Στο «οδικό χάρτη», το τείχος που κατασκευάζει το Ισραήλ δεν υπάρχει. Στην πράξη, όμως, είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την εφαρμογή του ειρηνευτικού σχεδίου.

Στην Καλκίλια, την πόλη της Δυτικής Οχθης που είναι πιο κοντά στο Ισραήλ, έχει υψωθεί ένα διαχωριστικό ύψους 8 μέτρων, που εκτείνεται σε απόσταση 2,6 χιλιομέτρων. Κάθε 300 μέτρα, ένα φυλάκιο με ισραηλινούς στρατιώτες εξασφαλίζει ότι μόνο οι πεταλούδες περνούν αυτό το εμπόδιο. Στις 17 Ιουνίου, όμως, το κατάφεραν και δύο Παλαιστίνιοι.

Η αρχική ιδέα περί διαχωρισμού ήταν για λόγους ασφαλείας, για «να ζει ο καθένας στο σπίτι του».

Μέσα σε ένα χρόνο, κτίστηκαν τα πρώτα 40 από τα 350 συνολικά χιλιόμετρα που είχαν προβλεφθεί αρχικά. Μέχρι το τέλος Ιουλίου, άλλα 100 χιλιόμετρα θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο τη ζωή των Παλαιστινίων.

Στο μεταξύ, οι έποικοι άσκησαν πιέσεις για την αναθεώρηση του σχεδίου. Στις αρχές Μαϊου, ο Σαρόν δεσμεύτηκε να περιλάβει στα δυτικά του έργου τον οικισμό Αριέλ, με 18.000 κατοίκους. Για τον σκοπό αυτό, θα χρειαστεί μια παράκαμψη 20 χιλιομέτρων στο εσωτερικό των παλαιστινιακών εδαφών. Η τοπογραφία είναι τόσο πολύπλοκη, ώστε το μήκος του τείχους τελικά θα διπλασιαστεί, για να φτάσει τα 600 χιλιόμετρα. Το κόστος του υπολογίζεται σε 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ισραηλινοί στρατιωτικοί που μίλησαν στη «Le Monde» καταδίκασαν αυτή την πολιτική απόφαση. «Για να είναι αποτελεσματικό το τείχος πρέπει να είναι μικρό και όσο το δυνατόν πιο ευθύ».

Η γραμμή του τείχους αφήνει στην ισραηλινή πλευρά καμιά δεκαπενταριά πόλεις και χωριά των Παλαιστινίων. Οταν θα τελειώσει η πρώτη φάση, κάπου 200.000 άνθρωποι θα έχουν παγιδευτεί ανάμεσα στην «πράσινη γραμμή», την οποία απαγορεύεται να διασχίσουν, και το τείχος. Αν τα σχέδια συνεχιστούν ως έχουν, ο συνολικός αριθμός των παγιδευμένων Παλαιστινίων θα φτάσει τους 400.000. Από την ισραηλινή πλευρά, μόνο λίγοι ειρηνιστές ανησυχούν για τις επιπτώσεις του τείχους στη βιωσιμότητα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.

Σύμφωνα όμως με τον Τζαμάλ Τζούμα, διευθυντή της παλαιστινιακής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Pengon, η παλαιστινιακή ηγεσία κακώς δεν θέτει την κατεδάφιση αυτού του τείχους ως προϋπόθεση για τη συνέχιση των ειρηνευτικών συνομιλιών.

«Πρόκειται για την ολοκλήρωση του σχεδίου εποικισμού που ξεκίνησε το 1967», λέει ο Τζαμάλ Τζούμα. Το χωριό Ζέιτα έχασε εξαιτίας του τείχους τα 850 από τα 1.100 στρέμματα των γεωργικών του εδαφών. Με τη βοήθεια χαρτών, ο Τζαμάλ αποδεικνύει ότι το τείχος θα χωρίσει τη Δυτική Οχθη σε τρεις ζώνες: το σχέδιο αυτό ανταποκρίνεται στο όραμα του Σαρόν για ένα παλαιστινιακό κράτος που θα καταλαμβάνει μόλις το 40% των κατεχομένων εδαφών.

(Πηγή: Le Monde, ΑΠΕ)