Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κυρία μάρτυς μου δίνετε την εντύπωση ενός πολύ έξυπνου ατόμου. Μέχρι τώρα οι προϋποθέσεις που σας βάλαμε αφορούσαν το σχεδιάγραμμα το οποίο μπορεί να το έδωσε όπως είπατε, να το έκλεψε ή να το έχασε. Καταλήξατε κάπου. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Υπάρχει κι ένα επιπλέον στοιχείο: Ότι στην ίδια γιάφκα, στον ίδιο χώρο δηλαδή που βρέθηκε αυτό το σχεδιάγραμμα, βρέθηκαν και δύο άλλα έγγραφα, ένα δακτυλογραφημένο κι ένα χειρόγραφο με οδηγίες για το πώς θα απεμπλακούμε ή πώς θα ενεργήσουμε σε περίπτωση που θα γίνουμε αντιληπτοί κτλ. από τις Αρχές, πάνω στα οποία υπάρχουν τα αποτυπώματα του κ. Ανέστη Παπαναστασίου. Αυτό σας απασχόλησε ποτέ και ποια εξήγηση δίνετε;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Το είχαμε συζητήσει θυμάμαι μετά που πιάστηκε ο Ανέστης και θα αναρωτιέστε πώς συνέβη αυτό το πράγμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πολλοί φίλοι από τη Θεσσαλονίκη που γνωριζόμαστε, σκεφτόμασταν ότι είναι δυνατό να το έπιασε και να μην ήξερε τί είναι. Είναι δυνατό να καθόταν κάπου και να του είπε κάποιος «για ρίξε μια ματιά› και να το έπιασε. Μ’ αυτόν τον τρόπο δε μένουν αποτυπώματα; Αν πιάσω εγώ αυτή τη στιγμή την Καινή Διαθήκη, δεν θα μείνουν τα αποτυπώματά μου; Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι τη διάβασα, ούτε ότι την άνοιξα ούτε φυσικά ότι μπορεί να πίστεψα σε κάτι τέτοιο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Θεωρείτε ότι είναι πιθανό αυτά τα τρία έγγραφα να έφτασαν στη γιάφκα από διαφορετική πηγή;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Θεωρώ βέβαιο ότι έφτασαν από πηγή διαφορετική του Ανέστη.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Η πηγή αυτή είναι μία ή περισσότερες;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Πού να ξέρω;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή είναι τρεις άνθρωποι χωριστά, ο ένας έκλεψε –γιατί η δική σας εκδοχή απ’ ότι κατάλαβα είναι η εκδοχή του ότι κάποιος το έκλεψε- το κείμενο που είναι ξεκάθαρο κείμενο του Ανέστη Παπαναστασίου, δηλαδή ένας το έκλεψε, κάποιος άλλος του είχε δώσει ενδεχομένως τυχαία και διάβασε κάτι και το πήγε κι ένα άλλο τρίτο πρόσωπο ενδεχομένως να του έδωσε το άλλο έγγραφο και να το έπιασε.....
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Εγώ δεν μίλησα για αριθμό προσώπων, δεν μπορώ να ξέρω ούτε αριθμό προσώπων ούτε τίποτα. Το μόνο πρόσωπο που γνωρίζει τον Ανέστη μέσα εδώ, το ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα ούτε για τον ξάδερφό του, ούτε για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο μπορεί να ήταν και δεν χρειάζεται να είναι τρία πρόσωπα, μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, σ’ αυτά κάπως πιθανολογούμε.
Δε μου αρέσει να πιθανολογώ, απλώς προσπαθώ να καταλάβω και να δω ποιες είναι οι πιθανές απαντήσεις και για μένα οι πιθανές απαντήσεις είναι αυτές: Ότι όταν ήταν πιάνεις κάτι στο χέρι σου, δεν σημαίνει, ειδικά σήμερα, στην εποχή μας, που έχουμε βιβλιοθήκες, χαρτιά, ανταλλάσσουμε πληροφορίες συνεχώς, αυτή είναι η ζωή μας, δεν μπορεί να σημαίνει.....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καταλήγετε όμως απ’ ότι καταλαβαίνω κι εσείς στο ίδιο με αυτό που προσπαθώ να πω αυτή τη στιγμή, ότι θα ήταν μια εξαιρετικά απίθανη κατάσταση αυτά τα τρία έγγραφα να ήταν από τρία διαφορετικά πρόσωπα, τρία διαφορετικά πρόσωπα να τα οδήγησαν εκεί στη γιάφκα.
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Αν εσείς τη θεωρείτε απίθανη, κι εγώ τη θεωρώ απίθανη, δεν το συζητώ. Εσείς ξέρετε περισσότερα πράγματα για όλους από μένα, εγώ ξέρω μόνο για τον Ανέστη μόνο αυτό μπορώ να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας πέρασε εκεί στην παρέα που τα συζητούσατε από το μυαλό, ότι αυτό που λέει της 17Ν ένα χαρτί, «Πώς γίνεται η απεμπλοκή όταν κάποια στιγμή γίνουμε αντιληπτοί›, μπορεί έτσι εύκολα να κυκλοφορεί έξω και να το πιάνω εγώ τυχαία, εσείς τυχαία; Δεν είναι κανένα αντίτιμο του Τόμας Μαν σε μια ωραία μετάφραση, αν και πρέπει να τον ξαναδείτε τον Τόμας Μαν εσείς οι μεταφραστές γιατί θα μας δώσετε κάτι πιο φρέσκο.
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Να σας πω κάτι διαφορετικό: Αρχές του ’80 που ήμαστε φοιτητές, θυμάστε πώς ήταν η Ελλάδα, το θυμάστε καλύτερα κι από μένα. Ήταν πολύ πιο εύκολο να κυκλοφορούν στις παρέες, στο μπαρ, στο Πανεπιστήμιο άνθρωποι που σου έλεγαν πάρε μία προκήρυξη για το ένα, πάρε για το άλλο. Σήμερα νομίζω ότι είναι πιο ήπια τα πράγματα, πιο συγκροτημένα στα Πανεπιστήμια κτλ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πολυενδιαφέρονται οι νεολαίοι τώρα...
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Πάντως κυκλοφορούσαν σίγουρα οι πολιτικές προκηρύξεις κάθε είδους και κάθε Κόμματος, περισσότερο από ότι του Τόμας Μαν τα βιβλία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούσε να συμβεί κι αυτό.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Δύο διευκρινίσεις αν μπορούσατε να μου δώσετε από τη γενικότερη τοποθέτηση που κάνατε, όχι σχετικά με τη συμμετοχή ή όχι του κ. κατηγορουμένου. Είπατε επί λέξει ότι «το 2003 δε νομίζω ότι υπάρχει στην Ελλάδα λόγος για επανάσταση›. Το ερώτημά μου είναι, μετά τις εκλογές του Νοέμβρη, στις 17 Νοέμβρη του 1974 και το δημοψήφισμα τον Δεκέμβρη του 1974, υπήρχε κανένας πλέον λόγος για επανάσταση στην Ελλάδα με τους θεσμούς που έχουμε και με αυτού του είδους της δημοκρατίας, επί 30 περίπου χρόνια;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Κανένας απολύτως, κατά την άποψή μου.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Ένα δεύτερο: Μιλήσατε αλλά δεν το άκουσα καλά, για τη 17Ν και κάνατε έναν συσχετισμό με τις τυχόν επιδράσεις που θα μπορούσε να έχει στη νεολαία. Τί εννοείτε με αυτό;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Δεν είπα τίποτα για τη νεολαία, αλλά ρωτήστε με.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Γενικότερα, έχετε μελετήσει, έχετε διαβάσει ενδεχομένως, έστω και τυχαία κάποιες από τις προκηρύξεις της 17Ν;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Αυτές που δημοσιεύονται στην εφημερίδα.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Σε συσχετισμό με αυτές τις θέσεις που αναπηδούν από τις προκηρύξεις της 17Ν και με το συμπέρασμα που έχετε βγάλει, έχετε κανένα λόγο να πιστεύετε ότι υπήρχε μετά το ’74 κάποιος λόγος εκτός από το να μεταβάλλουμε σε βάθος και σε πλάτος τους θεσμούς μας επί τω βελτιώτερω; Υπήρχε κανένας λόγος επαναστατικής βίας;
Α. ΒΙΔΕΝΜΑΪΕΡ: Χωρίς το «εκτός› που είπατε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος κατά την άποψή μου για επαναστατική βία όταν μία κοινωνία λειτουργεί με δημοκρατικούς θεσμούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε. Επόμενη μάρτυρας, η κα Παναγιώτα Παπαναστασίου-Πρόγιου, η σύζυγος του κατηγορουμένου. Πού γεννηθήκατε;
Π.ΠΡΟΓΙΟΥ: Στη Θεσσαλονίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατοικείτε στη Θεσσαλονίκη, Ολύμπου 47. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Π.ΠΡΟΓΙΟΥ: Ορκίζομαι.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πείτε μας πότε γνωριστήκατε με τον Ανέστη, υπό ποιες συνθήκες, ποια ήταν η ζωή του μαζί σας αυτό το διάστημα μέχρι τον Γενάρη που επακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα.
Π.ΠΡΟΓΙΟΥ: Με τον Ανέστη γνωρίστηκα το 1990, όταν προσληφθήκαμε και οι δύο στην ίδια τράπεζα. Ο Ανέστης προερχόταν από την Εργασίας κι εγώ από την Εμπορική, είχαμε πάρει μεταγραφή. Εκεί γνωριστήκαμε, αρχικά ως συνάδελφοι, στη συνέχει αναπτύξαμε σχέσεις. Από το ’93 ζούσαμε μαζί, το ’95 παντρευτήκαμε και μέχρι τον Γενάρη του 2003 ήμαστε σύζυγοι, συνάδελφοι, τα πάντα.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Έχετε παιδάκια;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Έχουμε ένα παιδάκι έξι μηνών.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πείτε μας για τον άνθρωπο Ανέστη Παπαναστασίου, από την ημέρα της γνωριμίας σας. Οι σκέψεις του, η νοοτροπία του, η συμπεριφορά του, η σχέση του με τον κόσμο μας ενδιαφέρει, όχι τόσο με εσάς, με την κοινωνία, με τις εξελίξεις τις πολιτικές, την εργασία και τις σπουδές του.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Είναι ένα πολύ έξυπνο, μεθοδικό, οργανωμένο άτομο. Ήθελε με τη δουλειά του να πάει μπροστά, προσπαθούσε γι αυτό το πράγμα και κουράστηκε γι αυτό το θέμα μέσα στη δουλειά, το πώς θα αναδειχθεί, πώς θα πάει ψηλότερα. Βρήκε τρόπους για να το καταφέρει αυτό κοπιάζοντας. Ζήτησε συγκεκριμένα από την τράπεζα αν μπορεί να του χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα για να σπουδάζει και η τράπεζα, επειδή πίστευε ότι το άξιζε αυτό του το έκανε και του χρηματοδότησε ένα πρόγραμμα τετραετές σε ένα κολέγιο Αγγλικό στο οποίο ο Ανέστης πήγαινε επί 4 χρόνια μετά τη δουλειά και μέχρι τις 9 η ώρα παρακολουθούσε μαθήματα.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Το ωράριό του ποιο ήταν;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Αυτή την τετραετία ήταν από το πρωί που φεύγαμε μαζί για τη δουλειά, ενώ στα υπόλοιπα χρόνια γυρίζαμε μαζί, αυτή την τετραετία γυρνούσε 9 η ώρα κάθε βράδυ και αυτό γιατί έπρεπε να έχει παρουσίες, γιατί η τράπεζα επειδή τον χρηματοδοτούσε ήταν ενημερωμένη πλήρως για τα πάντα. Επίσης η τράπεζα τον έστειλε από μόνη της, με δική της πρωτοβουλία δύο φορές από ένα μήνα περίπου, σε κολέγιο στην Αγγλία για πιο ειδικές σπουδές, γιατί πίστευε ότι άξιζε, γιατί όπως καταλαβαίνετε μια ιδιωτική τράπεζα, ένας πολυεθνικός οργανισμός δεν τα κάνει εύκολα αυτά τα πράγματα αν δεν πιστεύει σε έναν άνθρωπο.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: (εκτός μικροφώνου). Είναι κάτι σπάνιο αυτό;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ νομίζω ότι είναι κάτι πολύ σπάνιο, αν θεωρήσουμε ότι στα 35 σου, σε αυτή την ηλικία κι όταν έχεις παντρευτεί και οι υποχρεώσεις είναι διαφορετικές, αλλάζει η ζωή σου κάπως, είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό το πράγμα, να ξεκινάς από τις 7 το πρωί και να γυρνάς στις 9 το βράδυ.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Κατέβαινε ποτέ στην Αθήνα μόνος του; Κατεβαίνατε μαζί;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Γενικά, οι κινήσεις όταν είσαι υπάλληλος σε μία τέτοιου είδους τράπεζα, είναι ελεγχόμενες. Δηλαδή στην Αθήνα σαν ζευγάρι κατεβαίναμε, είτε γιατί οι τράπεζα μας έστελνε σε σεμινάρια στα κεντρικά της στην Αθήνας.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Οι δυο σας;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι, οι δυο μας, δεν ήμαστε και πολυπληθής τράπεζα στη Θεσσαλονίκη, ήμαστε 15 άτομα. Επίσης κατεβαίναμε στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια για κάποιους λόγους εξωσωματικής γονιμοποίησης που θέλαμε... Αυτή ήταν η σχέση μας με την Αθήνα.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Έλειψε ποτέ από τη Θεσσαλονίκη χωρίς να το ξέρετε;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Όχι, δεν έλειψε. Ήταν πλήρως ελεγχόμενες οι κινήσεις και σας λέω, και το ωράριό το και όλο το πρόγραμμα του Ανέστη ήταν ελεγχόμενο, όχι με την έννοια ότι κάποιος ήθελε να τον ελέγξει, αλλά με την έννοια ότι έτσι ήταν οι λειτουργίες, η οικογένειά μας κτλ.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πώς αντιμετώπισε ο επαγγελματικός σας χώρος, ο τραπεζικός, τη σύλληψή του; Τί είπαν οι συνάδελφοί του, οι πελάτες κτλ.;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Οι πελάτες όλοι προσωπικά –εγώ εκείνο το διάστημα δεν ήμουν στη δουλειά γιατί μόλις είχα γεννήσει, αλλά ύστερα από τρεις μήνες περίπου που γύρισα, με έπαιρναν κάθε μέρα τηλέφωνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το πίστεψε κανένας δηλαδή ότι έχει σχέση με 17Ν.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Όχι. Με έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν «δεν είναι δυνατόν αυτό το πράγμα που συνέβη με τον Ανέστη, σας ξέρουμε τόσα χρόνια, συνεργαζόμαστε μαζί›, με κάποιους είχαμε και πιο προσωπικές σχέσεις....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνα τα χαρτιά όμως;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ κ. Πρόεδρε με τον σύζυγό μου που συζήτησα και που τον άκουσα κι εδώ πέρα γι αυτά που παραδέχτηκε όταν εκδικαζόταν η υπόθεσή του με τους μάρτυρες κατηγορίες, την πιο λογική εξήγηση βρίσκω αυτή της κλοπής. Ότι έχει κλαπεί. Για να το έδωσε ο ίδιος, αυτό είναι κάτι το οποίο το αποκλείω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα άλλα έγγραφα; Το ένα εκ των οποίων ήταν πολύ συνωμοτικό έγγραφο: «Τί θα κάνουμε σε περίπτωση που μας πάρουν μυρωδιά›. Δεν το μοιράζουν έξω να το βλέπουμε εμείς, τί να το κάνω εγώ να το δω;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Κοιτάξτε, χαρτιά μπορούμε να δούμε παντού και να τα πιάσουμε στα χέρια μας και να τα διαβάσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέτοιου είδους χαρτί;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Μπορεί να βρεθώ σε ένα σπίτι, να πιάσω τέτοια χαρτιά και να δω ότι αυτά τα χαρτιά δε μ’ ενδιαφέρουν ή αν δω ένα συνωμοτικό που λέτε εσείς και να μην του δώσω καν σημασία. Λέω εγώ ως άνθρωπος τί θα έκανα. Θα το άφηνα πάλι στη θέση του. Δεν ξέρω, δεν κάθισε να τα μελετήσει αυτά τα χαρτιά. Δεν είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί ένα αποτύπωμα σε ένα χαρτί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, είναι ένα χαρτί που αφορά μία Οργάνωση συνωμοτική, δηλαδή τρόπο δράσης. Δεν είναι ας πούμε «Η αλυσοδεμένη πάπια› ή «Το ποντίκι› ή κάποιο περιοδικό.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι, αλλά δεν είναι δύσκολο να πιάσεις ένα χαρτί και αυτό το χαρτί μετά να βρεθεί κάπου αλλού, ή να μην του δώσεις σημασία, που ενδεχομένως αργότερα αυτό το χαρτί θα παίξει ρόλο στη ζωή σου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς νομίζετε ότι η 17Ν τέτοια χαρτιά θα τα έβγαζε έξω να τα πάρει ένα πρόσωπο το οποίο δεν έχει σχέση με την Οργάνωση;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Μπορεί να βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον. Κατηγορείται κι ένας ξάδερφος του Ανέστη Παπαναστασίου, ο ίδιος ο Ανέστης το είπε στην κατάθεσή του, ότι «μπορεί να το είδα στο σπίτι του ξαδέρφου μου›.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Είπα ότι εμμένω στην άποψη του Ανέστη στην κατάθεσή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κυρία πήρε θέση σε όλα τα ζητήματα νομίζω. Ο κ. Εισαγγελεύς έχει το λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία, σύζυγός του είστε.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βέβαια ενδιαφέρεστε.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Γιατί, για τον σύζυγό μου;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για να βγει από αυτή την δύσκολη θέση.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο καλύτερος τρόπος είναι η αλήθεια.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Σαφώς, δεν έχω πει ούτε το παραμικρό.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι μόνο για σας αλλά και για τον ίδιο.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Πιστεύω και στον άντρα μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το φθινόπωρο του ΄84 έκανε ένα σχεδιάγραμμα, τοπογραφικό του Στρατοπέδου της Αποθήκης Πυρομαχικών.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό το σχεδιάγραμμα δεν έπρεπε να το κάνει λέει ο προϊστάμενός του. Αφήστε το αυτό. Βρέθηκε στην γιάφκα της 17Ν με αποτύπωμά του καθώς επίσης και άλλα δύο έγγραφα. Ένα που αναφέρει συνωμοτικούς κανόνες με επικεφαλίδα αμέσως μετά από μία πράξη, μέτρα ασφαλείας επίσης των Δυνάμεων της Αστυνομίας και ένα άλλα έγγραφο όπου αναγράφονται συνωμοτικοί κανόνες. Τα έγγραφα αυτά και προέχοντος το πρώτο χρησιμοποιήθηκαν από μέλη της 17Ν. Πράγματι είναι αποδεδειγμένο ότι τον καιρό εκείνο μετά το ΄84, η Οργάνωση αυτή έψαχνε να βρει αποθήκη για να κλέψει όπλα και πυρομαχικά.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Δεν συνέβη όμως κάτι σε αυτό το στρατόπεδο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα σας πω. Δεν ξέρουμε εάν πήγε εκεί, έψαξε και δεν βρήκε ή δεν πήγε εκεί αλλά βολεύτηκε με το Συκούριο.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Υποθετικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πάντα, με βάση τα στοιχεία τα οποία έχουν προκύψει και την λογική βέβαια. Βέβαια προκύπτει ότι μέλη της Οργάνωσης είχαν επισκεφθεί αρκετές αποθήκες προκεχωρημένων με υλικά στρατιωτικού χαρακτήρα όπως εκεί που ήταν ο σύζυγός σας.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Τον επισκέφθηκαν;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι, έως ότου βρήκαν αυτό που ήθελαν.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Αυτό δεν το ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στο Συκούριο που είχε τα όπλα τα οποία ήθελαν να θέσουν υπό την κατοχή τους. Έτσι κι έγινε. Σε ερωτώ τώρα, το ΄84 σκεφθήκατε αν του συζύγου σας του είπε κάποιος από τα μέλη της Οργάνωσης «δώσε μου ένα σχεδιάγραμμα του στρατοπέδου που το χρειάζομαι› και να το έδωσε; Ξέρετε τί σας λέω τώρα;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Κατάλαβα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να σκέφθηκε επιπόλαια, 22 χρονών νέος ήταν τότε και το δίνει αυτό το χαρτί.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Κύριε Εισαγγελέα, εγώ αυτό το πράγμα το αποκλείω κατηγορηματικά και θα σας πω γιατί. Μπορεί ο Ανέστης το ΄84 να ήταν 22 χρονών. Δεν διαφωνώ. Εγώ τον γνώρισα όμως το ΄90. Δηλαδή τον θεωρώ ένα τόσο συγκροτημένο άτομο με πολύ συγκεκριμένες απόψεις που δεν θεωρώ ότι από 22-23 χρονών ένας άνθρωπος μετά από 6 χρόνια γίνεται ξαφνικά άλλος άνθρωπος. Αποκλείω το γεγονός το να έχει παρασυρθεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η ενοχή του συνδέεται λογικά και με την λογική του ξαδέλφου του. Συνδέεται.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένας όμως που είναι αθώος και εμπλέκεται – χωρίς εισαγωγικά το ρήμα «εμπλέκομαι› – πώς φέρεται; Μήπως βάζει και τις φωνές, μήπως κάνει και άλλα πράγματα εναντίον εκείνου που τον ενέπλεξε άθελά του; Καταλάβατε τί σας λέω τώρα;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Κατάλαβα και θα σας απαντήσω, μισό λεπτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν κάποιος τον ενέπλεξε τον σύζυγό σας, αυτός λογικά μπορεί – δεν το ξέρουμε, στο τέλος – μπορεί να είναι ο κ. Νικόλαος Παπαναστασίου, ο ξάδελφός του. Θα μιλήσουμε κα Παπαναστασίου με την γλώσσα της αληθείας.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Με την γλώσσα της αληθείας και την γλώσσα της λογικής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και με την γλώσσα του συμφέροντος του συζύγου σας και της δικαιοσύνης.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ μιλάω με την γλώσσα της αλήθειας και αυτή είναι το συμφέρον για όλους μας εδώ πέρα μέσα και για σας και για τον Ανέστη και για μένα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εμένα το συμφέρον μου είναι η δικαιοσύνη.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι, ο καθένας τί εξυπηρετεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως αυτό είναι και για τον σύζυγό σας.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ να σας απαντήσω σε αυτό το πράγμα που είπατε το αν έβαζε τις φωνές ή οτιδήποτε. Καταρχήν αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Σαφώς όταν σε πιάνουν και ξαφνικά σε πάνε στην ΓΑΔΑ, στην Ασφάλεια οι αντιδράσεις όπως καταλαβαίνετε.... Εμένα το πρώτο τηλέφωνο που μου έκανε ο Ανέστης – δεν ξέρω τί του είπαν συγκεκριμένα – μου είπε ότι «θέλουν μία απλή κατάθεση για τον ξάδελφό μου›. Αυτό μου είπε εμένα στο τηλέφωνο ο Ανέστης. Δηλαδή όταν τον συνέλαβαν του είπαν αυτό το πράγμα. Τί φωνές να βάλει; Ένα το κρατούμενο. Ένα δεύτερο, οι συγγενικές σχέσεις έχουν παγώσει. Δεν θα φτάσουμε στο επίπεδο να αρχίζουμε να μαλλιοτραβιόμαστε. Τί να κάνουμε; Να αρχίσουμε να μαλλιοτραβιόμαστε και να φωνάζουμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επικρέμεται μία κατηγορία που επισύρει κάθειρξη μέχρι 10 ετών για τον σύζυγό σας. Το καταλάβατε;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι. Δηλαδή εμείς τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ή ο σύζυγός μου; Αν φωνάζαμε όλη την ημέρα.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ότι κάνει ο αθώος.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Συγγνώμη, ο αθώος δεν φωνάζει μόνο κ. Εισαγγελέα, ούτε μαλλιοτραβιέται. Εμείς το τί έχουμε κάνει ως οικογένεια αυτό λυπάμαι αλλά δεν το ξέρετε. Απλώς θεωρούμε ότι με το πάγωμα των σχέσεων.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά είναι αντιδράσεις αθώου, λευκού ανθρώπου που τον ενέπλεξαν; Λέτε;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ξέρετε εσείς δηλαδή ότι ο Ανέστης δεν έκανε με τον ξάδελφό του τίποτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρω τί έκανε.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ τις σχέσεις που έχουν μέσα στην φυλακή δεν τις ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ ερευνώ. Εν πάση περιπτώσει, έχετε τις απόψεις σας, δικές σας είναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον κ. Νικόλαο Παπαναστασίου πότε τον γνωρίσατε εσείς, είχατε σχέσεις;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Τον γνώρισα νομίζω λίγο πριν παντρευτούμε. Δεν θυμάμαι χρονολογικά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πριν το 1990;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Το ΄94-΄95, εκεί πρέπει να τον γνώρισα πρώτη φορά. Θυμάμαι ότι κατεβαίναμε για ένα ταξίδι στα νησιά και συγκεκριμένα μας πήγαν στον Πειραιά. Σχέσεις καλές συγγενικές υπήρχαν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Υπήρχαν καλές οικογενειακές σχέσεις;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι, βεβαίως. Συγκεκριμένα τα δύο αδέλφια, ο πατέρας του Νίκου και ο πατέρας του Ανέστη είχαν πολύ καλές σχέσεις. Ήταν πολύ αγαπημένα αδέλφια. Από κει και μετά οι σχέσεις μας ήταν καλές. Δεν ήταν συχνές γιατί ήταν η απόσταση, ήταν οι δουλειές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στο σπίτι σας τον φιλοξενήσατε στην Θεσσαλονίκη;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Μία φορά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τελευταία φορά θυμάστε πότε συναντηθήκατε με τον κ. Παπαναστασίου Νικόλαο; Σε κάποια κοινωνική εκδήλωση μεταγενέστερη;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Στον θάνατο του πεθερού μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μετά όχι;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Όχι, νομίζω ότι ήταν το τελευταίο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε ήταν ο θάνατος του πεθερού σας;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Το 2001 αν δεν κάνω λάθος.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο άντρας σας όπως μας είπατε είναι ένα έξυπνο άτομο, με οργανωμένη σκέψη, μεθοδικό. Έφτιαξε αυτό το σχεδιάγραμμα. Εδώ ο Στρατιωτικός Διοικητής κατέθεσε ότι αυτό ήταν απόρρητο και θα έπρεπε να το αφήσει φεύγοντας από την Μονάδα. Ένα τέτοιο άτομο έξυπνο, μεθοδικό, με οργανωμένη σκέψη δεν τον ρωτήσατε «τί το ήθελες Χριστιανέ μου αυτό και το φύλαξες›; Αν το έφτιαξε, γιατί κατατέθηκε εδώ ότι το είχε για να ξέρει τις διάφορες τοποθεσίες, πυρασφάλεια και κάτι τέτοια.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Το είπα και ο ίδιος ο Διοικητής του νομίζω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Δεν του λέγατε «εντάξει, το έφτιαξες, σε εξυπηρετούσε τότε για την υπηρεσία σου. Μετά τί το ήθελες εσύ ο οργανωτικός, ο έξυπνος;›.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Φαντάζομαι ότι αυτό το χαρτί προφανώς ξεχάστηκε κάπου σε όλα αυτά τα χαρτιά, τα ρούχα του. Δεν νομίζω ότι είχε κανένα λόγο να το κρατάει αυτό το χαρτί και να το σέρνει.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μετά όμως;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Εγώ ακόμα στα πανεπιστημιακά μου βιβλία όταν συμμαζεύαμε πριν γεννήσω βρήκα μέσα σημειώσεις άσχετες, από κάποια βιβλία που είχα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν λοιπόν του το έκλεψαν – εκεί θέλω να πάω – ποια εποχή μπορεί να του έκλεψαν;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Δεν ξέρω ποια εποχή μπορεί να του το έκλεψαν. Ούτε και ο ίδιος το ξέρει αυτό το πράγμα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν λοιπόν του έκλεψαν είναι ενδεχόμενο να του έκλεψαν και πριν παντρευτείτε ή και μετά.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Δηλαδή να ήρθε κάποιος στο σπίτι μας και να το έκλεψε;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς εξετάζουμε την εκδοχή που εσείς θέσατε της κλοπής. Αν του το έκλεψαν μετά, μπορεί να πει κανείς ότι ήταν ξεχασμένο στο εργένικο σπίτι ή στο πατρικό του σπίτι και μετά το έφερε στο συζυγικό; Βλέπετε κάποιες απορίες που έχω και μήπως με τις συζητήσεις σας μπορείτε να βοηθήσετε το Δικαστήριο. Δεν ψάχνουμε για να βρούμε σώνει και καλά στοιχεία εις βάρος του.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Καταλαβαίνω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλουμε να λύσουμε τις απορίες μας ώστε με την συνείδησή μας να πούμε εκείνο που πρέπει να αποφασίσει σαν Δικαστήριο και κάθε μέλος του Δικαστηρίου. Είπατε οργανωτικός άνθρωπος. Μπορεί να το ξέχασε. Μετακόμισε, άνοιξε σπίτι.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ο Ανέστης διατηρούσε και σπίτι όταν ήταν φαντάρος και στη συνέχεια έμενε με τον αδελφό του και κάποιους φίλους του. Δηλαδή μαζί ήμασταν πολύ μετέπειτα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την εποχή που ήταν πριν παντρευτείτε, μήπως τον ρωτήσατε, είχε πιο συχνές επαφές με τους συγγενείς του;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Νομίζω ότι είχε τις ίδιες επαφές που είχε πάντα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν ήταν παντρεμένος μια φορά φιλοξενήσατε στο σπίτι τον κ. Νίκο Παπαναστασίου.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Ναι. Εξάλλου να πω και κάτι άλλο. Ακόμα και το έγγραφο αυτό που βρέθηκε στο σπίτι του ξαδέλφου του Ανέστη, το οποίο είναι η γνωστή μετάφραση του κ.Μερβέλεν από το βιβλίο του δεν είναι ένα χαρτί το οποίο το έδωσε ο Ανέστης στον ξάδελφό του. Δηλαδή όταν βρήκαν αυτό το χαρτί και το μάθαμε από τα μέσα ενημέρωσης, οι ίδιοι μας το είπαν – δεν ξέρω πώς το είχαμε μάθει – απορήσαμε πώς αυτό το χαρτί βρέθηκε εκεί. Δηλαδή αυτό το χαρτί πήγε προφανώς ο ξάδελφός του κάποια στιγμή στο χωριό και το πήρε, το έδωσε ο πεθερός μου, το πήρε από μόνος του, δεν ξέρουμε πώς έγινε. Δηλαδή θέλω να σας πω ότι κάπως έτσι μπορεί να έχει συμβεί και το άλλο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Σε σχέση με τα χαρτιά που σας είπαν προηγουμένως οι κ.κ. συνάδελφοι που έχουν σχέση δηλαδή με το πώς απεμπλέκεται το μέλλον μιας Οργάνωσης....
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Με τους συνωμοτικούς κανόνες.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Με τους συνωμοτικούς κανόνες και τα αποτυπώματα. Τί εκδοχή υποστηρίζετε;
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Είναι αυτό που είπα και στον κ. Πρόεδρο προηγουμένως, ότι εμμένω στην εκδοχή αυτή του συζύγου μου η οποία λέει ότι θα μπορούσα να τα έχω δει οπουδήποτε αυτά τα χαρτιά και να μην δώσω σημασία. Ειλικρινά κ. Εισαγγελέα το λέω και σε σας. Κι εσείς δεν έχετε βρεθεί κάποια στιγμή να κοιτάξετε, έστω και να δείτε επάνω ένα συνωμοτικό κανόνα, δεν έχω ότι έχει τύχει σε όλους και να μην δώσετε σημασία;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Βέβαια θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι αυτό δεν μπορεί να το βρει κανείς ούτε σε καφενείο, στα φοιτητικά μας χρόνια γιατί από τότε εγώ τουλάχιστον έχω να πάω ή οπουδήποτε αλλού. Θα πρέπει να είναι σε έναν χώρο ελεγχόμενο αυτό το πράγμα. Δηλαδή έτσι έγγραφα δεν μπορεί να κινούνται.
Π. ΠΡΟΓΙΟΥ: Δεν αναφέρομαι στο τί λένε τα έγγραφα. Θέλω να πω ότι στον καθένα μας μπορεί να βρεθεί κάτι το οποίο να το δούμε εκείνη την ώρα μπροστά μας, να διαβάσουμε την πρώτη σειρά και να μην δώσουμε σημασία. Είπα στον κ. Πρόεδρο ότι εμμένω στην εκδοχή του Ανέστη η οποία λέει «μπορεί να το είδα στο σπίτι του ξαδέλφου μου›.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να διακόψουμε μόνο για 5 λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Ευτύχιος Μπιτσάκης του Ιωάννη, γεννημένος στην Κρήτη. Κατοικεί στον Βύρωνα και είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου. Θέλετε να ορκιστείτε;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Και για μένα και για την σοβαρότητα του Δικαστηρίου σας καλύτερα να ορκιστώ στην τιμή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό σας ρωτάω, είπα την λέξη «θέλετε›. «Ορκίζεστε στην τιμή σας και στην συνείδησή σας ότι θα πείτε την αλήθεια›.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Ορκίζομαι στην τιμή μου και στην συνείδησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μπιτσάκης είναι γνωστός διανοούμενος, καθηγητής. Τον ξέρουμε πολύ καλά.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Κακό να είσαι διανοούμενος αλλά τέλος πάντων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο αντικείμενο ρωτάει ο κ. Εισαγγγελέας.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Στα Ιωάννινα Θεωρητική Φιλοσοφία, στην Αθήνα Θεωρητική Φυσική και στο Παρίσι Μαθηματικά. Όλα αυτά είναι συνολικά, δεν είναι τόσο χωρισμένα όσο φαίνονται.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Καθηγητά, πείτε μας αν έχετε γνωρίσει ποτέ τον κ. Γιωτόπουλο, αν έχετε κάποια σχέση με κάποιες από τις περιόδους που ούτως ή άλλως αναφέρονται σε αυτή την δίκη και γιατί θέλετε να καταθέσετε σαν μάρτυρας υπεράσπισης του κ. Γιωτόπουλου και σε ποια σημεία;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Προτιμώ να λέω «Γιωτόπουλο› γιατί είναι πιο εγκάρδιο. Με τον Γιωτόπουλο συνυπήρξαμε στο Παρίσι αλλά δεν γνωριστήκαμε. Συνεπώς ενώ δεν γνωρίζω τον ίδιο τον κατηγορούμενο, γνωρίζω όμως πολλά πράγματα για την δράση του και για την προσωπικότητά του. Την δράση του ως Γενικού Γραμματέα της ΕΠΕΣ, της Ενώσεως των εν Παρισιού Ελλήνων Φοιτητών.
Λέγεται μάλιστα ότι ιδρυτής ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής. Δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένο, αλλά ήταν μία πλούσια Φοιτητική Οργάνωση και δεν είναι τυχαίο ότι πριν την δικτατορία στην περίοδο ΄64-΄67 Γραμματέας της ΕΠΕΣ ήταν ο Γιωτόπουλος και Πρόεδρος ήταν ο Χατζηνικολάου, είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης τώρα, Ιστορικός Τέχνης.
Προσωπικά είπα ότι δεν γνωρίζω τον κ. Γιωτόπουλο όμως γνωρίζω για την δράση του διότι έζησα κι εγώ στο Παρίσι από το ΄65 μέχρι το ΄76, 11 χρόνια. Όταν έσκασε κυριολεκτικά και μεταφορικά η βόμβα της 17Ν άρχισε να δημιουργείται όλο αυτό το πανδαιμόνιο από τον Τύπο και τα μέσα ΜΜΕ.
Είδα λοιπόν ότι ο Γιωτόπουλος είχε δικαστεί και καταδικαστεί προκαταβολικά. Πριν αποδειχθεί οτιδήποτε, πριν φτάσει στο Δικαστήριό σας από μια μερίδα του Τύπου, όχι από όλους και από μια μερίδα των ΜΜΕ, όχι αυτά που είναι της υψηλότερης ποιότητας είχε ήδη καταδικαστεί. Θα σας πω δύο περιπτώσεις.
Ένας ακραίος λαϊκισμός από τον γνωστό δημοσιογράφο του «ΚΑΡΦΙΟΥ› του λέει «ρε Γιωτόπουλε, δεν είσαι άντρας. Γιατί ο Κουφοντίνας παραδέχθηκε; Παραδέξου κι εσύ την ενοχή σου›. Δηλαδή ο εκδότης του «ΚΑΡΦΙΟΥ›, είναι μάλιστα και συμπατριώτης μου ήξερε ότι είναι ένοχος ο Γιωτόπουλος. Στην άλλη άκρη του φάσματος ένας λόγιος ο κ. Ράμφος ο οποίος πέρασε από τον σταλινισμό ως την χορτοφαγία, στον πλατωνισμό, στον χριστιανισμό και τώρα στον φιλοαμερικανισμό έγραψε ολόκληρη σελίδα στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ› όπου ανέλυσε ψυχολογικά και ψυχοαναλυτικά την προσωπικότητα του Γιωτόπουλου.
Αν τους βάλετε δίπλα-δίπλα θα δείτε ότι αυτό το εσωστρεφές, το συνεσταλμένο, το αποτυχημένο κλπ δεν είναι ο Γραμματέας της ΕΠΕ, ο ενθουσιώδης, ζωντανός, κοινωνικός άνθρωπος που ήταν ο Γιωτόπουλος. Την αυτοπροσωπογραφία έκανε αυτός ο άνθρωπος. Ανάμεσα στις δύο αυτές ακραίες περιπτώσεις είναι ολόκληρη η κλίμακα της προκαταβολικής αποδείξεως για την ενοχή του Γιωτόπουλου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αντέδρασε σε αυτές τις αντιθέσεις ο κ. Γιωτόπουλος;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Αυτά θα σας τα πει ο ίδιος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ξέρετε εσείς αν προσέφυγε στην Δικαιοσύνη με μία μήνυσή του, με μία αγωγή αποζημιώσεως κατά του οιουδήποτε;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος από την αρχή αρνήθηκε την ενοχή του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός αν του αποδίδουν την ιδιότητα του αρχηγού της 17Ν και νομίζετε εσείς ότι δεν είναι κακό πράγμα, εντάξει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνεται κ.κ. Εφέτες κριτήριο το πώς αντιδρά στην κατηγορία.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να απαντήσω στην ερώτησή σας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εμένα με απασχολεί η κατηγορία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ίσως ο κ. Εισαγγελέας δεν έχει διαβάσει τον Κάφκα. Πώς αντέδρασε ο κ. «Κ›; Τί είναι αντίδραση;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Κύριε συνήγορε, εσείς θα δικάσετε βάσει γεγονότων. Το εάν ο κ. Γιωτόπουλος έκανε ή δεν έκανε μήνυση είναι άλλη ιστορία. Αν είναι να πω μία γνώμη φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις μήνυση σε έναν που σε μία σοβαρή εφημερίδα υποτίθεται ότι κάνει μία ανάλυση της προσωπικότητάς του. Δεν τον κατηγόρησε ευθέως «είναι ο αρχηγός της 17Ν›. Συνάγεται από όλα αυτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Μπιτσάκη, αν έλεγαν για εσάς το οτιδήποτε δεν θα αντιδρούσατε;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: ¶λλο να συνάγεται από όλη την ανάλυση ότι είναι ο αρχηγός της 17Ν και άλλο να το πει ωμά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν έλεγε κάποια εφημερίδα, αν έγραφε κάποια εφημερίδα.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Δεν βγήκε κανείς να το πει ωμά εκτός από ......
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα παρακαλούσα να επιτρέψουμε στον μάρτυρα εφόσον δεν εκφεύγει του θέματος να ολοκληρώσει την κατάθεσή του και να ερωτηθεί με την δικονομική τάξη που προβλέπεται.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Με όλο τον σεβασμό προς την ιδιότητα του κ. Εισαγγελέως.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μέσα στο θέμα της κατηγορίας....
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Με ρωτάτε άσχετα πράγματα και δεν με αφήνετε να αναπτύξω έναν συλλογισμό. Με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν είναι συζήτηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με ενδιαφέρει η κατηγορία.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Σας ενδιαφέρει να με ρωτήσετε στο τέλος. Να με αφήσετε να αναπτύξω έναν συλλογισμό γιατί βρίσκομαι εδώ ως μάρτυρας υπερασπίσεως ενός ανθρώπου τον οποίο δεν γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν τον ξέρετε;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Προσωπικά ναι, αλλά θα πω γιατί ήρθα εδώ και κάνετε υπομονή. Όταν έγινε όλος αυτός ο ρημαγδός εγώ άρχισα να σκέφτομαι εάν ο άνθρωπος αυτός είναι αθώος και φάει «ισόβια› και περάσει όλη του την ζωή στην φυλακή, τί πρέπει να κάνουμε εμείς οι οποίοι ξέρουμε 2-3 ή 5 πράγματα γι αυτόν; Θεώρησα λοιπόν ηθικό χρέος μου είτε με την καλή έννοια της κατηγορικής προσταγής, είτε με την χριστιανική αν θέλετε, είτε με την λαϊκή έννοια «βοηθήστε τον συνάνθρωπό σας› να έρθω να πω τα λίγα τα οποία ξέρω.
Τί ξέρω λοιπόν; Ήταν η περίοδος του ΄65-΄67 πριν την δικτατορία. Τί ήταν αυτή η περίοδος; Ήταν η περίοδος κατάρρευσης του αποικιοκρατικού συστήματος, ο Τσε Γκεβάρα, δεν έχει σημασία αν ήταν ουτοπικά ή δεν ήταν, έχουν σχέση όμως. Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να δείτε αν έχουν σχέση ή δεν έχουν.
Ήταν οι μεγάλες μορφές του Μάο και όλα αυτά τα πράγματα και ήταν η άνοιξη του Παρισιού η οποία ήταν υπέρ του να ξαναγίνει η ζωή-αξία πρώτη όπως θα έλεγε και ο Σολωμός, υπέρ του να πάψει να είναι το σχολείο σκληρό, να πάψει η οικογένεια να είναι τόσο στενή, δηλαδή μια καινούρια άνθιση ουμανισμού την οποία να μπορέσετε να συνδέσετε με τους στωικούς αν θέλετε, με τους αναγεννησιακούς και με τους τοπικούς σοσιαλιστές.
Εκείνη λοιπόν την εποχή με τους εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες Έλληνες φοιτητές του Παρισιού, με την λάμψη και το κύρος της ΕΠΕΣ Γραμματέας ήταν ο Γιωτόπουλος. Δεν ήταν κάποιος άλλος. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μία προσωπικότητα την οποία εξέλεξαν δημοκρατικά και ελεύθερα οι Έλληνες φοιτητές.
Υποστηρίζω λοιπόν ότι η πολιτική του τοποθέτηση, η δραστηριότητά του σε κείνη την περίοδο, οι αντιλήψεις του είναι ασύμβατες λογικά και εμπράγματα με το να είναι αρχηγός μιας Οργάνωσης όπως η 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η οποία;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Η οποία Οργάνωση είναι εδώ, κατηγορείται και θα την δικάσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί κάνει;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Θέλετε να πω Τρομοκρατική Οργάνωση; Να το πω, δεν έχω πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ως προς το τί είναι ασύμβατη η λογική; Στο ότι σκοτώνουμε ανθρώπους;
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Όχι, είναι ασύμβατη στο ότι φιλοσοφικά ο μαρξισμός είναι μία ουμανιστική θεωρία. Θέτει υπεράνω όλων την αξία του ανθρώπου, του ατομικού όντος και αν θέλετε θα σας στείλω μια μεγάλη μελέτη δικιά μου γιατί πέρα από οποιεσδήποτε θεωρησιακές φιλοσοφίες το άτομο είναι μία ανεπανάληπτη οντότητα και η αξία του είναι απόλυτη. Φιλοσοφικά λοιπόν ο μαρξισμός είναι ένας νέος ουμανισμός.
Στο πρακτικό επίπεδο ο μαρξισμός είναι εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας, γιατί; Διότι την ιστορία την φτιάχνουν όπως λένε οι μαρξιστές. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή δεν συμφωνούμε. Την φτιάχνουν οι λαοί μέσα από τους αγώνες, τις Οργανώσεις τους και όχι η ατομική τρομοκρατία. Ο Μαρξ και ο Λένιν και ο Τρότσκι και όλοι ήταν εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας.
Ο Γιωτόπουλος ας πούμε ως παραδοσιακός, παρά του ότι είναι φορτισμένο αρνητικά, μαρξιστής και θα σας το πει ο ίδιος, διάβασα στις εφημερίδες ότι δεν συμφωνεί με αυτή την μορφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν συμφωνεί, μας το έχει πει.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Το ερώτημα είναι γιατί ο Γιωτόπουλος και όχι εγώ παραδείγματος χάρη. Εντάξει, ήθελαν πάνω από 1,70. Εγώ είμαι 1,68, δεν μπορούσα να είμαι εγώ ο αρχηγός. Γιατί όμως ο Γιωτόπουλος; Γιατί ο Γιωτόπουλος ζούσε στο Παρίσι. Τί ήταν το Παρίσι; Ήταν φωλιά τρομοκρατών. Γιατί; Διότι την επομένη της δικτατορίας ο Σβορώνος από τους μεγάλους ιστορικούς της εποχής μας, ο Πουλατζάς, ο Κύρου, ο Γιάννης Ξενάκης και μία σειρά προσωπικότητες του Παρισιού και η ταπεινότητά μου συγκροτήσαμε στο σπίτι του Μπουλατζά την πρώτη Αντιδικτατορική Επιτροπή σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη συνέχεια η ΕΠΕΣ, η Αντιδικτατορική Επιτροπή, το Εργατικό Σωματείο, η εν Παρισίοις Έλληνες μόνιμοι κάτοικοι αναπτύξαμε ένα κίνημα συμπαράστασης.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε.....
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Ας με διακόψει άλλη μια φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο μάρτυρας είναι πολύ προηγμένης νοητικότητας και δεν πρόκειται να τον μπερδέψει κανένας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι βέβαια αυτό κ. Πρόεδρε. Απλά να ακούσουμε εμείς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) Εγώ έχω υπηρετήσει στα Χανιά.....
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Το Μπιτσακέικο είναι γνωστό στα Χανιά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ρωτήστε για τον Χρήστο Λάμπρου ποιος Εισαγγελέας ήταν.
Ε. ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: Με διακόπτεται με τρόπο που δεν θα συμφωνούσα να χρησιμοποιήσω μία πολύ ήπια έκφραση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εμένα με ενδιαφέρει όχι η δική σας αντιστασιακή δράση αλλά του κ. Γιωτόπουλου. Αν θέλετε να πείτε.
