Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι, δεν το προσδιορίσατε.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Τότε είπα, οδηγούσε ο ένας, έδωσα την κατάθεσή μου....
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ναι, τότε είπατε «ήταν ένας οδηγός και ένας συνοδηγός› και αφού έρχεστε με τέτοια ευκολία και αναγνωρίζετε ότι είναι ο Σάββας και ο Βασίλης, σας λέω, τί έκανε; Οδηγούσε ο Σάββας;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Κι εγώ σας είπα πριν, τα πρόσωπα μένουν.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κοιτάξτε, τα πρόσωπα μένουν όπως μένουν και οι συνθήκες υπό τις οποίες τους είδατε και μάλιστα πολύ περισσότερο μένουν τότε, το ’97, παρά το 2002 όπου σας επιδεικνύουν μια φωτογραφία...
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Οι συνθήκες θα έμεναν εάν ήξερα τί πρόκειται να γίνει. Δεν ήξερα εγώ τί επρόκειτο να γίνει. Σαν πρόσωπα όμως ήταν χαρακτηριστικά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και δεν θυμάστε αν αυτό το πρόσωπο, ο αθίγγανος, ο ψηλός που δεν μπορείτε να δείτε το ύψος του αλλά περίπου το προσδιορίζετε, που σας μιλά εκεί για το πάρκινγκ, «φύγε ρε φίλε›, «όχι, θέλω να παρκάρω› κτλ., αν αυτός είναι ο Βασίλης ή αν είναι ο Σάββας. Αυτό δεν μπορείτε να το προσδιορίσετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στο σημείο αυτό να ρωτήσω τον κ. μάρτυρα. Ενώπιον του κ. ανακριτού το καλοκαίρι έχετε αναγνωρίσει τον κ. Βασίλη Ξηρό. Τώρα στον κ. συνήγορο της Υπεράσπισης είπατε αυτά που είπατε. Παρακαλώ κ. Πρόεδρε, αν ο μάρτυς μπορεί να ξεκαθαρίσει τί απ’ όλα πιστεύει ότι είναι αλήθεια;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να πω εγώ; Ρωτήστε τον και ό,τι ξέρει ας το πει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για το θέμα της ταυτότητας του οδηγού. Ποιος είναι;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δε θέλω να πω συγκεκριμένα τώρα, γιατί δεν το θυμάμαι. Τα πρόσωπα τα θυμάμαι, δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς...
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για πείτε μου, τί ωράριο έχετε εκεί που εργάζεστε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Από τις 6:30-7:00 και όσο πάει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τί εννοείτε όσο πάει;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Μπορεί να πάει και 7 και 6 και 5 και 8, αναλόγως.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή είστε όλη τη μέρα εκεί. Αυτό το συγκεκριμένο φορτηγάκι είπατε δεν το είχατε δει άλλη μέρα. Την ημέρα όμως που έγινε η δολοφονία το είδατε αρκετές φορές. Δηλαδή έκανε διάφορες βόλτες απ’ ότι έχετε περιγράψει. Παρ’ όλα αυτά το χρώμα του δεν το θυμάστε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι. Θυμάμαι όμως ότι είχε άσπρες ζάντες, φαρδιά λάστιχα και μπάρες μπρος-πίσω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το χρώμα δεν το θυμάστε; Αν ήταν μπλε, κόκκινο, κίτρινο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με συγχωρείτε, να ρωτήσω κάτι: Είπατε ότι οι πόρτες του αυτοκινήτου ήταν κλειστές. Γιατί το λέτε αυτό;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Γιατί με ρώτησαν. Ήταν ανοιχτές οι πόρτες; Βγήκαν έξω; Ήταν κλειστές;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και τα τζάμια; Ήταν Μάιος μήνας....
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι, δεν ήταν. Κι εγώ σήμερα που ήρθα εδώ με κλειστό παράθυρο ήρθα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε αιρ κοντίσιον;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι, το είχα κλειστό γιατί είχε συννεφιά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για πείτε μου ένα χρώμα, κάτι, μία προσέγγιση, τόνο χρώματος, για θυμηθείτε, τόσες λεπτομέρειες θυμάστε, το χρώμα δεν το θυμάστε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θυμάται.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα είναι και επαγγελματίας κ. Πρόεδρε. Επαγγελματίας παρκαδόρος σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί θυμούνται τα αυτοκίνητα με μια ματιά που θα τα δουν. Κι από το χρώμα τ’ αναγνωρίζει ο παρκαδόρος για να ξέρει ποιο θα παρκάρει πού για να φύγει για να φύγει ποιο πριν από το άλλο, για να το βγάλει, να το έχει έτοιμο, για επαγγελματία μιλάμε. Κάντε μου τουλάχιστον μία επιλογή όπως θυμάστε. Ήταν δηλαδή σκουρόχρωμο ή ανοιχτόχρωμο;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Να κάνω επιλογή;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Στη μνήμη σας πώς το έχετε σαν παράσταση;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Αφού δεν το θυμάμαι αυτή τη στιγμή.......
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή θυμάστε όλα τα άλλα εκτός από το χρώμα του αυτοκινήτου το οποίο είναι το πιο χαρακτηριστικό βέβαια σε ένα αυτοκίνητο.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ήταν ένα βανάκι, αυτά που λέμε φτιαγμένα. Αυτό θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ναι, αλλά το βανάκι είχε ένα χρώμα.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ωραία, δεν το θυμάμαι τώρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Στην οδό Νοταρά βρίσκεται το πάρκινγκ;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ναι, Νοταρά και Φιλελλήνων γωνία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Στην οδό Νοταρά υπάρχει κι ένα Αστυνομικό Τμήμα Μεταγωγών εκεί πέρα
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Μάλιστα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό το φορτηγάκι όταν το είδατε πριν, στις 11 περίπου, έκανε διάφορες βόλτες ψάχνοντας για παρκάρισμα, έτσι δεν είναι; Μήπως έκανε και καμία παράβαση του Κ.Ο.Κ.;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Αν θυμάμαι σωστά, τώρα που μου το λέτε, κάποια στιγμή πρέπει να μπήκε ανάποδα στο στενό το δικό μου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πράγματι, το είχατε δηλώσει και τότε. Επί της Νοταρά βρίσκεται και το Αστυνομικό Τμήμα.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ναι, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν έχει σημασία αν δεν έχει. Δε σας ρώτησα εγώ αυτό το πράγμα. Εγώ απλώς θέλω να επισημάνω ότι έκανε μία παρανομία το φορτηγάκι των δολοφόνων, μπήκε ανάποδα στην οδό Νοταρά –διαβάζω την κατάθεσή σας: «από την οδό Φιλελλήνων προσπάθησε να μπει ανάποδα στην οδό Νοταρά για να σταθμεύσει εκεί κι εγώ το εμπόδισα›.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Το πάρκινγκ σας είπα πριν ότι είναι Νοταρά και Φιλελλήνων, που σημαίνει ότι ανεβαίνει η Φιλελλήνων και με το που στρίβει στην Νοταρά μπαίνει σε μένα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Επειδή την ξέρω την περιοχή και ακριβώς απέναντι από το πάρκινγκ είναι το Αστυνομικό Τμήμα.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν είναι απέναντι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είναι διαγώνια στα 10 μέτρα. ¶ρα λοιπόν μας λέτε ότι οι επίδοξοι δολοφόνοι, ήρθαν έξι ώρες πριν, αναγνωρίσιμα μεταμφιεσμένοι, τους έβλεπε όλος ο κόσμος κι εσείς τους είδατε, έπιαναν και ψιλοκουβεντούλα, έκαναν και βολτίτσες και μπήκαν και ανάποδα στην οδό Νοταρά για να παρκάρουν ακριβώς μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα. Αυτό εννοείτε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι. Εσείς λέτε αυτή τη στιγμή μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Να σας κάνω τώρα την άλλη ερώτηση. Εσείς, εάν βρισκόσαστε στη θέση των ανθρώπων αυτών που είχαν κατέβει στον Πειραιά αποφασισμένοι κάποια συγκεκριμένη στιγμή να διαπράξουν δολοφονία θα επιδεικνύατε αυτή τη συμπεριφορά;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Εγώ δεν είμαι στη θέση τους και δεν μπορώ να έχω γνώμη. Τί να σας πω, ναι ή όχι;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πείτε μου το άλλο: Εσείς για επίδοξους δολοφόνους θεωρείτε φυσιολογική αυτή τη συμπεριφορά;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν μπορώ να ξέρω πώς σκέφτονται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει κάνει δολοφόνος για να ξέρει.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Πού να ξέρω εγώ πώς να σκεφτεί ο άλλος;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Υποτίθεται ότι είναι αυτοί τους οποίους αναγνώρισε ως μετέπειτα δολοφόνου.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να πάω στη θέση τους για να καταλάβω...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς θα τα εκτιμήσουμε αυτά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ τα λέω ακριβώς για να εκτιμηθούν και στην ώρα τους. Υπάρχουν οι καταθέσεις.... Για πείτε μου κάτι άλλο: Ήταν μεταμφιεσμένοι, γυαλιά φορούσε κανείς απ’ αυτούς;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Είπα και πριν που με ρώτησαν, δεν το θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μουστάκι είχε κάποιος απ’ αυτούς;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Θυμάμαι ότι κάποιος είχε μια γενειάδα, κάποιος είχε μουστάκι, γενικώς.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για μουστάκι σας ρωτώ.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ακριβώς μουστάκι δεν το θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τα ρούχα τους μπορείτε να μας περιγράψετε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Παρδαλά, με χρώματα πολλά, αυτά που φοράνε οι αθίγγανοι συνήθως.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δε μπορείτε να τα εντοπίσετε λίγο πιο συγκεκριμένα τα παρδαλά;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι πιο συγκεκριμένα. Αυτή τη στιγμή σας λέω, μετά από έξι χρόνια να θυμάμαι ρούχα, παπούτσια... τα πρόσωπα είναι αυτά που μένουν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι, γιατί μου κάνει εντύπωση ότι το αυτοκίνητο το περιγράψατε, πλην του χρώματος που είναι το βασικό χαρακτηριστικό, με κάποιες πολύ μικρές λεπτομέρειες τις οποίες, επιτρέψτε μου να σας πω αμφιβάλλω αν έρχονται από τη μνήμη μας πηγαίες από τότε, πριν από έξι χρόνια αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό θα εκτιμηθεί. Και αγνοείτε όλα τα άλλα, σε όλα τα άλλα αρνείστε, δεν έχετε μνήμη σε όλα τα άλλα.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι δεν αρνούμαι, όπου μπορώ να απαντήσω απαντώ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ούτε μουστάκι θυμάστε, ούτε γυαλιά θυμάστε, ούτε ρούχα θυμάστε. Είπατε ότι οι δύο δράστες οι φερόμενοι τότε εσείς που είχατε δει, είχαν περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά. Εννοείτε χαρακτηριστικά προσώπου;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Εξωτερικά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έμοιαζαν δηλαδή ο ένας με τον άλλον;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν είπαν ότι έμοιαζαν, είπα ότι σαν σύνολο ήταν κάτι κοινό. Δεν ξέρω αν έχετε δε τα σκίτσα που σας έχω δώσει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Όχι δεν τα έχω δει. Υπάρχουν στη δικογραφία κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να ξέρω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το ότι έμοιαζαν σας ήρθε εκ των υστέρων ή το είχατε εντοπίσει από τότε και το είχατε καταθέσει;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Προφανώς, εμφανισιακά πάντα μιλάω, θα το είχα πει από την αρχή.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τέλος πάντων. Είπατε ότι αυτά τα άτομα είχαν κάποια ηλικία. Πόσο χρονών είστε εσείς κ. μάρτυρα;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Για να σας διευκολύνω, δημοσιεύτηκαν σκίτσα υπόπτων. ¶ρα αυτά έχουν δοθεί από περιγραφές μεταξύ των οποίων ίσως και του μάρτυρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Συμφωνώ. Αλλά τα σκίτσα υπόπτων δεν σημαίνει ότι είναι αυτοί, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι.
Τι ηλικία έχετε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: 36.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ήσασταν 30 ετών τη χρονιά εκείνη που έγινε το χτύπημα, η δολοφονία. Τους δράστες τι ηλικία τους υπολογίσατε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Πιθανό ήταν πιο μεγάλοι από εμένα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πως το εκτιμήσατε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Από αυτό που έβλεπα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Με βάση τις κινήσεις τους, με βάση τα πρόσωπά τους, με βάση το ντύσιμό τους; Κάποια στοιχεία έχουμε πάντα για να υπολογίσουμε την ηλικία.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Την ηλικία δεν την κρίνουμε με βάση το ντύσιμο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Βεβαίως και του ντυσίματος.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Όχι εγώ πιστεύω ότι από το πρόσωπο μπορεί να καταλάβεις.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Από το πρόσωπο λοιπόν.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Περίπου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶ρα από το πρόσωπο εκτιμήσατε την ηλικία τους. Ωραία. Εσείς ήσασταν τότε 30 ετών, το πρόσωπο του φερομένου ως δράστη Βασίλη Ξηρού ποιας ηλικίας το υπολογίσατε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν το θυμάμαι. Σίγουρα ήταν κάπου κοντά με εμένα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μήπως έχετε πει ότι ήταν γύρω στα 40;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Από ότι είδα αυτό φαινόταν. Αυτό φαινόταν αυτό είδα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Γύρω στα 40. Εσείς ήσασταν 30 τότε και υπολογίσατε ένα άτομο... Ξέρετε τι ηλικία είχε ο κ. Ξηρός εκείνη την εποχή;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν ξέρω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ήταν 24 χρονών.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Και εγώ άμα θέλω μπορώ να φανώ 50. Αυτό δεν έχει σημασία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς μου είπατε ότι είδατε το πρόσωπο.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ό,τι είδα εκείνη την ημέρα αυτό είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας ρωτήσω εγώ κάτι. Τι εργασία κάνετε τώρα;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Τώρα είμαι οδηγός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παίρνετε καλό μισθό; Ικανοποιητικό; Έχετε παντρευτεί; Έχετε οικογένεια;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζετε ότι ενέργειες σαν αυτή εδώ καλυτερεύουν την κοινωνία;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Ενέργειες σαν ποια;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σαν την ανθρωποκτονία Περατικού. Δεν λέω ποιοι την έκαναν. Εσείς είστε ένας άνθρωπος από όχι υψηλά κοινωνικά στρώματα, ούτε μεγάλες διασυνδέσεις, ούτε τίποτα. Τι γράμματα ξέρετε;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Λύκειο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλυτερεύουν την κοινωνία κάτι τέτοιες ενέργειες;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Για κανένα λόγο πιστεύω ότι δεν είναι σωστό να παίρνουμε ζωή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε να αφαιρούμε ανθρώπινη ζωή για οποιοδήποτε λόγο; Εσείς σαν καθημερινός άνθρωπος.
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Δεν το δέχομαι εγώ προσωπικά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αφαιρέσουμε ζωή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶νθρωποι με τους οποίους συζητάτε στο περιβάλλον σας τέτοια θέση έχουν, ή ακούτε και μερικούς που λένε «καλά τους έκαναν γιατί έχουν πάρει αέρα, να βαρέσουμε και κανέναν!›. Έχετε ακούσει τέτοια πράγματα;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Έχω ακούσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πολλοί αυτοί ή ο πολύς κόσμος η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα;
κ. ΣΙΑΝΟΣ: Είναι λίγοι αυτοί που λένε «καλά τους έκαναν›. Πολύ λίγοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, προβληματικά άτομα υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρωτώ γενικά, δηλαδή θα έρθουν οι μάρτυρες Υπεράσπισης και μπορεί ν’ αρχίσουν να μου λένε «άγιοι άνθρωποι, βαράτε›. Να ακούσουμε κι έναν άλλο, έναν κοινωνό, ένας φτωχός άνθρωπος φαίνεται ο οποίος έχει και γνώσεις γραμματικές δεν είναι στουρνάρι, έχει τελειώσει το Λύκειο ο άνθρωπος έχει κάποια πνευματικότητα. Γι’ αυτό τον ρωτάω, επειδή νομίζουν ότι ρωτάμε αδέσποτα. Δεν ρωτάμε αδέσποτα. Για να δούμε που πάνε αυτές οι ενέργειες και πως δικαιώνονται.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Έχει ομολογηθεί η συμμετοχή από τον κ. Σάββα Ξηρό και από τον κ. Βασίλη Ξηρό...
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει ότι ο Σάββας έχει ομολογήσει. Έχει ομολογήσει τη δική του πράξη ο Σάββας, λέει «εγώ ναι το έκανα, αλλά για όλους τους άλλους κακώς τα έγραψαν›. Αυτό λέει. Να είμαστε καθαροί δηλαδή.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εν πάση περιπτώσει. Εφόσον υπάρχει μια συγκεκριμένη μαρτυρία αυτή τη στιγμή από τον κ. Σιάνο, ότι είδε μια γυναίκα. Θα υποβάλλω αίτημα να ρωτήσετε τους κατηγορουμένους αν μπορούν να μας πουν εκ της συμμετοχής τους ποια ήταν αυτή η γυναίκα, μήπως τυχόν και ενεργοποιηθεί κάποια στιγμή το άρθρο 38.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως. Κύριε Σάββα τι λέτε υπήρχε καμιά γυναίκα μαζί; Αν θέλετε απαντάτε βέβαια, εγώ σας υποβάλλω ένα ερώτημα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Εγώ θέλω να πω ότι επανειλημμένα έχω πει για τις καλούμενες ομολογίες, αν δεν συζητηθούν εδώ μέσα με ποιο τρόπο έχουν παρθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε ομολογήσει για γυναίκα, δεν έχετε πει τίποτα για γυναίκα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν έχω ομολογήσει τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ρωτάω λοιπόν: υπήρχε γυναίκα ναι ή όχι;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν έχω ομολογήσει τίποτα. Αν δεν ξεκαθαριστεί αυτό δεν μπορώ να απαντήσω σε τίποτα. Δεν έχω ομολογήσει τίποτα. Έχει ομολογήσει η Αντιτρομοκρατική και εγώ με δεμένα μάτια και δεμένος σ’ ένα κρεβάτι έχω βάλει «Σ› με το αριστερό χέρι. Αν είναι αυτό ομολογία, να μου το πείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα ψάξουμε αυτά. Εγώ σας ρώτησα αν ήταν γυναίκα. Δεν θέλετε να πείτε, δικαίωμά σας.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν υπήρχε γυναίκα στην Οργάνωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπήρχε γυναίκα ποτέ. Πέστε το λοιπόν να είμαστε καθαροί. Ο Βασίλης δεν ομολογεί ο άνθρωπος, έχει ανακαλέσει νομίζω. Έτσι δεν είναι; Για τον εαυτό του λέει ναι. Δεν είπατε ότι «όσες πράξεις που είπα ότι εγώ δέχομαι...› εγώ διάβασα το υπόμνημα. Αν κι αυτό το ανακαλείτε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έχω μια δήλωση γι’ αυτό γιατί έχει προχωρήσει πολύ άσχημα αυτή η κατάσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι έχει στεναχωρηθεί κι άλλος κόσμος, ο οποίος δεν υπάρχει σήμερα με αυτές τις δηλώσεις! Αλλά πέστε τις. Έχετε δικαίωμα να τις κάνετε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Όπως δήλωσα στο υπόμνημα ανέλαβα την πολιτική ευθύνη για τη δράση της 17Ν και η δήλωσή μου αυτή έχει την έννοια ότι αποδέχομαι τις επιλογές, τις αρχές, τη θεωρητική βάση και τα οράματα της Οργάνωσης όπως εκφράστηκαν μέσα από τις προκηρύξεις της.
Σημαίνει ότι αισθάνομαι περήφανος για το μέρος της δράσης το οποίο συμμετείχα. Η δήλωσή μου ότι είμαι ο μοναδικός φυσικός αυτουργός από το 1982 που έρχεται σε προφανή αντίθεση με την πραγματικότητα και με τη λογική, έγινε για να τονίσω και να αναδείξω τον παραλογισμό του κατηγορητηρίου με το οποίο έρχεστε να μας δικάσετε.
Ένα κατηγορητήριο που στήθηκε με βία, τρομοκρατία, απειλές, με ακρογωνιαίο λίθο τα εκσυγχρονισμένα βασανιστήρια, οργανώθηκε πάνω σε κατασκευές και ψευδομάρτυρες, φορτώθηκε με φαντασία και ενισχύθηκε με μια ολόκληρη εκστρατεία εναντίον μας και εναντίον συγγενών, φίλων συνηγόρων, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την Οργάνωση, προκειμένου να στηριχθεί το σαθρό αυτό κατασκεύασμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ξηρέ, όταν σας ρώτησα εγώ από την αρχή εδώ που ήρθατε και είσαστε εδώ στο Δικαστήριο που βγάλαμε και τα τζάμια και οπωσδήποτε θα έπρεπε να έχετε μια εμπιστοσύνη, μπροστά σε δικηγόρους, μπροστά σε δημοσιογράφους, μπροστά σε όλο τον κόσμο, είπατε «Αυτά που είπα στο υπόμνημα, αυτά ισχύουν›. Τώρα πάνε κι αυτά; Τι άλλαξε από προχθές μέχρι σήμερα;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Είπα να αναγνωστεί το υπόμνημα, γιατί στο υπόμνημα εκτός από αυτό, αναφέρονται και οι ηθικοί αυτουργοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσέξτε, το υπόμνημα το φτιάξατε εσείς με την ησυχία σας μαζί με το συνήγορό σας. Τώρα λέτε ούτε αυτό ισχύει; Για να ξέρουμε δηλαδή αν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Εσείς προσπαθήσατε 3 – 4 φορές ή και παραπάνω δεν θυμάμαι, να προσαρμόσετε αυτό το υπόμνημα στο συγκεκριμένο κατηγορητήριο. Αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ να προσαρμόσω;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έρχεται σε αντίθεση με οποιαδήποτε λογική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ρωτάω από την αρχή – αρχή. «Ναι κ. Πρόεδρε το υπόμνημα το δέχομαι›. Από εκεί και πέρα τώρα έρχεστε σήμερα και λέτε «ούτε το υπόμνημα›. Δικαίωμά σας, το σέβομαι, αλλά απλώς σας ρωτάω γιατί εκπλήσσομαι σαν άνθρωπος και σαν δικαστής. Ομολογώ ότι έχω δικάσει πάρα πολύ κόσμο, παίρνει ο καθένας όποια στάση θέλει, θέλει στάση ρήξης, θέλει στάση υπαναχώρησης, θέλει οτιδήποτε.
Θέλετε να μου δώσετε μια εξήγηση τι συνέβη από προχθές μέχρι σήμερα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν συνέβη τίποτα από προχθές μέχρι σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι το ίδιο;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Την πρώτη φορά που με ρωτήσατε –θυμάμαι πολύ καλά- για το υπόμνημα, ήταν ότι ήταν στα πλαίσια της αγανάκτησης εκείνης της στιγμής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι είπατε; Θα το δούμε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Τότε μάλιστα είπα συγκεκριμένα ότι όλα είναι κατασκευασμένα ακόμη και το υπόμνημα. Αυτό έγινε στην αρχή – αρχή της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φέρνετε σε δύσκολη θέση όλο τον κόσμο και αυτούς που έφτιαξαν το υπόμνημα και σας βοήθησαν, όλο τον κόσμο τον φέρνετε σε δύσκολη θέση. Τέλος πάντων. Εμείς θα τα κρίνουμε αναλόγως και όπως ξέρετε δικαίωμα έχει ο κατηγορούμενος να ομολογεί, να αρνείται οτιδήποτε, αλλά έχει δικαίωμα και το Δικαστήριο στο τέλος να συνάγει τα συμπεράσματά του από όλα αυτά.
Μην νομίζετε ότι απευθύνεστε σε ανόητους, ούτε σε απείρους! Τα συνεκτιμάτε εσείς. Δικαίωμά σας είναι. Αλλά σας λέω, μην νομίζετε ότι απευθύνεστε σε ανόητους. Έχει σημασία η σοβαρότητα του τρόπου της υπεράσπισης, που πραγματικά μερικοί το κρατάνε και βλέπω και τα δικά σας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σάββα, είπατε πριν από λίγο ότι «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη›. Είναι έτσι; Είπατε και αναφερθήκατε στις προκηρύξεις. Στις προκηρύξεις ομολογείτε δολοφονίες, εκρήξεις και άλλα εγκλήματα. Είστε μέλος της Οργάνωσης;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επομένως; Δηλαδή ομολογείτε την εγκληματική δράση της Οργάνωσης, όπως τουλάχιστον περιγράφετε στις προκηρύξεις, οι οποίες είναι δικές σας. Είναι έτσι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και πολύ μετά από όλα αυτά, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και πολύ με αυτόν τον άνθρωπο. Θα τα δούμε στο τέλος, θα τα εκτιμήσουμε στο τέλος. Σας παρακαλώ μην δίνουμε τόση σημασία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ακούστηκε, δηλαδή αναφερθήκατε στις προκηρύξεις στις οποίες περιέχονται ομολογίες ότι σκοτώσαμε, ότι κάναμε τούτο και για τις εκρήξεις και σας λέω στις προκηρύξεις περιέχονται ομολογίες.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Στη δήλωσή μου είπα ότι συμφωνώ με το περιεχόμενο των προκηρύξεων όπως έχει διατυπωθεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ακριβώς αυτό.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Μπορείτε να το ερμηνεύσετε νομικά εσείς όπως θέλετε, εμένα δεν με αφορά ο τρόπος που θα γίνει αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς νομίζω ότι δεν πρέπει να επιμείνουμε άλλο. Έκανε ο άνθρωπος μια δήλωση, οφείλουμε να σεβαστούμε τον κατηγορούμενο όλοι μας. Έχει δικαίωμα. Εγώ βάζω τον εαυτό μου αν ήταν στη θέση του, δεν ξέρω κι εγώ αν θα έλεγα τα ίδια. Αλλά από εκεί και πέρα προς στιγμήν του είπα κι εγώ ότι η σοβαρότητα σε μια υπεράσπιση έχει σημασία. Του κατηγορουμένου, δεν εννοώ φυσικά τους συνηγόρους. Σε αυτή τη δίκη πρέπει να γίνει σαφές ότι τα πρόσωπα των συνηγόρων έχουν τελείως διαφορετικό ρόλο και δεν ταυτίζονται ποτέ με τους κατηγορουμένους. Το δηλώνω σαφώς και δεν υπάρχει αιχμή ποτέ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε πρόεδρε ένα μόνο λεπτό και θα ολοκληρώσω. Εφόσον κ. κατηγορούμενε υιοθετείτε τις προκηρύξεις και τις ομολογίες, επομένως αυτά που λέτε περί βασανιστηρίων κλπ., των ομολογιών – απολογιών σας, είναι αληθή, έχουν γίνει αυτά τα πράγματα. Διότι δεν μπορείτε να αρνείστε αυτό το στάδιο της προδικασίας όπου απολογηθήκατε ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων και του κ. ανακριτού. Καταλάβατε; Υπάρχει μια ενιαία δήλωσή σας.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Εσείς κ. Λάμπρου συμφωνείτε με τα βασανιστήρια σαν ακριτική μέθοδο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι βέβαια ποτέ και για τίποτα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Τότε να εφαρμόσετε ό,τι λέει ο ποινικός κώδικας γι’ αυτή τη συγκεκριμένη μέθοδο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό κάνω κ. Σάββα. Αλλά δεν βοηθάει η απολογία σας. Με απασχόλησε, με ερέθισε, με βασάνισε αυτό που είπατε και εμένα και το δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ ενώπιον του ανακριτού σας έκαναν βασανιστήρια. Εδώ στο δικαστήριο που σας ρώτησα, πάλι βασανιστήρια κι εδώ σας κάνουμε; Για όνομα του Θεού! Κατέβηκε ο κ. Εισαγγελεύς και σας έκανε βασανιστήρια εδώ πέρα; Ελάτε τώρα!
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε ο μόνος κατηγορούμενος που παραπονείται!
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σάββα δεν είμαστε εμείς δικαστήριο που να έχει οποιοδήποτε επηρεασμό και σκοπιμότητα. Είμαστε δικαστήριο νομιμότητας. Να το καταλάβετε αυτό το πράγμα και όλοι όσοι με ακούν. Είμαστε όλοι εδώ πέρα για να απομείνουμε δικαιοσύνη. Αν κάποιος δικάζεται πρέπει να πληρώσει. Αλλά θα μου επιτρέψετε αυτά τα πράγματα που βλέπουμε, η πραγματικότητα δεν ξέρω τι λέει...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέει ότι τα βασανιστήρια και ο τρόπος συνεχίζονται μέχρι κι εδώ και τώρα αυτή τη στιγμή τούρθε να τα ανακαλέσει όλα, από εκεί και πέρα ακούει όλος ο κόσμος... Τι να πω κι εγώ; Έχω μείνει άναυδος! Σήμερα έμεινα άναυδος με αυτή τη δήλωση. Είναι δικαίωμά του είπαμε. Αλλά κι εμείς θα έχουμε δικαίωμα στο τέλος να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μας προσβάλλετε κ. Σάββα, μας θίγετε όταν λέτε αυτά τα πράγματα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Θα ήθελα να καταλαβαίνετε πρώτα τι λέω και μετά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ... οι αγορεύσεις μου!
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν ακούω τίποτα όταν μιλάτε έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για βγείτε στην Κρήτη που υπηρέτησα στα Χανιά και ρωτήστε για τον Εισαγγελέα Λάμπρου και θα δείτε ποιος είναι!
Σ. ΞΗΡΟΣ: Και πάλι δεν κατάλαβα τι λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς δεν υπάρχει τώρα λόγος. Κύριε Ξηρέ, πέστε αν έχετε κάτι τελευταίο.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έχει παρερμηνεύσει αυτά που λέω. Ο κ. Λάμπρου και η Έδρα (δεν ξέρω ποιος ακριβώς επειδή δεν γνωρίζω τις φωνές) επανειλημμένα προσπαθούν να παρακάμψουν το θέμα των βασανιστηρίων και να πάρουν σαν αληθινές τις καλούμενες ομολογίες. Αυτό εννοώ. Αν συμφωνείτε με αυτή τη μέθοδο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Σ. ΞΗΡΟΣ: Γιατί πετάγεστε πριν τελειώσω κ. Λάμπρου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ξηρέ, αυτό είναι υπό έλεγχο. Θα καλέσουμε και τους γιατρούς, θα καλέσουμε και τους μάρτυρες υπεράσπισης και αν αποδειχθεί αυτό που λέτε, πάνε περίπατο οι ομολογίες. Νομίζετε ότι θα μας λείψει το μέτρο; Εδώ έχουμε ανθρώπους που οπωσδήποτε θα τους δικάσουμε, ή οπωσδήποτε θα τους απαλλάξουμε; Ο,τι βγει από τη διαδικασία η οποία θα είναι νόμιμη. Δεν σας έχω δώσει όλα τα δικαιώματά σας σαν προεδρεύων;
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Είπαν ότι επικαλούνται τις αποκαλούμενες ομολογίες μου...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τις διάβασαν, τις επικαλέστηκαν και δεν μπορώ εγώ να τους πάρω τα μικρόφωνα. Αλλά όποιος διαβάσει απολογία δεν κάνει καλά πριν από την απολογία τη δική σας. Όταν φτάσει η ώρα εκείνη, θα δούμε αν πρέπει να διαβαστούν δεδομένου ότι έχετε κάνει μια ένσταση ότι είναι προϊόν κλπ. Αυτά θα τα εξετάσουμε κ. Ξηρέ. Γιατί τα λέτε; Εμένα απλώς με εξέπληξε σήμερα ότι έρχεστε κάποια στιγμή και λέτε «αυτά που λέω στο υπόμνημα ούτε κι αυτά ισχύουν›. Μετά ήρθατε εδώ στο ακροατήριο σας ρώτησα εγώ αυτά στα υπόμνημα και θα τα πούμε στο τέλος.
Τώρα έρχεστε σήμερα και παρεμβάλετε κάποια δήλωση και λέτε «το υπόμνημα όχι›. Καταλάβατε; Αυτό εμένα με εξέπληξε, αλλά σας είπα κι εγώ αν καθόμουν εκεί, δεν ξέρω πως θα φερόμουν. Γι’ αυτό δείχνω πλήρη κατανόηση. Προς στιγμή μου φαίνετε πολύ περίεργο, αλλά δεν είναι περίεργο. Κατηγορούμενος είστε, μπορείτε όπως θέλετε να υπερασπίζετε τον εαυτό σας.
Να προσέλθει ο κ. Απ. Ζάχος. Ο κ. Ζάχος είναι μάρτυρας από την υπόθεση της βομβιστικής ενέργειας κατά τουριστικών λεωφορείων στο Γαλάτσι. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
Α. ΖΑΧΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε ιδιοκτήτης λεωφορείου;
Α. ΖΑΧΟΣ: Ιδιοκτήτης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε εκείνη την ημέρα; Το είχατε αφήσει εκεί παρκαρισμένο;
Α. ΖΑΧΟΣ: Το είχε αφήσει ο οδηγός παρκαρισμένο, ήταν κοντά το σπίτι του για να το πάρει το πρωί να πάει στη δουλειά του και γύρω στις 00:30 η ώρα μας ειδοποίησαν ότι το τίναξαν με βομβιστική ενέργεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε ποιοι είναι;
Α. ΖΑΧΟΣ: Από τις εφημερίδες η 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά ποιος ακριβώς δεν ξέρετε.
Α. ΖΑΧΟΣ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγιναν ζημιές;
Α. ΖΑΧΟΣ: Πάρα πολλές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρξε κίνδυνος εκεί γύρω;
Α. ΖΑΧΟΣ: Υπήρξε αλλά επειδή είναι πολυσύχναστο το μέρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα παρακείμενα κτίρια περνάει κόσμος εκεί;
Α. ΖΑΧΟΣ: Περνάει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ζημιά μεγάλη κ. Ζάχο;
Α. ΖΑΧΟΣ: Ναι, αρκετά μεγάλη. Το ξαναφτιάξαμε, αλλά εντάξει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το έκαναν λέει για να καλυτερεύσει η κοινωνία. Τι αριθμό είχε το αυτοκίνητο;
(Διαλογικές συζητήσεις)
κα ΡΟΝΤΗΡΗ: Για το σημείο ακριβώς που έγινε η έκρηξη να μας πείτε.
Α. ΖΑΧΟΣ: Είναι Βεϊκου και Γαλατσίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, το έχουμε και από άλλες υποθέσεις.
κα ΡΟΝΤΗΡΗ: Ο οδηγός πόση ώρα πέρασε από την ώρα που άφησε το λεωφορείο μέχρι την έκρηξη;
Α. ΖΑΧΟΣ: Καμιά ώρα, μιάμιση.
κα ΡΟΝΤΗΡΗ: Ο δρόμος εκεί τη συγκεκριμένη ώρα γύρω στις 00:30 -ήταν Μάρτιος- υπάρχει κίνηση στην Βεϊκου και Γαλατσίου;
Α. ΖΑΧΟΣ: Πάντα υπάρχει. Δεν υπάρχει ώρα.
κα ΡΟΝΤΗΡΗ: Καμία άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η Υπεράσπιση αν έχει κάτι. Όχι. Πηγαίνετε. Έχουμε τώρα την έκρηξη στην Τράπεζα BARCLAYS. Ο κ. Βλασταράκης Μιχαήλ. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι θέση είχατε τότε στην Τράπεζα BARCLAYS;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Διευθυντής του Καταστήματος κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο ήταν η Τράπεζα;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Στην οδό Δήμητρος στο Μαρούσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα έγινε η έκρηξη;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Νύχτα. Το βράδυ ειδοποιήθηκα στο σπίτι μου συγκεκριμένα από την Ασφάλεια και την Αστυνομία ότι εξερράγη ένας εκρηκτικός μηχανισμός. Πήγα εκεί όπου υπήρχαν κάποιες συγκεκριμένες ζημιές στο Υποκατάστημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που ήταν τοποθετημένος ο μηχανισμός;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Απέξω από το Κατάστημα και στο πλάι του Υποκαταστήματος που προξένησε σχετικά ελαφρές ζημιές. Έσπασαν τα τζάμια, τα γνωστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρξε κίνδυνος ανθρώπου;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Εννοείται ότι ήταν νύχτα αργά, δεν ήμουν παρών για να ξέρω αν υπήρχαν ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν άνθρωποι μέσα στο Κατάστημα;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Όχι. Σας λέω 12 η ώρα τη νύχτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό με ενδιαφέρει, γιατί εδώ λέει κίνδυνος σε ξένα πράγματα, Υποκατάστημα και παρακείμενα και κίνδυνος για τους εντός αυτών ανθρώπους. Εκεί γύρω δεν υπήρχαν άλλα κτίρια κατοικημένα;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Γύρω βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έσπασαν τζάμια στα γύρω κτίρια;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Νομίζω πως ναι. Νομίζω ότι έσπασαν κάποια τζάμια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα ήταν ένα παιδί ή ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος πίσω από ένα τζάμι δεν θα του ερχόταν στα μούτρα;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Αυτό σίγουρα. Αναφερόμουν στο Υποκατάστημα το συγκεκριμένο, το οποίο ήταν κλειστό βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Κύριε Εισαγγελεύ; Κύριοι συνάδελφοι;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το Κατάστημα αυτό είναι σε κτίριο από μόνο του ή είναι σε άλλα οικοδομήματα συνεχώς κτισμένα;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Ναι, είναι το κέντρο του Αμαρουσίου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ομιλώ για τον συγκεκριμένο χώρο.
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Αυτό λέω, είναι στο κέντρο του Αμαρουσίου, οπότε είναι ενωμένα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή οι πλευρές του από δω και από κει, τα πλαϊνά του είναι ελεύθερα ή υπήρχαν καταστήματα ή σπίτια, δεν ξέρω τι;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Από τη μια πλευρά υπάρχει κτίσμα, πολυκατοικία κανονική, από την άλλη πλευρά νομίζω είναι σαν μικρός ακάλυπτος χώρος από τη μια πλαϊνή πλευρά του κτιρίου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο δρόμος εκείνος είναι εμπορικός, είναι απομονωμένος; Τότε τι ήταν;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Τότε συγκεκριμένα ήταν ένας πεζόδρομος εμπορικός, ο οποίος όμως έχει και οικίες βεβαίως. Οι πάνω όροφοι είναι οικίες.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι πάνω όροφοι είναι γραφεία ή κατοικίες ή δεν ξέρετε;
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Και τα δύο θα έλεγα. Τότε. Συγνώμη.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για τότε μιλάμε πάντα.
Μ. ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΗΣ: Τώρα δεν γνωρίζω, είναι τόσα χρόνια.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Πηγαίνετε στο καλό.
