ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΜΑΪΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΜΑΪΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Γ' ΜΕΡΟΣ
13:05 – 15:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Έχετε καλέσει υπόλοιπους μάρτυρες της υπόθεσης Περατικού και έχουν προσέλθει ήδη έξι. Η παράκλησή μας είναι, αν συμφωνεί το Δικαστήριό σας, να ορίσουμε την Πέμπτη ως ημέρα εξετάσεώς των, για να το ακούσουν οι άνθρωποι να αποχωρήσουν, διότι αύριο και μεθαύριο ο κ. Πέτσος και εγώ δεν μπορούμε να προσέλθουμε. Εφόσον το Δικαστήριό σας το κρίνει, θα έρθουν οι άνθρωποι, έχουμε μιλήσει μαζί τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του Περατικού λοιπόν συμφωνείτε για Πέμπτη; Συμφωνούμε λοιπόν, την Πέμπτη το πρωί να έρθουν, για να είναι και οι συνήγοροι και όλοι εδώ με τα χαρτιά τους μαζί.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Επειδή γίνεται αναφορά σε ημερομηνία για μάρτυρες, είναι έξω ο κ. Ανδριόπουλος, μάρτυρας της υπόθεσης της ρουκέτας στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Παράκληση από πλευράς μας είναι και εφόσον συμφωνεί και η υπεράσπιση, να οριστεί και γι αυτό μια μέρα, ει δυνατόν η επόμενη Δευτέρα, αν δεν υπάρχει πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φέρτε τον αύριο, ένας μάρτυρας είναι, θα τελειώνει, τί έχει να πει αυτός;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κάνουμε ένα αίτημα, υπάρχει η ληστεία Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, να προηγηθεί αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αύριο λοιπόν οι ληστείες Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και ΕΛΤΑ.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Επίσης, χωρίς να καταχρώμαι της καλοσύνης σας, η υπόθεση της δολοφονίας Τσάντες-Βελούτσου, είναι τελευταία στη σειρά του εκθέματος. Η μεν κα Βελούτσου είναι εδώ, δεν έχει πρόβλημα όποια μέρα και αν είναι. Για να μπορέσω όμως να ειδοποιήσω την Στέφανι Τσάντες, κόρη του δολοφονηθέντος που είναι Εισαγγελέας στην Αμερική και πρέπει να οργανώσει το ταξίδι της από εκεί, να πάρει άδεια από τη δουλειά της και όλα αυτά, έχω μια θερμή παράκληση, αν είναι δυνατό να οριστεί κάποια ημερομηνία σε συμφωνία βεβαίως και με τους κ.κ. συναδέλφους για να μπορέσω να την ειδοποιήσω. Γιατί αλλιώς φοβάμαι ότι θα είναι πολύ βραχυπρόθεσμη η ειδοποίηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς να το οργανώσουμε από τώρα; Πού να ξέρουμε; Να πούμε την άλλη Δευτέρα;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Την παράλλη, 19 του μηνός, είναι εντάξει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εν ανάγκη μπορεί να εξετάσουμε και κανέναν μάρτυρα υπεράσπισης ενδιάμεσα, δε χάθηκε ο κόσμος. Φοβάμαι μήπως είναι πολύ πέρα και έχουμε τελειώσει. Να πάμε πιο κοντά σας παρακαλώ.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Να πάμε 15/5.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βάζουμε 15/5. Έχουμε ερωτήσεις εδώ; Ο κ. Εισαγγελεύς είχε τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κα Μανιά, είπατε ότι είδατε αυτά τα δύο πρόσωπα στον κ. Πρόεδρο του Δικαστηρίου. Είπατε για την κυρία, ότι την είδατε προφίλ.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μόνο προφίλ, ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν την είδατε ανφάς, κατά πρόσωπο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γιατί ενώ κοιτούσε στην Κηφισίας, δε γύρισε ποτέ το κεφάλι της δεξιά ούτε αριστερά. Κοίταζε στην Κηφισίας και μόλις της είπε να σκύψει, έριξε τα μαλλιά και έστριψε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό πώς το εξηγείτε εσείς; Το ότι της είπε «σκύψε› και αυτή έριξε τα μαλλιά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Για να μην τη δω στο πρόσωπο. Αυτός που έρχεται, να μην τη δει στο πρόσωπο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό τί σημαίνει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ότι δεν ήθελε να τη δουν. Δεν ξέρω αν ήθελε να κρύψει κάτι, δεν ήθελε να τη δουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από το προφίλ που είδατε, της κυρίας, είδατε επίσης το ύψος της;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό το ύψος ταιριάζει με αυτό που είδατε σήμερα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είδατε επίσης και το βάρος της. Λεπτοκαμωμένη; Τί ήταν;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Λεπτοκαμωμένη. Και τα χέρια και όλα τα μέλη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα μαλλιά της είναι αυτά τα οποία είδατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μπορεί να είναι και πιο ανοιχτά. Πιο σκούρα δεν θα έλεγα, δε θα έλεγα μαύρα, δε θα έλεγα κόκκινα, θα έλεγα ένα τέτοιο χρώμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ήταν βέβαια και το φως της ημέρας....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Καλοκαίρι....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι βρεθήκατε εκεί πέρα, την ώρα εκείνη, στο μέρος εκείνο επειδή....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Έφευγα από τη δουλειά και πήγαινα να πάρω το λεωφορείο να πάω στο σπίτι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή υπάρχει εξήγηση γιατί βρεθήκατε την ώρα εκείνη στο μέρος εκείνο.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, σχολούσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε μου επίσης, ο κύριος αυτός που είπατε, σας κοίταξε....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Έντονα. Αυτό που κατάλαβα εγώ ήταν ότι «συνέχισε τη δουλειά σου, τί κοιτάς; Συνέχισε αυτό που θέλεις να κάνεις, φύγε›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς μήπως τον κοιτάξατε λίγο περίεργα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θα έλεγα ότι ναι, ήμουν περίεργη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί ήσαστε περίεργη; Γυναικεία περιέργεια ή, μην πω και κάτι άλλο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γυναικεία περιέργεια, δεν ξέρω αν είναι γυναικεία, είναι δική μου περιέργεια. Όχι γυναικεία, της στιγμής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι ανθρώπινη.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, γιατί αν δεν έκαναν ότι ψάχνουν κάτι, γιατί ξαφνικά το να αρχίσω εγώ να ψάχνω κάτι εδώ, θα καταλάβετε ότι κάτι συμβαίνει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε γιατί ήρθατε στο Δικαστήριο.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θεώρησα ότι έπρεπε να πω αυτά που ήξερα. Ένιωσα ότι έπρεπε να πω την αλήθεια. Δε μ’ αρέσει η δολοφονία, αυτό, τίποτε άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ευχαριστώ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το σημείο αυτό που είδατε τα δύο άτομα να στέκονται, είναι πολυσύχναστο ή περνούν αραιά πεζοί;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Περνούν περισσότερο το πρωί γιατί σταματούν Καποδιστρίου τα λεωφορεία, κάνουν αυτή τη διαδρομή για να πάνε να πάρουν άλλο λεωφορείο. Δηλαδή συνήθως έχει κόσμο το πρωί και το μεσημέρι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Την ώρα αυτή που είδατε εσείς αυτά τα δύο άτομα, προηγούνταν άλλοι μπροστά πεζοί;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, ήταν κάποιοι άλλοι πιο μπροστά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πέρασαν από το ίδιο σημείο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είδαν αυτές τις κινήσεις των δύο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό δεν το γνωρίζω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Όχι ακριβώς τις ίδιες, γιατί φαντάζομαι ότι αυτές τις κινήσεις που είδατε, που καταθέτετε εσείς, δεν τις έκαναν την ώρα που περνούσατε εσείς, προηγουμένως. Ή μετά παρέμειναν εκεί στο σημείο, δεν παρέμειναν στο σημείο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Παρέμειναν, βέβαια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν έφυγαν.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι, όσο γύρισα εγώ το κεφάλι μου ήταν εκεί.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πάντως πέρασαν και άλλοι πεζοί.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πέρασαν κι άλλοι. Αλλά να σας πω κάτι: Κάποιοι που είδα πολύ μπροστά, ήταν ζευγάρι προφανώς και μιλούσαν μεταξύ τους και κοίταζε ο ένας τον άλλον. Εγώ ήμουν μόνη μου. Οπότε κοίταζα αριστερά-δεξιά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Περάσατε, νιώσατε την αγωνία που είπατε από το βλέμμα του άντρα και πήγατε στο σπίτι σας. Το σκεφτόσαστε αυτή τη σκηνή, αυτά τα δύο άτομα στο σπίτι όταν πήγατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όταν πήγα στο σπίτι, το ξέχασα. Δηλαδή σκεφτόμουν τί έκαναν εκεί, πήγε το μυαλό μου τρεις-τέσσερις φορές στο τί έγινε, αλλά το ξέχασα. Το θυμήθηκα την επομένη το πρωί.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Την επομένη είπατε ότι μάθατε ότι στο σημείο εκείνο.....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Το είδα. Είδα το αυτοκίνητο σταματημένο, αστυνομία, κόσμο.....
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και συνειδητοποιήσατε ότι εκεί ήταν το σημείο που συναντήσατε τους δύο, τον άντρα και τη γυναίκα που περιγράψατε και συζητούσαμε και αμέσως τί πέρασε απ’ το μυαλό σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ότι ο άντρας έδειχνε το σημείο της δολοφονίας στη γυναίκα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τί πέρασε απ’ το μυαλό σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό ακριβώς. Ότι αυτό που είδα, το ζευγάρι, εκείνη τη στιγμή, είχαν σχέση και ότι της έδειχνε το σημείο που θα γινόταν αυτό. Δηλαδή αυτό κατάλαβα εγώ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είπατε μέσα σας ότι αυτά τα δύο άτομα που τους είδατε να συζητούν, γι αυτό το λόγο ήταν εδώ. Αυτό το περιστατικό το κουβαλούσατε μαζί σας καθόλου μέσα σας; Το ξεχάσατε κι αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Οχι δεν το ξέχασα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Οπωσδήποτε σας απασχόλησε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πάρα πολύ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αδέλφια έχετε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μια αδελφή.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μεγαλύτερη ή μικρότερη;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μεγαλύτερη.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Γονείς;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και γονείς.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Φίλες;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Την επομένη που έγινε η δολοφονία αυτό το περιστατικό της προηγούμενης ημέρας το συζητήσατε με κανέναν;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν το είπα σε κανέναν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σε κανέναν;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Οχι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σε κανέναν δεν το είπατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Σε κανέναν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν θεωρήσατε αυτό περιστατικό που έπρεπε να συζητηθεί;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Το θεώρησα δικό μου θέμα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν το είπατε σε κανέναν;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Σε κανέναν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Γιατί;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Τι νόημα είχε να ξέρει η αδελφή μου, η μητέρα μου, οι φίλες μου, γι’ αυτό το θέμα; Δεν είχε νόημα κανένα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Συζητάμε άλλα πράγματα νομίζω πιο ασήμαντα. Ειδικά η δολοφονία του συγκεκριμένου προσώπου πολυσυζητήθηκε κι εσείς δεν συζητήσατε ένα τέτοιο περιστατικό, ότι ήταν δυο ύποπτα άτομα τα οποία εσείς εκ των υστέρων θεωρείτε ότι έχουν σχέση; Γιατί δεν ευαισθητοποιηθήκατε την ίδια μέρα ή την επομένη να πάτε στην αστυνομία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν είχα εμπιστοσύνη, σας το είπα και πριν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πού δεν είχατε εμπιστοσύνη;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Σας είπα, ότι και τώρα που το είπα, έγινε θέμα. Εγώ δεν ήθελα να το μάθει κανείς. Ήθελα να αποφύγω αυτό, δεν είχα εμπιστοσύνη.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Γιατί δεν πήγατε την επομένη, τη μεθεπομένη, χωρίς να το έχετε πει σε κανέναν στην αστυνομία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν είχα εμπιστοσύνη, δεν ήξερα πού θα μιλήσω, δεν ήξερα πώς θα το πάρουν αυτό που θα πω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν είχατε εμπιστοσύνη στην αστυνομία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, το λέω, δεν είχα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μάθατε ότι είχε αναλάβει την ευθύνη της δολοφονίας η 17Ν; Το μάθατε αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, κάποια στιγμή το έμαθα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μήπως φοβόσαστε τη 17Ν; Την Οργάνωση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Βέβαια, κι αυτό, όχι για μένα δηλαδή αν πάθω εγώ κάποιο κακό, αλλά φοβόμουν για τους δικούς μου.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Για τον εαυτό σας φοβόσαστε λιγότερο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Λιγότερο θα έλεγα, ναι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μετά από δύο χρόνια, πώς αποφασίσατε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στων δικαστών τις ερωτήσεις, όπως ξέρετε, δεν μπορούμε να κάνουμε λογοκρισία. Όπως θέλει θα ρωτήσει γιατί θα δώσει ψήφο ο συνάδελφος και δε μπορούμε να επεμβαίνουμε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τί πείραξε την κα συνήγορο;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τη ρωτήσατε επανειλημμένα γιατί δεν πήγε και σας είπε «γιατί δεν είχα εμπιστοσύνη›. Αφού επανειλημμένα της υποβάλλατε το ερώτημα και σας απάντησε το ίδιο, τη ρωτήσατε «μήπως φοβόσαστε κιόλας;› Και λέει «α, ναι, φοβόμουν κιόλας›. Δεν είναι υποβολή;
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δηλαδή αυτό δεν το θεωρείτε φυσιολογική ερώτηση;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ το θεωρώ υποβολή.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και θα φτάσω τώρα στο γιατί δε φοβάται τώρα που ήρθε εδώ. Λοιπόν, δεν πήγατε για τους λόγους που είπατε προηγουμένως, να μην επαναλάβω. Μετά από δύο χρόνια γιατί αισθανθήκατε την ανάγκη να πάτε να τα καταθέσετε αυτά στον Ειδικό Ανακριτή όπως σας υπέδειξαν από το νούμερο που τηλεφωνήσατε στην αστυνομία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γιατί πίστευα ότι θα είναι πιο ασφαλές. Θα υπήρχε ασφάλεια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ως προς τί ασφάλεια;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πρώτον, το όλο κλίμα. Είχαν πιαστεί όλοι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τί σημαίνει αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θα ήταν πιο ασφαλές για μένα, για την οικογένειά μου, εφόσον είχε μαθευτεί. Δεν υπήρχε κίνδυνος, ήταν λιγότερος ο κίνδυνος. Δεύτερον, είχαν πιαστεί τα άτομα. Δεν ήταν δηλαδή ότι εγώ θεώρησα δύο έτσι, στην τύχη και ήταν αυτοί. Αυτούς που είχα στο μυαλό μου τους είχαν πιάσει. Δε θα ήμουν εγώ η αιτία, γιατί εγώ νιώθω ότι δε μπορώ να πω κάτι για έναν άνθρωπο και να πάει φυλακή και να είμαι μόνο υπεύθυνη εγώ, σαν προσωπικότητα, σαν ψυχή, πώς το λένε. Έτσι απλά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πριν αποφασίσετε να πάρετε το νούμερο, το συζητήσατε πάλι με τους δικούς σας;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι βέβαια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είπατε «ξέρετε, αυτό κι αυτό είδα εγώ πριν δύο χρόνια, δεν το είπα σε κανέναν.....›
Θ. ΜΑΝΙΑ: Οι γονείς μου το έμαθαν αυτό από τις εφημερίδες δυστυχώς και κόντεψα να τους χάσω. Δημιουργήθηκε πρόβλημα αφού το έμαθαν από τις εφημερίδες και από την τηλεόραση. Σοκαρίστηκαν. Γι αυτό δεν είχα κι εμπιστοσύνη σας είπα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εγώ προσωπικά αυτό το γεγονός θα το συζητούσα, τουλάχιστον με τους γονείς μου. Να ακούσετε και τη συμβουλή των γονέων σας. Το ρωτώ αυτό να δούμε τί σας είπαν οι γονείς σας.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Επειδή αυτό το θέμα είχε συζητηθεί, η άποψή τους ήταν ότι «δεν έχεις κανένα λόγο να εμπλακείς, δεν εμπλέκεσαι εσύ›. Θα ήταν αυτή η απάντησή τους.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είπατε ότι ο άντρας, στην μεν ανακριτική σας κατάθεση λέτε ότι δεν ακούσατε τί είπε στη γυναίκα, στη συνοδό του, αλλά από τα νεύματα, τις κινήσεις, καταλάβατε ότι της είπε να σκύψει. Γιατί δεν έκανε το ίδιο και για τον δικό του τον εαυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γιατί εκείνος ήταν ο παρατηρητής. Εκείνος παρατηρούσε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Γιατί φρόντιζε να αποκρύψει το πρόσωπο της γυναίκας και όχι και το δικό του;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Τί πιθανολογώ εγώ;
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ναι, γιατί το έκανε αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γιατί εκείνος ήθελε να παρατηρήσει εμένα. Δε θα μπορούσε να με παρατηρήσει εάν είχε το κεφάλι του προς τα κάτω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τί να παρατηρήσει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Εάν κατάλαβα κάτι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τί ήσαστε εσείς; Μια απλή περαστική. Γιατί να μην κάνει μια άλλη κίνηση, περνώντας εσείς από δίπλα, δεν ξέρω τί απόσταση είπατε ότι περάσατε, να γυρίσουν και οι δυο τα νώτα προς άλλη κατεύθυνση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό δεν το γνωρίζω, δεν ξέρω γιατί το έκανε αυτό, γιατί γύρισε εκείνος. Εγώ σας είπα ότι γυρίζοντας η γυναίκα ήταν πάλι κάτω, δεν την είδα, εκείνος είχε γυρισμένο το κεφάλι του και κοιτούσε εμένα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Πόση απόσταση υπάρχει μεταξύ του σημείο που είδατε τους συγκεκριμένους κατηγορουμένους, με το σημείο που έγινε η δολοφονία του Saunders; Τί απόσταση υπολογίζεται ότι υπάρχει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Κάποια μέτρα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τί εννοείτε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είκοσι μέτρα....
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τόσο κοντά; Δηλαδή ο παράδρομος στον οποίο κινούσαστε εσείς, ήταν από την πλευρά που έγινε η δολοφονία ή από την απέναντι πλευρά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Από την πλευρά που έγινε, από το ρεύμα καθόδου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Από την πλευρά της καθόδου έγινε στο δεξί μέρος;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όπως εγώ κινούμην αριστερά.....
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Από Κηφισίας προς Αθήνα και ο παράδρομος είναι δίπλα. Η δολοφονία πού έγινε, σε ποιο διάζωμα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στο αριστερό. Αν δεν κάνω λάθος το αυτοκίνητο ήταν σταματημένο στο αριστερό όπως το είδα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Και λέτε ότι από εκεί που έδειχνε μέχρι το άλλο σημείο είναι 20 μέτρα.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Τόσο το υπολογίζω, μπορεί να είναι και 35, δε μπορώ να σας πω.....
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Σε εκείνο το σημείο, σταματούσαν πάντοτε τα αυτοκίνητα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Σχεδόν ποτέ.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τότε τί αξία είχε το να δείχνουμε αυτό το σημείο; Καταλάβατε τί σας ρωτώ; Εκείνο το σημείο, είχε μποτιλιάρισμα, ναι ή όχι; Είπατε ποτέ. Τί είπατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είπα ότι 8 παρά, μπορεί να είχε, γιατί πήγαιναν όλοι στη δουλειά, καμιά φορά στη Στρέιτ μπλόκαραν, γιατί έχει φανάρι το κολέγιο.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Πού έχει φανάρι; Σε ποιο σημείο, σε τί απόσταση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πολύ μακριά. Δεν ξέρω πόσα μέτρα είναι. Καμιά φορά το πρωί πηγαίνοντας εγώ στη δουλειά, έβλεπα μπλοκαρισμένα αυτοκίνητα. Καμιά φορά όχι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τί αξία είχε να δείχνει δηλαδή ο άντρας στη γυναίκα το σημείο εκείνο, αφού δε γινόταν πάντοτε μποτιλιάρισμα; Να πω ότι είναι κοντά σε φανάρι το καταλαβαίνω. Μπορεί να είναι σε φανάρι και σταματάει. Όταν όμως είναι απόσταση από το φανάρι, τί αξία έχει να δείχνει το σημείο αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν της έδειχνε ένα αυτοκίνητο, έκανε την κίνηση σα να περνάει κάτι, ότι περνάει αυτοκίνητο. Δεν ήταν αυτοκίνητο σταματημένο εκεί. Έδειχνε τη ροή, αυτό αντιλήφθηκα, αυτό είδα. Τώρα γιατί το έκανε.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, η Πολιτική Αγωγή.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Μανιά θέλω να μου πείτε, όταν αρχίσατε να παρατηρείτε το ζευγάρι αυτό, σε τι απόσταση ήσαστε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Περίπου όπως είστε εσείς τώρα.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μιλάμε για πέντε μέτρα περίπου.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Υπήρχαν κάποια δενδράκια και ερχόμενη..
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την ώρα λοιπόν που αρχίσατε να τους παρατηρείτε και λέτε ότι ήσαστε σ’ αυτή την απόσταση, η κα Σωτηροπούλου ήταν όρθια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Και τα δυο άτομα ήταν όρθια.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς όπως κοιτούσατε την βλέπατε στο προφίλ της;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Προφίλ.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την βλέπατε λοιπόν όρθια και σε θέση προφίλ. Δηλαδή όπως είμαι εγώ τώρα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα τον δε κύριο Κουφοντίνα τον είδατε κατά πρόσωπο, έτσι έχετε πει.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στην αρχή προφίλ, μέχρι που γύρισε για να κάνει την κίνηση αυτή και είδε εμένα.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τον άνδρα, λέω τον Κουφοντίνα, γιατί εκ των υστέρων αυτό που αναγνώρισε εκ των υστέρων ως τον Κουφοντίνα, αυτό είναι το νόημα και εξηγούμαι. Τώρα όταν πηγαίνετε να καταθέσετε στον κ. Εφέτη Ανακριτή, λέτε όσον αφορά τους δυο αυτούς κατηγορουμένους ότι, πέραν πάσης αμφιβολίας στο πρόσωπο του άνδρα αναγνωρίζω τον Κουφοντίνα, όπως τον είδα στην τηλεόραση και στις φωτογραφίες που μου δείχνετε και σήμερα, αυτό λέτε και σήμερα. Για την Σωτηροπούλου λέτε επίσης, στη φωτογραφία της Σωτηροπούλου που μου δείχνετε προφίλ, αναγνωρίζω τη γυναίκα για την οποία σας είπα προηγουμένως. Και είναι εδώ συνημμένη η φωτογραφία, θα σας την δείξω και πάλι, προφίλ φωτογραφία, είναι εδώ λοιπόν προφίλ φωτογραφίας.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Να σας πω, κατά πρόσωπο δεν την αναγνώρισα τη φωτογραφία που μου έδειξαν.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για το προφίλ μιλάμε.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Προφίλ ναι, μου θυμίζει αυτή τη γυναίκα.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι το προφίλ λοιπόν το οποίο είδατε στον κ. Ανακριτή και αυτό το προφίλ το αφήσατε ως προφίλ όπως σ’ αυτό επιμένετε, με την κα Σωτηροπούλου η οποία είναι εδώ κατηγορουμένη. Το ερώτημά μου είναι το εξής τώρα, πιστεύετε ότι αυτό το προφίλ, διότι η μοναδικότητα του ανθρώπινου προσώπου, δεν περιορίζεται στη φάτσα και το προφίλ κάθε ανθρώπου ένα είναι. Αυτό το προφίλ εδώ της κας Σωτηροπούλου μπορεί να είναι άλλης γυναίκας ή μόνο της κας Σωτηροπούλου; Καταλάβατε την ερώτηση.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν θα μπορούσα να πω ότι είναι κάποια άλλη γυναίκα.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως το νόημα αυτών που λέτε, εάν το καταλαβαίνω, είναι ότι, η προφίλ φωτογραφία της κας Σωτηροπούλου ταυτίζεται με το προφίλ της γυναίκας που είδατε εκείνη την ημέρα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Αυτό είπα, ότι αυτή η φωτογραφία μου θυμίζει τη γυναίκα που στεκότανε εκεί.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ερωτήσεις εκ μέρους σας παρακαλώ. Θα σας ακούσουμε με μεγάλη προσοχή.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πρώτα απ’ όλα είπατε ότι δουλεύατε στην εταιρεία Σαραντόπουλος Α.Ε. Τώρα δεν δουλεύετε κυρία Μανιά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι έχω αποχωρήσει.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πότε αποχωρήσατε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Αρχές Σεπτεμβρίου.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αρχές Σεπτεμβρίου το περασμένο φθινόπωρο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δουλεύετε πουθενά αλλού τώρα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Είστε άνεργη αυτή τη στιγμή.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Και δουλεύατε από πότε, από ποια χρονιά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: 11 χρόνια.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή κάπου εκεί, αρχές της δεκαετίας του ’90. Τα καθήκοντά σας εκεί;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Γραμματεία.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Καθήκοντα γραμματέως. Μάλιστα. Τώρα δίδοντας την κατάθεσή σας αναφέρετε σαν τόπο κατοικίας σας την Καλογρέζα. Δηλαδή το Σεπτέμβριο λέτε ότι μένετε στην Καλογρέζα, τώρα είπατε ότι μένετε Αλσούπολη Φιλοθέη.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι κοιτάξτε, η Αλσούπολη ανήκει στην Καλογρέζα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μένατε Καλογρέζα και πριν δυο χρόνια όταν τέλος πάντων περάσατε αυτή την εμπειρία, στο ίδιο σπίτι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στο ίδιο στην Αλσούπολη.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: ¶ρα λοιπόν πορευόσαστε στην «Στρέϊτ› για να πάτε πού κυρία Μανιά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στην «Στρέϊτ› εργαζόμουν.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι το ξέρω, στη «Στρέϊτ› είναι εκεί σε ποιον αριθμό περίπου ο κ. Σαραντόπουλος;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ήταν στο 17-19.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τώρα δεν είναι πια, έχει φύγει;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Απ’ ότι ξέρω έχει πουληθεί η εταιρεία σε κάποια άλλη.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Επομένως ήταν εκεί, σε ποιο αριθμό είπατε περίπου δεν άκουσα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: 17-19.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πορευόσαστε λοιπόν στην «Στρέϊτ› γιατί απ’ ότι καταλαβαίνω το συναπάντημά σας με το υποτιθέμενο ζευγάρι αυτό έγινε πιο κάτω στην «Στρέϊτ› πιο προς Κηφισιά δηλαδή, ορθό;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι από το γραφείο κάποια μέτρα, εκατόν πενήντα μέτρα ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πού πηγαίνατε δηλαδή να πάρετε το λεωφορείο; Τα ρωτώ για να μπούμε στη σκηνή.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Καποδιστρίου.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Καποδιστρίου προς πια πλευρά; Την πάνω πλευρά της Καποδιστρίου ή την κάτω;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι στο ρεύμα προς Χαλάνδρι, στο ρεύμα προς Ν. Ιωνία.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Έχω εδώ ένα χάρτη αν θέλετε να μου δείξετε. Συνεχίζει ως Καποδιστρίου απ’ αυτή τη πλευρά και απ’ αυτή τη κάτω πλευρά, εσείς πού πηγαίνατε; Πού είναι η στάση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περνάτε δηλαδή κάτω από την Γέφυρα;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι πριν την γέφυρα, η «Στρέϊτ› ανοίγει σε μια διχάλα και συνεχίζει ως Καποδιστρίου.
Δείξτε μου πού πηγαίνετε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Είμαι εδώ, έρχομαι έτσι και βγαίνω εδώ, περνάω τον κόμβο και η στάση του λεωφορείου είναι εδώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Στην Καποδιστρίου δηλαδή από την από εκεί πλευρά εν τέλει. Και θα πηγαίνατε αυτή τη διαδρομή.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στο Βασιλόπουλο κοντά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το ωράριό σας ήταν;
Θ.ΜΑΝΙΑ: 8-4.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Συναντήσατε λοιπόν δυο άτομα. Περίπου σε ποιο νούμερο της «Στρέϊτ›, πάλι για να μπούμε στην τοπογραφική εικόνα, πού είναι αυτό το παρτέρι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Πρέπει να ήταν το 21-23; Γιατί ήμουν 17-19 υπήρχε μια γωνιακή πολυκατοικία, μια μονοκατοικία και μετά ένα οικόπεδο, στο οικόπεδο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Απέναντι τι φαίνεται στην Κηφισίας, ποιο νούμερο περίπου είναι και ποια κτίρια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Απέναντι στην άλλη πλευρά;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι απέναντι, η Κηφισίας είναι απέναντι.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Έχει νομίζω της I.N.G., έχει το Λαϊνόπουλο έχει από τη δεξιά πλευρά?
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Είπατε ότι έδειχνε κάποιο σημείο, αυτό το σημείο δεν το συσχετίσατε με κάποιο κτίριο, με κάποια οικοδομική εικόνα; Θυμάστε να κατονομάσατε κάποια κτίρια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Σας είπα είναι νομίζω της I.N.G. μια ασφαλιστική είναι, κάποια έκθεση αυτοκινήτων?
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θυμάστε μπροστά δηλαδή σε ποια αντιστοιχία με κτίρια έγινε η επίθεση κατά SAUNDERS ;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Νομίζω ότι στο σημείο που έγινε απέναντι δεν υπήρχε, υπήρχε κενό, αριστερά και δεξιά είναι κτίρια.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι ρωτώ, στο σημείο που ήσαστε εσείς, που συναπαντήσατε αυτά τα άτομα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το σημείο που ήμουν εγώ πίσω μου τι υπήρχε θέλετε να μάθετε, ή μπροστά;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θέλω να πω ποια είναι η αναφορά του σημείου που συναντάτε αυτά τα άτομα με τη Κηφισίας, τα κτίρια και το σημείο της επίθεσης κατά SAUNDERS.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Σας είπα, πίσω μου υπήρχε το οικόπεδο, μπροστά η Κηφισίας. Απέναντι στο άλλο ρεύμα έχει αριστερά κάποια ψηλά κτίρια και δεξιά το ίδιο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αλλά δεν θυμάστε ποια κτίρια, ούτε πού έγινε η επίθεση.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Θυμάμαι τα κτίρια σας είπα, είναι πολυόροφα αριστερά και μερικά δεξιά πολυόροφα και αυτά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Είπατε ότι την άλλη μέρα ήσαστε επίσης μάρτυρας της δολοφονίας SAUNDERS.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι είχε γίνει ήδη, είδα κόσμο μαζεμένο στο σημείο αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το αυτοκίνητο δεν υπήρχε πια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Υπήρχε το αυτοκίνητο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό εννοώ. Επομένως ήταν σε αντιστοιχία το σημείο εκείνο με την σκηνή της επίθεσης;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σε απόλυτη αντιστοιχία;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Θα έλεγα ότι ήταν λίγο δεξιά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Προς Αθήνα ή προς Κηφισιά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Προς Αθήνα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ωραία, για να δούμε τέλος πάντων πού βρισκόμαστε. Λέτε στην κατάθεσή σας, δίνετε έμφαση ως προς την τοποθέτηση αυτού του ζευγαριού, σε δένδρα, φυτά και θάμνους. Επειδή πήγαμε σ’ αυτό το σημείο?.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν έχει δένδρα, φυτά και θάμνους.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Έτσι λέτε στην κατάθεσή σας. Λέτε: «ο δρόμος που ακολουθώ από την Στρέϊτ για να βγω στην Καποδιστρίου, έχει δένδρα, θάμνους και φυτά. Ανάμεσα στα δένδρα αυτά, είδα να κάθεται όρθιος ένας άνδρας και μια γυναίκα κλπ. κλπ?› θα τα σχολιάσουμε και τα παρακάτω. Πήγαμε λοιπόν εκεί πέρα για να δούμε τι λέτε και τι περιγράφετε. Αν εξαιρέσουμε το τρίγωνο που είναι πολύ μετά στην Καποδιστρίου προς την μεριά της γέφυρας?δεν υπάρχουν δένδρα, θάμνοι και φυτά παρά κάτι τέλος πάντων, κάποιοι κήποι που είναι περιφραγμένοι, δεν φαντάζομαι να εννοείτε ότι ήταν μέσα σε ιδιωτικό κήπο. Και μπροστά στο πεζοδρόμιο που άλλωστε είναι αρκετά στενό, είναι κάποια ασθενικά δενδράκια κλπ. Πού λοιπόν τοποθετείτε αυτά τα δένδρα τα φυτά και τους θάμνους; Πού τα είδατε αυτά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στην γωνία υπάρχει πολυκατοικία. Δίπλα από την πολυκατοικία, μονοκατοικία, που έχουν φυτέψει μπροστά από την μονοκατοικία αν είδατε, κάποια κυπαρισσάκια, μικρά, δεν έχουν μεγαλώσει και πάρα πολύ αλλά υπάρχουν. Έχουν φροντίσει αυτοί στη μονοκατοικία και έχουν φυτέψει αυτά. Ακριβώς δίπλα απ’ αυτά τα δενδράκια που είναι φυτεμένα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτά είναι ένα – δυο δενδράκια εάν τα θυμάμαι δηλαδή.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Είναι λίγα δενδράκια και πιο κάτω έχει και μερικές κορομηλιές.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι, αλλά δίδετε την εντύπωση μιας δασωμένης περιοχής εδώ.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι δεν είναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Γιατί το λέτε λοιπόν αυτό; Δένδρα, φυτά και θάμνους.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν ξέρω, εγώ δεν είπα δένδρα, φυτά και θάμνους.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ποιος το είπε αυτό;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Εγώ είπα ότι έχει εκεί κάποια δενδράκια και δήλωσα δενδράκια, όπως σας το λέω αυτή τη στιγμή. Τώρα δεν ξέρω γιατί έχει γραφτεί θάμνοι και τι άλλο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να σας δείξω και μια φωτογραφία, θαρρώ φαντάζομαι ότι είναι το παρτέρι αυτό, ή κάτι αντίστοιχο μ’ αυτό που εννοείτε εσείς. Κύριε Πρόεδρε αυτό είναι η περισσότερη βλάστηση επί της Στρέϊτ στο μπροστινό μέρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι βλάστηση, δεν είναι βλάστηση;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κάτι παρόμοιο είναι; Δυο δένδρα ας πούμε είναι εδώ.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Αυτή είναι η μονοκατοικία που σας λέω, αυτά είναι τα δένδρα που έχουνε βάλει εδώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτά είναι τα δένδρα, τα φυτά και οι θάμνοι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Σας λέω ότι έχει κάποια δένδρα, δίπλα απ’ αυτά τα δένδρα, εάν παίρνατε μια φωτογραφία πιο δεξιά είναι η αλάνα. Έχει άλλα λίγα δενδράκια και μετά τίποτα άλλο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μιλάμε πάντως για το μπροστινό μέρος στο πεζοδρόμιο.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Θα σας πω ότι ήταν κάπου εδώ, όρθιοι. Ερχόμενη εγώ από εδώ, ούτε καν θα μπορούσα να δω.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: ¶ρα επομένως καταλήγουμε ότι δεν σας αντιπροσωπεύει αυτό που λέτε εκεί, τουλάχιστον τώρα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μένω στα δένδρα, θάμνοι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε, δένδρα, φυτά και θάμνους?
Θ.ΜΑΝΙΑ: Φυτά υπάρχουν, διάφορα φυτά?
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή δίνετε την εντύπωση ότι ένα ζευγάρι καιροφυλαχτεί μέσα σε μια λόχμη έτσι περίπου λέτε εδώ πέρα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι σας λέω ότι δεν είναι έτσι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν επομένως οι άνθρωποι αυτοί που υποτίθεται ότι είδατε, στεκότανε δίπλα σε δυο καχεκτικά δενδράκια, συμφωνούμε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν είναι καχεκτικά, είναι δένδρα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πόσο δηλαδή δένδρα; Στο ύψος σας εγώ τα θυμάμαι, άντε ένα κεφάλι πιο ψηλά.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μπορεί και δυο, δεν ξέρω.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τώρα θα έχουν μεγαλώσει ακόμα και είναι στο ύψος σας ακόμα. Ωραία λοιπόν. Δεν υπήρχαν επομένως δένδρα, φυτά και θάμνοι. ¶ρα ήταν ένα ζευγάρι έκθετο περίπου στο πεζοδρόμιο. Τα σώματά τους φαινόντουσαν απ’ όλες τις μεριές έτσι δεν είναι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι, δεν είναι έτσι.
Όπως ερχόμουν εγώ εφόσον υπήρχαν τα δένδρα, δεν μπορούσα να δω, όταν έφθασα πιο κοντά, το είδα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Γιατί δεν μπορούσατε να δείτε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Αφού υπήρχαν τα δένδρα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μου είπατε ότι περίπου ήταν αυτό, μπορεί να κρυφτεί ένα ζευγάρι πίσω απ’ αυτά τα δυο δενδράκια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι όταν περπατάς τελείως αριστερά δεν μπορεί, γιατί τους έχεις διαγώνια, βλέπεις, όταν περπατάς όμως λίγο δεξιά, δεν μπορείς να δεις. Εκτός εάν περάσεις τα δένδρα και φθάσεις μπροστά τους.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εντάξει, ας το πούμε και έτσι, ότι δεν μπορείς να δεις, ήταν τόσο λεπτή η γυναίκα που κρυβότανε?
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν είπα ότι κρυβότανε, όχι δεν κρυβότανε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν επομένως σε κοινή θέα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Σε κοινή θέα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ρωτηθήκατε και από το δικαστήριο, θα το ρωτήσω εγώ κάπως τροποποιημένα. Πόσο πλάτος έχει αυτό το πεζοδρόμιο της Στρέϊτ; Πόσο πλάτος; Είναι ένα μικρό πεζοδρόμιο, πείτε όμως εκεί.
Θ.ΜΑΝΙΑ: 3,5 μέτρα 4 μέτρα, 2, ή 2,5; Δεν το έχω μετρήσει.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: 2,5 μέτρα το πολύ. Και αυτά τα λίγα δένδρα είναι σε παρτέρι ή μέσα φυτεμένα στις πλάκες του πεζοδρομίου;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μέσα φυτεμένα, παρτέρι δεν υπάρχει.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ωραία λοιπόν. Επομένως τους είδατε να κάθονται όρθιοι και να κοιτούν προς την Κηφισίας.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Στέκονταν όρθιοι ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: ¶λλοι διαβάτες, είναι 4 η ώρα καλοκαίρι, αρχές Ιουνίου και ώρα που άνθρωποι φεύγουν από δουλειές, από εταιρείες κλπ. ¶λλοι διαβάτες και περαστικοί δεν υπήρχαν, εκτός από σας;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Υπήρχαν κάποιοι πιο μπροστά μου, πίσω δεν μπορώ να σας πω δεν θυμάμαι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι, αλλά αργότερα δεν θα περνούσαν και άλλοι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Και νωρίτερα και αργότερα και την ίδια στιγμή ενδεχομένως?
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θέλω να πω είναι ένα πολυσύχναστο μέρος αυτό;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μετά τις 4 και αφού έχουν σχολάσει οι εταιρείες ναι, αρκετοί παίρνανε αυτή την κατεύθυνση.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κυρία Μανιά εξηγήστε μου, είναι σαν μια προέκταση της Κηφισίας, ένας παράδρομος της Κηφισίας όπως λέμε;
Θέλω να πω η Στρέϊτ είναι κανένα εμπόδιο που οπτικά βάζει φραγμό ανάμεσα στην Κηφισίας και στη Στρέϊτ; Είπατε είκοσι μέτρα ότι είναι.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι για τους πεζούς βάζει φραγμό γιατί έχουν τα αυτοκίνητα και δεν μπορείς να περάσεις.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Οπτικά μιλάω, να βλέπεις δηλαδή.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Οπτικά όχι, μπορείς να δεις.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Απόλυτη ορατότητα, επομένως το ζεύγος αυτό ήταν ορατό και από τους διαβάτες απολύτως έτσι και από τα αυτοκίνητα και την κίνηση της Λεωφόρου.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Βέβαια.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε λοιπόν ήταν όρθιοι, αρχίζουμε τώρα και μπαίνουμε στην εικόνα, ρωτηθήκατε σχετικά αλλά θα τα ξαναρωτήσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ όμως ότι έχει ερωτηθεί να μην ξαναρωτάτε, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εντάξει κύριε πρόεδρε δεν θα πλατειάσω. Λέτε κύριε μάρτυρα ότι ήταν όρθιοι και τους είδατε όρθιους, ο άνδρας έδειξε με το δάκτυλό του με το δεξί χέρι προς την Κηφισίας, κάνοντας αυτή την κίνηση έτσι; Σαν την πορεία των αυτοκινήτων λέτε. Και η γυναίκα κατένευε. Αφού ο άνδρας λέει σας είδε με την άκρη του ματιού του, είπε να κάνει στη γυναίκα πως σκύβει κάτω και ψάχνει κάτι. Εδώ κυρία μάρτυρα, σίγουρα, υπάρχει μια επιθυμία ας πούμε του άνδρα που βλέπετε εκεί να παραπλανήσει τους διαβάτες, εσάς συγκεκριμένα έτσι; Είναι έτσι;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Να παραπλανήσει;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να παραπλανήσει ως προς το τι κάνει εκεί. Ενώ λέτε κατά κάποιο τρόπο κατόπτευε, αν μπορώ να το μεταφράσω, δηλαδή κοίταγε τα αυτοκίνητα και την ροή, ξαφνικά είπε, κάνε ότι ψάχνεις. ¶ρα μια προσπάθεια να σας παραπλανήσει.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Θα έλεγα ότι ξαφνιάστηκε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Και είπε στη γυναίκα γιατί να κάνει ότι σκύβει κάτω;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Για να δικαιολογήσει την παρουσία του εκεί.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εσείς το ακούσατε αυτό;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι. Το έχω πει ότι δεν άκουσα, δεν ακούστηκε φωνή, ακούστηκε ένα κίνημα των χειλιών, σαν ψίθυρος.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε, τις φράσεις που είπε δεν τις θυμάμαι ακριβώς, αλλά η έννοιά τους ήταν αυτή που σας είπα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πώς την αποκομίσατε αυτή την έννοια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Από την κίνηση των χειλιών, κάτι σαν ψίθυρος, δεν ακούστηκε, δεν τον άκουσα στο αυτί μου όπως μιλάμε αυτή τη στιγμή και επιβεβαιώθηκα όταν έκανε την κίνηση. Αμέσως πέταξε τα μαλλιά κάτω και έκανε ότι έψαχνε κάτι. Ενώ πριν δεν έψαχνε τίποτα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε ότι, όταν συνέβη αυτό λοιπόν εσείς κοντοσταθήκατε, «κοίταξα κάτω για να δω τι ψάχνουν›. Αν εσείς καταλάβατε ότι προσπαθούσαν να σας μπερδέψουν, γιατί εσείς πήγατε εκεί ένας διαβάτης δίπλα σε ένα άγνωστο ζευγάρι και κοιτάξατε για να δείτε τι ψάχνουν;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Για να ρωτήσω εάν ήθελαν βοήθεια.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αφού το έκανε ψεύτικα και το καταλάβατε, τι βοήθεια;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ακριβώς γι’ αυτό ήθελα να ρωτήσω, ψάχνετε κάτι να σας βοηθήσω.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Επιμένω, είπατε πριν ότι καταλάβατε, ότι είπε στη γυναίκα να κάνει πώς σκύβει κάτω για να θολώσει την εντύπωση που εσείς πήρατε πριν. Γιατί πήγατε λοιπόν μετά και είπατε, κοίταξα κάτω για να δω τι ψάχνουν, γιατί το είπατε αυτό;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Γιατί ήταν τόσο εμφανές ότι κοροϊδεύουν, εκείνη τη στιγμή ότι κοροϊδεύουν, ήθελα να σταματήσω να τους πω, ήθελα, δεν το έκανα, τι ψάχνετε; Για να δω την απάντηση, καταλάβατε;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να ρωτήσω και εγώ, είστε σαν φύση φοβερά περίεργη;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τότε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Έτυχε ήταν της στιγμής.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι δηλαδή, είχατε μια έμπνευση να εξακριβώσετε σώνει και καλά πού το πάνε αυτοί οι δυο διαβάτες;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μου έκανε φοβερή εντύπωση όταν με είδε, που έσκυψε το κεφάλι και της είπε να κοιτάξει κάτω, μου έκανε εντύπωση, παραξενεύτηκα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι αλλά λέτε εδώ ότι μετά κοιτάζατε και εσείς για να δείτε τι ψάχνουν.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το έκανα όχι ειρωνικά, έτσι από?να δω την απάντηση ήθελα, αλλά δεν ρώτησα ποτέ σας είπα. Την απάντηση θα ήθελα, δηλαδή ένα δακτυλίδι, ή μου έπεσε ο αναπτήρας, οτιδήποτε. Καμιά φορά και στην τύχη να πέσει κάτι τον βοηθάς τον άλλον.
