ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν θα σας ρωτήσω πολλά πράγματα. Ξέρω ότι είστε και συνεκδοχικός και σύντομος και σαφής. Θέλω να μας πείτε κατά βάση, ο κ. Σερίφης κατηγορείτε για συμμετοχή στην 17Ν και κατοχή αυτών των όπλων που βρέθηκαν εκεί και πυρομαχικών. Επίσης θα ήθελα αν μπορείτε να μας πείτε και θέλετε για το πολιτικό στίγμα αυτής της Οργάνωσης που λέγεται 17Ν, την ποιότητα αυτού του πολιτικού λόγου, πού μπορούμε να τον εντάξουμε και αν μπορεί μια τέτοια δραστηριότητα να συμβάλλει αποτελεσματικά στην αλλαγή κάποιας κατάστασης που ίσως δεν είναι καλή. Επίσης αν οποιαδήποτε ιδεολογήματα μπορούν να οδηγούν σε αφαιρέσεις, μεμονωμένες αφαιρέσεις ζωών ανθρώπων οπουδήποτε και να είναι. Αυτά γι αυτό σας τα λέω έτσι σχηματικά. Να μας πείτε κυρίως για τον κ. Σερίφη θέλουμε εμείς, αλλά έπ’ ευκαιρία μια και σας βρήκαμε ας μας λύσετε και μερικά θέματα.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν είναι η πρώτη φορά που προσέρχομαι να υπερασπιστώ τον κ. Γιάννη Σερίφη γιατί δεν είναι και η πρώτη φορά που ο κ. Γιάννης Σερίφης είτε κάθεται στο εδώλιο, είτε εν πάση περιπτώσει διώκεται. Θα τον υπερασπιστώ ως γνωστός του επί τριακονταετία ως συναγωνιστής του σε κείνους τους χαλεπούς καιρούς της χούντας και μετέπειτα, ως συμπατριώτης του Ηπειρώτης, ως περίπου ομοϊδεάτης του και ως φίλος.
Θεωρώ αδιανόητη την κατηγορία να απευθύνεται σε έναν αγωνιστή όπως είναι ο κ. Γιάννης Σερίφης ο οποίος ποτέ στην ζωή του δεν φόρεσε «μάσκες›. Ποτέ δεν φόρεσε «μάσκα›. Ότι πίστευε, ότι έκανε το έκανε ανοιχτά και κυρίως αναλάμβανε πάντοτε την ευθύνη των πράξεών του και ήταν έτοιμος να πληρώσει τις συνέπειες γι αυτές.
Μου είναι αδιανόητο επίσης ένας να κατηγορείται – επιτρέψτε μου να κάνω μία μικρή παρένθεση. Οι μάρτυρες υπερασπίσεως ιδιαιτέρως του κ. Γιάννη Σερίφη βρίσκονται σε μια δυσχερή θέση γιατί είναι ελλιπέστατο το κατηγορητήριο. Δεν ξέρουν δηλαδή σε τί να τον υπερασπιστούν. Θα πρέπει ο ίδιος και αυτά είναι κάποια ήθη που θα έπρεπε να επισημάνουμε καινούρια, καινοφανή στο δικαιϊκό μας σύστημα, ο ίδιος να αποδείξει την αθωότητά του και όχι η κατηγορούσα αρχή να αποδείξει ότι βαρύνεται για κάτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αντεστράφη το σύστημα.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Επανειλημμένα άκουσα τηλεοπτικώς να λέγεται ότι ο ίδιος θα πρέπει να αποδείξει την διάρκεια της συμμετοχής του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Είπαμε για το τεκμήριο αθωότητας.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είσαστε μάρτυρας σήμερα. Είσαστε και πολίτης χθες και προχθές. Ήρθατε εδώ να παρακολουθήσετε αν εκείνα που λέγονται έξω περί αυτού του οποίου μιλήσατε είναι πραγματικότητα εδώ; Γιατί εμείς ζητάμε, το Δικαστήριο ζητάει από κάθε κατηγορούμενο να αποδείξει την αθωότητά του.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Με συγχωρείτε κ. σύνεδρε δεν είπα για το Δικαστήριό σας. Είπα συνολικά για το καινοφανή στο δικαιϊκό μας σύστημα. Αυτό είπα. Δεν είπα για το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, επειδή εγώ έχω 34 χρόνια Δικαστής νομίζω ότι η παρούσα εξέλιξη του δικαϊκού συστήματος είναι πάρα πολύ προηγμένη σε σχέση με πάρα πολλές χώρες, επειδή μπορώ και παρακολουθώ διεθνώς τί γίνεται πάνω στη δική μας εργασία. Το τεκμήριο αθωότητος ισχύει οπωσδήποτε. Εμπεριέχεται στην Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την οποία την εφαρμόζουμε εμείς και πολλές διατάξεις του εσωτερικού μας δικαίου υπερκαλύπτουν και αυτή την σύμβαση. Δηλαδή πάνε περισσότερα από όσα λέει η σύμβαση. Δεν νομίζω....
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πάντως έχει λεχθεί κατά κόρον ότι και αν έχει κατηγορηθεί ότι κάποτε έλαβε μέρος στην τάδε εγκληματική Οργάνωση πρέπει να αποδείξει ο ίδιος ότι ως σήμερα δεν είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό δεν το έχουμε πει. Εμείς λέμε τώρα κάτι άλλο. Αυτή την στιγμή να σας θέσω υπόψη σας και ίσως δεν τα ξέρετε, εδώ έχουμε το εξής θέμα: ο κ. Σερίφης βγήκε από κάτι καταθέσεις κατηγορουμένων ενός συγγενούς του και κάτι νύξεις έκαναν δύο από τους αδελφούς Ξηρούς. Δεν βγήκε από το στομάχι μας. Βγήκε από κάπου.
Το θέμα είναι ότι είναι άλλο οι ενδείξεις, οι αποχρώσες που χρειάζονται για την παραπομπή και άλλο η πλήρης δικανική πεποίθηση που χρειάζεται για μας να πούμε την λέξη «ένοχος›. Έτσι και δεν είμαστε εμείς 100% βέβαιοι δεν μπορούμε να πούμε «ένοχος› για κανέναν. Δεν μπορούμε όχι να το πούμε, ούτε να το διανοηθούμε. Έχω 34 χρόνια και ξέρετε τί ήσυχα κοιμάμαι; Για όνομα του Θεού! Τώρα θα μας συμβεί;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Καλό είναι αυτό. Το τελευταίο που μας απόμεινε είναι να κοιμόμαστε ήσυχα και να βλέπουμε τα παιδιά μας στα μάτια κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι δεν είναι;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Έτσι ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν χάσουμε και αυτό που λέτε, την ησυχία μας; Πως θα πάρουμε τον κόσμο έτσι στο λαιμό μας; Ενδείξεις υπήρχαν, αλλά είναι άλλο οι ενδείξεις για την παραπομπή που λέει το βούλευμα και άλλο μετά η πλήρης απόδειξη που χρειάζεται εδώ. Εσείς θέλω να μου πείτε λοιπόν για ποιο λόγο θέλετε να πιστεύετε ή πιστεύετε μάλλον, διότι δηλώσατε πεποίθηση ότι ο κ. Σερίφης δεν είναι δυνατόν να έχει καμιά σχέση με 17Ν. Αυτό θα μας πείτε.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Να ολοκληρώσω λοιπόν τον πρωτύτερο συλλογισμό μου. Ένας άνθρωπος δακτυλοδεικτούμενος και μόνιμος στόχος αποδεδειγμένα των Διωκτικών Αρχών, γιατί δεν είναι μόνο το ΄78 που κάθεται στο εδώλιο. Είναι και το ΄87 που βγαίνουν κάποιες φυλλάδες και κάποια κυρία Νικολούλη, η Μις Μάρπλ των καναλιών και τον καταδεικνύει ως υπεύθυνο ή απόπειρας δολοφονίας. Εν πάση περιπτώσει.
Ένας άνθρωπος που είναι μόνιμος στόχος των Διωκτικών Αρχών για την δράση του η οποία σε κάποιους δεν αρέσει, είναι αδιανόητο να θεωρείται ότι σε αυτό το διάστημα που είναι υπό επιτήρηση, υπό παρακολούθηση συνεχή συμμετέχει και σε μία συνωμοτική, εγκληματική Οργάνωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιχείρημα λοιπόν Α.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Επιτρέψτε μου μία μικρή παρενθεσούλα, να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα του αξέχαστου σε μένα Αθανάσιου Τσαλδάρη του πρώην Προέδρου της Βουλής. Όταν εμένα κυνηγούσαν γιατί οι άλλοι φορούσαν μάσκες, εμένα κυνηγούσαν είτε ως εγκέφαλο, είτε ως αρχηγό της 17Ν.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Και ενέδρες δολοφονικές κ. Πρόεδρε αμέσως μετά την δολοφονία του Σταμούλη και του Πέτρου. Ο Τσαλδάρης ο οποίος με έβλεπε κάθε μέρα στο press room, είχε πει στον Μπάλκο τον συνάδελφό του τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, δύο τινά συμβαίνουν, εν έτει 1980 αυτό. Είτε ο Βότσης -ο συνεχώς παρακολουθούμενος Βότσης- είναι, οπότε δεν έχουμε κράτος, δεν υπάρχουν διωκτικές αρχές, είτε δεν είναι και τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο αδίκως.
Αυτό το επιχείρημα θα χρησιμοποιήσω για τον Γιάννη Σερίφη, ο οποίος και την άλλη φορά που βρέθηκε στο εδώλιο –λέτε τώρα για κάποιες καταθέσεις κάποιων εκ των κατηγορουμένων- και έμεινε 13 μήνες προφυλακισμένος με κάποιες μαρτυρίες και με κάποιες καταθέσεις βρέθηκε και μάλιστα οργάνων της τάξεως, αστυνομικών, που συνηθέστατα τα Δικαστήρια λαμβάνουν τις μαρτυρίες τους ως ηυξημένης ισχύος, ηυξημένης αληθείας. Απεδείχθη και επικυρώθηκε με την δικαστική απόφαση τότε, ότι επρόκειτο για μια άθλια σκευωρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παμψηφεί αθωώθηκε.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: ¶θλια σκευωρία αστυνομικών. Ήταν μόλις τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Κάποιοι δεν ήθελαν να δεχθούν τη νέα δημοκρατική τάξη πραγμάτων, κάποιοι δεν θέλουν να απολαμβάνουν οι πολίτες αυτό που απολαμβάνουμε όλοι επιτέλους σ’ αυτό τον τόπο, έχουμε μία κακή, ανάποδη, ανάπηρη αντιπροσωπευτική δημοκρατία αλλά είναι το μακρότερο διάστημα που την έχουμε κι αυτήν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιοτικά, απ’ όλα τα χρόνια που ζούμε, μήπως είναι η καλύτερη σήμερα;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Θα συμφωνήσω μαζί σας, ακριβώς επειδή συγκριτικά βλέπουμε τα χειρότερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί χειρότερα; Τί έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι....
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όταν πρωτομπήκα στο Δικαστήριο εδώ την πρώτη ημέρα της Δίκης, με ρώτησαν στην τηλεόραση «πώς σας φάνηκε η Δίκη;› και είπα –συγχωρήστε μου την έκφραση, την είπα όμως- «ρωμαίικος χαβαλές›, με την καλή έννοια. Γιατί εγώ έχω πάει στο Δικαστήριο του Στάμχαιμ όπου δικάστηκαν οι πέντε της ηγεσίας της ΡΑΦ, από τους οποίους ουδείς επέζησε ώστε να εκτίσει την ποινή του ειρήσθω εν παρόδω, αλλά και με το που μπήκα ως ακροατής στο Δικαστήριο έπαθα δέος, τρομοκρατήθηκε. Ένα Δικαστήριο σαν πυρηνικό εργοστάσιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα το βλέπετε ρωμαίικο χαβαλέ ή σοβαρό Δικαστήριο;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Μια χαρά τα πάει το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ότι βγήκαν τα γυαλιά, τα τζάμια, δείχνει ότι είναι Δικαστήριο το οποίο.....
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Η ένστασή μου βεβαίως είναι άλλη, δεν σας θεωρώ τους φυσικούς δικαστές των συγκεκριμένων κατηγορουμένων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως ξέρετε, θεωρητικά κι εγώ έχω τοποθετηθεί υπέρ των ενόρκων και το ξέρει όλος ο κόσμος δημόσια, παρόλα αυτά εφαρμόζω το νόμο της πατρίδας μου ο οποίος λέει αυτά και είναι και σύμφωνος με το σύνταγμα. Από κει και πέρα δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο, ή διαφωνώ με το σύστημα και σηκώνομαι και φεύγω. Αλλά θεωρητικά κι εγώ ίσως συμφωνώ ότι καλοί είναι οι ένορκοι, αλλά το ότι είναι πολιτικό έγκλημα δεν το λέει το σύστημά μας.
Διότι το σύνταγμα ερμηνεύεται και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και αυτό το λέει το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, το λένε και άλλοι, δεν το λέμε μόνο εμείς. Οι Γερμανοί έκαναν υπό συνθήκες αγριότητας τη δίκη μου είπαν, οι Ιταλοί το ίδιο. Αλλά βλέπετε όμως τέτοια παρόμοια δίκη να γίνεται εδώ; Εδώ γίνεται δίκη με σεβασμό, με σέβονται, τους σέβομαι όλους.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πάντως είναι εσφαλμένη η αφετηρία γιατί είναι πολιτικά τα αδικήματα κατ’ εμέ, δεν αξιώθηκα να πάρω το πτυχίο της Νομικής. Απλώς θα σας υπενθυμίσω και το έχω γράψει, την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου στην πλειοψηφία -ήταν και μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Σαρτζετάκης- με το σκεπτικό για το Ρολφ Πόλε. Δεν άλλαξε η φύση του αδικήματος έκτοτε κ. Πρόεδρε, ό,τι ήταν το αδίκημα πριν από 25 χρόνια εξακολουθεί να είναι σήμερα το συγκεκριμένο που λέμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην παίρνετε μόνο μία απόφαση....
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: ¶λλαξε η νομοθεσία και η νομολογία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η νομολογία είναι πάγια ξέρετε, μόνο το Σαρτζετάκη η απόφαση είναι αντίθετη, η οποία ανετράπη.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πώς ανετράπη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τον ¶ρειο Πάγο.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Με συγχωρείτε, δύο φορές συνήλθε ο Αρειος Πάγος και έπρεπε ο για μένα αλησμόνητος Κωνσταντίνος Καραμανλής να παραδώσει τον τρομοκράτη Ρολφ Πόλε παραμονή των εκλογών στη δυτική Γερμανία, για να βάλει όπως και κατάφερε να βάλει την Ελλάδα στην ΕΟΚ.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, τον Πόλε εμείς μέχρι γαμπρό τον κάναμε. Τον προσέξαμε τον Πόλε.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Τον δώσατε ακριβώς παραμονή των εκλογών της Γερμανίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας προχωρήσουμε όμως γιατί εδώ δεν μας αφορά το πολιτικό έγκλημα, εδώ μας αφορούν οι θέσεις του κ. Σερίφη, αν είναι συμβατές ή ασύμβατες με μία τέτοια πράξη. Διότι κάποια στιγμή, φτάνουμε στο 45άρι. Από εκεί αρχίζει μια ένσταση πλέον.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Σας είπα πρωτύτερα ότι έχει το ήθος του αγωνιστή της Αριστεράς ο Γιάννης Σερίφης και το έχει αποδείξει τόσο, ώστε να αναλάμβανε πλήρως τις ευθύνες των πράξεών του. Εάν ήταν μέλος της 17Ν, εάν έστεκε και ήταν βάσιμο το κατηγορητήριο πιστεύω ότι θα αποτελούσε ίσως μία από τις τιμητικές εξαιρέσεις στο συγκεκριμένο εδώλιο που θα έλεγε «ναι, το έκανα και το έκανα γι αυτό›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Λένιν όμως στις οδηγίες που έχει κάνει προς τους συλλαμβανομένους αγωνιστές, δεν τους λέει να λένε «ναι, το έκανα εγώ›. Τους λέει, «ζητάτε ενόρκους, βρίζετε το Δικαστήριο, αμφισβητείστε το, δεν το έκανα εγώ, αρνούμαι› και μάλιστα έχουμε και χειρόγραφες σημειώσεις του κ. Τσελέντη που διαβάσαμε εδώ σε συνεννόηση με τους άλλους που μέσα εκεί τα περιλαμβάνουν σε συνθήκη καταστατικού. Δεν ξέρω βέβαια, αυτά δεν δημοσιεύονται στο Πρωτοδικείο τα καταστατικά για να είναι επίσημα, αλλά τα έχουμε με χειρόγραφη γραφή του την οποία παραδέχτηκε και ούτε λίγο ούτε πολύ λέει αυτές τις απόψεις του Λένιν που σας είπα.
Δηλαδή ένας ο οποίος είναι σωστός Αριστερός, πέρα-πέρα Αριστερός, όταν συλλαμβάνεται δε λέει «ναι, εγώ το έκανα› που λέτε ότι ένας συνειδητός Αριστερός όταν συλλαμβάνεται τα λέει. Δεν τα λέει, απεναντίας. Γιατί να τα πει;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Θα μπορούσα να φέρω πλειάδα παραδειγμάτων ότι Αριστεροί που συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν όταν ακόμα λειτουργούσαν τα Εκτελεστικά Αποσπάσματα, πήραν ευθαρσώς την ευθύνη των πράξεών τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε ήταν διαφορετικά.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Το ήθος της Αριστεράς είναι ίδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί μιλούσαμε για Εμφύλιο Πόλεμο. Πιστεύετε ότι η Αριστερά δεν έχει αποκλείσεις;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πώς δεν έχει; Μωσαϊκό είναι. Η Αριστερά η οποία μάλιστα την εξουσία και τη διαχειρίζεται, γίνεται εγκληματούσα Αριστερά, γίνεται μία αποτρόπαιη εξουσία, όπως το βιώσαμε. Προσφάτως πήγα στην Αρμενία και τη Γεωργία και σε όλα αυτά και είδα το χάλι του κόσμου και τί οικοδομούσαν αυτοί οι άνθρωποι....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας μην κρίνουμε κράτη τα οποία είναι πολύ φιλικά απέναντί μας. Κι εγώ πήγα στη Ρωσία, είδα πολλά πράγματα, αλλά παρ’ όλα βλέπω με συμπάθεια όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Τους ανθρώπους βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε και το καθεστώς μπορώ να πω ότι τότε, το 1917 που έγινε η επανάσταση, αν είχε ρίζες, αν έπρεπε να γίνει, αν δεν έπρεπε...
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Έκανε καλό σε μας κ. Πρόεδρε, στη Δύση. Οι εργαζόμενοι της Δύσης καλύτερα, θυσιάστηκαν αυτοί που θυσιάστηκαν εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ώθησε τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν από δω. Τέλος πάντων, δεν θα τα κρίνουμε όλα. Εδώ για τον κ. Σερίφη θέλω εγώ, να δούμε για ποιον λόγο δεν πρέπει να το θεωρήσει κανένας φίλος του ή γνωστός του ότι είναι ένοχος.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Για τις μαρτυρίες που λέγατε ότι τον κατηγορούν κάποιοι συγκατηγορούμενοί του, θα ήθελα απλώς να επισημάνω αυτόν το νόμο, το νέο νομοθέτημα, εγώ που είμαι υπέρ της Δικαιοσύνης τον θεωρώ ανήθικο, βαθύτατα ανήθικο, αυτόν που παρέχει ευεργετήματα σε όποιον καταδώσει συντρόφους του και όλα αυτά τα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε κανένα κράτος να μην έχει τέτοιο νόμο; Δηλαδή τη ΜΑΦΙΑ στην Ιταλία –γιατί εδώ έχουμε εγκληματικές οργανώσεις....
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ξέρω ότι έκανε θραύση το ’80 στην Ιταλία αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ έπιασαν Πρωθυπουργό με αυτό το νόμο. Να τους αφήσουμε έξω από το δόκανο όλους αυτούς; Όπως ξέρετε, μόνο οι κατηγορούμενοι όταν είναι σε μία τέτοια κλειστή ομάδα εγκληματική –και δε μιλώ γι αυτούς τους ανθρώπους εδώ, μιλώ για τη ΜΑΦΙΑ, το αποπολιτικοποιώ τελείως το ζήτημα. Αν ο Δον Πέτρο δεν πει εναντίον του Δον Τζιοβάνι δεν πρόκειται να πιάσουμε τον Δον Τζιοβάνι και αν πούμε ότι δεν ισχύει αυτή η μαρτυρία του Δον Πέτρο –και φυσικά πρέπει να ενισχύεται και από άλλα στοιχεία λέει το νομικό μας σύστημα- τότε δεν πρόκειται να πιάσουμε ποτέ τον Δον Τζιοβάνι, θα λέμε κάθε φορά «άστους να φύγουν όλοι›.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ίσως μάλιστα η χώρα μας –κ. Πρόεδρε εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα- να έχει πρωτοπορήσει σ’ αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Θυμίζω ότι στον μεσοπόλεμο έτσι τη γλίτωσε ο Καραθανάσης, ο επίδοξος δολοφόνος του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο λήσταρχος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο νόμος Τ.Ο.Δ. περί ληστείας.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Δύο αν κατέδιδε ληστές, ο ίδιος τη γλίτωσε. Τελωνειακός υπάλληλος. Προηγηθήκαμε και σ’ αυτό, έχουμε τα πρωτεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πραγματικά οι ρίζες του λεγόμενου καταδότη ανήθικες. Αλλά το κοινωνικό σύνολο θέλει κι αυτό κάποια στιγμή να αμυνθεί και η αμυντική του εφόσον έχει να κάνει με πολύ βαριά εγκλήματα, θα πρέπει να είναι κάπως αντίστοιχη. Δε μπορεί δηλαδή να τον βγάλουμε τελείως το θώρακα στην κοινωνία, να απονευρώσουμε τις αστυνομίες, να απονευρώσουμε τη δικαιοσύνη, να τα απονευρώσουμε όλα.
Επειδή ξέρω ότι είστε οραματιστής μιας καλύτερης κοινωνίας, αλλά το θέμα είναι με ποια μέσα. Μήπως με τη μάχη από μέσα που δίνουμε όλοι κάθε μέρα θα γίνει καλύτερη η κοινωνία; Ή να πάρουμε κι εμείς τα 45άρια και να λέμε μετά «και να μας πιάσουν δεν πειράζει, αφού οι σύντροφοι και να τα πουν δεν τους πιστεύει κανένας›;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Κάθε τόσο επικαλούμαι και στην αρθρογραφία μου τη σχετική και με αυτή την υπόθεση, μία ρήση του ¶ρθρου Κέσλερ σε άλλες εποχές, ότι «σήμερα, το πρόβλημα δεν είναι καπιταλισμός ή επανάσταση, είναι να περισώσουμε όποιες από τις ανθρώπινες αξίες της δημοκρατίας και από τον ανθρωπισμό μπορούμε να περισώσουμε›. Το πιστεύω βαθύτατα αυτό.
Όμως ο ουμανισμός για τον οποίο κατηγορούνται από μένα οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι –δεν θα τα επαναλάβω, τα έχω γράψει και με έχουν πει αγύρτη, μασκαρά και όλα αυτά τα πράγματα- δεν επιδέχεται διακρίσεις. Να θυμίσω κ. Πρόεδρε ότι την ημέρα που εξερράγη η βόμβα στο λιμάνι του Πειραιά στα χέρια του Σάββα Ξηρού, μία παράπλευρη ζημιά σημειώθηκε στο Αφγανιστάν, μία βόμβα έσκασε σε ένα χωριουδάκι σε ένα γάμο. Σκότωσε 45, οι 35 παιδιά.
Για μένα τα αθωώτερα πλάσματα στον πλανήτη είναι τα παιδιά, η πιο αποτρόπαιη μορφή τρομοκρατίας είναι αυτή που πλήττει τα παιδιά. Από κει και πέρα το πώς έχει υπερισχύσει η αντίληψη αμερικανική –τη λέω ευθέως εγώ- ότι τρομοκράτες είναι μόνο όσοι είναι στο σημερινό εδώλιο και οι ομοϊδεάτες τους και όχι αυτοί που εισβάλλουν σε μία χώρα, σκοτώνουν, λεηλατούν....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς είμαστε όμως Δικαστήριο και δεν δικάζουμε αυτή τη στιγμή αυτούς που εισβάλλουν. Αν με βάλουν ποτέ Δικαστή σε διεθνές Δικαστήριο να είστε βέβαιος ότι το ίδιο θα τους δικάζω κι αυτούς.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Έχει μια σημασία να δούμε ότι υπό την πίεση αυτών που έχουν επιβάλλει αυτή την αντίληψη παγκοσμίως με τη σημερινή παγκοσμιοποίηση κ. Πρόεδρε της τρομοκρατίας και έχουν αναγάγει σε ύψιστο αγαθό τάχα την τάξη και την ασφάλεια, την ασφάλεια του πολίτη όχι από την αναδουλειά, όχι από την απόλυση, όχι από το εργατικό ατύχημα, όχι από το τροχαίο ατύχημα, όχι για το αν το παιδί του θα σπουδάσει αλλά για την ασφάλεια έναντι των κουμπουροφόρων. Από τότε έχουμε μία συρρίκνωση πραγματική, απειλητική για τη δημοκρατία των ατομικών δικαιωμάτων. Έχουμε νομοθετήματα που γίνονται με κατεύθυνση παγκοσμίως και βγαίνει η Διεθνής Αμνηστία και τα καταγγέλλει και βγαίνει η Επίτροπος για τα δικαιώματα του ανθρώπου στον ΟΗΕ και τα καταγγέλλει και έχουμε αυτά τα φαινόμενα της εποχής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καταδικάζει τις χώρες, έχουμε πολλά. Έχουμε δικλείδες ασφαλιστικές πολλές. Το Διεθνές σύστημα δεν είναι άνευ ελέγχου, έχει ρεγουλατόρους. Αλλά εδώ να πούμε για τον κ. Σερίφη, αυτό μ’ ενδιαφέρει.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Σας είπα, ότι αν κάποιος από τους συγκατηγορουμένους του νόμισε ότι θα ευεργετηθεί ή αν πιέστηκε ή αν του έδωσαν να υπογράψει ένα χαρτί, δεν τελείωσαν, δυστυχώς δε φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο της δημοκρατίας μας ώστε να έχουν σταματήσει οι αστυνομικές σκευωρίες. Πριν από λίγο αν δεν απατώμαι, μιλούσατε πάλι για την υπόθεση Ριανκούρ. Αν είναι δυνατόν, στρατηγοί της αστυνομίας... Αυτή είναι η ποιότητα του ανθρώπου που επιβάλλει τη δημόσια τάξη, ο άνθρωπος που διασφαλίζει την ασφάλεια τη δική μου, του πολίτη και ψευδομαρτυρεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Είναι για τον κ. Σερίφη. Για τον κ Σερίφη λοιπόν πιστεύετε ότι η ιδεολογία του και ο χαρακτήρας του ο ατομικός, ο οποίος αναλαμβάνει ευθύνες, το γεγονός ότι δρα φανερά και τον βλέπουν και εφόσον τον παρακολουθούσαν αλίμονο, θα τον είχαν πιάσει τόσα χρόνια, πιστεύετε λοιπόν ότι δεν μπορεί να έχει σχέση με όλα αυτά τα πράγματα.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειαζόμαστε αρνητικά εμείς, εμείς θετικά πρέπει να ψάχνουμε.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Είπατε ότι είμαστε και περίπου ομοϊδεάτες, διότι αυτός αμετανοήτως πιστεύει ότι κάποτε η εργατική τάξη θα κάνει έναν ταξικό αγώνα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φοβάμαι ότι η επανάσταση αυτή όπως την κάναμε, μάλλον ματαιώθηκε οριστικά.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Εγώ δεν το πιστεύω, αλλά ο ίδιος το πιστεύει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλλον ματαιώθηκε οριστικά. Όλοι όταν ήμαστε νέοι όλοι είχαμε τέτοια οράματα για εργατικές τάξεις, για φτωχούς που θα γίνουν πιο πλούσιοι, αλλά τώρα...
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ελπίζω για το καλό της ανθρωπότητας ότι κάποια επανάσταση κάποτε θα γίνει γιατί η κοινωνία που ζούμε είναι παράλογη, άδικη και εμπεριέχει και αναπαράγει τη βία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου είπε κάποιος απ’ αυτούς που κάποτε έκαναν μία ένοπλη δράση στη δικτατορία «δε μπορέσαμε να επεκτείνουμε αντάρτικα και τέτοια, μας εμπόδισαν τα γεμάτα σούπερ μάρκετ και οι παχουλές κοιλιές των Ελλήνων›. Σήμερα μήπως είναι πιο γεμάτα τα σούπερ μάρκετ και πιο παχουλές οι κοιλιές; Οι συνθήκες της επανάστασης ωριμάζουν με τη φτώχια, με την απόρριψη, με την περιθωριοποίηση κτλ. Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται 26η στον κατάλογο των ευημερούντων εθνών. Για να κάνουμε εμείς επανάσταση θα πρέπει να ξεκινήσουν από κάτω άλλα 100 κράτη να την κάνουν και μετά θα έρθουμε κι εμείς εδώ.
Ας πούμε τώρα για τον πολιτικό λόγο αυτής της Οργάνωσης. Λέτε ότι έχει έναν πολιτικό λόγο. Αριστερή είναι η δομή του; Εθνικιστική είναι η δομή του; Ανάμικτη; Τί είναι;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Δεν ξέρω αν είμαι από τους ελάχιστους ή ο πρώτος και ο μόνος που με τη δημοσίευση της προκήρυξής τους της πρώτης για τον Γουέλς, έγραψα ότι «αυτοί είναι, αυτοί που δίνουν τα διαπιστευτήριά τους, αυτοί που δείχνουν την ταυτότητά τους, αυτοί είναι μια ομάδα Ακροαριστερή›. Δεν θα είμαστε μοναδική εξαίρεση η Ελλάδα στην Ευρώπη, η οποία, σας θυμίζω, αρχές δεκαετίας του ’70 είχε τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, είχε τη ΡΑΦ, είχε στο Βέλγιο, είχε στη Γαλλία, είχε παντού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μικρότερες, αλλά οι μεγάλες
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Μα –έλεγε η κα Παπαρήγα έκτοτε ή ο κ. Φλωράκης, δε θυμάμαι- οι Αριστεροί δεν κρατάνε κουμπούρι. Γιατί, ο Χρήστος ο Κασίμης, ο νεκρός, δεν ήταν Αριστερός; Δεν ήταν αγωνιστικής της Αντίστασης; Δεν ήταν Αριστερός; Ποιος θα το αμφισβητήσει; Κουμπούρι είχε στην τσέπη του όταν πήγε να βάλει τις βόμβες στην AEG.
Η διαφωνία μου ήταν έκτοτε και είναι καταγεγραμμένη, πιστεύω ότι ο λόγος τους ήταν άκρως λαϊκίστικος γιατί με τις ενέργειές τους έκαναν ένοπλη προπαγάνδα, πιστεύω ότι είχε πολλές κοινοτοπίες με χοντρές αλήθειες, ότι οι μεγαλύτεροι ληστές στην κοινωνία μας είναι οι τράπεζες με τα πανωτόκια είναι μια πολύ χοντρή αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνήσαμε ότι το έχει πει ο Μπρεχτ, εκεί του το είπα και μου λέει «ναι, βεβαίως, από τον Μπρεχτο το πήρα›. Συμφώνησε ο κ. Κουφοντίνας. Έχει πει μάλιστα επί λέξει «μεγαλύτερο αδίκημα από το να ληστέψεις μια Τράπεζα, είναι να ιδρύσεις μια Τράπεζα›.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Χοντρές αλήθειες για το πόσο άδικη, παράλογη και γεμάτη αντιθέσεις είναι η κοινωνία μας. Εκεί που προσωπικά διεφώνησα είναι βεβαίως οι ενέργειές τους, το διά ταύτα, με κύριο επιχείρημα ότι ακόμα και η αστική δικαιοσύνη αυτού του αστικού κράτους του οποίου καταπολεμάμε, παρέχει στον όποιο κατηγορούμενο τη δυνατότητα να απολογείται, να έχει συνήγορο και την ελπίδα ότι κάποτε θα βγει από τη φυλακή. Εσύ ποιος είσαι ο αυτόκλητος επαναστάτης ο οποίος επιλέγεις, αποφασίζεις.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι και ανθρωπιστική μεταχείριση, δηλαδή να πεις 25 φορές ισόβια σε έναν ξέρετε πόσα χρόνια είναι;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πάντως αισθάνομαι δύσκολα κ. Πρόεδρε να επαναλαμβάνω αυτά τα πράγματα τα οποία είχα γράψει, γιατί όταν μεν τα έγραφα, τα κουμπούρια τα κρατούσαν. Σήμερα είναι στο εδώλιο σε αδύναμη θέση και δεν θέλω να θεωρηθεί ότι επιβαρύνω τη θέση τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έρχεται ένας μάρτυρας δεν θέλει να επιβαρύνει τη θέση τους, αλίμονο. Πάντως, εδώ μου λέτε σαν σκεπτικό ότι λένε ένα σωρό αλήθειες και μάλιστα χοντρές αλήθειες, που τις βλέπει ο καθένας.
Όμως δεν μας πάει παραβολικά εκεί στα ενθυμήματα στη «Ρητορική› του Αριστοτέλη που λέτε «πείτε ένα πράγμα κοινώς παραδεδεγμένο και μετά δεν θα σας πολυκαταλάβουν ότι το συμπέρασμά σας δεν είναι σωστό›; Μήπως το συμπέρασμα που δεν είναι σωστό, δηλαδή πάρτε το 45άρι, μπορεί να δικαιολογηθεί λογικά ή ηθικά περισσότερο;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Για μένα ούτε ηθικά ούτε χρονικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ?UNDERGROUND? του Κουστουρίτσα που νόμιζαν ότι ακόμα πολεμούν τους Γερμανούς και ήταν κρυμμένοι και πήγαιναν μετά έξω; Μήπως δηλαδή τους έμεινε το συναίσθημα ότι η χούντα συνεχίζεται;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Εγώ θεωρώ την Οργάνωση 17Ν προβληματική, άκρως προβληματική με μέλη μη επαρκώς προβληματισμένα. Στην επαναστατική ιδεολογία, μη επαρκώς προβληματισμένα. Η πεμπτουσία της αριστερής ιδεολογίας είναι ο ουμανισμός.
Δεν βουτάω το κουμπούρι και ξαπλώνω οποιονδήποτε κάτω και αν δημιούργησα αισθήματα αγαλλίασης, ευφορίας στο Πανελλήνιο με δυο πατενταρισμένους ή τρεις βασανιστές της χούντας, ή με έναν αρχιπράκτορα της CIA, από κει και πέρα, όποιον πάρει ο χάρος ή όποιος μας είναι ευκολότερος στόχος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να πείτε;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Μια έκκληση να μου επιτρέψετε. Εγώ βαθύτατα ανησυχώ, δηλαδή συμμερίζομαι και πλειοδοτώ τις ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας, ότι εν ονόματι της καταπολέμησης της τρομοκρατίας υπονομεύουμε τη δημοκρατία και αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
Θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω με δέκα χιλιάδες επιχειρήματα στους 22-23 πόσους βαρύνονται ότι έχουν σκοτώσει οι συγκεκριμένοι στο ίδιο χρονικό διάστημα. Και μόνο από τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις αστυνομικών όπλων έχουν σκοτωθεί περισσότεροι. Αυτό πάλι μια παρενθεσούλα, υποσημείωση και όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, αλλά η ηθική απαξία είναι το ίδιο όταν αποφασίζουμε και διατάσσουμε να σκοτώσουμε ή δεν προσέχουμε το πιστόλι μας;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Δεν το πιστεύω. Καλά δεν ήταν τυχαία εκπυρσοκρότηση, είναι πάγια διατύπωση στις αστυνομικές ανακοινώσεις. Όταν λέω έκκληση, είναι η έκκληση ενός πολίτη που αγωνιά για την τύχη αυτής της δημοκρατίας και πιστεύει ότι όσο μπορεί επί 45 χρόνια να λειτουργεί ως δημοσιογράφος προς αυτή την κατεύθυνση γράφει, έχει κινηθεί και όλα αυτά.
Θα ήθελα δηλαδή η κρίση του Δικαστηρίου να συμβάλλει προς την εμπέδωση της δημοκρατίας και όχι το αντίθετο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να είστε βέβαιος, αλλά πρέπει και η δράση ορισμένων να συμβάλλει γιατί το Δικαστήριο έρχεται πλέον σαν την κάθαρση της τραγωδίας. Τα πρόσωπα της τραγωδίας δημιουργούν καταστάσεις, δημιουργούν εγκλήματα, δημιουργούν οτιδήποτε. Μετά το Δικαστήριο καθαρτικά πηγαίνει.
Αν μεν υπάρχουν ευθύνες, πρέπει να καταλογιστούν. Αν δεν υπάρχουν ευθύνες, φυσικά πρέπει να πάνε στο σπίτι τους. Και δεν είναι τυχαίως. Όπως είπατε και ο κ. Σερίφης κάποτε είχε μια ταλαιπωρία, πήγε στο Δικαστήριο και του είπαν οι Δικαστές μαζί με ενόρκους κιόλας, παμψηφεί και οι τακτικοί εδώ οι συνάδελφοι μας και οι άλλοι οι ένορκοι «πηγαίνετε στο καλό σας›. Ξέρετε πολύ κόσμο να είναι άδικα μέσα στις φυλακές;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Δύο ενστάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τις ακούσουμε.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Η μια είναι, όχι για το συγκεκριμένο Δικαστήριο, για κάθε Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, για όλα τα Δικαστήρια.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Δεν είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Δεν ξέρω αν έχετε δει την ταινία «Στο όνομα του Πατρός›, την αγγλική ταινία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς την έχω δει.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Βεβαίως την έχετε δει. Εν πλήρη δημοκρατία μέσα στην κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού στην Αγγλία όχι δικαστική πλάνη, σκευωρία αστυνομική. 14 χρόνια οι άνθρωποι μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, το είδαμε. Αλλά ξέρετε η τέχνη καμιά φορά δεν παρουσιάζει αυτά που γίνονται. Διότι αν φτιάξουμε ένα έργο με μια ωραία ευτυχισμένη οικογένεια, με παιδιά που σπουδάζουν κλπ. κλπ. δεν θα πάει κανένας να το δει. Αν πάρεις με στραβά, ανάποδα πράγματα κλπ., όλος ο κόσμος θα κόβει εισιτήριο.
Αν πάρουμε μια ωραία φωτογραφία KODAK και την κάνετε πίνακα τοπίο, δεν θα το πάρει κανένας. Αν πάρετε με τις μουτζαλιές εκεί τις ωραίες της τεχνίασης, αυτό θα είναι έργο τέχνης.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Είναι πραγματική ιστορία. Εγώ την έχω ζήσει στην Αγγλία. 14 χρόνια έμειναν μέσα και ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου έγινε Πρόεδρος του αντίστοιχου Αρείου Πάγου στην Αγγλία και με απόφαση της Βουλής καθαιρέθηκε μετά από την αποκάλυψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα έφταιγε αυτός;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ένα δεύτερο παράδειγμα, συνάδελφος σας Δικαστής, μεγάλος Δικαστής στην Γαλλία, μετά από 26-27 χρόνια υπηρεσίας και μάλιστα ασχολιόταν με θέματα της διαφθοράς, κι εκεί ενδημεί το κακό της διαφθοράς και της διαπλοκής, παραιτήθηκε. Είπε «ο νόμος, το νομοθετικό πλαίσιο, είναι αθερινόδικτο, πιάνει τα μικρά ψαράκια, τα μεγάλα φεύγουν› και παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είχε πει και ο Σόλωνας παλιότερα.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Η μία ένσταση μου είναι αυτή ως προς το μπορούμε να λέμε γενικώς στο Δικαστήριο ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει πει ένας ¶γγλος τώρα τελευταία ότι «αν η δίκη γίνει σύμφωνα πλήρως με τους δικονομικούς κανόνες και αντίδικοι είναι ο Ιησούς με τον Ιούδα, σίγουρα θα κερδίσει ο Ιούδας. Σήμερα είναι το νομικό σύστημα να φεύγουν και τα μεγάλα ψάρια. Όχι τα μικρά, όλα φεύγουν. Δεν έχω τίποτα άλλο.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Μου επιτρέπετε; Είπα δύο ενστάσεις. Η δεύτερη ένσταση είναι ως προς τα περιθώρια που έχετε εσείς. Πρώτον είναι η νομοθεσία. Η νομοθεσία άλλαξε και ενόψει αυτής της δίκης και τα τελευταία χρόνια υπό την πίεση λέω εγώ ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι ενόψει της δίκης, είχε αλλάξει πριν τους συλλάβουν.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Και έχετε μπροστά σας ένα κατηγορητήριο με βάση μια προδικασία, με βάση μια προανάκριση, η οποία έγινε εν σπουδή ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς αν πιάνατε αυτούς πως θα την κάνατε την προανάκριση; Θα κάνατε 18 χρόνια να την κάνετε την προανάκριση;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Η εκδίκαση η πλημμελή πάντως κάνει 3 χρόνια τουλάχιστον. Η μεγάλη, η μέγιστη, η μητέρα των Δικών όπως την έχουν ονομάσει, κοντεύει να γίνει ολυμπιακό έργο. Δηλαδή τρέχουν οι προθεσμίες να προφτάσουμε κάτι. Να προφτάσουμε τι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τι λέτε; Έπρεπε να γίνει έτσι;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έπρεπε δηλαδή να το σπάσουμε το μαγαζί. «Πηγαίνετε στο σπίτι σας, εφόσον ήρθατε, είπατε ότι τα κάνατε, βρήκαμε στη Δαμάρεως όπλα, πράγματα, σταμάτησαν έκτοτε τα εγκλήματα, εμείς να σας αφήσουμε έξω, να πηγαίνουμε με το πάσο μας›. Λες και είναι αγορανομικό›. Αγορανομικό αδίκημα δικάζουμε;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πιάνουμε κάθε τόσο εκ των υστέρων και κάποιον Ανέστη Παπαναστασίου ας πούμε, πιάνουμε και κάποιον Αβραμίδη μόλις προχθές και ότι πέσει πια ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όχι, διότι εν σπουδή διαμορφώθηκε όλο το κατηγορητήριο και έγινε όλη αυτή η προδικασία, η οποία σπουδή μπορεί να αφήσει περιθώρια και για σοβαρά λάθη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα αυτά εξετάζουμε εδώ πέρα. Να μην γίνουν αυτά. Αλίμονο αν κάνουμε λάθη.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Θυμίζω στο Δικαστήριο τι περιθώρια έχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχω αφήσει περιθώρια στον εαυτό μου σε όλη μου τη ζωή για λάθη να είναι υπέρ του κατηγορουμένου. Δεν μας λείπει από το μέτρο και ένας ή δύο. Αυτά τα περιθώρια έχουμε αφήσει. ¶λλα περιθώρια δεν μπορώ να αφήσω. Να κάνω λάθος και να τον βάλω τον άλλον μέσα; Γιατί; Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, πρώτα απ’ όλα εμείς είμαστε σύμφωνοι με το Σύνταγμα. Είμεθα οι φυσικοί δικαστές αυτής της υπόθεσης. Η εξουσία μας απορρέει από το άρθρο 97 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά το οποίο με νόμο μπορεί να υπαχθούν στη δικαιοδοσία των Εφετείων και άλλα κακουργήματα ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, αυτά έχουν λυθεί. Δεν θα έπρεπε να τα λέμε τώρα. Είπε ο άνθρωπος δεν είμαι νομικός. Δεν χρειάζεται τώρα. Κοινωνιολογικά λέει και πολιτικά δεν έπρεπε να δικαστεί εδώ. Αυτό είπε ο άνθρωπος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σχετικά με την νομοθεσία που είπατε προηγουμένως, εάν συνέβαινε αυτό που σκέφτεστε, ο Εισαγγελέας δεν θα ήταν εδώ.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Μακάρι κ. Εισαγγελέα, αλλά τρομονόμο είχατε και επί Μητσοτάκη τον οποίον κατήργησε μετά το ΠΑΣΟΚ και τον επανέφερε τώρα το ΠΑΣΟΚ. Εσείς είστε υποχρεωμένος να εφαρμόζετε τον νόμο όποτε είναι σε ισχύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν συνταγματικώς δεν τον εφαρμόσουν. Έχω καθήκον από το άρθρο 120 του Συντάγματος που επιτάσσει σε μένα να σέβομαι το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό. Αυτά δε, είναι θεμελιώδεις υποχρεώσεις για μένα.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και βεβαίως και εμού, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Αυτό για να εξηγούμεθα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν κουραστήκατε μπορούμε να σας δώσουμε μια καρέκλα.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όχι, αλλά δεν με πείθει ο κ. Εισαγγελέας, ότι ζούμε στην πιο ευνομούμενη χώρα, ότι υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία, για όνομα του Θεού. Τα ξέρουμε όλοι αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να κατονομάσετε μια πιο ευνομούμενη από τη δική μας;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Καλά μην με βάζετε να συγκρίνω τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια πιο ευνομούμενη που να έκαναν δίκες σαν τη δική μας και να έγιναν έτσι, που λέει σε συνθήκες αγριότητας.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Να σας πω λ.χ. τα πανωτόκια που λέγαμε των Τραπεζών δεν ισχύουν στις ευρωπαϊκές Τράπεζες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα φάγαμε εμείς με τις αποφάσεις μας τελικά. Πάει, τα κατεδαφίσαμε. Είναι στα Δικαστήρια. Δεν τα κατεδαφίσαμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα εγκλήματα αυτά δεν είναι πολιτικά. Είναι πράξεις που στρέφονται εναντίον της λαϊκής κυριαρχίας, στρέφονται εναντίον όλων των διατάξεων του Συντάγματος όπως αναφέρονται και των λαϊκών συμφερόντων. Σας αναφέρω ότι ως θύμα επιτάσσει τον σεβασμό και την προστασία στην αξία του ανθρώπου, πράγματα τα οποία όπως ξέρετε οι κύριοι της 17Ν ?
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Το επιτάσσει και από τους βιομηχάνους και έχουμε 100 νεκρούς από εργατικά ατυχήματα κάθε χρόνο κ. Εισαγγελεύ και κανένας δεν κάθεται ποτέ στο εδώλιο. Αντί τα λεφτά να πάνε στα Ολυμπιακά έργα θα έπρεπε να γίνει ο δρόμος και τα παιδάκια να ζουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συμφωνώ μαζί σας, αλλά αυτό όμως δεν μέλει την 17Ν, η οποία αιματοκύλισε σύμφωνα με την κατηγορία αυτόν τον τόπο.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όχι, δεν αιματοκύλισε αυτόν τον τόπο. Όχι υπερβολές. Σε 30 χρόνια 20 νεκροί δεν αιματοκύλισε τον τόπο. Να τα λέει ο Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, όχι να τα λέτε κι εσείς κ. Εισαγγελεύ. Ποιος Έλληνας ανησύχησε από τη δράση της 17Ν;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς δεν ανησυχήσατε όταν στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε ο Θάνος Αξαρλιάν;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ανησύχησα έχοντας τους αστυνομικούς να μου στήνουν ενέδρα το 1980 κ. Εισαγγελεύ, εμένα του πολίτη. Τότε ανησύχησα. Ενέδρα δολοφονική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενέδρα δολοφονική;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Πέντε αυτοκίνητα, 10 με πολιτικά, Σάββατο βράδυ που δεν με περιμένει κανένας ούτε στη δουλειά μου ούτε πουθενά, έγινε 2 βδομάδες μετά τη δολοφονία του Σταμούλη, έχουν αποφασίσει οι αστυνομικοί λέει ο χαφιές Ντάνος Κρυστάλλης -βλέπουν ότι δεν αποκαλύπτονται ποιοι είναι οι 17Νοεμβριστές- να πάρουν το αίμα τους πίσω όταν χτυπάνε δύο δικούς τους ακόμα και φτιάχνουν μία Αργεντινή και Βραζιλία και Κολομβία, μία παραστρατιωτική ομάδα.
Να σας θυμίσω κ. Πρόεδρε, εγώ μεν τη γλίτωσα, συνελήφθη δίπλα μου η κα Ζαουτζάκη η οποία ήταν μαζί μου εκείνη την ώρα, εγώ τη γλίτωσα τρέχοντας και έλεγε ο Μπάλκος τότε –για μάρτυρα τον θέλαμε- «το σπίτι μου από πάνω ήταν, γιατί δε μου χτυπούσαν το κουδούνι;›
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς είπατε ότι ήσαστε στόχος των αντιτρομοκρατικών κτλ.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Ναι, διότι έλαβα μέρος στην Αντίσταση....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ ρωτώ γιατί αυτή η κατηγορία εναντίον του κ. Γιάννη Σερίφη να μη γίνει εναντίον σας;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Τί να γίνει δηλαδή;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όπως φτιάχτηκε για τον Γιάννης Σερίφη, να φτιαχτεί εναντίον σας.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Διότι τυχαίνει να έχω την ισχύ να είμαι δημοσιογράφος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Γιάννης Σερίφης δεν έχει ισχύ;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Όχι, είναι συνδικαλιστής, δεν έχει την ίδια ισχύ. Έχει τη δυνατότητα να κινητοποιεί 10, 20, 30....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μόνο;
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Σε μένα θα είχατε μάρτυρες υπερασπίσεως Πρωθυπουργούς και Υπουργούς. Δε θα μπορούσε ένας αστυνομικός να σκευωρήσει, προσπάθησε να το κάνει στη ζούλα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Παύλος Σερίφης, πηγαίνει στην ανακρίτρια το καλοκαίρι, λέει αυτά τα οποία λέει και λέει ότι έγινε μέλος της 17Ν από τον Γιάννη Σερίφη το 1975 και επίσης ότι με τον Γιάννη Σερίφη, την ¶ννα και τον ίδιο, ο «Λάμπρος› της 17Ν σκότωσε τον Ρίτσαρντ Γουέλς.
Γ. ΒΟΤΣΗΣ: Την ¶ννα του Κακαουνάκη, αυτή την ¶ννα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την ¶ννα, αυτή που λέει, δεν ξέρω ποια είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μη λέμε για απόντες.
Π.ΣΕΡΙΦΗΣ: (εκτός μικροφώνου)
