ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχουμε άλλο ένα μάρτυρα από αυτούς που έχουμε ονομάσει στο δικαστήριό σας τον κ. Νικηφοράκη, ο οποίος είναι επίσης γιατρός και θα ήθελα επί τροχάδην να τον εξετάσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανένα πρόβλημα. Σήμερα κ. Αγιοστρατίτη όλους τους εκπροσωπείτε προσωπικά, μέχρι να έρθουν και οι λοιποί συνήγοροι, όπως έχουμε πει από την αρχή.
Να προσέλθει ο κ. Κων/νος Νικηφοράκης. Καλημέρα σας. Είστε ο κ. Νικηφοράκης Κωνσταντίνος.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον πατέρα σας;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Νικόλαος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ιατρός, κάτοικος Χανίων. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε γιατρός;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Γιατρός του ΕΣΥ στο νοσοκομείο Χανίων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι ειδικότητα;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Παθολόγος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς πέραν της ειδικότητάς σας ως ιατρού παθολόγου έχετε ασχοληθεί καθόλου με συνδικαλιστικά θέματα των γιατρών; Εκπροσωπείτε τους γιατρούς σε κάποιες Ενώσεις;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είμαι Γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, Πρόεδρος των Νοσοκομειακών Γιατρών, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Εκλέκτορας στο Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και σαν Νομαρχιακός Σύμβουλος υπεύθυνος στον τομέα υγείας στα Χανιά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τι ήρθατε εσείς να δηλώσετε στο δικαστήριο που να αφορά τις συνθήκες με τις οποίες ανακρίθηκε –γιατί αυτό είναι το ζήτημα που μας αφορά- ο Σάββας Ξηρός κατά τις ημέρες που νοσηλευόταν ως πολυτραυματίας ασθενής στο νοσοκομείο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ;
Για να σας κάνω πιο συγκεκριμένη την ερώτηση: θεωρείτε θεμιτό εσείς, ως γιατρός, ότι ανακρίθηκε όντας πολυτραυματίας και έχοντας μόλις ανανήψει από κατάσταση που περιέκλειε κίνδυνο για τη ζωή του;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Το κίνητρο που με ώθησε -χωρίς να ξέρω τον κ. Ξηρό- να έρθω σαν μάρτυρας Υπεράσπισης, είναι ότι περσινό καλοκαίρι είδα ότι θιγόταν το κύρος και η αξιοπρέπεια των γιατρών, το κύρος και η αξιοπρέπεια των αρρώστων. Καταργούνταν η ιατρική δεοντολογία, η ιατρική έμπαινε σε μια λογική μη βιο-ηθικής.
Όπως λέει ο Ανρί ο Νομικός Σύμβουλος της Παγκόσμιας Ένωσης Ιατρών το πρώτο πράγμα της ιατρικής δεοντολογίας είναι η σχέση: άρρωστος μόνος, γιατρός μόνος. Η σχέση ιατρού και αρρώστου είναι το δεύτερο ζήτημα το οποίο με ώθησε να έρθω ως μάρτυρας Υπεράσπισης, ότι πραγματικά είχε κλονιστεί. Η σχέση γιατρού και αρρώστου είναι μια σχέση που έχει να κάνει με εμπιστοσύνη και συνεργασία.
Συνδετικός κρίκος αυτών των δύο πραγμάτων είναι η ηθική του γιατρού, είναι η βιοηθική, είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια χρώματος, θρησκείας, πρόσφυγα, μετανάστη, κρατούμενου, αιχμάλωτου πολέμου κλπ. Η υγεία και η εκπαίδευση είναι ίση για όλους σε πλούσιους και φτωχούς.
Η σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας είναι η ιατρική ηθική. Με αυτό το πράγμα δεν θέλω να αμφισβητήσω την ηθική των συναδέλφων, δεν θέλω να αμφισβητήσω μια λογική η οποία ξεπερνά τα όρια της καταπάτησης της ιατρικής δεοντολογίας.
Εξάλλου από την Ιατρική Εταιρεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από μια σειρά από συμβάσεις οι οποίες έχουν γίνει το 1983 στη Βενετία, το 1985 στο Ελσίνκι, το 1979 στην Αθήνα, το 1975 στο Τόκιο. Φαίνεται ξεκάθαρο ότι οι συμβάσεις είναι διακηρύξεις που και η χώρα μας έχει υπογράψει, για το σεβασμό των δικαιωμάτων του ασθενή. Είναι το δεύτερο ζήτημα η καταπάτηση των δικαιωμάτων του ασθενή.
Είναι το δικαίωμα του αρρώστου να είναι σε μια δυαδική σχέση με τον γιατρό του και ο γιατρός έχει τη μεγάλη ευθύνη να του παρέχει με αίσθημα υψηλής ευθύνης, με γνώσεις, με ανιδιοτέλεια και με σεβασμό εκείνες τις προϋποθέσεις οι οποίες θα τον βοηθήσουν να αποκαταστήσει την ψυχοσωματική του ακεραιότητα.
Στην περίπτωση του κ. Σάββα Ξηρού νομίζω ότι το δικαίωμα αυτό στερήθηκε από τον Σάββα Ξηρό με την έννοια ότι ένας άρρωστος όπως τουλάχιστον αναφέρουν –και αυτό είναι μια άλλη καταπάτηση- τα ιατρικά διεθνή συνέδρια τα οποία βγήκαν έξω από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, όσον αφορά την κατάσταση της υγείας του θεωρώ ότι είναι μια επικίνδυνη νοοτροπία, που αν επικρατήσει στο χώρο της υγείας, θα έχουμε σοβαρά προβλήματα στο μέλλον. Μια που το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο σοβαρό από ότι είναι σήμερα.
Το ιατρικό απόρρητο για τον κ. Σάββα Ξηρό καταρρίφθηκε. Η έννοια της λειτουργίας της μονάδας για τον κ. Σάββα Ξηρό καταργήθηκε. Η λειτουργία της μονάδας λέει ότι ενημερώνονται οι συγγενείς Α’ βαθμού για τον άρρωστο και κανείς άλλος, ότι έχουν δικαίωμα επισκεπτηρίου 2 λεπτά την ημέρα για 2 άτομα και αυτό για λόγους προφύλαξης της υγείας του από μετάδοση μικροβίων, ενώ στην περίπτωση του κ. Σάββα Ξηρού είχαμε επισκέψεις από διάφορες υπηρεσίες.
Η υπογραφή του 1979 της Συνθήκης της Αθήνας για τα δικαιώματα των κρατουμένων, που πάνω από όλα όταν είναι άρρωστος είναι η προάσπιση και η προαγωγή της υγείας του, νομίζω ότι στο Σάββα Ξηρό για διάφορους λόγους ή από πίεση πολιτική, ή από μείωση σθένους, θάρρους από μερικούς γιατρούς... Δεν θέλω να το πω ακριβώς έτσι, αλλά λέω ότι πραγματικά για τον κ. Σάββα Ξηρό δεν εφαρμόστηκε η Συνθήκη της Αθήνας ούτε άλλωστε και οι προηγούμενες Συνθήκες.
Θεματοφύλακας της διατήρησης αυτών των συνθηκών ήταν το Υπουργείο Υγείας, το οποίο εκώφευσε. Για τη δεοντολογία εκώφευσε και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος. Δυστυχώς εκώφευσε και το κομμάτι εκείνο το συνδικαλιστικό το οποίο είναι ενεργό μέλος.
Προς τιμήν της η ΕΙΝΑΠ στην Αθήνα έβγαλε μια ανακοίνωση για τις συνθήκες κράτησης. Θεωρώ ότι ο ερχομός μου να υποστηρίξω τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοηθική, πηγάζει από την όλη μου δραστηριότητα όλα αυτά τα χρόνια στον τομέα της αναβάθμισης του ήθους και του κύρους των γιατρών, του ήθους, της αξιοπρέπειας και του κύρους των αρρώστων.
Εξάλλου πριν από 15 χρόνια συμμετείχα σε μια αποστολή ιατρικής συμπαράστασης μαζί με τη Διεθνή Αμνηστία, την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία που είχαμε πάει να επισκεφθούμε πολιτικούς κρατούμενους οι οποίοι ήταν σε απεργία πείνας και συλληφθήκαμε σαν συνοδοιπόροι με τους τρομοκράτες. Εξάλλου οι πολιτικοί κρατούμενοι στη χώρα του Εβρέμ ονομάζονταν έτσι.
Δηλαδή υπάρχει και μια εμπειρία εντελώς προσωπική η οποία με έβαζε ότι εφόσον πήγα σε μια άλλη χώρα να υποστηρίξω τα δικαιώματα, έπρεπε κι εδώ να έρθω να υποστηρίξω τα δικαιώματα ενός πολυτραυματία, ενός βαριά αρρώστου, ενός αρρώστου ο οποίος για μέρες ήταν χωρίς όραση, χωρίς ακοή, με βαριά τραύματα στον πνεύμονα με αναπνευστική ανεπάρεια, με τραύματα της άκρας χειρός, με τραύματα στο κρανίο τα οποία δεν ξέρει κανείς μέχρι ποιο βαθμού του είχαν κάνει και ενδοεγκεφαλική βλάβη.
Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι η συμπεριφορά της κλινικής που νοσηλευόταν καταπάτησε τα στοιχειώδη δικαιώματα του κ. Σάββα Ξηρού, αφήνοντας μέσα στη μονάδα εντατικής θεραπείας -τουλάχιστον όπως γράφεται στον Τύπο- διάφορες άλλες υπηρεσίες –δεν ξέρω πως ονομάζονται, ανακριτικές λέγονται- να μπαινοβγαίνουν σαν να ήταν καφενείο. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται να γίνεται κατανοητό μέχρι τώρα.
Όσον αφορά το ιατρικό μέρος της παρουσίας του κ. Ξηρού στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ νομίζω ότι έχει απαντήσει ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ. Από την άλλη μεριά όμως θέλω τη δική μου απορία να την εκθέσω και στο σεβαστό σας δικαστήριο, ότι δεν μπορεί ένας άρρωστος ο οποίος αποσωληνώνεται τη μια μέρα με πνεύμονες που δεν λειτουργούν, με βαριά ενδοεγκεφαλική βλάβη, υπό την επήρεια φαρμάκων νάρκωσης τα οποία από ό,τι λένε οι συνάδελφοί μου αναισθησιολόγοι μέχρι να μεταβολιστούν στο ανθρώπινο σώμα περνούν μερικές μέρες που έχουν το χαρακτηριστικό της αμνησίας και ανακρίνεται μετά από μία μέρα, αυτό το θεωρώ ως μια βαρβαρότητα που ο ιατρικός κόσμος δεν έπρεπε να την έχει επιτρέψει.
Το κύρος των γιατρών δεν διασφαλίζεται με τη συνεργασία μια οποιαδήποτε εξουσία ή μια οποιαδήποτε πολιτική επιλογή, ή με οποιοδήποτε εκβιασμό. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι οι γιατροί εκβιάστηκαν, ίσως να μην είχαν το θάρρος να υποστηρίξουν τις αλήθειες που τους επιβάλλει η υπόστασή τους σαν γιατροί. Γιατί η ιατρική είναι μια βαθιά ηθική επιστήμη, είναι μια τέχνη η οποία συνδέει την ευγένεια, το ήθος, την προσέγγιση, την παρέμβαση και πρώτα από όλα τη θεραπεία του αρρώστου.
Το άλλο στοιχείο είναι ότι ο κ. Σάββας Ξηρός αν είχε πάρει εξιτήριο από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, δηλαδή η δική μας θέση είναι ότι ένας άρρωστος πηγαίνει σε μια άλλη υπηρεσία όταν παίρνει εξιτήριο από το νοσοκομείο, όταν δηλαδή είναι αποθεραπευμένος τελείως 100% από τις σωματικές βλάβες και από τις τυχόν τραυματικές, ψυχολογικές βλάβες, ή από τις τυχόν παρενέργειες φαρμάκων που πήρε με διάφορους τρόπους.
Για όλα αυτά τα πράγματα ήρθα να καταθέσω στο σεβαστό σας δικαστήριο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν έχω περισσότερες ερωτήσεις, μία μόνο για να το διευκρινίσω κι εγώ ο ίδιος. Δηλαδή εννοείτε ότι στην περίπτωση του κ. Ξηρού το ενδεδειγμένο από πλευράς ιατρικής δεοντολογίας θα ήταν να διατηρηθεί η αποκλειστικότητα της σχέσης γιατρού – ασθενούς, χωρίς επεμβάσεις απ’ έξω μέχρις ότου αποθεραπευτεί ο κ. Ξηρός. Αυτό νομίζω ότι εννοούσατε λέγοντας να πάρει εξιτήριο.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Αυτός είναι ο κανόνας.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή αυτό θα έπρεπε να γίνει κι εδώ. Να αποθεραπευτεί και εφόσον αποθεραπευτεί.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Βάσει της ιατρικής δεοντολογίας θα γίνει αυτό. Αυτός είναι ο κανόνας. Επειδή καταπατήθηκε η ιατρική δεοντολογία, η ιατρική ηθική έπρεπε να γίνει έτσι και το είπα από την αρχή.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ακόμη κι αν κρατούσε η αποθεραπεία του 20 ή 30 ή 40 ημέρες θα έπρεπε....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Και ένα χρόνο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Με το που θα έπαιρνε εξιτήριο μετά να το αναλάβει οποιοσδήποτε άλλη υπηρεσία.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ναι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ευχαριστώ. Δεν έχω να ρωτήσω κάτι άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αγιοστρατίτης έχει τον λόγο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι συναφές. Ένας ο οποίος είναι κρατούμενος –θα έχετε περιπτώσεις λαθρομεταναστών κλπ., οι οποίοι ενδεχομένως είναι και τραυματισμένοι και οι οποίοι πρέπει να απελαθούν και ξέρω ότι και στην Κρήτη υπάρχουν τέτοια κρούσματα λαθρομεταναστών που διατάσσεται η απέλασή τους, η επαναπροώθηση όπως τη λέμε τώρα- υπάρχει περίπτωση ενόσω είναι ασθενής να παραδοθεί σε μια άλλη υπηρεσία π.χ. στο Κέντρο Αλλοδαπών, αν είναι στο νοσοκομείο σας και να το επαναπροωθήσει στη διάρκεια της ασθένεια του ή τον αποθεραπεύετε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ο κανόνας που είπα προηγούμενα είναι ότι για μας δεν υπάρχουν διακρίσεις μετανάστη, χρώματος, θρησκείας όσον αφορά τη συμπεριφορά. Έναν ο οποίος μπαίνει μέσα στο νοσοκομείο τον αποθεραπεύουμε ή είναι κρατούμενος, ή είναι διωκόμενος, οτιδήποτε.
Για μας οι λαθρομετανάστες που ήρθαν πρόπερσι στα Χανιά, που ήταν αρκετοί τραυματίες μπήκαν στο νοσοκομείο, έμειναν αρκετές μέρες και ήταν κάτω από την επίβλεψη τη δική μας. Όταν αποθεραπεύτηκαν, πήγαν στο Κέντρο Προσφύγων.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Υπάρχει ένας ισχυρισμός ο οποίος εκπορεύεται και από επίσημα χείλη -εάν επαναληφθεί βέβαια θα τον χαρακτηρίσω κι εγώ αναλόγως- ότι ο κ. Σάββας Ξηρός δεν ήταν κρατούμενος εκεί, ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος, είχε την ελευθερία κινήσεών του κλπ. και αν ήθελε μπορούσε να φύγει από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ενδεχομένως να πάει και στο εξωτερικό να θεραπευτεί, να πάει σ’ ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο, απλά δεν το ζήτησε. Αυτός είναι ισχυρισμός ο οποίος εκπορεύεται από επίσημα χείλη.
Πείτε μου εσείς εκεί κάτω που βρίσκεστε στην Κρήτη, ή όταν κυκλοφορούσατε όπου ήσασταν το περσινό καλοκαίρι, τι αίσθηση είχατε; Ότι αυτός ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος που μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει ή ήταν ένας φυλακισμένος, κρατούμενος και μάλιστα με ιδιαίτερα μέτρα κράτησης;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Η καταγγελία της ΕΙΝΑΠ που σας είπα προηγούμενα ήταν και για τα δρακόντεια μέτρα αστυνόμευσης που υπάρχουν γύρω από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. ¶ρα η ανακοίνωση απαντά στην ερώτησή σας ότι ήταν κρατούμενος και ότι ήταν δρακόντεια τα μέτρα προσέγγισης έστω στον κάθετο δρόμο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Για να δούμε και τον υπερβάλλοντα ζήλο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, επειδή ασχολήθηκε και η ΕΙΝΑΠ με αυτό το θέμα, έβγαλε μια ανακοίνωση έχετε περίπτωση ποτέ κρατουμένου, από τον οποίο να ζητούνται νοσήλια;
Στον Σάββα Ξηρό αυτοί οι άνθρωποι -που είναι γνωστό βέβαια τι κονδύλια διατίθενται εκεί και πόσα πάνε άδικα και πόσο χρεώνεται μια ένεση και όλα αυτά τα πράγματα- ζήτησαν 10 εκ. δρχ. από ένα κρατούμενο, για να δώσουν κι αυτοί εξετάσεις στην εξουσία πόσοι καλοί είναι και εντάσσονται στον αντιτρομοκρατικό αγώνα!
Σας έχει τύχει νοσηλευόμενος κρατούμενος να του ζητάνε χρήματα να πληρώσει ένα κρατικό νοσοκομείο;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Εμείς λέμε ότι η περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν, ίση και υψηλού επιπέδου για κάθε κάτοικο αυτής της χώρας. Ο κάτοικος αυτός με οποιαδήποτε ιδιότητα είναι κάτοικος αυτής της χώρας, για μας είναι ότι δεν πρέπει να δώσει ουδεμία δραχμή για τα νοσήλιά του.
Όσον αφορά για την περίπτωση του κ. Σάββα Ξηρού η Ομοσπονδία έβγαλε ανακοίνωση ότι καταδικάζει αυτή την απόφαση του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, για τα νοσήλια του κ. Σάββα Ξηρού.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Από την πείρα σας –τη μεγάλη από ό,τι καταλαβαίνω- ως νοσοκομειακού γιατρού και την εμπειρία που έχετε σαν συνδικαλιστής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γιατρών, σας έχει τύχει ποτέ, έχετε αντιληφθεί, έχετε πληροφορηθεί ανά την Ελλάδα νοσηλευόμενος στη μονάδα εντατικής θεραπείας μία μέρα –εγώ λέω λίγες ώρες- μετά την αποσωλήνωσή του με όλα αυτά τα βαριά τραύματα τα οποία έχεί, να ανακρίνεται για τη μεγαλύτερη κατά το κατηγορητήριο εγκληματική Οργάνωση με τις εκατοντάδες χιλιάδες πράξεις, οι οποίες υπάρχουν;
Να σας το πω πιο απλά. Έχετε τύχει ποτέ να ανακρίνεται μέσα στην εντατική ένας έστω κλεφτοκοτάς, ένας που έχει κλέψει ένα περίπτερο, την επομένη της αποσωλήνωσής του;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ποτέ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελέας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε γιατρός; Ασκείται την Ιατρική;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είμαι Αναπληρωτής Διευθυντής στην Α’ Παθολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά που είπατε, από πού τα μάθατε; Για τον κ. Ξηρό λέω, τις συνθήκες νοσηλείας, όλα αυτά που είπατε.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είπα ακριβώς ότι δεν διατηρήθηκε ούτε το απόρρητο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πού το ξέρετε αυτό;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Το έγραφαν οι εφημερίδες. Οι πληροφορίες μου είναι από τον Τύπο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όλα δηλαδή όσα λέτε. Είναι από τον Τύπο. Πήγατε εσείς στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ να ερευνήσετε κτλ.;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ρωτήσατε συναδέλφους σας;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Δεν έχω την τύχη να ξέρω συναδέλφους από την Αθήνα. Με την εμπειρία που έχω και με αυτά που διάβασα στις εφημερίδες...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τον κ. Σάββα Ξηρό, είπατε προηγουμένως ότι καταπατήθηκαν τα δικαιώματά του. Με βάση τις εφημερίδες τα λέτε αυτά;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Με βάση την ιατρική δεοντολογία, ότι η σχέση του αρρώστου και του γιατρού....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς ξέρετε ποια ήταν η σχέση του κ. Σάββα Ξηρού με τους θεράποντες ιατρούς;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Τα τηλεοπτικά κανάλια και ο Τύπος καθημερινώς βομβάρδιζαν οπτικώς τουλάχιστον με τις συνθήκες κράτησης του κ. Σάββα Ξηρού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή τα κανάλια, οι εφημερίδες, βομβάρδιζαν και από αυτά ενημερώνετε το Δικαστήριο ότι καταπατήθηκαν ......
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Εκτός αν ήταν οφθαλμαπάτη δηλαδή, αν βλέπεις στην τηλεόραση τον Σάββα διασωληνωμένο και την αστυνομία απ’ έξω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν τα ξέρω αυτά τα πράγματα, εγώ δεν πήγα. Είπατε ότι η συμπεριφορά των γιατρών ήταν βάρβαρη.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Συμπεριφορές γιατρών οι οποίοι δεν σέβονται τα δικαιώματα....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό είναι γενικό που λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ μου επιτρέπετε μια μικρή παρέμβαση; Είπε «δεν θέλω να αμφισβητήσω την ηθική των συναδέλφων του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ›. Δεν λέει ειδικά γι αυτούς, λέει «συμπεριφορές που δεν σέβονται›, γενικά λέει.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Συμπεριφορές οι οποίες επιτρέπουν να καταπατείται....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε «δεν θέλω να αμφισβητήσω την ηθική των συναδέλφων του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ›, γιατί μιλάμε γι αυτούς τους συναδέλφους, δε μιλάμε γενικά στην Ουγκάντα τί γίνεται.... Αυτό κατέθεσε.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Συμπεριφορές γιατρών οι οποίοι δεν σέβονται την ιατρική δεοντολογία, είναι βάρβαρες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ξέρω αυτό.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Στην περίπτωση του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, αν επαληθεύονται όλα αυτά τα πράγματα, είναι και αυτή μια συμπεριφορά βάρβαρη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βάζετε μια υπόθεση. «Αν...›. Δηλαδή οι γιατροί του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ δεν ξέρετε, λέτε ότι είναι καλή η συμπεριφορά τους, εάν ήταν βάρβαρη δεν θα ήταν καλή. Αυτό λέτε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Δε νομίζω ότι για κάθε ερώτηση υπάρχουν δύο απαντήσεις. Για κάθε ερώτηση υπάρχει μία απάντηση. Η απάντηση είναι ότι εφόσον δεν τηρήθηκε η ιατρική δεοντολογία σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και τις διεθνείς συμβάσεις....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ετηρήθη;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είπα όχι, δεν ετηρήθη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Αν› αληθεύουν αυτά λέει....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνετε λοιπόν μια υπόθεση, ότι όσα είπε η τηλεόραση, όσα έγραψαν οι εφημερίδες και αν αληθεύουν αυτά, τότε υπάρχει βαρβαρότης.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Δεν έχει γίνει καταγγελία σε καμία εφημερίδα, σε κανένα κανάλι όσον αφορά το ότι ήταν η παρουσία άλλων υπηρεσιών μπροστά στο Σάββα Ξηρό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι ήταν κρατούμενος στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ο κ. Σάββας. Ήταν κρατούμενος ή νοσηλευόταν;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Για μένα ήταν νοσηλευόμενος και έπρεπε να διατηρηθεί η διαδικασία του νοσηλευόμενου. Αλλά διατηρήθηκε η διαδικασία του κρατούμενου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με συγχωρείτε, κρατούμενος με τί έννοια το λέτε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ο κ. Σάββας Ξηρός για μένα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ήταν ένας πολυτραυματίας που είχε ανάγκη άμεσων υψηλών υπηρεσιών υγείας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τις είχε; Του παρασχέθηκαν και μάλιστα αφειδώς; Ναι ή όχι; Από αυτά που ακούσατε τώρα.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Τώρα δεν άκουσα τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν του παρεσχέθη νοσηλεία;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είπα ότι καταπατήθηκε και σ’ αυτό το σκέλος. Αν του είχε δοθεί η νοσηλεία η πρέπουσα, γιατί δεν του έδωσαν εξιτήριο να φύγει από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και να πάει σε μια άλλη υπηρεσία;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά είναι τα αυτονόητα. Εμείς δεν λέμε για τα αυτονόητα, εδώ για τον κ. Σάββα Ξηρό, έτυχε της καλής περιθάλψεως στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, ναι ή όχι;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Εγώ δεν μπορώ να το κρίνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε για το εξιτήριο. Πότε πήρε εξιτήριο από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ο κ. Σάββας; Όταν έγινε καλά; Νωρίτερα; Αργότερα;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είπα ότι όταν θα έπαιρνε εξιτήριο έπρεπε να αρχίσουν όλες οι υπόλοιπες διαδικασίες οι ανακριτικές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε πήρε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Σίγουρα εξιτήριο δεν είχε πάρει την 7η μέρα που ήταν στην Εντατική, που άρχισε η ανάκριση. Σίγουρα νοσηλευόταν δύο μήνες στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί λέτε, έπρεπε να νοσηλευτεί ή όχι;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Έπρεπε να νοσηλευτεί, όχι να ανακρίνεται όμως. Και όχι να είναι υπό την μη ιατρική παρουσία τις απογευματινές ώρες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν είχε ιατρική παρουσία το απόγευμα;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Επίσκεψη που γίνεται κτλ. Απ’ ότι γράφουν οι εφημερίδες, ήταν δίπλα του συνέχεια κάποιοι κύριοι...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή ό,τι είπατε τα διαβάσατε στις εφημερίδες και τα ακούσατε στην τηλεόραση. Η παραμονή του Σάββα Ξηρού επί δίμηνο ήταν επιλεγμένη λέτε, διότι ήταν ασθενής.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Έπρεπε να αρχίσει η ανακριτική διαδικασία μετά τους δύο μήνες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε αυτού του είδους οι Οργανώσεις οι οποίες είναι κλειστές, στηρίζονται πού; Στο ότι αν συλληφθεί κάποιος θα κρατήσει το στόμα του κλειστό. Ή δεν είναι έτσι; Όταν συλληφθεί κάποιος, δεν μπορεί η αστυνομία να υποθέσει ότι «είναι τραυματίας, μην έρθουν οι σύντροφοι και τον σκοτώσουν και πρέπει να τον προσέχουμε;› Είδατε κατά τη διάρκεια των προσαγωγών –μας είπαν εδώ πέρα ότι τους πήγαιναν με κάτι γιλέκα αλεξίσφαιρα, από ποιους πήγαιναν να τους φυλάνε; Μήπως από άλλους που είναι απ’ έξω μη μαρτυρηθούν;
Πηγαίνετε και λίγο με την πλευρά της αστυνομίας, πώς σκέφτονται κι εκείνοι. Εγώ εδώ μέσα έχω μάθει πολλά, ούτε ήξερα ποτέ πώς σκέφτεται η αστυνομία όταν πιάνει έναν κλέφτη. Δηλαδή η παρουσία της αστυνομίας αποκλείεται να ήταν για την προστασία του κ. Σάββα Ξηρού;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Αυτό μπορούσε να γίνει στον Πειραιά, δε χρειαζόταν να περιμένει να πάω στο νοσοκομείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρουμε αν μπορούσαν να σας παρασχεθούν τέτοιας ποιότητας υπηρεσίες εκεί. Είναι θωρακοχειρουργός, είναι άλλοι.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν ο σύντροφός του, η Οργάνωση ήθελε να τον εξοντώσει, θα μπορούσε να τον έχει εξοντώσει μετά την έκρηξη στον Πειραιά τη στιγμή που βρισκόταν χτυπημένος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πολύ σοβαρό το επιχείρημα αλλά, ξέρετε, αν μάθει κάποιος ότι αρχίζει να λαλάει το πουλάκι, μετά παίρνει το δίκανο.
(διαλογικές συζητήσεις)
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Παρακαλώ προς αποκατάσταση της αληθείας και της φήμης και αξιοπρέπειας των όποιων γιατρών άσκησαν εύορκα το καθήκον τους, είπατε ότι οι γιατροί εκβιάστηκαν, έτσι έχω σημειώσει, και προφανώς θα αναφέρεστε στους θεράποντες ιατρούς του κ. Ξηρού.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Από την πολιτική εξουσία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε «οι γιατροί εκβιάστηκαν›...
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Πιθανόν να εκβιάστηκαν....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: «Εκβιάστηκαν›, δεν υπάρχει το «πιθανόν› και με το «πιθανόν› συμβιβάζομαι εγώ. Εξακολουθείτε να έχετε τον ίδιο χαρακτηρισμό; Αυτό είναι το ερώτημά μου και να απαντήσετε αφού σας θέσω ως δεδομένο δήλωση του κ. συνηγόρου του κ. Σάββα Ξηρού, ο οποίος αναφερόμενος στον κ. Πιταρίδη, -χωρίς να έχω λόγο να τον υπερασπίσω-, είπε κατά λέξη: «τελέσατε τα ιατρικά καθήκοντά σας τέλεια και έχετε τη συμπάθεια του εντολέα μου›. Εάν μεταξύ των εκβιασθέντων είναι και ο κ. Πιταρίδης που δεν έχω λόγο να τον υπερασπίσω, λόγους άλλους ενδεχομένως να έχω γιατί έχω μια οικογένεια με 5 αδέρφια γιατρούς. Σας θέτω ως δεδομένο τουλάχιστον για τον κ. Πιταρίδη που μπορώ να πω ότι και ο κ. Σάββας Ξηρός και η δήλωση την οποία έκανε εάν είναι μεταξύ των εκβιασθέντων. Απαντήστε μου.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Μια πολιτική εξουσία δεν εκβιάζει....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για τους γιατρούς παρακαλώ αναφέρομαι....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Μια πολιτική εξουσία έχει πολλούς τρόπους να εκβιάζει. Είπα ότι οι γιατροί έπρεπε να έχουν τηρήσει εκείνη τη δεοντολογία που δεν θα επέτρεπε εκτροπές από τη δεοντολογία την ιατρική.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εάν εκβιάστηκαν οι γιατροί, το είπατε. Ο κ. Πιταρίδης εκβιάστηκε; Κατέθεσε μία μέρα, 5,5 ώρες ο άνθρωπος.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Νομίζω ότι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι ένα άλλο: Μας λένε εδώ ότι δυσκολεύονται να έρθουν μάρτυρες υπεράσπισης. Φυσικά μας δήλωσαν όχι από το Δικαστήριο που πάντοτε προσέχουμε τους μάρτυρες, να είμαστε ευγενείς όπως απαιτεί η δικονομία και όπως εκ φύσεως άνθρωποι είμαστε. Οι δικαστές δεν είμαστε εκτός κοινωνίας. Εσάς, που έχετε και κάποια θέση, που η εξουσία κάπου κοντά σας έχει κι εσάς. Είστε Υποδιευθυντής, μπορεί να γίνεται Διευθυντής αύριο. Έχει βρεθεί κανένας να σας πει «μην πας μάρτυρας εκεί πέρα›; Σας εμπόδισε κανένας;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί πλανάται κι εδώ καμία φορά, όχι από τους παρόντες, ευτυχώς, από άλλους και ξέρετε, εμένα με στεναχωρούν αυτά, να ξέρω ότι εκτός αιθούσης γίνονται πράγματα τα οποία να επηρεάζουν τη διαδικασία, να ήθελε κάποιος να έρθει εδώ. Οπωσδήποτε η συμβολή σας είναι μεγάλη σας το λέω, αυτά που είπατε, έστω και τα γενικά, δεν είναι ανάγκη να πείτε για τον Πιταρίδη μόνο, και αυτά τα γενικά που λέτε, έχουν κάποιο νόημα, νοηματοδοτούν την περαιτέρω εξέλιξη της Δίκης. Αλλά ήθελα να ξέρω αν συμβαίνουν αυτά τα οποία μου λένε έξω από τη Δίκη. Ως προς το πρόσωπό σας τουλάχιστον δεν συνέβη.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Διεκδικώ το δικαίωμά μου κ. Πρόεδρε να εκφράζω την άποψη μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας βλέπω, είστε ένας άνθρωπος ευθύς και σωστός. Αλλά, ακούσατε για κανέναν άλλον να εκβιάζεται και να του πουν, «μην πας μάρτυρας σ’ αυτή τη Δίκη›; Εγώ αυτό το πράγμα θα το θεωρούσα απαράδεκτο. Αν το μάθαινα ότι γινόταν από κάποιον, θα το καταδίκαζα από δω, από τούτη τη θέση.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κατατέθηκε εδώ από τους γιατρούς, τον κ. Πιταρίδη, περίπου ότι στην αρχή ήταν επιφυλακτικός ο κ. Ξηρός, στη συνέχεια, όταν του είπε «μη νοιάζεσαι, τελείωσε το χειρουργείο, όλα θα πάνε καλά, όλα τελείωσαν›, εκείνος του απάντησε «τελείωσαν ή τώρα αρχίζουν›. Αυτή ήταν απάντηση του Ξηρού, στο περίπου σας τα λέω, κατατέθηκαν εδώ.
Παρακάτω, ότι έγινε ιατρικό συμβούλιο, μεταφέρθηκε στον 10ο όροφο –αυτά που σας λέω είναι από καταθέσεις, δεν ξέρουμε αν είναι αληθινά ακόμα- ότι του είπε ότι «δεν πρέπει να μιλάς πολύ, πρέπει να κοιμάσαι...› και λέει «όχι, θέλω να τα πω, να τελειώνω με αυτή την ιστορία› και κατέθεσε ο γιατρός εδώ «ύστερα απ’ αυτό δεν επέμεινα άλλο αλλά συνέχεια του έλεγα ότι αν τυχόν στις συζητήσεις που θα γίνονται κουράζεσαι σωματικά, ψυχικά, νοητικά, εγώ είμαι εδώ, ό,τι θέλεις›. «Όχι, θέλω να μιλήσω›. Μάλιστα λέχθηκε ότι ήθελε να εξομολογηθεί και κάτι τέτοια. Πάντα μιλώ για το ακροατήριο εγώ.
Αν αυτά είναι αληθινά, ότι ήθελε μόνος του να μιλήσει και να πει αυτά που είπε για λόγους που αφορούν εκείνον, αυτή τη στιγμή δεν είναι του παρόντος, εάν ο γιατρός έλεγε «όχι κύριε, δεν θα μιλήσεις μέχρι που να φύγεις από δω μέσα›, θα καταπατούνταν τότε κάποια δικαιώματα του ασθενούς; Με καταλάβατε; Πάω από την αντίπερα όχθη για να σας καταλάβω.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Σας είπα προηγουμένως ότι το δικαίωμα είναι η πλήρης συνεργασία και η καθαρή σχέση γιατρού και αρρώστου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ένας ασθενής σας, δικός σας, τώρα πάω σε υπόθεση....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Εκτιμώ ότι ένας άρρωστος ο οποίος φεύγει από τη διασωλήνωση την προηγούμενη ημέρα με βαριά υποξαιμία, με πέντε μέρες στον αναπνευστήρα κτλ., με τραύματα στο κεφάλι, στο θώρακα, οφθαλμούς, αυτιά, χέρια κτλ., σίγουρα θα κρίνω σαν γιατρό ότι το επίπεδο της αποθεραπείας δεν έχει φτάσει ακόμα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δε σας μίλησα εγώ για αποθεραπεία. Σας ρώτησα όταν ένας δικός σας ασθενή σας έλεγε «θέλω να πω κάποια πράγματα σε κάποια αρχή, στην αστυνομική αρχή...›.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Σε αρρώστους, π.χ. παθαίνει μια κυρία ένα εγκεφαλικό, κι είναι ανήσυχη και η εγκεφαλική βλάβη είναι βαριά, έχει κι ένα βρογχικό άσθμα, έχει και μια καρδιακή ανεπάρκεια ρυθμιζόμενη, νεφρική ανεπάρκεια και αυτή μισο-ρυθμιζόμενη και έρχεται στο νοσοκομείο σε μια κατάσταση τέτοια, υποξαιμία του εγκεφάλου, το οξυγόνο που παίρνει, κάνει καμιά ένεση αν φωνάζει τη νύχτα να γίνει παρεμπιπτόντως που δεν θα έπρεπε ίσως να έχει γίνει κτλ. και την άλλη μέρα έρχεται να μας πει ότι «εγώ θέλω να γράψω τα υπάρχοντά μου σε κάποιον›, εμείς θα την αφήσουμε;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ ήρθατε για να απαντάτε και όχι να ρωτάτε, αυτή είναι η διαδικασία η δικονομική κ. μάρτυρα. Είπαν οι γιατροί περίπου ότι είχε την αίσθηση του περιβάλλοντος, μια ψυχίατρος είπε που τον εξέτασε 10-20 λεπτά ότι διαπίστωσε πνευματική διαύγεια, επίπεδο συνείδησης καλό, αυτά είναι λόγια που είπαν οι γιατροί, ότι ρωτούσε πάντα τί φάρμακα του δίνουν, εάν φυλάσσεται κατά τη διαδρομή από αστυνομικούς και όταν του είπαν «ναι› ένιωσε ήρεμος.
Ακόμα ρώτησε «στο δωμάτιο που πάω, από πού έχει θέα; Από Λυκαβηττό ή από Χίλτον και Κάραβελ;› Ακόμα προσπαθούσε με το φόβο για τα φάρμακα, να πειράζει ή να τσακίζει το σωληνάκι που ήταν στη μηριαία φλέβα την αριστερή που γινόταν η παρεντερική χορήγηση φαρμάκων, τροφής, υγρών κτλ. ¶ρχισε να ρωτά αν το κόστος νοσηλείας είναι υψηλό γιατί δεν έχει ασφάλεια, ίσως τα πληρώσουν οι συγγενείς ή από μια κληρονομιά της συντρόφου του από την Ισπανία. «Τί είναι αυτό που μου δίνεις;› για τα φάρμακα, δεν ήθελε να παίρνει πολλά αναλγητικά, αυτά λέχθηκαν εδώ, δεν λέχθηκε ότι ήταν περιστατικό –μετά την αποσωλήνωση μιλάμε, μετά από κάποιες μέρες- δεν λέχθησαν αυτά που μας λέτε, ότι ένα περιστατικό, εγκεφαλοπάθεια, καρδιακή ανεπάρκεια κτλ.....
Με αυτό το δεδομένο, ένας ασθενής σας αν σας έλεγε «θέλω να μιλήσω›, ρωτώ, είναι δικαίωμά του να μιλήσει; Δεν καταπατάται τότε το δικαίωμα αν ο γιατρός του πει «όχι, δεν θα μιλήσεις›; Εγώ άκουσα με πολλή προσοχή το ένα μέρος, με τις δικές σας προϋποθέσεις και υποθέσεις, που τα είπατε αυτά και τα συγκράτησα όσο μπόρεσα. Μου δημιουργήθηκε η απορία, από την άλλη μεριά, αν συνέβησαν αυτά που εδώ κατατέθηκαν, θα καταπατείτο τότε ένα δικαίωμα και ποιο, του κ. κατηγορουμένου, αν δεν του επέτρεπαν να μιλήσει; Έχουμε τα δικαιώματα από την πλευρά που είπατε εσείς, τα αντιλαμβάνομαι. Θέλω να αντιληφθώ και αυτή την περίπτωση.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Σας είπα και προηγουμένως στο σεβαστό σας Δικαστήριο, ότι εγώ σαν γιατρός θα έκρινα και κρίνω την ψυχοσωματική του κατάσταση, την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του για τη νοητική του, για τη συναισθηματική του φόρτιση είναι ικανός εκείνος να κρίνει και όχι μια επίσκεψη μιας ψυχιάτρου που είπατε, των 10 λεπτών ή του ενός τετάρτου και σίγουρα πρέπει να δεχθούμε τη φόρτιση που έχει ένας βαριά άρρωστος, τη στιγμή....
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μου απαντάτε σε εκείνο που έχω την απορία.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Δε θα τον άφηνα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θα καταπατούνταν δικαιώματα....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Θα έκρινα ότι αυτός δεν είναι ικανός να κρίνει το ιατρικό μέρος της υπόθεσής του.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Παρακαλώ να κάνετε ολοκληρωμένες τις ερωτήσεις, εγώ ζητούσα τους συγγενείς μου και δεν τους έφερναν και επιπλέον, όταν λένε ότι ζήτησα κάποιον να μιλήσω, παρουσιάστηκαν οι αρχές με άλλη ιδιότητα. Ποια άλλη ιδιότητα, τί είχα ζητήσει, σε ποιον είχα ζητήσει να μιλήσω και παρουσιάστηκε ο Διώτης με άλλη ιδιότητα; Ποια ήταν αυτή η ιδιότητα; Γιατί εγώ ζητούσα συγγενείς.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως εσείς κ. μάρτυρα, απαντάτε την ερώτησή μου αν κατάλαβα καλά ότι εσείς θα του λέγατε «μπορεί κύριε εσύ να θέλεις, αλλά εγώ σαν γιατρός βρίσκω ότι δεν είσαι ακόμα έτοιμος να γίνει αυτό, να μιλήσεις, να συζητήσεις, να καταθέσεις και δεν σ’ αφήνω›.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Είπα και προηγουμένως, εγώ αν ήμουν θεράπων ιατρός, θα τον έδινα σε μια άλλη υπηρεσία τη στιγμή που θα είχε αποθεραπευθεί και θα είχε φύγει από το νοσοκομείο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως, μόνο μετά το εξιτήριο θα επιτρέπατε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μία ερώτηση: Ας υποθέσουμε ότι ο ασθενής είναι και σε μεγάλη ηλικία κι έχει μια περιουσία. Επικοινωνεί με τον γιατρό κουβεντιάζοντας και λέει «γιατρέ, αυτή την περιουσία μου θέλω να την αφήσω με διαθήκη›. Να τον αφήνατε να κάνει τη διαθήκη.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Εμείς κάναμε ιατρικό συμβούλιο παρουσία Νευρολόγου, Ψυχιάτρου, δύο Παθολόγων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί έγινε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Κι αν κρίνει όλη αυτή η Επιτροπή ότι μπορεί να το κάνει το κάνει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ακριβώς εδώ σε πολύ μικρότερη περίπτωση που δεν ήταν διάθεση περιουσίας αλλά μία μαρτυρική κατάθεση, φωνάξατε δύο Ψυχιάτρους και Παθολόγους – ακριβώς αυτό που είπατε – τον κ. Μαντωνάκη, Αναπληρωτή Καθηγητή της ψυχιατρικής και την κα Θεοδωροπούλου, Διευθύντρια της Κλινικής και μετά ταύτα έγινε η κατάθεση. Βεβαίως τους Παθολόγους και τους ειδικούς γιατρούς του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ. Ακριβώς αυτό που είπατε εσείς.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας το λέω αυτό, κατετέθη εδώ.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες αν ο κ. Σάββας Ξηρός με τόσες βαριές κακώσεις ήταν σε θέση να ζητήσει.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν τον είδατε εσείς. Τον είδα οι γιατροί σας λέω, δύο Ψυχίατροι, ο Καθηγητής ο κ. Μαντωνάκης. Τον είδαν, κουβέντιασαν.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Την πρώτη ημέρα ο κ. Σάββας Ξηρός είπε δύο κουβέντες. Την επομένη είπε δύο κουβέντες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στις 6;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ναι, όταν ο κ. Σάββας Ξηρός την μια μέρα απαντά στο Σάββας και δεν απαντά σε κανέναν άλλο πράγμα. Την επομένη μέρα απαντάει σε περισσότερα πράγματα. Ήταν ικανός;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατρέ, εγώ θα διαψεύσω τους γιατρούς; Αν νομίζετε εσείς που δεν πήγατε εκεί ότι έχετε μεγαλύτερη γνώση, καλύτερη γνώση από τους γιατρούς εντάξει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατρέ, είπατε ότι «εγώ αν δεν έβγαινα από την Κλινική δεν θα τον άφηνα να έρθει σε επαφή με τις Αρχές›. Ας πούμε λοιπόν ότι εγώ έχω κάνει έγκλημα με άλλους 2-3, με τον Ανδρέα, τον Κώστα και τον Δημήτρη. Έχουμε σκοτώσει κάποιον. Έχω μία αρρώστια η οποία δεν έχει επιστροφή. Υπάρχουν αρρώστιες που δεν έχουν ανάταξη ποτέ. Θα πεθάνω και σας λέω «γιατρέ, θέλω να ανακριθώ, να πω ορισμένα πράγματα διότι εγώ έχω σκοτώσει κάποιον και θέλω να τα πω›. Δεν θα μου επιτρέπατε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Αυτό δεν είναι βιοηθικό για μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα μου επιτρέπατε;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έστω κι αν θα πρόκειται να ανακαλύψει ένα έγκλημα το οποίο....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η βιοηθική δεν λέει τέτοιο πράγμα. Λέει ότι απλώς ο γιατρός δεν αποκαλύπτει ο ίδιος ότι του εξομολογήθηκε.....
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Ο γιατρός δεν βοηθάει καμία άλλη υπηρεσία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο γιατρός ότι ο ασθενής του ή οι συγγενείς αυτού κατά την διάρκεια της θεραπείας ή κατά την διάρκεια της Συνεδρίας, επισκέψεως κλπ του εμπιστεύτηκαν. Αυτά δεν μπορεί να τα πει. Αν ο ίδιος όμως θέλει και σου ζητήσει «γιατρέ, θέλω τον Αστυνόμο να του τα πω›, είναι έξω από την βιοηθική να μην τον φέρεις;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έξω είναι; Βρείτε μου τον κανόνα.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Θα το στείλω με κάποιον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα το πούμε. Θα αφήσουμε έγκλημα και εγκληματίες όλα απ’ έξω καίτοι κρίνουμε ότι αυτός είναι στα μυαλά του καλά, διότι αν δεν είναι καλά στα μυαλά του είναι άλλο θέμα.
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: ¶μα είναι στα καλά του θα πάρει εξιτήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα αυτός θα πεθάνει μετά από 10 ημέρες λέμε. Θα αφήσουμε ένα έγκλημα έτσι χωρίς να λεχθεί; Σιγά παιδιά, να μην τρελαθώ εδώ μέσα. Έχω ακούσει τόσα περίεργα πράγματα, ας ακούσω βέβαια και άλλο ένα. Βρείτε μου αυτή την διάταξη που να λέει όταν ο ίδιος ο ασθενής θέλει να επικοινωνήσει με τις Αρχές για να πει......
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μιλάω για σας. Μιλάω υποθετικά. Είμαι εγώ που έχω κάνει το έγκλημα. Κύριε Ξηρέ, είπα ότι είμαι εγώ ο εγκληματίας και έχω κάνει με άλλους δύο ένα έγκλημα. Δεν είπα για σας. Θέλω κάποια στιγμή τις Αρχές για να το πω και για τον εαυτό μου και για τους άλλους δύο γιατί εγώ θα πεθάνω και δεν πρόκειται να με πιάσουν, αλλά τους άλλους δύο να τους πιάσουν και να τους βάλουν μέσα. Δεν θα μου επιτρέψετε να επικοινωνήσω με την Αστυνομία;
Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από κει και πέρα ας εκτιμηθούν τα πάντα.
