ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μαρκής έχει τον λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εσείς είστε στη μεσαία λωρίδα, αν έχω αντιληφθεί καλά. Το αυτοκίνητο του θύματος στην αριστερή.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Και πιο πίσω;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ακριβώς στην κολώνα τη δική μου απέναντι ήταν. Στη θέση του οδηγού εγώ, απέναντι ακριβώς ήταν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αν θυμάμαι καλά είχατε καταθέσει –και το θυμάμαι καλά γιατί το έχω μπροστά- ότι η μοτοσικλέτα ήρθε και σταμάτησε πίσω αριστερά σε εσάς στο ύψος της πόρτας του συνοδηγού του διπλανού αυτοκινήτου. Εσείς δηλαδή δεν είχατε αριστερά σας τη μοτοσικλέτα στο δικό σας ύψος.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Όχι στην κολώνα μου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτά τα γεγονότα πως τα αντιληφθήκατε μέσα από την καθρέφτη;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Στην αρχή είδα τη μηχανή που ερχόταν, χωρίς βέβαια να σκεφτώ τέτοιο πράγμα. Σταμάτησε εκεί κι άρχισαν οι πυροβολισμοί. Κοιτάω έτσι, βλέπω αυτόν, έπεσα κάτω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είχατε κοιτάξει πριν ακούσετε τους πυροβολισμούς;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Όχι από τον καθρέφτη είδα τη μηχανή.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Βλέπετε λοιπόν μια μοτοσικλέτα κι έρχεται και πλησιάζει και σταματάει πίσω στην κολώνα σας.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ναι στην κολώνα μου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Συνεχίζεται να την παρακολουθείτε εσείς;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακούτε ξαφνικά το πρώτο μπαμ και γυρίζετε.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Μάλιστα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τι αντιληφθήκατε;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Την ώρα που γύρισα με κοιτάει αυτός με έντονο ύφος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ποιος;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ο μπροστινός.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ο οδηγός;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ποιος πυροβολούσε;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Μάλλον ο πίσω πρέπει να ήταν, αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό το «μάλλον› μπερδεύει το πράγμα πάρα πολύ, γι’ αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν είμαι σίγουρος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή αυτό που έχετε πει στην κατάθεσή σας -κ. Πρόεδρε θα το χρησιμοποιήσω...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως κ. Εισαγγελεύ γιατί εμένα δεν μου τα είπε έτσι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: «Βλέπω τον οδηγό να κατεβάζει στο οδόστρωμα το δεξί του πόδι προκειμένου για να σταθεροποιηθεί η μοτοσικλέτα και ταυτόχρονα ο επιβάτης με το αριστερό του χέρι, προτεταμένο προς τον οδηγό του ROVER να πυροβολεί 4 φορές από την πλευρά του συνοδηγού›.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: 3 ή 4 ή 5 δεν θυμάμαι γιατί πάει πολύς καιρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα τα λέτε διαφορετικά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τέλος πάντων, το είδατε αυτό το πράγμα;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Το όπλο δεν το είδα εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα λέτε λίγο διαφορετικά σήμερα.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, όπως είδα εκεί πέρα αυτός πρέπει να πυροβολούσε κανονικά, αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω σίγουρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Γι’ αυτό προσπαθούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλα λέτε τότε, άλλα μας λέτε σήμερα. Βέβαια μπορεί να μην τα θυμάστε στα 10 χρόνια, αν και στα 2 χρόνια λέτε δεν τα θυμάστε...
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε έχω πάθει κι εγώ σοκ από αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σοκ έχετε πάθει;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Γιατί να εκτίθομαι στον κόσμο χωρίς να είμαι σίγουρος να πω κάτι συγκεκριμένο ότι είναι αυτοί οι άνθρωποι, δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε μάρτυς, εγώ τουλάχιστον δεν σας ρωτάω αν είναι αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ ψάχνω να βρω τα γεγονότα. Πρώτον, τι αντιληφθήκατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα λέει διαφορετικά. Αναγνώστε όλα τα κομμάτια.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μας είπατε ότι δεν είδατε ούτε καν όπλο.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Εγώ σας λέω ότι κάποιος πυροβολούσε, νομίζω ήταν ο πίσω, δεν θυμάμαι τώρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν το θυμάστε ούτε αυτό.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι και η λεγόμενη απωθούσα μνήμη καμιά φορά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, λέτε εδώ ότι αρχίζετε να κορνάρετε.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Για να ανοίξει ο δρόμος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: «Παρά τα συνεχή κορναρίσματα τα 2 αυτά οχήματα δεν προχωρούσαν›.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Τρία αυτοκίνητα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δύο λέτε. Αυτό πως το εκτιμάτε;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Είπα στην κατάθεσή μου τότε αν θυμάμαι καλά ότι πρέπει να ήταν τεχνικό αυτό το σταμάτημα, γιατί είχε ένα κενό λιγάκι. Δεν είμαι σίγουρος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή χαλασμένο;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή αυτά τα 2 ή 3 οχήματα...
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Πιθανό μαζί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να ήταν στο σχέδιο με τη μοτοσικλέτα.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Έτσι νόμισα εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως το λέτε αυτό κ. μάρτυς;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Γιατί κορνάραμε να φύγουμε, κόρναραν κι άλλοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό βλέπω: κορνάρατε. Πότε αυτά τα 2 οχήματα προχώρησαν;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Όταν έφυγε η μηχανή και πήγε και γύρισε από την αντίθετη πλευρά, εκείνη την ώρα ήρθαν κι αυτοί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μέχρι τότε δικαιολογείται να παραμένουν; Ήταν δικαιολογημένη η παραμονή τους;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα. Πάντως μου φαίνεται ότι δεν ήταν δικαιολογημένο αυτό το πράγμα. Ήταν περίεργο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε αυτά τα οχήματα τι άνθρωποι ήταν μέσα;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Αν θυμάμαι καλά στο SAAB ήταν 4 άτομα ξανθωπά, νέοι στην ηλικία, στο πράσινο ήταν ένας μ’ ένα καπελάκι, στο αριστερό το MERCEDES δεν έβλεπα άνθρωπο, δεν κοίταξα και καλά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τρία δηλαδή ήταν.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Τρία. Το MERCEDES ήταν μπροστά από το ROVER. Αλλά ήταν ένα κενό και κόρναραν για να φύγουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εν τω μεταξύ πότε άνοιξε ο δρόμος;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Μόλις έφυγαν αυτοί και πέρασαν απέναντι, άνοιξε ο δρόμος μετά. Έφυγαν προς τα κάτω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέτε, ότι αυτό το σταμάτημα είναι;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Περίεργο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η Πολιτική Αγωγή. Ο κ. Αναγνωστόπουλος έχει τον λόγο.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Μπασινά, δώσατε μια κατάθεση αρχικά στις 10 Ιουνίου και στη συνέχεια δώσατε και μια συμπληρωματική 13 Ιουνίου πάλι στην Αστυνομία. Εδώ, λέτε ότι «οι 4 πυροβολισμοί κατά του Βρετανού στρατιωτικού ακολούθου (ξέρατε ποιος ήταν το θύμα) ερρίφθησαν από τον συνεπιβάτη της μοτοσικλέτας›. Δηλαδή όταν καταθέτετε ξανά ύστερα από λίγες μέρες εκφράζετε βεβαιότητα περί του ποιος έριξε τους πυροβολισμούς. Αυτό σας ρωτάω. Θυμούμενος δηλαδή την κατάθεσή σας τη μία και την αρχική, επειδή δίνετε μια αρκετά ακριβή περιγραφή και αποδίδετε τους πυροβολισμούς, λέτε ότι αυτός που πυροβόλησε ήταν ο συνοδηγός.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Ξετυλίγοντας τη σκέψη μου μετά από αυτό που έγινε, ο συνοδηγός πυροβόλησε.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει ερώτηση από την Υπεράσπιση; Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μετά τη δολοφονία σας επέδειξε η Αστυνομία μια μοτοσικλέτα. Ήταν η μοτοσικλέτα που σας επιδείχθηκε αυτή την οποία χρησιμοποίησαν οι δράστες;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν γνωρίζω για μοτοσικλέτα. Την είδα, αλλά δεν αναγνώρισα τίποτα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Η μοτοσικλέτα που σας επέδειξε η Αστυνομία ήταν η μοτοσικλέτα που χρησιμοποίησαν οι δράστες;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Είπα ότι δεν είναι αυτή η μοτοσικλέτα, όπως είδα εγώ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είπατε ότι ήταν ή ότι δεν ήταν;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν ήταν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Και έχετε την ίδια εντύπωση;
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Δεν τη συγκράτησα και τόσο καλά αλλά αυτό νομίζω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για να σας υπενθυμίσω τότε με απόλυτη βεβαιότητα καταθέσατε ότι δεν είναι αυτή η μοτοσικλέτα και μάλιστα είπατε ότι «η μοτοσικλέτα που χρησιμοποίησαν οι δράστες ήταν μεγάλου κυβισμού, μεγάλου όγκου, ενώ αυτή που επιδείχθηκε ήταν μικρή›. Αυτό λοιπόν καταθέτετε και στο δικαστήριο.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Εκείνη την ώρα αυτό αντιλήφθηκα αλλά ήταν τόσο γρήγορα, έτσι μου έμεινε η εικόνα, όταν ήταν μια τέτοια μηχανή. Τα λάστιχα θυμάμαι που ήταν τετράγωνα, δηλαδή αυτά τα λάστιχα τα άγρια, που λένε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πάντως δεν ήταν η μοτοσικλέτα που σας επιδείχθηκε.
Α. ΜΠΑΣΙΝΑΣ: Όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στο καλό.
Κύριε Ξηρέ θέλετε κάτι;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Θέλω να απαντήσω στον κ. Εισαγγελέα στην προηγούμενη ερώτηση, γιατί με την ίδια ευκολία που έχει απορρίψει, έχει βγάλει πόρισμα για τα αυτιά μου, με την ίδια ευκολία πιστεύω ότι θα βγάλει και πόρισμα για την ψυχιατρική εξέταση. Εγώ πήγα κάτω και ρώτησα τον συμβουλάτορά μου, όπως έχει πει ένα ήρωας του ΄21 συγκεκριμένος και μου είπε τα εξής:....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμβουλάτορας λοιπόν!
Σ. ΞΗΡΟΣ: Με το «συμβουλάτορας› ξέρετε τι εννοώ πολύ καλά, έχετε διαβάσει ιστορία.
(Διαβάζει):
«Οι άριστοι εισαγγελείς έχουν αποφασίσει για εμένα που ήμουν ή όχι και ποιος ήταν ο ρόλος μου. Οι άριστοι δικαστές που με διόρισε η τέλεια και άψογη δημοκρατία μας, έχουν ως μόνη αγωνία την επιβεβαίωση των προανακριτικών της Αστυνομίας με ήθος που ανταποκρίνεται μόνο ....›.
Με συγχωρείτε, επειδή δεν βλέπω δυσκολεύομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε τα με δικά σας λόγια. Δεν πειράζει.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δικά μου είναι κι αυτά, μην ανησυχείτε δεν μου τα έγραψε κάποιος άλλος.
«... στην άποψη και μόνο που έχουν οι Αμερικάνοι πράκτορες για τον αγώνα μας. Μέχρι τώρα έχουν διαπιστωθεί μεθοδεύσεις από το προανακριτικό στάδιο μέχρι και το τελευταίο μέσα σε αυτή την αίθουσα.
Ως εκ τούτου το να μιλάμε εδώ για νομικό πολιτισμό δεν είναι μια απλή υποκρισία, αλλά θράσος›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Ξηρέ, ξεχάσατε στα χέρια τίνος έσκασε η βόμβα στον Πειραιά στις 29/6;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Μπορείτε να μιλήσετε πιο αραιά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέω, αν ξεχάσατε στα χέρια τίνος έσκασε η βόμβα στον Πειραιά;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβετε κ. Ξηρέ! Αλλά τα άλλα, τα περίπλοκα τα δικά σας εμείς πρέπει να τα καταλάβουμε όλα. Εσείς δεν μπορείτε να καταλάβετε κάτι απλό. Σας λέει: «στα χέρια του Εισαγγελέα η βόμβα ή στα δικά σας;›. Για να ξέρουμε για ποιον μιλάμε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Γιατί με ρωτάει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι μια απορία κι αυτού που λέτε για νομικό πολιτισμό. Με βόμβες;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Νομίζω ότι είναι κορεσμός στο να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς είναι. Γι’ αυτό δεν σας την κάνω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως ξέρετε ποιοι έχουν πει σε απολογίες αυτά που είπαν για σας και για τους συγκατηγορουμένους ενώπιον των Ανακριτών;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ξηρέ, σας ακούσαμε με προσοχή και όλα τα συνεκτιμούμε και είστε κατηγορούμενος και έχετε δικαίωμα και τη Δίκη να αμφισβητείτε και όλα. Τι να κάνουμε; Μπορώ να σας πω όχι εγώ;
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φυσικά κρινόμαστε πρώτα από τον ελληνικό λαό του οποίου την εντολή εκτελούμε όταν βρισκόμαστε εδώ, δικάζουμε εν ονόματι του ελληνικού λαού. Η Οργάνωση δεν ξέρω εν ονόματι τίνος εκτελούσε κόσμο; Ας τα αφήσουμε αυτά τα περί δημοκρατίας και μην πω τώρα τι! Ας τα αφήσουμε αυτά.
Δημοκρατία λέει το Σύνταγμα ποια είναι. Δεν τη λέτε εσείς, στην Οργάνωση, όσοι είστε τέλος πάντων. Μπορεί να μην είναι και κανένας, δυο – τρεις δέχονται την πολιτική ευθύνη. Όλοι οι άλλοι λέτε «όχι›. Δεν θέλω τους ανθρώπους να τους εξαναγκάζω να λένε. Σέβομαι το δικαίωμα της σιωπής πλήρως. Δεν ρωτάω κανέναν από ό,τι είδατε. Αλλά όταν ο ίδιος σηκώνεται και λέει αυτά τα πράγματα, προκαλεί να μιλάει για νομικό πολιτισμό. Ποιος;
Η κα Θεοδοσία Μανιά. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου εσείς δεν έχετε εξεταστεί στην προανάκριση. Πήγατε στον ανακριτή;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως πήγατε; Μόνη σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μόνη μου. Πήρα τηλέφωνο...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και είπατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ό,τι γνώριζα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι «εγώ έχω ορισμένα πράγματα να σας πω›.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιον τα είπατε αυτά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πήρα σε κάποιο τριψήφιο νούμερο που είχαν δηλώσει ότι όποιος γνωρίζει κάτι μπορεί να πάρει ένα τηλέφωνο για να πει τι ξέρει. Πήρα τηλέφωνο, μίλησα με κάποιον, μου είπε ότι αν κρίνουν ότι είναι κάτι σημαντικό, θα επικοινωνήσουν μαζί μου και το έκαναν μετά από 2 – 3 εβδομάδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που σας έστειλε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγατε εκεί και λέτε για κάποιο περιστατικό. Κατ’ αρχήν αναφερόμαστε εδώ στην ανθρωποκτονία Sauders.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σκοτώθηκε πράγματι ένας άνθρωπος και ψάχνουμε να βρούμε ποιοι έκαναν αυτό, ποιοι έχουν συμμετοχή και οτιδήποτε. Εσείς που μένετε πρώτα από όλα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μένω κοντά στη Φιλοθέη. Στην Αλσούπολη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που εργαζόσασταν εκείνη την εποχή;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Σε μια τεχνική εταιρεία κοντά στον τόπο δολοφονίας. Ακριβώς απέναντι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σχολνούσατε εκείνη την ώρα για την οποία θα μας πείτε; Πηγαίνατε στη δουλειά σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είχα σχολάσει από το γραφείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα σχολνάτε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: 4. Δούλευα 8 – 4. Είχα σχολάσει και πήγαινα, την καθημερινή διαδρομή δηλαδή από τη δουλειά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε πως δουλεύει ο κόσμος; Εμείς εδώ πέρα 9 – 3 και μου λέτε ότι σας κρατάω και ώρες εδώ!
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήταν μια διαδρομή που την έκανα 11 χρόνια περίπου όσο εργαζόμουν εκεί, είχα σχολάσει από το γραφείο και πήγαινα προς το σπίτι, προς την Καποδιστρίου συγκεκριμένα να πάρω το λεωφορείο γι’ αυτό ακολουθούσα αυτή τη διαδρομή. Φεύγοντας και αφού έχω περπατήσει περίπου 50 μ. από το γραφείο, βλέπω σε κάποιο σημείο μια κυρία...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επί του πεζοδρομίου; Επί του δρόμου;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στο πεζοδρόμιο ακριβώς μπροστά σ’ ένα οικόπεδο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο ύψος;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήταν Στρέιτ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στρέιτ είναι παράδρομος της Κηφισίας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι ξεκινάει από Καποδιστρίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το θυμάμαι.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ακριβώς μπροστά στο οικόπεδο στεκόταν ένα ζευγάρι και ο κύριος έδειχνε με το χέρι του στην κυρία την Κηφισίας. Όπως ερχόμουν εγώ, ήταν εδώ, ο άντρας ήταν αριστερά η γυναίκα δεξιά. Την ώρα που της έδειχνε είδε εμένα που ερχόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έδειχνε προς τα που;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Από αριστερά προς τα δεξιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή προς;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Την Κηφισίας. Οπότε κάνοντας αυτή την κίνηση για να της δείξει, βλέπει εμένα στην άκρη του ματιού του που ερχόμουν και της λέει «σκύψε κάτω και κάνε ότι ψάχνεις κάτι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ακούσατε να λέει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ψίθυρο και από τα χείλη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιάσατε τον ψίθυρο;!
Θ. ΜΑΝΙΑ: Το έπιασα. Δεν το άφησα να πέσει κάτω!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε τι απόσταση ήσασταν;
Θ. ΜΑΝΙΑ: 2 μ. Δυο βήματα. Κοντοστάθηκα, σταμάτησα για να τους ρωτήσω αν θέλουν βοήθεια. Δεν το έκανα όμως. Σταμάτησα, κοντοστάθηκα με το σκεπτικό να τους ρωτήσω αν χρειάζονται κάτι, εφόσον ψάχνουν κάτι, αλλά είδα ένα βλέμμα από τον κύριο που με απώθησε. Οπότε συνέχισα. Δεν μίλησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βλέμμα πως ήταν δηλαδή; Ζόρικο; Εξεταστικό ή απωθητικό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Απωθητικό, δηλαδή «Τι θες τώρα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι η γλώσσα των ματιών αυτή.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Οπότε κι εγώ δεν μίλησα και συνέχισα την πορεία μου. Αλλά κάτι μου έλεγε ότι δεν έψαχναν κάτι. Οπότε σκέφτηκα ότι αν ψάχνουν κάτι, θα είναι σκυμμένοι κάτω και θα το ψάχνουν. Αν γυρίσω όμως και δω ότι με κοιτάνε, σημαίνει ότι δεν έψαχναν τίποτα. Περπατώ 2 – 3 μ. γυρίζω πίσω και ο κύριος με κοιτούσε, η κυρία κοιτούσε κάτω.
Δεν κατάλαβα. Να σας πω την αλήθεια υπέθεσα ότι θέλουν να αγοράσουν το οικόπεδο και θέλουν να δουν την κίνηση στους δρόμους. Μετά σκέφτηκα ότι θέλουν να αγοράσουν απέναντι ένα κτίριο και κοιτάνε πάλι αν έχει κίνηση, αν ακούγεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνοι που θέλουν να αγοράσουν τα απέναντι κτίρια, έτσι πάνε; Ή πάνε με τίποτα οδηγούς κλπ;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Λέω τώρα. Όχι να τα αγοράσουν, να τα νοικιάσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είναι τα απέναντι κτίρια;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Συγκεκριμένα αριστερά νοικιαζόταν ένα σπίτι και σκέφτηκα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, έχετε τέτοια παρατηρητικότητα από τη φύση σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δυστυχώς.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πρέπει να τα ψάξουμε όλα. Μην μας λέτε ότι ψάχνουμε τα από εδώ και δεν ψάχνουμε και τα από εκεί. Εμείς τα ψάχνουμε όλα. Εδώ πέρα δεν είναι αστεία. Μιλάμε για δολοφονία. Ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του. Δεν είναι αστεία και άλλοι κινδυνεύουν να χάσουν την ελευθερία τους. Γιατί να μην είμαστε πιο σοβαροί εδώ; Δεν κάνει να γελάμε. Είπαμε στην αρχή για να δημιουργήσουμε λίγο ατμόσφαιρα φιλική εδώ στη μάρτυρα για να τα πει όλα, αλλά όχι συνέχεια.
Τι γραμματικές γνώσεις έχετε εσείς;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Έχω τελειώσει το Λύκειο και μια Σχολή Γραμματέων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τι τελειώσατε το Λύκειο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γύρω στο 15.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι βαθμό είχατε μαθηματικά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Τη βάση. Δεν τα πήγαινα καλά. Τα αρχαία μου άρεσαν περισσότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα τα ρωτάω για να δω την αντιληπτική ικανότητα, να δω τα πάντα. Όποιος έρχεται εδώ πέρα είναι σεβαστός θα συνεχίσουμε παρακαλώ με τις ερωτήσεις.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Σκέφθηκα λοιπόν αυτά που σας είπα, ότι ίσως εκείνο, ίσως το άλλο. Αυτά πέρασε το βράδυ και την άλλη μέρα το πρωί γύρω στις οκτώ με οκτώ παρά, περνάω πάλι με το λεωφορείο από εκεί, όχι με τα πόδια, γιατί με άφησε το λεωφορείο έξω από τη δουλειά, δεν μπορούσε να συνεχίσει το λεωφορείο, σταμάτησε, γιατί είχε γίνει η δολοφονία, είχε μαζευτεί κόσμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την άλλη μέρα δηλαδή έγινε δολοφονία;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι το πρωί, οκτώ παρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά δηλαδή ήταν την περασμένη ημέρα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Την προηγούμενη το μεσημέρι?.τέσσερις και κάτι, κατάλαβα γιατί ήταν οι άλλοι εκεί και γιατί έδειχνε ο κύριος την κυρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάνατε τον συνειρμό αμέσως δηλαδή. Αφού καταλάβατε λοιπόν τότε αμέσως, γιατί δεν πάτε στην αστυνομία να πείτε, ότι εγώ ξέρετε μπορεί να σας βοηθήσω, έχω και ένα περιστατικό, την περασμένη της δολοφονίας αυτό και αυτό το πράγμα.
Πήγατε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι, δεν είχα εμπιστοσύνη σε κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιον δεν είχατε εμπιστοσύνη;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν ήξερα πού να πάω, δεν είχα εμπιστοσύνη σε κανέναν. Και τώρα να σας πω τι συνέβη; Το έκανα και μετά από τρεις μέρες ενώ δεν το ήξερε κανείς, το είδα στις εφημερίδες, το άκουσα στην τηλεόραση, χωρίς να το ξέρει κανείς. Κοινώς, αυτό που δεν είχα κάνει τότε και ήθελα να αποφύγω, έγινε τώρα και το έμαθαν όλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως ξέρετε έχουν δικαίωμα οι κατηγορούμενοι και οι πολιτικώς ενάγοντες να παίρνουν αντίγραφα και μετά όσοι τα παίρνουν τα αντίγραφα, όταν είναι ένας, θα του πεις, έλα εδώ κύριε γιατί το έδωσες;
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν είπε αυτό κύριε Πρόεδρε, άλλο είπε, πριν επέμβουν οι δικηγόροι, είχε διαρρεύσει. Οι δικηγόροι επενέβησαν μετά πάρα πολλές μέρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάποιες μέρες μετά, πήραν αντίγραφα είπε. Για πείτε μου λοιπόν για εκείνη την ημέρα, πώς είδατε αυτά τα άτομα, περιγράψτε τα, τον άνδρα πρώτα και την γυναίκα μετά. Τον άνδρα, τον είδατε όρθιο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στεκόταν όπως εγώ αυτή τη στιγμή, όρθιος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ανάστημα είχε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Λίγο πιο ψηλός από μένα. Τώρα τι να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πόσο ανάστημα έχετε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: 1.62.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ήταν πιο ψηλός μερικά εκατοστά από σας.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Αδύνατος, με χαρακτηριστικό βλέμμα, έντονο βλέμμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι θα πει χαρακτηριστικό βλέμμα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Εξωτερικά δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, απλά το βλέμμα του, το πώς κοιτάει, είναι πολύ έντονο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η μύτη του, τα μάτια του, το σαγόνι του, είχε γένια δεν είχε όλα αυτά, μουστάκι.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Είχε γένια, ένα λεπτό γένι. Όχι πάρα πολλά μαλλιά, μακριά, κοντό μαλλί, το βλέμμα του ήταν αυτό που συγκράτησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η γυναίκα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Πολύ πιο κοντή από εκείνον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την είδατε από μακριά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι όπως εγώ αυτή τη στιγμή, απλά ποτέ δεν την είδα πρόσωπο με πρόσωπο, την είδα μόνο από το πλάι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιγράψτε την.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Πολύ λεπτά χαρακτηριστικά, χέρια, πόδια λεπτά, λεπτή γενικά, πολύ πιο κοντή με ξανθό μαλλί μέχρι εδώ περίπου. Ένα χρώμα όχι μαύρο, όχι καστανό, όχι κόκκινο, ένα καστανόξανθο θα έλεγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι φορούσε η γυναίκα;
Θ.ΜΑΝΙΑ:Μια μακριά φούστα με λουλουδάκια, λευκή αν θυμάμαι καλά, φλατ παπούτσια καλοκαιρινά κλειστά και ένα μπλουζάκι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο άνδρας τι φορούσε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ένα πουκάμισο θαλασσί νομίζω δεν είμαι σίγουρη σ’ αυτό και ένα παντελόνι γκρι, ή μπλε σκούρο, θα πω ψέματα δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά δεν τα είπατε τότε, στην τηλεόραση είδατε φωτογραφίες;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Είδα φωτογραφίες, ναι είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε από τις φωτογραφίες άτομα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια άτομα αναγνωρίσατε από τις φωτογραφίες;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Την κα Σωτηροπούλου και τον κ. Κουφοντίνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά είπατε και στον κ. Ανακριτή νομίζω έτσι; Τους ίδιους είπε. Εάν τώρα τους δείτε αυτή τη στιγμή μπορείτε να μου πείτε εάν τους αναγνωρίζετε τώρα, με πιθανότητα, με βεβαιότητα, περισσότερο να είναι ή να μην είναι; Ρίξτε μια ματιά.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι μπορώ να πω ότι μου θυμίζουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για σηκωθείτε όρθια κυρία Σωτηροπούλου και ελάτε εδώ κοντά για να σας δει.
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι πολύ κοντά γιατί μπορεί να την δείρω. Το λέω φανερά, δεν τα κάνω κρυφά.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Να σας πω δεν σας είδα ποτέ έτσι, δεν σας αναγνωρίζω έτσι.
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Ούτε έτσι, ούτε αλλιώς με είδατε, ούτε πάνω, ούτε κάτω, ντροπή. Ποτέ στη ζωή σας δεν με έχετε δει, ντροπή. Αν ζείτε μέσα στη μιζέρια και θέλατε τηλεοράσεις ή οτιδήποτε άλλο, είναι ντροπή. Δεν με έχετε δει στη ζωή σας ούτε ζωγραφιστή και κάποια μέρα αργά ή γρήγορα με κάποιο τρόπο θα αποδειχθεί αυτό?
(Έντονες διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε σας παρακαλώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με ποιο δικαίωμα κύριε Πρόεδρε; Για δολοφονία είστε κατηγορουμένη, για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση.
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Εξαιτίας της. Και ζητάω κάτι, όπως ήρθαν πολλοί εδώ και είπαν, θέλω ένα γιατί, και εγώ ζητάω ένα γιατί; Και να το πει όχι σε μένα, στο παιδί μου, που είμαι οκτώ μήνες κάτω εξαιτίας της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον κ. Κουφοντίνα για κοιτάξτε τον και αυτόν ποιος είναι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ο κύριος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δίπλα. Για σηκωθείτε κύριε Κουφοντίνα όρθιος να σας δει και στο ανάστημα.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν σηκώνομαι όχι, φθάνει πια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσαμε παρακαλώ. Παρακαλώ ήσυχα, έχουμε πει η δίκη να γίνει σε ηρεμία, γιατί δεν το θέλετε;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Θα το πω φανερά δεν τα κρύβω. Εάν κατηγορούσαν οποιονδήποτε εδώ πέρα, οποιονδήποτε, για πολύ λιγότερα, ότι τον είδαν σε μια κλοπή, ότι τον είδαν με έναν έμπορο ναρκωτικών οτιδήποτε, πώς θα αντιδρούσε, με το σαβουάρ βιβρ. Με συγχωρείτε κυρία μου μήπως με είδατε; Οκτώ μήνες την σκέφτομαι να δω πώς είναι ο άνθρωπος που δεν με είδε ποτέ. Ντροπή. Πού την βρήκε αυτή τη φαντασία και γιατί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα που τους είδατε και που όπως μιλήσανε κιόλας και ακούσατε και είδατε και τρόπο και μάτια και βλέμματα κλπ, γίνεστε πιο βέβαιη ή σας δημιουργούνται αμφιβολίες; Πείτε μας.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν ήρθα να πω ψέματα, ήρθα να πω την αλήθεια. Αν ήταν να πω ψέματα, θα καθόμουν στο σπίτι μου, θα κοίταγα τον καθρέφτη μου και θα τα έλεγα να τα ακούω εγώ, τουλάχιστον να μην γίνει όλη αυτή η φασαρία. Την κυρία δεν την είδα ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε πώς είστε βέβαιη ότι είναι αυτή;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Την είδα προφίλ, αυτό είπα, ότι το προφίλ, δεν την είδα ποτέ στο πρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προφίλ σημαίνει ότι βλέπω το πρόσωπο. Κοιτάξτε την προφίλ τώρα, έχετε την ίδια εντύπωση, είστε βεβαία ή δεν είστε;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε εγώ την διαψεύδω ότι ποτέ δεν με είδε και γι’ αυτό αρνούμαι να συνεχίσω αυτή την ιστορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, εσείς έχετε το δικαίωμα να αρνείστε. Όμως η μάρτυς έχει την υποχρέωση να λέει την αλήθεια, άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Όταν εγώ ξέρω ότι δεν λέει την αλήθεια, εδώ παίζει ένα ωραίο θέατρο, μπορεί να σας πείσει όλους, δεν θα πείσει και εμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τι κέρδος θα παίξει το θέατρο;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Υπάρχουν πολλοί λόγοι, έχετε ακουστά για την εμπάθεια, για την φαντασιοπληξία; Ντροπή!
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ρωτήστε εμένα, δεν είχα λόγο, κανένα λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την αναγνωρίζετε τώρα στο προφίλ που την βλέπετε, ότι είναι αυτή;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι θα έλεγα ότι είναι αυτή η κυρία. Τώρα δεν θα σας πω με εκατό τοις εκατό σιγουριά, δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη, δεν την είδα στο πρόσωπο ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά με τι πιθανότητα το λέτε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το όλο παρουσιαστικό μου θύμισε αυτή την κυρία που είδα εκείνη την ημέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το όλο παρουσιαστικό. Δηλαδή περισσότερο είμαστε βέβαιοι, ή περισσότερο αμφιβάλουμε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Περισσότερο είμαι βέβαιη. Αλλά δεν μπορώ να σας πω 60%, γιατί δεν την είδα ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά εβδομήντα, ή πενήντα, πόσο μπορείτε να μας πείτε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: 50-50 θα σας έλεγα. Fifty-fifty αυτό θα έλεγα. Δεν την είδα ποτέ μα ποτέ στο πρόσωπο. Την είδα στο πλάι?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία ακούστε να δείτε, θέλουμε να δούμε αν είμαστε βέβαιοι ή όχι. Εμείς κάποτε θα βγάλουμε μια απόφαση, και εκεί δεν είμαστε μπροστά σε τίποτα. Έρχονται εδώ οι μάρτυρες και παρακαλούμε πάρα πολύ να λένε τα στοιχεία όπως είναι. Τι πιστεύουν από μέσα στη ψυχή του. Καταλάβατε; Έπειτα ούτε να φοβάστε κανέναν, η ελληνική πολιτεία είναι πανίσχυρη, σας προστατεύει και δεν έχετε ανάγκη.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν την απειλή η κατηγορουμένη κύριε Πρόεδρε?
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν την απείλησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι απειλή, προσβολές όμως τις έκανε πολλές, την προσέβαλε.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπε δεν έρχομαι μπροστά γιατί θα την δείρω, αυτό δεν είναι απειλή, τι είναι αυτό;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό είναι αυτοσυγκράτηση.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Με συγχωρείτε, αυτό είναι αυτοσυγκράτηση, το να λέω δεν έρχομαι μπροστά γιατί θα τον δείρω αυτό δεν είναι απειλή; Προερχόμενη μάλιστα κύριε Πρόεδρε, από πρόσωπο το οποίο κατηγορείται, το εάν φταίει ή όχι θα το δούμε, πάντως κατηγορείται, ότι συμμετείχε σε μια οργάνωση η οποία έχει σκοτώσει σειριακά και μαζικά 35 ανθρώπους, ή αποπειραθεί. Όταν λοιπόν αυτό λέγεται προς μια μάρτυρα, δεν είναι αυτό απειλή; Μου επιτρέπετε;
Και ενώ κύριε Πρόεδρε η κατηγορουμένη προσκαλείται να σταθεί όρθια για να την αναγνωρίσει η μάρτυρας, μετατρέπεται σε πρόσωπο που υποβάλει ερωτήσεις, βρίζει, λέει ντροπή, λέει αίσχος, μιλάει για φαντασιοπληξία;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν κατάλαβα, εάν εγώ σας κατηγορήσω για εμπόριο ναρκωτικών θα μου πείτε ευχαριστώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Σωτηροπούλου σας παρακαλώ πάρα πολύ, η δίκη θέλω να γίνεται σε συνθήκες όχι αγριότητας, θέλω να γίνεται σε συνθήκες πολιτισμού. Το τι θα πιστέψουμε εμείς, είναι θέμα μετά της συνείδησής μας.
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Με ενδιαφέρει εγώ να το μάθω το γιατί, οκτώ μήνες είμαι κάτω για χάρη της.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Πώς για χάρη μου, συγνώμη?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το δούμε στο τέλος, ποιος είναι άδικα, ποιος είναι δίκαια, μπορεί να είναι όλοι άδικα εδώ πέρα, δεν το ξέρω. Αλλά είναι αυτά τα οποία ψάχνουμε. Και το τεκμήριο αθωότητας υπάρχει, με την έννοια ότι έχουμε σεβασμό απόλυτο προς το πρόσωπό σας, απ’ ότι είδατε, σας σέβομαι πάρα πολύ ή όχι;
Α.ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι δεν έχω καμία ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά θέλω και εσείς να μην έχετε τέτοιες εξάρσεις του θυμικού, γιατί καμιά φορά ερμηνεύονται και διαφορετικά ενδεχομένως, ερμηνεύονται σαν επιθετικά συμπεριφορά, σας την ερμήνευσαν οι από εκεί και θα το πούνε αύριο στην αγόρευση. Να έχετε μια αυτοσυγκράτηση, σας παρακάλεσα όλους για ηρεμία. Έκανε τις δηλώσεις του ο κ. Σάββας Ξηρός, τις ακούσαμε, ούτε φώναξε, ούτε τίποτα. Πάει τελείωσε. Έτσι θα κάνετε και εσείς όλοι. Σας παρακαλώ πολύ, γιατί αλλιώς δεν θα γίνει η δίκη σε συνθήκες που λέει η δικονομία ηρεμίας, αλλά σε συνθήκες αγριότητας. Εγώ θέλω να είμαι ανεπηρέαστος τελείως και μη με φορτίζει κανένας δεν είναι σωστό. Δεν φορτίζομαι βέβαια, εκ φύσεως εγώ, ότι και να πείτε, εδώ τα λέτε, μετά από λίγο φεύγουν. Ελάτε παρακαλώ.
Για τον κ. Κουφοντίνα είστε βεβαία;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το βλέμμα το θυμάμαι, δεν μπορώ να σας πω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή μπορείτε να πείτε ότι είναι αυτός ο άνθρωπος ή δεν είναι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το βλέμμα αυτό μου θυμίζει τον κύριο εκείνη την ημέρα και σαν ζευγάρι μου θυμίζει το ζευγάρι εκείνης της ημέρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε βεβαία τώρα σήμερα, αυτή τη στιγμή που το ξαναβλέπετε πάλι; Μπορούμε να πούμε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι έχω αρχίσει και αμφιβάλω πια. Για όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί, για ποιο λόγο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Έχω αρχίσει, νομίζω ότι εάν αποφανθώ θα με βγάλουν και τρελή τι να πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι έτσι, δεν σας βγάζει κανένας τρελή, εμείς προσπαθούμε εδώ να έχουμε τις συνθήκες της ηρεμίας και τους έκανα παρατήρηση που σας συμπεριφέρθηκαν έτσι. Από εκεί και πέρα όμως αυτοί έχουν δικαίωμα οι κατηγορούμενοι και εάν ακόμα είναι ένοχοι, έχουν δικαίωμα να φωνάζουν ότι είναι αθώοι.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Εδώ εάν λέω ψέματα θα φανεί και αυτό. Είμαι σίγουρη ότι θα φανεί, εάν λέω ψέματα και έχω κάνει λάθος, θα το πληρώσω και αν λέω ψέματα θα φανεί και αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς θα φανεί; Θέλετε να διακόψουμε λίγο την εξέτασή σας, για να ηρεμήσετε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι θέλω να τελειώνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για μισή ώρα, να την κρατήσετε την μάρτυρα κάπου να την προστατεύσετε, μην έχουμε επιθέσεις από άλλους. Αυτά δεν τα επιτρέπω, στην δική μου διαδικασία δεν επιτρέπω τέτοιες. Υπάρχει ακροατήριο και ένας σωρό κόσμος, θέλω η μάρτυρας να προστατευτεί.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
