Τί μας είπε η κα Peynaud; Δεν τα είπα εγώ. Η μάρτυρας τα κατέθεσε. Σε αυτό ήταν σαφέστατη. Μας είπε ότι «εμένα που ήμουν πάντοτε μάρτυρας με συνέλαβαν οι Αστυνόμοι, με πήγαν στην Αστυνομία, στην Γενική Ασφάλεια, ουδέποτε μου είπαν γιατί με πηγαίνουν εκεί και με κράτησαν κλεισμένη επί 4 ώρες χωρίς να μου πουν τίποτα και χωρίς να έχω την δυνατότητα να φύγω›.
Εύστοχα είπε ο κ. Πρόεδρος «αν είναι έτσι τα πράγματα έχουμε παράνομη κατακράτηση›. Έχουμε λοιπόν τέλεση ενός εγκλήματος εις βάρος ενός μάρτυρα. Αυτό πρέπει να το σημειώσω όχι μόνο γιατί αυτή καθ’ αυτή η πράξη είναι μια σοβαρή παραβίαση του νομικού μας πολιτισμού αλλά και γιατί έχει σημασία για την επιχειρηματολογία του κ. Τζωρτζάτου.
Έρχομαι στο δεύτερο σκέλος. Τί μας είπε η μάρτυρας; Ότι ενώ σε κανένα στάδιο δεν της αποδόθηκε επισήμως η ιδιότητα της κατηγορουμένης, δεν της είπαν «κατηγορείσαι γι αυτό› ώστε να της απευθυνθούν οι κατάλληλες ερωτήσεις και να έχει τα δικαιώματά της. Πάντοτε ως μάρτυρας κατέθετε. Όμως ο τρόπος εξέτασής της από τον Προϊστάμενο Εισαγγελέα όχι μόνο ανοίκειος ήταν, όχι μόνο παράξενος ήταν, ήταν εντελώς παράνομος και προσβλητικός για την ίδια. Τόσο προσβλητικός και χυδαίος, τα λόγια είναι της ιδίας της μάρτυρος, δεν είναι του ομιλούντος, που δεν θέλησε προφανώς από λόγους ντροπής να μας πει ποιο ήταν το μέγεθος της προσβολής που υπέστη η ιδία από τον Εισαγγελέα. Είπε μόνο ότι είχε να κάνει με θέματα σεξουαλικά και προσωπικής ζωής.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έρχεται μία μάρτυρας και μας λέει σαφέστατα ότι ο αρμόδιος Εισαγγελέας όχι μόνο προσέβαλε βάναυσα και χυδαία, όχι μόνο με εκβίασε και με απείλησε, γιατί σε συγκεκριμένο ερώτημα του ομιλούντος είπε σαφώς η μάρτυρας «ναι, αυτά που μου είπε ήταν εκβιαστικά και απειλητικά›. Μάλιστα στην συνέχεια δεν ακολουθήθηκε από μία απαγγελία κατηγορίας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν ενδείξεις αν θέλετε να το πω κομψά, και τέλεσης ενός άλλου εγκλήματος του άρθρου 239 του Ποινικού Κώδικα, κατάχρηση εξουσίας. Όλα αυτά εμένα με εντυπωσιάζουν γιατί ή η μάρτυρας λέει ψέματα οπότε θα πρέπει να υποστεί τις αντίστοιχες κυρώσεις. Αν όμως δεν λέει ψέματα, δεν θα έπρεπε όλα αυτά να μας προβληματίσουν και μάλιστα οι αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές να προβούν στις αρμόδιες ενέργειες μήπως έχουν τελεστεί και κάποια εγκλήματα από τα Όργανα της Αστυνομίας και από τον ίδιο τον Εισαγγελέα;
Όλα αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία, πολύ μεγάλη γενική σημασία για την ποιότητα της προδικασίας αλλά και μία ακόμα μεγαλύτερη ειδική σημασία για τους ισχυρισμούς του κ. Τζωρτζάτου. Γιατί ο κ. Τζωρτζάτος λέει από την αρχή ότι η προδικασία που υπέστη δεν ήταν νόμιμη, όχι απλώς δεν ήταν νόμιμη αλλά υπέστη και μία σωρεία εγκλημάτων, κακουργημάτων. Το κορυφαίο από αυτά είναι τα βασανιστήρια που υπέστη.
Έρχεται εδώ μία μάρτυρας που το λέω και πάλι, δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον κ. Τζωρτζάτο, είναι απλώς η σύντροφος ενός κατηγορουμένου που δεν έχει και αυτός καμία σχέση με τον κ. Τζωρτζάτο και τί μας λέει; Ότι και σε αυτή την μάρτυρα όχι μόνο η Αστυνομία αλλά και ο ίδιος ο υπεύθυνος, ο κορυφαίος Εισαγγελέας εφέρθη κατά τον τρόπο που μας είπε και ουσιαστικά παρανόμησε.
Βλέπουμε λοιπόν ότι από την συγκεκριμένη μάρτυρα προέκυψε άλλο ένα πετραδάκι ή κοτρόνα αν θέλετε η οποία πέτρα-κοτρόνα ενισχύει τον ισχυρισμό του κ. Τζωρτζάτου ότι και γι αυτόν και ενδεχομένως για τους άλλους, μιλώ για τον κ. Τζωρτζάτο γιατί αυτόν εκπροσωπώ, η προδικασία όχι μόνο δεν ήταν σύμφωνα με τους δικονομικούς τύπους αλλά διεξήχθη ενώ τελούνταν σοβαρότατα κακουργήματα εις βάρος του.
Έχουμε λοιπόν άλλη μία ένδειξη, μια απρόσμενη ένδειξη από έναν άσχετο προς τον κ. Τζωρτζάτο άνθρωπο, μία μάρτυρα, την κα Peynaud η οποία και αυτή συνεισφέρει στην διαδικασία και τεκμηριώνει τον βασικό μας ισχυρισμό ότι η προδικασία όχι μόνο δεν ήταν άψογη όπως θέλει να υποστηρίζει ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας αλλά σε πάρα πολλά καίριας σημασίας σημεία ήταν με μία μόνο λέξη «παράνομη και εγκληματική›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε κι εσάς. Κυρία Βαγιανού, μπορείτε κάτι να προσθέσετε που θέλατε που θα μας βοηθήσει για τούτο. Είπατε για ένα ιστορικό στοιχείο. Ζητήσατε τον λόγο αλλά σας είπα έγκαιρα, όχι άκαιρα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ιστορική άποψη, το θεώρησα αβάσιμο και υβριστικό προς την ιστορία να κατηγορείται ο πατέρας Γιωτόπουλος για δωσιλογισμό. Έτσι τον ανέφερε. Ανέφερε αυτόν τον όρο ή κάνω λάθος;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν είπε τέτοιο πράγμα, μην το λέτε αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Νομίζω κάποια στιγμή. Κάνω λάθος; Χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο νομίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε, θέλετε να πείτε κάτι εσείς για τον μπαμπά σας;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πολέμησε στον ΕΛΑΣ. Είπατε ότι πολέμησε στον ΕΛΑΣ. Ποιος πολέμησε τον ΕΛΑΣ, τον Δημοκρατικό Στρατό;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αποκόμισα την εντύπωση όχι όταν κατέθετε τα έγγραφα, κάπου, όταν το ανέφερε προηγούμενα στις ερωτήσεις. Θα το δω στα πρακτικά. Δεν παίρνω και όρκο. Αποκόμισα αυτή την εντύπωση και το θεώρησα προσβολή στην ιστορία.
Πράγματι ο κ. Γιωτόπουλος προώθησε μια τέτοια θέση υπέρ της νίκης του Εθνικού Στρατού κλπ αλλά αυτό είχε μια αιτιολόγηση πολύ βαθύτερη. Πολέμησε μια ζωή τον Σταλινισμό γι αυτόν. Ο γιος του είναι ίσως πιο αρμόδιος να το πει. Όταν λοιπόν θεώρησα ότι είπατε αυτόν τον όρο, θεώρησα ταυτόχρονα ότι υπήρξε μια προσβολή σε ένα ιστορικό ζήτημα και μια αλλοίωσή του και παραμόρφωσή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε λύθηκε το θέμα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Ούτε αυτό είναι αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια είναι η αλήθεια κ. Γιωτόπουλε να καταλάβω κι εγώ;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν πήρε καμία θέση. Ο πατέρας μου ήταν στο Παρίσι μέχρι το ΄52 και ορισμένοι αρχαιομαρξιστές που είχαν μείνει τότε πήραν μια τέτοια θέση, όχι όμως ο πατέρας μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια στιγμή, αρχαιομαρξιστές είναι η 4η τελικά;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, ήταν μία Οργάνωση η οποία υπήρχε το ΄30.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ψαραδέλλη, εσείς τους ξέρετε καλύτερα. Ποιοι είναι αρχαιομαρξιστές;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας λέω πώς έγινε. Είχαν μείνει εδώ στην Ελλάδα και πήραν κάποια θέση. Αλλά ο πατέρας μου δεν έχει καμία σχέση τότε με αυτούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ξέρω ότι υπήρχε ....
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτά τα πράγματα γράφτηκαν στην περίοδο μετά την σύλληψή μου για να παρουσιάσουν ότι ο πατέρας μου ήταν γενικά Δεξιός και είχε γίνει Δεξιός. Γράφτηκε μεταξύ άλλων αυτό που σας είπα ότι ήταν συνεργάτης της χούντας. Ο πατέρας πέθανε το ΄65. Γράφτηκε αυτό το πράγμα και υποστηρίχθηκε από Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ αυτό το πράγμα. Μέσα σε αυτό ήταν αυτό το χαρτί το οποίο δεν το υπόγραψε ποτέ ο πατέρας μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς, οπότε δεν έχουμε πρόβλημα με ετούτο εδώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δυο τρεις παρατηρήσεις μόνο θέλω να κάνω. Η πρώτη παρατήρηση αφορά την εργασία του κ. Γιωτόπουλου, αλλά κυρίως θα έλεγα με τις απόψεις του για την εργασία που όταν τις ακούει κάποιος εδώ, αισθάνεται ότι αυτός που τις επικαλείται έχει έρθει από μια άλλη χώρα. Έκπληκτοι μιλάμε εδώ γιατί ο τάδε δεν έκανε φορολογική δήλωση, έκπληκτοι μιλάμε γιατί έκανε την τάδε εργασία και δεν έκοβε δελτίο παροχής υπηρεσιών. Δεν ξέρω σε ποια χώρα ζήσαμε όλοι εμείς.
Μπορούμε να καταδικάσουμε ή να μην καταδικάσουμε κάποιον άνθρωπο -ποινικώς εννοώ πάντα όχι με άλλο τρόπο- αλλά όχι σε αυτό το επίπεδο δηλαδή εθελοτυφλώντας απέναντι σε αυτό που είναι η κατάσταση στη χώρα και υπήρξε ιδιαίτερα τις προηγούμενες δεκαετίες πολύ περισσότερο.
Θα έλεγα απλά ότι όποιος έκανε φορολογική δήλωση στην Ελλάδα εκτός από τους δημοσίους υπαλλήλους μέχρι το ’80; Ποιος έκοβε δελτίο παροχής; Ειδικά στους συναδέλφους μου της Πολιτικής Αγωγής που είναι δικηγόροι και εκ των πραγμάτων είναι πιο κοντά στην οικονομική ζωή από ότι είναι ένας δικαστής που οφείλει να είναι πιο μακριά από το καθημερινό νταραβέρι να το πω έτσι, με εκπλήσσει ακόμη περισσότερο να μιλάτε για φορολογικές δηλώσεις και για κάθε αμοιβή που λαμβάνεται έναντι δελτίου παροχής υπηρεσιών. Τουλάχιστον ας μείνουμε στα σοβαρά και θα έλεγα μην χρησιμοποιούμε τέτοια επιχειρήματα, τουλάχιστον εμείς που ζούμε μέσα στα πράγματα.
Δεύτερον όσον αφορά τις προκηρύξεις που ο καθένας εισφέρει και μια σκέψη γύρω από αυτό το ζήτημα, θα έλεγα τα εξής: κατ’ αρχήν υπάρχει ένα ζήτημα τι είναι αυτός που συμφωνεί με τις προκηρύξεις της 17Ν. Γιατί γίνονται και διάφοροι υπαινιγμοί πάνω σε αυτό, «αν συμφωνείς με τις προκηρύξεις της 17Ν πόσο μακριά είσαι από το να είσαι μέλος της 17Ν›.
Θα έλεγα συνοπτικά ότι όποιος έχει στο μυαλό του τις προκηρύξεις της 17Ν όχι μελετώντας το βιβλίο, αλλά έχοντας μια εικόνα περίπου τι έλεγαν αυτές όλα αυτά τα χρόνια, θα σημείωνε τέσσερα σημεία από αυτές τις προκηρύξεις.
Πρώτον: τον αντιαμερικανισμό, δεύτερον, τη φιλολογία γύρω από την εθνική ανεξαρτησία, τρίτον τη γεωπολιτική αγωνία της χώρας, τέταρτον το ληστρικό ρόλο του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας. Αυτό είναι οι προκηρύξεις της 17Ν επενδυμένες με τις πολιτικές αιχμές κάθε εποχής, αλλά τα βάθρα που υπάρχουν είναι αυτά.
Εγώ τι θα έλεγα πάνω σε αυτά; Ποιος άλλος έχει αυτές τις θέσεις στην Ελλάδα; Το ΠΑΣΟΚ πήρε εκλογές με αυτές τις θέσεις. Το ΚΚΕ έκανε διαδηλώσεις. Οι Αριστεριστές έσπασαν βιτρίνες με αυτές τις θέσεις. Όλη η Ελλάδα τελικά είχε αυτές τις θέσεις, εξαιρουμένου ενός Κόμματος, δηλαδή το 60% της ελληνικής κοινωνίας πορεύτηκε αυτά τα χρόνια με αυτές τις θέσεις.
Είναι πολύ δύσκολο να τοποθετείτε ανθρώπους στη 17Ν, ή να τους αποδίδετε οποιαδήποτε ειδικότερη ταμπέλα από αυτό το γεγονός, επειδή συμφωνούν. Η πλειοψηφία της χώρας βρήκε τον εαυτό της σε αυτά τα συνθήματα και με διάφορους τρόπους εκφράστηκε.
Ζητήθηκε από τη μάρτυρα μια καταδίκη της βίας εν γένει από τον κ. Εισαγγελέα. Θα έλεγα ότι το να ζητάς από ανθρώπους μια δήλωση αποκήρυξης ενός φαινομένου, τουλάχιστον σε αυτή τη χώρα που ζούμε, παραπέμπει σε αυτές τις εποχές που μας προκαλούν ανατριχίλα είτε τις ζήσαμε προσωπικά είτε όχι, ιδιαίτερα στον κ. Εισαγγελέα που υποθέτω ότι τις έζησε και προσωπικά λόγω ηλικίας. Θα ήταν σκόπιμο να σταματήσουμε να ζητάμε δηλώσεις αποκήρυξης από οποιονδήποτε.
Δεύτερον θα έλεγα ότι έχουν πολύ υποκρισία αυτές οι απαιτήσεις για δηλώσεις. Γιατί εγώ δεν είδα ούτε τον κ. Εισαγγελέα, ούτε άλλους που αυτή την εποχή με αφορμή αυτή τη δίκη βγήκαν και καταδικάζουν τη βία, με τις πιο βαρύγδουπες εκφράσεις, να καταδικάσουν τη βία που τους ταιριάζει.
Καταδικάζουν τη βία που είναι μακριά από αυτούς, αναφερόμενος στον κ. Εισαγγελέα δεν είδα να καταδικάσετε ποτέ την αστυνομική βία. Η αστυνομική βία είναι βία επίσης. Το καταδικάσατε ποτέ; Δεν είδα ποτέ να καταδικάζετε τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ. Δεν είδα να καταδικάζετε αυτό που έγινε στη Γιουγκοσλαβία.
Αυτά, δεν είναι κινέζικα. Είναι η ζωή μας! Από αυτά καθοριζόμαστε όλοι. Διαλέξατε τη βία που θέλετε να καταδικαστεί. Δεν ζητάτε να καταδικαστεί η βία γενικώς, γιατί θα ήταν ανιστόρητο να το κάνετε αυτό και θα ήταν και ανεδαφικό, αλλά σίγουρα υπάρχει υποκρισία μεγάλη σε αυτά τα πράγματα.
Ένα ζήτημα ακόμη για την ιστορία του πατέρα του κατηγορούμενου και τη συναγωγή εξ αυτού συμπερασμάτων. Είναι ένα ενδιαφέρον θέμα αυτό. θα έλεγα ας κάνουμε ευφυέστερη και επιτυχέστερη προσέγγιση σε αυτό το ζήτημα και θα το απεύθυνα αυτό και στην Πολιτική Αγωγή και εγώ θα ήμουν διατεθειμένος να το συζητήσουμε, αν και σε αυτά τα πράγματα εγώ σαν συνήγορος θεωρώ ότι λιγότερο οφείλω να μιλήσω και περισσότερο θα μιλήσει ο κατηγορούμενος στο μέτρο που μιλάμε για μια συγγενική σχέση.
Εκείνο όμως που θα έλεγα είναι ότι για τον πατέρα Γιωτόπουλο γράφτηκαν τόνοι βιβλίων αυτή την εποχή, πέρα από τα άρθρα. Το να διαλέγουμε ένα άρθρο μιας κυρίας τάδε σε μια εφημερίδα και να το φέρνουμε εδώ για να αποδείξουμε συλλογισμό, όταν αυτό το συλλογισμό τον έχουν αντικρούσει βιβλία που βγήκαν –αναφέρομαι μόνο ενδεικτικά στο βιβλίο του Μπενάκη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα- νομίζω ότι αδικεί και την προσπάθεια που κάνει η Πολιτική Αγωγή ακόμη. Ας την κάνει πιο εμπεριστατωμένα και ας βοηθήσει να ανέβει και το επίπεδο του πολιτικού και του ιστορικού διαλόγού μέσα στη χώρα σε ένα υψηλότερο επίπεδο, όχι σε αυτό.
Ένα ζήτημα ακόμη. Η 17Ν έχοντας μια δράση 30 περίπου χρόνων δημοσίευσε πάρα πολλά κείμενα, έχουμε 1.000 σελίδες μπροστά μας. Είναι εύκολο ο καθένας να διαλέγει το απόσπασμα που του ταιριάζει και να λέει «Να, αυτό το απόσπασμα προσδιόρισε τον αρχηγό› ή «το τάδε απόσπασμα προσδιόρισε το μέλος› κ.ο.κ. Αυτό νομίζω ότι αδικεί τα πράγματα. Κάθε τόσο έχουμε μια τέτοια εικόνα.
Προχθές τέθηκε ζήτημα με τον ανορθόγραφο συντάκτη ορισμένων προκηρύξεων. Μια παρένθεση. Θα ήθελα να σημειώσω όμως την ευαισθησία του Δικαστηρίου και ειδικά του Εφέτη ο οποίος έκανε τον κόπο να εκθέσει το πραγματικό της ερώτησης που έθεσε και να μας θέσει υπόψη μας το αποτέλεσμα της έρευνάς του, γιατί πρέπει να σημειώνεται και η ευαισθησία και η προσπάθεια του Δικαστηρίου, να μην παρεμποδίσει την ανάπτυξη του οποιουδήποτε υπερασπιστικού αντιλόγού της δικής μας πλευράς και πρέπει να λέγονται και τα θετικά σε αυτή την αίθουσα.
Θα έλεγα ότι επί της ουσίας του ζητήματος περί της ανορθογραφίας που τέθηκε –και το λέω για να δείτε πόσο εύκολα βγαίνουν τα συμπεράσματα- τίθεται ένα ζήτημα ότι υπάρχουν κάποιες προκηρύξεις ανορθόγραφες άρα αν προσδιορίσουμε τον ανορθόγραφο έχουμε βρει και το συντάκτη και έρχονται σαν τέτοιες ανορθογραφίες η λέξη «τέτοια› που γράφεται με «ι› σε κάποιες προκηρύξεις σε αντίθεση βέβαια με πολλές άλλες που γράφεται με «οι› και ο περιορισμός του διπλού συμφώνου σε μονό σε κάποιες άλλες περιπτώσεις
Θα έλεγα και για τα δυο αυτά πράγματα ότι δεν πρόκειται κατ’ αρχήν για ανορθογραφία. Πρόκειται για άλλη γλωσσική προσέγγιση. Τουλάχιστον όσοι από εμάς έχουμε ζήσει τις συγκρούσεις γύρω από το γλωσσικό ζήτημα στη χώρα τα τελευταία χρόνια, δηλαδή αυτά τελείωσαν γύρω στη δεκαετία του ’80 όταν επιβλήθηκε παντού η δημοτική, ξέρετε ότι η χρήση της γλώσσας και η χρήση της ορθογραφίας απέδιδε πολιτικό στίγμα στη χώρα. Ας τα ανακαλέσουμε αυτά τα πράγματα στη μνήμη μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τη δεκαετία του ’70 τελείωσαν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τελείωσαν με την εφαρμογή της δημοτικής. Όχι με τον 309/76 αλλά με την εφαρμογή της δημοτικής στη Δικαιοσύνη η οποία έγινε επί ΠΑΣΟΚ. Ο τελευταίος χώρος που εφαρμόστηκε η δημοτική ήταν η Δικαιοσύνη και αν θυμάμαι καλά επιβλήθηκε υποχρεωτικά το γράψιμο των αποφάσεων το ’83. Τότε τελείωσε ουσιαστικά το γλωσσικό στη χώρα.
Θα έλεγα ότι άλλη γλώσσα χρησιμοποιούσε στην Ελλάδα μια εφημερίδα της Δεξιάς, άλλη μια εφημερίδα του Κέντρου, άλλη μια εφημερίδα της Αριστεράς. Αυτό που αναφέρθηκε ως ορθογραφικό λάθος του ανορθόγραφου είναι η ορθογραφία της Αριστεράς, η οποία ήταν πολύ πιο επηρεασμένη από τη γραμμική του Τριανταφυλλίδη που κανόνας ήταν ο γιωτισμός δηλαδή η χρήση του «ι› παντού και η περικοπή των διπλών συμφώνων σε έναν. Αυτό εκφράζουν αυτά, δηλαδή εκφράζουν πολιτικό στίγμα και όχι τον Χ ανορθόγραφο.
Βεβαίως δεν θα χρειαζόταν ίσως να πω περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτό το ζήτημα με την έννοια ότι είναι φανερό και από αυτά ότι και οι συντάκτες και οι αποχρώσεις των προκηρύξεων είναι πολλές επειδή χρησιμοποιούνται διαφορετικές ορθογραφίες στις προκηρύξεις και εγώ θα πρόσθετα και σε άλλα πράγματα. Υπάρχουν προκηρύξεις που φτάνουν έως απλή καθαρεύουσα σε ορισμένα σημεία. Αν δείτε δηλαδή κάποιες προκηρύξεις αναφέρονται στα ρήματα «θα μας οδηγήση›, «θα διώξη›, «να μας σπρώξη› και βάζουν «η› αντί «ει› που χρησιμοποιεί ένας που γράφει δημοτική.
Επίσης τον κανόνα του μονού συμφώνου δεν τον χρησιμοποιούν σε όλες τις προκηρύξεις, γράφουν την κατάρρευση με δυο «ρ› σε ορισμένα σημεία, δεν γράφουν την διαρρύθμιση με ένα «ρ› σε άλλα σημεία. Αλλά πάντως ήθελα να επισημάνω ας μην βγάζουμε πολύ εύκολα συμπεράσματα από αυτά. Νομίζω ότι ουσιαστικά πρόκειται για πολιτικό στίγμα και τίποτα παραπάνω, οπότε θα έλεγα να αποφεύγουμε να βγάζουμε περιορισμένα συμπεράσματα. Θα πρέπει να διαβάσουμε το κείμενο που μας είπε ο κύριος συνάδελφος για τον Μπαλζάκ, να ψάξουμε να βρούμε τις εκδόσεις και να πούμε πάλι ότι αυτό το κείμενο βρέθηκε έτσι ή αλλιώς. Νομίζω ότι τελικά θα χρειαζόταν μια συνολικότερη προσέγγιση στο ζήτημα του πολιτικού λόγού της 17Ν.
Εγώ δεν είμαι αντίθετος στο να συναχθούν συμπεράσματα από αυτά και για οποιονδήποτε κατηγορούμενο, αλλά θα έλεγα ότι η αποσπασματική προσέγγιση, δημιουργεί μια εντύπωση η οποία κρατάει μια δυο μέρες, μετά ξεπερνιέται και ψάχνουμε να βρούμε κάτι άλλο να δοθεί μια νέα εντύπωση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές η καταδίκη όλων των ειδών, όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων της βίας είναι αυτονόητο χρέος κάθε δημοκράτη. Κύριοι Δικαστές, αντί της βίας εγώ λέω να προσπαθήσουμε όλοι να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά. Να καταλαβαινόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το σήμερα, για το αύριο, για πάντα σε αυτή τη χώρα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργίου έχει τον λόγο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Λυπούμαι που είμαι αναγκασμένος να πάρω τον λόγο, αλλά εγώ δεν είμαι διατεθειμένος –τουλάχιστον σε αυτή την αίθουσα- να δεχτώ από οποιονδήποτε ιστορικές επισημάνσεις και κριτικές επί ιστορικών θεμάτων, χωρίς να ακουστεί η αντίθετη άποψη και η οποία είναι η εξής: δεν μπορεί κανείς από μόνος του να ανακηρύσσεται σε κήνσορα της πολιτικής ζωής του τόπου και να καταδικάζει παρατάξεις οι οποίες αν μη τι άλλο έχουν μια ιστορία στη δημιουργία κρατικών εργοστασίων, λιμένων, αεροδρομίων, δρόμων κλπ. Αυτό, για αυτές τις παρατάξεις που ευνοούν την ληστρική εκμετάλλευση του κεφαλαίου.
Ούτε ακόμη μπορεί να δέχεται κανείς μαθήματα εθνικής ανεξαρτησίας από ανθρώπους που θήτευσαν επί σειρά ετών σε Κόμματα, τα οποία δεν καταδίκασαν ούτε τη βία του Γιαρουζέλσκι, ούτε την εισβολή στην Ουγγαρία, ούτε την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία.
Όσον αφορά για την καταδίκη της βίας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε τα μαθήματα εθνικής ανεξαρτησίας, από εκείνους οι οποίοι με Σύμφωνα είχαν εκχωρήσει κομμάτια της ελληνικής επικράτειας σε γείτονες και ομοϊδεάτες τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος έχει τον λόγο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές εκείνο που είναι σημαντικό να επισημανθεί στο Δικαστήριό σας και το έχω διαπιστώσει και από πλευράς πολλών συναδέλφων της Πολιτικής Αγωγής, είναι ότι σε διάφορες τοποθετήσεις τους αρχίζουν και προβάλλουν και τις προσωπικές τους απόψεις για τα θέματα τα οποία τίθενται στη δίκη, ενώ είναι βέβαιο ότι η προσωπική άποψη του κάθε δικηγόρου που παρίσταται, δεν αφορά κανέναν. Εδώ, ως δικηγόροι παριστάμεθα.
Βλέπω ανθρώπους να μας λένε για τη ζωή τους, πως έζησαν, τις πολιτικές τους τοποθετήσεις και είναι πραγματικά χαρακτηριστικό αυτό το οποίο και ο κ. συνάδελφος προηγούμενα επεσήμανε, ότι νιώθει να θίγονται μερικοί συνάδελφοι από τις διάφορες απόψεις και σηκώνονται να υπερασπιστούν και το πολιτικό τους πιστεύω. Είναι ένδειξη των θεμάτων που τίθεται σε αυτή τη δίκη. Σηκώνονται να το υπερασπιστούν διότι έχουν έρθει εδώ ως οπαδοί μιας θέσης κι αν ακουστεί ένας άλλος αντίλογος αισθάνονται ότι θίγονται οι ίδιοι και σηκώνονται να υπερασπιστούν.
Είναι ένδειξη όμως κ. Πρόεδρε αυτό των θεμάτων που τίθονται στη δίκη. Εγώ κ. Πρόεδρε θα μείνω -επειδή έχουν τεθεί αυτά τα θέματα- στη δίκη. Εκείνο που θέλω σε αυτή τη φάση, διότι συνηθίζω να ακούω συνεχώς, ιδίως από την Πολιτική Αγωγή αλλά θα έλεγα και από ορισμένες επισημάνσεις του κ. Εισαγγελέα τις καταληκτικές τους θέσεις, ουσιαστικά ακούμε προκαταβολικά τι θα ακούσουμε στο τέλος, σαν να έχει τελειώσει η διαδικασία. Εγώ έτσι αισθάνομαι μερικές φορές.
Ενώ η διαδικασία είναι σ’ ένα κρίσιμο στάδιο το οποίο θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες, σε ένα στάδιο απολογιών, το οποίο εγώ το θεωρώ από τα κρισιμότερα σε αυτή τη δίκη για να μπορέσουμε να καταλήξουμε και να πάρουμε θέσεις στο Δικαστήριο, εδώ έχουμε πριν ακόμη αυτό το στάδιο ενώ προχωράει, ενώ πρέπει να γίνει ο σχολιασμός της κατάθεσης μιας μάρτυρας έχουμε θέσεις δεδομένες επί των κατηγοριών.
Να θυμίσω τις κατηγορίες κ. Πρόεδρε τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον πελάτη μου; Και θα το θυμίσω γιατί θα κλείσω με αυτό. Εχει τέσσερις κατηγορίες. Η μία είναι ίδρυση συμμετοχή από το ’75 μέχρι το 2002, η άλλη κατηγορία είναι συναυτουργός στην προμήθεια εκρηκτικών υλών από 25/12/89 έως 7ο του 2002, η άλλη κατηγορία είναι η διακεκριμένη οπλοκατοχή από 25/12/89 έως τον 7ο του 2002, και μετά είναι η ηθική αυτουργία σε όλες τις πράξεις όπως αποδίδονται που ξεκινούν από τους εμπρησμούς δασών, από τις εκρήξεις, από τις ανθρωποκτονίες. Συνέργιες κ. Πρόεδρε, ως κατηγορία, τις έχει ενταγμένες μέσα στην ηθική αυτουργία. Δεν είναι έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η πολλαπλότητα της συμμετοχής καλύπτεται από τη βαρύτερη περίπτωση.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τα καλύπτει όλα. Εκείνο που αναρωτιέμαι και αυτό θέλω να θέσω σε αυτή τη φάση στο Δικαστήριό σας και γι’ αυτό έκανα επισήμανση στις κατηγορίες γιατί θα κριθούν αυτά τελικά από το Δικαστήριό σας με την απόφαση, συν τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν τεθεί.
Τελικά αν δεχτούμε ότι ο κ. Γιωτόπουλος ότι έζησε με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής άλλο, διαφορετικό από αυτόν που έζησαν οι πολλοί, γιατί είχε διαφορετική διαδρομή, διαφορετική αρχή, αυτό συνιστά απόδειξη ο τρόπος που έζησε τη ζωή του με τη γυναίκα του, που δεν δίστασε να έρθει στο Δικαστήριό σας και βεβαίως να πει πως έζησε με αυτόν τον άνθρωπο όλα τα χρόνια, με ποιους γνωρίστηκαν και βεβαίως πως έζησαν στην Αθήνα, πως δούλευαν. Ο διαφορετικός τρόπος, η διαφορετική συμπεριφορά είναι απόδειξη των κατηγοριών;
Θέλω να πω δηλαδή κ. Πρόεδρε στο Δικαστήριό σας ότι θα καταλήξουμε ότι υπάρχει κάποιου είδους μαθηματικός τύπος για τις ανθρώπινες συμπεριφορές που θα τον εφαρμόσουμε σε κάθε άνθρωπο και αν παραβιάζεται σύμφωνα με αυτό που πιστεύουμε στο κεφάλι μας, ο καθένας που κρίνει ή που τοποθετείται, θα σημαίνει απόδειξη της κατηγορίας; Έτσι θα αποδειχθεί η κατηγορία με αυτά τα επιχειρήματα τα οποία ακούω από την άλλη πλευρά και σε ορισμένες τοποθετήσεις του κ. Εισαγγελέα;
Η κατηγορία θέλει συγκεκριμένα στοιχεία και γεγονότα και πράξεις. Η κατηγορία είναι πράξεις και πρέπει να αποδειχθούν πράξεις συγκεκριμένες και σε αυτό το εύρος της κατηγορίας και στη χρονική διάρκεια και στα συγκεκριμένα γεγονότα. Αυτό, τουλάχιστον αισθάνομαι την ανάγκη να το υπογραμμίσω στο Δικαστήριο διότι κινδυνεύουμε από τη γενικότητα να ξεχάσουμε τι είναι το ειδικό, τι μας αφορά, τι θα αποδειχθεί στο τέλος.
Λέω κ. Πρόεδρε ότι η κατάθεση της κας Peynaud είναι πολύ σημαντική, διότι έδωσε γεγονότα. Εγώ αυτό που θα πω είναι ότι η κα Peynaud έστω κι αν με τις ερωτήσεις υπαινίχθηκαν διάφορα πράγματα, ή και από τις ερωτήσεις που έγιναν από τις διωκτικές Αρχές ότι ήταν η ¶ννα της 17Ν, η Peynaud δεν κατηγορήθηκε για τίποτα.
Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ζει και συμπαραστέκεται στο σύντροφό της, ήρθε εδώ και κατέθεσε και θα κρίνετε συνολικά την κατάθεσή της σε όσα γεγονότα ανέφερε και ανέφερε συγκεκριμένα γεγονότα σε σχέση με τη ζωή τους, με την οικονομική τους ζωή, με συγκεκριμένες χρονολογίες και με το πώς ζούσαν. Αυτά, θα πρέπει να τα αξιολογήσετε και να τα εκτιμήσετε συνολικά στο τέλος κ. Πρόεδρε, όταν θα έρθει η ώρα και μετά το στάδιο των απολογιών.
Η κα Peynaud είναι ένας αξιόπιστος μάρτυρας, διότι για τίποτα δεν κατηγορείται και σας είπε την αλήθεια την οποία έζησε δίπλα στον κ. Γιωτόπουλο. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τη Δευτέρα θα εξετάσουμε και τους υπόλοιπους μάρτυρες και την Τρίτη κ. Κουφοντίνα η σειρά σας.
