Από τη στιγμή που ο Γιωτόπουλος διαγράφεται από την ΕΔΑ για διπλή ένταξη στην 29η Μάη, από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι η Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση (η ΛΕΑ) είναι εξέλιξη ενός κομματιού τουλάχιστον της 29ης Μάη και όχι των υπολοίπων οι οποίοι βρίσκονται αλλού και πηγαίνουν προς άλλες ιδεολογικές κατευθύνσεις γιατί υπήρχαν κι άλλα κομμάτια που βγήκαν από την 29η Μάη και τέλος από τη στιγμή που η ΛΕΑ αναλαμβάνει την ενέργεια στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και στις άλλες, στο νου των πολικοποιημένων εκείνης της εποχής η αλυσίδα είναι προφανής.
Πόσο μάλλον όταν άλλο ο Γιωτόπουλος ο οποίος έχει εξαφανιστεί από τον ορίζοντα και πολλοί υποψιάζονται χωρίς να το λένε ότι διακινείται παράνομα στην Ελλάδα, ενώ ο Αγγελόπουλος παραδείγματος χάρη πηγαίνει στα Πανεπιστήμια και βγάζει λόγους υπέρ της αντίστασης, ο οποίος επομένως δεν είναι στην Ελλάδα.
¶ρα ΛΕΑ ίσον 29η Μάη, ίσον Γιωτόπουλος, ίσον βόμβα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Αυτό για τους Έλληνες. Για τους Αμερικάνους, δεν ξέρω πότε αλλά σίγουρα για τους Γάλλους η ταύτιση Γιωτόπουλου, Σκαρπαλέζου και Αναγνωστόπουλου έγινε μετά από την σύλληψη μιας βαλίτσας η οποία έγινε το 1971 αν θυμάμαι καλά. Θυμάμαι ήταν το ΄71 διότι εγώ έμενα στο 28 Ρίγκελ Σατ εκείνη την εποχή και είχα και την μέση μου όταν έτρεχα στον δικηγόρο του Σκαρπαλέζου για να δούμε τί θα κάνουμε με αυτή την υπόθεση και να δούμε μήπως είμαι κι εγώ μπλεγμένος στην υπόθεση.
Απ’ ότι είδα το όνομά μου, στοιχεία δικά μου δεν υπήρχαν μέσα στην βαλίτσα, επομένως οι Γάλλοι δεν με εντόπισαν παρόλο που ορισμένοι από τους ανακριθέντες με ανέφεραν στην ανάκριση αλλά εγώ δεν ενοχλήθηκα από αυτή την ιστορία. Επομένως οι Γάλλοι, οι Γαλλικές Υπηρεσίες το γνώριζαν το όνομα του Γιωτόπουλου.
Επιπλέον υπήρχε η προγενέστερη δίκη της 29ης Μάη στην Θεσσαλονίκη στην οποία υπήρχε το όνομα Γιατρόπουλος ή Ιατρόπουλος. Αυτό το Γιατρόπουλος ή Ιατρόπουλος δεν υπήρχε τέτοιο όνομα. Προσπάθησα να ανασυντάξω την μνήμη μου και δεδομένο ότι ήμουν – θυμάμαι όχι τώρα, αλλά τότε – είχα υπάρξει Γραμματέας της Ένωσης της ΕΠΕΣ στο Παρίσι, Γιατρόπουλος ή Ιατρόπουλος δεν υπήρχε στους φοιτητές Παρισιού. Δεν γνώριζα επίσης πρόσωπα με τέτοιο όνομα στις άλλες πόλεις. Η δικιά μου ερμηνεία ήταν ότι ήταν μία παραφθορά του ονόματος Γιωτόπουλος ότι κακώς το είχε πιάσει αυτός ο οποίος το ομολόγησε στις Διωκτικές Αρχές.
Αυτό όμως από την στιγμή που ούτως ή άλλως ερήμην δικάστηκε δεν μπορούσαμε να αποκλείσουμε τότε ότι ο Γιωτόπουλος σκοπίμως παρερμηνεύτηκε ως Γιατρόπουλος ούτως ώστε να το ξέρουμε μετά βεβαιότητας, αλλά ήταν κάτι που δεν παίρνεις ρίσκα πάνω σε αυτό και πιστεύαμε ότι ήταν σταμπαρισμένος και από τις Ελληνικές Διωκτικές Αρχές πόσο μάλλον και από τις Γαλλικές. Αυτά επομένως γι αυτή την περίοδο.
Επειδή αλλού δρούσε ο Γιωτόπουλος και αλλού δρούσα εγώ οι επαφές μας αραίωσαν πάρα πολύ στο υπόλοιπο διάστημα από το ΄70 και μετά. Την τελευταία φορά την οποία τον είδα ήταν την εποχή της μεταπολίτευσης, στην αρχή της δεύτερης σχολικής χρονιάς. Δηλαδή πρέπει να ήταν τέλη του 1975, δεν μπορώ να πω ακριβώς. Ήταν πάντως μετά την δίκη Σκαρπαλέζου και επί προεδρίας Βαλερί Ζισκάρ Ντεστέν στην Γαλλία.
Ειδωθήκαμε τυχαία, μιλήσαμε και μετά δεν ξαναβρεθήκαμε. Ήταν μία συνάντηση στην οποία διαπιστώσαμε ότι την προηγούμενη χρονιά, την χρονιά δηλαδή ΄74-΄75 μετά την έλευση Καραμανλή και κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας όπου ο καθένας είχε συμμετάσχει σε διάφορες διεργασίες ανασύνταξης της Αριστεράς και δη αυτό το οποίο θέλαμε ήταν ένας πόλος άλλος από τα δύο παραδοσιακά κομμάτια της Αριστεράς, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Έγιναν διάφορες διεργασίες για την δημιουργία ενός τρίτου πόλου οι οποίες δεν ευόδωσαν.
Είχαμε επίσης και ένα συναίσθημα ότι η δημοκρατία για την οποία είχαμε παλέψει δεν ήταν αυτή η οποία μας ήρθε. Δεν ξεχνάμε ακόμα και σήμερα ότι μετά την προδοσία της Κύπρου κάτι ρώτησαν τον κ. Κίσινγκερ για το ποια θα είναι η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και ο κ. Κίσινγκερ είπε «μα δεν γνωρίζω αν αυτή η κυβέρνηση θα κρατήσει 3 μέρες›. Στην 2η μέρα έπεσε η ελληνική κυβέρνηση. Ήταν διορατικός ο κ. Κίσινγκερ.
Φυσικά δεν θέλω να έρθω με λεπτομέρειες σε αυτήν την περίοδο που όλοι γνωρίζουμε, αλλά όλοι γνωρίζουμε επίσης ότι η κατάσταση ήταν επισφαλής. Επομένως είχαμε μία στάση ότι δεν βλέπουμε να γίνεται τίποτα αλλά τί να κάνουμε, μαθημένα τα βουνά από χιόνια, συνεχίζουμε και ότι προκύψει. Ο καθένας πλέον μόνος του, οι Οργανώσεις είχαν διαλυθεί. Η ΛΕΑ είχε διαλυθεί και άλλες Οργανώσεις παρόμοιες 20η Οκτώβρη και άλλες οι οποίες είχαν εξαρθρωθεί, δεν συνέχισαν να υπάρχουν.
Μου έδωσε ο Γιωτόπουλος την εντύπωση κάποιου κινγκινάτου ο οποίος θα περίμενε το επόμενο πραξικόπημα ούτως ώστε αν χρειαστεί να ξανα-αναλάβει πάλι υπηρεσία. Έκτοτε δεν τον ξαναείδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Περνούσε σε κάποια στάση παρατηρητού και περίμενε το επόμενο πραξικόπημα για να ξαναμπεί στην ενεργό δράση. Αυτή την λέξη χρησιμοποίησα διότι είχαμε μια κάποια απογοήτευση εκείνη την εποχή από τα πράγματα. Αυτό είναι τέλη του ΄75.
Περνάει αυτή η περίοδος και έρχομαι στα γεγονότα του περσινού καλοκαιριού. Ξαναβλέπω έναν κύριο στην τηλεόραση που μου λένε ότι είναι ο Γιωτόπουλος. Μου λέει η τηλεόραση ότι είναι ο Γιωτόπουλος στις 17 Ιουλίου που συνελήφθη. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν, πιάσανε λάθος άνθρωπο ενώπιον μαρτύρων. Δεν είναι αυτός ο Γιωτόπουλος. Είχε πάρει τα κιλά του τα οποία έχει χάσει απ’ ότι βλέπω. Την φωνή δεν την άκουσα. Η φωνή του δεν έχει αλλάξει απ’ ότι διαπίστωσα.
Δεν πείστηκα ότι ήταν αυτός παρά μόνο την επομένη που ο συνήγορός του ο κ. Ραχιώτης στην τηλεόραση είπε ότι αποδέχεται ότι είναι αυτός ο Γιωτόπουλος. Αυτός θα είναι. Σημειώνω ότι καμιά δεκαριά μέρες πριν στις 5 περίπου Ιουλίου ήταν σε αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Μου είχαν μιλήσει για τον Γιωτόπουλο ότι ο Γιωτόπουλος είναι αυτός ο οποίος καταζητείται ως αρχηγός της 17Ν, τουλάχιστον δύο άτομα σε αυτό το φεστιβάλ. Την πληροφορία την είχε μεταφέρει εξ όσων έμαθα κάποιος δημοσιογράφος, όχι σε μένα προσωπικά αλλά αρκετές πηγές μου επιβεβαίωσαν ότι ο κ. Τέλογλου ήταν αυτός ο οποίος είχε πάει σε αυτό το φεστιβάλ που είχε γίνει στο ¶λσος των Ιλισίων και είχε πει ότι η Αντιτρομοκρατική ψάχνει κάποιο Γιωτόπουλο αρχηγό.
¶λλος που γνώριζε, κοινός γνωστός μου είπε «είναι ο Αλέκος›. «Πού το ξέρεις εσύ ότι είναι ο Αλέκος;› ¶λλος μου είπε «είναι κάποιος Γιωτόπουλος, τον ξέρεις;›. Βέβαια ομολογώ ότι κατελέφθην εξ απήνης αλλά ήταν μία εποχή όπου όλος ο κόσμος μόνο αυτό συζητούσε. Επειδή ήξεραν στην δουλειά μου ότι εγώ ήμουν παλιός του Παρισιού, άρχισαν να μου λένε «ξέρεις, ψάχνουν κάποιον από το Παρίσι›.
Μόλις έπιασαν τον Γιωτόπουλο μου λένε «τον ήξερες εσύ τον Γιωτόπουλο;›. Πρώτη μου αντίδραση ήταν η αντίδραση του Αγίου Πέτρου. Τον ήξερα, προφανώς και τον ήξερα αφού ήταν Γραμματέας του Συλλόγου, άρα τον ήξερε όλος ο κόσμος, άρα δικαιούμαι να τον ξέρω κι εγώ. Ήταν η πρώτη μου αντίδραση.
Σε κάποια φάση έπιασα τον εαυτό μου να κρύβεται από τον εαυτό μου. Είπα ότι αυτό δεν είναι σωστό. Δεν ξέρω ακριβώς πότε ήταν αυτό. Το πρώτο στοιχείο το οποίο ίσως μου έδωσε ένα σοκ ήταν η ομολογία κάποιου συγκατηγορουμένου του η οποία έλεγε τα εξής «ήμουν μέχρι το 1980, τον είχα συναντήσει 5-6 φορές και έκτοτε εγώ αποχώρησα από την Οργάνωση λόγω αναπηρίας κλπ›. Τον ξαναείδα στην σύλληψή του με τα βίντεο που κυκλοφόρησαν στην τηλεόραση και τον αναγνώρισα αμέσως. Τα έχω γράψει αυτά εξάλλου στα κείμενα τα οποία έχω καταθέσει.
Αυτό το «αμέσως› εμένα μου φάνηκε κάτι το εξωπραγματικό. Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος τον είχε δει μέχρι το ΄79-΄80 5-6-7 φορές στην ζωή του όλες κι όλες κι εγώ που τον έβλεπα κάθε μέρα επί 3 τουλάχιστον χρόνια, διαφορά 5 ετών αλλά εν πάση περιπτώσει οι φωτογραφίες έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες και η ανομοιότητα είναι προφανής. Πώς είναι δυνατόν αυτός να τον αναγνωρίσει αμέσως κι εγώ να μην μπορώ να τον αναγνωρίσω έστω κρύβοντας τα μάγουλα, κοιτώντας μόνο το πιγούνι, μόνο τα μάτια.
Σιγά-σιγά πείστηκα ότι η εικόνα αυτή του Γιωτόπουλου ήταν η εξέλιξη του παλιού Γιωτόπουλο. Αλλά αυτό το «αμέσως› εμένα – θα το τολμήσω κ.κ. Δικασταί – μου έλεγε ότι η ομολογία ήταν καθ’ υπαγόρευση. Αυτό ήταν κάτι το οποίο βαθύτατα με ενόχλησε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιος είπατε ότι είπε αυτό το πράγμα;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κάποιος συγκατηγορούμενός του σε μία απολογία του. Ο κ. Παύλος Σερίφης για την ακρίβεια σε μία ομολογία την οποία έκτοτε έχει ανακαλέσει. Ότι «τον είχα δει 5-6 φορές›, τα έχετε τα κείμενα «και τον αναγνώρισα αμέσως›. Μπορείτε να διασταυρώσετε, αυτό είχε ανακοινωθεί από την τηλεόραση. Δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται ακριβώς στην γραπτή ομολογία, πάντως το νόημα είναι αυτό. Λέω εδώ κάτι τρέχει.
Από κει και πέρα άρχισα να το συζητάω με τους γύρω μου. ¶ρχισα να λέω ότι μπορεί να του την έχουν στημένη. Ας πω και κάτι παρεμπιπτόντως, ότι αυτό το οποίο με παραξένεψε επίσης ήταν όλη η φιλολογία των ΜΜΕ περί αρχηγού. Από την δικιά μου πείρα και εξ όσων είχα δει από την δράση της 17Ν, η έννοια του αρχηγού δεν μου κόλλαγε αλλά θα επανέλθω. Δηλαδή πριν καν αναφερθεί το όνομα Γιωτόπουλος και ψάχνουν για αρχηγό τώρα. Τί θα πει «αρχηγός›; Αρχηγός υπάρχει στα κοινοβουλευτικά Κόμματα όπου έχει να κάνει επί διαιτησίες με το ποιος θα μπει Υπουργός, ποιος δεν θα μπει, ποιος να θα αναλάβει τον τάδε τομέα όπου όντως παίζονται πολλά πράγματα και υπάρχει και πολύς κόσμος και όχι σε μικρές Οργανώσεις και δη μάλιστα όταν πλέον ο Γιωτόπουλος αρχηγός. Αυτό πραγματικά με τίποτα δεν κόλλαγε κι αν χρειαστεί θα επανέλθω σε αυτό.
Έμπαινε επομένως το ερώτημα και στις συζητήσεις μου, πού το ξέρεις αυτό; Δηλαδή εντάξει, ήξερες έναν άνθρωπο πριν από 30-35 χρόνια. Ο άνθρωπος αλλάζει. Πού ξέρεις ότι δεν άλλαξε; Πού ξέρω πραγματικά; Επομένως τί είχα να κάνω; ¶ρχισα σιγά-σιγά να ψάχνω να δω ανθρώπους που τον γνώριζαν αλλά δεν προλάβαινα κιόλας να ασχοληθώ μόνο με τον Γιωτόπουλο. Γιατί δεν προλάβαινα; Γιατί ήταν και πάρα πολύς άλλος κόσμος, γνωστοί και φίλοι οι οποίοι συνέχει υποδεικνύονταν ως τρομοκράτες της 17Ν κλπ. Στον Σκαρμπαλέζο παραδείγματος χάρη βγάζουν την κουκούλα από τον συγγραφέα της 17Ν «ΑΥΡΙΑΝΗ›. Διευθύντρια στο ΥΠΕΧΩΔΕ η κυρία που κατασκεύαζε τα πλαστά πόθεν έσχες του Δημήτρη Κουφοντίνα «ΑΥΡΙΑΝΗ›. 50 νέες συλλήψεις, παραδίνονται άνευ όρων και οι δύο καθηγητές κλπ.
Ανέκριναν γιο Ευρωβουλευτή. Σημειωτέον ότι ο κ. Μάρκουλης ή Μαρκουλής, Αστυνομικός Συντάκτης αυτής της εφημερίδας ήταν απ’ ότι έμαθα από δημοσιογραφικές πληροφορίες ταυτόχρονα στο γραφείο τύπου του Υπουργού Δημοσίας Τάξης. Επομένως το τυχαίο του τύπου δεν στέκει πάρα πολύ, όπως και άλλα δημοσιεύματα τα οποία παρουσίαζαν όλους τους κατηγορουμένους, όλους και τον Γιωτόπουλο ειδικότερα σαν ανθρωπόμορφα τέρατα και τον Γιωτόπουλο σαν τερατόμορφο ανθρωπόμορφο τέρας με όλα τα κακά της υφηλίου. Κάπου λέω «φτάνει αυτό το πράγμα›.
Δεν είναι δυνατόν την ίδια μέρα να βγαίνουν 5-7 εφημερίδες και να λένε ότι ο Γιωτόπουλος, ο πατέρας του Γιωτόπουλου, διότι αμαρτίες γονέως παιδεύουσι τέκνα, ήταν συνομιλητής στην χούντα και μετά από μια βδομάδα να βγαίνει ότι είχε πεθάνει δύο χρόνια πριν από το πραξικόπημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά μήπως πρέπει να τα πουν οι συνήγοροι υπεράσπισης στην αγόρευση; Δεν είναι μαρτυρία αυτά απ’ ότι ξέρω εγώ. Μαρτυρία είναι πραγματικά γεγονότα τα οποία γνωρίζετε εσείς να μας πείτε για τον κ. Γιωτόπουλο. Δεν μπορώ να καταλάβω.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι πραγματικά γεγονότα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε τα αλλά δεν ξέρω αν βοηθάει τίποτα αυτά το πράγμα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όσο μπορώ πιο σύντομα θα τα πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για 2-3 πραγματάκια έχει περάσει 1,5 ώρα. Πείτε τα άμα θέλετε, αν θέλει και η Υπεράσπιση, αν νομίζετε ότι αυτά είναι χρήσιμα, εγώ δε μπορώ να πω τίποτα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αν θέλετε θα μπορεί να με ρωτήσει και η Υπεράσπιση για τα ίδια πράγματα, αλλά καλύτερα να τα πω με δικά μου λόγια, όσο μπορώ πιο σύντομα. Όταν σας είπα ότι έρχομαι εδώ και ως άτομο αλλά και ως επαγγελματίας....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είστε διχασμένη προσωπικότητα, έρχεστε με όλες τις ιδιότητες, εννοείται αυτό. Είστε μια ενιαία προσωπικότητα συγκροτημένη, σας ξέρω, αλλά εδώ δεν κάνετε έργο του συνηγόρου Υπεράσπισης, είστε μάρτυρας και σας το υπενθυμίζω, διότι αυτή την εντύπωση δίνετε.
(διαλογικές συζητήσεις)
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχετε δηλώσει ότι δεν διαβάζετε εφημερίδες και επειδή εγώ διάβαζα εφημερίδες και έβλεπα και τηλεόραση, θέλω να μεταφέρω το κλίμα το οποίο διαμορφωνόταν εκείνη την εποχή και την προσωπική μου πορεία. Την προσωπική μου πορεία δε θέλω να τη μεταφέρω για να περιαυτολογήσω, πιστέψτε με. Θέλω να τη μεταφέρω για να δείξω πώς έφτασα ως άτομο σε μία πεποίθηση και πώς μετά ως επαγγελματίας πλέον, αντιμετώπισα αυτή την πεποίθηση και θα σας πω τί εννοώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω αν ο μαθηματικός είναι επαγγελματίας για να αντιμετωπίζει υποθέσεις αποδείξεων. Εγώ νομίζω είναι θέματα συνηγόρων Υπεράσπισης. Έχουν σχέση με την απόδειξη τα μαθηματικά εδώ στη Δίκη; Καταρχήν οι μαθηματικές επιστήμες λειτουργούν κάπως διαφορετικά από τις δικές μας τις θεωρητικές κοινωνικές επιστήμες. Εδώ είναι πιθανολογικές στατιστικές οι δικές μας, εκείνες εκεί είναι η βέβαια απόδειξη μέχρις ότου βέβαια ανατραπούν όλα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, όλα εξαρτώνται από τις αρχικές συνθήκες κ. Πρόεδρε και από τις αρχικές παραδοχές. Θα σας παραπέμψω σε ένα άρθρο το οποίο είναι επιστημονικό και το οποίο έχει δημοσιευθεί στη «Σύγχρονη Εκπαίδευση› του Μαρτίου, το οποίο είναι μία διάλεξη που είχα δώσει πέρυσι τον Απρίλιο, τον Απρίλιο του 2002 και το οποίο λέει τί είναι ο μαθηματικός. Δεν είναι της παρούσης, αλλά θα σας το στείλω στο διάλειμμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να σας πω κι εγώ κάτι προσωπικό για να καταλάβετε ότι έχω σχέση με τα μαθηματικά: Ήμουν ο μαθητής που είχα 20’ σε όλο το σχολείο και μπορούσα να λύνω ασκήσεις άλγεβρας με τη μνήμη. Κοίταζα και έβρισκα το αποτέλεσμα. Σημαίνει ότι έχω κι εγώ κάποιο μαθηματικό τάλαντο που λένε, αλλά δεν το καλλιέργησα, το παράτησα.
Τώρα όμως θέλω να μου πείτε για την υπόθεση. Τί να τα κάνουμε τα μαθηματικά εδώ μέσα; Ας πούμε για τον κ. Γιωτόπουλο.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το οποίο ήθελα να πω είναι ότι έψαξα να πω εάν ο Γιωτόπουλος τον οποίο εγνώριζα είχε αλλάξει σημαντικά. Βρήκα λοιπόν καταρχήν τον δικηγόρο του, τον κ. Ραχιώτη, τέσσερις μήνες μετά. Ξέρετε γιατί; Γιατί δίσταζα. Ξέρετε γιατί δίσταζα; Γιατί το κλίμα ήταν εναντίον των πάντων που θα τολμούσαν να υπερασπίσουν αυτούς τους εγκληματίες. Και εγώ, παρόλο που είχα βασικά ερωτήματα, μου ήρθε κάποτε μία ηθική επιταγή, ότι τον φίλο σου, τον παλιό σου φίλο, τον άνθρωπο από τον οποίο έχει μείνει μία εκτίμηση, έστω και αν είναι μόνο μία σκιά από το παρελθόν, δεν του συμπεριφέρεσαι σα να είναι λεπρός. Και σκέφτηκα μια στιγμή να του γράψω και ένα γράμμα δημόσια. Τελικά δεν το έκανα.
Περίμενα λοιπόν καταρχήν και ο ίδιος να εκφραστεί δημόσια και εκφράστηκε δημόσια στον «Λαμιακό Τύπο› και εξέθεσε τις πολιτικές του απόψεις με τις οποίες έπαιρνε τις αποστάσεις του από την πρακτική της 17Ν ενώ συμφωνούσε με την ανάλυσή της. Επισημαίνω ότι αυτό το έκανε από τις φυλακές Κορυδαλλούς, ότι ήταν ο πρώτος από τους κατηγορούμενους ο οποίος διετύπωσε δημόσια τις απόψεις του μέσα σε έναν καταιγισμό πυρών όπου όλοι τους κατηγορούσαν ως ανθρωπόμορφα τέρατα συλλήβδην και αθρόως, είτε αποδέχονταν τις κατηγορίες είτε όχι.
Και επειδή τόλμησε να υπερασπίσει τον εαυτό του, έφαγε πέντε μέρες απομόνωση, πράγμα το οποίο υπήρξαν ορισμένοι οι οποίοι το κατέκριναν, και δικηγόροι και νομικοί και το οποίο επικυρώθηκε από την αρμόδια Δικαστική Αρχή.
Εγώ είμαι κρατικός λειτουργός, ανώτατος όπως κι εσείς. Όταν η δημοκρατία, την οποία υπηρετώ ολισθαίνει, αυτό με βαραίνει και εμένα. Εγώ το αισθάνθηκα σαν προσωπική προσβολή, το ότι η αρχή της υπεράσπισης του εαυτού σου για έναν κατηγορούμενο, τιμωρείται με πέντε μέρες απομόνωση, όποια και να είναι η νομική κάλυψη αυτού του θέματος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξηγήστε μας, τί πέντε μέρες απομόνωση;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στις φυλακές, τιμωρήθηκε με πέντε μέρες απομόνωση και μετά από τον κ. Γιωτόπουλο, και άλλοι κατηγορούμενοι οι οποίοι μίλησαν στις εφημερίδες, επίσης, ανά δύο, τρεις, μία ημέρα κτλ. Ευτυχώς, το μέτρο αυτό ατόνισε στην πράξη και χαίρομαι που το μέτρο αυτό ατόνισε στην πράξη, αλλά δεν μου αρκεί ότι ατόνισε στην πράξη. Θέλω, θα ήμουν ευγνώμων στο Δικαστήριό σας, εάν ετοποθετείτο και επί αυτής της αρχής, ασχέτως με το πώς θα κρίνει τους κατηγορουμένους, διότι η αρχή της υπεράσπισης του εαυτού του για έναν κατηγορούμενο, για μένα είναι ένα από τα θεμέλια της δημοκρατίας και ελπίζω και για εσάς.
Από κει και πέρα, συνεχίζω, πολιτικά ο Γιωτόπουλος δεν είχε αλλάξει. Σαν άνθρωπο, έψαξα και βρήκα και στη Γαλλία και εδώ, άτομα τα οποία τον γνώρισαν τον τελευταίο καιρό. Γνώρισα τη σύντροφό του, την κα Peynaud, η οποία κατέθεσε στο Δικαστήριό σας. Επεσήμανα ότι ίσως την κα Peynaud μπορεί να την είχα ενδεχομένως συναντήσει και όταν δούλευε στο Πανεπιστήμιο στη Γαλλία εξ όψεως, προηγουμένως ανακαλύψαμε και διάφορους κοινούς γνωστούς με την κα Peynaud διότι ο κόσμος είναι μικρός, αλλά πρώτη φορά γνωρίστηκα το Νοέμβριο αν θυμάμαι καλά.
Κατέληξα στο ότι όντως δεν είχε αλλάξει ο Γιωτόπουλος. Από κει και πέρα άρχισα να εξετάζω και τις κατηγορίες οι οποίες τον βαραίνουν. Κάποτε πήρα και δημόσια θέση με ένα κείμενο το οποίο σας κατέθεσα όπου σε ένα από τα βιβλία που κυκλοφόρησαν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, πολύ σημαντικό βιβλίο, το οποίο τιτλοφορείται «Φάκελος 17Ν› των κ.κ. Παπαχελά και Τέλογλου, με μια μικρή παρατήρηση. Το προτελευταίο κεφάλαιο ονομάζεται «Το κυνήγι του Γιωτόπουλου›. Εάν διαβάσει πρώτα κανένας αυτό το κεφάλαιο το οποίο εκθέτει πώς οι διωκτικές αρχές έφτασαν στην υπόθεση εργασίας Γιωτόπουλου και μετά διαβάσει το υπόλοιπο βιβλίο, βλέπει ότι με αυτό το φως αυτής της υπόθεσης εργασίας, εξιστορείται όλη η πραγματικότητα. Επομένως, η αλήθεια είναι κάτι το οποίο έχει να κάνει και με την οπτική γωνία από την οποία τη βλέπεις.
Μετά από αυτό το βιβλίο και τη δημόσια παρουσία μου, έκανα όπως ενδεχομένως πολλοί γνωρίζουν, ένα ταξίδι στην Αμερική για ένα συνέδριο, το οποίο με έφερε σε μία δημοσιότητα την οποία δεν είχα επιζητήσει αλλά την οποία αναγκαστικά οφείλω έκτοτε να χειρίζομαι, και κατά την οποία είχα μια φιλική συνάντηση με το FBI. Φιλικές συναντήσεις με την εξουσία είχα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου αρχίζοντας από τα θρανία, όταν περίμενα έξω από τα γραφεία του Διευθυντή. Αλλά οπωσδήποτε ήταν κάποιου άλλου τύπου φιλική συνάντηση και στην οποία, μετά από μια ερώτηση ρουτίνας, αν είμαι αντι-Αμερικάνος, έπεσαν κατευθείαν ερωτήσεις που αφορούσαν τη 17Ν και τον Γιωτόπουλο.
Ερωτήσεις οι οποίες ζητούσαν νέες πληροφορίες, πρόσωπα, αν ξέρω άλλους της 17Ν που είναι απέξω. «Έλεος›, είπε, «μια Οργάνωση η οποία επί 30 χρόνια δεν πιάστηκε, για ποιο λόγο εμένα να έρθει να μου πει ξέρετε, εγώ είμαι μέλος;› Πράγματα τα οποία δεν καταλάβαινα. Αλλά αυτό το οποίο όντως κατάλαβα, ήταν ότι 15 μέρες πριν αρχίσει η Δίκη και 10 μέρες αφού είχα πάρει εγώ τη βίζα μου, έψαχναν ακόμα η Αμερικανική αστυνομία, η Ομοσπονδιακή αστυνομία, το FBI, στοιχεία για να προσθέσουν στη δικογραφία την οποία έχετε ανά χείρας.
Από κει και πέρα, συμπέρανα ότι δεν ήταν η κατηγορία πέρα από το τί εγώ πίστευα για τον Γιωτόπουλο, η κατηγορία δεν ευσταθούσε και τόσο. Από κει και πέρα άρχισε μία αντίστροφη δική μου πορεία, άρχισα σιγά-σιγά να απαντώ σε διάφορα ερωτήματα τα οποία μου έθεταν ή να θέτω τα ίδια ερωτήματα τα οποία μου έθεταν, αλλά με άλλον τρόπο. Όλα όσα θα πω τώρα, δεν μου ήρθαν βέβαια αυτόματα στο μυαλό, ήταν προϊόν μιας βασανιστικής εργασίας την οποία έκανα, προσπαθώντας να βρω λογική συνοχή στα πράγματα.
Το πρώτο, αν τα πάρουμε χρονολογικά, το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε ως γεγονός, είναι ότι μετά την υπόθεση Sauders, επιλαμβάνονται της όλης υπόθεσης της 17Ν οι Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες οι οποίες σας λέω χονδρικά από το κεφάλαιο «Το κυνήγι για τον Γιωτόπουλο›, οι οποίες αφού κάνουν μια επισκόπηση όλων των αντιστασιακών Οργανώσεων που δεν ήταν συνδεδεμένες με παραδοσιακά κόμματα και όλων των ατόμων που ανήκαν ή συνδέονταν με αυτές, καταλήγουν ότι αυτός ο οποίος λείπει κι έχει εξαφανιστεί, είναι κάποιος Γιωτόπουλος και από το 2000 αρχίζουν και τον ψάχνουν.
Τον ψάχνουν στο χωρίο του παππού του, δεν υπάρχει, τον ψάχνουν στο Χαλάνδρι, στα δημοτολόγια του οποίου είναι εγγεγραμμένος, δεν υπάρχει. Έχουν λοιπόν μια υπόθεση εργασίας με την οποία προχωρούν. Καταρχήν χαίρομαι γι αυτό. Γιατί χαίρομαι γι αυτό: Γιατί προτιμώ οι αστυνομικές αρχές της πατρίδας μου να λειτουργούν με υποθέσεις εργασίας και όχι να συλλαμβάνουν ως έτυχε, όπως έγινε πολλές φορές στο παρελθόν. Φαντάζομαι ότι ο προηγούμενος μάρτυρας, του οποίου δεν άκουσα την κατάθεση αλλά γνωρίζω την ιστορία, θα σας εφώτισε περί αυτού.
Αλλά τί κάνει κανένας με μία υπόθεση εργασίας; Μία υπόθεση εργασίας, εάν την αντιμετωπίζει επιστημονικά, ζητά στοιχεία υπέρ, στοιχεία κατά, δεν προσπαθεί να την επιβεβαιώσει ντε και καλά. Αυτό το οποίο προκύπτει στη σημερινή περίπτωση, απ’ όσο εγώ έκρινα, είναι ότι υπήρξε κάθε μέλημα, αυτή η υπόθεση εργασίας να θεωρηθεί ως η μόνη δυνατή και υιοθετήθηκε ως αλήθεια προς επιβεβαίωση από τις διωκτικές αρχές χωρίς να έχει θεμελιωθεί έστω και με ένα στοιχείο προγενέστερα της σύλληψης του κ. Γιωτόπουλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς επιβεβαίωση ή λειτούργησε η άποψη του Πόπερ επιβεβαίωση-διάψευση, αυτό το σχήμα το δυαδικό; Δηλαδή έχουμε μια υπόθεση εργασίας και μετά παίρνουμε στοιχεία. Τούτο εδώ το επιβεβαιώνει, εκείνο το διαψεύδει κτλ. Όχι λοιπόν προς επιβεβαίωση μόνο.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το συνεκτιμούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεκτιμούνται και τα αρνητικά.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, όχι μόνο προς επιβεβαίωση, αλλά λειτούργησε επιστημονικό σχήμα, επαλήθευση-διάψευση.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε απόλυτο δίκιο, διαπιστώνω ότι έχετε διαβάσει Πόπερ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ χρειάζεται η λογική του χωρικού περισσότερο απ’ όλα τα άλλα. Ξέρετε πόσο μου χρειάζεται αυτή;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σας πω για τη λογική του χωρικού και τη λογική του μαθηματικού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, να προχωρήσουμε παρακάτω.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θέλω να καταχρώμαι του χρόνου σας, αλλά ξέρετε κάτι, ένας άνθρωπος με τον οποίον ήμουν συνδεδεμένος και τον οποίο εκτιμώ, κινδυνεύει στα μάτια μου αυτή τη στιγμή να πέσει θύμα μιας δικαστικής πλάνης. Και αισθάνομαι υποχρεωμένος να εξαντλήσω επιχειρήματα τα οποία θα απευθύνονται στη λογική σας και όχι στο συναίσθημά σας, διότι από διαφορετικούς κόσμους προερχόμεθα και διαφορετικό συναισθηματικό κόσμο έχουμε. Αλλά η λογική η αριστοτελική τουλάχιστον είναι κοινή για όλους. Που γεννηθήκατε κύριε Μαρκή;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Στο ?της Λέσβου, ένα χωριό με 150 κατοίκους.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και εγώ γεννήθηκα σε γειτονιά της Αθήνας σε χωματόδρομο, ο οποίος δεν υπάρχει πια και είναι τσιμέντο. ¶ρα οι παραστάσεις μου και οι παραστάσεις σας είναι διαφορετικές. Με άλλους παίζαμε. Εγώ έπαιζα με αρμενόπουλα στην γειτονιά μου, είχατε αρμενόπουλα στην γειτονιά σας;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όχι?.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ένας από τους φίλους μου των παιδικών μου χρόνων ονομαζόταν Αξαρλιάν και δεν ξέρω εάν έχει σχέση και με το θύμα. Έχουμε διαφορετική ιστορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιστρέφουμε στα θέματά μας κύριε μάρτυς να μην ξεφεύγουμε.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επιστρέφουμε στα θέματά μας, αλλά η λογική είναι κοινή για όλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι λέτε, δεν είναι.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ελπίζω ένα κοινό υπόστρωμα λογικής να είναι κοινό σε όλους, ελπίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λογική και ορθό δεν είναι το ίδιο. Προχωράμε όμως παρακάτω, ελάτε προχωρούμε. Δεν είναι του παρόντος τώρα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας υποσχέθηκα πέντε κεφάλαια και έναν επίλογο, είμαστε στην αρχή του τρίτου κεφαλαίου.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το οποίο έλεγα λοιπόν , δεν υπάρχει επομένως κατά την γνώμη μου κεφάλαιο τρία, δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου, στοιχείο προγενέστερο της σύλληψής του, το οποίο να επιβεβαιώνει την κατηγορία. Αυτό είναι το ένα.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν διάφορα στοιχεία τα οποία παρουσιάζονται ως μεταγενέστερα. Καλά υπάρχουν προφανώς οι ομολογίες στις οποίες δεν πρόκειται να αναφερθώ, γιατί δεν είμαι ο αρμόδιος να μιλήσω για την δικονομική τους αξία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήστε τα αυτά, τα εξετάζουμε ακόμα αυτά.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτά είναι δικά σας θέματα. Αυτό το οποίο επισημαίνω πάντως είναι, ότι από πουθενά δεν προκύπτει ότι η σύλληψή του στους Λειψούς ήταν προϊόν της όποιας ομολογίας του οποιουδήποτε. Βλέπω μια πρακτική την εξής. Η αναγνώρισή του από τον Χριστόδουλο Ξηρό. Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός έχει επανέλθει πάνω σ’ αυτά. Εν πάση περιπτώσει εγώ λέω το εξής.
Όταν είσαι αστυνομική αρχή και έχεις δυο κατηγορούμενους και θέλεις ο ένας κατηγορούμενος να αναγνωρίσει έναν άλλον για να προφυλαχθείς μήπως ο κατηγορούμενος σου πει αυτόν που θέλεις να αναγνωρίσει, τον βάζεις να τον αναγνωρίσει ανάμεσα σε δέκα. Τέτοιο πρωτόκολλο αναγνώρισης δεν υπήρξε απ’ όσο γνωρίζω, τους βάλανε τον έναν απέναντι στον άλλον.
Επομένως εάν πούμε ότι ο κ. Ξηρός ο οποίος τα έχει αναιρέσει αυτή τη στιγμή αυτά τα πράγματα, αλλά η αστυνομία λέει τότε μας έλεγε την αλήθεια. Και εγώ ρωτάω την αστυνομία, και πώς είστε σίγουροι ότι τότε σας έλεγε την αλήθεια και όχι την αλήθεια που θέλατε να ακούσετε;
Για να είστε σίγουροι γι’ αυτό θα έπρεπε να τον βάλετε να αναγνωρίσει τον κ. Γιωτόπουλο ανάμεσα σε δέκα που να μοιάζουν. Το έκανε αυτό; Όχι. Πού είναι ο επαγγελματισμός της αστυνομίας, τον οποίον τόσο πολύ μας είπανε;
Λυπούμαι αλλά αυτά τα βλέπουμε στο τελευταίο αμερικάνικο έργο της τελευταίας σειράς. Μια κυρία, έναν – έναν, ποιος είναι αυτός ; Ανάμεσα στους πέντε, τα ξέρετε. Παρακάτω, το θέμα είναι, θέλεις μια υπόθεση εργασίας να σου βγει ντε και καλά σωστή, ή θέλεις να ελέγξεις εάν είναι σωστή;
Επομένως έχετε την απάντηση, στου Πότερ το θέμα το οποίο θέσατε κύριε Πρόεδρε, όσον αφορά την αναγνώριση Γιωτόπουλου από Ξηρό. Ένα αυτό. Πάμε παρακάτω, υπάρχουν διάφορα άλλα πράγματα τα κινητά στοιχεία στα οποία βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα, τα γραφολογικά, τα κλειδιά, άλλα τα οποία συνήθως δεν ερωτώνται σ’ αυτή την αίθουσα, π.χ. έγινε μια εξέταση DNA, εξέταση DNA ήταν αρνητική απ’ όσο γνωρίζω από τον Τύπο, ισχύει; Ισχύει. Η εξέταση DNA ήταν αρνητική. Ο αρχηγός επομένως δεν είχε ποτέ πατήσει στην γιάφκα.
Βρέθηκε μια σακούλα με αντικείμενα του αρχηγού μέσα στην γιάφκα, μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών αν κατάλαβα καλά. Ερώτημα το οποίο τίθεται καυτό. Αυτή η σακούλα μεταφέρθηκε εκεί πέρα για τις διακοπές. Ερώτημα, κάθε χρόνο μεταφερότανε η σακούλα με αντικείμενα του αρχηγού, τον ιούλιο και την ξανάπαιρνε πίσω τον Σεπτέμβριο και την ξαναέφερνε τα Χριστούγεννα; Αυτή τη δουλειά έκανε ο αρχηγός της 17Ν; Περίεργο. Και δεν συνελήφθη η 17Ν μέχρι τότε.
Ας μην επεκταθώ στα κλειδιά, τα οποία ο κ. Εισαγγελέας π.χ. ομολόγησε στο Δικαστήριό σας, ότι είχε γνώση της ύπαρξης των κλειδιών ως πειστηρίων δέκα μέρες επτά μέρες, πέντε μέρες, πόσες κύριε Λάμπρου, πριν παραδοθούν στην κυρία Πενώ. Γιατί ο κ. Λάμπρου δεν είπε, να μην παραδοθούν αυτά είναι πειστήρια και τα θέλουμε για το Δικαστήριο; Αμέλεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αφού ομολόγησε?.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μην κολλάτε στις λέξεις μου παρακαλώ, η χρήση των λέξεων πολλές φορές θεωρείται ?.να σας πω κάτι. Εδώ πέρα εάν κάποιος πει, εκτέλεση, δολοφονία, ανθρωποκτονία, φόνος κλπ, αμέσως θα πουν, α! αυτός είναι. Παρενέβη ο κ. Εισαγγελέας, ομολόγησε, ελληνικά μιλάμε, καταλαβαινόμαστε ουδεμία μομφή. Θεωρώ ότι ο κ. Εισαγγελέας?.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: θεωρείται ότι έχουν την παραμικρή μαρτυρική αξία κατά τον νόμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ έκανα τις παρατηρήσεις μου?
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά σας λέω και πάλι ότι αυτά δεν είναι μαρτυρική κατάθεση για μένα, αυτά είναι αξιολογήσεις που είναι για τους συνηγόρους. Τώρα επειδή περισσότερη φασαρία θα κάνω να σας πω σταματήστε δεν θέλω αναστάτωση, σας είπε πείτε μας τουλάχιστον λίγο για να μην πιανόμαστε σ’ αυτά.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι ο τελευταίος μάρτυρας που καταθέτει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το θέμα είναι να μην γινόμαστε και εμείς μάρτυρες, ακούγοντας πράγματα που χρησιμοποιείτε που δεν μας χρειάζονται.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με μόνη τη διαφορά ότι ξέρετε πολύ καλά ότι στο Δικαστήριό σας οι μάρτυρες, έχουν κληθεί πολλές φορές να πουν την άποψή τους για τα στοιχεία. Το ένα, το άλλο και το παρ’ άλλο. Εγώ σας λέω αυτό χωρίς να προκληθώ κάνοντας οικονομία στις ερωτήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας προκάλεσα εγώ. Απλώς σας παρακάλεσα να μαζευόμαστε.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Απλώς παραθέτω την άποψή μου για τα στοιχεία, σε ερωτήσεις οι οποίες έχουν ήδη τεθεί, εάν αυτή τη στιγμή οι απαντήσεις μου είναι πιο τεκμηριωμένες γίνονται δεκτές; ΄Η δεν γίνονται δεκτές επειδή έκατσα και τις σκέφθηκα μόνος μου; Παρακαλώ να γίνουν δεκτές. Και από εκεί και πέρα εσείς θα κρίνετε, εάν αυτά που λέω εσάς σας βοηθούν, ή όχι. Η δική μου πρόθεση, είναι το Δικαστήριο το οποίο το σέβομαι γιατί και εγώ κρατικός λειτουργός είμαι, επομένως θα φέρομαι ως συνυπηρετούντες στο ίδιο κράτος, προσπαθώ να βοηθήσω. Και σας είπα ότι, οποιοδήποτε λάθος κάνω εγώ, αντανακλά επάνω σας, οτιδήποτε λάθος κάνετε εσείς, αντανακλά επάνω μου.
Επομένως οφείλω, έχω χρέος αν επισημάνω λογικά λάθη τα οποία θα καταστήσουν την ετυμηγορία σας μη κρυστάλλινη να σας τα επισημάνω. Διότι μια ζωή την περνάω διορθώνοντας γραπτά και λέγοντας, εδώ πέρα υπάρχει λογικό άλμα, εδώ υπάρχει χάσμα, εδώ πέρα δεν δικαιολογείς, εδώ πέρα παίρνεις το συμπέρασμα ως υπόθεση και καταλήγεις πάλι στο ίδιο.
Στη συνέχεια έρχομαι στο τέταρτο κεφάλαιο που αφορά στο ψευδώνυμο. Μπαίνουμε στο κεφάλαιο ψευδώνυμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσάς με τι όνομα σας παρουσιαζότανε τότε, η κα Μαϊτέ κάτι μας είπε τον γνώρισε σε κάποια διαδήλωση το ’73, τον έμαθε Μιχάλη κλπ, μήπως άλλα ονόματα έλεγε από εδώ, άλλα από εκεί, να τα βρούμε και αυτά έτσι λίγο.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ τον γνώρισα ως Αλέκο Γιωτόπουλο όπως σας είπα. Όταν για πολιτικούς λόγους πέρασε στην παρανομία και όταν μεταξύ μας συστήσαμε και είχαμε μια κοινή πολιτική δράση αποκομμένη πλέον από την μήτρα των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών, ΕΔΑ και ΚΚΕ εκείνης της εποχής, υιοθετήσαμε ψευδώνυμα, βεβαίως και υιοθετήσαμε και τον εγνώρισα με ένα κυρίως ψευδώνυμο αλλά και διάφορα άλλα ψευδώνυμα. Το ψευδώνυμο το οποίο κυρίως είχα εγώ στην δική μου επαφή με τον κ. Γιωτόπουλο ήταν το «Θέμις›. Χρησιμοποίησε όμως κατά καιρούς και περιστασιακά, ο καθένας μας ψευδώνυμα για ανθρώπους, άλφα, βήτα κλπ, και το Μιχάλης ήταν ένα απ’ αυτά. Το Οικονόμου δεν το εγνώριζα, αλλά ήταν μια επαφή που κανένας δεν προσφωνούσε τον άλλον με το επώνυμό του.
Αρκεί να σας πω ότι, εγώ ήμουν εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων Φοιτητών, με εγνώριζαν επομένως όλοι, με εγνώριζαν με το μικρό μου και μάλιστα με το υποκοριστικό μου και όταν στην Ασφάλεια την γαλλική τους ρωτούσαν αν γνωρίζετε κάποιον Αγγελόπουλο. Ποιος είναι αυτός; Ο Αγγελόπουλος. Δεν με ξέρανε, ενώ με ήξεραν πολύ καλά. ¶ρα και εγώ έχω προφυλαχθεί από την μη χρήση των επωνύμων εκείνης της εποχής. Και επομένως ήταν κάτι το τελείως φυσικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί ποιος σας ανέκρινε, ο Μεγκρέ ή ο Κλουζώ;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν με ανέκρινε κανένας, φιλικές συζητήσεις είχαμε, νόμιμος Γενικός Γραμματέας ήμουν νομίμου Συλλόγου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προχωρήστε παρακαλώ. Δηλαδή το όνομα λοιπόν, μας κάνει εντύπωση εδώ?
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ τον γνώριζα με το όνομα Αλέκος, αλλά ήξερα ότι χρησιμοποιούσε και άλλα ονόματα. Προφανώς μετά την ιστορία της βαλίτσας πέρασε σε ποιο βαριά παρανομία και το όνομα το Οικονόμου εγώ δεν το έμαθα ποτέ γιατί δεν χρειαζόταν να το μάθω. Μου αρκούσε να τον ξέρω σαν Αλέκο και να τον προσφωνώ σαν Θέμις. Αυτό μου αρκούσε για την σχέση μου μαζί του έτσι κι αλλιώς δεν πηγαίναμε πια σινεμά μαζί, βρισκόμαστε μόνο για πολιτικές ανάγκες, ούτε καν ονόματα λέγαμε.
Μαθαίνω επομένως ότι είχε ψευδώνυμο. Το ψευδώνυμο, ομολογώ ότι το ψευδώνυμο ήταν το βασικό στοιχείο εναντίον του κ. Γιωτόπουλου, ήταν το βασικό στοιχείο που κινούσε υποψίες. Ήταν όταν διάφοροι φίλοι και γνωστοί μου λέγανε, μα γιατί κυκλοφορούσε με ψευδώνυμο; Εγώ έλεγα, κυκλοφορούσε με ψευδώνυμο γιατί ήταν καταζητούμενος από τις γαλλικές αρχές, από τότε από την ιστορία φυλάκισης Σκαρπαλέζου και γιατί έκτοτε το κράτησε και γιατί ήταν ανυπότακτος. Μα καλά, ανυπότακτος μέχρι πότε; Αυτό μέχρι κάποια στιγμή θα έπρεπε να σταματήσει.
Και εγώ έλεγα τώρα αυτά που είχε πει και ο ίδιος να σταματήσει, εντάξει να το κόψει, αλλά πού να τρέχει τώρα να αλλάζει ψευδώνυμο και πού ξέρεις εάν δεν καταστεί συνήθως ύποπτος; Εντάξει αυτά έλεγα.
Μέχρι την στιγμή την οποία η κυρία Λίλα Χαμπίπι στο Δικαστήριό σας είπε μια φράση που μου άναψε σαν γλομπάκι στα μυαλά. Είπε δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του ψευδωνύμου και της κατηγορίας. Αιτιώδης συνάφεια είναι ένας όρος που χρησιμοποιείτε εσείς οι νομικοί, αλλά τον οποίο εμείς δεν χρησιμοποιούμε, οπότε έψαξα να δω τι σημαίνει αιτιώδης συνάφεια και είπα?.εντάξει κύριε πρόεδρε μη μου εξηγείτε το κατάλαβα.
Εγώ τα μαθηματικά τα έχω κάνει σε ξένη γλώσσα, επομένως έχω κάποια υστέρηση στην κατανόηση. Αλλά όταν κάτι το καταλαβαίνω το καταλαβαίνω καλά. Και λέω, μια στιγμή να δούμε τα ερωτήματα που μπαίνουν για το ψευδώνυμο, τι ακριβώς σημαίνουν. Και αφού έκανα ορισμένες σκέψεις έκατσα και έκανα και άλλο ένα μικρό πόρισμα, που μέσω του κ. Ραχιώτη?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το δίνει ο κ. Ραχιώτης.
