Μια νέα θεραπεία που ανέπτυξαν επιστήμονες στις ΗΠΑ έδειξε ότι μπορεί να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα σε διάφορες μορφές καρκίνου. Τη θεραπεία ανέπτυξαν επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, οι οποίοι ανακοίνωσαν ότι έχουν ήδη αρκετά στοιχεία στα χέρια τους ώστε ναμπορέσουν σύντομα να ξεκινήσουν οι κλινικές δοκιμές.
Όπως αναφέρουν στην έκθεσή τους, τις τελευταίες δεκαετίες οι ερευνητές που ειδικεύονται στον συγκεκριμένο τομέα έχουν μελετήσει τη γενετική σύνθεση του καρκίνου και την έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων όγκων από διάφορες μορφές της ασθένειας, προκειμένου να ανακαλύψουν αν υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι στους οποίους μπορούν να επιτεθούν ώστε να τις αντιμετωπίσουν.
Παλαιότερη έρευνα είχε δείξει ότι ο δείκτης που φέρει την ονομασία CD47 εκφράζεται σε υψηλά επίπεδα στα καρκινικά κύτταρα και στα κύτταρα του αίματος και πως για να προστατευθεί στέλνει σήματα στο ανοσοποιητικό σύστημα και έτσι τα κύτταρα δεν καταστρέφονται. Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, αυτός ο μηχανισμός είναι συνήθης στον καρκίνο, ο οποίος τον χρησιμοποιεί για να εισβάλει στο ανοσοποιητικό, να κρυφτεί μέχρι να μεγαλώσει και τελικά να καταφέρει να περάσει απαρατήρητος.
Η επιστημονική ομάδα του Στάνφορντ κατάφερε να θεραπεύσει ποντίκια με λέμφωμα και λευχαιμία χρησιμοποιώντας ένα αντίσωμα που μπλοκάρει τον δείκτη CD47 και προτρέπει το ανοσοποιητικό να του επιτεθεί και να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Ακόμη, δοκίμασαν αυτή τη μέθοδο σε αρκετές μορφές καρκίνου (του στήθους, του εντέρου, του ήπατος, του εγκεφάλου και του προστάτη), προκειμένου να καθορίσουν με ακρίβεια την αντιμετώπιση του CD47 σε κάθε μία από αυτές.
Όπως διαπίστωσαν, κάθε φορά που μπλόκαραν το σήμα που στέλνει ο συγκεκριμένος δείκτης στο ανοσοποιητικό, τα μακροφάγα κύτταρα (ένας τύπος ανοσοκυττάρων που καταστρέφει τα βλαβερά κύτταρα και βακτήρια) σκότωναν τα καρκινικά, κάτι που δεν έκαναν χωρίς τη νέα θεραπεία. Τα αποτελέσματα αυτά είναι άκρως ενθαρρυντικά, ωστόσο οι επιστήμονες τονίζουν στην έκθεσή τους ότι το μικροπεριβάλλον ενός πραγματικού όγκου είναι ελαφρώς πιο πολύπλοκο από ό,τι εκείνο των όγκων που τοποθετούνται στα ποντίκια, γι' αυτό και θα πρέπει οι μελέτες να συνεχιστούν με προσοχή.
