ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε να το πείτε, σχεδόν ταυτόχρονα.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν ξέρω. Η σφαίρα καρφώθηκε στο τζάμι σε μια καφετέρια – εστιατόριο που ήταν στη γωνία στη Φίλωνος και Χαριλάου Τρικούπη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καφετέρια ή είχε μεζέδες;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Είχε και μεζέδες. Είναι και ψησταριά και καφετέρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και καφετέρια μαζί; Το πρωί δίνουμε καφέ!
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι. Όλα μαζί τα δίνει.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μετά στην τηλεόραση που έδειξε τους συλληφθέντες ένα μόνο αναγνώρισα. Τους δύο δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή από τους τρεις οι οποίοι μπήκαν στο ΤΑΞΙ.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι αναγνώρισα μόνο τον έναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως ήταν αυτός;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Και τότε στη κατάθεσή μου είχα πει ένας γύρω στα 25 με 30 περίπου ψηλός, αδύνατος και τα μαλλιά τα είχε μακριά και ήταν λαδωμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα χαρακτηριστικά του προσώπου τα είδατε; Μελαχρινός; Ανοιχτόχρωμος; Χλωμός; Κοκκινωπός;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Από μια απόσταση μπορείς να διακρίνεις ακριβώς το χρώμα του προσώπου; Περίπου μελαχρινός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα μάτια του;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι αυτό το χαρακτηριστικό. Την κορμοστασιά και την όψη την είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον σας θυμίζει;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Τον Βασίλη Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε είδατε για πρώτη φορά και κάνατε αυτή την ταυτοποίηση στο μυαλό σας;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Τον καιρό που τον είδα στην τηλεόραση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως τον είδατε στην τηλεόραση; Να τον έχουν πιάσει;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι να τον έχουν πιάσει. Τον καιρό που τον συνέλαβαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και είπατε αμέσως τον Βασίλη Ξηρό;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε γενάκι τότε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι. Ούτε γένι είδα, ούτε μουστάκια είδα, ούτε τίποτα. Το πρόσωπό του ήταν καθαρό. Με ένα τζην παντελόνι, πουκάμισο δεν θυμάμαι, από τους άλλους δυο δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω. Δηλαδή σιλουέτες ναι, αλλά πρόσωπα δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον ανακριτή σας ζητήθηκε η αναγνώριση;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Στον κ. Ζερβομπεάκο ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε φωτογραφίες;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι και αναγνώρισα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσες φωτογραφίες σας έδειξε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: 15 ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε πολλές φωτογραφίες και εσείς είπατε «από όλους γνωρίζω μόνο αυτόν›.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε τους άλλους δύο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν μπορώ να τους περιγράψω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν ψηλοί, αν ήταν κοντότεροι.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ο ένας ήταν ψηλός περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιο γεμάτος; Πιο αδύνατος;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ήταν λιγάκι πιο γεμάτος από τον άλλον και ο άλλος ήταν πιο κοντός από τους τρεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά φαντάζομαι έγιναν σε δευτερόλεπτα.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν κράτησε περισσότερο από 2 λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε ότι πυροβόλησε κάποιος από το αυτοκίνητο. Προς το μέρος τίνος; Και πήγε –λέτε- στην καφετέρια ή ψησταριά.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εάν θα πάρουμε την ευθεία του ΤΑΞΙ που βρισκόταν εκεί, προς το μέρος του αστυφύλακα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιο μέρος πυροβόλησε; Από το δεξί;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Από το αριστερό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή από το μέρος του οδηγού;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Από το μέρος του οδηγού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο οδηγός ή ο πίσω;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μπήκαν 2 μπροστά και ένας πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία. Ποιος πυροβόλησε; Ο οδηγός ή ο πίσω;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αυτό. Πάντως εγώ πρέπει να το ρωτήσω, έχει σημασία.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας που πυροβολούσε μπορούσε να σκοπεύσει πίσω;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Από ότι συμπέρανα μόνος μου δεν νομίζω ότι ήθελε να χτυπήσει άνθρωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Για εκφοβισμό. Για να μην ακολουθήσει κάποιος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπήρχαν άνθρωποι εκεί πέρα;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εκείνη τη στιγμή όχι. Και στο ύψος που πήγε η σφαίρα...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφού μου λέτε ότι δεν πρέπει να σκόπευσε που σημαίνει ότι μπορεί να πήγαινε λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Γιατί μπορούσε να είχε σκοπεύσει λιγάκι πιο αριστερά. Εάν σκόπευε, θα σκόπευε τον αστυφύλακα, γιατί ήταν ο μόνος από τον οποίο κινδύνευαν εκείνη τη στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τον αστυφύλακα πήγε πολύ δεξιότερα;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσο πολύ;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Πρέπει να ήταν γύρω στα 4 με 5 μ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε δεν σκόπευσε από ό,τι καταλαβαίνω την αντίληψή σας.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλλον για εκφοβισμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά δεν μπορούσε να χτυπηθεί ένας άνθρωπος εκεί;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Σε έναν πυροβολισμό όλα μπορούν να συμβούν. Αλλά ο αντικειμενικός σκοπός από ότι συμπεραίνω δεν πρέπει να ήταν αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπό τις συνθήκες αυτές αν μπορούσε να έχει χτυπηθεί ένας άνθρωπος, δεν εννοώ ότι όλα μπορούν να συμβούν φυσικά μπορούν να συμβούν και από μια εκπυρσοκρότηση και από οτιδήποτε. Αλλά εκεί, με τις συνθήκες που είδατε εσείς μπορούσε κάποιος να σκοτωθεί; Η σφαίρα δηλαδή ήταν σημειωμένη να πάει εκεί πάνω ή μπορούσε έτσι όπως την έριξαν;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν το γνωρίζω. Δεν μπορώ να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, δεν θα επιμείνω. Τη γνώμη σας θα μου πείτε. Την αντίληψή σας, άλλωστε εμείς θα βγάλουμε την απόφαση και έχουμε και το βάρος αυτό στο τέλος.
Ο κ. Εισαγγελεύ έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι είστε βέβαιος για τον κ. Βασίλη Ξηρό.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον είδατε για πρώτη φορά στην τηλεόραση.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιον είδατε πρώτο τον Σάββα ή τον Βασίλη Ξηρό;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Κατ’ αρχήν εγώ δεν αναγνώρισα τον Σάββα. Δεν ξέρω αν ήταν ο Σάββας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον κατηγορούμενο Σάββα Ξηρό τον είδατε στην τηλεόραση;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Τον είδα. Αλλά δεν είδα πρόσωπο εκείνη τη στιγμή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στην τηλεόραση έχετε δει και τον Σάββα Ξηρό και τον Βασίλη Ξηρό.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως θυμάσαι ποιος είδες πρώτο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν μπορώ να θυμηθώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πάντως τους έχετε δει και τους δύο.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι στην τηλεόραση τους έχω δει και τους δύο και στη φωτογραφία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορείτε άμα τους κοιτάξεις τώρα να πεις κάτι; Είναι ο κ. Βασίλης ο ένας;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Είναι ο κύριος πίσω με το μαύρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ κ. Εισαγγελεύ. Κύριοι συνάδελφοι;
Ο κ. Κουρκάκης έχει τον λόγο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυς εδώ στην προανακριτική σας κατάθεση όταν περιγράφετε την στιγμή που τα 3 άτομα σταματούν το ΤΑΞΙ και αναγκάζουν τον οδηγό να κατέβει από αυτό, περιγράφετε ένα – ένα τα άτομα.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Περίπου στη σιλουέτα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Όχι. Αρχίζετε ως εξής: Σας ρωτάνε: «Μπορείτε να μας περιγράψετε τους τρεις δράστες που αφαίρεσαν το ΤΑΞΙ› απόκριση: «Ναι. Ο ένας ο οποίος κρατούσε το όπλο ήταν ηλικίας 25 ετών περίπου, 1.80 ύψος, σχετικά αδύνατος, με κοντά ίσια μαλλιά καστανιά μαύρα, φορούσε τζην παντελόνι και κοντομάνικη σκούρου χρώματος μπλούζα και κάθισε στις πίσω θέσεις του ΤΑΞΙ. Ο δεύτερος ο οποίος και κάθισε στην θέση του οδηγού ήταν ηλικίας 30 – 35 ετών περίπου 1.71 – 1.75 ύψος, κανονικής σωματικής διάπλασης, με μακριά μαύρα μαλλιά, έφερε μούσι κοντό και καπελάκι κασκέτο σκούρου μπλε χρώματος. Για το τρίτο άτομο δεν μπόρεσα να κρατήσω τα χαρακτηριστικά του καθότι τον είδα για κλάσμα του δευτερολέπτου. Πάντως πρέπει να ήταν κι αυτός της ίδιας ηλικίας›. Καταθέσατε εδώ προηγουμένως ότι από τα τρία αυτά άτομα που αναγνωρίσατε από τις φωτογραφίες που έδειξε η τηλεόραση κι εδώ σήμερα, γιατί αφού τους είδατε τουλάχιστον τους δύο σε ίσο χρόνο αναγνωρίζετε μόνο τον κ. Βασίλη Ξηρό και όχι και τον οδηγό, τον συνοδηγό; Τί είναι αυτό δηλαδή που σας εμποδίζει;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν με εμποδίζει τίποτα, απλώς δεν είμαι βέβαιος τον να πω «αυτός›. Δεν είμαι βέβαιος.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Καταλάβατε τί....
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Καταλαβαίνω τι μου λέτε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τα δύο άτομα τα περιγράφετε και τον έναν τον αναγνωρίζετε.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι, αλλά το πρόσωπο δεν μπορώ να το γνωρίσω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αναγνωρίζετε το άτομο που κάθισε στο πίσω κάθισμα του ταξί.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλιστα και δεν αναγνωρίζω τον άλλον.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και τα χαρακτηριστικά του μπορεί κανείς να μην τα συγκρατήσει, να μην τα παρατηρήσει όλα και δεν αναγνωρίζετε που ήταν ήδη στη θέση του οδηγού ή και του συνοδηγού. Από ποια πλευρά ήσασταν εσείς;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εγώ αριστερά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Επομένως από την πλευρά του οδηγού.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλιστα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εγώ έχω αυτή την απορία. Δηλαδή γνωρίζετε το πρόσωπο που κάθεται στο πίσω μέρος του ταξί και δεν αναγνωρίζετε το πρόσωπο που κάθεται στην θέση του οδηγού.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ίσως να μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση το πίσω άτομο και να μην συγκράτησα τελείως την μορφή του πρώτου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε το λόγο κ. Πέτσο.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Γιατί συγκρατήσατε το πρόσωπο του ενός που τελικά αναγνωρίσατε; Συνεχίζω την ερώτηση του κ. Δικαστή.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος το γιατί. Απλούστατα στο μυαλό μου έμεινε αυτή η εικόνα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν υπάρχει δηλαδή πιθανότητα να θυμηθείτε άλλη φυσιογνωμία που αναγνωρίσατε στον κ. Ανακριτή.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εάν τον θυμόμουν με βεβαιότητα θα το έλεγα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα δεν είστε βέβαιος και γι αυτό καθίστασθε και κατά την άποψή μου και αξιόπιστος διότι με βεβαιότητα τουλάχιστον αναγνωρίζετε έναν εις την σκηνή αυτή.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ακριβώς.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Έχετε δηλώσει προανακριτικά ότι από το δεύτερο ταξί στο οποίο επιβιβάστηκε ο πρώτος οδηγός που έχασε το ταξί του διότι του πήραν βγήκε μία γυναίκα.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εις την ανάκριση εις τον κ. Ζερβομπεάκο, εις τον κ. Ανακριτή δηλώνετε ότι δεν προσέξατε την έξοδο μίας γυναίκας από το πρώτο ταξί. Τί είχε συμβεί ακριβώς εκεί; Μάλιστα λέτε ότι το είχατε λησμονήσει και γι αυτό δεν το καταθέσατε στην προανάκριση. Γιατί θέλω να διαπιστώσει το Δικαστήριο την παρατηρητικότητά σας και την γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων που θα δώσει την δυνατότητα να αξιοποιήσει την κατάθεσή σας.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Θα σας το εξηγήσω αμέσως. Όταν πήραν το ταξί και μπήκαν, κατέβασαν τον οδηγό, το ταξί ξεκίνησε. Το βλέμμα μου ακολουθούσε το ταξί να δω τί συμβαίνει. Όταν πλέον είχε γίνει όλο το σκηνικό αυτό, γυρίζω και βλέπω τον ταξιτζή να περιφέρεται σαν χαμένος γύρω από τον άξονά του και μία γυναίκα σε απόσταση 2 μέτρων από αυτόν. Γύρω στα 55-60-65 ήταν η γυναίκα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Καλά δεν έχει σημασία, ήταν γυναίκα πάντως.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μπαίνει το ταξιτζής στο δεύτερο ταξί και ακολούθησαν το πρώτο. Πήραν την Χαριλάου Τρικούπη και τον κυνηγούσαν.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα η γυναίκα που είδατε δύο μέτρα κοντά εις τον οδηγό του ταξί ήταν η γυναίκα που κατέβασαν από το πρώτο ταξί ή ήταν η γυναίκα που κατέβηκε από το δεύτερο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Από δεξιά κατέβηκε η γυναίκα. Αν κατέβηκε από το πρώτο ή από το δεύτερο, εγώ είχα την εντύπωση ότι κατέβηκε από το πρώτο.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Την ψησταριά, η σφαίρα που σφηνώθηκε εις την βιτρίνα της την γνωρίζετε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλιστα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Γιατί είπατε με απόλυτα βεβαιότητα ότι ο πυροβολισμός που δόθηκε από το αυτοκίνητο – εγώ δεν εξετάζω αν ήρθε από δεξιά ή αριστερά – ότι υπάρχει πυροβολισμός υπάρχει διότι υπάρχει τρύπα εις την βιτρίνα.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μάλιστα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Και δεν με ενδιαφέρει από πού ήρθε ο πυροβολισμός, δηλαδή από την μεριά του αυτοκινήτου την δεξιά ή την αριστερή. Την ξέρετε την ψησταριά. Πόσο ψηλά σφηνώθηκε σε σχέση με το ύψος ενός φυσιολογικού ανθρώπου;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Πάνω από το ύψος της πόρτας είναι σαν φεγγίτης, τρύπησε το τζάμι και πέρασε, καρφώθηκε σε ένα τάκο επάνω.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ξέρετε αν η ψησταριά έχει πατάρι; Αν ενθυμήστε.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, δεν έχει πατάρι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Επειδή είπατε ότι πυροβόλησαν για εκφοβισμό υπήρχε η πιθανότητα κάποιος ανεβασμένος σε μία σκάλα να κάνει εργασίες στη βιτρίνα της ψησταριάς και να του έρθει η σφαίρα τη στιγμή που εργαζόταν;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εάν ήταν ανεβασμένος σε μία σκάλα οπωσδήποτε.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα δηλαδή υπήρχε η δυνατότητα με τον πυροβολισμό αυτό να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή. ¶ρα, κατά την άποψη αυτή την οποία εσείς βεβαιώνετε τώρα, δεν υπήρχε η πιθανότητα μόνο εκφοβισμού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως όμως τότε θα ήταν ανθρωποκτονία εξ αμελείας; Εδώ λέμε αν ήταν κατά του αστυνομικού.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όχι εξ αμελείας κ. Πρόεδρε, γιατί εξ αμελείας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, έχουμε μια συγκεκριμένη κατηγορία με συγκεκριμένο θύμα τον αστυνομικό. Αυτός λέει ότι ήταν για εκφοβισμό.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο αστυνομικός εκείνη τη στιγμή μπορεί να ήταν σε τέτοιο σημείο που να μην τον έβλεπαν εκείνοι οι οποίοι πυροβόλησαν. Αλλά εγώ επιμένω κ. Πρόεδρε, ότι ένας πυροβολισμός για εκφοβισμό, δεν γίνεται ποτέ σε ευθεία φορά, δίνεται στον αέρα κι όταν δίνεται στον αέρα η ανθρωποκτονία εξ αμελείας είναι δυνατό να προέλθει μόνο από εξοστρακισμό της σφαίρας και τίποτε άλλο. Όταν δίνεται έστω τυφλώς προς μία συγκεκριμένη φορά, υπάρχει η πιθανότητα, μάλλον αποσκοπεί στο να σκοτώσει τον στόχο τον οποίο δεν βλέπει ίσως, αλλά πιθανολογεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάμε στα όρια συνειδητής αμέλειας και ενδεχόμενου δόλου και κολυμπάμε πολύ βαθιά. Αλλά δεν πειράζει.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Σας είδα όμως ότι θέλατε να εξετάσετε την περίπτωση αυτή και προσπάθησα να συνεχίσω και να υποβοηθήσω αυτή τη σκέψη τη δική σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολύ καλά πράττετε. Ευχαριστώ.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Να το ξεκαθαρίσουμε απόλυτα. Εκεί που στεκόταν ο αστυνομικός κ. Ρούσση, είχε κι άλλους πολίτες; Είχε κόσμο; Όχι στο σημείο που καλυπτόταν ακριβώς, στην περιοχή εκεί κοντά του. Είχε κόσμο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Κόσμο είχε, όλη η περιοχή εκεί όλο το 24ωρο έχει κόσμο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Η σφαίρα λοιπόν που έφυγε από το όπλο όποιου έφυγε, θα μπορούσε θεωρητικά να χτυπήσει κάποιον άνθρωπο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όπως πέρασε η σφαίρα, ύψος ανθρώπου όχι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Προς την κατεύθυνση που εστράφη λέω εγώ, όχι το ύψος.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μα στράφηκε προς την καφετέρια.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Οι δράστες όταν πυροβόλησαν, έβλεπαν ότι υπήρχε κόσμος εκεί;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Οπωσδήποτε θα είδαν τον κόσμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μας πουν όμως ότι εσείς δεν παρίστασθε Πολιτική Αγωγή για τον Αβδούλο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, δεν είναι εκεί το θέμα όμως, υπάρχει μια κατηγορία συγκεκριμένη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρίστασθε να υποστηρίξετε την κατηγορία μόνο Περατικού. Δεν πειράζει όμως.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Στα πλαίσια του 187 δεν δικαιούμαστε να ρωτήσουμε για το βούλευμα; Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε μάρτυς, να ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα για εκφοβισμό ή για να δολοφονήσει τον αστυνομικό. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε μία απόσταση, πιθανότατα δεν αντιλαμβάνονται και πού βρίσκεται ο αστυνομικός και πυροβολούν. Το ερώτημά μου είναι συγκεκριμένο: Πυροβόλησαν για να σκοτώσουν τον αστυνομικό ή για να φοβηθεί ο αστυνομικός, πυροβόλησαν στον αέρα για εκφοβισμό, είτε του αστυνομικού είτε οποιουδήποτε άλλου;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Έχω την εντύπωση ότι γνώριζαν πού είναι ο αστυνομικός, γιατί ο αστυνομικός δεν βρέθηκε εκεί, τους ακολουθούσε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ακόμα καλύτερα. Αν ήθελαν λοιπόν να πυροβολήσουν.....
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ο αστυνομικός ακολουθούσε από τη Φίλωνος προς τη Χαριλάου Τρικούπη, καλύφθηκε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, οπότε τον είχαν αντιληφθεί.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτοί οι άνθρωποι ή ένα εκ των τριών ή δύο εκ των τριών, φορούσαν καπέλο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ο ένας αν θυμάμαι καλά φορούσε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Γυαλιά φορούσαν; Γυαλιά ηλίου.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, γυαλιά δεν θυμάμαι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σας το λέω γιατί άλλοι δίνουν άλλη περιγραφή.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Κοιτάξτε, είναι 7 χρόνια τώρα που έχουν περάσει.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εντάξει, είναι λογικό να μη θυμάστε. Αυτός τον οποίο αναγνωρίζετε ότι ήταν ο Βασίλης Ξηρός, φορούσε καπέλο;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Λέτε ότι δεν πήγε στη θέση του οδηγού, λέτε ότι κάθισε πίσω. Δεν οδηγούσε δηλαδή αυτός το ταξί ή το φορτηγάκι κτλ., κάθισε πίσω. Μπορείτε να μου πείτε ποια χαρακτηριστικά είδατε τότε του προσώπου του, τα οποία θυμηθήκατε μετά και στην τηλεόραση που τον είδατε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εγώ δε ξέρω να κάνω κατατομές κ. συνήγορε, δεν μπορώ να σας πω αν είχε ωοειδές πρόσωπο ή μύτη γαλλική, ξέρω να δω ένα πρόσωπο και να το αναγνωρίσω μετά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ναι, κάποια χαρακτηριστικά όμως προσέχετε, λέτε «αυτός έχει μεγάλη μύτη, μεγάλα μάτια...›
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Αρχίζουμε από τη σιλουέτα: ξεχωριστή από των άλλων δύο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και το ύψος;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Και το ύψος. Τώρα αν είναι ακριβώς ή φεύγει 3 πόντους, 5 πόντους, δεν είχα τη μεζούρα να τους μετρήσω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶λλο εκτός από το σώμα, το ύψος;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Η μορφή του προσώπου.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Η μορφή είναι κάπως αόριστη έννοια. Μπορείτε να μου πείτε πιο συγκεκριμένα. Είχε μικρά μάτια; Μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια; Είχε μεγάλη μύτη, είχε χοντρά χείλη;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εάν μπορείτε να διακρίνετε εσείς τα μεγάλα μάτια και τα μικρά από απόσταση 20 μέτρων, εγώ δεν μπορώ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή δεν μπορέσατε εσείς να δείτε αν είχε μικρά ή μεγάλα μάτια, μικρή ή μεγάλη μύτη, στόμα με σαρκώδη χείλη και τέτοια, δεν είδατε.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, αλλά μπορώ να αναγνωρίσω το πρόσωπό του.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είδατε μια γενική μορφή και φυσιογνωμία χωρίς να δείτε –και επιβεβαιώστε μου αυτό- ακριβώς πώς ήταν τα μάτια του, ακριβώς πώς ήταν η μύτη του.....
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, δε μπορώ να σας πω γιατί σε δύο λεπτά μέσα έγινε όλο το σκηνικό, δεν μπορείς να συγκρατήσεις απόλυτα όλα τα σημεία ενός προσώπου.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είδατε λοιπόν μια γενική μορφή χωρίς να δείτε τα επιμέρους μέρη του προσώπου του.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Ακριβώς, γενική και αόριστη, να μπορώ να ξεχωρίσω εκ των υστέρων ότι αυτή τη μορφή είδα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Παρά ταύτα όμως σας επαναλαμβάνω, αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία του προσώπου δεν τα είδατε, 20 μέτρα, γρήγορες οι κινήσεις. Αυτά λοιπόν δεν τα είδατε, αλλά μετά αυτή τη φυσιογνωμία την αναγνωρίσατε στην τηλεόραση.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο συγκεκριμένος δράστης τον οποίο αναγνωρίζετε μήπως μπορείτε να θυμηθείτε από ποια πλευρά του ταξί επιβιβάστηκε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Αριστερά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή εσείς τον βλέπατε προς τα κάτω, απέναντι από το περίπτερο, μπροστά στο περίπτερο στο ταξί και ο δράστης που περιγράφετε....
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Απολύτως τη μορφή του θα σας εξηγήσω γιατί τη θυμάμαι. Διότι είναι ο μόνος ο οποίος γύρισε προς το μέρος μου το πρόσωπό του.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πάντως επιβιβάστηκε αριστερά, δηλαδή από την πλευρά του ρεύματος κυκλοφορίας, όχι από το πεζοδρόμιο.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μα δεν το σταμάτησαν ποτέ στο πεζοδρόμιο. Εκεί είναι ένα δίχαλο, δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας το δρόμο αυτόν, είναι ένα δίχαλο, ένα V κάνει, έρχεται από τον παραλιακό, κάνει ένα V, η μία είναι η Σαχτούρη και έχει μεγάλη διαπλάτυνση το σημείο εκείνο. Το V όπως ανοίγει, η μία είναι η Σαχτούρη και η άλλη είναι η Χαριλάου Τρικούπη και το σταμάτησαν ακριβώς στη μέση αυτής της μεγάλης απόστασης. Δεν το σταμάτησαν κοντά στο πεζοδρόμιο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Επιβιβάστηκε λοιπόν αριστερά, δηλαδή όχι από τη μεριά του πεζοδρομίου, από τη μεριά του δρόμου. Αυτό εννοείτε αριστερά. Εδώ είναι η διασταύρωση τη στιγμή που έπεσε ο πυροβολισμός. Ήταν μπροστά στο περίπτερο το ταξί. Το περίπτερο βρίσκεται στη διασταύρωση Χαριλάου Τρικούπη και Φίλωνος.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, δεν ήταν μπροστά στο περίπτερο, το περίπτερο είχε απόσταση. Το περίπτερο ήταν μπροστά από το γραφείο που ήμουν εγώ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Διασταύρωση λοιπόν Χαριλάου Τρικούπη και Φίλωνος. Εσείς βρίσκεστε Χαριλάου Τρικούπη, λίγο πιο πάνω από τη Φίλωνος.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, λίγο πιο κάτω. Η τρίτη πόρτα από τη Φίλωνος.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή επιβιβάζεται ακριβώς απέναντί σας; Από την πλευρά που είναι το ρεύμα κυκλοφορίας δηλαδή, όχι από το πεζοδρόμιο.
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Μα δεν υπάρχει πεζοδρόμιο. Πεζοδρόμιο υπάρχει από αριστερά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Από την πλευρά λοιπόν την αριστερή που ήταν και το πεζοδρόμιο. Τον κ. Βασίλη όπως τον βλέπετε αυτή τη στιγμή, είπατε δεν συγκρατήσατε χαρακτηριστικά του προσώπου του, την όλη φυσιογνωμία που σας έχει μείνει και το αναγνωρίσατε, κάτι χαρακτηριστικό; Μουστάκι είχε;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Όχι, δεν είχε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το πρόσωπο του κ. Ξηρού όπως το βλέπετε αυτή τη στιγμή, θα μπορούσατε να το χαρακτηρίσετε....
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Αυτή τη στιγμή το βλέπω πολύ πιο αδύνατο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Θα μπορούσατε να το χαρακτηρίσετε ως στρογγυλό;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Δε γνωρίζω να κάνω κατατομές προσώπων, έχω άγνοια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν σας ρωτούσα αν είναι στρογγυλό το πρόσωπό του;
Π. ΡΟΥΣΣΗΣ: Εγώ τώρα θα σας απαντούσα «κάπως μακροπρόσωπος›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν εντάξει, δεν έχουμε άλλον για την υπόθεση Περατικού. Έχουμε ένα κατάλοιπο από την Τράπεζα Εργασίας Περιστερίου, την κα Γκούσκου, η οποία κάτι έχει πει, ότι αναγνωρίζει κάποιον. Ας έρθει να μας τα πει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Θα ήθελα με το τέλος αυτής της υποθέσεως να κάνω ένα σχόλιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τελείωσε η υπόθεση έχουμε κι άλλον μάρτυρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το σχόλιο που έχω να κάνω είναι γενικότερης φύσεως, δεν αφορά μόνο αυτή την υπόθεση. Έχει να κάνει με αυτό που στη διαδικασία και αυτή επικράτησε να ερωτάται σε σχέση με τα ποσοστά αναγνωρίσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Πρόεδρος δεν έχει το δικαίωμα να ρωτά ό,τι θέλει; Θα του κάνετε λογοκρισία του Προέδρου;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Λογοκρισία δεν κάνω σε κανέναν και δεν μπορώ να κάνω σε κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει δικαίωμα καν να του πείτε πώς θα κάνει τις ερωτήσεις. Σας το απαγορεύω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε δεν είπα αυτό το πράγμα. Αλλά θέλω να ξέρω αν έχουν αλλάξει και οι κανόνες απόδειξης γιατί αυτή η δίκη πέρα από ιστορική θα είναι και πρωτότυπη εν πάση περιπτώσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το είχατε μάθει με το νόμο, με τη νομοθεσία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ακούστηκε και από την άλλη πλευρά ότι έχει επικρατήσει σ’ αυτήν εδώ την υπόθεση να ερωτώνται και τα ποσοστά και πραγματικά δε μπορώ να αντιληφθώ τί αξία έχουν τα ποσοστά σε σχέση με την αμφιβολία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας για να είναι βέβαιος πρέπει να είναι 100%. Δεν το ξέρετε αυτό; Γιατί λοιπόν να μη ρωτάω; Δεν έχω δικαίωμα να ρωτάω;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Βεβαίως έχετε δικαίωμα κ. Πρόεδρε, αλλά η ακριβής οριοθέτηση του ποσοστού αμφιβολίας δεν καταλαβαίνω πού οδηγεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πειράζει αν δεν τα καταλαβαίνετε, δεν πρέπει να τα καταλαβαίνει κι όλα κανένας.
Η κα Στεφανία Γκούσκου. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τράπεζα Εργασίας στο Περιστέρι το 1990, τον Ιούλιο μήνα. Τί έγινε; Ήσαστε εκεί;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ήσαστε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εγώ έχω ένα κατάστημα στην Αγρινίου και Αντιπάρου γωνία. Η Αγρινίου είναι κάθετη της Θηβών και η Αντιπάρου είναι πρώτη παράλληλος της Θηβών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί κοντά τέλος πάντων....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Βγήκα να σκουπίσω έξω στο μαγαζί μου το πρωί και ήταν ένα αυτοκίνητο στη γωνία, άσπρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ένα van μικρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάρκα θυμάστε; Αριθμό πήρατε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν το πρόσεξα κ. Πρόεδρε. ¶κουσα συζητήσεις μέσα. Νόμισα ότι ήταν κανένα συνεργείο ή του Δήμου ή κάτι άλλο, γιατί γινόταν μια οικοδομή πιο πέρα, 25 μέτρα. Την ώρα που σκούπιζα άκουγα συζητήσεις μέσα. Σκούπισα το δρόμο και μπήκα μέσα στο μαγαζί μου.
Δε θυμάμαι πόση ώρα πέρασε και άκουσα θόρυβο, τα τζάμια μου να κουνάνε σα να γινόταν σεισμός. Ακούγοντας αυτά βγήκα έξω να δω τί ήταν. Προηγουμένως, πριν ακούσω το θόρυβο αυτόν, είχα μια κυρία στο μαγαζί μέσα και έβγαινα μαζί της και βλέπω δυο κυρίους, να ανοίγει η πόρτα του van, εγώ δεν ήξερα ότι έφυγε και ήρθε, εκεί ήταν το van, να ανοίγει η πόρτα η συρόμενη από τον τοίχο μεριά, δεν είδα πού άνοιξε, άκουσα το θόρυβο. Βγαίνουν δύο κύριοι από μέσα και πηγαίνουν προς τα κάτω του δρόμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού μέσα;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μέσα από το van και πήγαιναν προς τα κάτω στο δρόμο της Αντιπάρου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κρατούσαν τίποτα στα χέρια τους;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μια τσάντα. Πήγαν μέχρι την οικοδομή που γινόταν, γύρω στα 25-50 μέτρα, τόση απόσταση, δε μπορώ να πω πόση ακριβώς ήταν και ξαναγύρισαν πίσω. Αλλά κοιτούσαν προς τη Θηβών και οι δύο οι κύριοι αυτοί. Πού να ξέρω εγώ τί ήταν; Μπήκα μέσα στη δουλειά μου, μπήκε και μια πελάτισσα.
Σε λιγάκι ακούω να κουνιέται η τζαμαρία μπροστά του μαγαζιού και βγαίνω έξω και βλέπω μηχανές αστυνομικές, αυτές τις μεγάλες, «Ζ› έγραφαν πίσω τα κράνη τους. Φεύγει ο ένας πρώτα, μετά ο άλλος κι ο άλλος ο τελευταίος σταματάει ακριβώς εκεί στη γωνία του μαγαζιού μου και μου λέει «κυρία μου τί οδός είναι εδώ;› Λέω «δε βλέπετε; Αγρινίου και Αντιπάρου›. Την ώρα εκείνη στη Motorolla άκουσα κι έλεγαν «εντοπίσθη, εντοπίσθη› και έλεγε τον αριθμό του αυτοκινήτου. Την ώρα που με ρωτούσε «τί αριθμός είναι αυτός κυρία μου›, κατέβηκε ο οδηγός του αυτοκινήτου και πήγαινε προς τα κάτω, γιατί η μούρη του αυτοκινήτου ήταν προς τα κάτω και πήγαινε ο οδηγός αγέρωχος. Εγώ δεν ήξερα ακριβώς τί γινόταν. Την ώρα που με ρωτούσε ο Ζητάς, λέει στη Motorolla «εντοπίσθη, εντοπίσθη› και μετά μου είπε «έγινε κυρία μου ληστεία, μήπως είδατε κανέναν;›
Λέω προηγουμένως, την ώρα που με ρωτούσατε για την οδό, ήταν ο κύριος, κατέβηκε με ένα παντελόνι τζιν κι ένα καρώ πουκάμισο μπλε με άσπρο, τον είδα αλλά δεν είμαι σίγουρη να πω ότι είναι ο τάδε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλον είδατε εκτός απ’ αυτόν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εκτός απ’ αυτόν είδα τους άλλους δύο κυρίους που πήγαιναν προς τα κάτω με την τσάντα.
