Τρελαμένη από τη μοναξιά, η ηθοποιός Τζένη Θεωνά, ως μία από τους 9 ήρωες που παρασύρθηκαν από την κατηφόρα της ζωής και τους πήρε ο δρόμος, μας μιλά για την παράσταση «Θα σε πάρει ο δρόμος».

Εννέα μικρές ιστορίες μοναχικών ανθρώπων, που - παρά τις τρικλοποδιές της παλιοζωής - επιμένουν, ξανασηκώνονται και συνεχίζουν, συνθέτουν το έργο του Σάκη Σερέφα, που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης έως τις 9 Απριλίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9.30 το βράδυ.

Άνθρωποι μιας σύγχρονης μεγαλούπολης, που τους βρήκαν τα δύσκολα στη μέση του δρόμου, ψάχνουν να βρουν παρηγοριά. Και αυτή τούς έρχεται πάλι από τον δρόμο. Δεν  το βάζουν κάτω. Πέφτουν και σηκώνονται ξανά, όσο δύσκολο και αν είναι. Ενσαρκώνοντας τη Ρούλα, η Τζένη Θεωνά συνθλίβεται από έναν χωρισμό και μιλά για το έργο και τη σημερινή  κατηφόρα της ζωής μας.

Ποια θέματα πραγματεύεται το έργο;

Τη μοναξιά, την απώλεια, την ελπίδα... ή την απώλεια της ελπίδας.

Μιλήστε μας για τις ιστορίες που το συνθέτουν.

Η Ρούλα, που έκανε το Παρθενώνας - Λευκός Πύργος ρυτίδα. Ο σουβλατζής, που δε σερβίρει καγκουρό. Η γυναίκα, που χώρισε με το ψυγείο της για την αγάπη μιας κουρούνας. Η πόρνη, που δε βγάζει έξω τα μάτια των αντρών. Το αγόρι, που φουμέρνει μόνο με «σωστές» γριές. Ο ρεσεψιονίστ, που φτιάχνει αποσκευές για Ανδρομέδα. Η γυναίκα, που σιχαίνεται τους φωνακλάδες κολιούς. Το κορίτσι, που έβλεπε τα τρένα να περνούν και ένα άλλο που απομακρύνθηκε 20 εκατοστά από τη Σελήνη.

Είναι ιστορίες ανθρώπων, που αφηγούνται μια στιγμή ορόσημο της ζωής τους, μετά από την οποία έπαψαν να είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Μια ιστορία που τους σημάδεψε. Έχουν πολύ θλίψη και πόνο, αλλά ιδωμένο μέσα από πολύ χιούμορ, ενίοτε πικρό, αλλά  χιούμορ.

Ποιο είναι το κοινό σημείο αυτών των ηρώων;

Το ότι όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης στον πόνο. Όλοι, εκτός από τον Μπούλη τον σουβλατζή, ο οποίος περισσότερο παρατηρεί τις ιστορίες των άλλων, τους συμβουλεύει και τις αφηγείται, κάνοντάς τες δικές του με έναν τρόπο.

Ποιες είναι οι δικές σας περιπέτειες στην παράσταση;

Η Ρούλα μιλά για έναν χωρισμό, από τον οποίο σημαδεύεται κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μου θυμίζει μία φράση από τη Μήδεια, «από εδώ και πέρα μόνη». Σου δίνει την αίσθηση ότι χωρίζει από κάθε ζωντανό.

«Η μοναξιά είναι το βαθύτερο δεδομένο της ανθρώπινης κατάστασης» σύμφωνα με τον Οκτάβιο Πας. Τί σημαίνει το να μπορεί κάποιος όχι μόνο να αντέχει τη μοναξιά, αλλά και να την απολαμβάνει;

Το ότι απολαμβάνει μία εσωτερική πληρότητα. Όμως, η μοναξιά είναι ωραία, μόνο όταν είναι εναλλακτική. Όχι όταν είναι η μόνη εκδοχή.

Όπως έχει εξελιχθεί η ζωή μας σήμερα, «μας έχει πάρει και μας ο δρόμος»;

Κατεξοχήν. Νομίζω ότι θέλει πολύ ψυχραιμία και αντίσταση, για να φρενάρεις και να δεις πού βρίσκεσαι ή πού θα ήθελες να βρίσκεσαι. Γιατί υπάρχει τέτοια απομόνωση, που λίγοι άνθρωποι ξέρουν πού μπορούν να φτάσουν ή πού θα ήθελαν να πάνε. Συνήθως, αφήνεις τον δρόμο να σε οδηγεί σε μία πεπατημένη πορεία. Δεν έχεις επιλογή.

Οι ήρωες του έργου πέφτουν και ξανασηκώνονται, με επιμονή να συνεχίσουν. Εμείς τί πρέπει να κάνουμε, για να ξανασηκωθούμε;

Πρώτον, να αποδεχτούμε ότι πέσαμε. Μπορεί και να μας έσπρωξαν, αλλά πέσαμε. Να κατευνάσουμε τον θυμό και να προσπαθήσουμε να αναθεωρήσουμε. Θέλει πολύ θάρρος σε μία κοινωνία να αναλογιστεί κανείς την ατομική του ευθύνη. Και, δυστυχώς, το αίσθημα της ατομικής ευθύνης δεν είναι και πολύ ανεπτυγμένο στην κοινωνία μας. Είμαστε θύματα μίας κατάστασης, την οποία όμως εμείς επιτρέψαμε.

Θα τα καταφέρουμε τελικά;

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. Εξαρτάται. Τί θέλουμε να καταφέρουμε; Θέλουμε να επανέλθουν οι μισθοί μας εκεί που ήταν; Να τα καταφέρουμε οικονομικά; Αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε οικονομικά, δε θα τα καταφέρουμε. Θα βυθιζόμαστε. Και όπως λέει και η Ρούλα: «Τί σου είναι ο άνθρωπος, ώρες ώρες πηγάδι χωρίς πάτο είναι!».

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι, σκηνικά – κοστούμια: Άσση Δημητρολοπούλου, φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου, βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού. Παίζουν: Νεκταρία Γιαννουδάκη, Τζένη Θεωνά, Εύα Κοτανίδη, Βασίλης Μαργέτης, Μαρία Σκαφτούρα (κάθε Τρίτη), Δώρα Στυλιανέση (κάθε Δευτέρα), Αντώνης Φραγκάκης.

Πληροφορίες

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – Γκαράζ, Πειραιώς 206, Ταύρος – Αθήνα, τηλ.: 210 3418550. Διάρκεια παράστασης: 90΄ χωρίς  διάλειμμα. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 10 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: στα ταμεία του Ιδρύματος (Δευτέρα – Παρασκευή: 11:00 - 14:00), στα καταστήματα Public (εκτός Αιγάλεω, Νέας Ερυθραίας και Αγίας Παρασκευής), με πιστωτική κάρτα: 210 3418579 (Δευτέρα – Παρασκευή: 11:00 - 14:00), στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης

[email protected]