Ι. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Να γυρίσω και για τα πειστήρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χωρίς να γυρίσετε πως θα τα κάνετε; Δεν είπαμε;
Ι. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Γιατί δεν είπα εγώ τίποτε για να μου πείτε κακό βαθμό ότι παρακωλύω κλπ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα 100 χρόνια γνωριζόμαστε. Προχωράμε. 3 Φεβρουαρίου 1998, έκθεση έρευνας και κατάσχεσης για Πεντέλης 80, περιοχή Βριλησσίων, εξωτερικό κτίριο που στεγάζεται το εστιατόριο – καφετέρια της εταιρείας Mc Donald’s.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκονται:
1. Έκθεση έρευνας και κατάσχεσης της 3ης Φεβρουαρίου 1998 στο εστιατόριο – καφετέρια της εταιρείας Mc Donald’s, Πεντέλης 80, περιοχή Βριλησσίων.
2. Έκθεση έρευνας και κατάσχεσης της 3ης Φεβρουαρίου 1998, στην καφετέρια της εταιρείας Μc Donald’s, στην οδό Εθνικής Αντίστασης 36.
3. Έκθεση εργαστηριακής εξέτασης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι και η προκήρυξη η οποία δεν έχει διαβαστεί μου φαίνεται. Δεν έχει διαβαστεί η προκήρυξη. Κύριε Κουφοντίνα; Δεν με ακούει. Μπορούμε να τη βρούμε σε ποια σελίδα είναι και να τη διαβάσουμε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: (Διαβάζει):
Επαναστατική Οργάνωση 17ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα, Απρίλης ’98.
Φροντίστε, βιαστείτε να γίνει η ένωση των Εκκλησιών.
Κι αμέσως αποπλέουν τα καράβια.
Φεράρα 1438.
(απάντηση του Πάπα στο αίτημα των Βυζαντινών για στρατιωτική Βοήθεια για την αντιμετώπιση του Σουλτάνου).
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε και δημοσιεύτηκε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα τον Γενάρη του ’97, δηλαδή ένα χρόνο μετά τα Ίμια, στην ερώτηση αν η Ελλάδα πρέπει να στηριχθεί στη μεσολάβηση των ΗΠΑ για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών το 68,9% των ερωτηθέντων απαντάει αρνητικά. Στην ερώτηση αν έχουν εμπιστοσύνη σε μεσολάβηση των ΗΠΑ για την επίλυση του Κυπριακού, το 85% απαντάει αρνητικά και μόνο το 13% έχει εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ.
Σε άλλη δημοσκόπηση που έγινε τον Ιούνη του ’97 και δημοσιεύτηκε σε άλλη φιλοκυβερνητική εφημερίδα μόνο το 23,1% εκφράζεται θετικά για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη και το 47% αρνητικά. Σύμφωνα τέλος με τη πρώτη δημοσκόπηση οι αρνητικές γνώμες για τις ΗΠΑ δεν προέρχονται από ορισμένο πολιτικό χώρο όπως παλαιότερα αλλά από όλους τους πολιτικούς χώρους, από την αριστερά μέχρι και τη δεξιά.
Οι αριθμοί αυτοί είναι εντυπωσιακοί αν λάβουμε υπόψη μας ότι προέρχονται από δημοσκοπήσεις, ότι οι ΗΠΑ είναι «σύμμμαχος και φίλη χώρα, ότι ο πρωθυπουργός Σημίτης τους ευχαρίστησε δημόσιας στη Βουλή για το ρόλο τους τη νύχτα της κρίσης στα Ίμια και ότι το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ παραμυθιάζει συστηματικά τον ελληνικό λαό για τα Ίμια και τα ελληνο-τουρκικά, πολλές φορές με την άμεση καθοδήγηση τύπου Πιουριφόι του αμερικάνου πρεσβευτή.
Δείχνουν με τρόπο αναμφισβήτητο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί ότι οι ΗΠΑ σαν μόνη σήμερα κυρίαρχη υπερδύναμη όχι μόνο δεν είναι ουδέτερη αλλά ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος τόσο για τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή στην Κύπρο, όσο και για το σύνολο των προκλητικών τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο.
Η αναζωπύρωση αυτή του αμερικανισμού δείχνει τέλος ολοκάθαρα ότι ο κόσμος είναι πεισμένος ότι και στα Ίμια οι Αμερικάνοι ήταν αυτοί που κίνησαν τα νήματα από το παρασκήνιο.
Ενώ λοιπόν αυτές είναι οι διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ η κυβέρνηση Σημίτη μεθοδεύει αργά αλλά σταθερά την υλοποίηση της συμφωνίας στα Ίμια. Με σκοπό τη διχοτόμηση, μετά την Κύπρο, και του Αιγαίου με ουσιαστική επικυριαρχία των Αμερικάνων και κύριο χωροφύλακά τους στην περιοχή τον υπερεξοπλισμένο Τούρκο. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται τόσο η υπογραφή της διακήρυξης της Μαδρίτης, όσο κυρίως η υπογραφή της συμφωνίας για την ίδρυση των στρατηγείων του ΝΑΤΟ χωρίς όρια επιχειρησιακής ευθύνης (φροντίστε, βιαστείτε να ψηφιστεί η νέα δομή του ΝΑΤΟ, κι αμέσως απογειώνονται τα F 15E). Συμφωνία που ανατρέπει όχι μόνο τη μέχρι σήμερα πολιτική Παπανδρέου και το υφιστάμενο καθεστώς στο Αιγαίο αλλά βρίσκεται πιο πίσω κι απ’ αυτήν ακόμη την πολιτική του Αβέρωφ.
Τόσο το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής όσο και την ευθύνη της κυβέρνησης Σημίτη για το ελληνικό Βατερλό στα Ίμια και τις συνέπειές του, αποκρύβουν συστηματικά τα ΜΜΕ με συνεχή παραπληροφόρηση. (Από τα τελευταία δείγματα η πλήρης αποσιώπηση του πρόσφατου βιβλίου του πρώην αρχηχού ΓΕΣ και υφυπουργού ¶μυνας τη νύχτα των Ιμίων Κουρή που ανατρέπει την επίσημη κυβερνητική εκδοχή). Πιστεύοντας λοιπόν ότι είχαν πετύχει τη μεταστροφή της κοινής γνώμης παράγγειλαν τις δημοσκοπήσεις. Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματα τους διέψευσαν. Ο κόσμος παρακολουθεί τα μίντια, φαίνεται όμως ότι αποκρυπτογραφεί τα όσα γράφονται ή λέγονται με δικό του κώδικα. Για όποιον υπάρχει εγκώμιο το διαβάζει απαξιωτικά ενώ αντίθετα οι συνεχείς επιθέσεις αποτιμούνται θετικά.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτήν την παραπληροφόρηση παίζει η ψευδεπίγραφη προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στον εθνικισμό. Βάζοντας στη θέση του εθνισμού που δεν είναι και τόσο εύκολος αντίπαλος για τους θεωρητικούς μας, τον εθνικισμό που λόγω της αρνητικής παραδήλωσης του όρου είναι παιχνιδάκι, επιτυγχάνουν εύκολα μ’ αυτήν την ταχυδακτυλουργία διπλό στόχο. Από τη μια εξουδετερώνουν τον κύριο εχθρό τον πατριωτισμό μέσα από τις συκοφαντίες και από την άλλη αποσιωπούν έντεχνα ένα άλλο ανελέητο εθνικισμό του οποίου η χώρα είναι θύμα. Σύμφωνα λοιπόν με τους θεωρητικούς μας, η απαίτηση των Αμερικάνων να γίνουν κύριοι του Αιγαίου και να τοποθετήσουν τους χωροφύλακες του μισού Αιγαίου τους Τούρκους, καθιστώντας έτσι τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ομήρους της πανίσχυρης στρατιωτικά Τουρκίας, δεν συνιστά εθνικισμό από μέρους των Αμερικάνων και των Τούρκων, είναι όμως εθνικισμός η άρνηση των Ελλήνων να δεχτούν αυτά τα σχέδια μοντέρνας προσάρτησης.
Αποσιωπάται επιμελώς το γεγονός ότι η κύρια συνιστώσα του εθνικισμού των Δυτικών μεγάλων δυνάμεων είναι οι ρατσιστικές θεωρίες στις οποίες βασίστηκε η αποικιοκρατία και μετέπειτα ο ιμπεριαλισμός. Τόσο η βρετανική όσο και η γαλλική αποικιοκρατία θεμελιώθηκαν θεωρητικά με την εφαρμογή της Δαρβινικής θεωρίας της φύσης στα έθνη και στις κοινωνίες. Η εξάλειψη των καθυστερημένων λαών από τους προηγμένους είναι αναγκαία και προς το συμφέρον της ανθρωπότητας.
Έτσι στα τέλη του προηγούμενου αιώνα ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζιλ Φερί που με τα σημερινά κριτήρια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δημοκράτης, κεντροαριστερός εκσυγχρονιστής, δήλωνε καθαρά: «Οι ανώτερες φυλές έχουν ένα δικαίωμα απέναντι στις κατώτερες φυλές, ένα δικαίωμα που μετατρέπεται σε καθήκον. Γιατί έχουν καθήκον να εκπολιτίσουν τις κατώτερες φυλές›.
Ενώ ο πατριάρχης του βρετανικού ιμπεριαλισμού Ντισραέλι μιλούσε για έθνη – άρχοντες, που λόγω της αρετής τους προορίζονται να επεκταθούν σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή τα ανώτερα έθνη έχουν το δικαίωμα στη σφαγή των καθυστερημένων για να τα εκπολιτίσουν. Δεν είναι περίεργο που τόσο ο ιταλικός φασισμός όσο και ο γερμανικός ναζισμός γεννήθηκαν φυσιολογικά από τέτοιες θεωρίες.
Η αναπτυσσόμενη όμως σήμερα ξενοφοβία στη χώρα μας βασικά λόγω της ανεργίας, της ραγδαίας αύξησης των ξένων εργατών και της «Εγκληματικότητας› τους πούναι απόρροια κυρίως της υπερεκμετάλλευσής τους από Έλληνες, είναι διαφορετικού τύπου ποιοτικά και ποσοτικά από τον παρά πάνω δυτικό ρατσιστικό εθνικισμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές εξ ορισμού (λόγω φιλοξενίας κλπ). Η διαφορά δεν είναι ούτε βιολογικού ούτε θρησκευτικού, ούτε πολιτισμικού χαρακτήρα αλλά ιστορικού.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συναίνεση για το παρά πάνω δικαίωμα στον «εκπολιτισμό› των οικονομικά καθυστερημένων χωρών, γιατί στη σύγχρονη εποχή των δύο τελευταίων αιώνων η Ελλάδα δεν είχε αποικιοκρατική ή ιμπεριαλιστική πολιτική ενώ αντίθετα υπήρξε η ίδια θύμα αλλεπάλληλων ξένων επεμβάσεων. Η πολιτική κουλτούρα της που πηγάζει απ’ τους λαϊκούς αγώνες της πρόσφατης ιστορίας είναι διαφορετική. Αυτός είναι ο λόγος της απομόνωσης της Ελλάδας στα ζητήματα των εξωτερικών στρατιωτικών επεμβάσεων.(Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και οι μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν σημαντική αποικιοκρατική δράση. Έτσι στη συναίνεση στις δυτικές χώρες υπέρ των στρατιωτικών επεμβάσεων –στα Φόκλαντ, στο Ιράκ, στην πρώην Γιουγκοσλαβία κλπ- αντιπαρατίθεται στη χώρα μας η συναίνεση ενάντια στις επεμβάσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαφοράς είναι ο περσινός εσκεμμένος εμβολισμός και η βύθιση από ιταλικό πόλεμο πλοίο, της κεντροαριστερής ιταλικής κυβέρνησης, του γεμάτου Αλβανούς φυγάδες σαπιοκάραβου στην Αδριατική με συνέπεια τον πνιγμό δεκάδων δυστυχισμένων Αλβανών και η συνακόλουθη σιωπή της συνήθως λαλίστατης... πολιτισμένης Δύσης μπροστά σ’ αυτό το εν ψυχρώ έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά και το καθημερινό σχεδόν φαινόμενο των επιθέσεων οπλισμένων συμμοριών τύπου Κου-Κλουξ-Κλαν ενάντια στους ξένους μετανάστες και τις μειονότητες, τραυματίζοντάς τους, καίγοντάς τους δολοφονώντας τους, πυρπολώντας τα σπίτια και τις εκκλησίες τους τόσο στη Δυτική Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.
Ποσοτικά τέλος η διαφορά συνίσταται στο γεγονός ότι ενώ οι πραγματικοί Έλληνες εθνικιστές αποτελούν ασήμαντες πολιτικά ομαδούλες της άκρας δεξιάς, ή είναι άτομα και ρασοφόροι περισσότερο ή λιγότερο φαιδροί, οι πάρα πάνω ρατσιστικές εθνικιστικές απόψεις στη Δύση είναι ευρύτατα διαδεδομένες σε όλο το πολιτικό φάσμα από την άκρα δεξιά μέχρι και την αριστερά. Αρκεί να αναφέρουμε το παράδειγμα της Γαλλίας όπου οι αποικοκρατικοί μεταπολεμικοί πόλεμοι της δεκαετίας του ’50 τόσο στην Ινδοκίνα όσο και στην Αλγερία έγιναν κυρίως από σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και με την υποστήριξη του κομμουνιστικού κόμματος ενώ σήμερα όλες οι μελέτες δείχνουν ότι η βάση του κόμματος του Λεπέν προέρχεται ισομερώς σχεδόν από όλους τους πολιτικούς χώρους από τη δεξιά μέχρι τους κομμουνιστές.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Η σημερινή παγκοσμιοποίηση δεν σημαίνει ούτε κατάργηση του Κράτους – Έθνους, ούτε οικουμενικότητα, ούτε διεθνισμό, όπως άλλωστε και διεθνισμός δεν σημαίνει άρνηση του πατριωτισμού. Οι δυτικοί λοιπόν εθνικισμοί προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από την παγκοσμιοποίηση και την αντίστοιχη φιλολογία ενώ εξακολουθούν να κυριαρχούν στη διεθνή σκηνή. Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας αυτούς αντικρίζουμε. Είτε στην παταγώδη αποτυχία της πολιτικής οικοδόμησης της Ενωμένης Ευρώπης λόγω των αντικρουόμενων εθνικιστικών ηγεμονισμών των τριών ισχυρών χωρών της. Είτε στην πολιτική ανυπαρξία της τόσο στον πρόσφατο πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία όσο και σήμερα στο Ιράκ. Είτε στο νομισματικό επίπεδο, στη διαμάχη για την εθνικότητα του Προέδρου της μελλοντικής Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας Βρετανίας. Είτε στον εκβιασμό των ΗΠΑ μέσω του οποίου απομάκρυναν σαν ανεπιθύμητο τον προηγούμενο Γ.Γ. του ΟΗΕ και επέβαλλαν πρόσωπο της αρεσκείας τους. Είτε στην επιβολή «δικού› τους Γ.Γ. του ΝΑΤΟ και τον αποκλεισμό άλλων ικανότερων. Είτε στη διαμάχη τους με τη Γαλλία για την εθνικότητα του Διοικητή – Αμερικάνος ή Γάλλος- του νατοϊκού στρατηγείου στη Νάπολη.
Αυτοί άλλωστε οι μαινόμενοι εθνικισμοί οδηγούν ορισμένους θεωρητικούς του δυτικού κατεστημένου στην άποψη ότι στο εγγύς μέλλον δεν πρέπει ν’ αποκλείονται ακόμη και ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσά τους. Βέβαια για να ακριβολογούμε, οι ηγεμονισμοί αυτοί είναι κάτι παραπάνω, είναι καθαροί ιμπεριαλισμοί αλλά το γεγονός ότι προέρχονται από μεγάλες δυνάμεις ή από τη μόνη σήμερα υπερδύναμη, δεν σημαίνει ότι αναιρείται ο εθνικιστικός χαρακτήρας τους.
Ειδικά για τις σημερινές ΗΠΑ η παγκόσμια στρατηγική τους εντάσσεται απόλυτα στα πλαίσια των κλασικών δυτικών ρατσιστικών εθνικισμών που αναφέραμε. Η μόνη διαφορά είναι τύπου και όχι ουσίας, έγκειται στον πάγιο εμπειρικό και μη θεωρητικό χαρακτήρα του αμερικάνικου λόγου. Έτσι όλες οι δηλώσεις των Αμερικανών ηγετών αναφέρονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε έθνος μεσσία, προορισμένο να κυριαρχήσει στον πλανήτη, να προσφέρει την πρόοδο και την τάξη, που έχει συνεπώς δικαίωμα στην στρατιωτική επέμβαση και τη σφαγή στο Ιράκ ή αλλού, καταπατώντας το διεθνές δίκαιο, αγνοώντας τον ΟΗΕ και το σύνολο των Εθνών – Κρατών της υφηλίου, πλην Βρετανίας. Το ρατσιστικό χαρακτήρα άλλωστε τον δείχνει καθαρά η επίσημη αμερικάνικη θεωρία του rogue states (κράτη αλήτες) που δεν είναι παρά απλοϊκή παραλλαγή της αποικιοκρατικής θεωρίας του Έθνους – άρχοντας.
Εθνικισμός όμως είναι και ορισμένα άλλα φαινόμενα. Είναι να μονοπωλείς σαν υπερδύναμη τις τελευταίες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας εμποδίζοντας τις άλλες χώρες νάχουν πρόσβαση στις υψηλές τεχνολογίες. Είναι νάχεις αναγάγει ολόκληρο τον πλανήτη σε ζωτικό σου χώρο και να επιβάλλεις τη θέλησή σου μέσω της στρατιωτικής υπεροχής και ισχύος σου καταπατώντας ανοιχτά το δίκαιο, την ιστορία, τις απόψεις των κυρίαρχων κρατών. Είναι να θέλεις να επιβάλλεις παντού μέσω της άμεσης ή έμμεσης βίας και όχι σαν ελεύθερη και συνειδητή επιλογή των λαών τον American way of life.
Είναι να θεωρείς ότι ο πλανήτης είναι ιδιοκτησία σου και έχεις δικαίωμα στη μόλυνσή του, απορρίπτοντας δεσποτικά τις προτάσεις περιορισμού των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, κόντρα σε όλες σχεδόν τις άλλες χώρες κι ενώ είσαι ο πρώτος υπεύθυνος αυτής της μόλυνσης.
Είναι να θέλεις να επιβάλλεις τα προϊόντα σου με εκβιασμούς και απειλές. Ας αναφέρουμε εδώ ένα διαφωτιστικό περιστατικό που αποκρύβεται επιμελώς από τα μίντια. Στις αρχές του ’97 και πριν ξεσπάσει η πρόσφατη οικονομική κρίση στη Νοτιοανατολική Ασία, η Νότια Κορέα αποφάσισε ν’ αγοράσει από την καπιταλιστική σήμερα Ρωσία ένα πυραυλικό σύστημα ανάλογο του S 300, σαν καλύτερο και φθηνότερο προϊόν στην αγορά.
Μόλις το πληροφορήθηκαν οι αμερικάνοι έστειλαν αμέσως στη Σεούλ πλήθος επισήμων ,τον υπουργό άμυνας, εμπορίου κλπ και πέτυχαν, απειλώντας με μπλοκάρισμα του τραπεζικού δανεισμού, ν’ ανατρέψουν κι ακυρώσουν την απόφαση μιας χώρας πούχε την 11η πιο ισχυρή οικονομία στον κόσμο. Ας θαυμάσουμε αυτό το λαμπρό δείγμα λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς κι επιλογής του πιο ανταγωνιστικού προϊόντος, αλλά και το πόσο ειλικρινείς είναι οι αιτιάσεις των αμερικανό-τουρκων, ότι με τους ρωσικούς S300 της Κύπρου απειλούνται δήθεν οι Τούρκοι και ανατρέπεται η ισορροπία.
Αμερικάνικος εθνικισμός τέλος είναι να θέλεις να γίνεις κύριος του Αιγαίου για να ελέγχεις τους δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής τοποθετώντας σαν χωροφύλακά σου τον υπερεξοπλισμένο από σένα τούρκο. Είναι ν’ ανατρέπεις το υφιστάμενο καθεστώς σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, διχοτομώντας το Αιγαίο, δίνοντας το μισό στον Τούρκο. Τούρκο που υπερεξοπλίζεις ενώ εξοπλίζεις με το σταγονόμετρο την Ελλάδα και της απαγορεύεις ν’ αγοράζει οπλικά συστήματα από μη δυτικές πηγές για να την ελέγχεις και να την εκβιάζεις, αφού δεν θα μπορεί ν’ αντισταθεί στρατιωτικά σε ενδεχόμενη Τούρκικη επίθεση. Αμερικάνικος εθνικισμός είναι να περιφρονείς κυνικά ως νέος Ρωμαίος δικτάτορας Σύλλας την ιστορία, το δίκαιο, το γεγονός ότι οι πληθυσμοί των νησιών του Αιγαίου υπήρξαν ελληνικοί και δημιούργησαν πολιτισμό εδώ και 4000 χρόνια ενώ παρέμειναν ελληνικοί παρά τους κατακτητές που πέρασαν κατά καιρούς απ’ αυτά.
Η επιλογή της Τουρκίας γι’ αυτόν τον πιο ενεργητικό ρόλο εντάσσεται στα πλαίσια της νέας στρατηγικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού-εθνικισμού μετά την κατάρρευση του «σοσιαλιστικού› στρατοπέδου. Σύμφωνα μ’ αυτήν η αμερικάνικη παγκόσμια ηγεμονία πρέπει να εξασφαλίζεται με τις ελάχιστες δυνατόν επεμβάσεις αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων. Με τη δημιουργία κατά περιοχές δυνάμεων μεσαίας ισχύος – δυνάμεις «κολώνες› που με διμερείς κι ευέλικτες συμμαχίες θα επεμβαίνουν στρατιωτικά στη περιοχή στη θέση των αμερικάνων και υπό τις οδηγίες τους. Αυτός ο αναβαθμισμένος ρόλος έχει ανατεθεί για τη Μέση Ανατολή στη Τουρκία και το Ισραήλ
Έχει εγκαινιαστεί ήδη απ’ τη Τουρκία στο Βόρειο Ιράκ, σχεδιάζεται να συνεχιστεί στην περιοχή του Καυκάσου και της Κασπίας και θα προεκταθεί φυσιολογικά στο Αιγαίο. Ας σημειώσουμε εδώ ότι πέρα από τα προφανή γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας, ο Τούρκικος εθνικισμός εντάσσεται στα πλαίσια του της Τουρκίας, ο Τούρκικος εθνικισμός εντάσσεται στα πλαίσια του πάρα πάνω ρατσιστικού εθνικισμού λόγω του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος, τους δυο προτελευταίους αιώνες, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μέσω των αυτοκρατορικών ιδεολογημάτων και φαντασιώσεων δημιουργείται εύκολα συναίνεση σήμερα στη Τουρκία για τις εξωτερικές στρατιωτικές επεμβάσεις παρά τις γραπτές υποθήκες του Κεμάλ για μη επέμβαση της Τουρκίας στο εξωτερικό και τις διαφωνίες ακόμη και μέσα στο στρατό γι’ αυτές. Έτσι παρά τις θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφορές της Τουρκίας με τη Δύση, οι πολιτικοί δεσμοί της μ’ αυτήν είναι πιο στενοί απ’ ότι πιστεύουν μερικοί και εξηγούν μαζί με τα οικονομικά συμφέροντα τα μόνιμα σχέδια των δυτικών εθνικισμών, αμερικάνικων ή ευρωπαϊκών να την προσεταιριστούν εντάσσοντάς την στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Απ’ τα παραπάνω προκύπτει ότι άποψη ορισμένων ότι αυτή η αναβάθμιση της Τουρκίας δεν συμφέρει τις ΗΠΑ και τη Δύση και ότι έτσι εξυπηρετούνται τα «κακώς εννοούμενα συμφέροντά τους› είναι ανοησία αν όχι εσκεμμένη αφέλεια. Δεν είναι παρά μια διάφανη υπεκφυγή ανησυχούντων «πατριωτών› που τους επιτρέπει ν’ αυτοπροβάλλονται σαν «πατριώτες› χωρίς κανένα κόστος προς αγαλλίαση των μίντια, αφού έτσι γελοιοποιείται ο πατριωτισμός. Η καλογερική όμως του πατριωτισμού σήμερα είναι αρκετά βαριά. Σημαίνει όπως τόδειξαν καθαρά οι πάρα πάνω δημοσκοπήσεις ότι έρχεσαι σε σύγκρουση με την άρχουσα υπερδύναμη, τις ΗΠΑ.
Σημαίνει ότι καταγγέλλεις ανοιχτά τα σχέδιά τους ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Σημαίνει ότι οργανώνεις νόμιμο πολιτικό αγώνα – αφού διαφωνείς βέβαια με τη βία – έναντίον τους. Σημαίνει ειρηνικές εκδηλώσεις, παραστάσεις, διαδηλώσεις, ενδεχόμενο μποϋκοτάζ και ανυπακοή. Έτσι πριν μερικά χρόνια οι κύριοι αυτοί είχαν καλέσει τον ελληνικό λαό να μποϋκοτάρει τα προϊόντα δυο ευρωπαϊκών χωρών για έλασσον ζήτημα σε σχέση με τη σημερινή επιβολή των ΗΠΑ στο Αιγαίο και στην Κύπρο, για κάποια θέση τους στο Σκοπιανό. Λογικά λοιπόν, για το μείζον οι «πατριώτες› αυτοί θάπρεπε να καλέσουν σήμερα τον ελληνικό λαό σε μποϋκοτάζ των αμερικάνικων προϊόντων – όπως τόκαναν πρόσφατα οι Κορεάτες μόλις ξέσπασε η κρίση με αποτέλεσμα να πέσουν κατακόρυφα οι πωλήσεις αμερικάνικων προϊόντων και αυτοκινήτων.
Το πατριωτικό τους θάρρος όμως είναι τέτοιων διαστάσεων που όχι μόνο τα πάρα πάνω εύλογα δεν προωθούν αλλά επιπλέον ορισμένοι απ’ αυτούς που σαν βουλευτές της συμπολίτευσης έχουν ακέραια ευθύνη για τη σημερινή πολιτική εθνικής μειοδοσίας της κυβέρνησης Σημίτη στα Ίμια, στη Μαδρίτη, στη Νατοϊκή συμφωνία, δεν τολμούν ούτε το ελάχιστο, την παραίτησή τους με την καταγγελία αυτής της πολιτικής, με τις οποίες θα κράταγαν κάποια κατάλοιπα της χαμένης τους αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας.
Ας αφήσουν λοιπόν οι κύριοι αυτοί τις πατριωτικές κορώνες γιατί ζημιώνουν την υπόθεση σκορπώντας σύγχυση κι εμποδίζοντας με τη θορυβώδη κι υποκριτική παρουσία τους, τους ειλικρινείς πατριώτες να ενεργοποιηθούν.
Όπως γνωρίζουν οι πάντες στη χώρα μας ένα σημαντικό μέρος, αν όχι το σημαντικότερο, της πολυετούς δράσης μας έχει σαν στόχο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό – εθνικισμό. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί μ’ αυτή τη μορφή αγώνα, να τη θεωρεί τρομοκρατία, ν’ αμφισβητεί την αποτελεσματικότητά της, δεν μπορεί όμως ν’ αρνηθεί το γεγονός αυτού του αγώνα. Το γεγονός όμως αυτό αρνείται κάποιος από τους πατριώτες μας. Ο κύριος αυτός, βουλευτής συμπολίτευσης και πρώην υπουργός, κρίνοντας φαίνεται εξ ιδίων δεν μπορεί να κατανοήσει πώς μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πούχουν την τόλμη να χτυπούν και μάλιστα βίαια εκπροσώπους της πανίσχυρης υπερδύναμης επί τόσα χρόνια και χωρίς νάχουν υποστεί κάποιο πλήγμα.
Η άποψη αυτή πέρα από το ότι αποκαλύπτει σε τι υψηλή εκτίμηση έχει ο πατριώτης μας τις ικανότητες και το χαρακτήρα του Έλληνα αλλά και με τι δέος βλέπει τον αμερικάνο, δείχνει ανάγλυφα τον τραγέλαφο της πολιτικής του θέσης. Ο «πατριώτης› αυτός αντί να προσπαθήσει ν’ αγωνιστεί ενάντια στον επίβουλο αμερικάνο, έπεσε στην αγκαλιά του και συναγελάστηκε με ό,τι χειρότερο τη CIA και το FBI. Και για ποιο σκοπό; Για να συλληφθούν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στον αμερικάνο, οι αγωνιστές της 17Ν!!! Τι σόι «πατριωτισμός› είναι αυτός;
Εμάς πάντως μας θυμίζει κάτι άλλο. Τη συνεργασία των κοτσαμπάσηδων επί Τουρκοκρατίας , με το Σουλτάνο ενάντια στους «κλέφτες› αν όχι τους Νενέκους (Νενέκος ήταν ο αρχηγός των προσκυνημένων στην υπηρεσία του Ιμπραήμ) χωρίς βέβαια να υιοθετούμε το κολοκοτρωνέικο «φωτιά και τσεκούρι› στους προσκυνημένους.
ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ. ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ
Συχνά προβάλλεται η άποψη, σαν προφανής και εύλογη και άρα μη συζητήσιμη ότι είναι απαράδεκτο ν’ αμφισβητείται ο πατριωτισμός ορισμένων ή να κατηγορούνται για μειοδοσία ορισμένοι πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες κλπ. Η θέση αυτή παρ’ ότι και παλαιότερα αμφισβητήσιμη για την Ελλάδα, σήμερα είναι νεκρή λόγω της παγκοσμιοποίησης και της αναγόρευσης της επένδυσης και του επενδυτή (δηλαδή καπιταλιστή) σε υπέρτατη αξία, τον οποίο καμία εξωοικονομική δύναμη δεν έχει δικαίωμα ν’ αγγίξει. Και αν κάποια υπέρτερη κρατική εξουσία το πράξει, τα ένδικα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο επενδυτής είναι τόσο ισχυρά που λειτουργούν αποτρεπτικά.
Για να το δείξουμε θα κάνουμε μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά διυλιστήρια ή η Ιντρακόμ βρίσκονται εγκατεστημένα σε κάποιο νησί του Ανατολικού Αιγαίου. Και ας υποθέσουμε ότι μετά κάποιες αψιμαχίες η Τουρκία καταλαμβάνει στρατιωτικά αυτό το νησί και αρνείται να υποχωρήσει. Σημειώνουμε εδώ ότι δεν θεωρούμε κάτι τέτοιο σαν πιθανό, αλλά το χρησιμοποιούμε σαν απλή υπόθεση εργασίας. Ποιες είναι οι επιπτώσεις μιας τέτοιας Τούρκικης ενέργειας όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο νησί;
Η απάντηση είναι προφανής. Μπορεί οι μικροκαλλιεργητές, μικρομαγαζάτορες κλπ, να χάσουν τα χωράφια τους, τα μαγαζιά τους, τα σπίτια τους σαν μη επενδυτές, οι ιδιοκτήτες όμως των διυλιστηρίων ή της Ιντρακόμ, σαν όσιοι επενδυτές δεν πρόκειται ν’ αγγιχθούν και θα παραμείνουν οι ίδιοι ακόμη και με τούρκικη κατοχή. Χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουμε στο συζητούμενο σήμερα Πολυμελές Επενδυτικό Σύμφωνο, οποιαδήποτε τούρκικη απόπειρα να βάλει χέρι στα εργοστάσια θα συναντούσε σειρά από δικαστικές προσφυγές σε διεθνή δικαστήρια καθιστώντας την απαγορευτική τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Τα εργοστάσιά τους λοιπόν θα εξακολουθούσαν να λειτουργούν σαν να μην συνέβαινε τίποτα ενώ οι ίδιοι δεν θα υφίσταντο κάποια σοβαρή οικονομική ζημιά.
Αντίθετα αν η Ελλάδα πρόβαλε σθεναρή και ενεργό αντίσταση στα αμερικανικά σχέδια διχοτόμησης του Αιγαίου, «λύσης› του Κυπριακού και αναβάθμισης του Τούρκου σε χωροφύλακα- στυλοβάτη του αμερικάνικου Ιμπέριουμ στη περιοχή, χωρίς αυτό να σημαίνει γενικευμένη ένοπλη σύγκρουση με τη Τουρκία, οι οικονομικές επιπτώσεις για τους Έλληνες μεγαλοκαπιταλιστές θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές. Οι επιπτώσεις, των οποίων η έκταση και η χρονική διάρκεια θα εξαρτηθούν από το είδος της ελληνικής αντίστασης μπορούν εύκολα να προβλεφθούν σε μια οικονομία σαν την ελληνική χωρίς στέρεα οικονομική βάση, ανισόμερα εξογκωμένη, υπερχρεωμένη και εξαρτημένη:
Επίθεση στις αγορές συναλλάγματος ενάντια στη δραχμή, ραγδαία απόσυρση των ξένων κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο και την αγορά κρατικών ομολόγων, τττώση των συναλλαγματικών αποθεμάτων λόγω μείωσης του Τουρισμού και των άδηλων εφοπλιστικών πόρων σοβαρή υποτίμηση της δραχμής, απαξίωση και καταστροφή μέρους του παραγωγικού δυναμικού, ξεπούλημα σε εξευτελιστικές τιμές τμήματός του σε ξένους επενδυτές.
Τέλος νέος ξένος επώδυνος δανεισμός για να τερματιστεί η κρίση. Οι μεγάλοι χαμένοι μιας τέτοιας προοπτικής είναι κυρίως οι Έλληνες μεγαλοκαπιταλιστές, αφού παρ’ όλες τις προβλέψιμες κερδοσκοπικές προσπάθειές τους, δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστούν στα δυτικά μεγαθήρια που θα καταβροχθίσουν εύκολα ορισμένους από δαύτους.
Το σενάριο αυτό άλλωστε, αποτελεί την μόνιμη Δαμόκλειο σπάθη των δυτικών εθνικισμών, ενάντια στη χώρα, μέσω της οποίας την εκβιάζουν συνεχώς, έχοντάς την μετατρέψει σε κράτος – έθνος υπό αίρεση.
Το συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη, δεν έχει κανένα οικονομικό συμφέρον, να υποστηρίζει το κράτος – έθνος και αυτό συνεπάγεται, δηλαδή τον πατριωτισμό, αφού με αυτόν ζημιώνεται και θα μπορούσε να κινδυνεύσει σοβαρά.
Αντίθετα την συμφέρει η πολιτική των λογικών υποχωρήσεων στο Αιγαίο, αφού και αν ακόμα υπάρχει πετρέλαιο, δεν είναιι σήμερα σε θέση να αναμετρηθεί με τις αμερικάνικες και άλλες δυτικές πετρελαϊκές αδελφές, αλλά και των λογικών υποχωρήσεων στις οικονομικές απαιτήσεις, εκβιασμούς των δυτικών εθνικισμών, δηλαδή η μειοδοτική τακτική.
Κατανοούμε τώρα το λόγο του συνεχούς παραμυθιάσματος του κόσμου, σχετικά με τα εθνικά θέματα. Τη χλεύη ενάντια στον πατριωτισμό που παρουσιάζεται σαν εθνικισμός, την ψιθυμίωση της μειοδοσίας, τη πρωτοφανή αυτή πλύση εγκεφάλου από τους μηχανισμούς έμμεσης βίας που είναι τα ΜΜΕ αφού το ψέμα, ο δόλος και η απάτη είναι έμμεση βία.
Τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούν σήμερα τα ΜΜΕ οι ιδιοκτήτες τους εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοκαπιταλιστές. Ο έλεγχος αυτών γίνεται σήμερα, μέσω μιας μικρής μερίδας δημοσιογράφων, του διευθυντή και ορισμένων άλλων δημοσιογράφων σε κάθε μέσο, που κατέχουν θέσεις – κλειδιά και έχουν ειδικές σχέσεις με την ιδιοκτησία, παραγκωνίζοντας, άλλους υποτίθεται ανώτερους ιεραρχικά ή τις κλασικές καλές πένες.
Γι αυτούς τους κυρίους που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, δημοσιογράφους της Monde Diplomatique συνέγραψε στην Γαλλία πρόσφατα βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο: «Tα νέα μαντρόσκυλα›. Ο καλύτερος απ’ αυτούς τους κυρίους δεν θα δίσταζε μπρος την πιο μεγάλη απάτη, αφού η πραγματική και ουσιαστική δουλειά τους, συνίσταται στο να βάζουν την υπογραφή τους και να καλλωπίζουν όσα τους λέει το αφεντικό τους, ή κάποιες κρατικές υπηρεσίες, ελληνικές ή ξένες όταν το αφεντικό συναινεί.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η πλήρης εξαχρείωση χαρακτηρίζει την προσωπική τους ζωή. ¶λλος (άλλη), αναρριχάται περνώντας από το κρεβάτι του(της) γέροντα ιδιοκτήτη, άλλος (άλλη), κερδίζει έτσι ένα πολυτελές διαμέρισμα, αυτοκίνητο, βίλα, άλλος (άλλη) παντρεύεται για να ισχυροποιήσει τη θέση του στο σινάφι.
Όλα αυτά είναι φυσικά, αφού το να πουλήσεις το σώμα σου σαν πόρνη, είναι έλασσον και ασήμαντο, μπροστά στην καθημερινή πώληση του εαυτού σου ονόματός σου και της ψυχής σου.
Ανάμεσα σ’ αυτούς δεν μπορούμε να μην μνημονεύσουμε το γνωστό θεωρητικό των αμερικανολιγούρηδων βλαχογιάπηδων, το γνωστό τζουτζέ αλλά και πραιπόζιτο του πασά.
Οι κύριοι αυτοί αποτελούν σήμερα βασικά στηρίγματα του καθεστώτος, το οποίο αναγνωρίζοντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους, τους έχει αναγορεύσει σε σύγχρονους προνοιάριους. Έτσι τους ανταμείβει με μισθούς προκλητικούς, πολλών εκατομμυρίων μηνιαία, δηλαδή πολλαπλάσιων των πιο σημαντικών αξιωματούχων του, του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, υπουργών, ανώτερων δικαστικών και στρατιωτικών.
Αποφασίσαμε λοιπόν να χτυπήσουμε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό-εθνικισμό για όσα επιβουλεύεται ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Για το ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη διαιώνιση της Τούρκικης κατοχής στην Κύπρο, για τις Τούρκικες διεκδικήσεις στο Αιγαίο σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, για τη σχεδιαζόμενη διχοτόμηση του Αιγαίου και την τοποθέτηση του υπερεξοπλισμένου απ’ αυτόν Τούρκου σαν χωροφύλακα τοποτηρητή του στο μισό Αιγαίο.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα χτυπήματα με βόμβες ενάντια σε δυο υποκαταστήματα της αμερικάνικης αλυσίδας καταστημάτων Mac Donalds, στην αντιπροσωπεία αμερικάνικων αυτοκινήτων General Motors, Chrysler, Opel (θυγατρική στη Γερμανία της General Motors) και για το χτύπημα με ρουκέτα ενάντια στην αμερικάνικη τράπεζα Citibank.
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα Απρίλης 98
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ κ. Κουφοντίνα μιλάτε για ιμπεριαλισμούς κτλ. και βαράτε τα μπιφτέκια; Μου κάνει λίγο εντύπωση, γιατί όλα αυτά που είπατε, ήταν σα να κηρύσσετε παγκόσμιο πόλεμο. Μη βαρέσετε και τις πιτσαρίες γιατί τρώω κι εγώ τρώω καμιά πίτσα κάπου-κάπου όταν δεν έχω τί άλλο να φάω...
Λοιπόν, η επόμενη υπόθεση είναι Detroyed Motors. Ο κ. Σπυρίδων Νιάρχος και ο κ. Σπηλιώπουλος είναι απόντες. Βιαία προσαγωγή κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βιαία προσαγωγή και πρόστιμο λοιπόν 100 ?.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκεται η έκθεση αυτοψίας, έρευνας και κατάσχεσης για την υπόθεση DETROYED MOTORS.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάμε στην υπόθεση CHRYSLER. Ο κ. Παπασπυρίδης, ο κ. Καραπλής και ο κ. Σπυρόπουλος είναι απόντες. Βίαιη προσαγωγή λοιπόν και πρόστιμο 100 ?.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκονται:
1. η έκθεση αυτοψίας για την υπόθεση CHRYSLER
2. η έκθεση εργαστηριακής εξέτασης
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα ονόματα των μαρτύρων να ακουστούν κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπα, Παπασπυρίδης, Καραπλής και Σπυρόπουλος. Διατάσσουμε βιαία προσαγωγή.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αύριο το πρωί εσείς θα ανεβείτε κανονικά στην έδρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλώσατε όλοι για αύριο και λέω ότι εφόσον είναι για μια μέρα, δεν καθόμαστε να συζητάμε ούτε για άδειες κτλ., είναι αστεία να τα λέμε αυτά. Θα διακόψουμε για τη Δευτέρα, 19 του μηνός, στις 9 η ώρα, λόγω του ότι εδήλωσαν οι συνήγοροι ότι θα απέχουν των καθηκόντων τους. Δεν έχουμε την ευχέρεια να πούμε ότι διορίζουμε συνηγόρους, αφού απέχουν όλοι. Καλά να περάσετε.
