ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως και η αντιτρομοκρατική δεν μπορεί να στέλνει προσκλήσεις του τύπου «ο κος και η κα Σύρου έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν› κτλ., αυτά είναι για δεξιώσεις. Κάποιος τον κατονόμασε και πήγαν και τον έπιασαν και τον έφεραν με ελικόπτερο. Καθίστε λίγο να σκεφτείτε και τις αστυνομίες όλου του κόσμου πώς δρουν σε αυτά τα πράγματα. Δεν ξέρω, θα τα δούμε όμως, εμείς τα ψάχνουμε ακόμα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πήρα αφορμή να κάνω μια συμπληρωματική ερώτηση στον κ. μάρτυρα σε ερώτηση του κ. Σταμούλη ότι ασκήθηκε μεγάλη πίεση στον κ. Καρατσώλη να παραδεχθεί την πράξη της ληστείας στον ΟΤΕ Πατησίων. Λύστε μου την απορία γιατί να μην παραδεχθεί και την περίπτωση της κλοπής των όπλων στο Συκούριο, όταν σας θέτω δεδομένο από την ίδια απολογία του κ. Καρατσώλη, ότι «σ’ αυτή δεν έλαβα μέρος γιατί είχα πάει στην Κέρκυρα για οικογενειακούς λόγους›.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εγώ μερικά πράγματα δε νομίζω ότι τα έχει πει ο ίδιος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Σας πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό πώς αυτό το ελικόπτερο έφτασε εκεί στο χωριό σας και έψαχνε να βρει στην παραλία τον κ. Καρατσώλη κι όχι εσάς ή κάποιον άλλον; Γιατί δεν ήρθαν να ψάξουν να βρουν εσάς αλλά ήρθαν στον κ. Κώστα Καρατσώλη και δεν ήρθαν να βρουν τον Ευάγγελο Καρατσώλη; Σας πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό αυτό το πράγμα;
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Μου πέρασε μετά, στην όλη τη διαδικασία αυτή που βλέπατε εκείνες τις ημέρες, τη μία σύλληψη μετά την άλλη, λέω εντάξει, αύριο θα έρθουν να πάρουν εμένα, μεθαύριο θα πάρουν και τον γείτονα και τον παραπέρα, αυτή η εντύπωση μου είχε δοθεί.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τώρα, εκ των υστέρων που ηρεμήσατε και είδατε ότι δεν θα έρθουν να πάρουν κι εσάς, έχετε καταλήξει σε κανένα συμπέρασμα, γιατί τον Κώστα και όχι τον Βαγγέλη;
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Όχι, δεν έχω καταλήξει σε συμπέρασμα. Μου φαίνεται αδιανόητο γιατί τον πήραν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή κλήρωσε κάποιος ένα όνομα και είπε «να πάμε να βρούμε τον Καρατσώλη εκεί που κολυμπάει με τα παιδιά του, να τον φέρουμε με ελικόπτερο›.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δε νομίζω ότι κάποιος κλήρωσε ένα όνομα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αλλά;
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δε μπορώ να δώσω εξήγηση σ’αυτό.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς, αφήστε, την εξήγηση τη βρίσκουμε εμείς όταν χρειαστεί.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα τον ξέρετε τον κ. Περικλή Μήτση; Ήταν μάρτυρας εχθές εδώ.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι, δούλευαν μαζί με τον ξάδερφό μου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν και κουμπάροι μου φαίνεται.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι, τον έχει παντρέψει.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνο λοιπόν, τον ρώτησα εγώ που ήξερε τον χαρακτήρα του κ. Καρατσώλη, τη ζωή του, τις δουλειές που έκανε, τί άνθρωπος ήταν και μας είπε ότι δεν ήταν ευεπίφορος, -λέω εγώ τη λέξη, δεν είπε αυτή τη λέξη- είπε ότι δεν μπορούσε να πιεστεί. Δεν ήταν δηλαδή επιδεκτικός σε πιέσεις, ήταν σκληραγωγημένος, δούλευε στην οικοδομή προηγουμένως, άντεχε στις πιέσεις και υποστήριζε τις απόψεις του, έτσι έχει καταθέσει ο χθεσινός μάρτυρας και λέει ότι τον γνωρίζει από το ’88. Εσείς μας λέτε ότι έτσι που τον ξέρετε θα μπορούσε να υποκύψει σε κάποιες πιέσεις αν ήταν μεγάλες.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Κάτω από ορισμένες συνθήκες, ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιες είναι εκείνες οι συνθήκες;
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ψυχολογικής πίεσης περισσότερο και όχι σωματικής. Στη δουλειά άντεχε, τη σωματική κούραση την άντεχε. Την ψυχολογική δεν άντεχε.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Εγώ θα ήθελα να θέσω υπόψη σας τα εξής δεδομένα: Περίπου ένα μήνα πριν από την ημερομηνία της σύλληψης, υπό τις συνθήκες αυτές τις γνωστές, έχει συμβεί ο αυτοτραυματισμός του Σάββα Ξηρού τον οποίο θα έχετε πληροφορηθεί και εσείς. Στις 29 Ιουνίου είχε το ατύχημα που είχε ο Σάββας Ξηρός.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εκείνο το διάστημα θυμάμαι ότι ήμουν στην Αθήνα γιατί πέθανε κάποιος φίλος μου, νέος σε ηλικία και είχα έρθει εδώ για την κηδεία του φίλου μου και σε μία εβδομάδα παντρευόταν κι ένας ξάδερφός μας. Το βράδυ του τραυματισμού του Σάββα Ξηρού ήμαστε σε γάμο και δεν παρατήρησα εγώ καμία ανησυχία, ούτε την επομένη, ούτε τις άλλες μέρες που κάθισα δυο-τρεις μέρες εδώ λόγω του γάμου.
Είχαμε κανονίσει ότι μετά που θα έπαιρνε την άδεια θα ερχόταν για διακοπές στο χωριό και όντως μετά από κάποιο διάστημα, δε θυμάμαι πόσο διάστημα πέρασε, ήρθε στο χωριό, καμία ανησυχία. Θα μπορούσα να είχα παρατηρήσει κάτι, επειδή τον ήξερα από καιρό, κάποια ανησυχία θα τον έτρωγε. Δεν είχε ούτε νευρικότητα ούτε τίποτα.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Εάν υποτεθεί ότι την ημέρα που τον μεταφέρουν με το ελικόπτερο στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, του δηλώνουν ότι «και ο Σάββας και άλλοι εκ των συγκατηγορουμένων και ήδη συλληφθέντων, λένε ότι είσαι ο τάδε –δεν ξέρω ποιο ψευδώνυμο του λένε- και είναι βεβαιωμένο τώρα το τί έχεις κάνεις και έχε υπόψη σου ότι αν και εσύ θελήσεις να βοηθήσεις την ανάκριση και να πεις για να αποκαλυφθεί αυτή η περιβόητη Οργάνωση, θα έχετε μία σειρά ευεργετημάτων που σας λέει ο νόμος›.
Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια. Εάν λοιπόν με αυτό το δέλεαρ σας έλεγαν εσάς ότι «κύριε Καρατσώλη μην ματαιοπονείτε, εδώ και ο ένας και ο άλλος και ο άλλος σας έχουν κατονομάσει ότι πήγατε την ημέρα που ήσαστε με τον πελάτη στη Ν.Ιωνία, εσείς κάνατε ληστεία στον ΟΤΕ στα Πατήσια, λοιπόν μη ματαιοπονείς, πέστα όλα διότι έτσι μόνο θα φύγεις από δω και θα πας στην οικογένειά σου›. Αυτό μπορεί να σε ωθήσει όταν βρίσκεσαι σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση που περιέγραψες, μπορεί να σε ωθήσει να πεις ότι αυτή την ώρα είναι μεσάνυχτα;
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Πιστεύω πως ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Για να δώσουμε μία απάντηση στις εύλογες απορίες της Έδρας.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Όταν θέλεις να ξεφύγεις από μια κατάσταση και είναι πολύ δυσάρεστη για σένα, νομίζω ότι μπορείς....
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Του λέει εκείνος που το ζητάει, ότι «με αυτόν τρόπο ο νόμος σε απαλλάσσει›, προσέξτε το αυτό, είναι αυτό το δέλεαρ.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εγώ πιστεύω πως ναι, υπό αυτές τις συνθήκες πιστεύω πως ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Βεβαίως ένας άλλος άνθρωπος, διότι εγώ πολύ σωστά σας είπαν και από της Έδρας, γιατί π.χ. ο Ηρακλής Κωστάρης δεν δέχθηκε να πει τίποτε απ’ αυτά, εδώ είναι δεδομένο ότι δύο άνθρωποι δεν μοιάζουν σε καμία περίπτωση, αλλιώς αντιδρά ο ένας, άλλωστε και κανένας δεν έχει τα ίδια αποτυπώματα με τον άλλον, έτσι μας λένε οι της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας. Κάθε ένας έχει τον δικό του χαρακτήρα.
Εκείνο που θα ήθελα να πείτε στο Δικαστήριο είναι εάν ο Καρατσώλης ήταν ευαίσθητος έναντι των παιδιών και της γυναίκας του. Αυτό θέλω να τονίσετε.
Ε. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ήταν πολύ ευαίσθητος.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει ο κ. Σταύρος Καρατσώλης. Είστε ο κ. Σταύρος Καρατσώλης του Κωνσταντίνου.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Καλημέρα σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε ο πατέρας του;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αγρότης;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αγρότης και οικοδόμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να εξεταστείτε;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε τον λόγο.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Θέλω να πω μερικά πράγματα για τον Κώστα πως τον έχω ζήσει. Ο Κώστας από τα 14 χρόνια του δουλεύει οικοδομές με εμένα τα καλοκαίρια. Τελείωσε το λύκειο, απέτυχε στις πανελλήνιες, ένα χρόνο μετά δουλέψαμε πάλι μαζί σε οικοδομές, μετά πήγε φαντάρος, τελείωσε την άνοιξη του ’87 και το Σεπτέμβριο του βρήκα μια δουλειά στην Αθήνα σ’ ένα τυπογραφείο και εκεί δούλεψε από το ’87 μέχρι το 2000 για 13 χρόνια. Στο εργοστάσιο αυτό είχε δουλειά, πήρε και μερικούς χωριανούς που δούλεψαν μαζί του, από εκεί πήγε σ’ ένα μεσιτικό γραφείο και δούλεψε κι εκεί.
Στο διάστημα αυτό, το ’90 με ’94 είχε βγει εδώ στην Αθήνα Πρόεδρος σ’ ένα Σύλλογο Αγιωτών, όπως συνήθως γίνονται. Μετά παντρεύτηκε το ’91, είχε γνωρίσει τη γυναίκα του από το ’85, είναι πάρα πολύ καλό παιδί, συνεννοήσιμο με εμένα και με όλους τους συγγενείς, φιλότιμο. Έκανε δυο παιδιά, ένα το ’91 και ένα το ’95. Από οικονομική κατάσταση ήταν πολύ άσχημα, διότι η γυναίκα του δεν δούλευε, έπιασε δουλειά το ’96 και τον έχω βοηθήσει εγώ πάρα πολύ και ο πεθερός του, του έχουμε δώσει λεφτά και ακόμη τον συντηρούμε για να μεγαλώσει τα παιδιά του.
Είναι φιλότιμο παιδί. Έχω ακούσει εδώ ότι τον κατηγορούν για μερικές πράξεις και ενέργειες. Στον Κώστα αυτά δεν αποδίδονται ούτε ένα στο εκατομμύριο. Τον γνωρίζω τόσο πολύ καλά, που δεν γίνεται.
Θα πω και για την απαγωγή του Κώστα πως έγινε, όπως βεβαίως μου είπε η γυναίκα του διότι εγώ δεν ήμουν παρών. Εκεί που ήταν στην ακρογιαλιά πήγαν δύο άτομα με πιστόλια κατά του Κώστα, όπως μου είπε η γυναίκα του, μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά του, τον απήγαγαν και με βίαιο τρόπο τον πήραν και τον έφεραν εδώ στην Αστυνομία.
Τα παιδιά από εκείνη την ημέρα μου έχουν μείνει με ψυχολογικά προβλήματα, τα έχουν πάει σε ψυχολόγο, έπαθαν μεγάλο τρακ. Πιστεύω ότι αυτό το πράγμα δεν έπρεπε να γίνει. Γιατί ο Κώστας κάθε μέρα ήταν εκεί στο χωριό, κοντά στην Αστυνομία, δεν υπήρχε λόγος να τον πιάσουν με τέτοιο τρόπο.
Τέλος πάντων ήρθε εδώ το Σάββατο, βράδυ τον έπιασαν, το Σάββατο εγώ έρχομαι με τα αδέλφια μου και πάω στη ΓΑΔΑ. Το πρώτο επισκεπτήριο που είχε, πήγα κατά τις 6 η ώρα αν θυμάμαι καλά την Κυριακή. Εκεί ήταν ένα γραφείο, έφεραν τον Κώστα εκεί οι αστυνομικοί, ήταν 6 – 7 άτομα 2 στην πόρτα και οι άλλοι όρθιοι, κάθισα εγώ δίπλα η κόρη μου και η γυναίκα του και ήταν σε άθλια κατάσταση. Φώναζαν οι αστυνομικοί «μιλάτε δυνατά›. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μου είπε «πάρε με μπαμπά από εδώ›. Μου έχει μείνει στίγμα.
Από εκεί και πέρα πηγαίναμε στα 5λεπτα, τρία άτομα μας έβαζαν από ένα λεπτό και τίποτα άλλο. Αλλά και η γυναίκα του και τα παιδιά μου έχουν πάθει μια τέτοια κατάσταση, που εγώ τώρα από εκείνη την ημέρα δεν έχω φύγει από εδώ. Μεγάλος Γολγοθάς! Τα παιδιά ειδικά δεν μπορώ να τα συνεφέρω στη σωστή γραμμή που ήταν.
Ο Κώστας είναι φιλότιμο παιδί, αγαπάει τους συνανθρώπους του πάρα πολύ, έχει πολλούς φίλους. Αυτό δεν το λέω εγώ ως γονιός, αλλά όποιον και να ρωτήσετε, το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάργας έχει στείλει εδώ ένα συμβούλιο ότι συμπαραστέκεται στην κατάσταση του Κώστα και όλο το χωριό αλλά και τα περίχωρα έχει δείξει με υπογραφές συμπαράσταση για τον Κώστα.
Γι’ αυτά που τον κατηγορούν τι έχει πει ο Κώστας δεν πάει στη συνείδηση του Κώστα να τα έχει κάνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πάνε γι’ αυτό το παιδί.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν το λέω ως πατέρας. Το βεβαιώνει όλος ο περίγυρός του και στο μεσιτικό γραφείο που δούλεψε και στο τυπογραφείο. Όποιον ρωτήσετε για τον Κώστα δεν λέει κακιά κουβέντα.
Ήθελα να πω για το δικαστήριο, σέβομαι πάρα πολύ, σας τον παραδίνω και ό,τι νομίζετε. Αλλά μόνο ένα πράγμα να σας πω: ο Κώστας πιστόλι στα χέρια του δεν έχει πάρει ποτέ. Το λέω με όλη μου την καρδιά και δεν το λέω μόνο, το πιστεύω ακράδαντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή ό,τι και να έχει κάνει, κοιτάξτε το, αλλά πιστόλια δεν έπαιρνε το παιδί αυτό.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εγώ το πιστεύω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας καταλαβαίνω. Όποιος δεν έχει παιδιά δικά του δεν καταλαβαίνει τους άλλους. Δεν τους καταλαβαίνει εξίσου, όχι δεν καταλαβαίνει. Γιατί όλα τα Ελληνόπουλα είναι παιδιά όλων μας, για να μην πω τα παιδιά όλου του κόσμου και με πουν και διεθνιστή κι εμένα. Όλα τα Ελληνόπουλα τα «πονάω› το ίδιο.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Από μικρό παιδί τον είχα και φίλο μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας καταλαβαίνω πλήρως. Έχετε κάτι άλλο να πείτε που να μας βοηθήσει περισσότερο; Μήπως έκανε κακές παρέες;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ποτέ δεν έκανε τέτοιες παρέες ο Κώστας. Είναι και προς το γλέντι ο Κώστας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι γλεντζές, εξωστρεφής.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Είναι άνθρωπος της πιάτσας, θέλει πάντα να έχει παρέα και έχει πάρα πολλούς φίλους και στο χωριό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει κοινωνικότητα δηλαδή.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ερχόταν στο χωριό 3 – 4 φορές το χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρια και το καλοκαίρι τις περισσότερες φορές ερχόταν τον Αύγουστο που έκλεινε το εργοστάσιο και συμμετείχε και στα κοινά του χωριού.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Θα ήθελα να μας πείτε το εξής: αυτή η συγκέντρωση των υπογραφών τις οποίες θα θέσω υπόψη του δικαστηρίου, με πρωτοβουλία τίνος έγινε; Ποιοι είχαν την πρωτοβουλία να ζητήσουν από όλους τους κατοίκους της Αγιάς και από το Δημοτικό Διαμέρισμα να συγκεντρωθούν αυτές οι υπογραφές;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Οι ίδιοι μαζεύτηκαν οι χωριανοί. Εγώ δεν ήμουν εκεί. Εγώ από 20 Ιουλίου είμαι εδώ, δεν έχω πάει εκεί.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Και εστάλησαν εδώ;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εστάλησαν εδώ με συγγενικά πρόσωπα.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: (Διαβάζει):
«Το Τοπικό Συμβούλιο του Δημοτικού Διαμερίσματος Αγιάς θέλει με την παρούσα να εκφράσει την ειλικρινή του συμπάθεια προς τον Κωνσταντίνο Καρατσώλη, που χρόνια τώρα από μικρό παιδί χαίρει της αγάπης και της εκτίμησης όλων μας. Ο Κώστας υπήρξε πάντα φίλος για όλους, συμμετείχε σε εορταστικές εκδηλώσεις που γίνονταν στην Αγιά, είχε διακριθεί για το ήθος του, το φιλότιμό του και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον ίδιο και στην οικογένειά του που χαίρει του σεβασμού και της εκτίμησης όλων μας για τη δοκιμασία που περνούν›.
Η άλλη δήλωση των κατοίκων και δημοτών Αγιάς νομού Πρεβέζης οι στο τέλος αναφερόμενοι κάτοικοι και δημότες Αγιάς, γράφει:
«Θέλουμε με την παρούσα δήλωση να εκφράσουμε την ειλικρινή μας υποστήριξη στον Κωνσταντίνο Καρατσώλη που χρόνια τώρα από μικρό παιδί χαίρει της αγάπης και της εκτίμησης όλων μας›.
Είναι περίπου το ίδιο κείμενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα είναι από το Τοπικό Συμβούλιο με αρκετές υπογραφές, τουλάχιστον 150, εδώ άλλες 30.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Περνάμε μεγάλο Γολγοθά Κύριε Πρόεδρε.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Να σας ρωτήσω κάτι. Όταν διέκοψε την απασχόλησή του στο τυπογραφείο και άρχισε να ασχολείται, μπορείτε να μου πείτε από πλευράς κύκλου πελατείας, προς ποια πλευρά του λεκανοπεδίου έκανε τις μεσιτικές του παρεμβάσεις; Στο Περιστέρι; Στη Γλυφάδα;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Στο Ψυχικό.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Τελικώς η πελατεία του ενδιαφερόταν για τα βόρεια προάστια;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Βέβαια η πελατεία ήταν πολύ σεβαστή, όπως μου είχε πει και ο ίδιος.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δηλαδή αξιόλογοι άνθρωποι.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Από πότε είχε γνωριστεί με τη γυναίκα του;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Από το ’85.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Και παντρεύτηκαν το ’90;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Το ’91.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δώστε μας μια εικόνα, η οικογένεια ήταν δεμένη;
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ο Κώστας ποτέ δεν πήγαινε χωρίς την οικογένειά του και ειδικά προτού παντρευτεί που δεν είχε παιδιά ήταν πάντα με τη γυναίκα του κοντά και εδώ έμενε με τη γυναίκα του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μας τα πει η ίδια, αλλά και εσείς σαν πατέρας του τα λέτε.
Σ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ήταν πάντα με τα παιδιά του. Αγαπάει και τα παιδιά του και τη γυναίκα. Δεν θέλω να πω ότι αγαπάει τα παιδιά του, γιατί θα μου πείτε ότι όλοι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους. Αλλά δεν έφευγε ποτέ από την οικογένειά του. Ποτέ.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει η κα Αμαλία Καρατσώλη. Είστε η κα Αμαλία Καρατσώλη του Σταύρου, κάτοικος Αγιάς, γεννηθήκατε το ’69 εκεί.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εργάζεστε;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Εποχιακά στην Πάργα δουλεύω σε τουριστικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε άγαμη;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Παντρεμένη με δυο παιδιά.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Πέστε μας για τον αδελφό σας. Ξέρετε για τι κατηγορείται, ποιες ήταν οι συνθήκες που συνελήφθη, τι έχετε να πείτε για τη δραστηριότητα του αδελφού σας. Είστε μεγαλύτερη από αυτόν;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Μικρότερη.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Συνεπώς ήσασταν περίπου υπό την προστασία του μέχρι της ενηλικιώσεως σας τουλάχιστον
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Μπορείτε να μας πείτε τον χαρακτήρα του, τη δουλειά του;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Μεγαλώσαμε μαζί με τον Κώστα. Ήμασταν αγαπημένοι σαν αδέλφια, τον είχα κηδεμόνα μου μπορώ να πω, πάντοτε συζητούσαμε τα πάντα ό,τι προβλήματα υπήρχαν και από την παιδική ηλικία και μετά που εγώ παντρεύτηκα πιο μικρή, έκανα παιδιά. Υπήρχε επικοινωνία και εκτός που έφυγε μετά για Αθήνα και φαντάρος ήμασταν πάντα σε μια επικοινωνία πολύ τακτική.
Ήξερα τα πάντα. Τα προβλήματά του, τις οικονομικές δυσκολίες. Εγώ κάποια στιγμή είμαι οικονομικά καλύτερα από τον αδελφό μου κάποια χρόνια και τον έχω βοηθήσει αρκετές φορές. Τι να πω; Αυτό που μας συνέβη δεν χωράει στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έχει γίνει στον Κώστα. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή να πιστέψω για τον Κώστα ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να κάνει κακό σε κανέναν.
Ήταν φιλότιμος, εργατικός και για κανέναν δεν μπορούσε να πει κάτι κακό. Εγώ πολλές φορές του έλεγα «μην κοιτάς πάντα την καλή πλευρά των άλλων› και μου έλεγε «Δεν πειράζει έτσι είναι ο κόσμος›. Έδινε τα πάντα για τους άλλους, για την οικογένειά του πρώτα από όλα.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Από πλευράς πολιτικής δραστηριότητας ή τοποθέτησης δώστε μια εικόνα στο δικαστήριο. Είχε πολιτικά ενδιαφέροντα ή ήταν τελείως αδιάφορος;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Γενικά στην οικογένειά μας δεν είχαμε πολιτικά ενδιαφέροντα. Όπως συζητά κάθε σπίτι, στις εκλογές λίγο ένταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ποτέ.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Θα ήθελα επίσης να πω και κάτι άλλο. Η δραστηριότητα της Οργάνωσης για την οποία κατηγορείται και ο ίδιος τώρα, ήταν γνωστή από πολλά χρόνια. Μπορείτε να μεταφέρετε στο δικαστήριο τις απόψεις του για τα όσα συνέβαιναν με πρωτοβουλία της Οργάνωσης;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Πιστεύω ότι είναι κατηγορηματικός.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Τα υιοθετούσε ή δεν τα υιοθετούσε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή δεν ασχολιόταν καθόλου με αυτά; Τρία πράγματα: ή δεν ασχολιόταν καθόλου ακούγοντας τις διάφορες πράξεις της Οργάνωσης.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Θα μπορούσαμε σε κάθε ενέργεια να λέγαμε ότι δεν τα βρίσκαμε σωστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έλεγε ότι δεν είναι σωστά;
Δηλαδή τρία είναι τα ενδεχόμενα: ή να μην ασχολείται καθόλου, ή να πει ότι «δεν είναι σωστά πράγματα›, ή να πει «καλά κάνουν›.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Να πει «καλά κάνουν› ποτέ. Υπήρχε ίσως σε κάποια συζήτηση με φίλους ή με συγγενείς, όπως μπορούμε να συζητάμε όταν ακούμε κάτι στην τηλεόραση και ήμασταν όλοι κατηγορηματικοί με αυτό που γινόταν γενικά με την Οργάνωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μας ενδιαφέρει ο αδελφός σας.
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Και ο Κώστας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν κατηγορηματικός αντίθετος με αυτά που συνέβαιναν;
Α. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Αντίθετος.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση Κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να το σημειώσουμε αυτό. Πραγματικά είναι κάτι σημαντικό. Να πάτε στο καλό.
Να προσέλθει η μα Κωνσταντίνα Καρατσώλη. Είστε δασκάλα είπαμε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπηρετείτε στο Ν. Ηράκλειο, εκεί στο σπίτι σας κοντά.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι, εκεί στην περιοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεννηθήκατε εδώ;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι, γεννήθηκα στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να εξεταστείτε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι, βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ό,τι νομίζετε πέστε το καλύτερα πρώτα εσείς μόνη σας ελεύθερα.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Θα ήθελα να ξεκινήσω από την ημέρα της σύλληψης. Ήταν Σάββατο 20 Ιουλίου. Βρισκόμασταν στο χωριό του συζύγου μου για διακοπές κι εκείνο το Σάββατο 20 Ιουλίου το πρωί όλοι οι συγγενείς, οι γονείς του, οι στενοί κοντινοί συγγενείς είχαν φύγει για να πάνε σε κάποιο γάμο και είχαμε μείνει μόνοι στο χωριό τέλος πάντων από τους συγγενείς τους υπόλοιπους.
Το μεσημέρι επικοινωνήσαμε με τους κουμπάρους μας, τον Σωτήρη Βλασίου και την οικογένεια του και κανονίσαμε να συναντηθούμε στην παραλία για να τα πούμε και να παίξουν τα παιδιά. Ξεκινήσαμε για την παραλία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μακριά από το σπίτι η παραλία;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι πολύ μακριά, απλώς είναι ο δρόμος λίγο ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τα πόδια πάτε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι, με το αυτοκίνητο. Γύρω στα 10 χλμ. είναι η παραλία, που συγκεντρώνονται συνήθως όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Φτάνοντας εκεί παρκάραμε το αυτοκίνητο και ενώ μόλις είχαμε βγει από το αυτοκίνητο και παίρναμε τα πράγματα μας για να κατευθυνθούμε προς την παραλία -εδώ να σας πω ότι εκείνο το σημείο που παρκάραμε είναι έτσι η βλάστηση που ενώ βρίσκεσαι πολύ κοντά στην παραλία, δηλαδή γύρω στα 10-15 μ. δεν έχεις καμία οπτική επαφή και ήμασταν μόνοι μας σ’ εκείνο το σημείο- πήραμε τα πράγματα μας και κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι ξαφνικά σταματάει ένα αυτοκίνητο με φόρα λίγο πιο πίσω μας, πετάγονται δύο άνθρωποι από μέσα κάπως αγριεμένοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με πολιτικά;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι, ατημέλητα ντυμένοι και πλησιάζουν τον σύζυγο μου. Η πρώτη μου σκέψη, γιατί δεν ήξερα τι πρόκειται να συμβεί, ήταν ότι κάποιοι φίλοι του από το χωριό του κάνουν κάποιου είδους πλάκα έτσι όπως έτρεχαν να τον συναντήσουν. Την επόμενη στιγμή βλέπω ότι αρχίζουν και τον ψάχνουν και η αμέσως επόμενη σκέψη μου ήταν ότι τον ληστεύουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίσατε ότι κάποιος τον ληστεύει.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι. Τότε βλέπω κάποιο όπλο που κρατούσαν. Τότε ήμουν σίγουρη ότι ήταν κάποιοι κακοποιοί που επρόκειτο να μας κάνουν κακό.
Θυμάμαι τους ρωτούσα ποιοι είναι και τι θέλουν από μας και δεν απαντούσαν. Γιατί δεν ξέρω, τον έψαχναν, δεν ξέρω τι έκαναν. Κάποια στιγμή μου λένε «σταμάτα, μη μιλάς, κάτσε εκεί κυρά μου, πάρε τα παιδιά›. Εδώ να σας πω ότι ενστικτωδώς δεν πλησίαζα τα παιδιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντιλαμβάνομαι ότι γυρίζοντας κανένας σε τέτοια περιστατικά είναι πιο ευσυγκίνητος.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ήθελα να σας πω ότι ενστικτωδώς δεν πλησίαζα τα παιδιά επειδή φοβόμουν ότι θα πήγαιναν να μας σκοτώσουν. Αν ήταν τα παιδιά λίγο πιο μακριά από μας. θα γλίτωναν.
Τελικά τον παίρνουν και στο τέλος -επειδή συνεχώς τους ρωτούσα «ποιοι είστε και τι θέλετε;›- μου λένε ότι είναι Ασφάλεια. Δεν το πίστεψα. Γιατί δεν περίμενα πως μπορούσαν να φερθούν έτσι, με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να μας πουν τι συμβαίνει, τι γίνεται και να μας έχουν έτσι με όπλα μπροστά στα παιδιά. Τον παίρνουν και φεύγουν.
Τότε τρέχω στην παραλία να βρω τον κουμπάρο μου με τον οποίο είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε για να ζητήσω βοήθεια. Δεν τον βρίσκω. Γυρνάω στο αυτοκίνητο, παίρνω τα παιδιά, πολύ ταραγμένη, χτύπησα και το αυτοκίνητο πίσω καθώς έκανα όπισθεν για να φύγω και θυμάμαι ότι στον δρόμο προσπαθούσα να ηρεμήσω και παρακαλούσα συνέχεια τον Θεό να μας βοηθήσει να φτάσουμε σώοι, γιατί ο δρόμος έχει πολλές στροφές και έχει και μικρές χαράδρες, να μπορέσουμε να φτάσουμε στο σπίτι.
Φτάνοντας στο σπίτι αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω ούτε καν κλειδιά για να μπω μέσα στο σπίτι. Όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς όπως σας είπα είχαν φύγει ήδη από το πρωί. Για καλή μας τύχη είχαμε ξεχάσει ανοιχτό ένα παραθυράκι του μπάνιου. Από κει βάζω τον μεγάλο μου τον γιο μέσα. Φοβόμουν να μην γλιστρήσει και πέσει και χτυπήσει. Μας ανοίγει την πόρτα, μπαίνουμε μέσα.
Η πρώτη μου σκέψη που να απευθυνθώ για να ζητήσω βοήθεια, ήταν να τηλεφωνήσω στον κουμπάρο μου τον Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος έμενε σε ένα χωριό γύρω στα 20 χλμ. μακριά από το δικό μας.
Πράγματι του τηλεφωνώ το σηκώνει η γυναίκα του. Δεν της λέω τίποτα για να μην την αναστατώσω. Πάντως της ζητάω να μου δώσει τον Ηρακλή στο τηλέφωνο. Μου λέει ότι δεν είναι εκεί. Της ζητάω πάλι να τον βρει στο κινητό και να του πει να με πάρει αμέσως ένα τηλέφωνο. Μου επαναλαμβάνει ότι έχει φύγει από το πρωί με τον γαμπρό του να πάνε κάπου, σε κάποια περιοχή και τον αναζητεί κι εκείνη στο τηλέφωνο και δεν τον βρίσκει επειδή τον περίμενε για φαγητό στο σπίτι.
Μου λέει «γιατί, τι συμβαίνει;› Της λέω «δεν ξέρω τι συμβαίνει, κάποιοι άνθρωποι ήρθαν και άρπαξαν τον Κώστα›. Και της λέω να με περιμένει εκεί και θα πάρω τα παιδιά να πάω εκεί. Πράγματι κι έτσι έκανα. Πήρα τα παιδιά, πήγαμε εκεί. Μόλις φτάσαμε εκεί σκεφτόμασταν τι να κάνουμε. Αποφασίσαμε να πάρουμε τηλέφωνο στην Ασφάλεια Πρέβεζας να ρωτήσουμε αν είχαν κάτι να μας πουν. Δεν ήξεραν κι εκεί να μας πουν κάτι. Πήραμε και την Ασφάλεια στα Γιάννενα μήπως ήξεραν κάτι να μας ενημερώσουν, ούτε και εκείνοι ήξεραν κάτι.
Μετά από λίγο φτάνει σε κατάσταση σοκ πρέπει να πω, σωριάζεται στα σκαλιά της εξώπορτας ο γαμπρός του Ηρακλή Κωστάρη, που ήταν μαζί και μας λέει «τέτοιο φόβο, τέτοια λαχτάρα που πέρασα, δεν την έχω περάσει ποτέ ξανά στη ζωή μου›. Γιατί τους είχαν σταματήσει κι αυτούς με παρόμοιο τρόπο και αυτόν τον ίδιο, τον γαμπρό του, τον ανάγκασαν να οδηγήσει μέχρι το αστυνομικό Τμήμα της Πάργας περίπου 20 χλμ. με το πιστόλι στον κρόταφο ο αστυνομικός που τον συνόδευε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον Ηρακλή;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι. Τον Ηρακλή τον πήραν κάποιοι άλλοι σε άλλο αυτοκίνητο και αυτός που ήταν μαζί με τον Ηρακλή, τον πήρε ένας αστυνομικός και του είχε συνεχώς –λέει- το πιστόλι στον κρόταφο και τον ανάγκασε να οδηγήσει μέχρι το αστυνομικό τμήμα της Πάργας, όπου τον κράτησαν κι εκείνον κάποιες ώρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά τον άφησαν.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Τον άφησαν, όταν έπιασαν και το σύζυγό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όμως τον Ηρακλή και τον Κώστα δεν τους άφησαν. Τους έφεραν εδώ.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με ελικόπτερο;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Με ελικόπτερο. Μετά από όλα αυτά άρχισε το δεύτερο σοκ για σας, για όλη την οικογένειά μου. Τα παιδιά να κλαίνε, να μην ξέρουν τι συμβαίνει και βλέπαμε στην τηλεόραση σκηνές που δεν είχαν καμία σχέση με εμάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε κουμπάροι με τον Ηρακλή;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Βεβαίως μας έχει παντρέψει κι έχει βαφτίσει το παιδί μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά τα δυο παιδιά από μικρά ήταν μαζί, φίλοι κλπ. Ήταν παιδιά με καλό χαρακτήρα, ήπιο, ήταν σκληροί; Πως τους βλέπατε εσείς;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Γι’ αυτό και δεν μπορώ εγώ σε καμία περίπτωση να πιστέψω όλα αυτά που ακούγονται. Ο άνδρας δεν ήταν ποτέ μα ποτέ βίαιος, ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, ποτέ απόλυτος, συζητήσιμος, φιλικός, χίλια δυο καλά μπορώ να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ μέσα τον βλέπω λίγο νευρικό, αλλά βέβαια δικαιολογείται, άμα είναι τόσο καιρό μέσα στη φυλακή πως να είναι ήρεμος. Αλλά εσείς θέλω να μου πείτε πως ήταν πρώτα, πριν έρθει εδώ. Ήταν ήπιος άνθρωπος;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Πάρα πολύ ήπιος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μάλωνε με τον κόσμο;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χτυπιόταν στο δρόμο;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή με το αυτοκίνητο «γιατί πέρασες πρώτος› κλπ;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ποτέ. Ήταν φοβερά ήπιος άνθρωπος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Ηρακλής;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Και ο Ηρακλής ανάλογα μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναλόγου χαρακτήρα;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως δικαιολογείτε που ο ένας στην Αστυνομία λέει «άντε πηγαίνετε από εκεί, εγώ δεν ξέρω τίποτα, δεν με ενδιαφέρουν αυτά που λέτε› και ο Κώστας κάτι τους είπε εκεί ορισμένα πράγματα; Δηλαδή τους είπε την πρώτη φορά βέβαια γιατί μετά τα αρνήθηκε όλα, δεν υπάρχει θέμα. Εκεί τους είπε ότι «ο Κωστάρης με εισήγαγε, να και Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα, να και Ταχυδρομείο Βύρωνα, να και ΟΤΕ Πατησίων και κάτι κλοπές πινακίδων›. Αυτά τα είπε. Πως ο άλλος –εφόσον ήταν του ίδιου χαρακτήρα, της ίδιας ψυχολογίας- λέει «όχι›.
Τι πιστεύετε δηλαδή; Ασκήθηκε ιδιαίτερη πίεση στο δικό σας; Θέλω κι εγώ να πάρω μια εικόνα. Γιατί εσείς βέβαια δεν είδατε τίποτα άλλο, από εκείνη την παραλία, αλλά και τι σας είπε ο ίδιος. Δεν του είπατε «Πως τα είπες Κώστα μου αυτά τα πράγματα; Αφού δεν έχεις κάνει τίποτα γιατί τα είπες;›. Δεν θα του το είπατε αυτό;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι σας είπε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Εγώ πιστεύω ότι σε αυτή την περίπτωση καθοριστικό ρόλο έπαιζε αυτή η σκηνή της σύλληψης. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω πως πραγματικά έγινε, με περισσότερα λόγια. Ήταν φοβερή αυτή η στιγμή. Η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μας. Έρχονται ξαφνικά άνθρωποι της Αστυνομίας με πιστόλια, μπροστά στα παιδιά, τα παιδιά να κλαίνε, ήμασταν κυριολεκτικά σε πανικό. Είναι φοβερή αυτή η εμπειρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον Ηρακλή τον συνέλαβαν πιο μαλακά;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ο Ηρακλής δεν ήταν με την οικογένειά του όταν συνελήφθη. Ήταν μόνος του. ¶ρα ο σύζυγός μου αφού έφυγε, δεν ήξερε και τι θα συνέβαινε με εμάς. Μας άφησε εκεί και δεν ήξερε από εκεί και πέρα εμείς τι θα γινόμασταν, τι θα συνέβαινε σε εμάς. Μήπως θα συνέβαινε κάτι ανάλογο με το τι συνέβη και σε εκείνον;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κατάλαβε ούτε ποιοι τον έπιασαν δηλαδή.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά όταν τον πήγαν στην Αστυνομία του είπαν «Μην φοβάσαι, Αστυνομία είμαστε, δεν θα πάθει τίποτα η οικογένειά σου›. Δεν θα του το είπαν αυτό;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Φαντάζομαι πως θα το είπαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν νομίζω να έχει ακουστεί ποτέ η Αστυνομία να εκδικείται και οικογένειες. Δεν μια οργάνωση ναρκωτικών ας πούμε «θα σου κάνουμε την οικογένεια...›, ούτε κι αυτές οι Οργανώσεις έκαναν τέτοια πράγματα σε οικογένειες. Αλλά η Αστυνομία περισσότερο από όλους δεν θα χτύπαγε οικογένειες, θα του το είπαν και θα ησύχασε βέβαια. Έτσι δεν είναι;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Δεν νομίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή θα πίστευε ακόμη ότι η Αστυνομία μια και τον πήρε βίαια καίτοι άφησε τους δικούς του, ότι θα πήγαινε μετά...
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όταν σου συμβαίνουν τόσα πράγματα περίεργα, χωρίς να έχεις ιδέα, δεν πιστεύω ότι από εκεί και πέρα μπορείς να εμπιστευτείς εύκολα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήθελα να ακούσω και από εσάς πως ακριβώς τα ζήσατε. Σας ενόχλησε κανείς από την Αστυνομία μετά ταύτα;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Εμένα όχι. κανένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το είπατε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Εμείς συναντηθήκαμε με τον άνδρα μου τη Δευτέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πιστεύετε ότι αυτά που είπε, δεν είναι αλήθεια.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι, με τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε λόγω των συνθηκών συλλήψεως και της πίεσης.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και φοβήθηκε για την οικογένειά του και σας τα είπε αυτά.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τα λέτε μόνη σας.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι δεν τα λέω μόνη μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και οι συνθήκες είναι πως μας τις περιγράφετε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Ακριβώς όπως τις περιγράφω και πολύ χειρότερα γιατί εγώ δεν βρίσκω τα λόγια να τις περιγράψω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και χειρότερες. Η Αστυνομία βέβαια όταν κυνηγάει εγκλήματα τρομοκρατίας, δεν μπορεί να στείλει γράμμα «Ο κύριος και η κυρία Σύρου έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν› και σας στέλνουν και το ιδιωτικό τους ελικόπτερο. Δεν γίνονται αυτά.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Μα ήμασταν με τα παιδιά εκεί. Ήμασταν με τα ρούχα της παραλίας. Δεν κρυβόμασταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε ότι ήταν πολύ βίαιος ο τρόπος.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Πάρα πολύ βίαιος. Πίστευα ότι επρόκειτο να μας σκοτώσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και αυτό δεν είναι καλό.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Μήπως έδειξαν κανένα ένταλμα συλλήψεως;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Επέδειξαν κανένα χαρτί που να έλεγε να συλληφθεί ο Κώστας;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Όχι. Δεν μας εξήγησαν καν τι συμβαίνει.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Το δικαστήριο αντιλαμβάνεται το νόημα της ερώτησης, αλλά το πραγματικό γεγονός με ενδιαφέρει εμένα.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Καμία ενημέρωση. Εγώ μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι κάποιοι τον απαγάγουν. Μάλιστα ξέχασα να πω ότι φεύγοντας, προσπάθησα μέσα στην ταραχή μου να συγκρατήσω τα πρόσωπά τους και τον αριθμό του αυτοκινήτου, για να είμαι σε θέση αργότερα να δώσω πληροφορίες στην Αστυνομία, για την απαγωγή του συζύγου μου. Δεν είχα αντιληφθεί τι συνέβαινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί λένε ότι δεν είναι σύλληψη, είναι προσαγωγή. Βέβαια αν πάτε στην Αμερική που όλοι εδώ μέσα την καταριέστε, έχουν τη Μιράντα Κέιζ που ξέρετε τι σημαίνει. Εκείνη την ώρα που τον συλλαμβάνει θα του πει και τα δικαιώματά του ο αστυνομικός. Μια και καταριέστε όλοι την Αμερική εδώ μέσα! Εντάξει οι χειροπέδες χέρια – πόδια να μην φύγει κιόλας, αλλά του λένε «συλλαμβάνεστε γι’ αυτό και γι’ αυτό, με αυτό το ένταλμα και έχετε δικαίωμα δικηγόρου, έχετε δικαίωμα να μην μιλήσετε›.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Δεν συνέβη έτσι με εμάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γίνονται έτσι αυτά;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗ: Με εμάς δεν συνέβη έτσι.
