ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 10:20
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Ο κρατούμενος Βασίλειος Ξηρός για λόγους υγείας δεν μπορεί να εισέλθει στην αίθουσα, ο δε κρατούμενος Σάββας Ξηρός για τους γνωστούς λόγους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκπροσωπούνται από τον παρόντα συνήγορό τους ο οποίος εκπροσωπεί και τους λοιπούς προσωρινά μαζί με τον κ. Ραχιώτη.
Συνεχίζεται η εξέταση της κας Peynaud. Θα σας ρωτήσω δυο πράγματα και αν θέλετε μου απαντάτε, γνωρίζω την ειδική σχέση που έχετε με τον κατηγορούμενο και κατανοώ. Θέλω να μου πείτε μονάχα, εσάς σας είχε πει ποτέ το πραγματικό του όνομα Αλέξανδρος Γιωτόπουλος;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Νομίζω ότι ήδη απάντησα χτες, αλλά μπορώ να σας πω ότι δεν μου το είχε πει. Το βράδυ που ήμουν στην Αστυνομία στην Αλεξάνδρας?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πιο νωρίς ρωτάω.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όχι. Διαφορετικά δεν θα είχα εκπλαγεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν το ακούσατε όμως για πρώτη φορά πως νιώσατε σαν άνθρωπος που είχατε μια τόσο στενή συναισθηματική σχέση; Νιώσατε προδομένη;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Νομίζω ότι απάντησα χτες. Νομίζω ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν η έκπληξη. Αυτό που συνέβαινε σε σχέση με εμένα με ανάγκασε να περάσω από την έκπληξη στο θυμό και στη συνέχεια δόθηκαν εξηγήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τον ρωτήσατε ποτέ αν έχει συγγενείς στην Ελλάδα; Γιατί μας είπε ο ίδιος ότι έχει μια αδελφή. Την γνωρίσατε; Γιατί μας είπατε, ότι τις αδελφές σας τις είχε γνωρίσει ο κ. Γιωτόπουλος. Δεν σας είπε ποτέ «Έχω μια αδελφή έλα να τη γνωρίσεις›;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ήθελα να μιλήσω σήμερα, εφόσον ο κ. Πρόεδρος μου έθεσε την ερώτηση θα μιλήσω τώρα. Κατ’ αρχήν θα απαντήσω στην τελευταία λέξη τη νύφη μου με όλο το σεβασμό που έχω το σεβασμό που έχω στο Δικαστήριο νιώθω ήδη ότι δεν ανήκουμε στον ίδιο κόσμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ το είπα με καλή προαίρεση. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές απόψεις. Ας μας απαντήσετε ευθέως: γνωρίσατε την αδελφή του;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Το να απαντήσει κανείς ευθέως, σημαίνει να απαντήσει σε κάθε στοιχείο μιας ερώτησης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως θέλετε να απαντήσετε. Δεν θα σας πω εγώ πώς θα απαντήσετε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Θέλω να σας πω για τη λέξη νύφη. Ήξερα πολύ καλά ότι είχε μια αδελφή, αυτή την αδελφή δεν τη γνώριζα. Ωστόσο μετά τη σύλληψή του -και έχω την πρόθεση να μιλήσω γι’ αυτό- η αδελφή του εμφανίστηκε, παρουσιάστηκε. Ενδεχομένως θα μιλήσω μετά, εκτός αν ο κ. Πρόεδρος θέλει να συνεχίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ό,τι θέλετε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Απάντησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Μισέλ είχε κάποια εργασία; Εργαζόταν βιοποριστικά;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ασφαλώς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι εργασία έκανε;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ήταν μεταφραστής. Μετέφρασε πολλά κείμενα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με ποιο γραφείο μεταφράσεως συνεργαζόταν;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Με το ίδιο γραφείο που συνεργαζόταν και το σχολείο που δούλευα όταν έκανα ιδιαίτερα μαθήματα. Θα είμαι πιο σαφής: νομίζω ότι ένας καθηγητής ο οποίος κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, δεν κάνει φορολογική δήλωση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μεταφράσεις δεν είπατε ότι έκανε; Εγώ ρωτώ σε ποιο γραφείο συγκεκριμένα έπαιρνε κείμενα αμετάφραστα και τα επέστρεφε μεταφρασμένα και έπαιρνε την αμοιβή του. Αυτό ρωτώ.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όταν έκανε διπλωματικές ή μεταπτυχιακές εργασίες φοιτητών, τη δουλειά την έπαιρνε από το φοιτητή ο οποίος επρόκειτο να καταθέσει τη διπλωματική του ή το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο στη Γαλλία. Είναι γεγονός ότι μπορεί να μην φαίνεται πολύ σωστό απέναντι στους φοιτητές, αλλά είναι μια πρακτική πολύ – πολύ διαδεδομένη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ήταν ασφαλισμένος στο ΙΚΑ ή σε κάποιο άλλο ασφαλιστικό Ταμείο ώστε να πάρει τη σύνταξή του, ή αν αρρωστήσει να μπορεί να έχει κάλυψη ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπως κάθε εργαζόμενος;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν θέλω να έχω το ύφος της θυμωμένης, δεν είμαι θυμωμένη, αλλά όταν μου θέτουν αυτή την ερώτηση τη στιγμή που είναι γνωστό το σύστημα των ασφαλίσεως στην Ελλάδα, νομίζω ότι ο κ. Εισαγγελέας γνωρίζει την απάντηση.
Επειδή μια από τις καλύτερές μου φίλες που η περίπτωσή της ήταν η ίδια, ήταν μεταφράστρια και όταν είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας πήρε δάνειο από την Τράπεζα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτή είναι η απάντησή σας;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ασφαλώς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς είστε συνταξιούχος του ΙΚΑ;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Νομίζω ότι το είπα ήδη χτες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα είμαι αδιάκριτος αν μας πείτε ποιο είναι το ύψος της σύνταξης;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Κατ’ αρχήν σε ό,τι αφορά τις αδιακρισίες εδώ κι ένα χρόνο είμαι ήδη εθισμένη σε αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν θέλετε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Το ποσό της σύνταξης ασφαλώς και μπορώ να το πω, σκόπευα να μιλήσω γι’ αυτό υπενθυμίζοντας ότι πρόκειται για μια σύνταξη αναπηρική.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για λόγους υγείας δηλαδή.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Το είπα ήδη χτες. Νομίζω πως για την υγεία μου μπορώ να μιλώ με τους γιατρούς μου αλλά δεν θέλω δεν έχω διάθεση να μιλώ εδώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν θέλετε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Νομίζω ωστόσο ότι η υγεία μου μου ανήκει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Μισέλ ο κατηγορούμενος ξέρετε πότε θα πάρει σύνταξη;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση, σας απάντησα ήδη. Θα ήθελα να απαντήσω με τον ίδιο τρόπο που η φίλη μου η Κατρίν έκανε δάνειο στην τράπεζα για να θεραπευτεί. Το γεγονός ότι δεν είχε ιατρική κάλυψη και αναγκάστηκε να πάρει αυτό το δάνειο, ήταν ότι δεν είχε ασφάλιση. Δυστυχώς λέω για το σύστημα αυτό υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που δεν θα έχουν σύνταξη.
Εγώ για παράδειγμα εδώ και χρόνια εργάζομαι, αλλά η σύνταξη του ΙΚΑ την οποία παίρνω δεν υπολογίζεται με βάση όλα τα εργάσιμα χρόνια μου, αλλά από τη χρονιά που ξεκίνησα να δουλεύω στην Ελληνογαλλική Σχολή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνατε ταξίδια με τον Μισέλ;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Πηγαίναμε στους Λειψούς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στο εξωτερικό;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ξαναβρεθήκαμε στη Γαλλία αλλά δεν κάναμε μαζί ταξίδια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Νομίζω ότι το είπα εν μέρει αυτό. Να πιάσω τα πράγματα από την αρχή τον γνώρισα το 1973 στη Γαλλία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μετά τη γνωριμία σας και αφού γίνατε ζευγάρι κάνατε ταξίδια σαν ζευγάρι στο εξωτερικό;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ταξίδια μαζί σαν ζευγάρι όχι. Δεν κάναμε ταξίδια στο εξωτερικό, αλλά κάναμε συχνά ταξίδια στην Ελλάδα στα νησιά, στην Ήπειρο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με Έλληνες κάνατε ταξίδια στην Ελλάδα;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Πήγαμε μαζί στα νησιά, στην Ήπειρο, στην Εύβοια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνατε αεροπορικά ταξίδια στην Ελλάδα;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ναι κάποιες φορές πήγαμε στους Λειψούς με αεροπλάνο και μετά με το δελφίνι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με ποιο όνομα;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Το όνομά μου Peynaud και το όνομά του Οικονόμου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τη 17Ν ξέρετε; Για τις δολοφονίες έχετε ακούσει;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Θα ήθελα ωστόσο κι εγώ να θέσω μια ερώτηση στον κ. Εισαγγελέα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον κ. Εισαγγελέα δεν δικαιούστε να ρωτάτε, αλλά αν θέλετε μόνο να απαντάτε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Συγγνώμη δεν το ήξερα. Είπα ήδη χτες ότι είχα ακούσει να μιλούν για τη 17Ν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κουβεντιάσατε καθόλου με τον Μιχάλη; Τι λέγατε για τις δολοφονίες της 17Ν;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Είμαστε σύμφωνοι από πολιτικής απόψεως και ότι η πολιτική γραμμή της 17Ν ήμασταν σύμφωνοι αλλά δεν ήμασταν σύμφωνοι με τα μέσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καταδικάζετε τις δολοφονίες της 17Ν δηλαδή;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν είπα ότι καταδίκαζα. Θα ήθελα να απαντήσω στον κ. Εισαγγελέα το εξής: ασφαλώς και δεν θα κάνω υποδείξεις, δεν κάνω επισημάνσεις πίστευα ότι είπα καθαρά ότι πριν καταδικάσει κάποιος αυτή τη βία με την οποία διαφωνώ, θα έπρεπε να καταδικάσει κάποιος αυτό που εγώ και πολλοί άλλοι ονομάζουν τρομοκρατία και όλα αυτά που είπα χτες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάθε βία την καταδικάζουμε. Κάθε βία. Όλες τις μορφές της βίας τις καταδικάζουμε. Αυτή τη βία τώρα της 17Ν την καταδικάζετε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η προϋποθέσετε που θέτετε ποιον αφορά; Δεν έχει καμιά σημασία αυτό αυτή τη στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγγνώμη κ. Εισαγγελεύς εμάς μας έχει πει ο κ. Γιωτόπουλος ότι ο ίδιος αυτές οι πράξεις βίας?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, εσείς διευθύνετε ωραία, αλλά ο κ. συνήγορος παρεμβαίνει?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς κ. συνήγορε σας παρακαλώ να μην παρεμβαίνετε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι απαντήσατε τελικά;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ήδη απάντησα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή δεν απαντήσατε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Απάντησα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ευχαριστώ για την διαφωτιστική απάντησή σας!
M. – T. PEYNAUD: Είναι λίγο ενοχλητικό που δεν μπορώ να επισημάνω κάτι στον κ. Εισαγγελέα γιατί βρίσκομαι ενώπιον ενός Δικαστηρίου, βρίσκομαι ενώπιον της Δικαιοσύνης. Δεν καταλαβαίνω, ο μάρτυρας μετατρέπεται σε κατηγορούμενο, σε μάρτυρα κατηγορίας; Δεν καταλαβαίνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο μάρτυρας έρχεται να πει ότι θέλει για την υπόθεση γι αυτό και ρωτάται.
M. – T. PEYNAUD: Αυτό ήρθα να κάνω αλλά μόνο ο κ. Πρόεδρος μου έθεσε δύο ερωτήσεις τις οποίες απάντησα. Επομένως θα ήθελα να συνεχίσω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ τελείωσα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Καταρχήν αν κατάλαβα καλά, είπατε ότι πηγαίνατε στους Λειψούς με αεροπλάνο;
M. – T. PEYNAUD: Ορισμένες φορές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Υπάρχει αεροδρόμιο;
M. – T. PEYNAUD: Το καλοκαίρι πήγαινα ......
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μέσω Σάμου με δελφίνι. Παρακαλώ να μην επεκτείνεστε, λυτά να απαντάτε. Συνεχίζω. Χθες είπατε ότι για πρώτη φορά πληροφορηθήκατε τα πραγματικά στοιχεία του κ. Γιωτόπουλου μετά την σύλληψή του. Αυτό το επιβεβαιώνετε;
M. – T. PEYNAUD: Είναι η ίδια ερώτηση που μου έθεσε ο κ. Πρόεδρος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το επιβεβαιώνει αυτό. Θα το συνδέσω με κάτι άλλο.
M. – T. PEYNAUD: Ασφαλώς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος στις 20 Οκτωβρίου στην απολογία που έδωσε στον κ. Ζερβομπεάκο είπε τα εξής, ζούσε ανοιχτά με το όνομα Μιχαήλ Οικονόμου, δεν κρυβόταν και πολύς κόσμος τον ήξερε με το πραγματικό του όνομα Γιωτόπουλος. Το ερώτημά μου είναι, είναι δυνατόν να το ήξεραν άλλοι τρίτοι και να μην το ξέρει η σύντροφός που συζούν από το 1978;
M. – T. PEYNAUD: Ασφαλώς, για μένα μπορώ να σας πω. Απλώς μπορώ να σας απαντήσω «ναι›.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τί για μένα «ναι›; Τον ξέρατε ως Γιωτόπουλο ή όχι;
M. – T. PEYNAUD: Εγώ τον γνώριζα ως Μιχάλη Οικονόμου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χθες επίσης ότι την ημέρα που συνελήφθη ο κ. Γιωτόπουλος στους Λειψούς επρόκειτο να κάνετε ταξίδι για τον Πειραιά.
M. – T. PEYNAUD: Ακριβώς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Από ποιο μέρος θα φεύγατε για τον Πειραιά;
M. – T. PEYNAUD: Για τον Πειραιά είναι κάποιος υποχρεωμένος να πάει είτε στην Λέρο, είτε στην Πάτμο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το ξέρω. Από πού θα φεύγατε;
M. – T. PEYNAUD: Δεν ξέρω ποιο καράβι έφευγε εκείνη την ημέρα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον Ιούλιο 2002 ο κ. Γιωτόπουλος είχε διαβατήριο είτε ελληνικό, είτε γαλλικό;
M. – T. PEYNAUD: Δεν ξέρω γιατί δεν χρειάζεται κανείς διαβατήριο όταν ταξιδεύει εντός ευρωπαϊκού ......
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Καλώς. Την πρωτοβουλία για να φτιάξετε στο σπίτι στους Λειψούς ποιος την είχε;
M. – T. PEYNAUD: Ήταν δικιά μου. Το είπα χθες επίσης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το οικόπεδο στο όνομα τίνος αγοράστηκε, πότε και με ποιο τίμημα;
M. – T. PEYNAUD: Στο όνομα το δικό μου το καλοκαίρι του 1993, 4.000.000 δραχμές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιο ήταν το τελικό κόστος κατασκευής του σπιτιού;
M. – T. PEYNAUD: Μαζί με το οικόπεδο;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όχι.
M. – T. PEYNAUD: Γύρω στα 10.000.000.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχατε τηλέφωνο και σε ποιο όνομα στους Λειψούς;
M. – T. PEYNAUD: Ασφαλώς, δεν έχετε παρά το ελέγξετε μέσω του ΟΤΕ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τί νούμερο;
M. – T. PEYNAUD: 41034.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος είχε ποτέ κινητό τηλέφωνο;
M. – T. PEYNAUD: Όχι ποτέ ούτε αυτός, ούτε εγώ. Ποτέ δεν είχαμε πριν τα γεγονότα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Με τον κ. Γιωτόπουλο επισκεπτόσασταν χειμερινή περίοδο την Πάτμο;
M. – T. PEYNAUD: Κάποιες φορές περνούσαμε από την Πάτμο γιατί σας είπα ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να περάσουμε προκειμένου να πάμε στους Λειψούς. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει αλλιώς ή από την Λέρο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Προτού συλληφθεί ο κ. Γιωτόπουλος πότε πήγατε για τελευταία φορά μαζί στους Λειψούς;
M. – T. PEYNAUD: Η σύλληψη είναι το 2002. Καταρχήν τον Μάρτιο του 2002....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για τελευταία φορά.
M. – T. PEYNAUD: Τον Μάρτιο του 2002 γιατί ήταν μάρτυρας σε έναν γάμο. Περάσαμε την Καθαρά Δευτέρα, φύγαμε, μετά επιστρέψαμε στην Αθήνα γιατί για μια ακόμα φορά έπρεπε να κάνω ψυχιατρικές εξετάσεις. Νομίζω ότι στην συνέχεια πήγαμε στους Λειψούς διότι είχαμε να φυτέψουμε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τα κλειδιά τα οποία σας αποδόθηκαν με βούλευμα του Δικαστηρίου, του Δικαστικού Συμβουλίου σήμερα τα έχετε;
M. – T. PEYNAUD: Επάνω μου;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όχι στο σπίτι.
M. – T. PEYNAUD: Δεν τα έχω πάνω μου, δεν τα έχω μαζί αλλά ασφαλώς τα έχω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τελευταία ερώτηση, το καλοκαίρι του 1987 που κάνατε διακοπές;
M. – T. PEYNAUD: Καταρχήν το καλοκαίρι του 1987 έμεινα στην Αθήνα. Τον Ιούλιο ήμουν εκεί για να υποδεχθώ τον αδελφό μου που ήρθε με το μωρό του.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε κάποιο άλλο μέρος πήγατε;
M. – T. PEYNAUD: Έμεινα στην Αθήνα γιατί ήθελα να μελετήσω γιατί περνούσα εξετάσεις. Βρήκα φίλους, πήγα να συναντήσω φίλους στην Λήμνο και με αυτούς κάναμε μια μικρή εκδρομή στα νησιά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ήθελα να διασταυρώσω από που είπε η κα Broussart.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (Εκτός μικροφώνου) Θα παρακαλέσω κάτι. Επειδή γράφονται στα πρακτικά.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν γίνεται μετάφραση; Τα λέει η διερμηνέας κι εγώ τα ακούω.
M. – T. PEYNAUD: Στη συνέχεια πήγαμε στους Λειψούς όπου ο Μιχάλης βρισκόταν ήδη μαζί με φίλους. Μείναμε στους Λειψούς, περάσαμε τον 15Αύγουστο μαζί και στο τέλος του Αυγούστου – δεν μπορώ να σας πω την ακριβή ημερομηνία.....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αυτό το οποίο ήθελα για την Λήμνο το διασταύρωσα. Εντάξει, δεν χρειάζομαι άλλο. Μόνο το εξής ακόμα, 27 Απριλίου 2003 πού ήσασταν;
M. – T. PEYNAUD: Τί μέρα ήταν;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: 27 Κυριακή.
M. – T. PEYNAUD: Επομένως δεν ήμουν στον Κορυδαλλό, επομένως ήμουν στην Αθήνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είναι τεστ μνήμης για να συνδέσω με κάτι άλλο. 29 Ιουνίου του 2002 που ήσασταν το βράδυ; Γι αυτό ρώτησα και 27 Απριλίου που είναι Πάσχα, να μου πείτε.
M. – T. PEYNAUD: Ξέρω ότι Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή είμαι στον Κορυδαλλό και το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Ασφαλώς είναι εύκολο να απαντήσω γιατί όπως καταλαβαίνετε είναι κάτι σημαντικό στην ζωή μου. Ήμουν σε μία ταβέρνα που λέγεται «Ρούμελη› και βρίσκεται στον Βύρωνα και της οποία ο ιδιοκτήτης λέγεται Νίκος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε ερώτηση από την Έδρα.
M. – T. PEYNAUD: Θα μιλάω αργά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρετε καθόλου ελληνικά;
M. – T. PEYNAUD: Ξέρω, αλλά να μιλάνε.....
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς, τα όσα μας είπατε χθες ότι ελέχθησαν από τον κ. Διώτη σε σας και οι απαντήσεις....
M. – T. PEYNAUD: Οι ερωτήσεις του κ. Διώτη;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τα όσα χθες μας είπατε ότι σας είπε ο κ. Διώτης και τα όσα εσείς απαντήσατε σε κείνον σε ποια γλώσσα γινόντουσαν;
M. – T. PEYNAUD: Δυστυχώς στα ελληνικά. Θα ήθελα να πείτε στον κ. Δικαστή, δεν μου έδωσαν την επιλογή και νομίζω ότι το λάθος μου καθώς δεν είμαι μικρό κορίτσι είναι ότι δεν γνώριζα τα δικαιώματά μου.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για τον κ. Διώτη τα έλεγε στα ελληνικά ο κ. Διώτης. Εσείς σε ποια γλώσσα απαντούσατε;
M. – T. PEYNAUD: Στα ελληνικά εκτός μερικές εκνευρισμένες φράσεις που ήταν πιο αυθόρμητες και ήταν στα γαλλικά.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε αποφασίσατε με τον κ. κατηγορούμενο να μείνετε στην Ελλάδα και πότε ήρθατε; Δεν συγκράτησα χθες την χρονολογία.
M. – T. PEYNAUD: Εγώ αποφάσισα να έρθω να μείνω στην Ελλάδα το 1978.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μέχρι τότε ο κ. κατηγορούμενος έμενε στην Γαλλία;
M. – T. PEYNAUD: Μπορείτε να επαναλάβετε;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς κα μάρτυς αποφασίσατε να έρθετε στην Ελλάδα το 1978 για να μείνει εδώ μόνιμα.
M. – T. PEYNAUD: Για να έρθω οριστικά.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος τότε έμενε στην Ελλάδα ή έμενε στην Γαλλία μαζί σας;
M. – T. PEYNAUD: Σας είπα ότι από το 1974 ως την ημερομηνία, ως την περίοδο που εγώ αποφάσισα να έρθω να εγκατασταθώ οριστικά ο Μιχάλης κι εγώ βλεπόμασταν πότε στην Ελλάδα και πότε στην Γαλλία.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στα ταξίδια που κάνατε με αυτοκίνητο μέσα στην Ελλάδα οδηγούσε.....;
M. – T. PEYNAUD: Δεν έχω κάνει πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο. Έχω κάνει ωστόσο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ένα, ελέχθη εδώ στα Ζαγόρια από μία μάρτυρα.
M. – T. PEYNAUD: Ναι, πήγαμε με αυτοκίνητο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμένα με ενδιαφέρει ποιος οδηγούσε το αυτοκίνητο, εσείς κα μάρτυς ή ο κ. κατηγορούμενος;
M. – T. PEYNAUD: Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Ήταν η φίλη μου και ο φίλος της.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε αν είχε άδεια οδήγησης ο κ. Γιωτόπουλος και σε τί όνομα;
M. – T. PEYNAUD: Είχε άδεια οδήγησης, ασφαλώς οδηγούσε.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε τί όνομα;
M. – T. PEYNAUD: Στην ερώτηση που μου θέτετε δεν νοιώθω άνετα να απαντήσω σήμερα γιατί έχω διαβάσει τις εφημερίδες, έχω ακούσει να τα λέτε...
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, αν το ξέρατε εσείς κα μάρτυς, αν δεν ξέρατε δεν πειράζει.
M. – T. PEYNAUD: Όχι, όχι. Δεν μπορώ να κάνω την υποκρίτρια.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι απαραίτητο κα μάρτυς ή κάθε μάρτυρας να τα ξέρει όλα. Απαντάτε σε όσα ξέρετε.
M. – T. PEYNAUD: Δεν τα ξέρω όλα αλλά ξέρω αρκετά.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν κατάλαβα καλά χθες είπατε ότι όταν ήρθατε στην Ελλάδα και μετά την πτώση της χούντας η δημοκρατία δεν είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Έπεσε μεν η χούντα αλλά η δημοκρατία δεν είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Αυτό ήταν το νόημα.
M. – T. PEYNAUD: Ναι, ασφαλώς και το είπα γιατί για μένα δημοκρατία δεν είναι ένα όνομα άδειο, κενό περιεχομένου. Νομίζω ότι η δημοκρατία είναι κάτι ......
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αρκετά, κατάλαβα την απάντηση.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Παράκληση, αφήστε να μεταφραστεί. Κι εγώ την καταλαβαίνω αλλά....
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την είπε την μετάφραση.
M. – T. PEYNAUD: Αγωνιζόμαστε για να την αποκτήσουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν υπάρχουν στην συνέχεια στα πρακτικά. Δεν καταγράφονται.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τα πρακτικά κατά την Ποινική Δικονομία τηρούνται κατά τα ουσιώδη τους μέρη. Όποιος άλλος θέλει να έχει κάτι παραπάνω.....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (Εκτός μικροφώνου) Κύριε Πρόεδρε, γράφονται πρακτικά τα οποία αφορούν και την ιστορία και τους δημοσιογράφους. Αυτά διαβάζουμε.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνώ. Οι δημοσιογράφοι δεν είδα να παραπονεθούν παρά το ότι ήθελαν το Δικαστήριο δεν τους το στέρησε ποτέ. Αυτό όμως ήταν μία παρένθεση. Εγώ ήθελα άλλο να ρωτήσω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ θέλω μόνο να αφήνετε να μεταφράζομαι διότι δεν υπάρχει το γαλλικό, υπάρχει μόνο το ελληνικό. Εάν δεν υπάρχει το ελληνικό δεν έχουμε πρακτικά.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καλώς. Η ερώτησή μου ολοκληρωμένη ήταν, αφού δεν είχε επιστρέψει η δημοκρατία στην Ελλάδα γιατί ήρθε και εγκαταστάθηκε εδώ, αγόρασε σπίτια, βρήκε δουλειά εδώ; Αυτή την απορία έχω.
M. – T. PEYNAUD: Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση. Η ίδια κατάγομαι από μία συνοριακή, από μια μεθοριακή περιοχή της Ισπανίας. Πέρασε όλη μου την παιδική ηλικία ανάμεσα στην Γαλλία και στην Ισπανία, είναι δίπλα. Γνωρίζω ότι δεν υπήρχε δημοκρατία στην Ισπανία, ήταν ο Φράνκο. Δεν καταλαβαίνω να πω......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς εδώ δεν μιλάμε για τον Δαρείο και για τον Φράνκο. Μιλάμε εδώ για την δημοκρατία. Τότε πείτε για τον Δαρείο, για τον Πεισίστρατο.
M. – T. PEYNAUD: Δεν κατάλαβα την ερώτησή σας. Μήπως μπορείτε να την πείτε με διαφορετικό τρόπο;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αφού δεν είχε επιστρέψει η δημοκρατία στην Ελλάδα, παρά την πτώση της χούντας, γιατί προτιμήσατε να εγκατασταθείτε μόνιμα στην Ελλάδα ενώ ήσασταν στην Γαλλία;
M. – T. PEYNAUD: Τώρα καταλαβαίνω. Ωστόσο δεν είναι τύπου λόγοι που καθόρισαν την επιλογή μου να εγκατασταθώ στην Ελλάδα. Δεν είμαι πολιτικός εγώ, ήταν το κλίμα, ήταν η Ελλάδα, είχα την επιθυμία να ζήσω με το Μιχάλη.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα ελληνικά τα λέμε. Κύρια Κούρτοβικ επειδή κατ’ επανάληψη κάνετε μια παρέμβαση, μισό λεπτό. Κυρία διερμήνευα τα διερμηνεύετε όλα ναι ή όχι;
Α. ΑΤΣΑΛΑΚΗ: Διερμηνεύω όλα, πέρα του «dacor› και κάποιες φορές που όταν κάποιος από την Έδρα καταλάβει την ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό δεν το θέλω. Και αν έχει καταλάβει από την Έδρα εσείς θα μεταφράζετε. Εσείς έχετε ορκιστεί να ερμηνεύετε πιστά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (Εκτός μικροφώνου)
Α. ΑΤΣΑΛΑΚΗ: Επομένως να πηγαίνουμε αργά φράση – φράση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θα τα λέτε όλα.
Α. ΑΤΣΑΛΑΚΗ: Για να τα πω όμως όλα χρειάζεται να είναι αργός ο λόγος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ η διαδικασία δεν γίνεται σε ξένη γλώσσα, ο μάρτυς εξετάζεται στη γλώσσα του και η διαδικασία γίνεται στα ελληνικά. Γι’ αυτό είστε εσείς. Σαν ενδιάμεσος.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος που υπερασπίζεται τον κατηγορούμενο για τον οποίο εξετάζεται η κα μάρτυς, έχει πρόβλημα με τη μετάφραση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος δεν έχει κανένα πρόβλημα αλλά έχει η κα Κούρτοβικ. Φαίνεται ότι επισκοπεί τα πάντα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (Εκτός μικροφώνου)
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κυρία μάρτυς έχω την εξής απορία: γιατί ζητήσατε να σας επιστραφούν τα κλειδιά που είχαν κατασχεθεί στο σπίτι σας;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν μου πήραν τα κλειδιά, μου πήραν έναν αριθμό από πράγματα και νομίζω ότι είναι λογικό να μου δώσουν πίσω κάτι που έχουν πάρει από το σπίτι μου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ζητήσατε λοιπόν όλα τα πράγματα που είχαν πάρει από το σπίτι σας μαζί και τα κλειδιά.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν ζήτησα και, και, και, μου έδωσαν μια λίστα με όλα όσα είχαν κατασχεθεί στο σπίτι μου και εγώ ζήτησα να μου επιστρέψουν όλα όσα είχαν πάρει σπίτι μου. Οταν μου επέστρεψαν όλα όσα είχαν πάρει από το σπίτι μου, μου έδωσαν μια νέα κατάσταση όπου υπήρχαν αντιστοιχίες αυτό που είχαν πάρει με αυτό που μου επέστρεψαν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μεταξύ των οποίων και τα κλειδιά. Τα κλειδιά αυτά τα χρησιμοποιείτε πουθενά από τότε;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ασφαλώς γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω σήμερα. Μου είχαν πάρει ένα αριθμό από κλειδιά, μου επέστρεψαν τον ίδιο αριθμό κλειδιών. Στην κλειδοθήκη νομίζω όπως όλος ο κόσμος είχα, δηλαδή την κλειδοθήκη για το σπίτι του Βύρωνα είχα τα δυο κλειδιά της πόρτας του διαμερίσματος και τα κλειδιά της εισόδου της πολυκατοικίας.
Και εκεί συμβαίνει το εξής: μου επιστρέφουν τα κλειδιά μου και μαθαίνω ότι αυτά τα κλειδιά που μου επέστρεψαν έχουν μετατραπεί σε ενοχοποιητικά στοιχεία. Τα δύο κλειδιά του διαμερίσματος δεν μπορώ να ανοίξω με αυτά την πόρτα μου, καθώς η Αστυνομία που άνοιξε με αυτά την πόρτα μου έσπασε την κλειδαριά και δεν μπορούσα να ανοίξω.
Επομένως τα δύο κλειδιά που άνοιγαν την πόρτα του διαμερίσματος είναι άχρηστα δεν μπορούν την πόρτα, γιατί αυτό που είναι πολύ – πολύ περίεργο είναι το ότι το τρίτο κλειδί θα όφειλε δεν ανοίγει την πόρτα της εισόδου της πολυκατοικίας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ανοίγει ή δεν ανοίγει;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν ανοίγει. Δεν ξέρω τι μου επέστρεψαν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Γιατί δεν τα επιστρέψατε πίσω και να πείτε ότι «Αυτά δεν είναι δικά μου κλειδιά;›
Μ. - Τ. PEYNAUD: Την ημέρα που πήγα στην Αστυνομία για να μου επιστρέψουν όλα όσα είχαν κατασχέσει σπίτι μου, πήγα με μια δικηγόρο και έγινε σύγκριση των καταστατικών αριθμητική, για να διαπιστωθεί κατά πόσο υπήρχε ο ίδιος αριθμός. Όταν γράφουν 7 φωτογραφίες και μου επιστρέφουν 7 φωτογραφίες, μου λένε έναν αριθμό κλειδιών και μου επιστρέφουν τόσα κλειδιά.
Σε ό,τι αφορά τα κλειδιά καθώς είμαι λίγο ανυπόμονη φύση, είπα μόνη μου γιατί μου επιστρέφετε κλειδιά που δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω καθώς έχετε σπάσει την κλειδαριά. Είναι αλήθεια ότι ο αστυνομικός που ήταν εκεί, ήταν πολύ σοβαρός. Εγώ είχα τα δικά μου κλειδιά πάνω μου κι έτσι άνοιγα την πόρτα του σπιτιού μου και την πόρτα της εισόδου της πολυκατοικίας. Μετά πήγα να κάνω αυτό που οποιοσδήποτε θα έκανε, πήγα να βάλω το κλειδί μου στην πόρτα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχετε την καλοσύνη να μου πείτε αν όλα τα χρόνια που ζούσατε με τον κ. Γιωτόπουλο σας επισκέφθηκε ποτέ στο σπίτι σας είτε στην Αθήνα είτε στους Λειψούς, κάποιος άνθρωπος που δεν ήταν από το δικό σας περιβάλλον;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Οι άνθρωποι που μας επισκέπτονταν στους Λειψούς ήταν οι άνθρωποι του κύκλου μας και των δύο. Όχι μόνο του δικού μου κύκλου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό θέλω να ρωτήσω. Μπορείτε να μας προσδιορίσετε πρόσωπα που δεν ήταν του δικού σας κύκλου, αλλά του κύκλου του κ. Γιωτόπουλου.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Εγώ επιμένω σε αυτό.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακούστε γιατί το ρωτάω. Δεν προσπαθεί να σας παγιδέψει κανένας.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Δεν νιώθω ότι παγιδεύομαι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όλοι οι μάρτυρες που ήρθαν και κατέθεσαν υπέρ του κ. Γιωτόπουλου προσπαθώντας να επιβεβαιώσουν άλλοθί του ή να περιγράψουν τις σχέσεις της ζωής του, τον χαρακτήρα του, είναι δύο κατηγοριών. ¶νθρωποι που τον γνώρισαν στο Παρίσι και άνθρωποι που είχαν σχέσεις μαζί του τα τελευταία χρόνια. Ολοι αυτοί που είχαν σχέση μετά τη μεταπολίτευση δηλαδή μετά την εγκατάσταση στην Ελλάδα, μας είπαν ότι γνώρισαν τον κ. Γιωτόπουλο μέσω της κας Peynaud.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Εδώ υπάρχει ένα λάθος. Δεν έχω καμία πρόθεση να δώσω ονόματα των φίλων, διότι όλοι ενοχλήθηκαν πολύ, όλοι οι άνθρωποι που το όνομά τους ήταν καταχωρημένο μέσα στην ατζέντα μας.
Ωστόσο για παράδειγμα χτες ξέρω ότι η κα Μαρκάτου που ήρθε να καταθέσει –την κα Μαρκάτου τη γνωρίσαμε μαζί- δεν ήμουν εγώ?
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς. Επόμενη ερώτηση?
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όχι. Δεν συμφωνώ γιατί ο κ. Εισαγγελέας είπε δώστε τουλάχιστον ένα όνομα. Δίνω ένα, ακριβώς γιατί δεν θέλω να εκθέσω πρόσωπα, αλλά απάντησα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μπορείτε να μας προσδιορίσετε εκτός από τον κ. Βεζύρογλου που είναι ο άνθρωπος που έχτισε το σπίτι σας, ένα συγκεκριμένο πρόσωπο από το οποίο εισέπραξε χρήματα ο σύντροφός σας όλα αυτά τα χρόνια για εργασία που του προσέφερε.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όταν μια εργασία δεν είναι δηλωμένη μπορώ για παράδειγμα να σας πω θυμάμαι τον τίτλο ενός βιβλίου που είχε μεταφράσει «Μαρξισμός και συνείδηση›.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Από τη στιγμή που ο εκδότης δεν ήθελε να δηλώσει τα χρήματα, δεν μπορώ να το κάνω εγώ. θυμάμαι επίσης ορισμένα μεταπτυχιακά, τους τίτλους τους.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Στο σπίτι πως είχε κατανεμηθεί το θέμα του νοικοκυριού; Ποιος φρόντισε δηλαδή για να πάνε τα ρούχα στο καθαριστήριο, να πλυθούν τα πουκάμισα;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Αυτό είναι λίγο αδιάκριτο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Απαντήστε πρώτα και θα σας εξηγήσω μετά γιατί το ρωτάω.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Τα πράγματα ήταν αρκετά απλά. Εγώ πλήρωνα το νερό, το τηλέφωνο και το ηλεκτρικό μέσω άμεσης διασύνδεσης με την τράπεζα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν ρώτησα τις οικονομικές σας σχέσεις, δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Εγώ ρώτησα π.χ. ποιος πήγαινε τα ρούχα στο καθαριστήριο.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Αυτός πήγαινε στη λαϊκή, εγώ έβαζα πλυντήριο, εκείνος πήγαινε στο σούπερ μάρκετ, εγώ πήγα στο κρεοπωλείο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κατάλαβα. Όλα είχαν μοιραστεί με ένα πνεύμα ισότητας.
Ακούστε γιατί το ρωτάω: όταν συνελήφθη ο κ. Γιωτόπουλος και έγινε έρευνα πάνω του, βρήκαν και ένα γαλλικό δίπλωμα (άδεια ικανότητας οδήγησης αυτοκινήτου) αυτό ήταν στο πορτοφόλι του. Δεν έτυχε ποτέ να δείτε αυτή την άδεια στο σπίτι σας;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Με ρωτάτε αν έψαχνα το πορτοφόλι του;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Σας ρωτάω αν έτυχε καθ’ οιονδήποτε τρόπο να δείτε όλα αυτά τα χρόνια αυτό το γαλλικό δίπλωμα.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όχι. Δεν το είχα δει ποτέ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Το δίπλωμα αυτό φαίνεται να έχει εκδοθεί στη Γαλλία στο όνομα κάποιας γαλλίδας. Θα ήθελα να μου απαντήσετε εάν τη γνωρίζετε, αν τη γνωρίσατε ποτέ.
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όχι. Δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομα, αλλά δεν τη γνωρίζω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τον φωνάζαμε Μισέλ παλιά;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τώρα;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Μισέλ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς δεν έχω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι τόσο ωραίο όνομα το Μισέλ;
Μ. - Τ. PEYNAUD: Όχι είναι αυτός. Δεν είναι το όνομα.
