δεν δημοσίευσε κανένα επίσημο ιατρικό έγγραφο που να καθορίζει τις αιτίες θανάτου.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 20 Ιούλη όχι μόνο αρνείται να δημοσιεύσει την ανακοίνωσή μας αλλά αποκρύβει με επιμέλεια αυτό το καίριο σημείο. Την επομένη την καταγγέλλουμε με καινούρια ανακοίνωση τις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ και ΑΥΡΙΑΝΗ προκαλώντας την να μας παρουσιάσει αυτό το επίσημο ιατρικό ντοκουμέντο το οποίο δεν είχε δημοσιευθεί πουθενά μέχρι τότε, δηλαδή μία βδομάδα μετά, στις 21 Ιούλη.
ΠΟΡΙΣΜΑ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΠΑΤΣΟ
Στις 22 του Ιούλη, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ παρουσιάζει ένα έγγραφο το οποίο αποκαλεί «πόρισμα› της νεκροψίας. Το έγγραφο αυτό αποτελείται από δύο μέρη. Ένα αντίγραφο πιστοποιητικού θανάτου του οποίου την ύπαρξη ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε και μία προσθήκη που είναι η μόνη που ενδιαφέρει αφού υποτίθεται ότι προσδιορίζει τα τραύματα και τις αιτίες του θανάτου, το καθαυτό «πόρισμα›.
Αυτό το «πόρισμα› είναι γραμμένο με το χέρι, είναι ανυπόγραφο. Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσιεύει φωτοτυπία αντίγραφου και όχι του πρωτότυπου αυτού του εγγράφου με μικρά γράμματα, από την μια για να προσδώσει κάποια εγκυρότητα με τις σφραγίδες και το έντυπο σε αυτό το πασιφανώς πλαστό έγγραφο κι από την άλλη για να μην μπορεί να το διαβάσει κανείς και αντιληφθεί αμέσως ότι πρόκειται για πρωτοφανή απάτη, για πλαστογραφημένο έγγραφο, χαλκευμένο στο πόδι την τελευταία στιγμή. Είναι πλαστό για τους εξής λόγους:
1) Αν υπήρχε γνήσιο πόρισμα γραμμένο στις 15 Ιούλη, δηλαδή την ημέρα της νεκροψίας, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ θα δημοσίευε, όταν την προκαλέσαμε, φωτοτυπία αυτού του πρωτοτύπου κι όχι αντίγραφου. Το πρωτότυπο αυτό θα έφερε αναγκαστικά την υπογραφή του ιατροδικαστή Εμμανουήλ Νόνα που έκανε την νεκροψία.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ παρουσίασε το αντίγραφο του «πορίσματος› σαν να οτ υπογράφει ο ιατροδικαστής Εμμανουήλ Νόνας ενώ δεν το υπογράφει. Υπάρχει απλά σφραγίδα του ονόματός του αλλά όχι υπογραφή με το χέρι. Αυτό θα το έβλεπε ο κάθε αναγνώστης αν η φωτοτυπία που δημοσίευση η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ήταν λίγο πιο μεγάλη.
2) Αυτός λοιπόν που έγραψε το καθ’ αυτό «πόρισμα› -προσθήκη σε αυτό αντίγραφο είναι άλλος και όχι ο ιατροδικαστής που έκανε τη νεκροψία. Κάτω από το αντίγραφο υπάρχει μία άλλη υπογραφή κάποιου που εργάζεται στο νεκροτομείο. Κατά συνέπεια αυτή η προσθήκη-«πόρισμα› ή γράφτηκε από αυτόν ή από κάποιον άλλον. Έχουμε δηλαδή ένα αντίγραφο ενός εγγράφου, του καθ’ αυτού «πορίσματος› γραμμένο με το χέρι ενός τρίτου χωρίς να παρουσιάζεται πουθενά το αυθεντικό, το πρωτότυπο ή φωτοτυπία του.
3) Αυτός λοιπόν ο τρίτος υποτίθεται ότι αντέγραψε πιστά όσα ήσαν γραμμένα στο πρωτότυπο. Κανένας όμως γιατρός δεν θα έγραφε ποτέ την λέξη «εκκρικτικός› με δύο «κ› και «ι› όπως φαίνεται καθαρά στη μεγεθυμένη φωτοτυπία (της φωτοτυπίας που δημοσίευσε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ). Λέξη που βγάζει μάτι και απέκρυψε με επιμέλεια η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με τα μικρά γράμματα. Μόνο ένας μπάτσος θα έγραφε κάτι τέτοιο και μάλιστα αν κάποιος άλλος του υπαγόρευε το «πόρισμα›-προσθήκη μάλλον τηλεφωνικά.
4) Σύμφωνα με το «πόρισμα› η νεκροψία έγινε την επομένη του θανάτου και προσδιορίζει χρονικά το θάνταο στις 16:10΄της προηγούμενης δηλαδή κατά προσέγγιση λεπτού. Χωρίς να είμαστε τελείως κατηγορηματικοί αφού δεν είμαστε ειδικοί, δεν νομίζουμε ότι είναι δυνατό μία νεκροψία που γίνεται την επομένη ενός θανάτου, να μπορεί να προσδιορίζει την ώρα θανάτου κατά προσέγγιση λεπτού και μάλιστα με τα τεχνικά μέσα και τους επιστήμονες που διαθέτει η ελληνική ιατροδικαστική υπηρεσία.
5) Όλα τα πορίσματα νεκροψίας προηγούμενων εκτελεσθέντων σε δυναμικές ενέργειες χαρακτηρίζονται από μεγάλη ακρίβεια. Καθορίζουν επακριβώς τα τραύματα που προκάλεσε η κάθε σφαίρα αν είναι διαμπερή ή τυφλά. Προσδιορίζουν τα όργανα που έπληξε η κάθε μία, το είδος των τραυμάτων τους, την πορεία της σφαίρας, ακόμη και τη φορά της (π.χ. από πάνω προς τα κάτω).
Το τραύμα που επέφερε το θάνατο και βέβαια τον αριθμό των σφαιρών. Τίποτα ανάλογο εδώ. Το «πόρισμα› μιλάει αόριστα για θραύσματα εκρηκτικού μηχανισμού. Ούτε πόσα θραύσματα είναι, ούτε από τι υλικό είναι φτιαγμένα, ούτε τις διαστάσεις τους, ούτε ποια όργανα χτύπησε κάθε θραύσμα. Ούτε η πορεία του. Η βιασύνη, η προχειρότητα και η αοριστία στην σύνταξή του σε αντίθεση με την ακρίβεια της ώρας θανάτου, 16:10΄είνα κραυγαλέες.
6) Επί πέντε μέρες από τις 14 Ιούλη μέχρι τις 19 Ιούλη που θέσαμε το ζήτημα καμία εφημερίδα δεν δημοσίευσε αυτό το «πόρισμα›. Αν πράγματι υπήρχε αυτό το επίσημο έγγραφο είναι προφανές ότι αν όχι όλες τουλάχιστον μία εφημερίδα θα το δημοσίευε, αφού καθόριζε επίσημα την αιτία θανάτου του άτυχου Αξαρλιάν όπως άλλωστε το έκαναν σε όλες τις περιπτώσεις εκτελεσθέντων ή τραυματισμένων στο παρελθόν.
7) Αν υπήρχε αυτό το «πόρισμα› αποκλείεται να το αγνοούσε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Κατά συνέπεια όταν στις 19 Ιούλη με την ανακοίνωσή μας θέταμε το ζήτημα και λέγαμε ότι ο άτυχος Αξαρλιάν χτυπήθηκε από τα τζάμια, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ θα μας αποστόμωνε βγάζοντάς το τότε, δηλαδή στις 20 Ιούλη αποδεικνύοντας ότι υπάρχει αντιτάσσοντας ότι άλλα λένε οι ιατροδικαστές για τις αιτίες.
Αλλά όχι μόνο δεν το έκανε αλλά επιπλέον αποκαλύπτει άθελά της ότι αγνοεί τις άλλες αιτίες του «πορίσματος› και άρα την ύπαρξή του όταν μας απαντά: «και τα τζάμια ποιος τα έριξε;›. Εδώ βέβαια γίνεται ολοκάθαρο γιατί η ΕΛΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ «παρουσιάζοντας› στις 20 Ιούλη την ανακοίνωσή μας αποσιωπά ακριβώς αυτό το σημείο που επισημαίναμε: την απουσία επίσημου ιατρικού ντοκουμέντου.
Αν έλεγε έστω και μία λέξη γι αυτό αποδεικνύοντας περίτρανα κι αποκαλύπτονταν ότι τέτοιο επίσημο ιατρικό ντοκουμέντο δεν υπήρχε στις 20 Ιούλη, δηλαδή 6 ολόκληρες ημέρα μετά.
Αντίθετα αποσιωπώντας το έδινε στην αστυνομία τα χρονικά περιθώρια να χαλκεύσει, να προσθέσουν με το χέρι βιαστικά και πρόχειρα τα αναγκαία και να έχουν το «πόρισμα›. Η σιωπή της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ήταν ένα δόλιο και αξιοθρήνητο τέχνασμα, μία ντρίπλα χάρη στην οποία δόθηκε η απαραίτητη πάσα στην αστυνομία για να χαλκεύσει το «πόρισμα›.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΝΕΚΡΟΨΙΑΣ
Τέλος κανένας απολύτως γιατρός του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ στον οποίο μεταφέρθηκε ο άτυχος Αξαρλιάν δεν υπογράφει κανένα απολύτως ιατρικό έγγραφο για τις αιτίες του θανάτου. Και είναι προφανές ότι μετά την περίπτωση Ανδρουλιδάκη και τις ευθύνες των γιατρών και εν μέσω δεκάδων καταγγελιών ότι δεν προσφέρθηκε καμία άμεση βοήθεια στον άτυχο Αξαρλιάν, οι γιατροί θα επιζητούσαν να υπογράφουν κάποιο επίσημο έγγραφο, ακόμη και για τη δική τους κατοχύρωση ότι δεν είχαν ευθύνες. Και όμως δεν υπέγραψαν τίποτε.
Παρότι οι σχέσεων των ιατροδικαστών με την αστυνομία είναι πασίγνωστες εν τούτοις ούτε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ούτε κανείς άλλος δεν μπόρεσε να παρουσιάσει το πρωτότυπο ή έστω φωτοτυπία του, υπογραμμένο από τον ιατροδικαστή που έκανε την νεκροψία. Έτσι μέχρι σήμερα κανείς δεν το έχει δει, καμία εφημερίδα δεν το έχει δημοσιεύσει, κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό του περιεχόμενο. Και είναι εύλογο ότι οποιοδήποτε άλλο παρουσιαστεί σήμερα 14 ολόκληρες μέρες μετά, δεν μπορεί να έχει καμία αξιοπιστία και εγκυρότητα.
Το συμπέρασμα είναι σαφές και αδιαμφισβήτητο. Όχι μόνο το «πόρισμα› της νεκροψίας που παρουσίασε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι πλαστογραφημένο αλλά επί πλέον η βιασύνη, η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά με τις οποίες κατασκευάστηκε – πάγιες άλλωστε αρετές της Ελληνικής Αστυνομίας – το καθιστούν ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Γι αυτό ανέλαβε να το παρουσιάσει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σε σμίκρυνση ώστε να μην μπορεί να το δει, να μην μπορεί να το διαβάσει ο αναγνώστης.
Όσον αφορά το φτηνό λογοπαίγνιο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ στις 22 Ιούλη με τον πρωτοσέλιδο πηχιαίο τίτλο «Μπάτσος στη 17Ν› και με πολύ πιο μικρά γράμματα από κάτω «από τους γιατρούς›, θα τους πούμε απλά ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι η μόνη εφημερίδα όπου στα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι δύο από τους σημαντικότερους συντάκτες της ήταν μπάτσοι, γραμμένοι κανονικά στις μισθολογικές καταστάσεις της αστυνομίας. Μπάτσοι που αποκαλύφθηκαν τυχαία και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ υποχρεώθηκε να τους δώσει. Ας προσθέσουμε ότι οι δύο αυτοί «συντάκτες› επί χρόνια δεν έχαναν ευκαιρία να μας κατακεραυνώνουν με πάση φύσεως επιχειρήματα, ιδεολογικά, πολιτικά, ιστορικά, ηθικολογικά κ.α.
Ας κρίνει λοιπόν ο καθένας πόσο αρμόζει ο ρόλος του τιμητή σε μία εφημερίδα που αποδεδειγμένα είχε επί χρόνια μέσα στο συντακτικό της προσωπικό δύο σημαντικά στελέχη της, που ήταν συνάμα πράκτορες της Ασφάλειας και που εξαναγκάστηκε να διώξει ότι πια αποκαλύφθηκαν τυχαία.
Τέλος σχετικά με την απουσία οποιασδήποτε παροχής άμεσης ιατρικής βοήθειας στον αιμορραγούντα τραυματία Αθανάσιο Αξαρλιάν που ήταν και ο μόνος που την χρειάζονταν άμεσα, και τις ευθύνες της αστυνομίας, δεν πρόκειται εδώ να επαναλάβουμε όσα γράψαμε αναλυτικά στην ανακοίνωση της 19 Ιούλη.
Θα αναφέρουμε μόνο δύο περιπτώσεις για λόγους συγκριτικούς. Ο Μποδοσάκης-Αθανασιάδης και ο Μπακογιάννης υπήρξαν στόχοι της 17Ν. Βρέθηκαν χτυπημένοι με 5 σφαίρες ο καθένας που είχαν πλήξει σημαντικά όργανα. Παρότι η κατάστασή τους ήταν πολύ χειρότερη από αυτή του Αθανάσιου Αξαρλιάν και δεν υπήρχε καμία πλέον πιθανότητα να κρατηθούν στη ζωή – για τον Αθανασιάδη οι γιατροί του ΥΓΕΙΑ που τον παρέλαβαν ανακοίνωσαν ότι τον παρέλαβαν ήδη νεκρό – και μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία όπου έφτασαν 15-20 λεπτά μετά την επίθεση, εν τούτοις έγιναν μία σειρά από επείγουσες ιατρικές ενέργειες από ομάδα γιατρών που δεν έγιναν στην περίπτωση του Αθανάσιου Αξαρλιάν.
Τους βάλανε αμέσως στο χειρουργείο και τους χειρούργησαν, τους έκαναν παράλληλα καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση, που συνεχίστηκε σ’ όλη την διάρκεια της επέμβασης αλλά και μετά από αυτήν έγινε επίσχεση της αιμορραγίας και αντικατάσταση του όγκου του αίματος.
Ανακεφαλαιώνοντας τα παραπάνω είναι πλέον ολοκάθαρα τα εξής συμπεράσματα: Όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα επίσημο ιατρικό ντοκουμέντο – είτε ανακοινωθέν λέγεται, είτε πόρισμα νεκροψίας, είτε όπως αλλιώς – που να προσδιορίζει τα αίτια θανάτου του άτυχου Αθανάσιου Αξαρλιάν τη μέρα του θανάτου ή την επόμενη.
Αλλά επιπλέον το κωμικό και διαφανές τέχνασμα της απόκρυψης αυτού του γεγονότος από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και της μετά δύο μέρες παρουσίασης του κουρελόχαρτου σαν «πόρισμα› νεκροψίας αποτελεί μία πρωτοφανή απάτη της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που έκανε την απουσία ακόμη πιο καθαρή.
Ο άτυχος Αθανάσιος Αξαρλιάν δεν τραυματίστηκε από τα θραύσματα της ρουκέτας και δεν πέθανε ακαριαία ή σχεδόν ακαριαία όπως ψευδώς αναφέρει το χαλκευμένο «πόρισμα› της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Τραυματίστηκε από τα σπασμένα τζάμια που εκσφενδονίστηκαν από τα αέρια της εκτόξευσης της ρουκέτας. Γι αυτόν τον τραυματισμό ποτέ δεν διανοηθήκαμε να αρνηθούμε τις ευθύνες μας και να εκφράσουμε από την πρώτη στιγμή την ειλικρινή μας θλίψη για το θάνατό του, παρότι δεν φέραμε την κύρια ευθύνη.
Ο θάνατος του Αθανάσιου Αξαρλιάν προήλθε επειδή το επεζήτησε η Ελληνική Αστυνομία. Τον άφησε εσκεμμένα αβοήθητο να αιμορραγεί επί 25 λεπτά εμποδίζοντας τον κόσμο να τον μεταφέρει όπως το ζητούσε, καθυστερώντας εσκεμμένα τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Γνωρίζοντας ότι αυτή η καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία.
Προήλθε επειδή η αστυνομία εμπόδισε την παροχή οποιασδήποτε ιατρικής βοήθειας ανάλογης με αυτήν που προσφέρθηκε στους ετοιμοθάνατους Αθανασιάδη και Μπακογιάννη. Την κύρια λοιπόν ευθύνη για το θάνατο του τραγικού Αθανάσιου Αξαρλιάν την φέρει η Ελληνική ΑΣΤυνομία.
Την τακτική αυτή της αστυνομίας που έχει γίνει πάγια σε ανάλογες περιπτώσεις υπαγόρευσαν οι οδηγίες των αμερικανικών και δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με αυτές σε περίπτωση τυχαίου τραυματισμού τρίτων πρέπει να μην προσφέρεται καμία βοήθεια σε αυτούς εν αντιθέσει με αυτή που προσφέρεται άμεσα στα θύματα-στόχους (βλ. Παλαιοκρασσά) για λόγους προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας.
Έτσι όποτε τηλεφωνήσαμε στο παρελθόν 15 λεπτά πριν από την έκρηξη ζητώντας να εκκενώσει η αστυνομία τους χώρους για να μην υπάρχουν θύματα ποτέ δεν το έκανε. ¶φησε π.χ. ελεύθερη την κυκλοφορία στη Βασιλίσσης Σοφίας όταν χτυπήσαμε τα γραφεία της ΕΟΚ ενώ θα μπορούσε να τη σταματήσει. Κι άφησε όλον τον κόσμο στο ξενοδοχείο Πεντελικόν αφού βέβαια έβγαλε έξω σιωπηλά το Σουφλιά και μερικούς επώνυμους.
Την κύρια λοιπόν ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας για το θάνατο του Αθανάσιου Αξαρλιάν προσπάθησε να αποκρύψει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με την πρωτοφανή απάτη που διέπραξε. Ήταν μία προσπάθεια παροχής ανεκτίμητης υπηρεσίας στην αστυνομία και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για λόγους που εμείς αγνοούμε.
Αθήνα
27 Ιούλη ΄92
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε να μην τα λέμε ένα-ένα, στη δικογραφία υπάρχει άλλη μια προκήρυξη η οποία ενδιαφέρει εμάς να διαβαστεί, είναι μια προκήρυξη που επιγράφεται «Μανιφέστο ‘92›. Δεν έχει αναγνωσθεί αυτή, υπάρχουν τρεις προκηρύξεις στην υπόθεση Παλαιοκρασσά, έχει αναγνωσθεί μία, αυτή που αναγνώστηκε είναι η δεύτερη, υπάρχει και μια τρίτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τις δύο τις αναγνώσαμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι, μιλώ για την άλλη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τούτη είναι άλλη.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σύνολο τρεις κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τούτη τέσσερις.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν ξέρω, αυτό το υστερόγραφο δεν το είχα δει εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, πέντε με το υστερόγραφο. Γιατί χθες διαβάσαμε?..
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι αυτή που έχει επιγραφεί «Μανιφέστο ’92, 17/11/92› προς το «ΠΟΝΤΙΚΙ›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, προς το «ΠΟΝΤΙΚΙ› δεν διαβάσαμε. Επομένως, θα μας τη δώσετε κ. Ραχιώτη. Την έχουμε κι εδώ. Λοιπόν, διαβάζουμε το υστερόγραφο.
κ. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
«Την Κυριακή όπως και τη Δευτέρα 19 Οκτώβρη, ο ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός ?ΩΧ FM? παρουσίασε σε δύο εκπομπές του διαρκείας μιας ώρας η κάθε μία, αυτό το κείμενο-καταγγελία μας. Γνωστοί δημοσιογράφοι το διάβασαν και το σχολίασαν. Ιδιαίτερη όμως σημασία έχει το γεγονός ότι ο ένας από αυτούς τους επώνυμους δημοσιογράφους υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας όλων όσων διαδραματίστηκαν στη γωνία Βουλής και Καραγεώργη Σερβίας αμέσως μετά την επίθεση της 14/7.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα διάβασε σε αυτή την εκπομπή ο δημοσιογράφος αυτόπτης μάρτυρας: α) οι αστυνομικοί εμπόδισαν τον κόσμο να βοηθήσει και να μεταφέρει τον Αθανάσιο Αξαρλιάν, β) το ασθενοφόρο ήρθε μετά από 25’, γ) ο άτυχος Θάνος Αξαρλιάν ζούσε και μιλούσε μέχρι και τη στιγμή που ήρθε το ασθενοφόρο, δηλαδή 25’ μετά τον τραυματισμό του, δ) αιμορραγούσε από τραύματα που είχε στα πλευρά του αλλά ο δημοσιογράφος δήλωσε ότι ρώτησε γιατρό ο οποίος του είπε ότι αν είχε αποκοπεί η αορτή ο Αθανάσιος Αξαρλιάν θα είχε πεθάνει αμέσως, δηλαδή σε διάστημα 2-3 λεπτών και ότι είναι αδύνατο να προσδιορίσει με τη νεκροψία που έγινε την επομένη, 15/7, τον χρόνο θανάτου κατά προσέγγιση λεπτού, 16:10 της 14/7.
Τέλος και σημαντικότερο όλων, ο δημοσιογράφος αυτός τηλεφώνησε στον ιατροδικαστή Νόνα ο οποίος ομολόγησε αβίαστα ότι το πόρισμα της νεκροψίας που δημοσίευσε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ το έγραψε αστυνομικός.
Μετά από αυτόν τον καταπέλτη εναντίον της η λαλίστατη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ετράπη σε άτακτο φυγή. Σε σχέση με τις δεοντολογίες και άλλα ηχηρά δεν έγραψε λέξη γι αυτές τις δύο συντριπτικές εναντίον της εκπομπές, όταν πια σε δεινή θέση. Μετά την ομολογία-κόλαφο εναντίον της, του ιατροδικαστή Νόνα, ή θα πρέπει να εξηγήσει γιατί εξαπάτησε τους αναγνώστες της παρουσιάζοντας ένα κουρελόχαρτο γραμμένο από αστυνομικό ως πόρισμα της νεκροψίας, ή θα πρέπει να σιωπήσει.
Σιωπώντας όμως ομολογεί ότι δεν μπορεί να απαντήσει, δηλαδή και πάλι ομολογεί έμμεσα ότι πράγματι εξαπάτησε τον κόσμο με σκοπό να αποσιωπήσει τις κύριες ευθύνες της Μητσοτακικής αστυνομίας για τον θάνατο του τραγικού Θάνου Αξαρλιάν. Επαναστατική Οργάνωση 17Ν. Αθήνα 22/10/92›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ραχιώτη, την ημερομηνία δώστε μας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: 17/11/1992.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλη να τη διαβάσουμε αυτή; Αφορά την υπόθεση; Διότι δεν είναι στα αναγνωστέα. Αυτό ρωτώ, αν είναι κάτι το οποίο να μας αφορά για την υπόθεση.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον πελάτη μου τον αφορά πλήρως κατά τη γνώμη μου γιατί περιγράφει τη δομή τέτοιων οργανώσεων, έχει συγκεκριμένες αναφορές για το αν είχαν αρχηγούς, πώς δούλευαν, οπότε αυτά για εμάς είναι πολύ σημαντικά για να αποδείξουμε ότι η κατηγορία συνολικώς είναι άσχετη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως λοιπόν αυτό πρέπει να το διαβάσουμε με τα γενικά έγγραφα, γιατί τώρα εδώ διαβάζουμε ακριβώς.....
Ν. ΛΙΒΟΣ: Στη συγκεκριμένη υπόθεση Παλαιοκρασσά, γίνεται μία μικρή αναφορά στην προκήρυξη αυτή αλλά είναι σε μετέπειτα χρονικό διάστημα. Οπωσδήποτε είναι αναγνωστέο έγγραφο και πρέπει να αναγνωσθεί, δεν τίθεται επ’ αυτού ζήτημα, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να γίνει τώρα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό λέω, να προσεχθεί στο γενικό πλαίσιο, όχι μόνο στο ειδικό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπάρχει μια προκήρυξη η οποία αναφέρει ρητά ότι η 17Ν δεν έχει αρχηγό, στοιχεία για τη δομή της δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό, μήπως πρέπει να τα διαβάσουμε μετά, με τα γενικά έγγραφα, για να μας εντυπωθούν εκεί που πρέπει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν έχουμε αντίρρηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σημειώστε το εσείς να μας το θυμίσετε. Δεν έχω καμία αντίρρηση, οτιδήποτε θέλετε να το διαβάσουμε και μάλιστα όπως λέτε είναι σημαντικό, λέει για δομές κτλ. Να τα δούμε. Εμείς θέλουμε όλα να τα δούμε και να ακουστούν όλα, όχι απλώς να τα ξεφυλλίσουμε.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αναγνώσθηκαν και οι τέσσερις προκηρύξεις;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αναγνώσθηκε αυτή στο τέλος που είπαμε ότι είναι γενικής φύσεως, δεν αφορά όμως την παρούσα υπόθεση Παλαιοκρασσά, αλλά γενικά τη δομή της Οργάνωσης και ο κ. Ραχιώτης ευλόγως θέλει να την αναγνώσουμε. Αυτή θα την αναγνώσουμε όταν πρέπει. Το κρατά υπό σημείωση και ο κ. Ραχιώτης και εμείς βέβαια, μη μας διαφύγει, να τη διαβάσουμε. Είναι σημαντικό κείμενο. Να ξέρουμε το στίγμα της Οργάνωσης κτλ. Τα θέλουμε αυτά, τουλάχιστον όπως αυτοπεριγράφεται η Οργάνωση.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Είχα επιφυλαχθεί επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα διαδικασίας στην υπόθεση Παλαιοκρασσά, να κάνω τα σχόλιά μου. Υπάρχουν βέβαια δύο ακόμα μάρτυρες οι οποίοι δεν έχουν εξετασθεί και των οποίων εχθές διατάξατε την βίαιη προσαγωγή. Δεν ξέρω αν αυτοί θα έρθουν, πάντως νομίζω ότι μπορώ τώρα, μετά την ανάγνωση των προκηρύξεων, να κάνω ένα σχόλιο.
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να ρωτήσω, ενόψει του ότι κατά τη διάρκεια της εκδικάσεως της υπόθεσης Παλαιοκρασσά, ο κατηγορούμενος κ. Κουφοντίνας ζήτησε συγνώμη από την κα Αξαρλιάν, θα ήθελα δι’ υμών να τον παρακαλέσω, να ρωτήσουμε εάν αυτά που ακούσαμε στις προκηρύξεις τώρα, τα οποία παρουσιάζουν μια άλλη άποψη τότε, μια άλλη στάση της Οργάνωσης στο ζήτημα Αξαρλιάν, εάν εμμένει σε αυτήν ή η συγνώμη του αφορά, όπως το είπε εδώ, την υπόθεση και την καινούργια στάση, την καινούργια εκτίμηση δηλαδή τη δική του, δεν μπορούμε να πούμε της Οργάνωσης, γιατί δεν το δέχονται οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, σε αυτό. Αυτό είναι το πρώτο σχόλιο.
Το δεύτερο, όσον αφορά τους χθεσινούς μάρτυρες: Μου έκανε εντύπωση ότι ενώ οι άνθρωποι αυτοί είχαν σπεύσει μετά το χτύπημα αυτό το συγκεκριμένο, μετά τη δολοφονία του Αξαρλιάν, από δική τους πρωτοβουλία, να καταθέσουν ό,τι γνώριζαν για το σχετικό περιστατικό καθώς και για τις προηγούμενες ημέρες και τα είπαν με πολύ αναλυτικό τρόπο τότε, τις περιγραφές, τα όσα είχαν δει, μου έκανε εντύπωση ότι κανένας από αυτούς ήρθαν εδώ, μερικοί εκ των οποίων μάλιστα με βίαιη προσαγωγή, δεν θέλησε να θυμηθεί, παρά ύστερα από βασανιστικές ερωτήσεις όλων ημών, τί ακριβώς είχε γίνει εκείνη την ημέρα και να μας πει αυτά που αυτονοήτως και με δική του πρωτοβουλία ο καθένας από αυτούς είχαν καταθέσει στις 14/7/1992.
Αυτή τη συλλογική αμνησία των μαρτύρων την αφήνουμε στην εκτίμηση του Δικαστηρίου σας. Ο κ. Παλαιοκρασσάς εξεταζόμενος αναφέρθηκε σε μια προκήρυξη της Οργάνωσης την οποία είχε στείλει μετά τη δολοφονία του αείμνηστου Μπακογιάννη, είναι η υπ’ αρ. 42 προκήρυξη της 11/10/89 στην οποία πράγματι η Οργάνωση αυτοπροσδιοριζόταν και έλεγε κάτι το οποίο ζήτησα, το πήρα ο ίδιος, δεν την είχα διαβάσει όπως έχω πει στο Δικαστήριό σας, ζήτησα και έχω τη σχετική περικοπή και νομίζω ότι ενόψει των όσων ακούσαμε σήμερα από τις υπόλοιπες προκηρύξεις που έστειλαν αμέσως μετά τη δολοφονία Αξαρλιάν, είναι χαρακτηριστική για να σας τη διαβάσω.
Λέει η Οργάνωση τότε, μετά τη δολοφονία του Μπακογιάννη:
«Έχουμε γράψει και άλλοτε ότι η δράση μας είναι ένοπλο αντάρτικο πόλης που χτυπάει επιλεκτικά διάφορους εχθρούς του λαού και όχι τρομοκρατία, που είναι η εξάσκηση βίας με κύριο στόχο τον εκφοβισμό πλατύτερων στρωμάτων, μια βόμβα μέσα στον κόσμο στην πλατεία Συντάγματος) Δεν χρειάζεται εδώ να σταθούμε ιδιαίτερα, γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι κανένας εργαζόμενος δεν τρομοκρατείται από τη 17Ν και ότι κανείς δεν κινδυνεύει›.
Υπάρχει και ένα πολύ ωραίο ρητό στην Παλαιά Διαθήκη: «εκ των λόγων σου κρινώσαι›. Έγινε προσπάθεια κατά τη διάρκεια της εξέτασης των μαρτύρων, να καταδειχθεί ότι η βία την οποία ανέπτυξε η Οργάνωση καθ’ όλα τα χρόνια της δραστηριότητάς της αλλά ειδικότερα στην υπόθεση Παλαιοκρασσά που μας ενδιαφέρει και στην περίπτωση αυτή, στόχευε επιλεγμένο θύμα και δεν αφορούσε περαστικούς, τυχαία θύματα. Βέβαια ξέρουμε ότι η βία όταν εξαπολύεται είναι πάντα τυφλή και δεν την ελέγχει κανείς. Υπάρχουν σχετικά βιβλία, υπάρχουν πολύ ωραία παραμύθια, ήδη από τον 18ο αιώνα που λένε ότι η σφαίρα άπαξ και φύγει από το όπλο, καθοδηγείται πλέον από το διάβολο.
Αυτό φαίνεται ότι έγινε και στην προκειμένη περίπτωση. Ή λοιπόν αυτό δεν ήταν βία, ή αυτό δεν ήταν επαναστατική βία. Η κα Παλαιοκρασσά, εξεταζόμενη αναρωτήθηκε εάν ήθελαν να σκοτώσουν μόνο τον άντρα της, γιατί δεν πήγαν να το κάνουν στο σπίτι τους που είναι σε βόρειο προάστιο, στην ερημιά, αραιοκατοικημένο. Μα η απάντηση προκύπτει από το είδος της επιθέσεως, από τη θεαματικότητά της. Η θεαματικότητα της επιθέσεως, το Σύνταγμα είναι η απάντηση.
Διότι άλλη δημοσιότητα παρέχει ο συγκεκριμένος τόπος της επιθέσεως και άλλος φυσικά εκείνος. Νομίζω λοιπόν ότι η συγκεκριμένη επίθεση, ο τόπος της επιθέσεως, αποτελεί την απάντηση στο ερώτημα αυτό της μάρτυρος. Έγινε επανειλημμένη προσπάθεια να διαπιστωθεί εάν ο Στυλιανός Κύλης, ο οποίος έχασε το μάτι του κατά την επίθεση αυτή και ο οποίος όπως είπαμε δεν είχε οπτική επαφή ο ίδιος με το σημείο της εκρήξεως, εάν αυτός ο οποίος πάτησε το μπουτόν και που προφανώς βρισκόταν στην οδό Βουλής είχε εκείνος οπτική επαφή με το τί γινόταν στην Καραγεώργη Σερβίας παρακάτω, εκεί δηλαδή που ήταν ο Κήλης και συγκεκριμένα στην είσοδο του ξενοδοχείου «ΑΣΤΡΟ›.
Εάν αυτός ο οποίος βρισκόταν εκεί στη Βουλή ή τέλος πάντων πάτησε το κουμπί για να εκτοξευθεί η ρουκέτα, μπορούσε να βλέπει ότι μπροστά στο «ΑΣΤΡΟ›, στην Καραγεώργη Σερβίας, αφού υπάρχει μια γωνία 90 μοιρών, υπήρχε άνθρωπος εκεί. Όμως αυτό το επιχείρημα κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, θα είχε βάρος εάν επρόκειτο μόνο για έναν δράστη και αυτός ο δράστης, ο ένας μόνο ήταν μόνος στην οδό Βουλής.
Όπως όμως γνωρίζουμε, εδώ όπως αποδείχθηκε, δεν είναι ένα χτύπημα που μπορούσε να γίνει από έναν δράστη, δεν ήταν ένας δράστης, ο κ. Τέλιος επιφυλάχθηκε να μας πει πόσοι ήταν και τί ακριβώς έκαναν, πάντως είναι σαφές ότι από έναν μόνο δεν μπορούσε να γίνει αυτό το χτύπημα και ότι αυτός ο ένας δεν μπορούσε να ήταν στην οδό Βουλής μόνο, είχε μάτια και αλλού. Γι αυτό υπάρχει η Οργάνωση, αλλιώς δε χρειαζόμαστε την Οργάνωση.
Η οργάνωση, το χέρι της μπορεί να ήταν στη Βουλής, το μάτι της μπορεί να ήταν στην Καραγεώργη Σερβίας το ένα. Το άλλο μπορεί να ήταν αλλού. Γι αυτό και εμείς, όταν θα έρθει η ώρα, θα διαφωνήσουμε με τον νομικό χαρακτηρισμό που έχει δοθεί περί απλής συνέργιας των υπολοίπων και θα υποστηρίξουμε ότι πρόκειται περί συναυτουργικής τελέσεως της πράξεως. Αυτά αργότερα, τα λέω όμως από τώρα.
Δεύτερον, δεν λαμβάνεται υπόψη σχετικά με την οπτική επαφή ότι εκεί που θα πέσει η ρουκέτα, όπως και αν έχουν τα πράγματα, μπροστά υπάρχει αυτό το κατάστημα «ΠΑΛΕΤΑ› το οποίο λόγω της φύσεως του προϊόντος που πουλάει, έχει βιτρίνες, τζαμαρία, τεράστια τζαμαρία και από την οδό Βουλής και από την οδό Καραγεώργη Σερβίας.
Υπάρχει κανένας χριστιανός που να πιστεύει ότι όταν θα εκτοξευθεί ρουκέτα με αυτό το ωστικό κύμα και με αυτές τις δυνατότητες που περιγράφει εδώ η πραγματογνωμοσύνη, δεν θα σπάσει η τζαμαρία και το ωστικό κύμα δεν θα εκτοξεύσει μαζί με τα θραύσματα που φυσικά θα υπάρχουν από τη ρουκέτα και όλη τη τζαμαρία προς όλες τις κατευθύνσεις που θα πάνε τα αέρια από το ωστικό κύμα; Δεν μπορεί αυτό, αναγκαία να το συνυπολογίζει, να το γνωρίζει μετά απολύτου βεβαιότητος ότι θα γίνει; Δεν χρειάζεται πιθανολόγηση γι’ αυτό.
Τέλος ως προς το ζήτημα της οπτικής επαφής ως προς τον Κύλη θα είχε νόημα από το επιχείρημα, αν επρόκειτο για ένα μόνο θύμα και όχι για περισσότερα, αν δηλαδή μόνο ο Κύλης είχε τραυματιστεί και κανείς άλλος. Αλλά εδώ όπως ακούσατε κ. Πρόεδρε η μάρτυς η κα Μεργούπη ήταν μπροστά ακριβώς, ήταν απέναντι στην οδό Βουλής. Για ποια οπτική επαφή μιλάμε για τον Κύλη, όταν υπήρχε άλλο άτομο ακριβώς μπροστά εκεί που εξερράγη η ρουκέτα.
Μάλιστα, υπενθυμίζω και είναι και το παράπονό μας αυτό να το ακούει και η άλλη πλευρά και καλά κάνει βεβαίως και υποστηρίζει τα παράπονά της για το βούλευμα, για το αμετάκλητο του βουλεύματος και εμείς έχουμε παράπονα για το αμετάκλητο του βουλεύματος και ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι ενώ στη συνάφεια, τη μία, τη νομική αναφέρεται η έκρηξη με σωματικές βλάβες και αναφέρονται όλα τα ονόματα και του κ. Κύλη, αργότερα όταν προστίθεται η απόπειρα ανθρωποκτονίας για τους υπόλοιπους, παραλείπεται ο Κύλης για ανεξήγητους σε εμάς λόγους.
Εμείς παριστάμεθα ως πολιτικώς ενάγοντες εδώ μόνο για τη σωματική βλάβη που προήλθε από την έκρηξη και όχι για την απόπειρα. Η Μεργούπη η οποία δεν παρίσταται εδώ ως πολιτικώς ενάγουσα, κατηγορούμενοι για απόπειρα ανθρωποκτονίας για τη Μεργούπη. Για μας δεν υπάρχει κατηγορία απόπειρας ανθρωποκτονίας για τον Κύλη διότι έχει παραλειφθεί και δεν μπορέσαμε να το διορθώσουμε.
