Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να θυμίσω στο σημείο αυτό προς τη μάρτυρα –και να ακουστεί κ. Πρόεδρε, έχει μια αξία- ότι η πρώτη δολοφονική ενέργεια αυτής της Οργάνωσης είναι η δολοφονία του Richard Welles. Εκεί η προκήρυξη στο επίμαχο σημείο της γράφει ότι «Η απόφασή μας ήταν να εκτελεστεί ο αρχηγός της CIA εννοείται και μόνο αυτός. Δεν υπήρχε περίπτωση να χτυπηθεί άλλος, ούτε οδηγός, ούτε η γυναίκα, ούτε και τρίτος αν ήταν στο αυτοκίνητο κι έκανε προσπάθεια να μας επιτεθεί. Γιατί δεν θεωρούμε τον οδηγό και τη γυναίκα του σαν υπεύθυνους›. Αυτά λέει η Οργάνωση το 1975.
Έχουμε εν συνεχεία την προκήρυξη που αφορά την υπόθεση του πατέρα σας το ’83 και το 1984 τον Απρίλιο στην ενέργεια κατά Robert Judd ο οποίος ήταν τυχερός και γλίτωσε η ίδια η Οργάνωση στην προκήρυξή της λέει: «Σήμερα προσθέτουμε δηλαδή ποιοι άλλοι είναι υπεύθυνοι, όσοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν μισθοφόροι στις κύριες λειτουργίες της στρατιωτικής δύναμης κατοχής αυτοί είναι οι Αμερικανοί και όχι σαν σκουπιδιάρηδες ή οδοκαθαριστές των Βάσεων. Έχουν πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει›. «Σε αυτούς, (δηλαδή το κατώτατο προσωπικό) δεν συμπεριλαμβάνονται οι Έλληνες οδηγοί της JUSMAG (αυτή είναι μια σαφής αναφορά στον πατέρα σας), των πρακτόρων της CIA κλπ., οι οποίοι όχι μόνο είναι όλοι πράκτορες της CIA?› κλπ.
Στην προκήρυξη του ‘87 που αφορά την έκρηξη στο Ρέντη εναντίον ενός λεωφορείου το οποίο μετέφερε Αμερικανούς στρατιώτες επαναλαμβάνει η Οργάνωση ότι «Όσοι συμμετέχουν σε αυτή τη δύναμη όχι σαν σκουπιδιάρηδες ή οδοκαθαριστές, έχουν συγκεκριμένη ευθύνη, όπως είχαν όσοι συμμετείχαν στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής των Ναζί και θα τους χτυπάμε χωρίς προειδοποίηση›.
Το ερώτημά μου είναι πρώτον μας είπατε ότι ο πατέρας σας δεν ήταν γορίλας, δεν ήταν σωματοφύλακας. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι αυτοί ενδιαφέρθηκαν ειδικότερα να πληροφορηθούν ποια ήταν η δουλειά του πατέρα σας και ποια ιδιότητα είχε ο άνθρωπος αυτός;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι. Δεν νομίζω ότι ήταν ενημερωμένοι.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τον είπαν «γορίλα› διότι αυτό βόλευε την προκήρυξη. Έπρεπε κάτι καλύτερο από το «οδηγός› να πούμε, να τον πούμε «γορίλα› για να μπορέσουμε να πούμε «καλά του έκαναν›.
Ούτε λίγο ούτε πολύ τον εξομοιώνουν με τους συνεργάτες της δύναμης κατοχής των Γερμανών, με τους Ναζί τον πατέρα σας. Δεν ξέρω, θα ήθελα επ’ αυτού να μας πείτε ένα σχόλιο. Ο πατέρας σας είχε τάσεις ναζιστικές; Χαιρόταν να είναι η Ελλάδα υπό στρατιωτική κατοχή και ήταν δοσίλογος; Τι ήταν; Γιατί αυτά λένε εδώ; Με συγχωρείτε που επιμένω στο θέμα αυτό γιατί είναι πατέρας σας, αλλά θα πρέπει σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είχαν πολιτικό σκεπτικό, να δούμε τι είχαν και τι είδους σκεπτικό ήταν αυτό.
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Σε καμία περίπτωση ο πατέρας μου δεν θα ήθελε να βλάψει τον τόπο του με κανένα μέσο. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι στέκουν οι ισχυρισμοί αυτοί, είναι εντελώς παράλογοι. Ήταν απλά ένας άνθρωπος ο οποίος αναζητούσε ένα καλύτερο μεροκάματο και αυτό το απολάμβανε όχι λόγω των ειδικών συνθηκών, αλλά λόγω των αρκετών ωρών εργασίας που του προσέφερε η πρεσβεία. Αυτός ήταν ίσως ένας από τους λόγους που πήγε, ότι μπορούσε να κάνει μεγαλύτερες υπερωρίες και να έχει μια μισθολογική διαφορά. Αυτός είναι ο λόγος που δούλευε εκεί.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή η δραστηριότητα το να οδηγεί τον Tsantes στη δουλειά του και από εκεί στο σπίτι του ή όπου αλλού ήταν, είναι δραστηριότητα η οποία είναι εχθρική προς την Ελλάδα, ή έχει καμία έννοια κατοχικής επιβολής; Έβλαπτε αυτή η δραστηριότητα κανέναν Έλληνα;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Θεωρώ πως όχι. Θεωρώ πως αν δεν ήταν ο πατέρας μου θα ήταν ένας οποιοσδήποτε άλλος και εάν θελήσουμε να πούμε οτιδήποτε προερχόμενο από Αμερική βλάπτει τους Έλληνες, τότε με την ίδια λογική θα έπρεπε να σκοτωθούν και όλοι οι εργάτες της Coca-Cola.
Β΄ ΜΕΡΟΣ
11:00 – 12:30
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Προτού ο πατέρας σας προσληφθεί ως υπάλληλος στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και με την ιδιότητα αυτή που μας είπατε ότι οδηγούσε διάφορα αυτοκίνητα κατά καιρούς και το τελευταίο του πόστο ήταν να είναι οδηγός του Stantes, ήταν επαγγελματίας οδηγός; Ποια ήταν η δουλειά του;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Ήταν επαγγελματίας οδηγός.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί ακριβώς;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Μια ζωή τον θυμάμαι να οδηγεί. Ήδη από τον στρατό και πιο πριν ήταν οδηγός. Μετά είχε με τα αδέλφια του κάποιο ταξί. Μετά προσλήφθηκε πάλι ως οδηγός στη Αμερικανική Πρεσβεία.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κυρία μάρτυς, θα ήθελα να σας εκφράσω τα συλλυπητήρια μου και μέσω του Δικαστηρίου σας κ. Πρόεδρε και στην προηγούμενη μάρτυρα διότι με την αντέγκληση που δημιουργήθηκε ξεχάσαμε να το πούμε. Διότι την ανθρώπινη πλευρά την σεβόμαστε. Δεν έχω ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το παραλείπω. Όταν το λέω εγώ, ο Πρόεδρος, εννοώ όλους τους συνηγόρους. Οι συνήγοροι δεν μπορούν να το δουν διαφορετικά. Τώρα οι άλλοι αν θέλουν ας το πουν μόνοι τους. Αλλά οι συνήγοροι είναι αυτονόητο ότι λυπούνται. Είναι αυτό που μιλάω περί διαστολής μεταξύ ρόλου συνηγόρου και των πράξεων των κατηγορουμένων. Είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Γι αυτό το λόγο κ. Πρόεδρε εδώ ερχόμαστε με την ιδιότητα και όχι με τα ονόματά μας. Τα ονόματά μας δεν τα λέμε εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα ονόματά σας τα λέω για να διακρίνω τον έναν από τον άλλον.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πολύ σωστά τα λέτε εσείς αλλά ακριβώς είναι συνέχεια της δικής σας σκέψης διότι αυτά είναι αυτονόητα και έχουμε υποχρεωθεί να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και θα τα λέω και θα τα ξαναλέω αυτά. ¶λλο ο συνήγορος, άλλο ο κατηγορούμενος.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι αυτονόητα σε σχέση με τους συνηγόρους. Κυρία μάρτυς, με τον κ. Γιωτόπουλο έχετε μιλήσει ποτέ;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε δει κανένα γραπτό του; Γραπτό του που να αποδέχεται ότι αυτό είναι δικό μου γραπτό;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πώς ξέρετε εσείς ότι ο κ. Γιωτόπουλος είναι ο συντάκτης των προκηρύξεων;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Δεν το γνωρίζω.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε κάποιο στοιχείο-απόδειξη-ένδειξη και το απλούστερο ότι ο κ. Γιωτόπουλος έχει συντάξει την προκήρυξη για τον πατέρα σας;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε τί γραμματικές γνώσεις έχει ο κ. Γιωτόπουλος;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Αυτά που έχει μεταφερθεί μέσω των ΜΜΕ.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε εσείς με οποιονδήποτε τρόπο να πείτε ότι αυτή η προκήρυξη, δηλαδή κάπου εδώ επιχειρείται και το βλέπω ότι επιχειρείται να γίνει μία ανάλυση βάσεως της προκήρυξης και κάνοντας την ανάλυση βάσεως – δεν ξέρω αν ο όρος σας είναι οικείος, μπορώ να σας τον εξηγήσω αν θέλετε. Στην λογοτεχνία παίρνουμε τα κείμενα, βλέπουμε τις λέξεις και μέσα από αυτού του συμπεράσματος να καταλήξουμε σε έναν άνθρωπο. Ξέρετε πώς Οργανώσεις σαν την Επαναστατική Οργάνωση 17Ν με τις προκηρύξεις, με όσα λέει, ξέρετε πώς λειτουργούν; Εμπειρικά από άλλες;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι βέβαια.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις στις Οργανώσεις αυτές; Έχετε ακούσει, έχετε διαβάσει ένα άλλο βιβλίο για κάποιες άλλες Οργανώσεις;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Και να έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο σχετικό με Οργανώσεις δεν σημαίνει ότι θα μπορούσα να αποφανθώ για οποιαδήποτε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε εάν στις Οργανώσεις είναι ένας πάντα ο συντάκτης των προκηρύξεων ή πολλοί; Αποκλείεται να είναι πολλοί οι συντάκτες των προκηρύξεων;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Φαντάζομαι ότι αυτό θα πρέπει να είναι σχετικό με την δομή κάθε Οργάνωσης και να μην γενικεύεται.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ακριβώς. ¶ρα πρέπει να δούμε πώς λειτουργεί η κάθε Οργάνωση και μετά να καταλήξουμε σε συμπεράσματα για το ποιος και τί, για το οτιδήποτε προκύπτει από μία προκήρυξη την οποία διαβάζουμε. Ξέρετε εσείς κ. μάρτυς ποιοι μπορεί να ήταν μέλη της Οργάνωσης τότε το 1983;
Ε. ΒΕΛΟΥΤΣΟΥ: Όχι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ήθελα να ξαναέρθει για λίγο η κα Stantes να την ρωτήσουμε μερικά πράγματα. Να σας ρωτήσω κάτι συμπληρωματικά.
S. STANTES: Παρακαλώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός από αυτή την προκήρυξη έχετε διαβάσει και κάποια άλλη;
S. STANTES: Έχω διαβάσει αποσπάσματα από αυτές αλλά δεν τις έχω διαβάσει από την αρχή μέχρι το τέλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπετε πολιτικό λόγο σε αυτές τις προκηρύξεις; Κάποια θέση πολιτική να παίρνουν;
S. STANTES: Ο πολιτικός λόγος είναι αυτό που εκφράζεται από ανθρώπους οι οποίοι βγαίνουν μπροστά και επιζητούν πολιτικά αξιώματα ή δημόσιες θέσεις, οι οποίοι εκφράζουν την άποψή τους δυνατά, φωνάζουν την άποψή τους στο κοινό. Αυτό δεν είναι μία ανοιχτή πολιτική έκφραση. Είναι κάτι που είναι κρυφό. Είναι κάτι που είναι μυστικό. Δεν το θεωρώ ότι είναι πολιτικός λόγος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνώ με αυτό που λέει, ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία κάνουμε δημοσιεύματα. Αλλά αυτό σαν καθ’ αυτό κείμενο δεν μπορεί να το δει ότι υπάρχει πολιτικός λόγος έστω και στραβός;
S. STANTES: Είναι η έκφραση κακοποιών οι οποίοι διαφωνούν με την κυβέρνησή τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαφαίνονται στόχοι εθνικιστικοί ή διεθνιστικοί μέσα από αυτό το κείμενο;
S. STANTES: Αναφορικά με τον πατέρα μου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από αυτή την προκήρυξη τί φαίνεται;
S. STANTES: Ότι συνάγονται, ήταν θυμωμένοι, εκνευρισμένοι με την Ελληνική Κυβέρνηση επειδή δεν έφευγαν οι Βάσεις. Ήταν δυσαρεστημένοι με τις εξωτερικές επιρροές αλλά ο πολιτικός λόγος, η πολιτική δήλωση - ξέρετε τους πολιτικούς σας εδώ στην Ελλάδα. Εγώ γνωρίζω τους δικούς μας πολιτικούς στην Αμερική. Η πολιτική δήλωση είναι κάποιος που βγαίνει ευθαρσώς και εκφράζει την άποψή του. Ποτέ δεν επιζήτησαν δημόσιο αξίωμα. Ο κ. Γιωτόπουλος κρύβονταν αυτά τα χρόνια ακόμα και κάτω από ένα διαφορετικό όνομα. Πώς αυτό είναι πολιτικό λοιπόν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετικό σύστημα αξιών από αυτό που έχουμε εμείς η ολότητα;
S. STANTES: Εννοείτε τους δολοφόνους;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εννοούμε τους δολοφόνους.
S. STANTES: Φυσικά και ο δολοφόνος έχει ένα διαφορετικό αξιακό σύστημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και δικό του κώδικα ηθικής;
S. STANTES: Δεν έχουν σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τί νομίζετε ότι έκανα αυτά; Για να αποκτήσουν κάποιο κέρδος ατομικό, όφελος οικονομικό ή νόμιζαν ότι μπορεί να βελτιώσουν την κοινωνία; Τί νομίζετε ότι ήθελαν να κάνουν;
S. STANTES: Γιατί δεν ρωτάτε τον κ. Κουφοντίνα τί ήθελε να αλλάξει; Δεν κατάφερε να αλλάξει τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι άλλο τί κατάφεραν να αλλάξουν. Τί νομίζετε ότι ήθελαν αυτοί να κάνουν; Ο κ. Κουφοντίνας εδώ είναι. Θα μας τα πει στο τέλος.
S. STANTES: Μιας και δεν έκαναν μόνο δολοφονίες αλλά τοποθετούσαν εκρηκτικούς μηχανισμούς και έκαναν και ληστείες πιστεύω ότι είχαν περισσότερα... Πίστευαν ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουν για να βγάζουν το ψωμί τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους αποδίδετε ιδιοτελή κίνητρα δηλαδή;
S. STANTES: Φυσικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και στην δολοφονία του Πλοιάρχου και του οδηγού του;
S. STANTES: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί κέρδος οικονομικό μπορούσαν να έχουν από κει;
S. STANTES: Ίσως να ήθελαν να ανεβάσουν το δικό τους «εγώ› κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήθελα μια τέτοια εξήγηση να ακούσω και από έναν άλλον γιατί σκέφτονται διαφορετικά αυτοί οι άνθρωποι, αλλά κι εσείς πάλι μία σκέψη κάνετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από πού έπαιρναν το δικαίωμα, την εξουσία να μιλάνε για τις Βάσεις και γενικότερα θέματα, ποιον ρωτούσαν; Ποιος τους διόρισε αυτόκλητους σωτήρες;
S. STANTES: Διόρισαν εαυτόν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε ακούσει για τον φασισμό;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Για τον αμερικάνικο φασισμό λέτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον φασισμό κάθε χρώματος και κάθε αποχρώσεως.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουμε στον κατάλογο των μαρτύρων δύο ονόματα. Την Ευθαλία Τσάντε χήρα του Γεωργίου και τον Νικόλαο Τσάντες του Γεωργίου. Είναι ποιοι και πού βρίσκονται;
S. STANTES: Η μητέρα μου είναι η Ευθαλία Τσάντες. Το να βρίσκεται εδώ ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το αντέξει. Ο Νικόλας Τσάντες είναι ο αδελφός μου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βρίσκονται στην Ελλάδα;
S. STANTES: Έχει γυρίσει πίσω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Νικόλαος είναι εδώ.
S. STANTES: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ευθαλία είναι εκτός Ελλάδος και δεν μπορεί να έρθει.
S. STANTES: Όχι, δεν μπορεί να έρθει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Νικόλαος θα εκφωνηθεί, είναι εδώ.
S. STANTES: Μάλιστα βρίσκεται εδώ. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε εσείς κ. Κουφοντίνα να ρωτήσετε κάτι;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όχι, δεν θέλω να ρωτήσω κάτι. Μια δήλωση θέλω να κάνω μικρή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επί της καταθέσεως αξιολόγηση;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πούμε στο τέλος αυτά. Πείτε όμως αν θέλετε κάτι.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Γι αυτό θα αρκούσε να αναφέρω ότι όπως έγραφε ο Γκορ Βιντάλ .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος έγραψε;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ο Αμερικάνος συγγραφέας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, ναι.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει 250 επεμβάσεις των Αμερικανών. Αυτοί οι κύριοι όπως ο Πλοίαρχος σε πολεμικό πλοίο ο οποίος είχε φροντίσει πριν να έρθει στην πατρίδα μας να επιληφθεί της εγκατάστασης των πυραύλων Πέρσινγκ στην Ιταλία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην Ιταλία;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ναι. Η οποία όπως δήλωσε η κόρη τον χαροποιούσε μάλιστα η δουλειά του, να είναι Πλοίαρχος δηλαδή σε αμερικάνικο πλοίο με το οποίο γινόταν και έγιναν επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο. Θέλω να πω όμως για τον κ. Εισαγγελέα που μίλησε για φασισμό. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ. Δεν θα μιλήσω επί της ουσίας. Επειδή συνεχώς και με κάθε ευκαιρία αναφέρει ότι δεν πρόκειται για πολιτική δίκη αλλά πρόκειται για μια καθαρά ποινική υπόθεση, οι κατηγορίες περί φασισμού ή περί των στόχων που κάνετε εσείς και πόσο αποτελεσματική ήταν η τακτική αυτή στην επίτευξη των στόχων είναι ή δεν είναι πολιτική.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ τα ρωτάω για να τα σκέφτεστε να απαντήσετε στο τέλος. Γι αυτό τα ρωτάω. Προοικονομία. Θα σας ρωτήσω κι εσάς στο τέλος.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Κύριε Κουφοντίνα, πού το ξέρατε ότι ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπαίτιος για την εγκατάσταση των Πέρσινγκ στην Ιταλία; Από πού το ξέρετε;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Έχει γραφτεί κιόλας.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πού; Παρακαλώ, πού; Από ένα δημοσίευμα της «ΑΥΓΗΣ› αποφασίσατε να χτυπήσετε κάποιον;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την άλλη μέρα ήταν το δημοσίευμα, δεν ήταν την προτεραία.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Θα μας πείτε την εγκυρότητα. Αυτό δεν είναι θέμα ουσίας και αυτό αποφεύγετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην στενοχωριόμαστε. Η κα Ευθαλία Τσάντε είναι απούσα. Ο κ. Νικόλαος Τσάντες, παρών. Η Μαριγώ Βελούτσου έχει πεθάνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς ξέρετε ελληνικά;
Ν. TSANTES: Λίγα, πολύ λίγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρίσταται Πολιτική Αγωγή; Όχι, δεν παρίσταται Πολιτική Αγωγή. Ο ίδιος διερμηνεύς, ο οποίος ορκίζεται. Μπορείτε να ορκιστείτε. Αν είναι Χριστιανός, να ορκιστεί. Είναι ένορκη εξέταση. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Ν. TSANTES: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσων χρόνων ήσασταν τότε που έγινε το συμβάν κι αν ήσασταν εδώ στην Ελλάδα.
Ν. TSANTES: Ήμουν 23 ετών και βρισκόμουν εδώ στην Ελλάδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι κάνατε εδώ; Σπουδάζατε;
Ν. TSANTES: Μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου και έψαχνα να βρω δουλειά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι σπουδές έχετε κάνει;
Ν. TSANTES: Μαθηματικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως θυμάστε αυτό το συμβάν σχετικά με τον πατέρα σας, τη θανάτωση του πατέρα σας του πλοιάρχου; Ήταν πλοίαρχος ο πατέρας σας και υπηρετούσε εδώ στην Τσάσμαν.
Ν. TSANTES: Θυμάμαι ότι ξύπνησα το πρωί ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατ’ αρχήν εκφράζουμε την λύπη για τον θάνατο του πατέρα σας. Λυπούμεθα βαθύτατα.
Ν. TSANTES: Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξυπνήσατε λοιπόν. Ναι.
Ν. TSANTES: Μας τηλεφώνησαν από το γραφείο του πατέρα μου γιατί φοβήθηκαν μήπως τυχόν το μάθουμε από τα ραδιόφωνα και ξύπνησα από αυτό. Τότε επικράτησε τρόμος μέσα στο σπίτι. Τη μητέρα μου, δεν μπορούσαμε να την ελέγξουμε, είχε σωριαστεί στο πάτωμα κάτω και έκλαιγε συνεχώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως μάθατε ότι έγινε το περιστατικό; Τι ώρα ξεκίνησε ο πατέρας σας, που τον βρήκαν, ποιοι τον χτύπησαν, πόσα άτομα, με ποιες συνθήκες;
Ν. TSANTES: Μετά από μια χρονική περίοδο μάθαμε ότι ήταν 2 άνθρωποι πάνω σε μια μοτοσικλέτα και πυροβόλησαν αμφότερους τον κ. Βελούτσο και τον πατέρα μου ενόσω ήταν σταματημένοι σε ένα φανάρι του δρόμου και έφυγαν χωρίς να παρεμποδιστούν. Διάβασα τη μετάφραση της προκηρύξεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι είδατε;
Ν. TSANTES: Αυτό που είδα είναι ότι υπήρχε η πρόθεση της δολοφονίας του πατέρα μου και του κ. Βελούτσου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και των δύο.
Ν. TSANTES: Απ’ όσο διάβασα στην προκήρυξη αυτό ακριβώς και κατάλαβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα κίνητρα αυτών των ανθρώπων ποια ήταν;
Ν. TSANTES: Δεν μπορώ να σας πω γι’ αυτό, γιατί από τη μια μεριά εξέφραζαν τη δυσαρέσκεια τους για την Κυβέρνηση και από την άλλη μεριά προσπάθησαν οι ίδιοι να βρουν μια λύση μόνοι τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ποια είναι τα κίνητρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να δικαιολογηθεί η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής επειδή διαφωνούμε με την πολιτική μιας Κυβέρνησης;
Ν. TSANTES: Αυτό δεν μπορεί ποτέ να δικαιολογήσει την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατά την αντίληψη του δεν μπορεί λοιπόν.
Ν. TSANTES: Νομίζω ότι αυτή άλλωστε είναι και η άποψη του νόμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν πολλοί τότε άνθρωποι και εφημερίδες κλπ. που έλεγαν να φύγουν οι βάσεις από την Ελλάδα, έξω οι βάσεις και κάτι τέτοια;
Ν. TSANTES: Ναι, υπήρχε μια ομάδα, ένα μέρος το οποίο ήθελε πράγματι να φύγουν οι αμερικανικές βάσεις. Όμως η τότε Κυβέρνηση υπέγραψε τις συνθήκες με την Κυβέρνηση των ΗΠΑ και έτσι παρέμειναν οι βάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, εγώ δεν είπα ότι έμειναν έτσι θέλουμε δεν θέλουμε. Η Κυβέρνηση τις άφησε φυσικά. Για να μου πείτε και κάτι άλλο τώρα εσείς. Σαν οικογένεια ήταν μεγάλο το πλήγμα αυτό και τι επίπτωση είχε σε όλους σας, σε όλα τα άτομα και ειδικά σε σας αυτή η θανάτωση του πατέρα σας;
Ν. TSANTES: Ο πατέρας μου ήταν πάντοτε ο σύμβουλος μας και αυτός που μας έδινε οδηγίες μέσα στην οικογένεια, την καθοδήγηση σε μας. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να είναι παρών στο γάμο μου, ούτε στη γέννηση του παιδιού μου και του «έκλεψαν› τη συνταξιοδότηση του και την οικογένεια του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πήρε δηλαδή σύνταξη η χήρα; Η χήρα δεν πήρε την σύνταξη της; Ο ίδιος βέβαια αφού πέθανε πως θα την πάρει τη σύνταξη; Λέω μήπως γίνονταν και τα δύο. Δεν ξέρω να γίνονται και τα δύο. Αυτό ρωτάω, για τη χήρα. Μάλιστα.
Εσείς ξαναήρθατε στην Ελλάδα έκτοτε;
Ν. TSANTES: Αυτή είναι η πρώτη φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αισθάνεστε ότι κάτι δεν πήγε καλά εδώ στη χώρα, ότι φταίει η ίδια η χώρα ή ότι αυτά μπορούν να συμβούν οπουδήποτε;
Ν. TSANTES: Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό συνέβη στην δική μου οικογένεια, σε μας και είναι γεγονός ότι χρειάστηκαν 20 χρόνια προκειμένου να συλληφθούν αυτοί που έκαναν αυτή την πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και πάλι εκφράζω την πικρία μου. Ο κ. Εισαγγελεύ, οι κύριοι συνάδελφοι αν έχουν κάτι. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία ερώτηση.
Η κα Μαριγώ Βελούτσου έχει αποβιώσει, δεν ξέρει βέβαια τίποτα, κανένα βιωτικό συμβάν να μας πει εδώ που ενδιαφέρει την απόδειξη. Ο κ. Νικόλαος Κοτρωνάρος. Απών. Έχει τίποτα αυτός να εισφέρει; Ειδικά για τον ηθικό αυτουργό εννοώ. Έχει κλητευθεί. Δεν πειράζει, έτσι; Δεν νομίζετε ότι έχει να εισφέρει κάτι.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: (εκτός μικροφώνου) Δίνει μια περιγραφή, αλλά αν έχει ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει κλητευθεί. Να δούμε ένα λεπτό κ. Αναγνωστόπουλε να το επαληθεύσουμε. Είναι ο κ. Νικόλαος Κοτρωνάρος.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μια περιγραφή δίνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας δούμε. Πάει αυτός. Είναι άγνωστος αυτός. Μπορούμε να τη διαβάσουμε. Φέρτε την εδώ πέρα. Αφού υπάρχει αίτημα, δεν μπορούμε εμείς και δεν υπάρχει και αντίρρηση φυσικά, ούτε υπέρ ή κατά είναι. Ας το δούμε, δεν είπα εγώ όχι. Ήταν αυτόπτης αυτός;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπωσδήποτε θα διαβαστεί. Έχει δύο καταθέσεις. Η μια είναι 15 Νοεμβρίου και η άλλη 16 Νοεμβρίου. Μπορούμε να τη διαβάσουμε.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκονται:
1. Κατάθεση του μάρτυρα Νικόλαου Κοτρωνάρου.
2. Εκθέσεις νεκροψίας – νεκροτομής του Tsantes Γεώργιου από τον κ. Σταμούλη.
3. Έκθεση του Χημείου.
4. Έκθεση νεκροψίας – νεκροτομίας Βελούτσου Νικολάου
5. Έκθεση εργαστηριακής εξέτασης
6. Έκθεση αυτοψίας.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: (Διαβάζει).
«Επαναστατική Οργάνωση «17 Νοέμβρη›.
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.
ΜΟΝΟ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Η
ΔΙΚΑΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΘΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΟΥΝ.
Δύο χρόνια μετά τις εκλογές του ’81, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε συνοπτικά την εκτίμησή μας για τη σημερινή πολιτική κατάσταση, εξηγώντας παράλληλα τους λόγους και της σημερινής αντιιμπεριαλιστικής μας ενέργειας λαϊκής βίας, όσο και της απουσίας μας στο διάστημα από την προεκλογική περίοδο μέχρι σήμερα.
Πριν απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πιστεύουμε ότι μέσα σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς όπου βασιλεύει και κυριαρχεί η αστική ιδεολογία μέσω των πολυάριθμων ιδεολογικών μηχανισμών –σχολείο, εκκλησία, μαζικά μέσα ενημέρωσης κτλ.-, όπου τα τελευταία, προβάλλοντας τα πιο χαμηλά και χυδαία ένστικτα, αποχαυνώνουν τμήμα του λαού, καλλιεργούν μια σειρά από ψέματα, σιωπές, διαστρεβλώσεις, την αμάθεια, την παθητικότητα, τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, όπου η αστική ιδεολογία διαχέεται καθημερινά από πολυάριθμες κατευθύνσεις επηρεάζοντας με διάφορες «συνηθισμένες πρακτικές› ακόμη και μη καθυστερημένα τμήματα του λαού, ότι μπορεί τότε μέσα σε τέτοιες συνθήκες να εκφραστεί η πλειοψηφία του λαού, μέσα από εκλογές υπέρ μιας ριζοσπαστικής αλλαγής του κοινωνικού καθεστώτος, υπέρ του σοσιαλισμού. Αλλά και αν ακόμη, σαν εξαίρεση, συνέβαινε αυτό σε κάποια χώρα, πάλι δεν πιστεύουμε ότι η άρχουσα τάξη και ο ιμπεριαλισμός θα παράδιναν χωρίς συζήτηση την πραγματική εξουσία στις λαϊκές δυνάμεις, θα παραιτούνταν από τα πελώρια οικονομικά τους προνόμια και θα αποχωρούσαν παθητικά. Η ιστορική πείρα δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Με δυο λόγια δεν πιστεύουμε στο κοινοβουλευτικό, ειρηνικό πέρασμα στον σοσιαλισμό.
Ειδικά όμως για τις εκλογές του ’81 στη χώρα μας, για λόγους που έχουν σχέση με την ιστορία και τις εμπειρίες του λαϊκού κινήματος ότι, τις τελευταίες δεκαετίες, η πλειοψηφία τουλάχιστον του 63% ψήφισε υπέρ ενός προγράμματος που μπορεί να μην ήταν βέβαια σοσιαλιστικό, ήταν όμως αναμφισβήτητα και πέρα από λεπτομέρειες και βερμπαλιστικές δημαγωγίες, στις βασικές του γραμμές αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό. Γι αυτό το λόγο η οργάνωσή μας, παρότι δεν πίστευε στην επιτυχία αυτού του προγράμματος, εν τούτοις σεβόμενη τη λαϊκή ετυμηγορία, την εντολή για εφαρμογή του μέσα στα κοινοβουλευτικά νόμιμα πλαίσια, αποφάσισε να αναστείλει προσωρινά τη δραστηριότητά της για να μη δημιουργήσει πρόσθετα εμπόδια.
Δυο χρόνια μετά η κατάσταση είχε τελείως ξεκαθαρίσει. Το πρόγραμμα αυτό έχει κατακουρελιαστεί. Η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική αλλαγή που ψήφισε ο λαός, μετατράπηκε σε μια πολιτική, που πίσω από μια αχαλίνωτη λαϊκίστικη λογοκοπία και διάφορα πυροτεχνήματα δεν διαφέρει παρά μόνο σε λεπτομέρειες απ’ αυτή της Ν.Δ.
Αντί για χτύπημα των μονοπωλίων, συμβιβασμός και υποταγή. Σε μια κοινωνία με εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις και πελώρια οικονομικά σκάνδαλα τύπου μπανανίας, όπου οι μεγαλύτεροι Έλληνες καπιταλιστές εκτός από στυγνοί εκμεταλλευτές, κι αφήνοντας κατά μέρος την ευθύνη τους για τους χιλιάδες δολοφονημένους και σακατεμένους στα λεγόμενα «εργατικά προσωπικά ατυχήματα›, είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες της χώρας και μ’ αυτά ακόμη τα κριτήρια του αστικού νόμου. Όπου θησαύρισαν χρησιμοποιώντας τα δάνεια, δηλ. την εργασία του λαού, για να χτίσουν δεκάδες πολυτελείς βίλες εδώ και στο εξωτερικό, για να φουσκώνουν τις καταθέσεις στους στις ξένες τράπεζες ενώ απ’ την άλλη άφηναν εσκεμμένα τις επιχειρήσεις τους να υπερχρεωθούν με δεκάδες δις., το ΠΑΣΟΚ βρήκε μια πραγματικά σοσιαλιστική λύση: πρέπει οι επιχειρήσεις να γίνουν ανταγωνιστικές και γι αυτό πρέπει να πληρώσουν όχι οι καπιταλιστές, αλλά οι εργαζόμενοι. Θα καθηλωθούν οι μισθοί, θα πέσει με τον πληθωρισμό το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και παράλληλα θα αυξηθεί η παραγωγικότητα.
Αλλά μεγαλύτερη παραγωγικότητα χωρίς εκμοντερνισμό του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, χωρίς επενδύσεις που δεν γίνονται αφού έχουμε κρίση και οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι, σημαίνει εντατικοποίηση της εργασίας, σημαίνει μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αυτό ακριβώς έγινε φέτος στην «κοινωνικοποιημένη› ΠΥΡΚΑΛ. Περισσότερη και πιο σκληρή δουλειά, λιγότερα αγαθά. Στόχοι, που με τη σημερινή κρίση θα ήταν αδύνατο να πετύχουν μόνοι τους οι καπιταλιστές και η Ν.Δ. χωρίς αιματοκύλισμα και ανοιχτή βία, τους πετυχαίνει το ΠΑΣΟΚ.
Για να έχει όμως πιθανότητες επιτυχίας αυτή η πολιτική, χρειάζονταν από τη μια να στηθεί το παραμύθι της κοινωνικοποίησης κι από την άλλη να ριχτούν διάφορα πυροτεχνήματα για δήθεν χτύπημα των μονοπωλίων. Σε αυτό το σημείο βέβαια, σημαντικό ρόλο παίζει ο λεγόμενος δημοκρατικός τύπος για τον οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω. Τα μόνα όμως που κοινωνικοποιούνται είναι τα πελώρια χρέη των επιχειρήσεων. Η συμμετοχή τεχνοκρατών και όχι των εργαζομένων στην παραγωγή, στη διοίκηση των επιχειρήσεων δεν αλλάζει τίποτε και γι αυτό εφαρμόζεται σε όλες τις δυτικές καπιταλιστικές χώρες από πολλά χρόνια. Ονομάστηκε συμμετοχή, συνδιαχείριση, κανείς όμως δεν είχε το θράσος να την ονομάσει κοινωνικοποίηση γιατί όχι μόνο δεν περνάει τις επιχειρήσεις στον έλεγχο της κοινωνίας και των εργαζομένων, αλλά ενισχύει την καπιταλιστική φύση των παραγωγικών σχέσεων, αναπαράγει τις αυταρχικές εργασιακές σχέσεις και την καπιταλιστική κοινωνική διαίρεση της εργασίας που είναι οργανωμένη γύρω από την ανάθεση.
Από τη μια η διανοητική εργασία, οι τεχνοκράτες διευθυντές που κρατάνε με ιδιαίτερη φροντίδα το απόρρητο μυστικό των ειδικών γνώσεων κι από την άλλη η χειρωνακτική εργασία, οι εργάτες στην παραγωγή που κρατούνται εσκεμμένα στην αμάθεια, για να μη μπορούν να ελέγξουν ουσιαστικά την παραγωγική διαδικασία, τα μυστικά της παραγωγής, την πολιτική της επιχείρησης και της κοινωνίας. Κι αν ακόμη συμμετέχουν ένας δύο εργάτες στη διοίκηση, αυτοί εκφράζουν όχι την εργατική τάξη αφού δεσμεύονται από το απόρρητο και άρα δε μπορούν να λογοδοτήσουν στη συνέλευση των εργατών που μεταβάλλεται και σε θέατρο, αλλά το κεφάλαιο στις διάφορες μορφές του, είτε ιδιωτικό, είτε κρατικό.
Όσον αφορά το δήθεν χτύπημα των μονοπωλίων με την παραπομπή στη δικαιοσύνη ορισμένων, πρόκειται για νέα απάτη σε βάρος του λαού. Όλοι, κυβέρνηση, βουλευτές, Τύπο, ξέρουν καλά ότι οι βιομήχανοι των προβληματικών επιζητούν τη λύση του ΠΑΣΟΚ, της μετοχοποίησης των χρεών και ότι πέρα από ορισμένες δευτερεύουσες μικροδιαφωνίες τα έχουν συμφωνήσει. Αυτή όμως τη συμφωνία δε μπορούν να την παρουσιάσουν ωμά στο λαό. Έτσι παρουσιάζεται κρυμμένη με επιμέλεια πίσω από τους πηχυαίους τίτλους της παραπομπής στη δικαιοσύνη, της δήθεν απαγόρευσης εξόδου κτλ. Και αυτός ο χειρισμός είναι το μόνο σημείο στο οποίο διαφωνεί ο ΣΕΒ και όχι στο περιεχόμενο των μέτρων.
Όλοι όμως ξέρουν ότι αυτά είναι προπέτασμα καπνού, αφού έχουμε το κράτος παράλυτο μπροστά στα 1.000 δις που φεύγουν με τον ίδιο τρόπο στο εξωτερικό ετήσια και ότι οι καπιταλιστές δεν θα πάθουν απολύτως τίποτε όπως δεν έπαθε ο Ανδρεάδης που παραπέμφθηκε πέρυσι για παρόμοιες απάτες. Και ξέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ τους προσφέρει την καλύτερη γι αυτούς λύση στη σημερινή φάση οικονομικής κρίσης: Λειτουργούν οι προβληματικές με αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, πληρώνει το δημόσιο τα χρέη και εξυγιαίνονται, τους δίνει συγχωροχάρτια για τις απάτες μέσω της δικαιοσύνης προσπαθώντας έτσι να τους μεταμορφώσει από χυδαίους μεγαλοαπατεώνες σε καθαρούς και έντιμους επιχειρηματίες. Παράλληλα οι καπιταλιστές με τη μειοψηφία των μετοχών που τους επιτρέπει να επιστρέψουν μελλοντικά, κρατάνε σημαντικές εξουσίες που τις περισσότερες φορές μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους-μπανανίας και της γενικευμένης εξαγοράς υπαλλήλων, μετατρέπεται σε πραγματική εξουσία και έλεγχο.
Οι αντιφάσεις όμως του συστήματος είναι τέτοιες, που θα βλέπουν ότι με αυτή την πολιτική δεν επιτυγχάνεται ο εκσυγχρονισμός του καπιταλισμού για να λειτουργήσει σε δυτικά πλαίσια, όπως θα ήθελαν αλλά η πλήρης καταρράκωση και γελοιοποίηση του κράτους και άρα και του κρατικού καπιταλισμού, η διαιώνιση του κράτους-μπανανίας. Οι καπιταλιστές το αντικρίζουν από τα σαλέ της Ελβετίας γελώντας ηχηρά και τρίβοντας τα χέρια τους. Όχι μόνο για την αδυναμία του να τους πιάσει από τ’ αυτί, αλλά και για το γεγονός ότι έχει γονατίσει παράλυτο θύμα του προμελετημένου εκβιασμού τους και πληρώνει γι αυτούς. Μετά από τέτοιο παράδειγμα, τεράστια ομολογία αδυναμίας μπροστά στα πελώρια σκάνδαλα και τη ρεμούλα που τη δίνει το ίδιο το κράτος, για ποιο εκσυγχρονισμένο, σε δυτικά πλαίσια κομματικό καπιταλισμό μιλάνε μέσα στη γενική διαφθορά και σαπίλα, την καταλήστευση των πάντων, τη γενικευμένη εξαγορά υπαλλήλων, ποιος κρατικός υπάλληλος θα τολμήσει να συγκρουστεί μαζί του;
Παρ’ όλους όμως αυτούς τους περίτεχνους τσαρλατανισμούς, η πολιτική αυτή δεν περνάει. Ο λαός σε πείσμα των θεωριών των από καθ’ έδρας σοσιαλιστών που τον θέλουν αφεντικό, επιμένει να απεργεί. Πρέπει πια να εφαρμοστούν τα γνωστά, πεζά αλλά αποτελεσματικά, δοκιμασμένα από τη δεξιά καταδυναστευτικά μέτρα. Ξυλοδαρμοί ναυτεργατών από τους λιμενικούς και απεργών σε διάφορα εργοστάσια. Απολύσεις συνδικαλιστών, συλλήψεις, παραπομπές σε δικαστήρια. Χτύπημα του μαζικού κινήματος ώστε να μπει στη γωνία, να αδρανοποιηθεί, να μην υπάρχει περίπτωση αυτόνομης παρέμβασής του.
Τέλος, το επιστέγασμα που χαιρετίστηκε με τον πρέποντα ενθουσιασμό, σαν πρωτοπόρο απ’ όλο το αστικό κατεστημένο, η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας στο δημόσιο τομέα με το άρθρο 4, για το οποίο εφημερίδα της δεξιάς σε κρίση ειλικρίνειας έγραψε: «Πρέπει να ευλογούμε το ΠΑΣΟΚ, ποτέ η Δεξιά δε θα μπορούσε να περάσει τέτοιο μέτρο χωρίς αιματοκύλισμα και βίαιες συγκρούσεις›. Εδώ επιπλέον, με τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, όπου δε ζητήθηκε η γνώμη όχι των εργαζομένων αλλά ούτε καν των διορισμένων συνδικαλιστών φάνηκε καθαρά τι σημαίνει η περίφημη λογοκοπία για δημιουργικό αυτόνομο συνδικαλισμό, μακριά από κρατικές επεμβάσεις και για λαϊκή συμμετοχή: αφού δεν ζητιέται, για το πως και με ποια διαδικασία θ’ αποφασίσουμε για απεργία, ζήτημα που τους αφορά αποκλειστικά αλλά τους δίνεται δικτατορικά διαταγή από τα πάνω, για ποιο ζήτημα θα του ζητήσουν τη γνώμη του, για απολύτως κανένα ουσιαστικό ζήτημα.
Εκεί όμως που ο εμπαιγμός έχει ξεπεράσει κάθε όριο είναι το ζήτημα της υλοποίησης του αντιιμπεριαλιστικού προεκλογικού προγράμματος. Το σπάσιμο των δεσμών εξάρτησης, το όχι στην ΕΟΚ, η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των βάσεων μετατράπηκαν στ’ αντίθετα και στη συμφωνία παραμονής των βάσεων. Εδώ η πρώτη απάτη της αθέτησης και παραβίασης του προγράμματος μεταβάλλεται σε δεύτερη, στην ψεύτικη υπόσχεση ότι θα φύγουν σε 5 χρόνια. Στο σημείο αυτό βέβαια ο τύπος ξεπέρασε τον εαυτό του. Μαζί με την κυβέρνηση βάλθηκαν να πείσουν ότι έτσι αποφεύχθηκε η σύγκρουση. Και στην προσπάθεια αχαλίνωτης αυτοδιαφήμισης, δεν βλέπουν ότι αυτοαποκαλύπτονται σαν απατεώνες που εμπαίζουν το λαό, που εύλογα αναρωτιέται: αφού δεν επιχειρήθηκε σύγκρουση το ’81 με 63% του λαού υπέρ μιας αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής, πως θα γίνει το 88 με πολύ πιο αδύνατα λαϊκά ερείσματα. ¶ρα και τότε ο ρεαλισμός που επικαλούνται σήμερα θα επιβάλλει τη συνθηκολόγηση, δεν θα γίνει τίποτε και απλώς έχουμε νέα κοροϊδία. Όσο για τα επιμέρους θέματα, τη μοναδικότητα της, το δήθεν έλεγχο, την απουσία μυστικών πρωτοκόλλων δεν θα ασχοληθούμε καν γιατί είναι προσβολή στην νοημοσύνη του λαού, με αποκορύφωμα την τεχνολογία που θα πάρουμε και θα γίνουμε έτσι αυτόνομοι το 88, πυροτέχνημα που μόνο ένας Πατακός θα μπορούσε να ρίξει. Στην ουσία αυτό που έγινε με τις βάσεις αλλά και γενικότερα στα 2 χρόνια, συνιστά τη μεγαλύτερη μεταπολεμική απάτη σε βάρος του λαού.
Αυτό όμως σημαίνει και κάτι άλλο. Αφού δεν μπορούμε να φύγουμε από το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ, να διώξουμε τις βάσεις με 63% του λαού εκφρασμένο, υπέρ μιας τέτοιας πολιτικής, αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ο σοσιαλισμός, αλλά ούτε καν ο στόχος της εθνικής ανεξαρτησίας –που δεν ολοκληρώνεται βέβαια μόνο με τα παραπάνω- δεν μπορεί να κατακτηθεί μέσα στα ειρηνικά, κοινοβουλευτικά, συνταγματικά πλαίσια. Και αυτό είναι το κυριότερο, σημαντικότερο ιστορικό δίδαγμα που βγάζει η ίδια η ζωή, η εμπειρία δύο χρόνων ΠΑΣΟΚ πούχει τεράστια ιστορική, θεωρητική αλλά και πρακτική σημασία και που γι’ αυτό κρύβεται από όλα τα κόμμα της αριστεράς και το τύπο της.
Είναι η πλήρης χρεοκοπία της ρεφορμιστικής πολιτικής τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτ. Ο λαός μπορεί να επιλέγει «δημοκρατικά›, ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά προγράμματα, μια όμως και μόνη πολιτική θα εφαρμόζεται, όποιο πρόγραμμα κι αν πλειοψηφήσει: η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, με μόνη διαφορά τα πρόσωπα που την εφαρμόζουν. Η απάτη των εκλογών και της μεταχουντικής, μοντέρνας ευρωπαϊκής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην πανηγυρική της μεγαλοπρέπεια.
Η πολιτική αυτή δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού πούναι ο κλασικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χωρών της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης, είναι καταδικασμένη από τη μια να αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης-αποτέλεσμα κι απ’ την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις.
Η χρεοκοπία και των δύο ΚΚ, που ενώ συμφωνούν και βρίσκονται σε ουσιαστική συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ λένε ότι η αλλαγή δεν προχωράει γιατί δεν υπάρχει ενότητα και γιατί δεν στηρίζεται στο λαϊκό κίνημα, θέση συνάμα δημαγωγική και ιστορικά λαθεμένη δημαγωγική, γιατί αυτοί καμιά ουσιαστική λαϊκή μαζική κινητοποίηση δεν έκαναν για να αντιταχθούν σ’ αυτή την πολιτική και να επιβάλουν μια άλλη και μόνο όταν ξεσηκώθηκε η βάση με το άρθρο 4 έστερξαν να κάνουν πορεία για τα μάτια και για να την καπελώσουν. Και λαθεμένη ιστορικά γιατί από τη μια σήμερα στη Γαλλία υπάρχει ενότητα, κομμουνιστές, Υπουργοί, αλλά ο σοσιαλισμός δεν προχωράει ούτε χιλιοστό. Κι από την άλλη στη Χιλή υπήρχε και λαϊκό κίνημα που είχε κινητοποιηθεί και ενότητα και τα πάντα γκρεμίστηκαν σαν τραπουλόχαρτα.
Αυτό που έλειπε στη Χιλή και που χρειάζεται απαραίτητα, είναι αυτό που δεν θέλουν να πουν αφού διάλεξαν το ειρηνικό πέρασμα: ο ένοπλος κινητοποιημένος λαός. Όσο δεν θα υπάρξει μαζική ένοπλη κινητοποίηση, δεν θα υπάρξει καμιά αλλαγή. Η χρεοκοπία αυτή σημαίνει τέλος ότι τα δυναμικά ερείσματα του κοινωνικού καθεστώτος, οι μηχανισμοί οργανωμένης ένοπλης αντιλαϊκής βίας και καταστολής, τόσο μέσα στον κρατικό μηχανισμό όσο και του ιμπεριαλισμού δεν αντιμετωπίζονται με εκλογές, ψηφοφορίες, διαπραγματεύσεις - παζάρια και μάζεμα υπογραφών.
Τα δυο χρόνια ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνουν απόλυτα την παγκόσμια ιστορική πείρα. Μόνο η δίκαια λαϊκή βία μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Είναι ο μόνος δρόμος που απομένει, ο δρόμος του δυναμικού μαζικού αγώνα, νόμιμου και παράνομου και της δίκαιας λαϊκής επαναστατικής βίας. Έτσι αποφασίσαμε να χτυπήσουμε σήμερα έναν από τους κυριότερους στρατιωτικούς μηχανισμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, την αμερικανική στρατιωτική αποστολή, εκτελώντας ένα από τα σημαντικότερα ανώτερα στελέχη του, όπως και τον οδηγό – γορίλα σωματοφύλακα του.
Η αμερικανική στρατιωτική αποστολή μαζί με το σύνολο των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και τις άλλες μυστικές υπηρεσίες αποτελεί μια δύναμη κατοχής και τρομοκράτησης σε πελώρια κλίμακα του λαού. Βαρύνεται με απειράριθμα εγκλήματα σε βάρος του μεταξύ των οποίων το πραξικόπημα του ΄67, η τραγωδία της Κύπρου το ’74 και οι σημερινές αλλεπάλληλες παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και αμφισβητήσεις της κυριαρχίας μας τόσο από τα αμερικάνικα όσο και από τα τουρκικά αεροπλάνα.
Με συνεχείς επεμβάσεις μέσω της 5ης φάλαγγας, τους ντόπιους πράκτορες του μέσα και έξω από τον κρατικό μηχανισμό επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή όντας το πρώτο και κυριότερο εμπόδιο στον δρόμο για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού. Κατά συνέπεια ένα από τα κυριότερα καθήκοντα σ’ αυτόν τον αγώνα, είναι να χτυπηθεί έμπρακτα και όχι μόνο στα λόγια ο στρατιωτικός μηχανισμός, ο μεγαλύτερος εχθρός και τρομοκράτης του λαού.
Παράλληλα οι δυνάμεις αυτές είναι προχωρημένο φυλάκιο, απαραίτητο στήριγμα των στρατιωτικών επεμβάσεων ενάντια σε όλους τους λαούς της περιοχής που μάχονται για ανεξαρτησία. Αντίθετα από ότι ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, τα αμερικάνικα αεροπλάνα απογειώθηκαν πρόσφατα από τα αεροδρόμια μας για τις μεταφορές του απαραίτητου πολεμικού υλικού που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στον λαό του Λιβάνου. Από δω πέρασαν πριν 3 μήνες τα αεροπλανοφόρα και εξόρμησαν για να τρομοκρατήσουν και απειλήσουν τον λαό της Λιβύης και πέρσι από δω συντόνιζαν και κατεύθυναν τις τεράστιες δυνάμεις που είχαν αποκλείσει από τη θάλασσα τη Βηρυτό, ενώ οι στρατοκράτες σύμμαχοι τους του Ισραήλ μακέλευαν με τον υπερσύγχρονο αμερικανικό οπλισμό τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό.
Έτσι η ενέργεια μας είναι παράλληλα και συγκεκριμένη αγωνιστική συμπαράσταση διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς της περιοχής που αγωνίζονται για ανεξαρτησία, αλλά και γενικότερα σε όλους τους λαούς και ιδίως τους λαούς της Κεντρικής Αμερικής και του Σαλβαντόρ, που βρίσκονται σήμερα στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας ένοπλης αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι όταν το ’74 εκτελέσαμε τον σταθμάρχη της CIA Γουέλτς η Αθήνα ήταν το κέντρο συντονισμού των συνομωσιών και επεμβάσεων της CIA στη Αγκόλα – πράγμα που εμείς βέβαια τότε αγνοούσαμε - όπου οι λαϊκές επαναστατικές δυνάμεις βρίσκονταν στην τελική φάση για την κατάληψη της εξουσίας.
Η αντιιμπεριαλιστική μας αυτή ενέργεια δημιούργησε μεγάλη ταραχή, μεγάλα προβλήματα ασφάλειας που φρέναραν σημαντικά και εμπόδισαν για αρκετό καιρό την λειτουργία αυτού του κέντρου όπως ομολόγησε η ίδια η CIA πολύ αργότερα. Έτσι αντίθετα από ότι υποστηρίζουν ορισμένοι καραγκιόζηδες των Εξαρχείων για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, ότι δεν γίνεται τίποτα με μια εκτέλεση γιατί ο ιμπεριαλισμός τον αντικαθιστά αμέσως, οι ενέργειες αυτές δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και ο πολλαπλασιασμός τους θα έχει για συνέπεια την πλήρη παράλυση ων δυνάμεων τους στην χώρα μας.
