Η αναγνώριση λοιπόν έγινε για ένα άτομο, το οποίο ουδέποτε είχε κατέβει στην Αθήνα, συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη και μετήχθη στην Αθήνα με C130, για να δείτε πώς και εμείς θα επιμένουμε – σας το είπα – πώς γίνονται οι αναγνωρίσεις και πως εργολαβικά ορισμένοι, έχουν αναλάβει να κάνουν αυτές τις μερικές αναγνωρίσεις, γιατί θα ήταν αναξιόπιστος να πει, ότι αναγνωρίζει και τους τρεις. Πάντα μπαίνει ένας ο οποίος κάνει μια μερική αναγνώριση και έχουν κατανεμηθεί αυτές οι αναγνωρίσεις εργολαβικά. Παραλάβετέ τον, πάρτε τον, να σας πει ότι θέλει από εκεί και πέρα, για μένα είναι ένας πλήρως αναξιόπιστος μάρτυρας.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Αν μου επιτρέπετε από ποιο στοιχείο προκύπτει ότι ουδέποτε επισκέφθηκε ο Βασίλης Ξηρός τον αδελφό του; Επειδή το δηλώνει ο κ. Αγιοστρατίτης;
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ακούστε, ζητήστε όλες τις βιντεοκασέτες, εγώ δεν ήρθα εδώ για να ψεύδομαι, όπως έχουν έρθει διάφοροι άλλοι. Ζητήστε όλες τις βιντεοκασέτες από 29/6 μέχρι 17.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Μια ερώτηση έκανα και αν έχετε την καλοσύνη στον ίδιο τόνο που σας την απευθύνω να μου απαντάτε. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα , θέλω να πληροφορηθώ, από ποιο στοιχείο προκύπτει αδιάψευστα ότι ουδέποτε ο Βασίλης Ξηρός επισκέφθηκε τον αδελφό του.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αν θέλει η εισαγγελική αρχή ας ζητήσει από όλα τα τηλεοπτικά κανάλια τις βιντεοκασέτες που προβλήθηκαν από 29/6 μέχρι 17/7.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εσείς επικαλείστε το στοιχείο, η Εισαγγελική αρχή δεν το επικαλείται.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ακούστε, εγώ το επικαλούμαι και το βάζω στην κρίση του Δικαστηρίου. Αυτά τα δυο παιδιά, επειδή ο παπάς με τον άλλο το γιο του είχε κατέβει κάτω, είχε κατέβει με τον Αυγουστίνο και τον χοντρό συνοδευόταν, τον τότε χοντρό Χριστόδουλο, στο νοσοκομείο είχε μείνει ο Βασίλης για να προσέχει τα ζώα, γιατί έχουν πολλά ζώα επάνω. Και απόδειξη είναι το γεγονός, ότι συνελήφθη εκεί, εκεί τον παρακολουθούσε η Αντιτρομοκρατική, στο χωριό του απέξω ήταν στημένοι όλοι αυτοί, τον παρακολουθούσαν και εκεί συνελήφθη και μετήχθη με C130 στην Αθήνα. Πώς τον είδε λοιπόν να πηγαίνει στο νοσοκομείο και εκεί τον αναγνώρισε; Αυτό είναι το ερώτημά μου.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εσείς το δηλώνετε, δεν το προσκομίζετε ως στοιχείο.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εντάξει γι’ αυτό υπάρχουν ευτυχώς και οι μάρτυρες υπεράσπισης, αν κανείς άλλος δεν φροντίζει να φέρνει μάρτυρες υπεράσπισης, θα φροντίζουμε να φέρνουμε εμείς, ελπίζουμε πιο αξιόπιστους, οι οποίοι θα δηλώσουν ενόρκως στο Δικαστήριο, ότι πράγματι ο Βασίλης Ξηρός, ουδέποτε μέχρι της μεταγωγής του?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ εγώ σας έδωσα το λόγο να κάνετε ερωτήσεις, ούτε σχόλια χρειάζονταν, ούτε από τον κ. Αγιοστρατίτη.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Οι παρεμβάσεις ήρθαν από απέναντι κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και από σας ήταν.
Γ.ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε θα πω μια λέξη. Προσπαθούμε συνεχώς να δημιουργήσουμε, ποιους μάρτυρες υπερασπίσεως θα μπορούσε να καλέσει η Εισαγγελία για την στήριξη αυτού του υπερασπιστικού ισχυρισμού σας;
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Μπορείτε και τώρα κύριε Πέτσο. Ο κ. Πρόεδρος έδωσε την ευκαιρία..
Γ.ΠΕΤΣΟΣ: Ποιους;
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Τις κασέτες από τα κανάλια, όλες, κάθε μέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και θα πάω εγώ να δω τις κασέτες απ’ όλα τα κανάλια όλες τις ημέρες; Αν προβάλετε ένα υπερασπιστικό ισχυρισμό αποδείξτε τον. Ελάτε κάνετε ερωτήσεις παρακαλώ.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εάν νομίζετε ότι η υπεράσπιση δεν ενδιαφέρει το Δικαστήριο?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να φέρω εγώ όλες τις κασέτες όλου του μηνός, πόσο ήταν τότε; Να φέρετε τους μάρτυρες υπεράσπισης , εσείς που νομίζετε και θα πείτε ότι, κύριε τάδε μου δεν ήταν εδώ πέρα κανένας. Και εμείς φυσικά, δεν έχουμε λόγο ?
Γ.ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε για να σας διευκολύνω, η τηλεοπτική εικόνα του κ. Βασίλη Ξηρού, υπήρχε στη τηλεόραση πριν συλληφθεί. Ίσως η εικόνα αυτή ήταν στην Θεσσαλονίκη, ίσως ήταν σε δρόμους της Θεσσαλονίκης, ίσως ήταν αλλού και δεν ήταν προσερχομένου στο νοσοκομείο. Αλλά τηλεοπτική εικόνα του συγκεκριμένου κατηγορουμένου, υφίστατο προ της καταθέσεως ?.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Βεβαίως κύριε συνάδελφε, ίσως λοιπόν και να μην ήταν και εκεί που λένε ότι ήταν. Ίσως και να μην ήταν κιόλα, τόσα πολλά ίσως, θα βάλουμε και εμείς ένα ακόμα, αυτή είναι η δουλειά μας, για την οποία μας κατηγορείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το μόνο βέβαιο είναι ότι εγώ σας έδωσα το λόγο να κάνετε ερωτήσεις. Και δεν έχει ίσως εδώ.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, εγώ θα επιμείνω, όχι αυτά που είδατε μετά τα γεγονότα.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν θα ακούω ερωτήσεις και απαντήσεις και δεν θα απαντάω, θα μου κλείνουν εμένα το στόμα. Με καταλάβατε; Όταν ο κ. συνήγορος θέλει να μου κάνει ερωτήσεις, θα ακούει και την απάντηση και μετά θα σταματάει την αγόρευσή του, εγώ δεν ήρθα εδώ να με κάνει περίγελο, ο συνήγορος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή τη σύσταση έκανα και εγώ, δεν ήρθε ο άνθρωπος να γίνει περίγελος.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ είδα μια εικόνα στην τηλεόραση. Τα Μέσα Ενημέρωσης μπορεί να λένε για το νοσοκομείο και να έχουν μια εικόνα από τη Χαβάη, το έχουμε δει εκατό φορές αυτό το πράγμα. Απ’ αλλού να είναι τα πλάνα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως εικόνα είχατε δει κύριε μάρτυς στη τηλεόραση;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ είχα δει τα παιδιά όλα, πριν την σύλληψη, τα είχα δει. Τώρα αν τα πλάνα ήταν από τη Θεσσαλονίκη, ήταν από τη Θεσσαλονίκη. Εγώ θα κάθομαι να ασχολούμαι, τι είμαι εγώ η κυρά Κατίνα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ μην υποβαθμίζετε ούτε την τηλεόραση, και προπαντός ούτε παρακαλώ να υποβαθμίζετε ούτε την κυρά Κατίνα, είναι Ελληνίδα η κυρά Κατίνα και δεν την υποτιμάει κανένας. Παρακαλώ θέλω τον ίδιο σεβασμό και τους διανοούμενος και την κυρά Κατίνα εγώ τους έχω στο ίδιο επίπεδο, όπως βάζω και τον εαυτό μου στην ίδια στάθμη.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μα είπα εγώ από την αρχή κύριε Πρόεδρε, δεν παρακολουθούσα εκτενώς ειδήσεις. Εγώ πλάνα έβλεπα, διακοπές έκανα.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Τα έγραψε ο κ. Ζερβομπεάκος μόνος του αυτά για νοσοκομεία και τέτοια, τα έγραψε μόνος του, τώρα είναι καινούργια?
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τι έγραψε ο κ. Ζερβομπεάκος;
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶λλα του έγραψε και ο Σύρος, άλλα του έγραψε και ο Ζερβομπεάκος, τώρα λοιπόν ο Ζερβομπεάκος έγραψε για το νοσοκομείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη σας παρακαλώ, αυτά είπε ο μάρτυρας, θα τα εκτιμήσουμε όλα.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν είμαστε και μειωμένης νοημοσύνης τώρα, να έρχεται ο καθένας εδώ πέρα και να μας λέει ότι θέλει. Σας παρακαλώ, είπαμε όταν δυσκολεύονται σας λένε, ο Σύρος αλλοίωσε την κατάθεσή μου, ο Ζερβομπεάκος έγραψε άλλα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παράπλευρες ενδεχομένως ανακρίβειες δεν σημαίνει ότι καταπίπτει όλη η κατάθεση, με μια παράπλευρη ανακρίβεια. Εάν τον είχε δει πράγματι και εάν τον έδειξε πράγματι έστω στη Θεσσαλονίκη που λέει ο κ. Πέτσος, αυτά θα τα εξετάσουμε. Αλλά τώρα αυτή τη στιγμή δεν φερόμαστε έτσι στο μάρτυρα, σας παρακαλώ πολύ, όλοι έχουν τον τεκμήριο ότι λένε αλήθεια. Από εκεί και πέρα εμείς θα ψάξουμε.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Με συγχωρείτε, δεν του φέρθηκα άσχημα. Είπα ότι αυτό το πράγμα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή τι άλλο να του κάνετε;
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Καταρχάς εγώ δεν κατάλαβα γιατί ο κ. Πέτσος χρειάστηκε να του κάνει αυτή την ερώτηση, εάν τον πλησίασε η Αντιτρομοκρατική και εάν του είπε κλπ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δικαίωμά του ήταν να ρωτήσει, δεν έκανε όμως σχόλια.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εν πάση περιπτώσει εγώ δεν τον προσβάλω.
Γ.ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη σας απαντάω, ότι συλλήβδην όλοι οι μάρτυρες που αναγνωρίζουν θεωρούνται κατασκευασμένοι από σας. Γι αυτό του έκανα αυτή την ερώτηση και λέω γιατί με έναν άνθρωπο να μην υπήρχαν τρεις αναγνωρίσεις;
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Οι μάρτυρες μόνον όταν παρουσιάζουν αυτές τις αντιφάσεις τότε παίρνω το λόγο. Μάρτυρες οι οποίοι έχουν αναγνωρίσει και δεν έχουν κανένα πρόβλημα και έχουν κάνει και περιγραφή στην πρώτη τους κατάθεση αν βλέπετε, δεν παίρνω καθόλου το λόγο. Αλλά εδώ μιλάμε για μια χονδροειδέστατη, όσο και αν προσπαθεί να το διορθώσει αναγνώριση μέσω τηλεόρασης για ένα περιστατικό το οποίο δεν έχει παιχτεί καθόλου στην τηλεόραση.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη εγώ τον κ. Ξηρό δεν τον είδα μόνο στην τηλεόραση, τον είδα και στο περιστατικό, στο συμβάν.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Να το λέγατε κύριε στον κ. Ζερβομπεάκο αυτό. Στον κ. Ζερβομπεάκο είπατε, ήταν ο παπάς, η παπαδιά?
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν λέει η παπαδιά.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εντάξει λάθος δικό μου αυτό, δεν είναι ουσιώδες, ήταν ο παπάς και πήγαινε με τον Βασίλη Ξηρό στο νοσοκομείο. Αφήστε τη Θεσσαλονίκη, περπάταγε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, και εκεί τον αναγνώρισα. Ποτέ δεν έχει έρθει ο Βασίλης Ξηρός στην Αθήνα.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τα πλάνα της τηλεόρασης δεν γνωρίζω εγώ εάν ήταν από το νοσοκομείο, ή αν ήταν στη Θεσσαλονίκη.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ωραία ο Ζερβομπεάκος το έγραψε μόνος του τότε, τώρα άρχισαν και το λένε και άλλοι από το πρωί αυτό, ότι άλλα έλεγαν και άλλα έγραφε ο Ζερβομπεάκος, τι να κάνουμε, θα τα ακούσουμε και αυτά. Δεν προσβάλουμε κανέναν κύριε Πρόεδρε, μ’ αυτό θέλω να κλείσω, άλλοι άνθρωποι προσπαθούν να προσβάλουν την νοημοσύνη και του Δικαστηρίου και τη δική μας νοημοσύνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν θεωρώ κανέναν ότι μπορεί να έχει κατώτερη νοημοσύνη από τη δική μου. Θεωρώ ότι όλοι έχουμε την ίδια. Τουλάχιστον σ’ αυτά τα θέματα της κοινής εμπειρίας. Θα τα εκτιμήσουμε όλα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να πειράζουμε κάποιον. Ελάτε παρακαλώ.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ θα περιοριστώ κύριε μάρτυς, όχι σ’ αυτά που είδατε μετά το γεγονός, αλλά σ’ αυτά που είδατε στο συμβάν. Για να δούμε δηλαδή και τι είδατε πραγματικά και αν ανταποκρίνεται σ’ αυτό που αναγνωρίσατε.
Καταρχήν ξεκινήσατε λέγοντας ότι εσείς φρουρούσατε σκοπός έξω από δημόσιο κτίριο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ δεν θα επαναληφθούν πάλι οι ερωτήσεις.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Θα σας πω και εγώ γιατί κύριε Πρόεδρε. Γιατί εξετάσατε 5 μάρτυρες πριν δέκα μέρες, κάπου πρέπει να έχουμε και μια συγκρότηση στο μυαλό μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνω εγώ; Δηλαδή οι ερωτήσεις που κάνει ο πρόεδρος είναι του βρόντου δηλαδή; Θέλετε να μην ρωτάω τίποτα, να τα λέτε μόνο εσείς;
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Όχι δεν είναι έτσι κύριε Πρόεδρε, αλλά αν δεν έχω τη δυνατότητα να συγκροτήσω τη σκέψη μου στοιχειωδώς, τότε δεν μπορώ να ρωτήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μη ρωτάτε.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Τότε μου περικόπτετε το υπερασπιστικό μου δικαίωμα αυτή τη στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα σας επιτρέπω να κάθεστε να κάνετε ανακεφαλαιώσεις. Δεν είναι δικαίωμά σας. Ευθέως εάν έχετε να κάνετε ερώτηση, κάντε την. Δεν έχετε, θα σας απαγορεύω εγώ την ερώτηση και προσφεύγετε στο Δικαστήριο. Σας παρακαλώ πολύ, κάποτε πρέπει να το μάθουμε αυτό, δεν θα το μάθουμε αυτό τι λέει η δικονομία; Σας παρακάλεσα πολλές φορές, τώρα έχουμε φθάσει σε ένα σημείο που το πράγμα έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς εκεί που ήσαστε έξω από το δημόσιο κτίριο το οποίο φυλάγατε το οποίο βρισκότανε επί της οδού Νοταρά, παράλληλος της οδού Φίλωνος, πώς αντιληφθήκατε το γεγονός;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: ¶κουσα τρεις πυροβολισμούς.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Και τι είδατε πέραν απ’ αυτό που ακούσατε;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έχει ένα μικρό πάρκινγκ απέναντί μου.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Όχι πριν φθάσετε στην γωνία από εκεί.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι δεν μιλάω από την γωνία, μιλάω ακριβώς απέναντι από την πύλη του Μεταγωγών, έχει ένα μικρό πάρκινγκ το οποίο αφήνει χώρο να δούμε τις πολυκατοικίες στη Φίλωνος.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Πολύ ωραία, αυτό λοιπόν μου το ξεκαθαρίσατε, γιατί η απορία μου θα ήταν λοιπόν, πώς εφόσον ήσαστε σε ένα παράλληλο δρόμο, βλέπατε τον κόσμο επί της Φίλωνος. Δεν ήταν δίκαιη η απορία μου κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Πώς αλλιώς θα το ξεκαθάριζα αν δεν έκανα έτσι την ερώτηση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μας ενδιαφέρει, εδώ το πρόβλημα είναι η αναγνώριση, όλα τα άλλα δεν έχουν καμία σημασία. Αλλά πείτε τα.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Νοταρά και Φιλελλήνων είχατε είπατε οπτική επαφή με το MITSUBISHI στο οποίο είχαν ήδη επιβιβαστεί οι δυο από τους τρεις και επιβιβάζονταν και ο τρίτος; Έτσι; Από την γωνία που ήσαστε, διαγώνια, δεν υπήρχαν ενδιάμεσα αυτοκίνητα που να περιορίζουν την επαφή;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τίποτα, τίποτα.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Παρκαρισμένα, δεξιά και αριστερά.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Αυτά δεν σας εμπόδιζαν την οπτική επαφή;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Καθόλου, γιατί εγώ ήμουν ψηλά, ο δρόμος είναι έτσι και εγώ ήμουν από ψηλά, είναι κατηφορικός.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Μάλιστα είναι μια καλή εξήγηση. Από εκεί και μετά, είπατε ότι κατέβηκαν και οι τρεις από πού;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Από την πόρτα του συνοδηγού.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς ήσαστε γωνία Νοταρά και Φιλελλήλων, το αυτοκίνητο διαγώνια απέναντι σύμφωνα με ότι μας δείξατε.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Η πόρτα του οδηγού ήταν από εκεί που περνάνε τα αμάξια, του συνοδηγού ήταν προς τον τοίχο.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: ¶ρα από την στιγμή που κατέβηκαν, δηλαδή εσείς τον οδηγό τον αντιληφθήκατε για πρώτη φορά μέσα στο αυτοκίνητο.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι έμπαινε. Ο οδηγός ήταν όλος έξω όταν τον πρωτοείδα. Το έχω αναφέρει αυτό, φορούσε σπορτέξ παπούτσια, μπλου τζιν παντελόνι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μη το ξαναλέτε, τα είπατε αυτά.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Συγνώμη κύριε Πρόεδρε, αναγιγνώσκω από την προανακριτική του κατηγορία του μάρτυρος. «είδα σταθμευμένο ένα Ι.Χ. φορτηγό?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο αντιφάσεις αναγιγνώσκονται. Ποια είναι η αντίφαση;
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Θα σας πω αμέσως. «Είδα σταθμευμένο ένα Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο κλειστό, μάρκας MITSUBISHI στο οποίο ήδη βρίσκονταν μέσα ο οδηγός.› Ορίστε η αντίφαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε τι σας λέει; Τι είναι αλήθεια από τα δύο;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας είπα ότι εκείνη την ώρα ο οδηγός πήγαινε να μπει, ήταν έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το «ήδη› τί σημαίνει όμως που είχατε πει; «Ήταν ήδη ο οδηγός›.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Πού να γνωρίζω εγώ πριν από πέντε χρόνια αν είπα εκείνη τη στιγμή ότι και οι τρεις ήταν μέσα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι είχατε πει, εκτός αν δεν το διαβάσαμε με ακρίβεια.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στις 11 η ώρα το βράδυ, καθόμαστε τρεις ώρες και έγραφαν. Πού να γνωρίζω εγώ εκείνο το βράδυ αν έφυγε κάποια λεπτομέρεια;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν κύριε μάρτυς –και απευθύνομαι και στο Δικαστήριο, διότι δεν μπορεί κάθε φορά η μία λεπτομέρεια, η άλλη λεπτομέρεια, ό,τι δεν ανταποκρίνεται στην κατάθεση του μάρτυρος φταίνε οι αστυνομικοί και οι ανακριτικοί υπάλληλοι που έγραψαν τις καταθέσεις. Τότε δεν μπορώ να ξέρω πώς θα κάνουμε μία δίκη εδώ πέρα με στοιχεία στα οποία δεν μπορούμε να τους έχουμε στοιχειωδώς εμπιστοσύνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό τους φέρνουμε εδώ πέρα τους μάρτυρες.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τότε λοιπόν δηλώσατε ότι ήταν ήδη μέσα. Βγαίνουν λοιπόν από την πόρτα του συνοδηγού. Έχετε οπτική επαφή;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι 100%. Γύρω στο 70%.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή τί εννοείτε 70%;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σχεδόν τους έβλεπε ολόκληρους. Σχεδόν. Εάν πάμε στο σημείο αυτό που σας λέω, θα δείτε ότι φαίνονται σχεδόν ολόκληροι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι, δεν θα πάμε, θα κάνουμε κάτι πολύ πιο απλό: Θα χρησιμοποιήσουμε το ίδιο σχεδιάγραμμα που είπατε εσείς. Εσείς λοιπόν ήσαστε εδώ, στη γωνία της Νοταρά (επιδεικνύεται σχεδιάγραμμα) κι αυτοί αποβιβάζονται από την πόρτα του συνοδηγού.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, στο πεζοδρόμιο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αποβιβάζονται από την πόρτα του συνοδηγού. Πώς μπορείτε να έχετε επαφή;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Γιατί είναι ψηλά σας λέω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα πόσο ψηλά; Εσείς είστε αστυνομικός, δώστε μου λοιπόν ένα βαθμό κλίσης της ανηφόρας για να καταλάβω. Ήταν 10%; Ήταν 15%; Πόσο; Για να ξέρω και τί οπτική επαφή είχατε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σε γωνία;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ναι, σε κλίση, αστυνομικός είστε, τις ταμπέλες τις ξέρετε που δείχνουν την κλίση. Γιατί είναι εύκολο να λέμε «ήταν ψηλά›. Πόσο ψηλά;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σε εκατοστά ήταν, 50%.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς ξέρετε τί σημαίνει 50% κλίση;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: 100% είναι κατακόρυφος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 50% δεν είναι όρθιο... 90 μοίρες είναι όρθιο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αποβιβάζονται λοιπόν και τους βλέπετε κατά 70% παρ’ ότι έφυγαν από την πόρτα του συνοδηγού, η οποία σας κρύβει βεβαίως όλη την ορατότητα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μα την αναγνώριση εγώ –γιατί βλέπω πού στοχεύετε την ερώτηση- δεν την έκανα εγώ την ώρα που έφευγαν. Εγώ την έκανα στο συγκεκριμένο πρόσωπο, προφίλ που είχα στο φορτηγάκι την ώρα που μπήκε, που με κοίταξε και ταράχτηκε ολόκληρος, γιατί κοιταχτήκαμε, και προφίλ πάλι την ώρα που περνάει με το ταξί. Με κοιτάζει και τον κοιτάζω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αδυνατώ να σας παρακολουθήσω. Έχετε δηλώσει ότι ήταν ήδη μέσα στο φορτηγό, τώρα μου λέτε ότι την αναγνώριση την κάνατε την ώρα που επιβιβαζόταν.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Το παραθυράκι είναι σα να τον βλέπω στην τηλεόραση.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του Δικαστηρίου, για να μη συνεχίσω και καταπονώ και το Δικαστήριο. Λίγο παρακάτω όμως θα πάμε. Λοιπόν, αποβιβάζονται από την πόρτα του συνοδηγού και τρέχουν στρίβοντας στη γωνία της Φίλωνος.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Περνούν απέναντι, στο απέναντι πεζοδρόμιο της Φίλωνος.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Στο χρονικό διάστημα που διέτρεξαν αυτή την απόσταση, εσείς τους παρατηρήσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, άρχισα να ακολουθώ από πίσω τους, βλέπω ότι φεύγουν κάτω από τις κολώνες στη Φίλωνος και πηγαίνω από πίσω επιφυλακτικά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς, αποβιβάζονται από το MITSUBISHI και τρέχουν προς τη γωνία Φίλωνος με Φιλελλήνων. Στρίβουν στη Φιλελλήνων αριστερά. Εσείς, στο διάστημα μέχρι να τους χάσετε πάλι, γιατί λογικό είναι εφόσον έστριψαν στη γωνία, χάσατε την οπτική επαφή, σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είχατε οπτική επαφή μαζί τους;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Κατεβαίνοντας, βλέπω ότι τρέχουν στο απέναντι πεζοδρόμιο στη Φίλωνος και ξαφνικά βγαίνουν στη γωνία στη Φίλωνος, στρίβουν δεξιά και τους χάνω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είχατε λοιπόν οπτική επαφή.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, έβλεπα ελάχιστο από το σώμα τους. Έβλεπα τρία άτομα να τρέχουν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όταν βλέπατε ελάχιστο από το σώμα τους, στις περιγραφές που κάνατε τις προανακριτικές των μαρτύρων, για το ύψος τους π.χ., πώς το εκτιμήσατε; Πού τους είδατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας είπα, τον οδηγό τον είδα ολόκληρο έξω από το φορτηγάκι. Ολόκληρο, δεν είχε μπει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τους άλλους πού τους είδατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τους άλλους τους είδα την ώρα που έβγαιναν σκυφτοί, γιατί πήραν και κάτι φακέλους, και δε μπόρεσα να δώσω πραγματικές διαστάσεις, ούτε πρόσωπα είδα καθαρά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Από εκείνο το σημείο, μπροστά στο φορτηγάκι, μέχρι και που έπεσε και ο πυροβολισμός επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη, ξαναείχατε οπτική επαφή με τους δράστες;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μόνο με τον οδηγό, από πολύ κοντά. Το ταξί πέρασε σχεδόν απόσταση διπλάσια απ’ ότι είμαστε εμείς και με κοίταξε στο πρόσωπο. Το παραθυράκι ήταν ανοιχτό, ήταν καλοκαίρι, με κοίταξε στο πρόσωπο και τον κοίταξα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶ρα λοιπόν, με αυτά που μου λέτε, από το MITSUBISHI που στρίβουν Φίλωνος και τρέχουν, μέχρι και που βλέπετε το ταξί μπροστά σας, τους έχετε χάσει.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, στην ουσία τους έχω χάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά μας τα είπε κι εμάς, αλλά πρέπει να τα πει φαίνεται και σ’ εσάς ειδικά, πάλι. Ξέρετε, η Έδρα είναι τελείως ανυπεράσπιστη. Ή θα πρέπει να επιχειρήσω συγκρουσιακή σχέση η οποία θα καταστρέψει την ηρεμία της δίκης, ή εσείς να αυτοπεριοριστείτε. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Η Έδρα είναι ανυπεράσπιστη, σας λέω κι εγώ πάλι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Σε τούτη τη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν άλλη δίκη, θα βλέπαμε αν τις κάνατε αυτές τις ερωτήσεις συνέχεια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Προσωπικά κ. Πρόεδρε έχω σεβαστεί πάρα πολύ τον αυτοπεριορισμό. Υπάρχουν και τα πρακτικά που φαίνεται το μέγεθος του αυτοπεριορισμού σε σχέση με τις κατηγορίες που υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σκεφτείτε να μην υπήρχε δηλαδή, έτσι;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ποια στιγμή εκτιμήσατε το ύψος του οδηγού;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας λέω τον είδα ολόκληρο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα μου είπατε κύριέ μου ότι τον είδατε τη μια καθισμένο, την άλλη στο ταξί ξανά. Δηλαδή μισοκαθισμένο, την ώρα που έμπαινε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μου έχετε κάνει την ερώτηση αυτή τέσσερις φορές. Σας είπα ότι τον είδα ολόκληρο πριν μπει στο φορτηγάκι, όρθιο. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να καταλάβω κι εγώ, κύριε μάρτυς, δεν τον είδατε όταν περπατούσε μπροστά από σας;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όταν περπατούσε μπροστά από μένα, όχι. Βγήκαν δεξιά και άρχισαν να τρέχουν την κατηφόρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τους είδατε την ώρα που έτρεχαν καθόλου;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τους έβλεπα ανάμεσα στον κόσμο. Περνούσαν κολώνες, κόσμο, τί να συγκρίνω εκείνη την ώρα;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ακριβώς κύριε μάρτυς, επειδή δεν είναι εύκολο να συγκρίνετε, δεν είναι κι εύκολο να γνωρίζετε με 99,99%.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας είπα την ιδιαιτερότητα που είχα με τον οδηγό. Τον είδα για πολύ χρόνο και στις δύο περιπτώσεις.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για πείτε μου λοιπόν, σ’ αυτό το χρονικό διάστημα που είδατε τον οδηγό, το ύψος του πόσο είπατε ήταν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είχα πει από τότε, γύρω στο 1,80, 1,85, τόσο θυμάμαι. Από τότε έχω να δω τη δικογραφία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μήπως κάνετε ένα λάθος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ψηλό τον είχα πει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ξαναφέρτε το στη σκέψη σας, αστυνομικός είστε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είπα, ότι την αξιολόγηση που έκανα του ύψους, ότι δεν είχαμε το ίδιο επίπεδο. Ήταν ψηλόλιγνος, δεν είχαμε το ίδιο επίπεδο για να συγκρίνω ακριβώς.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ θα περιοριστώ σ’ αυτά που είπατε εσείς, όχι σ’ αυτά που θα υπολογίσω εγώ. Εσείς λοιπόν τότε, προανακριτικώς, πάλι διαβάζω προς υπενθύμισή σας, είχατε δηλώσει για τον οδηγό: «Το άτομο αυτό λοιπόν ήταν ηλικίας 38 ετών περίπου, ύψους 1,76-1,79›.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είπα 1,80, εντάξει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι, τώρα είπατε 1,80-1,85. Τί να κάνουμε, αν τίποτα δεν παίζει ρόλο πια σ’ αυτή τη δίκη.....
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Και τώρα εσάς αν μου πείτε τί ύψος έχετε, μπορεί να πέσω πέντε πόντους έξω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ναι κύριε μάρτυρα, αλλά εδώ πέρα λέτε 1,76-1,79.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αν σας δω σε κατηφόρα, μπορεί να σας βγάλω και 1,60.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δε λέτε γύρω στο 1,70, δε λέτε γύρω στο 1,80.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν ήμαστε στο ίδιο επίπεδο,
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εντάξει, μου αρκεί αυτό. Είπατε ότι δεν είχατε οπτική επαφή γιατί ήταν μέσα στον κόσμο.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, κατά την διαδρομή δεν μπορώ να κάνω καμία περιγραφή. Από τη στιγμή που έφυγαν από το φορτηγάκι μέχρι που μπήκαν στο ταξί, δεν έχω καμία περιγραφή να κάνω. Έτρεχαν μέσα στον κόσμο και στις κολώνες. Δεν έχω τίποτα....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Και τους ακολουθύσατε πώς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σε απόσταση 20-25 μέτρων από κολώνα σε κολώνα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αφού δεν τους βλέπατε, πώς τους ακολουθούσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μέχρι που έστριψαν σε κάποια σημεία έβλεπα τα άτομα που κινούνταν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο κόσμος γύρω σας υπεδείκνυε; Σας βοηθούσε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τί να βοηθήσει ο κόσμος; Αυτά γίνονταν γρήγορα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πάλι θα υποχρεωθώ να σας φρεσκάρω το μνημονικό. Εδώ λοιπόν λέτε προανακριτικώς ότι «ο κόσμος με καθοδηγούσε προς τα πού κατευθύνονται οι δράστες›.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ακούγονταν φωνές συνέχεια. ¶λλος έλεγε «από δω πήγαν, από κει πήγαν›, ένα κομφούζιο. Έφτασα εγώ μέχρι τη γωνία, δεν έχει κανένα νόημα αυτό το πράγμα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για εσάς βεβαίως πλέον δεν έχει νόημα, για τον πελάτη που υπερασπίζομαι έχει πάρα πολύ μεγάλο νόημα η ζωή του.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Γι αυτό το συγκεκριμένο θέμα;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ναι, γι αυτό το συγκεκριμένο θέμα κ. μάρτυς. Την ηλικία του πόσο την εκτιμήσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας είπα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Σήμερα που τον βλέπετε, σε τί ηλικία λέτε ότι είναι ;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τώρα με το μούσι, φαίνεται γύρω στα 31, 32. Τώρα με το μούσι. Μπορεί να είναι και μικρότερος.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Λέτε κύριε μάρτυρα στην ανακριτική σας πλέον κατάθεση, ότι το θέμα της ηλικίας –διότι όλα θελήσατε μετά να τα βελτιώσετε εφόσον βεβαίως είχατε δει και αναγνωρίσατε τον κατηγορούμενο- ότι όσον αφορά την ηλικία του «είπα ότι πρέπει να ήταν 38 ετών, λόγω του μουστακιού, εξαιτίας του οποίου μου φάνηκε μεγαλύτερος απ’ ότι πραγματικά ήταν›. Έχει μουστάκι ο μάρτυρας αυτή τη στιγμή;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν έχει μόνο μουστάκι, έχει και μούσι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ένας λόγος παραπάνω.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έχει και κοτσίδα αυτή τη στιγμή.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αρκεστείτε σ’ αυτό που σας ρωτώ. Αυτή τη στιγμή έχει μουστάκι όπως τον είδατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έχει μουστάκι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εδώ λοιπόν τον αναγνωρίζετε 31 έτους και πέφτετε και διάνα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν έπεσα διάνα, στην τύχη....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ακόμα καλύτερα, εγώ χαίρομαι ιδιαιτέρως. Πώς λοιπόν το ίδιο άτομο, έξι χρόνια πριν, που ήταν 27 χρονών και είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά όπως και τώρα, με τα μαλλιά προς τα πίσω, χωρίστρα.....
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν είχε τα ίδια χαρακτηριστικά, τα μαλλιά ήταν κομμένα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έφερε το μουστάκι λοιπόν το ίδιο που φέρει και σήμερα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αυτό το μουστάκι μπορεί να είναι φυσικό και το άλλο να ήταν τεχνητό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή το τεχνητό το μουστάκι τί διαφορά φτιάχνει στην ηλικία; Το χρώμα είναι ποιο σκούρο δηλαδή; Είναι πιο ζωντανό;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δε μπορώ να ξέρω το τεχνητό πώς είναι και τί ειδών μουστάκια υπάρχουν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Να δούμε και κάτι άλλο που είπατε. Είπατε ότι οι άλλοι δύο δράστες τους οποίους είδατε, δεν τους είδατε καλά.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάμαι χαρακτηριστικά καθόλου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τους είδατε όμως. Μπορείτε να μου πείτε τουλάχιστον τη σωματική τους διάπλαση;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μόνο για τον έναν, μου φάνηκε λίγο κοντός. Τίποτε άλλο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο άλλος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ο άλλος λίγο πιο ψηλός.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Λίγο πιο ψηλός απ’ τον κοντό. Αυτά τα έχετε δηλώσει και στην προανακριτική σας κατάθεση;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Πρέπει να τα έχω δηλώσει, αν με είχαν ρωτήσει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είπατε δηλαδή ότι «μόνο τον έναν θυμάμαι, τον άλλον δεν τον θυμάμαι›;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Με είχαν ρωτήσει τα δύο άλλα άτομα περίπου τί διαστάσεις είχαν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν σας βοηθήσω λίγο, θα επιβεβαιώσετε ότι είναι δικά σας λόγια αυτά; Εγώ πάλι αναγιγνώσω από την προανακριτική σας: «Για τα άλλα δύο άτομα, επειδή δεν τα είδα τόσο καλό όσο τον οδηγό, το μόνο που συγκράτησα είναι ότι οι ηλικία τους πρέπει να ήταν γύρω στα 30 περίπου, κοντύτεροι από τον οδηγό, με ανάστημα γύρω στο 1,70 περίπου›. Είναι δικά σας λόγια αυτά; Το ίδιο λέτε και σήμερα.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Συνεχίζεται η περιγραφή, δίνει κι άλλη περιγραφή σ’ αυτό που διαβάσατε κ. Βλάχο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό μ’ ενδιέφερε, δεν μ’ ενδιέφερε τίποτε άλλο, αν θέλετε εσείς στη δική σας εξέταση....
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Επειδή έχετε παρατηρητικότητα κ. Βλάχο, γι αυτό σας το λέω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τί παρατηρητικότητα; Γιατί, τί θέλετε να πείτε;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Συνεχίζει την πρόταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για το LACOSTE λέει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα το LACOSTE κ. Πρόεδρε δεν είναι σταθερό χαρακτηριστικό. Τί να ρωτήσω; Το ύψος, μόνο αυτό είπε ότι μπόρεσε να διακρίνει, ούτε χαρακτηριστικά ούτε τίποτα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ γνωρίζω ότι στη δικογραφία είχα δώσει ακριβή περιγραφή και είχα πει από τότε και τί παντελόνι φορούσε και τί παπούτσια. Εάν δεν τον είχα δει έξω πώς θα είχα δώσει περιγραφή, τρελός είμαι να δώσω περιγραφή για παπούτσια μέσα από το φορτηγάκι;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Συμφωνώ κύριε μάρτυς, χαίρομαι που επιβεβαιώσατε ότι είναι ακριβής η περιγραφή. Φτάνουμε λοιπόν στη γωνία Χαριλάου Τρικούπη και Φίλωνος. Εσείς σε ποιο πεζοδρόμιο βρίσκεστε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όπως πηγαίνει η Φίλωνος για τη Χαριλάου Τρικούπη, στο αριστερό πεζοδρόμιο, στη γωνία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εκείνη τη στιγμή βλέπετε να περνά από μπροστά το ταξί. Ναι ή όχι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι ένα βενζινάδικο εκεί, το έχω περάσει, είμαι από την εξωτερική μεριά των αμαξιών, τα παρκαρισμένα αμάξια είναι από την εξωτερική, στη γωνία ακριβώς.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Να μου δείξετε ακριβώς πού ήσαστε (επιδεικνύεται σχεδιάγραμμα).
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είμαι εδώ, αλλά είμαι στο οδόστρωμα, δεν είμαι στο πεζοδρόμιο. Στη γωνία, δίπλα σε ένα αμάξι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για να κάνουμε λίγο οικονομία στο χρόνο, διότι θα έρθω κατ’ ευθείαν σ’ αυτό που με ενδιαφέρει, από το σημείο που βρισκόσαστε, από το σημείο που πυροβόλησαν, όποιος πυροβόλησε εκ των δραστών, μέσα από το ταξί, σας στόχευσε ή όχι; Ή πυροβόλησε προς εκφοβισμό; Τί πιστεύετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απαντήθηκε. Μην απαντάτε σας παρακαλώ. Έχει καταχωρηθεί, να σας τα διαβάσουμε αν δεν τα θυμάστε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν ήθελαν να σας πετύχουν, είχαν τη δυνατότητα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δύσκολα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και σ’ αυτό απάντησε. Μόνο από τύχη.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς όταν πυροβολήσατε είχατε πρόθεση να τους πετύχετε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Την έριξα κι εγώ, εκείνη την ώρα άρχισε να χάνεται το ταξί. Είχε φτάσει πάνω ψηλά στη Χαριλάου Τρικούπη, το πολύ πολύ να έσπαγε κανένα παρμπρίζ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είπε κάτι που δίνει τη λύση. Είπε ότι οι πυροβολισμοί που έπεσαν ήταν χωρίς σημασία. Έτσι είπε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν λίγο πιο ψηλά κύριε μάρτυς..... Πηγαίνετε στο καλό.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχω μια ερώτηση κ. Πρόεδρε. Κύριε Βασίλη Ξηρέ, δεν σας ρωτώ για κανέναν άλλον, κάποτε αυτά τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν. Ήσαστε εκεί;
Β. ΞΗΡΟΣ: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εσείς, επειδή δεν μπόρεσα να καταλάβω, τί επικαλείσαι για το γεγονός ότι και στην προανάκριση και στην ανάκριση παραδεχτήκατε ότι ήσαστε εκεί;
Β. ΞΗΡΟΣ: Έχω πει για την προανακριτική και για όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για την ανακριτική τί έχετε πει, για τον ανακριτή;
Β. ΞΗΡΟΣ: Είναι γραμμένα όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τα θυμάστε, έτσι;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κοιτάτε αλλού να σας πουν τί έχετε υποστηρίξει;
Β. ΞΗΡΟΣ: Δε θέλω να πω τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Παπακώστα Ελένη για την ίδια υπόθεση, Περατικού. Είστε δικηγόρος. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να μου πείτε για μια ανθρωποκτονία του Κωστή του Περατικού του αείμνηστου. Τί έγινε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Τότε εργαζόμουν στο γραφείο Πολογιώργη-Μπάμπαλη, ναυτιλιακό γραφείο, στεγάζεται Φιλελλήνων και Φίλωνος, στον 5ο όροφο. Το δικό μου γραφείο βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ως δικηγόρος ήσαστε εκεί;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ναι. ¶κουσα πυροβολισμούς, βγήκα στο παράθυρο να δω τί γίνεται. Είδα κάποιον να διασχίζει το δρόμο κρατώντας ένα πιστόλι στο δεξί του χέρι, σχετικά άνετα, γι αυτό είχα το χρόνο να τον δω να διασχίζει το δρόμο. Στη γωνία του δρόμου χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο και δεν τον ξαναείδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλον είδατε κανέναν;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιγράψτε αυτόν που είδατε.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Είδα τον συγκεκριμένο ο οποίος και μου τράβηξε την προσοχή, ήταν αδύνατος, κανονικός στο ύψος, φορούσε ένα ξασπρισμένο τζιν παντελόνι, ένα γαλάζιο πουκάμισο, είχε τα μαλλιά του μαύρα, κοντά, γυάλιζαν έντονα, δεν ξέρω γιατί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τί όροφο τον βλέπατε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Από τον 5ο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπατε δηλαδή προς τα κάτω.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ήταν μελαχρινός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πολλή ώρα τον είδατε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι του και είδα την κατατομή του. Μελαχρινός αρκετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή μελαχρινός στην επιδερμίδα εννοείτε, γιατί τα μαλλιά του ήταν. Για πείτε μου τίποτε άλλο.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Δεν αναγνώρισα πρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα αν δείτε τους κατηγορουμένους μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποιον; Ρίξτε μια ματιά σε όλους, γύρω-γύρω.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Όχι, συνεχίζω να λέω το ίδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως κάποιος σας θυμίζει κάτι; Ναι ή όχι;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Όχι, δε θα μπορούσα να το πω. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον ανακριτή σας έδειξαν κάποια φωτογραφία;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Μου έδειξαν φωτογραφίες όλων των κατηγορουμένων. Με ρώτησε ο ανακριτής αν μου θυμίζει κάποιον απ’ όλους αυτούς. Είπα το εξής: ότι ο σωματότυπος, το μελαχρινό του ανθρώπου, μου έφερνε στο μυαλό περισσότερο απ’ όλους τους άλλους τον Σάββα Ξηρό, χωρίς όμως να μπορώ αυτό να το πω με βεβαιότητα. Εξίσου μελαχρινός όμως είναι και ο Βασίλης Ξηρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ανάστημα είχατε πει την άλλη φορά;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Αυτό δεν το είχα πει, δεν θυμόμουν ανάστημα. Θυμάμαι πολύ καλά τα ρούχα του, θυμάμαι ότι ήταν πολύ μελαχρινός, θυμάμαι ότι είχε μαύρα μαλλιά τα οποία γυάλιζαν και μου έκανε εντύπωση και θυμάμαι το όπλο που κρατούσε που είχε μια μεγάλη κάνη, το οποίο μου έκανε και εντύπωση, στο δεξί του χέρι και θυμάμαι την ψυχραιμία με την οποία διέσχιζε το δρόμο, η οποία μου έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ανάστημα είπατε ότι είχε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Δε θυμάμαι, γύρω στο 1,80 νομίζω είχα πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σας έκανε στον ανακριτή και είπατε «μοιάζει με αυτόν, δεν είμαι βέβαιη 100%› και δεν λέγατε «δε μπορώ εγώ να αναγνωρίσω›;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Αυτό είχα πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δεν είπατε αυτό, σας διαβάζω, είστε δικηγόρος και πηγαίνετε στον ανακριτή και λέτε: «Το πρώτο άτομο το οποίο περιγράφω στην παραπάνω κατάθεσή μου, έχει τα γενικά χαρακτηριστικά το Σάββα Ξηρού, όπως τον είδα στην τηλεόραση και μου δείχνετε στη φωτογραφία. Δεν είμαι όμως σε θέση να βεβαιώσω απολύτως κατά ποσοστό 100% ....›.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Με ρώτησε ο ανακριτής αν μπορώ να βεβαιώσω σε κάποιο ποσοστό ότι είναι πράγματι ο Σάββας Ξηρός και είπα ότι «όχι, δε μπορώ αυτό να το βεβαιώσω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε σε 100% δε μπορώ να βεβαιώσω. Δεν είπατε δηλαδή ότι το αποκλείω, καταλάβατε; Είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Μπορούσατε να πείτε «εγώ δε μπορώ να σας πω κ. ανακριτά, ήταν δεν ήταν, δεν ξέρω› ή να πείτε «ξέρετε, 50%-50%›. Ή να πείτε «έχει λίγες πιθανότητες να είναι, μοιάζει›, ή «δε μοιάζει καθόλου›. Κάτι να πείτε. Εδώ λέτε «δεν αναγνωρίζω κανέναν›. Ενώ έχετε πει κάτι άλλο εδώ. Βλέπετε να έχει μια διαφορά αυτό που είχατε πει εκεί από αυτό που λέτε σήμερα ή δε βλέπετε; Και δεν είναι πολύς καιρός, είναι λίγοι μήνες.
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Συνεχίζω να λέω το ίδιο πράγμα, ότι με βεβαιότητα δε μπορώ να μιλήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με βεβαιότητα δε μπορείτε αλλά με πιθανότητα μπορείτε να πείτε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Δεν θα ήταν δύσκολο να πω το ίδιο και τώρα, ότι περισσότερο στα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που θυμάμαι, μου μοιάζει ο Σάββας Ξηρός, αλλά δε μπορώ να το βεβαιώσω αυτό το πράγμα. Μακάρι να μπορούσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε όμως πιθανότητες να είναι ή όχι;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Υπάρχουν πολλές πιθανότητες, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα λέτε πολλές, προηγουμένως δεν είπατε καθόλου. Βλέπετε;
Ε. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Είμαι στον 5ο όροφο.
