ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ. Τώρα να μην λέμε περισσές κουβέντες, μάλλον δεν ωφελούν κανέναν μας. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια› κύριε μάρτυς.
Ν. ΚΑΝΤΣΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μιλάμε για ένα περιστατικό, ληστεία ΟΤΕ Πειραιά. Τί είχε γίνει εκείνη την ημέρα, δηλαδή 2 Μαίου 2001; Βάλτε περίπου δύο χρόνια πίσω από σήμερα.
Ν. ΚΑΝΤΣΟΣ: Εγώ τότε ήμουν εκεί προϊστάμενος στο κατάστημα του Πειραιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί κατάστημα ήταν αυτό;
Ν. ΚΑΝΤΣΟΣ: Κατάστημα του ΟΤΕ Πειραιά. Την ώρα που έγινε η ληστεία ήμουν στην άλλη έξοδο. Έχει δύο εξόδους το κατάστημα και δεν ήμουν μπροστά στο όλο σκηνικό, σε ότι έγινε. ¶κουσα μόνο τον πυροβολισμό. Απλώς δεν κατάλαβα ότι ήταν και πυροβολισμός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε κανέναν εσείς δράστη, πώς έγινε;
Ν. ΚΑΝΤΣΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά θα μας τα πουν οι άλλοι. Έχετε ερωτήσεις κ. Εισαγγελεύ, κ.κ. συνάδελφοι; Να πάτε στο καλό. Ο κ. Γεώργιος Γιαννακόπουλος. Κύριε Εισαγγελεύ, ξέρετε ότι τους έχουμε τιμωρήσει αυτούς; Ο κ. Βλάχος ακούει; Κύριε Εισαγγελεύ, ακούτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βεβαιότατα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι θα κάνουμε τώρα; Γιατί θα είναι μόνοι τους αυτοί. Δεν τους έχουν κοινοποιήσει, αλλά τι θα κάνουμε τώρα; Να τους τιμωρήσουμε; Ήρθαν μόνοι τους χωρίς βίαια προσαγωγή, χωρίς τίποτα. Μήπως πρέπει να επιληφθείτε κ. Εισαγγελεύ.
«Ορκίζομαι να πω την αλήθεια› κ. μάρτυς.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε ο κ. Γιαννακόπουλος.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δουλεύατε στην WACHENHUT;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Είμαι οδηγός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι θα πει WACKENHUT ξέρετε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι όνομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι όνομα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι όνομα κάποιου κυρίου που έκανε την εταιρεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα πει σκοπιά όμως στα γερμανικά.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, δεν το ξέρετε. Είναι όνομα λοιπόν του ιδρυτή της εταιρείας.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εργαζόσαστε εκεί χρόνια;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα είναι 3 χρόνια και κάτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε ήσασταν σχεδόν καινούριος.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Κάνα χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έργο κάνατε; Τι προσφέρατε στην εταιρεία;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δούλευα σαν οδηγός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε αυτά τα αυτοκινητάκια, τα βαν;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, τα βαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα γνωστά τα βανάκια που βλέπουμε που γράφουν WACKENHUT επάνω. Ναι. Και;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ήμουν οδηγός στην χρηματαποστολή στον Πειραιά όταν πήγαμε να πάρουμε τα χρήματα γύρω στις 14.30 η ώρα και τότε έγινε μια επίθεση από 2 άτομα. Ήταν ή 2 ή 3. Μπορεί να ήταν και κάποιος άλλος πίσω από το αμάξι. Αυτό δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Έφυγαν από τα καρτοτηλέφωνα που είναι έξω από το κατάστημα σε μια απόσταση 3-4 μέτρα περίπου. Ο ένας μπήκε μέσα στο κατάστημα και ο άλλος ήρθε στην πόρτα τη δικιά μου, στην πόρτα του οδηγού και καθόταν απέξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε λοιπόν τι έγινε μετά ταύτα. Ο άλλος ο συνάδελφος σας ο κ. Παναγιώτου, ήσασταν μαζί εκείνη την μέρα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Ο συνάδελφος μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έκανε αυτός εκείνη την μέρα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπήκε μέσα να πάρει τα χρήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα να πάρει τα χρήματα.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Λίγο πιο νωρίς. 10 λεπτά πιο νωρίς. Δεν θυμάμαι πόσα ήταν ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε μπει πιο νωρίς.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, είχε μπει πιο νωρίς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς δεν μπήκατε μέσα καθόλου.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στον ΟΤΕ μπήκα και βγήκα. Μπήκε ένας να πάρει τα χρήματα ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ώρα του συμβάντος λοιπόν ?
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Την ώρα του συμβάντος άνοιξε την πόρτα του ΟΤΕ για να βγει έξω. Εκείνη την ώρα από τα καρτοτηλέφωνα του ΟΤΕ έφυγαν 2 άτομα. Ο πρώτος που έφυγε τράβηξε το όπλο από μπροστά προς τα δω. Από το παντελόνι κάπου εδώ το είχε. Αυτό ήταν ένα πλατύ όπλο, το θυμάμαι πολύ καλά. Και μπήκε μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνοι που ξέρουν από όπλα το ζεσταίνουν πάνω τους το όπλο. Δεν τα βάζουν εδώ πέρα σε θήκες και σε τσέπες.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω αν το τράβηξε εδώ, το τράβηξε μπροστά από το παντελόνι από κάποιο σημείο. Μπήκε μέσα και ο δεύτερος ήρθε στο παράθυρο το δικό μου απέξω με το όπλο το οποίο σχεδόν ακουμπούσε πάνω στο τζάμι του αμαξιού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε σας.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, σε μένα. Ο δεύτερος. Με τον πρώτο δεν έχω επαφή μετά τι έγινε μέσα. Απλά άκουσα τον πυροβολισμό. Γιατί έχει τα τζάμια τα οποία δεν βλέπουν από έξω προς τα μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούσατε πάντως πυροβολισμό.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, το μπαμ το άκουσα. Ο δεύτερος ήταν έξω από το αμάξι με ένα όπλο το οποίο έχει μύλο. Ήταν με μύλο το όπλο. Αυτά τα δύο τα θυμάμαι πολύ καλά. ¶κουσα το μπαμ, πήρα το αμάξι και έφυγα γιατί το αμάξι είχε κι άλλες αξίες μέσα από άλλα σημεία, άλλα χρήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου τώρα, είδατε φυσιογνωμίες, είδατε πρόσωπα και πόσα πρόσωπα είδατε; Είπατε είδατε 3 άτομα. Ας αφήσουμε τα τρία άτομα. Αρχίζετε να εξατομικεύετε έναν – έναν. Αυτόν που μπήκε μέσα και ακολούθησε τον συνάδελφο σας τον κ. Παναγιώτου τον είδατε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Τον είδα, απλά δεν μπορώ να τον συγκρατήσω ακριβώς στο μυαλό μου γιατί έτρεξε πολύ γρήγορα την απόσταση αυτή. Κοιτώντας κιόλας να δω πότε θα βγει ο συνάδελφος μου έξω, δεν μπορούσα δηλαδή. Ήταν πολύ γρήγορη η κίνηση του. Ήταν ψηλός, είχε κοντά μαλλιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε πλάτη βλέπατε δηλαδή. Την πλάτη του βλέπατε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως έφυγε έτσι, έφυγε πολύ γρήγορα, πρόλαβα και τον είδα πολύ λίγο. Δεν τον είδα αρκετή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε τίποτα χαρακτηριστικά; Τι χρώμα μαλλιά; Κοντά είπατε.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν κοντά τα μαλλιά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι χρώμα είχαν;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι ήταν καστανά προς σκούρα. Κάπως έτσι ήταν. Είχε μουστάκι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα λέτε ότι είδατε την πλάτη.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον είδα όπως πέρασε από μπροστά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε και από μπροστά.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Απλά πέρασε πολύ γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να αναγνωρίσετε; Αν ξαναδείτε αυτό το πρόσωπο θα το γνωρίσετε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι 100%. Δεν μπορώ να το αναγνωρίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξαν τίποτα φωτογραφίες;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, μου έδειξαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε εφημερίδες;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είδα από εφημερίδες και από τον κ. Ανακριτή που είχα πάει να δώσω μια κατάθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε μια φωτογραφία ο κ. Ανακριτής ή πολλές μαζί;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μου έδειξε πολλές φωτογραφίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε κάποιον;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Περίπου κατά 60-70%.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον Βασίλη Ξηρό. Χωρίς να είμαι σίγουρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, άμα είναι 60-70% σημαίνει ότι δεν είμαστε σίγουροι.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν αστραπιαία η κίνηση και δεν μπόρεσα να τον δω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Αυτό είναι το ένα πρόσωπο. Το άλλο πρόσωπο; Αυτός δηλαδή που ήρθε και σας έδειξε το πιστόλι.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στο παράθυρο μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Φορούσε τζόκεϋ καπέλο, γυαλιά ηλίου, ήταν λίγο αξύριστος. Είδα φωτογραφίες, αλλά δεν μπορώ να αναγνωρίσω κάποιον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, καθόλου. Ήταν κατεβασμένο το τζόκεϋ, μαύρα γυαλιά. Είναι πολύ δύσκολο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χοντρός, ψηλός αδύνατος, παχύς;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στο ύψος το δικό μου. Τόσο πρέπει να ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς δεν φαίνεστε και πανύψηλος.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσο ύψος έχετε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: 1,75 περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, κανονικό ύψος θα έλεγα.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι τόσο, πρέπει να ήταν κανονικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανονικό ανάστημα. Δεν μπορείτε να θυμηθείτε κανέναν απ’ αυτούς. Αν δηλαδή τον δείτε, μπορείτε να τον αναγνωρίσετε τώρα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το τρίτο πρόσωπο;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό νομίζω ότι πήγε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Δεν πρόλαβα να το δω έτσι όπως έγιναν. Φοβήθηκα κιόλας έτσι όπως έγιναν. Και δεν έχει τζάμι το πίσω, είναι όλο κλεισμένο το αμάξι και ήταν ακριβώς στο πίσω μέρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και δεν πρέπει να έχει και τζάμια αυτό, έτσι;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ:Τώρα εκεί για την αναγνώριση που λέτε. Τον είδατε πόσο; Πολλή ώρα τον είδατε να περνάει από μπροστά σας;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δευτερόλεπτα. Έτρεξε τόσο γρήγορα. Ήταν αστραπιαία η κίνηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σ’ αυτές τις δουλειές μάλλον αστραπιαίες πρέπει να είναι οι κινήσεις. Αν βάλουν μερικούς που πάνε έτσι με το πάσο τους, δεν κάνουν τέτοια πράγματα.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε. Είχε πάρα πολύ κόσμο. Είναι πεζόδρομος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν και κόσμος. Πολύς κόσμος;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει ένα κολέγιο το οποίο σχολάνε τα παιδάκια 14:30 η ώρα. Ακριβώς δίπλα είναι το κολέγιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν και 14:25. Είχε βαρέσει το κουδούνι;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι εκείνη την ώρα σχολάνε, γύρω στις 14.30.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μέχρι να βγουν από τις τάξεις τα παιδιά, να κουβεντιάσουν ?
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έρχονται οι γονείς και τα παίρνουν. Είναι μικρά παιδάκια. Έχει κόσμο. Είναι και η καφετέρια δίπλα που πάντα έχει κόσμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, υπάρχει καφετέρια χωρίς κόσμο; Οι βιβλιοθήκες είναι άδειες.
Έχουμε ερώτηση κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι. Κύριε Γιαννακόπουλε έχετε πει όταν ερωτηθήκατε από τον Αστυνόμο ότι το πρόσωπο που κυνήγησε τον συνάδελφο σας μέσα στο κτίριο ήταν αδύνατος, ξανθός, με μουστάκι ξανθό. Μαλλιά ίσια, σηκωμένα από τον αέρα, χρώματος ξανθού.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνη τη στιγμή έτσι όπως ήμουν ταραγμένος δεν τα θυμόμουν καλά τα πράγματα. Έπρεπε να καθίσω λίγο να ηρεμήσω. Δεν μου είχε ξανατύχει εμένα τέτοιο πράγμα ποτέ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι λέτε εν πάση περιπτώσει; Ποια είναι η τελική σας άποψη;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η τελική μου είναι ότι τα μαλλιά του είχαν περίπου τόσο μήκος και όπως μερικές φορές τα ανακατώνει ο αέρας, λίγο ψιλοανακατεμένα. Ήταν καστανά προς σκούρα. Έτσι τον θυμάμαι. Όταν ήμουν πιο ήρεμος, τον θυμόμουν καλύτερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βελτιώνετε δηλαδή την κατάθεση σας;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Ήταν πιο καστανά τα μαλλιά του. Ήταν όχι ξανθά, ήταν πιο καστανά. Ήταν σκούρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από ποια οπτική γωνία είδατε εσείς και από ποια ο κ. Παναγιώτου; Και ο ήλιος πως φώτιζε τον χώρο θυμάστε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι δεν το θυμάμαι για τον ήλιο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι ο ήλιος δημιούργησε αυτή την ?
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για τον ήλιο δεν θυμάμαι πως φώτιζε τον χώρο. Είχε ήλιο. Δεν θυμάμαι αν ήταν πολύς ή λίγος. Απλά θυμάμαι ότι ο Παναγιώτου τον είδε με το πρόσωπο, εγώ τον είδα να περνάει έτσι από μπροστά μου όπως κάθομαι τώρα εδώ στο αυτοκίνητο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Παναγιώτου έχει λόγους να είναι εναντίον τους;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι κανέναν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπε όμως ότι έχει προβλήματα με την Υπηρεσία του.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Παναγιώτου νομίζω ότι είναι τα προβλήματα με την Υπηρεσία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον τραυμάτισε.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Μπορείτε να το ξαναπείτε; Αυτό δεν το κατάλαβα. Αν έχει πρόβλημα με ποιον;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν έχει λόγους ο κ. Παναγιώτου να είναι εναντίον του κ. Βασίλειου Ξηρού.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Και βέβαια όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μα τον τραυμάτισε. Δεν έχει λόγο; Ένας που σε τραυματίζει δεν είναι φυσικό να είσαι οργισμένος;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι φυσικό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επομένως έχει λόγους.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει λόγους. Απλά εγώ μπερδεύτηκα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως λοιπόν εκ τον λόγον τούτον ορμώμενος λέει αυτά που είπε; Τι λέτε εσείς που τον ξέρετε τον κ. Παναγιώτου;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όσο τον ξέρω όχι, δεν θα το έλεγα. Δεν θα έλεγε για κάποιον που δεν του έχει κάνει κακό ότι μου έκανε κακό γιατί είναι οργισμένος και ότι πρέπει να την πληρώσει κάποιος ο οποίος δεν έχει κάνει κάτι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε τίποτα άλλο να εξετάσουμε τον μάρτυρα.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Έχω μια ερώτηση. Το άτομο που σας πλησίασε με το πιστόλι που είπατε με τον μύλο στο τζάμι σε σχέση με το άτομο που μπήκε στην Τράπεζα ήταν πιο κοντό, πιο ψηλό, πιο παχύ, πιο αδύνατο;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν λίγο πιο γεμάτος από μένα.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Πιο ψηλός, πιο κοντός;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορεί να ήταν λίγο πιο κοντός. Λίγο, μπορεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μήπως θα μπορούσαν να εγερθούν οι αδελφοί Ξηροί, Σάββας και Βασίλειος, να δούμε και το ύψος τους;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την καλοσύνη; Να σηκωθούν λέει για να δουν το ύψος τους. Σηκωθείτε ένα λεπτό όρθιοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και οι δύο ιστάμενοι.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυς;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, ήταν πιο κοντός.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Καλώς.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως κ. συνάδελφε.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακούστε κ. μάρτυς. Έχετε δώσει μια κατάθεση. Προφανώς σ’ αυτή την κατάθεση μεταφέρθηκε η εικόνα την οποία είχατε συλλάβει κάτω από τις συνθήκες που αντιληφθήκατε τα γεγονότα.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μιλάτε λοιπόν για έναν άνθρωπο ψηλό, αδύνατο, αλλά με ξανθά μαλλιά που τα είχε σηκωμένα ο αέρας και ξανθό μουστάκι. Θέλω να μου πείτε πως η εικόνα αυτή την οποία είχατε τότε ταιριάζει με την εικόνα του Βασίλη Ξηρού όπως την έχουμε όλοι από το καλοκαίρι που τον είδαμε για πρώτη φορά.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν είπα ότι δεν είμαι 100% σίγουρος για τον Βασίλη Ξηρό.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πως με τις πιθανότητες αυτές που μας προσδιορίζετε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Από τις φωτογραφίες που είδα που μου έδειξε ο κ. Ανακριτής μοιάζει λίγο με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, μάλλον με το σώμα του έτσι όπως κινήθηκε και όσο πρόλαβα και τον είδα. Τώρα αυτό για τα ξανθά τα μαλλιά με το μουστάκι, σας είπα κάτι, ότι εκείνη τη στιγμή ταράχτηκα, ταράχτηκα πραγματικά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ανεξαρτήτως αν ταραχτήκατε ή όχι, μέσα στο μυαλό σας διαμορφώθηκε μια εικόνα ενός ψηλού, αδύνατου ξανθού. Η απορία μου είναι και γι’ αυτό επιμένω ότι η εικόνα του Βασίλη Ξηρού είναι σταθερή από τη μέρα που τον γνωρίσαμε όλοι από το καλοκαίρι. Ένα ψηλό, λεπτό παιδί, αλλά με κατάμαυρα μαλλιά. Μου διευκρινίζετε τώρα ότι το ανάστημα μόνο και το στυλ του σώματος είναι αυτό που σας ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε 60-70%.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είπα. Ότι ακόμα κι εκεί ταράχτηκα. Πώς να σας πω, όπως έγιναν όλα αυτά, με τα όπλα που είδα και όλα αυτά ταράχτηκα πραγματικά. Δεν ήξερα τι θα μου συμβεί.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς κ. Πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα άλλο. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Έχετε ερωτήσεις;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το χρονικό διάστημα που συνέβησαν αυτά μπορείτε να μας το προσδιορίσετε λίγο;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: 2-3 δευτερόλεπτα, 4. Έγινε πολύ γρήγορα. Ήταν αστραπιαίο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν εκείνη την ημέρα ή τις επόμενες μέρες σας έδειχναν τον δράστη θα τον αναγνωρίζατε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρω αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Θυμηθείτε όπως είδατε την σκηνή και σας έλεγαν το ίδιο βράδυ στην Αστυνομία ότι «ξέρετε κάτι, πιάσαμε έναν, είναι ο δράστης›. Αν ήταν ο δράστης εκείνη την μέρα θα τον αναγνωρίζατε;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είχα σοκαριστεί πολλές μέρες με αυτό που έγινε, με τα όπλα. Σας είπα ότι δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο. Πραγματικά φοβήθηκα, φοβήθηκα πάρα πολύ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πότε θα τον αναγνωρίζατε με περισσότερη σιγουριά; Τότε ή σήμερα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, αν τον έβλεπα καλύτερα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Με αυτό που τον είδατε.
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν μπορώ να τον αναγνωρίσω. Αφού σας είπα. Δεν μπορούσα να τον αναγνωρίσω. Ήταν αστραπιαίο. Πώς να τον αναγνωρίσω;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πείτε μου κάτι άλλο. Βιντεοκασέτα σας έδειξαν από την Τράπεζα;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μια τελευταία ερώτηση. Ο συνάδελφος σας ο κ. Παναγιώτου του έχει κάνει αγωγή η WACHENHUT ζητώντας αποζημίωση γιατί τον θεώρησε υπεύθυνο. Εσείς το γνωρίζετε αυτό;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Βέβαια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είθισται αυτό στο επάγγελμα σας, όταν κάτι δεν ακολουθείται κατά τους τύπους και κατά τους κανονισμούς που σας έχουν δώσει οι εταιρείες να στρέφονται εναντίον σας μέχρις ότου βρουν τους δράστες;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχετε ακούσει για άλλους συναδέλφους σας να τους έχει κάνει αγωγή η εταιρεία;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όσο καιρό είμαι εγώ όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο κ. Παναγιώτου ποιο ήταν το παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε κατά την εταιρεία για να στραφεί εναντίον του με αγωγή;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ότι δεν χρησιμοποίησε το BΡC. Είναι το ειδικό κουτί.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν δεν βρεθεί ο δράστης, ποιος θα αποζημιώσει τελικά την εταιρεία;
Γ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό δεν το ξέρω. Είναι της εταιρείας. Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό. Τι έχει υπογράψει η εταιρεία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλείται ο κ. Λεμπέσης Ιωάννης. Είναι εδώ. Ο Ταμίας της Τράπεζας νομίζω ήταν. Υπάλληλος του ΟΤΕ.
«Ορκίζομαι να πω την αλήθεια› κ. Λεμπέση.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς ήσασταν ταμίας ΟΤΕ.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ταμίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε εκείνη την ημέρα; Αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για ένα περιστατικό που έγινε, κάποια ληστεία κατά την κατηγορία στον ΟΤΕ Πειραιά στις 2/5/2001 το μεσημέρι.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Η ώρα ήταν περίπου 2:40 και έκλεινα ταμείο. Η χρηματαποστολή είχε πάρει τα λεφτά και εγώ συνέχιζα να κλείνω ταμείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσα λεφτά τους είχατε βάλει μέσα;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν θυμάμαι το ακριβές ποσό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος παραδίδει τα λεφτά; Ο διευθυντής;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ο υπεύθυνος, ο κεντρικός ταμίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εσείς πάντως.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Εγώ είμαι απλός ταμίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς δηλαδή είστε επιμέρους ταμίας. Πόσους ταμίες έχει εκεί;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Πέντε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε εσείς τα παραδίδεται και από εκεί και πέρα αυτοί κάνουν τις χρηματαποστολές.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Εγώ κάνω τη δουλειά του ταμείου μου να το κλείσω και τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κλείνετε δηλαδή τη δική σας διαχείριση ταμείου της ημέρας.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαντάζομαι ότι κλείνετε κάθε μέρα.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ναι κάθε μέρα για 30 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοντεύουμε;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Κοντεύουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε, οι Έλληνες από τότε που εγκαταλείψαν τη μεγάλη ιδέα, αντικαταστάθηκε με τη σύνταξη και το δάνειο. Αυτές είναι οι μεγάλες ιδέες τώρα!
Ας προχωρήσουμε. Τι αντιληφθήκατε περαιτέρω;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Αφού έφυγαν τα λεφτά προς τα έξω, εγώ δεν παρακολούθησα τι κάνει ο άνθρωπος της security που φεύγει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έφυγε λοιπόν ο άνθρωπος της security.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Έφυγε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παίρνοντας δυο σάκους; Πόσους;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δύο ή τρεις. Δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε λοιπόν ότι έφυγε.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Έφυγε. Μετά από 2 – 3 λεπτά ακούω ένα ποδοβολητό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τρέξιμο δηλαδή.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Και ενστικτωδώς σηκώνω τα μάτια μου, βλέπω τον άνθρωπο της security να τρέχει μπροστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε λοιπόν τον κ. Παναγιώτου να τρέχει.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Να τρέχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κρατώντας;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Τους σάκους. Φτάνοντας στο δικό μου ύψος πετάει τους σάκους κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεξιά ή αριστερά τους πέταξε; Ή τους άφησε πίσω;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Πίσω του. Και έφυγε προς την κλειστή πόρτα τη γυάλινη. Με το πέσιμο των σάκων από το άτομο που ακολουθούσε από πίσω, ακολούθησε πυροβολισμός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας ή δύο; Από τι απόσταση πυροβόλησε το άλλο άτομο;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δύο με τρία μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είδατε εσείς με τα μάτια σας;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Επειδή ήταν ακριβώς μπροστά μου το είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είδατε λοιπόν και ήταν πράγματι μπροστά σας, στο οπτικό σας πεδίο. Είδατε από δύο – τρία μέτρα;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Εκεί περίπου το υπολόγισα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το όπλο του που το είχε στραμμένο; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ήταν ίσια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε πως πήγε στο πόδι;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν είμαι γνώστης των όπλων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως κλωτσάνε αυτά τα πράγματα αν δεν τα ξέρει καλά κανένας; Μήπως πάνε προς τα κάτω; Ξέρετε, τα πρώτα μας προβλήματα με αυτά τα πιστόλια ήταν ότι πυροβολάγαμε το κεφάλι για να χτυπήσει την κοιλιά! Ξέρετε από όπλα;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν ξέρω από όπλα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας τα αφήσουμε αυτά. Αλλά θέλω να δω τι παρατηρούν οι μάρτυρες. Κάνουμε πραγματεία περί μαρτύρων σε αυτό εδώ το Δικαστήριο, θέλουμε δεν θέλουμε. Είδατε λοιπόν ότι πυροβολούσε προς τα ίσια.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Εγώ το είδα ίσια. Τώρα εάν ήταν προς τα χαμηλά δεν το κατάλαβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα πυροβολισμό;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο παθών ο κ. Παναγιώτου έπεσε; Τον είδατε να πέφτει;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Όταν πέρασε ο κ. Παναγιώτου δεν έχω οπτικό πεδίο και έπεσε πάνω στη γυάλινη πόρτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει δεν το βλέπατε. Αυτό τον οποίο πυροβόλησε τον είδατε εσείς καθόλου; Σαν άνθρωπο;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Φυσιογνωμικά τον είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μου τον περιγράψετε.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ήταν γύρω στο 1.75, είχε μουστάκι, κοντά μαλλιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξανθά; Μελαχρινά;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Μελαχρινός. Ήταν από το καστανό προς το μελαχρινό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή σκούρα καστανά.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Και χωρίστρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που ήταν η χωρίστρα; Δεξιά; Αριστερά;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Αυτό δεν το θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως χωρίστρα υπήρχε.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε ένα σωρό φωτογραφίες βέβαια μόλις άρχισαν οι συλλήψεις, πήγατε και στον ανακριτή ενδεχομένως κι εκείνος να σας έδειξε. Αναγνωρίσατε κάποιο άτομο;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Τι να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν αναγνωρίσατε. Εγώ δεν θέλω να μου πείτε πράγματα τα οποία δεν με ενδιαφέρουν. Τι αναγνωρίσατε και μετά θα δούμε κι εδώ αν αναγνωρίζετε κανέναν.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Τι να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι αναγνωρίσατε όταν σας έδειξαν φωτογραφίες;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Μου έδειξαν αρκετές φωτογραφίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι είδατε; Ποιον είπατε;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Φυσιογνωμικά από ότι είδα ο Βασίλης Ξηρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 100%; 70%;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Αλλά φυσιογνωμικά από το πρόσωπο και από τα μάτια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να τον δείτε τώρα; Ρίχνετε μια ματιά να μου πείτε ποιος είναι.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Έχει μαλλιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλιώς είναι ο ίδιος; Ποιος είναι;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν έχω μεγάλη βεβαιότητα. Δεν μπορώ να το πω. Αλλά φυσιογνωμικά φέρνει προς αυτόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να είναι όμως και κάποιος άλλος.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Όταν μακιγιαριστείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα φτιαχτείς λιγάκι, εντάξει. Δεν έχω τίποτα άλλο.
Ο κ. Εισαγγελεύ έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το άλλο άτομο που είδατε το θυμάστε να το περιγράψετε;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Ποιο άτομο; Που καθόταν απ’ έξω; Δεν είδα πολλά πράγματα, είδα κάποιους απ’ έξω που κάθονταν, αλλά δεν μπορούσα να δω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν τον θυμάστε;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Δεν τον θυμάμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θυμάστε τι μαλλιά είχε;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Είδα κάποιο άτομο που καθόταν απ’ έξω που είχε προς το γκρίζο τα μαλλιά του, μακριά μαλλιά γκρίζα. Δεν ξέρω αν ήταν αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μαρκής έχει τον λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είδατε τη σκηνή. Το είπε ο φερόμενος ως παθών –να το πούμε έτσι- αλλά μέσα στη σύγχυσή του μπορεί και να μην είναι έτσι τα πράγματα. Θέλω να με βεβαιώσετε γι’ αυτό το πράγμα: Πρώτα πυροβολήθηκε και άφησε τους σάκους ή είχε τους αφήσει ήδη;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Είχε αφήσει ήδη τους σάκους πίσω του.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή ο δράστης –ο όποιος δράστης- θα μπορούσε να τους έχει πάρει και να φύγει χωρίς να πυροβολήσει;
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Βεβαίως.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει ερώτηση; Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς από ότι κατάλαβα εσείς ήσασταν ταμίας και είχατε απέναντί σας το διάδρομο. Κατάλαβα σωστά; Μάλιστα. Είδατε τον υπάλληλο της WACKENHUT να τρέχει και από πίσω του να τρέχει ένας ένοπλος. Τον πυροβολεί, με το που ακούει τον πυροβολισμό πέφτετε κάτω.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Χαμήλωσα.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Και αμέσως μετά ξανασηκώνεστε για να δείτε να παίρνει το σάκο και να απομακρύνεται ο δράστης.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Γύρισε με κοίταξε.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Σας κοίταξε κιόλας.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Βεβαίως. Κοίταξε εμένα, κοίταξε και τον άλλον που ήταν στο λογιστήριο, έβαλε το πιστόλι στη ζώνη, πήρε τους σάκους και έφυγε.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Μπορώ να εννοήσω από αυτά που λέτε ότι είχατε αρκετά καλή ευκαιρία, δηλαδή τον είδατε πρόσωπο με πρόσωπο.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Τον είδα. Έχουν περάσει και 2 χρόνια και αλλάζουν όλοι. Και εγώ έχω αλλάξει.
κ. ΒΛΑΧΟΣ: Σαφέστατα κ. Μάρτυς αυτό ακριβώς εννοώ κι εγώ. Σας ευχαριστώ.
Ι. ΛΕΜΠΕΣΗΣ: Παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει αυτό θα χρησιμοποιηθεί για άλλη ιστορία. Πηγαίνετε στο καλό.
Ο κ. Αντωνάκος Λεωνίδας. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει το κατηγορητήριο για μια ληστεία στον ΟΤΕ Πειραιά 2/5/2001. Εσείς που βρισκόσασταν για εκείνη την ημέρα;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Εγώ είμαι υπάλληλος στον ΟΤΕ και είμαι στο χώρο έξω από το ταμείο βέβαια και εκδίδω αντίγραφα των λογαριασμών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου εκείνη την ημέρα κατά το μεσημεράκι τι είδατε, που δεν συμβαίνει κάθε μέρα στον καθένα.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ως συνήθως έρχεται η αποστολή, το αυτοκίνητο που παραλαμβάνει τα χρήματα, κατεβαίνουν κάτω είτε ο ένας υπάλληλος της security είτε και οι δυο μαζί και ο οδηγός καλώς ή κακώς και εισπράττουν τα χρήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για μεταφορά. Που τα πάνε;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Τα χρήματα αυτά εισπράττονται από τα ταμεία, παραλαμβάνονται, υπογράφουν τα σχετικά βιβλιάρια παραλαβής και ομού και οι δυο συνήθως –όπως θυμάμαι βέβαια- για ασφάλεια πάνε στο αυτοκίνητο μέσα. Δεν ξέρω αν υπάρχει και πολλές φορές τρίτος, για περισσότερη ασφάλεια.
Από ό,τι θυμάμαι βέβαια μπήκε ο ένας μέσα υπάλληλος με τους κενούς σάκους πλέον για να παραλάβει τα χρήματα. Τα παρέλαβε. Εγώ ήμουν έξω γιατί την ώρα εκείνη έχουμε κλείσει τις συναλλαγές με το κοινό και απλώς κάτι τακτοποιούσα. Είδα να βγαίνει έξω, ήταν μόνος του τη φορά εκείνη ο ένας υπάλληλος που παρέλαβε τα χρήματα. Μόνος του ήταν την ώρα εκείνη, δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν υπήρχε δεύτερος. Δεν διέθεσε η υπηρεσία; Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι ο κ. Παναγιώτου.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Παρέλαβε τα χρήματα και βγαίνοντας έξω... Η πόρτα βέβαια υποτίθεται ότι είναι κλειστή, όταν μπαίνουν μέσα κλείνουν την πόρτα. Γιατί εμείς έχουμε κλείσει το κατάστημα. Μπαίνοντας ο υπάλληλος ως είθισται κλείνει την πόρτα να μην μπει κανένας τυχαίος π.χ. να πληρώσει λογαριασμό.
Βγαίνοντας έξω βλέπω να τρέχει με τους δυο σάκους που κρατούσε και να ξαναμπαίνει μέσα και από έξω με το πιστόλι κάποιος, μετά κάπως τον είδα, τον απειλούσε «¶σε τα χρήματα – τα χρήματα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του έλεγε «¶σε τα χρήματα›;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι. Δηλαδή με βροντερό τρόπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, δεν θα του έλεγε «σας παρακαλώ αν έχετε την ευγενή καλοσύνη αφήστε τα χρήματα›! Θα φώναζε.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Βέβαια. Για να δημιουργήσει θόρυβο, για να δημιουργήσει καταστάσεις αυτές που πρέπει και όλοι οι ταμίες απέναντί μου που είδα εγώ, έσκυψαν γιατί κάποια στιγμή είχε έτοιμο το χέρι. Δηλαδή μπαίνοντας μέσα και το χέρι να δείξει να καταλάβουν πρώτα οι υπάλληλοι, εμείς, ότι κρατούσε πιστόλι.
Στη συνέχεια κάθισε ο σεκιουριτάς βέβαια, ο υπάλληλος τα χρήματα και στη συνέχεια πήγαινε προς την είσοδο, μας καλύπτει μια είσοδο τζαμαρία, ταμία και οι υπόλοιποι χώροι συναλλαγών, θέσεις εργασίας που λένε κλπ. Μπαίνοντας μέσα πυροβόλησε, έπεσε κάτω από τη μέσα πλευρά, έσπασε η τζαμαρία η μια πλευρά, έγινε θρύψαλα και στη συνέχεια αιμόφυρτος έπεσε κάτω, τον παρέλαβαν ορισμένοι συνάδελφοι εκεί, του έδεσαν το πόδι μέχρι που να έρθει η Αστυνομία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός με το πιστόλι τι έκανε;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: (Δείχνει) Εγώ ήμουν εδώ, ο χώρος μου είναι εδώ και κάθομαι εδώ, μόλις βέβαια πυροβόλησε άφησα τα έγγραφα που είχα και ξαναπήγα μέσα λέω «τώρα τι να καλυφθώ, δεν είμαι κανένα μυρμήγκι να καλυφθώ› και απλώς καθόμουν και κοίταζα.
Αλλά ιδού όμως η απορία: δεν είχε αυτό που σου προκαλεί φόβο. Ένας άνθρωπος που φοβάται το δείχνει στο πρόσωπο και φοβάσαι κι εσύ κατ’ επέκταση δηλαδή σε αντανάκλαση. Είχε ένα ύφος δηλαδή δεν είχε φόβο. ¶μα δεν έχεις φόβο θα έχεις μειδίαμα ή δεν ξέρω τι, δηλαδή «είμαι ελεύθερος και κάνω ό,τι θέλω, δεν με φοβίζει τίποτα›.
Σας τα λέω όπως τα αισθάνθηκα γιατί έχει σημασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας ακούω όπως τα ζήσατε.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Γιατί ο φόβος προκαλεί το φόβο. Ο φόβος της ληστείας είναι άλλου είδους φόβος, υπήρχαν οι προϋποθέσεις, υπήρχε το όπλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρ’ όλα αυτά δεν φοβηθήκατε;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Αισθάνθηκα το φόβο αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό γιατί τον είδα κατά πρόσωπο, ήταν δίπλα μου ακριβώς.
Δεν κοίταξα καθόλου έξω, δεν πρόσεξα έξω, γινόταν συμφερτός, αυτοκίνητα, κορναρίσματα κλπ., εξαφανίστηκαν τέλος πάντων, δεν είδα τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν ο κ. Ατρόμητος ο οποίος πέρασε από δίπλα σας.
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε καλά;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι στο πρόσωπο τον είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάποια στιγμή έβγαιναν κάτι φωτογραφίες, δεξιά – αριστερά. Πήγε το μυαλό σας εκεί εσάς ότι μπορούσε κάποιο από αυτά τα πρόσωπα να έχει σχέση με τη ληστεία;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Οι φωτογραφίες δεν δείχνουν το αντικείμενο, δηλαδή μετά από 2 χρόνια γιατί αλλάζουμε. Καμιά φορά μέσα σε μια μέρα γερνάμε, τα μαύρα μαλλιά γίνονται άσπρα. ¶λλαξαν πολλά πράγματα και τώρα δεν είμαι σε θέση να ανταποκριθώ στο αν κάποιος είναι συγκεκριμένα αυτός. Πολύ ελάχιστα χαρακτηριστικά μπορεί να συγκρατήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε που είδατε εσείς τις φωτογραφίες, σκεφτήκατε ποιος μπορεί να είναι από όλους, ή είπατε «δεν μοιάζει κανένας από αυτούς›;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Μα όταν με κάλεσε ο κ. Ζερβομπεάκος...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε φωτογραφίες;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Έδειξα κάποιον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε πολλές φωτογραφίες;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Πολλές. Κάποια βέβαια λέω «μοιάζει κάπως› αλλά αυτό δεν σημαίνει, δεν είχε μουστάκι όταν έγινε η ληστεία φορούσε μουστάκι και είχε με κοντά μαλλιά. Τώρα άλλαξαν τα πράγματα.
Αλλά κάπως, στο περίπου, 60% - 70% να μην πούμε και 100%. Γιατί άλλαξαν πολλά στο πρόσωπό του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον γνωρίσατε ότι είναι;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Μου είπε ότι είναι ο Βασίλης Ξηρός. Εγώ δεν ήξερα το όνομα, μου το είπε βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον Βασίλη αναγνωρίσατε ή τον Σάββα εκεί στον ανακριτή;
Λ. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κατηγορία αυτή δεν είναι για τον κ. Σάββα Ξηρό. Τι έχετε αναγνωρίσει στον κ. ανακριτή τον Σάββα ή τον Βασίλη;
Μάλλον, ρίχνετε μια ματιά πίσω, ποιον γνωρίζετε τέλος πάντων σήμερα; Πηγαίνετε και λίγο πιο κοντά, δεν πειράζει, όχι μέσα δεν θα περάσετε.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Τέλος πάντων, αυτός είχε ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος από όλους, δεν κοιτάξατε; Βλέπετε τώρα ή δεν βλέπετε;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Δεν βλέπω, έχω και γυαλιά για τη δουλειά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία, για κοιτάξτε, πάτε και λίγο πιο κοντά, πάτε εκεί μέχρι τους αστυνομικούς πιο κάτω. Μην φοβάστε, όπως είδατε εμείς βγάλαμε και τα γυαλιά, τα βγάλαμε όλα, δεν είναι, για όνομα του θεού, κατηγορούμενοι είναι οι άνθρωποι.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Θέλετε να σας πω συγκεκριμένα ποιο άτομο είναι; Γιατί δεν ξέρω και ονόματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θέλω ούτε ονόματα, ούτε τίποτα. Αν σήμερα αναγνωρίζετε κανέναν από τους 18;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Μια μεταμφίεση, τώρα με τα δεδομένα τα σημερινά, καμιά φορά βλέπουμε τον Μητσικώστα και είναι καταπληκτικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κάνουμε εδώ στον κ. Μητσικώστα διαφήμιση, δεν το έχει ανάγκη άλλωστε αυτός.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Τώρα να πούμε ένα όνομα, δηλαδή να σας πω συγκεκριμένα, να σας δείξω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι – ναι.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Δεν είναι τιμή μου να δείχνω κιόλας πρόσωπα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να μην πει κ. Πρόεδρε το όνομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν ξέρετε, μην λέτε, τι σας πω.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Όχι, κοιτάξτε να σας πω ...
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ μας εκπλήσσετε μ’ αυτή την παρατήρησή σας. Ο Πρόεδρος είπε να δείξει, τώρα ξαφνικά να μην δείξει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε να αφήσουμε και τον κ. Εισαγγελέα, όπως αφήνουμε κι εσάς να κάνετε όλοι τη δουλειά σας.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Πρέπει να τονίσουμε όμως τον τρόπο πράγματι που γίνεται η εξέταση των μαρτύρων. Είναι καταπληκτικά χαρακτηριστική αυτή η παρατήρηση του Εισαγγελέως ο οποίος κατά τα άλλα επέμενε πάντα, δείξτε μας, έστω λίγο, 1%, 10% και εδώ ξαφνικά λέει, εάν δεν θέλει, ας μην δείξει. Είναι εντυπωσιακή αυτή η μετατροπή, όταν ο μάρτυρας έχει δυσκολίες να αναγνωρίσει, έχει μάθει και η Εισαγγελία πλέον να τον προφυλάσσει για να μην εκτίθεται η αναγνώριση, έτσι όπως λέει και με το κατηγορητήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε μάρτυς γυρίστε σ’ εμένα, δεν τελειώσαμε μαζί. Εδώ στον κ. Ανακριτή, τον κ. Ζερβομπεάκο, θυμάστε ποιο όνομα είπατε, αλλιώς θα σας το διαβάσω.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Το έχετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι είδατε κάποιες φωτογραφίες λέτε και ποιον είπατε;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι, ανέφερε ο κ. Δικαστής για κάποιο Σάββα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον Σάββα είπατε. Σήμερα έχετε διαφορετική γνώμη, να μου πείτε για κάποιον άλλον, πέστε. Εγώ θα τα εκτιμήσω όλα αυτά τα πράγματα.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Τα ονόματα δεν τα ξέρουμε, γιατί δεν βρεθήκαμε στην κολυμπήθρα να μάθουμε το όνομα, ούτε έχουμε καμιά σχέση, ούτε πρόκειται να έχουμε καμιά σχέση εμείς με τον κάθε κατηγορούμενο. Απλώς από ονόματα ακούσαμε, λέγεται τάδε ή τάδε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε φωτογραφίες και εσείς λέτε, ότι εγώ αναγνωρίζω τον Σάββα. Σας έδειξε ή δεν σας έδειξε;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι. Επειδή εγώ ανέφερα κάποιο όνομα, απλώς γιατί μου είπε, αυτός είναι ο Σάββας Ξηρός. Λέω, μοιάζει λιγάκι, γιατί όλοι μπορεί να μοιάζουμε και οι ξανθοί γινόμαστε μελαχρινοί και με μουστάκι και χωρίς μουστάκι και με μούσια και οτιδήποτε μπορεί να το κάνουμε. Γιατί μια κατηγορία τέτοια ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό κ. μάρτυς λέγεται καιρός ευμετάβολος. Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να ρωτήσω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε, Λεωνίδας έτσι;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι, Λεωνίδας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σπαρτιάτης είστε;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Όχι τελείως, δεν είμαι τόσο Σπαρτιάτης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μανιάτης.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Μανιάτης βέβαια, η καταγωγή είναι από εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Αντωνάκο, το κατάστημα έχει κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Νομίζω διαθέτει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λειτουργούσε την ημέρα εκείνη;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Δεν μπορώ να σας πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάθατε τίποτα;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Αν λειτουργούσε ή όχι δεν μπορώ να σας το πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως ακούει ο κ. Καντσός; Ο μάρτυς που εξετάστηκε, ο Διευθυντής, να δούμε αν υπάρχει η κασέτα; Υπάρχει. Εντάξει κ. μάρτυς υπάρχει.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ να ρωτήσω κάτι κ. Πρόεδρε, σας παρακαλώ, μήπως, χωρίς να θεωρηθεί ότι επιδιώκω να σας μειώσω, έχετε πρόβλημα αχρωματοψίας;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Όχι, να σας πω, λόγω ηλικίας ?
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Όχι – όχι, αφήστε την ηλικία και θα σας πω γιατί το ρωτάω ευθέως και το θέτω έτσι σαν γενικότερο πρόβλημα κ. Πρόεδρε, για την περιγραφή που μας κάνουν οι μάρτυρες.
Μιλάτε για έναν άνθρωπο που φόραγε πράσινο σκούρο μπουφάν.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Αυτά τα καλοκαιρινά, τα γιλέκα, σαν γιλέκο, ναι.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Είστε σίγουρος ότι ήταν πράσινο σκούρο;
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Ναι, όχι αχρωματοψία δεν έχω, μια χαρούλα είμαι.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Γιατί ο προηγούμενος μάρτυρας έχει καταθέσει ότι ήταν μπεζ –ζαχαρί.
Λ.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Όχι, ανοιχτό χρώμα είπα. Ένα ανοιχτό χρώμα μπορεί να είναι μπεζ – ζαχαρί, μπορεί να είναι λευκό, υπόλευκο, διάλευκο, τέλος πάντων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διάλευκο δεν ξέρω αν υπάρχει. Κοιτάξτε μην προκαλούμε ιλαρότητα, σας παρακαλώ κ. μάρτυς να είμαστε σοβαροί.
