κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τα κοινόχρηστα ποιος τα πλήρωνε;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ο κ. Ξηρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Σάββας.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ερχόταν τακτικά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Πάντοτε.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Εκμισθωτής του διαμερίσματος ποιος ήταν;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Το διαμέρισμα το έχει ένας δικηγόρος που λέγεται Παπαθανάσης.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Αυτός το νοίκιασε ή είχε αντιπρόσωπο;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, αυτός το νοίκιασε.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Αυτός είχε έρθει σε επαφή με τον κ. Ξηρό;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μάλλον. Εγώ τον κ. Παπαθανάση τον γνώρισα μετά από αυτά, ήρθε στο σπίτι επάνω.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τα παντζούρια του διαμερίσματος ήταν ανοιχτά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν κλειστά.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κλειστά τόσα χρόνια.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τόσα χρόνια δεν σας δημιούργησε κάποια υποψία γιατί δεν ανοίγουν αυτά τα παντζούρια; Μας είπατε προηγουμένως ότι η εκμίσθωση έγινε το 1991.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Το 1991,ναι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τα γεγονότα αυτά έγιναν το 2002. Έχουμε 11 χρόνια. 11 χρόνια τα παντζούρια ήταν κλειστά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εγώ εργαζόμουν.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Σας ρωτάω, 11 χρόνια ήταν κλειστά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν κλειστά.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Δεν σας δημιούργησε σαν διαχειρίστρια την απορία γιατί είναι κλειστά; Τον κ. Παπαθανάση τον δικηγόρο που λέτε τον βλέπατε κάπου-κάπου;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ο κ. Παπαθανάσης τον ήξερε τον κ. Ξηρό.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Καλά δεν λέω για τον κ. Ξηρό. Εσείς αν τον ξέρατε τον κ. Παπαθανάση, τον βλέπατε;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, τον έβλεπε η προηγούμενη διαχειρίστρια. Εγώ δεν τον είχα δει. Εγώ είμαι 5 χρόνια διαχειρίστρια.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: 5 χρόνια τα παντζούρια ήταν κλειστά. Δεν σας δημιούργησε....;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ο κύριος λέγανε ότι σπουδάζει, ότι εργάζεται, γι αυτό δεν μας έκανε εντύπωση. Ένας άντρας ήταν.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ότι και να είναι τα παντζούρια ανοίγουν κάποια στιγμή για να μπει .....
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μπορεί να τα άνοιγε και να μην τα έβλεπα. Τί να σας πω. Μπορεί να τα άνοιγε όταν δεν τα έβλεπα. Τώρα τελευταία ήταν πάντοτε κλειστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε μετά. Θα έχετε όρεξη για ερωτήσεις.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Να φύγω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να φύγετε; Είναι και οι δικηγόροι της υπεράσπισης. Δεν θα ρωτήσουν κι αυτοί; Φεύγει κανένας από δω έτσι; Καλά εδώ είναι να μην έρχεσαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Η κυρία μάρτυς που είναι; Τώρα κυρία θα απαντήσετε και στις ερωτήσεις όλων των άλλων. Εδώ θα απαντήσετε στην ερώτηση του κ. συναδέλφου.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είπατε προηγουμένως ότι ακούσατε στην τηλεόραση για την έκρηξη που έγινε στον Πειραιά και είδατε στην φωτογραφία τον κατηγορούμενο κ. Ξηρό και τι είπατε τότε ότι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μετά με ρωτήσανε?
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είναι αυτός ο ευγενικός, ο γλυκός που έμενε εδώ κλπ έτσι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, ναι.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εκείνη τη στιγμή που ήρθε στο μυαλό σας αυτή η σκηνή τι άλλο ήρθε στο μυαλό σας;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν ήρθε τίποτα άλλο.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Θα σας κάνω και επόμενη ερώτηση. Είπανε ότι, ανακοινώσανε στην τηλεόραση ότι είναι από την Οργάνωση 17Ν. Όταν λέμε Οργάνωση εννοούμε ότι υπάρχουν και άλλα πρόσωπα, όχι μόνο ένας, την οργάνωση δεν την αποτελούσε μόνο ο κ. Ξηρός. Πέρασε τίποτα άλλο από το μυαλό σας;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πέρασε.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Φοβήθηκα.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: ¶λλο για τα πρόσωπα.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Να σας πω δεν είχα προσέξει, δεν είχα δει τα πρόσωπα που μπαίνανε μέσα, εκτός από εκείνα που σας είπα.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ποια; Ήρθε στο μυαλό σας αυτή που είπατε η σκηνή, ότι συναντήσατε στο ισόγειο, στο διάδρομο όπως είπατε, 4 άτομα και σε εκείνη τη στιγμή σας χαιρέτισε ο κ. Ξηρός; Ήρθε στο μυαλό σας;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, ότι μπορεί να γίνεται αυτό το πράγμα όχι. Όταν είδα?.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ότι μπορεί σ’ αυτή την Οργάνωση να ήταν και εκείνα τα πρόσωπα τα άλλα τρία;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τι να σας πω τώρα;
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Για να καταλήξω, πώς τώρα φθάσατε και είπατε ότι από τα τέσσερα άτομα, το ένα ήταν ο κατηγορούμενος ο κ. Γιωτόπουλος.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Το είπα στην ανάκριση και στην προανάκριση που ήρθαν αυτοί όλοι οι κύριοι.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μόνοι σας πήγατε στην προανάκριση; Όχι αφού σας κάλεσαν εκεί σαν διαχειρίστρια?
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μα και μέσα εκεί στη πολυκατοικία μου πήραν κατάθεση την ίδια μέρα και με ρωτήσανε γιατί δεν τηλεφώνησα.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πότε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Την ίδια μέρα που ήρθαν και άνοιξαν το διαμέρισμα.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ποιοι ανοίξανε το διαμέρισμα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Η Αντιτρομοκρατική.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Όχι αυτοί. Εγώ λέω γιατί είπατε τώρα ότι σας έμεινε σαν φιγούρα ο κ. Γιωτόπουλος γι’ αυτό.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Γιατί γύρισε και με κοίταξε απλώς, με χαιρέτισε και γύρισε και?
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μα τον μεν κ. Σάββα Ξηρό λέτε ότι τον βλέπατε περισσότερες φορές, τα άλλα τα δυο τα πρόσωπα δεν τα θυμάστε, γιατί εκείνα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν τα θυμάμαι όχι. Γιατί δεν ήξερα ότι πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο μέσα εκεί στη πολυκατοικία.
Β.ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Για τον κ. Γιωτόπουλο πώς;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Γιατί γύρισε και με κοίταξε απλώς. Επειδή με χαιρέτισε, τίποτα άλλο τι να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ερωτήσεις ορίστε παρακαλώ.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς πείτε μου το εξής, είστε συνταξιούχος έτσι δεν είναι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μάλιστα.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ποια ήταν η δουλειά σας, τι είδους συνταξιούχος είστε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήμουν ταμίας στο ΑΤΤΙΚΟΝ το κινηματογράφο. Ήμουν ένα διάστημα και στο Υπουργείο Υγιεινής, υπάλληλος δημόσιος.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Και οι γραμματικές σας γνώσεις είναι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Το λύκειο έχω τελειώσει.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πείτε μου το εξής, εσείς όταν ήρθαν και ανοίξανε οι αστυνομικοί την Πάτμου σας πήραν εκεί και σαν μάρτυρα ας το πούμε. Κύριε πρόεδρε υπάρχει ένα θέμα, διότι η κυρία μάρτυς υπογράφει την έκθεση αυτοψίας η οποία έχει διενεργηθεί στην Πάτμου 84. Εκλήθη ως διαχειρίστρια και υπογράφει όλες τις εκθέσεις και στο τέλος, ως μάρτυς. Υπάρχει ένα ζήτημα σε σχέση και με την όποια επιρροή μπορεί να έχει, λόγω της εμπλοκής της σ’ αυτή την ανακριτική ενέργεια, το οποίο θα το αξιολογήσουμε μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι όμως ο συντάκτης αυτή, δεν ενήργησε προανακριτική πράξη, όταν εμένα είμαι ο κατηγορούμενος και έρθουν στο σπίτι μου, θα υπογράψω και εγώ στην έκθεση έρευνας, ή αν είναι η γυναίκα μου θα υπογράψει αυτή.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι ο κατηγορούμενος που υπογράφει, είναι τρίτος που υπογράφει. Πείτε μου κυρία μάρτυς, η αυτοψία ξεκίνησε στις 3 του μηνός Ιουλίου και τελείωσε στις 20 Ιουλίου. Ήσαστε όλη τη διάρκεια που γινόντουσαν αυτές οι έρευνες, μπαίνανε, βγαίνανε κλειδώνανε, ήσαστε εκεί με τους αστυνομικούς;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, γιατί είχαν αδειάσει τη πολυκατοικία δεν μέναμε μέσα. Είχε αδειάσει η πολυκατοικία.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν σας καλέσανε να υπογράψετε την έκθεση πού σας καλέσανε; Στο τέλος έγινε ένα χαρτί και πήγατε και το υπογράψατε, πού το υπογράψατε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Στην Αντιτρομοκρατική.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή σας κάλεσαν στην Αντιτρομοκρατική και πήγατε και εκεί υπογράψατε στις 20/7 έτσι δεν είναι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι. Αλλά υπέγραψα και στο διαμέρισμα την πρώτη ημέρα.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε δώσει και μια κατάθεση, στην οποία κατά την κατάθεση λέτε 15 Ιουλίου 2002, τότε δώσατε την κατάθεση ή αυτά τα είχατε πει και πιο πριν σε κάποιον; Όσα λέτε στην κατάθεσή σας 15/7;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι όλα αυτά είναι σωστά, ότι έχω πει είναι σωστά και είναι η αλήθεια.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τα είχατε πει πριν δώσετε την κατάθεση και σε κάποιον άλλον;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τα είχα δει την πρώτη ημέρα που με βάλανε μέσα.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τα είχατε δει την πρώτη ημέρα. Πείτε μου το εξής κυρία μάρτυς, φωτογραφία του κ. Γιωτόπουλου πότε είδατε για πρώτη φορά;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Στο Εφετείο.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στην τηλεόραση δεν είδατε φωτογραφία του κ. Γιωτόπουλου;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τον είχα δει.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή όταν συνελήφθη ο κ. Γιωτόπουλος συνελήφθη 18 Ιουλίου.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τον είχα δει, τον είχε δει όλος ο κόσμος.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: 18 Ιουλίου, πριν ολοκληρωθεί αυτή η έκθεση έρευνας, προτού πάτε να υπογράψετε στο τέλος, 18 Ιουλίου έτσι δεν είναι; Όταν τον είδατε λοιπόν στην τηλεόραση τι σκεφθήκατε; Τον είδατε στην τηλεόραση, τον έδειχνε και μάλιστα καθημερινά με βομβαρδισμό φωτογραφιών, τι ήρθε στο μυαλό σας;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Αφού έμπαινε μέσα σε εκείνο το διαμέρισμα τι να σας πω ξέρω και εγώ;
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον είδατε στην τηλεόραση στις 18 Ιουλίου το είπατε στους αστυνομικούς στις 20 Ιουλίου τουλάχιστον που πήγατε να υπογράψετε κατάθεση; Ότι ξέρετε εγώ αυτόν που βλέπω από τις 17 στην τηλεόραση είναι αυτός που σας λέω ότι είδα.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι τον είδα. Την ημέρα που τον είχα δει για πρώτη φορά. Και πραγματικά ήταν ο ίδιος κύριος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε αμέσως, πότε τον είδε τέλος πάντων, γιατί μπορεί να μην έβλεπε και κάθε ώρα τηλεόραση συνέχεια.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν απάντησε αυτό κ. Πρόεδρε, είπε ότι έβλεπε τηλεόραση, δεν απάντησε, μπορεί να μην έβλεπα κάθε μέρα τηλεόραση. Απάντησε, ότι έβλεπα τηλεόραση και απάντησε ότι είδα τηλεόραση από την πρώτη ημέρα που, τουλάχιστον αυτό κατάλαβα εγώ, δεν ξέρω εάν κατάλαβα λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την πρώτη ημέρα είδατε τον κ. Γιωτόπουλο; Δηλαδή ποια μέρα τον είδατε; Πριν από τις καταθέσεις ή μετά;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τον είχα δει πριν από την κατάθεση?
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον είχατε δει δηλαδή πριν την κατάθεση; Δηλαδή πριν τις 15 Ιουλίου είχατε δει τον κ. Γιωτόπουλο;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πιο μπροστά τον κ. Γιωτόπουλο, πολύ πιο μπροστά.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στην τηλεόραση εννοώ κυρία μάρτυς.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Στην τηλεόραση τον είδα μετά όταν συνελήφθη.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν συνελήφθη από την πρώτη στιγμή τον είδατε έτσι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μάλιστα.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξαναρωτάω λοιπόν, αφού τον είδατε από την πρώτη στιγμή και όπως λέτε σας θύμισε αυτό το κύριο που είχατε δει πριν δέκα χρόνια, γιατί δεν το είπατε στους αστυνομικούς; Γιατί δεν το είπατε στους αστυνομικούς εκεί, την ώρα που υπογράφατε και την έκθεση αυτοψίας στις 20/7 να πείτε ότι, εγώ έχω δει και αυτόν, να σας πάρουν μια κατάθεση.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μα δεν με ρωτήσανε.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς δεν αισθανθήκατε ότι έπρεπε να το πείτε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τι έπρεπε να πω ότι είδα τον κ. Γιωτόπουλο;
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι είδα και έναν που μοιάζει μ’ αυτούς που πιάσατε.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Εκεί μπαίνανε πολλά άτομα, ούτε θυμάμαι ποιοι μπαίνανε και ποιοι δεν μπαίνανε.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό μου κάνει εντύπωση και εμένα. Δεν θυμάστε ποιοι μπαίνανε, ποιοι βγαίνανε, αλλά θυμάστε τον κ. Γιωτόπουλο και αυτό ψάχνω να βρω.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μπαίνανε άτομα που είχαν κλειδιά, χωρίς να συνοδεύονται από τον κ. Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπαίνανε και άλλα άτομα με κλειδιά;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχαν κλειδιά.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάστε να μας περιγράψετε κανένα απ’ όλα τα άλλα άτομα που μπαίνανε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν πρόσεξα, γιατί δεν μου είχε περάσει από το μυαλό τέτοιο πράγμα, τι να σας πω.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Προσέξατε λοιπόν μόνο τον κ. Γιωτόπουλο.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Εκείνη την ημέρα τυχαίως. Έτυχε να κατεβαίνω από το διαμέρισμά μου.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για πείτε μου ποια ήταν εκείνη η ημέρα τυχαίως είπατε; Το 1991 έχετε δώσει κατάθεση.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι 91 κύριε, το ’91 νοικιάστηκε το διαμέρισμα.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι πότε ήταν μπορείτε να μου προσδιορίσετε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν θυμάμαι ποιο χρόνο ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε έξι επτά χρόνια τώρα, τι να πούμε.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι ήταν αρκετά χρόνια πριν πάρω τη διαχείριση, είμαι 5 χρόνια διαχειρίστρια.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Από το 1998 έτσι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον είχατε δει λοιπόν πριν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι πριν γίνω διαχειρίστρια. Αλλά σας είπα ότι μένω εκεί από πολλά χρόνια από τότε που χτίστηκε η πολυκατοικία.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Χρονιά μπορείτε να προσδιορίσετε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι κύριε όχι. Πού να ξέρω και πού να ήξερα τι θα συμβεί μετά εκεί, πού να ξέρω;
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πείτε μου κυρία μάρτυς πήγατε στον κ. Ανακριτή και δώσατε μια κατάθεση έτσι δεν είναι; Και πήγατε και δώσατε τελικά την κατάθεσή σας στις 24 Σεπτεμβρίου του 2002. Να ρωτήσω κάτι, όταν χρησιμοποιείτε το ρήμα «νομίζω›, λέτε «νομίζω› έγινε αυτό, ή «νομίζω› ότι έγινε εκείνο, τι έννοια έχει για σας η λέξη «νομίζω›;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είπα ότι είδα τον κ. Γιωτόπουλο.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας διαβάσω λοιπόν την κατάθεσή σας στις 24 Σεπτεμβρίου 2002. Θέλετε να μ’ ακούσετε; Σας διαβάζω αυτό που έγραψε ο κ. Ζερβομπεάκος αυτό που γράφτηκε στην κατάθεσή σας, όταν σας ρώτησε ο κ. Ζερβομπεάκος.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είπα ότι πρέπει να ήταν, όχι νομίζω.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε ότι πρέπει να ήταν. Ακριβώς, έχετε πει δυο φορές το άτομο αυτό ήταν σχεδόν του ίδιου ύψους με τον Σάββα, είχε γαλανά μάτια και νομίζω ότι πρέπει να ήταν ο Γιωτόπουλος.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, ναι.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Λέτε παρακάτω επίσης ότι: νομίζω ότι αυτός ήταν με τον Σάββα Ξηρό σε άλλο σημείο. Και σας κάνει ευθεία ερώτηση ο κ. Ανακριτής, σας ρωτάει: Είστε σίγουρη το άτομο το οποίο αναφέρατε ότι ήταν μαζί με τον Σάββα ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος; Και λέτε: Πρέπει να ήταν. Δεν λέτε, είμαι σίγουρη.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πρέπει να ήταν.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να μου εξηγήσετε σήμερα τι ισχύει; Το πρέπει αν ήταν, ή ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Εγώ είπα πρέπει να ήταν, θεωρώ ότι ήταν, αυτό ακριβώς θέλω να πω με το πρέπει.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τι εννοείτε δεν καταλαβαίνω, πρέπει να ήταν, εγώ γι’ αυτό σας ρώτησα για τις γραμματικές σας γνώσεις.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όταν σας λέω ότι πρέπει να ήταν, εγώ εννοούσα ότι ήταν. Εγώ έτσι ερμηνεύω τη λέξη.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς ακούστε να δείτε, το πρέπει να ήταν, στην ελληνική γλώσσα, σημαίνει συγκεκριμένα, δεν είμαι σίγουρη ότι ήταν, μπορεί να ήταν, πρέπει αν ήταν. Το ήταν και είμαι σίγουρη, είναι άλλο. Η ελληνική γλώσσα έχει πολλές λέξεις να πούμε πολλά πράγματα, γι’ αυτό σας ρώτησα και τις γραμματικές σας γνώσεις. Είστε απόφοιτος του λυκείου, είστε άνθρωπος που έχετε εργαστεί, συνταξιούχος, ξέρετε να μιλάτε, απλά πράγματα είναι αυτά. Μπορείτε να μου εξηγήσετε αυτό το πρέπει να ήταν, που είπατε στον κ. Ζερβομπεάκο, πώς έγινε σήμερα ότι ναι ήταν ο κ. Γιωτόπουλος; Αυτό μπορείτε να μου το εξηγήσετε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πρέπει να ήταν, αυτό τελείωσε.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ποια είναι η τελική σας κατάθεση; Ήταν ή πρέπει να ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πρέπει να ήταν.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ δεν θέλω τίποτα άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σήμερα κυρία μάρτυς, που είδατε τον κ. Γιωτόπουλο, σας ερωτώ ποια είναι τώρα η άποψή σας;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ότι ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να τον δείτε πάλι.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Σας είπα, ακόμα και το χρώμα των ματιών του, λοιπόν τι άλλο, είπα ακόμα και τα μάτια του. Γιατί τον πρόσεξα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν. Εκεί κατέθεσα ότι πρέπει να ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς για τώρα μιλάμε, είστε βεβαία ότι ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τι να πω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα πείτε την αλήθεια, αυτό που σας λέει ο κ. Εισαγγελεύς, εδώ μας ενδιαφέρει να λέμε την αλήθεια. Έχουμε εμείς επιθυμία αν θα πείτε το ένα ή το άλλο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ήταν ή δεν ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πρέπει να ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή όταν λέμε πρέπει;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πρέπει να ήταν, αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορεί να ήταν άλλος;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: ¶λλος δεν ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μου λέτε κάτι, να σας ρωτήσω εγώ τώρα, σας μένει καμιά αμφιβολία να πείτε ότι, ρε παιδιά μη τον πάρω τον άνθρωπο στο λαιμό μου, μήπως ήταν κανένας άλλος ; Ή λέτε ότι σίγουρα ήταν ο κ. Γιωτόπουλος; Γιατί το πρέπει όπως τέθηκε το πρέπει είναι κάπως δεοντολογική κρίση, πρέπει να ήταν, εμπλέκεται δηλαδή οντολογική κρίση που σημαίνει ήταν, ταυτότητα και δεοντολογική κρίση, πρέπει να ήταν, που ενέχει στην καθομιλούμενη γλώσσα, μια κάποια όχι άποψη. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει το γλωσσικό νόημα το δικό μας ποιο είναι και πώς το νοεί ο καθένας. Εφόσον σας έχουμε παρούσα εδώ, είμαστε υποχρεωμένοι να σας ρωτήσουμε ποια είναι η δική σας άποψη πάνω σ’ αυτό το νόημα. Το τι δηλαδή έχετε μέσα σας. Δηλαδή λέτε είμαι σίγουρη, ή αμφιβάλω; Αυτό είναι το ερώτημά μου. Είμαι σίγουρη ότι ήταν τότε ο κ. Γιωτόπουλος, ή αμφιβάλω, μπορεί και να μην ήταν; Τι από τα δυο;
Είστε σίγουρη σήμερα ότι ήταν ο κ. Γιωτόπουλος ή δεν είστε; Ερώτημα.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όπως το είχα πει πρέπει, αυτό τι να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πρέπει τι εννοείτε δηλαδή, ότι είμαι σίγουρη ή ότι δεν είμαι σίγουρη; Εννοώ ότι είμαι σίγουρη είναι το πρέπει, αυτό ρωτάω, ή εννοώ ότι το πρέπει, μπορεί και να μην ήταν αυτός.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είμαι σίγουρη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα αυτή είναι η θέση της μάρτυρος και θα τα εκτιμήσουμε και εμείς όλα τα άλλα.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Να σας πω και κάτι. Κάποιος δικηγόρος, κάποιος ονόματι Καραμανλής, περιέγραψε τον κ. Γιωτόπουλο, όπως ήταν πριν μερικά χρόνια. Και ακριβώς τον περιέγραψε όπως τον είχα δει εγώ. Καραμανλής λεγόταν από τους Λειψούς, εκεί που έμενε ο κ. Γιωτόπουλος και τον περιέγραψε ακριβώς όπως τον είχα δει εγώ. Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ:Τώρα όμως τον έχουμε εδώ πέρα, αυτό είναι το θέμα. Και πάλι μας λέτε ότι πάλι λέτε ότι αυτός είναι. Ελάτε κ. Ραχιώτη και εσείς έχετε το λόγο. Τι να πω, ψάχνουμε όλοι εναγωνίως απ’ ότι βλέπετε την αλήθεια τώρα τι να πω.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να σας ρωτήσω καταρχήν μια διευκρίνιση κυρία μάρτυς. Είπατε ότι την ίδια μέρα που ήρθε η Αντιτρομοκρατική εκεί και δοκίμασε με τα κλειδιά και άνοιξε, σας πήραν κατάθεση. Όμως η κατάθεσή σας, που την έχω μπροστά μου έχει ημερομηνία, δηλαδή σας δόθηκε αυτή η κατάθεση 12 ημέρες αργότερα. Τι από τα δυο ισχύει;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ακούστε, εκεί μας ρωτήσανε ορισμένα πράγματα, εμένα και κάτι άλλους εκεί που μένανε και ρωτούσαν αν ξέραμε για τον κ. Ξηρό.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπογράψατε καμιά κατάθεση;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι εκεί στη πολυκατοικία όχι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε υπογράψατε κατάθεση; Κατάθεση δηλαδή που είπατε ότι ξέρετε, ότι ήσαστε διαχειρίστρια, αυτό εννοώ κατάθεση.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Στην Αντιτρομοκρατική.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε έγινε αυτό θυμάστε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Έγινε μετά από αρκετές μέρες που μας καλέσανε.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί είπατε στο Δικαστήριο πριν ότι έγινε την ημέρα που ήρθε η Αστυνομία.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι εκεί προφορικώς μας ρωτήσανε.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να σας πω τώρα, δεν είπατε ένα πράγματα εδώ, μάλλον ξεχάστηκε αυτό εδώ. Είπατε μια εβδομάδα πριν γίνει η έκρηξη στο Πειραιά, είχατε ακούσει εκεί στο διαμέρισμα κάτω από το δικό σας μια μεγάλη έκρηξη και μια λάμψη, που έμοιαζε σαν να έσκασε βόμβα. Για πείτε μου τι ακριβώς είχε γίνει;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν μετά τις 12.30 την νύχτα και ακούστηκε μια σαν να έσκασε κάτι, κάτω από την Πάτμου. Εγώ βγήκα από το μπαλκόνι, είχαν βγει όλοι από τις πολυκατοικίες και ρωτούσαν τι έγινε. Τελικά ένας περαστικός που περνούσε, είπε, κυρία, βγήκε κάποιος ξανθός μέσα από την πολυκατοικία και έτρεχε. Αυτό.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σας φάνηκε ότι είχε σκάσει βόμβα στο από κάτω διαμέρισμα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι στο διαμέρισμα, στο δρόμο έγινε αυτό, κάτι στο δρόμο ακούστηκε.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να σας διαβάσω ακριβώς τι είχατε πει, με την άδειά σας κ. Πρόεδρε είναι η προανακριτική της κατάθεση: μια εβδομάδα πριν την έκρηξη στο Πειραιά και συγκεκριμένα την Παρασκευή και περί ώρα 12.30 – αν θυμάμαι καλά – άκουσα ένα μεγάλο θόρυβο και μια μεγάλη λάμψη να προέρχεται από την οδό Πάτμου, πλησίον του διαμερίσματός μου.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Κάτω ακριβώς.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό το συσχετίσατε με την γιάφκα κατά κάποιο τρόπο;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι εκείνη την ημέρα όχι, γιατί να το συσχετίσουμε;
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου τώρα κάτι άλλο, ήρθε η Αστυνομία και άρχισε την έρευνα εκεί και σας πήρε μαζί την πρώτη ημέρα, μπήκατε μέσα και τι είδατε εσείς εκεί, είδατε ρουκέτες;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είδα τις ρουκέτες που ήταν δεξιά στη σειρά, όπως μπαίναμε στην πόρτα. Η πόρτα ήταν βέβαια ασφαλισμένη.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η εξώπορτα μιλάμε τώρα.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Την εξώπορτα την ανοίξανε ?
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι, ναι, ανοίγοντας την πόρτα βλέπετε τις ρουκέτες;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι κύριε. Μπήκαμε στο χωλ και ανοίξανε την πόρτα στη κρεβατοκάμαρα μέσα, ήταν όλα αυτά τα πράγματα που ήταν.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν μου λέτε, μπορείτε να μου δώσετε μια περιγραφή μιας ρουκέτας πώς είναι;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν δεξιά όπως μπαίνουμε ένα πολύ μεγάλο και ήταν στη σειρά, ψηλά όμως κάπου τις είχαν τοποθετήσει.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εδώ όμως η Αστυνομία έκανε μια έκθεση, την οποία την υπογράφετε και εσείς, που λέει, ότι καμιά ρουκέτα δεν βρέθηκε σε δωμάτιο ή τοποθετημένη.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν ξέρω εάν ήταν τίποτα άλλο, φαινόταν σαν ρουκέτες.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πώς ήταν αυτό που φαινόταν σαν ρουκέτα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Φαινόντουσαν κάτι στρογγυλά έτσι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σιδερένιο πράγμα ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Αλλά ήταν στο βάθος, βέβαια δεν μπήκα μέσα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σιδερένια πράγματα ήταν αυτά, τι ήταν αυτά;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν ξέρω τι ήταν κύριε, ούτε τα άγγιξα, εγώ στάθηκα στην πόρτα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για δείξτε μου πόσο μεγάλο ήταν αυτό που λέτε ότι ήταν ρουκέτα, για δείξτε μου
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Αυτά είχαν τοποθετηθεί το ένα επάνω στο άλλο.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι, πόσο μεγάλο ήταν αυτό;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν τόσα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξέρετε η αστυνομία λέει εδώ σ’ αυτή την έκθεση, ότι όλες αυτές τις ρουκέτες τις βρήκε σε ένα πατάρι πάνω από την κουζίνα, το οποίο ήταν και κλειδωμένο. Εσείς μπαίνοντας δεν μπορεί να έχετε δει ρουκέτες, γιατί η αστυνομία δεν μας λέει ότι βρήκε στο δωμάτιο αυτό που λέτε, τίποτα τέτοιο. Μήπως θυμόσαστε λάθος;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι δεν ξέρω
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορεί να θυμόσαστε λάθος;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μπορεί, μπορεί.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου κάτι σ’ αυτό το μεγάλο δωμάτιο που λέτε ότι είδατε και τις ρουκέτες, είδατε και τίποτα άλλο;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχε χειροβομβίδες, αστυνομικά καπέλα, είχε γένια, μουστάκια, κλειδιά πάρα πολλά, είχε ?
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό το δωμάτιο που μου λέτε είναι μπαίνοντας μέσα από το χωλ δεξιά;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Αριστερά όπως μπαίνουμε από το χωλ.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και είπατε ότι είχε καπέλα, χειροβομβίδες τι άλλο είχε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχε πολλά κλειδιά. Εν τω μεταξύ είχαν και ειδικά ράφια, είχαν τοποθετήσει επάνω ορισμένα πράγματα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου κάτι εδώ κανέναν καναπέ είδατε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τι χρώμα ήταν;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν και πολύ λερωμένο, τώρα τι να σας πω κοκκινωπό ήταν, πάντως βρώμικο, δεν θυμάμαι καλά.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: ¶λλα είδη οικιακής χρήσεως είδατε εκεί μέσα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν είχε, το χωλ ήταν άδειο, μια απλώστρα είχε μόνο.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η αστυνομία μιλάει για ένα κρεβάτι.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Το κρεβάτι είναι ακόμα εκεί. Γιατί διανοίξανε το διαμέρισμα και μπήκαμε, αλλά δεν μπήκα μέσα να δω πού ήταν το κρεβάτι, μάλλον πρέπει να ήταν στο χωλ.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν το είδατε το κρεβάτι καθόλου. Λέει ότι ήταν εκεί που είπατε ότι ήταν και οι ρουκέτες, μέσα στο μεγάλο δωμάτιο.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι δεν ήταν, ήταν έξω στο σαλόνι υποτίθεται. Το δωμάτιο εκείνο ήταν άδειο.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οπότε εγώ να συνοψίσω ότι η εικόνα που έχετε είναι, ότι στο δωμάτιο μέσα εκτός από τις ρουκέτες είχαμε χειροβομβίδες, όπλα και κλειδιά, σωστά; Και καπέλα αστυνομικά.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχε πάρα πολλά πράγματα, είχε ένα ούζι πώς το λένε αυτό, είχε διάφορα πράγματα, τι να σας πω.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πιστόλια πόσα είδατε εκεί σ’ αυτό το δωμάτιο, θυμάστε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ακούστε κύριε εγώ είχα πάθει και σοκ εν τω μεταξύ φοβήθηκαν και βγήκαν έξω και μπήκε κάποιος με στολή.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι, αλλά εσείς προλάβατε και είδατε αυτά που μου περιγράφετε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι αυτά που σας είπα τα είδα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου κάτι άλλο. Με τον Σάββα Ξηρό πότε γνωριστήκατε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Τον Σάββα τον ήξερα σχεδόν από την αρχή που ήρθε και μετά ερχότανε και πλήρωνε επάνω.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον ξέρατε λοιπόν πριν γίνετε διαχειρίστρια ακόμα. Το διαμέρισμα πότε νοικιάστηκε αυτό;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Το ’91 σας είπα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ βλέπω τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που λέει ότι το νοίκιασε το ’95.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Το ’91 γιατί έχουμε τα χαρτιά, είναι μια κυρία η οποία κρατάει τα πάντα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο κ. Παπαθανάσης δεν είναι ο ιδιοκτήτης; Λέει περίπου πριν επτά χρόνια, το 2002 έδωσε την κατάθεση, μετά την έξωση που κάναμε σε άλλη νοικιάρισσα , αποφασίσαμε να το ενοικιάσουμε κλπ.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ακούστε, από το ’91 και μετά πήγαινε σε κάποια άλλη κυρία και πλήρωνε, οπότε είναι γραμμένα, υπάρχουν αντίγραφα από τα κοινόχρηστα, υπάρχουν οι καταστάσεις.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και ο ιδιοκτήτης που είναι και δικηγόρος και λέει ότι έκανε και έξωση για να βγάλει τον προηγούμενο και το νοίκιασε το ’95, πώς ακριβώς γίνεται αυτό;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Πριν από το ’91 δεν ξέρω, ο κ. μπορεί να θυμάται να σας πει.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου τώρα κάτι άλλο. Σ’ αυτή την κατάθεσή σας αυτή που δώσατε στην Αστυνομία λέτε ότι πάθατε ένα σοκ όταν είδατε τον Σάββα στην τηλεόραση και πήγατε και σε μια κλινική.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας, εγκεφαλικό, οτιδήποτε τέτοιο;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι εγκεφαλικό δεν έχω, απλώς ένα σοκ έπαθα, μια τρεμούλα, άμα είχα εγκεφαλικό δεν θα μιλούσα τώρα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου τώρα κάτι άλλο, είπατε ότι είχατε δει τον κ. Γιωτόπουλο πριν αναλάβετε διαχειρίστρια, πριν από 7-8 χρόνια είπατε. Πόσων χρονών ήταν αυτός ο άνθρωπος που είπατε ότι είναι ο Γιωτόπουλος;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Πού να θυμάμαι;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τί αίσθηση σας έκανε; 20άρης, 30άρης, 40άρης, 50άρης; Για πείτε μου μια εκτίμηση ηλικίας, δεν εννοώ με ακρίβεια, 10ετία, αυτό θέλω να μου πείτε.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δε μπορώ να θυμηθώ. Απλώς γύρισε και με κοίταξε ο κύριος.....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν τη θυμάστε δηλαδή.....
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δεν ήταν πολύ μεγάλος, 50-60...
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορεί να ήταν και 60άρης;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δεν ξέρω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπατε ότι ήταν γκρίζα τα μαλλιά του στους κροτάφους, έτσι τον έχετε περιγράψει. Όταν λέμε γκρίζους κροτάφους σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ασπρίσει ακόμα, αρχίζει να ασπρίζει στους κροτάφους, έτσι δεν είναι; Τα υπόλοιπα μαλλιά του τί χρώμα είχαν; Μελαχρινό; Ξανθό; Εντάξει, οι κρόταφοι ήταν γκρίζοι, το χρώμα των μαλλιών του;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Αν ήξερα, θα τα κοίταζα καλά. Απλώς γύρισε και με είδε και τον κοίταξα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μα θυμάστε τον κρόταφο, δε θυμάστε το σύνολο των μαλλιών;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Θυμάμαι ότι ήταν γκρίζα, δεν ήταν τόσο πολύ λευκά τα μαλλιά του.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πριν γίνουν λευκά τα μαλλιά, έχουν ένα χρώμα. Αυτό ρωτώ κι εγώ.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι ένα χρώμα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάποιο χρώμα, άλλοι είναι ξανθοί, άλλοι είναι μαύροι....
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: ¶μα βγω έξω θα θυμηθώ τί μαλλιά έχετε εσείς;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ το θεωρώ πολύ λογικό να μη θυμάστε καλά. Αλλά πείτε μου «δεν τα θυμάμαι αυτά που μου λέτε›. Αυτό θέλω να μου πείτε. «Δεν τα θυμάμαι›. Αυτό ζητώ από σας να μου λέτε.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Θέλετε να πείτε ότι δεν ήταν ο κ. Γιωτόπουλος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θέλω να μου λέτε «δε θυμάμαι› όταν δε θυμάστε και αυτό σας το λέω ειλικρινά, ότι την Υπεράσπιση τη συμφέρει αυτό.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εγώ πρώτη φορά το ακούω αυτό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το πρόσωπό του το είδατε;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Τί λέτε, να μην το είδα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δώστε μου μια περιγραφή, χοντρό πρόσωπο, λεπτό πρόσωπο.... Χοντροπρόσωπος ή λεπτοπρόσωπος; Το πιο βασικό.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν πιο λεπτό λιγάκι το πρόσωπο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πιο λεπτό από το σημερινό;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, έτσι, το ίδιο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: (επιδεικνύει φωτογραφίες του κ. Γιωτόπουλου στην μάρτυρα). Για διαβάστε μου εδώ πέρα τί λέει.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Χωρίς γυαλιά δε βλέπω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε τη φωτογραφία πώς την είδατε χωρίς γυαλιά και δεν διακρίνατε αν είναι ή όχι;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Φαινόταν το πρόσωπο....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταλάβατε τί είπα δι’ υμάς;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι, το κατάλαβα, από φωτογραφία ήταν και στον ανακριτή η αναγνώριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε γυαλιά στον ανακριτή ή δεν είχατε; Βάλτε τα γυαλιά σας και δείτε τις φωτογραφίες λοιπόν, δείτε και το χαρτί να δούμε, μπορείτε να διαβάσετε, μπορείτε να βλέπετε; Ένας που δεν βλέπει με τα μάτια του πρέπει να χρησιμοποιεί τα γυαλιά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τα μαλλιά αυτού του ανθρώπου που είχατε δει, άσπρα, μαύρα, δεν ξέρω τί ήταν, κατσαρά ήταν;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δε θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν δείτε εδώ πέρα, θέλω να μου πείτε αν είναι ο κ. Γιωτόπουλος ή όχι.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προηγουμένως είπατε όχι.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δεν είπα όχι, αλλά εδώ τα μαλλιά του είναι διαφορετικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιο φουσκωτά είπε, δεν είπε ότι δεν ήταν αυτός.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όταν τον είχα δει, το μαλλί του ήταν καλοχτενισμένο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Απ’ αυτές τις φωτογραφίες πώς μπορεί να βεβαιώσει ότι ήταν αυτός;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει ότι τον αναγνωρίζει, αυτός είναι.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εδώ είναι ολόιδιος, σ’ αυτή τη μικρή φωτογραφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απλώς λέει είναι διαφοροποιημένα τα μαλλιά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στην άλλη δεν είναι;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, ήταν το μαλλί του κάπως διαφορετικό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δηλαδή;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εδώ ήταν καλοχτενισμένα, έτσι όπως τον είδα, τί να σας πω....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξαναδείτε και τούτες εδώ τις φωτογραφίες. Είναι ή δεν είναι ο κ. Γιωτόπουλος; Πώς υποψιάστηκα εγώ ότι δεν βλέπει η μάρτυς; Φαινόταν ότι δε βλέπει, κοίταζε αφηρημένα. Χρειάζεται κανένας να μπορεί να ψυχολογεί για τον κόσμο, ξέρετε, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τα χάνουν εδώ πέρα, εμείς πρέπει να βλέπουμε, να πατάμε στα πόδια μας...
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Το μαλλί είναι πιο μακρύ εδώ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ο κ. Γιωτόπουλος στις φωτογραφίες ή δεν είναι;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ο άνθρωπος αυτός που είδατε τότε εκεί; Ναι ή όχι; Και αν δεν είναι ή είναι, πείτε μου σε τί διαφέρει;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όταν κάνω εγώ την ερώτηση «αναγνωρίζετε κάποιον που είδατε σ’ αυτή τη φωτογραφία›, μου λέει «όχι›. Τώρα που βγήκε ότι είναι ο Γιωτόπουλος βέβαια, τί θα πει ο μάρτυρας; Ο Γιωτόπουλος είναι.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εδώ που σας είπα είναι, και με χωρίς γυαλιά βλέπω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί ακούει καλά η μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί απαντήσατε στον άνθρωπο; Σας ρωτά ο συνήγορος. Δεν είπατε ότι δεν είναι ο κ. Γιωτόπουλος; Εγώ έτσι κατάλαβα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στην πρώτη ερώτηση που έκανα, αν αναγνωρίζει κάποιο από τα πρόσωπα της φωτογραφίας σαν Γιωτόπουλο, αν της θυμίζει κάτι, αυτό ρώτησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί απάντησε;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: «Μπορεί να ήταν πιο πολύ κουρεμένος.....›
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η ερώτηση ήταν αν της θυμίζει τίποτα κάποιος σ’ αυτές τις φωτογραφίες και μου λέει «δε μπορώ να πω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπε «δε μπορώ να πω›, δεν το θυμάμαι έτσι εγώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τώρα, όταν η Υπεράσπιση βεβαιώνει ότι αυτός είναι ο Γιωτόπουλος δεν έχει νόημα, ο μάρτυρας έρχεται και λέει «βέβαια, αυτός είναι ο Γιωτόπουλος›. Μετά δεν γίνεται αυτό, εκείνο που πρέπει να κρατηθεί είναι η αρχική τοποθέτηση.
Αυτός που είδατε μαζί με τον Σάββα τότε και τους άλλους, ήταν ψηλότερος ή κοντύτερος από το Σάββα;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Κοντύτερος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί έχετε πει ότι ήταν ψηλότερος;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Κύριε Σάββα γιατί δε μιλάς εσύ; Κύριε Γρηγόρη; Πρέπει να θυμάσαι παιδάκι μου, γιατί δεν το λες; Γιατί λέω την αλήθεια, ακριβώς την αλήθεια λέω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να σας διαβάσω τί έχετε πει: «Από τα άτομα αυτά θυμάμαι μόνο ένα, ο οποίος ήταν πιο ψηλός από τον Σάββα›.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, ο Σάββας ήταν πιο ψηλός από τον κύριο... Τα άλλα άτομα ήταν πιο χαμηλά τα δύο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμάστε να το έχετε πει αυτό ή όχι; Αυτό που σας διαβάζω, θυμάστε να το έχετε πει;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ότι είπα ότι ήταν πιο ψηλός; Όχι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμάστε τέτοιο πράγμα;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δεν είχα πει ότι ήταν πιο ψηλός ο κ. Γιωτόπουλος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τώρα να πούμε ότι γράφτηκε το αντίθετο απ’ αυτό που είπατε; Εσείς δεν είχατε πει πάντως τέτοιο πράγμα.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν πιο ψηλός, πραγματικά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάποιο άλλο στοιχείο της σωματικής του διάπλασης θυμάστε;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όταν σε χαιρετά ένας άνθρωπος θα θυμάσαι τί έχει;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: ¶μα δεν προσέξετε τίποτα όμως πώς θυμάστε τον ίδιο τον άνθρωπο; Αυτή είναι η ερώτηση τελικά.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μα δεν υπήρχε λόγος να κοιτάζω τα πάντα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Συμφωνώ απολύτως, αλλά πώς θυμάστε τον άνθρωπο αν λέτε ότι «δεν έχω προσέξει τίποτα πλην γαλάζιων ματιών και γκρίζων κροτάφων›; Για να πεις γκρίζο κρόταφο, σημαίνει ότι το αντιδιαστέλλεις με ένα χρώμα στα μαλλιά. Εγώ σας ρωτώ ποιο ήταν αυτό το χρώμα και μου λέτε «δεν το θυμάμαι›. Πώς θυμάστε ότι είναι ο Γιωτόπουλος τότε; Καταλαβαίνετε τί θέλω να πω; Είναι παράλογη η ερώτηση που σας κάνω;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εγώ σας είπα, απλώς τον είδα, με χαιρέτησε....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είναι αρκετό πάντως αυτό.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δε λέω ψέματα, δεν υπάρχει λόγος να πω ψέματα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το καλοκαίρι πήγατε διακοπές πέρυσι;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Δεν πήγα διακοές.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οπότε βλέπατε στην τηλεόραση φωτογραφίες του κ. Γιωτόπουλου, πλάνα του κ. Γιωτόπουλου. Θυμάστε κανένα πλάνο του κ. Γιωτόπουλου με κουστούμι στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Εκείνη την ημέρα που τον είδα απλώς δε φορούσε μπουφάν όπως φορούσαν οι άλλοι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οι άλλοι φορούσαν μπουφάν; Στην τηλεόραση θυμάστε να φορούσε κουστούμι; Πώς τον έδειχνε η τηλεόραση;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Επειδή είχα σοκαριστεί δεν έβλεπα και τηλεόραση και έρχονταν εκεί όλα τα κανάλια και τους έδιωχνα.
