ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ως συνήγορος της πολιτικής αγωγής έχω μία πολυτέλεια την οποία εκ καθήκοντος δεν μπορεί να έχει άλλωστε η Εισαγγελική Αρχή. Έχω την άνεση να αισθάνομαι ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ σε συγκεκριμένους λόγους και παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν ότι ο ισχυρισμός επί του οποίου στηρίζεται η ένσταση, ότι δηλαδή συνέτρεξαν βασανιστήρια και χρήσεις ψυχοτρόπων φαρμάκων είναι ψευδής.
Αυτό για μένα είναι αυτονόητο. Εκείνο όμως που ίσως δεν είναι αυτονόητο και πρέπει να λεχθεί σε αυτή την αίθουσα είναι ότι πρόκειται περί ψεύδους ευθέως και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η βία – το έχω ξαναπεί και φοβούμαι πως θα χρειαστεί να το πω και πάλι – ότι η βία είναι το ένα όπλο της τρομοκρατίας. Το άλλο όπλο της τρομοκρατίας είναι το ψεύδος, το αντίθετο της αλήθειας.
Αρνούμαι να μπω σε αυτή την λογική διότι πιστεύω ειλικρινώς ότι με την ένσταση αυτή η Οργάνωση μέσα σε αυτή την αίθουσα συνεχίζει το τρομοκρατικό της έργο. Η ένσταση αυτή ότι δηλαδή γίνονται βασανιστήρια εις την χώρα μας επί ασθενών μάλιστα, επί ετοιμοθάνατων σκοπό έχει να τρομοκρατήσει την ελληνική κοινωνία, να εμφανίσει δηλαδή την ελληνική δημοκρατία ως ανάλγητη η οποία κάνει βασανιστήρια και να φοβηθεί ο λαός.
Η επαναστατική βία όχι με την έννοια της σωματικής κακώσεως αλλά με την έννοια του ψεύδους συνεχίζεται μέσα σε αυτήν την αίθουσα και εις αυτή την παγίδα εγώ τουλάχιστον δεν πρόκειται να υποκύψω και να απολογηθώ για λογαριασμό της ελληνικής δημοκρατίας και επιτρέψτε μου να σας παρακαλέσω να δείτε σε αυτά που λέω το ηθικό επιχείρημα το οποίο πρέπει να προσθέσετε εις τα νομικά επιχειρήματα που σας εξέθεσε ο κ. Βασιλακόπουλος λέγοντάς σας αυτά που σας είπε, ότι δηλαδή δεν μπορείτε να αποφανθείτε έπ’ αυτής της ενστάσεως γιατί δεν υπάρχει πεδίο αποφάνσεως.
Θα ήθελα να πω ακόμα δύο πράγματα και τελειώνω αξιότιμε κ. Πρόεδρε. Δεν είναι αναγκαίο να είναι παρών ο κ. Κουφοντίνας για να μετανοήσει για την μετάνοιά του ο κ. Ξηρός. Δεν χρειάζεται να τον κοιτάξει με το βλέμμα του. Δεν χρειάζεται να του ψιθυρίσει εις το αυτί του. Η πνευματική υπεροχή και η ψυχική υπεροχή και η ψυχολογική υπεροχή για την οποία θα μου επιτρέψετε να μην μπω σε λεπτομέρειες του κ. Κουφοντίνα πάνω στον κ. Σάββα Ξηρό όπως και σε άλλους κατηγορουμένους, είναι τόσο έντονη ώστε δεν χρειάζεται να έχει συλληφθεί και να έχει συζητήσει. Αρκεί να εμφανιστεί.
Σας δίνω μόνο ένα παράδειγμα. Όταν ερωτάται ο κ. Σάββας Ξηρός «πώς ήταν ο λόγος που επιλέξατε ως στόχο τον Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη› απαντάει «δεν ξέρω για ποιο λόγο τον επιλέξαμε ως στόχο›. Αυτό δείχνει βέβαια και το είδος της εσωτερικής δημοκρατίας το οποίο λειτουργούσε μέσα εις την Οργάνωση της 17Ν.
Εδώ θα μου επιτρέψετε χωρίς τίποτε άλλο μόνο να παρατηρήσω και αυτές είναι οι συμπτώσεις της ιστορίας ή η ειρωνεία της ιστορίας. Ότι στο ίδιο νοσοκομείο που ανεστήθη κυριολεκτικώς από τον θάνατο ο κ. Σάββας Ξηρός βρήκε τον θάνατο ο Εισαγγελεύς Ανδρουλιδάκης στο ίδιο νοσοκομείο.
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, υπάρχουν ορισμένοι μεταξύ των κατηγορουμένων οι οποίοι μετανόησαν ή είπαν αυτά που λένε ότι γνωρίζουν και είπαν ότι θα ήθελαν να είχαν φύγει νωρίτερα από την Οργάνωση της 17Ν αν δεν υπήρχε η απόλυση. Αν δηλαδή η οδός προς την έξοδο από την 17Ν δεν ήταν η οδός της απολύσεως την οποία απόλυση φαντάζομαι θα πραγματοποιούσε ο κ. Κουφοντίνας.
Τώρα ο κ. Κουφοντίνας βρίσκεται εις την οργανωμένη πολιτεία και θέλω απλώς να πω σε αυτούς τους κ.κ. κατηγορουμένους ότι αν τότε δεν πήραν τον δρόμο της απολύσεως να προσέξουν τώρα μήπως πάρουν τον δρόμο της απωλείας, τον δρόμο της απωλείας της ψυχής τους τον οποίο ο κ. Σάββας Ξηρός με την ένστασή του πήρε για δεύτερη φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Βόζεμπεργκ έχει το λόγο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, θυμίζω στο Δικαστήριό σας, το θυμόμαστε όλοι ότι στην αρχή της τέθηκε το θέμα των προανακριτικών απολογιών και μάλιστα με την ένσταση που προβλήθηκε από την υπεράσπιση αναφορικά με το κύρος της προδικασίας. Ως προς αυτή την ένσταση βεβαίως το Δικαστήριό σας απεφάνθη ότι η προδικασία ήταν έγκυρη και επομένως οι απολογίες είναι τμήμα του αποδεικτικού υλικού σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και ως προς αυτό το κτήμα θα γίνει χρήση και από μας και από οποιονδήποτε δικαιούται κατά τις αγορεύσεις τους.
Επομένως αυτό το αποδεικτικό υλικό θα συνεκτιμηθεί με το σύνολο των αποδείξεων εφόσον τελείωσε η αποδεικτική διαδικασία για να συναγάγετε τα συμπεράσματά σας. Ορθώς όμως εσείς κ. Πρόεδρε είχατε επιφυλαχθεί διότι εκτιμώ ότι ήταν στα πλαίσια του καθήκοντός σας να μην στερηθεί κανένας κατηγορούμενος κάποιων δικαιωμάτων που προέβαλε. Ο κ. Σάββας Ξηρός προέβαλε το επιχείρημα ότι παρά το γεγονός ότι το Δικαστήριό σας δέχθηκε τις προανακριτικές απολογίες ως τμήμα του αποδεικτικού υλικού, παρά ταύτα δεν πρέπει να διαβαστούν διότι αποτελούν προϊόν ψυχολογικής και σωματικής βίας με τους ισχυρισμούς που προέβαλε.
Εσείς επιφυλαχθήκατε διότι θέλατε να παρελάσει από την αποδεικτική δύναμη εκείνος ο αριθμός των μαρτύρων που θα επιβεβαίωνε ή θα αποδοκίμαζε ή θα διέψευδε τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου κ. Σάββα Ξηρού. Πράγματι αυτό έγινε. Ψυχίατροι, ειδικοί εμπειρογνώμονες επιστήμονες παρέλασαν και κατέθεσαν ενώπιόν μας και οι ειδικοί που είχαν καθήκοντα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και κείνοι παρήλασαν και βεβαίωσαν κατηγορηματικά στο Δικαστήριο ότι δεν χορηγήθηκαν ψυχοτρόπα φάρμακα στον κατηγορούμενο κ. Σάββα Ξηρό και επομένως οτιδήποτε κατέθεσε ήταν προϊόν της ελεύθερης βούλησής του.
Εν συνεχεία επιστρατεύτηκε το επιχείρημα του συνδρόμου της Μονάδας Ειδικής Θεραπείας. Αυτό το σύνδρομο είτε το αντιληφθήκαμε, είτε όχι στην νομοτεχνική του δομή όπως κατατέθηκε, σε κάθε περίπτωση δεν μας έδωσε ή δεν σας έδωσε ως Δικαστήριο εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν την σκέψη σας και πάλι ότι οι καταθέσεις του κ. Σάββα Ξηρού δεν ήταν προϊόν της ελεύθερης βούλησής του.
Τούτο γιατί; Αυτό το σύνδρομο της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας δεν μας λέει κανένα επιστημονικό σύγγραμμα αλλά και κανένας ειδικός επιστήμονας ότι οδηγεί κάποιον παρά την θέλησή του να πει την αλήθεια. διότι εδώ υπάρχει και ένα ζήτημα, αν πράγματι αυτά τα οποία κατατέθηκαν από τον κ. Σάββα Ξηρό ήταν αλήθεια ή ψέματα.
Το σύνολο λοιπόν του αποδεικτικού υλικού σε συνδυασμό και με τις άλλες προανακριτικές απολογίες έδειξε ότι αυτά ήταν αλήθεια. Επομένως για ποιο σύνδρομο Μονάδας Εντατικής Θεραπείας μιλάμε; Στο σημείο αυτό βεβαίως έχω να παρατηρήσω ότι επιχειρήθηκαν και σωστά επιχειρήθηκαν από κάποιους παράγοντες και από την Εισαγγελική Έδρα και από έντιμους συναδέλφους, αξιότιμους που προλάλησαν εμού, το ψυχογράφημα του κ. Σάββα Ξηρού κατά την στιγμή που βρισκόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Κανένας μας δεν δηλώνει εδώ ειδικώς να προσεγγίσει με εγκυρότητα την ψυχογράφηση αυτού του ανθρώπου.
Όμως με τους κανόνες της κοινής λογικής μπορούμε για ένα πράγμα να είμαστε βέβαιοι, ότι ο άνθρωπος αυτός εκείνη την τραγική για κείνον στιγμή ήταν ένας άνθρωπος που εμφορείτο από το συναίσθημα του φόβου και ο φόβος είναι απόλυτα ανθρώπινο συναίσθημα. Ο φόβος λοιπόν κατευθυνόταν σε δύο τομείς. Ο ένας ήταν ο φόβος για την ζωή του γιατί ήταν πολυτραυματίας σχεδόν ετοιμοθάνατος και ο δεύτερος ήταν ο φόβος για την τύχη του την επόμενη ημέρα που θα καλείτο να πληρώσει για τις πράξεις του εφόσον κατελήφθη έπ’ αυτοφώρω γι αυτό το οποίο έκανε.
Ο φόβος λοιπόν για την ζωή του τον ώθησε να συνεργαστεί με τις αρχές κ.κ. Δικαστές και ενδεχομένως και η υστεροβουλία να τύχει των ευεργετικών διατάξεων που ο νόμος πρότεινε. Αυτό δεν το λέμε εμείς διότι βολεύει ή συμφέρει αυτός ο ισχυρισμός. Το λένε οι ίδιες οι καταθέσεις τους. Δανείζομαι την πρώτη κατάθεσή του όπου εντελώς υστερόβουλα ο κατηγορούμενος τότε και ανακρινόμενος με όποιον τρόπο ανακρίθηκε κ. Σάββας Ξηρός προστατεύει τον αδελφό του και λέει ότι είναι ένα πρόσωπο, Μανώλης τον οποίο όμως δεν θέλω να κατονομάσω.
Εν συνεχεία στην κατάθεσή του στις 20/7 τί κάνει; Αναφερόμενος στην υπόθεση Πέτσου στην οποία συμμετέχω δικαιολογεί τον εαυτό του με αποστασιοποίηση από το δόλο. Λέει «θέλω να σας πω ότι πάτησα επίτηδες το μπουτόν καθυστερημένα για να μην σκοτωθεί ο Πέτσος›. Κύριε Πρόεδρε, αναφέρομαι σε αυτό για να δείξω ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος εκείνη την στιγμή ήθελε να προστατεύσει τον εαυτό του από μία συγκεκριμένη κατηγορία εναντίον του που ήταν η απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ δόλου. Είναι χαρακτηριστικό αυτό.
Γιατί έκανα την χρήση κ. Πρόεδρε; Γιατί συνακόλουθα στην ανάκρισή του ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκου με την παρουσία του αξιοτίμου συναδέλφου του κ. Γιώργου Αγιοστρατίτη επιβεβαιώνει τις προανακριτικές καταθέσεις και διαφοροποιείται ως προς αυτό το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά του Πέτσου λέγοντας τί ως προς το κίνητρο; Ότι ο τάδε που μας υπέδειξε αυτή την πράξη ήταν διότι ο συγκεκριμένος στόχος ευθύνετο για πολεοδομικές παραβάσεις.
Γιατί το λέω; Λέτε να είχε κανένα συμφέρον η προανακριτική που υποτίθεται τον ώθησε να πει αυτά τα ψέματα, να αλλάξει τον λόγο για τον οποία επελέγη ο στόχος ο κ. Γιώργος Πέτσος; Αυτό δείχνει μια παλινωδία στις καταθέσεις και μια διαταραχή πια αλλά διαταραχή ως προς το συμφέρον του τί πρέπει να κάνει του κατηγορούμενου. Θέλω να προσθέσω το εξής: στο ακροατήριο αφού είπε όσα είπε ο κ. Σάββας Ξηρός επιστράτευσε δύο καινούργιους ισχυρισμούς. Ο ένας ήταν για να ενισχύσει τον ισχυρισμό του περί σε αυτόν χορηγίας ψυχοφαρμάκων ότι «ξέρετε κάτι κ.κ. Δικαστές και τώρα και σήμερα που κάθομαι εδώ είμαι υπό την επήρεια ψυχοφαρμάκων›.
Τον προέβαλε αυτόν τον ισχυρισμό. Ορθώς το Δικαστήριο ευαισθητοποιήθηκε, τον εξέτασε με ειδικό και απεδείχθη ότι έλεγε ψέματα. Ο δεύτερος ισχυρισμός του που αποδεικνύει ακριβώς του λόγου του τα αληθή στις απολογίες του τις προανακριτικές είναι το δεύτερο επιχείρημα που επιστράτευσε εδώ και λέει «ξέρετε κάτι, προανακριτικά εγώ μιλάω από τις 5 του μηνός και υπάρχουν και άλλες προανακριτικές καταθέσεις›.
Όταν ρωτήθηκε εύστοχα εκ των Εισαγγελέων τον κ. Μαρκή αν τις υπέγραψε αυτές τις καταθέσεις λέει «μάλιστα, τις υπέγραψα όπως και τις άλλες›. Ρωτάται, γιατί όταν προσήλθε ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκου έστω με τον ισχυρισμό του ότι πιεζόταν διότι ακόμη βρισκόταν στα χέρια της Αντιτρομοκρατικής. Λέει «επιβεβαιώνω τις από 11 Ιουλίου, 20 Ιουλίου, 27 Ιουλίου προανακριτικές μου απολογίες το περιεχόμενο των οποίων μου διαβάσατε κλπ και στις διευκρινήσεις των οποίων θυμήθηκα›. Δεν λέει σε αυτό το σημείο ότι και τις από 5 και 6 και οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία. Μήπως γνώριζε αν περιλαμβάνονται ή δεν περιλαμβάνονται και τις αφαίρεσε; Απλώς ήταν ένα επιχείρημα που το επινόησε και το επιστράτευσε για να ισχυροποιήσει τον πρώτο ισχυρισμό του.
Επίσης αν πράγματι ευρίσκετο στα χέρια της Αντιτρομοκρατικής και αυτό αποτελούσε γι αυτόν πίεση και φόβο αλλοίωσης της προσωπικότητάς του τί δουλειά είχε να μπει σε τόσες διευκρινήσεις; Αρκούσε και μόνο να επιβεβαιώσει τις προανακριτικές και να μην προσθέσει τίποτα. Ήθελε όμως να προσθέσει γιατί κι ακόμη και σε κείνο το στάδιο συνεργαζόταν με τις Αρχές. Το αν – για να δανειστώ την αποστροφή του λόγου του καλού μου συναδέλφου του κ. Βλάχου – είναι απλώς χρονική σύμπτωση το γεγονός ότι μετά την παράδοση του κ. Δημήτρη Κουφοντίνα άρχισε αυτό σαν μοχλός να λειτουργεί πιεστικός τρόπος ανακλήσεως όλων των προανακριτικών απολογιών, νομίζω ότι ο κοινός νους το έχει απαντήσει. Δεν είναι τμήμα ή χώρος αυτής εδώ της τοποθέτησής μου σε ότι αφορά στο νομοτεχνικό καθαρά μέρος.
Εγώ πιστεύω, ασπάζομαι την άποψη του κ. Βασιλακόπουλο ότι δικονομικά είναι ένα ζήτημα τώρα αν θα αποφανθείτε διότι ούτως ή άλλως οι προανακριτικές απολογίες είναι τμήμα του αποδεικτικού υλικού κι εμείς αναμφισβήτητα θα κάνουμε χρήση αλλά βεβαίως εφόσον εκρίθη και αποδείχθηκε ότι οι ισχυρισμοί που προέβαλε ο κατηγορούμενος κ. Ξηρός αναφορικά με το αληθές ή μη των περιεχόμενών τους έχει αποδειχθεί πιστεύω ότι μπορείτε να αποφανθείτε. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σειρά έχουν πρώτα οι προβάλλοντες την ένσταση, δεν επιτρέπεται να αλλάξουμε. Παραχωρείτε;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κανένα πρόβλημα.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ τον συνάδελφό μου. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, εκείνο το οποίο ήθελα να υπομνήσω στο Δικαστήριό σας είναι ότι ο έχων την τιμή να ομιλεί προς εσάς, είχε την ευκαιρία σε προγενέστερο στάδιο της διαδικασίας να θέσει ένα θέμα κατά πόσον είναι επιτρεπτή η χρησιμοποίηση προανακριτικών καταθέσεων ή απολογιών συγκατηγορουμένων για την μαρτυροποίησή τους έναντι άλλων κατηγορουμένων.
Θα ήθελα πολύ συνοπτικά να υπομνήσω στο Δικαστήριό σας τις διατάξεις που είχα επικαλεστεί και συγκεκριμένα το άρθρο 366 παρ. 1 της δικονομίας που λέει ότι «ο κατηγορούμενος καλείται να απολογηθεί για την κατηγορία που του αποδίδεται και όχι για κατηγορίες που αποδίδονται σε άλλους κατηγορουμένους›.
Το ίδιο ορίζει και το άρθρο 273 παρ. 2 ως προς την προανάκριση, γιατί το 366 παρ. 1 εφαρμόζεται στο ακροατήριο. Ως προς την προανάκριση λέει «εκείνος που ενεργεί την εξέτασή του, εκθέτει με πληρότητα και σαφήνεια την πράξη για την οποία κατηγορείται και τον προσκαλεί να απολογηθεί και να υποδείξει τα μέσα της υπεράσπισής του›. Συνεπώς και από τον προανακρίνοντα πρέπει να κληθεί να απολογηθεί επί της κατηγορίας που του αποδίδεται.
Βεβαίως αυτά πρέπει να συνδυαστούν με το άρθρο 211α το οποίο μετά την πρόσφατη τροποποίησή του ορίζει ότι «δεν μπορεί η μαρτυρική κατάθεση να χρησιμοποιηθεί ως μόνο μέσον αποδείξεως της ενοχής άλλων κατηγορουμένων›. Τέλος το 105 παρ. 2 ορίζει ότι «είναι άκυρη και δεν λαμβάνεται υπόψη η κατά παράβαση αυτών των διατάξεων λαμβανομένη κατάθεση ή απολογία› και κατά τα λοιπά εφαρμόζεται το 2ο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 31 που ορίζει ότι αυτού του είδους οι εξετάσεις, είτε κατά την προκαταρκτική εξέταση είτε κατά την άποψη που υποστηρίζει ο έχων την τιμή να σας ομιλεί, κατά την προανάκριση, πρέπει να αφαιρούνται από τη δικογραφία. Επί του θέματος αυτού το Δικαστήριό σας διετύπωσε διάφορον άποψη.
Αυτά όλα τα υπενθυμίζω στο Δικαστήριό σας και θα ήθελα να επισημάνω την προσοχή σας επί του γεγονότος ότι πρέπει να τύχουν κατά μείζονα λόγο εφαρμογής στη συγκεκριμένη δίκη που δικάζετε, ενόψει των ευεργετικών διατάξεων που έχει ο νόμος βάσει του οποίου δικάζονται οι παρόντες κατηγορούμενοι.
Στο θέμα αυτό θα ήθελα να επικαλεστώ μία ενέσιμο μελέτη του αξιοτίμου συναδέλφου και καθηγητού Αναγνωστόπουλου. Σε αυτή τη μελέτη η οποία τιτλοφορείται «Εξάρθρωση συμμορίας και αναστολή εκτελέσεως της ποινής›, κάνει παρατηρήσεις επί της περίπου ταυτόσημης διατάξεως του άρθρου 8 του Ν. 743/70 περί ναρκωτικών, ο οποίος επίσης δίνει κίνητρα για την εξάρθρωση συμμορίας διακινήσεως ναρκωτικών εν σχέσει με την εκτέλεση των απειλουμένων ποινών.
Είναι πολύ εύστοχο το ότι αρχομένης της μελέτης, προτάσσεται μία θαυμάσια περικοπή από το μνημειώδες έργο του Δεκάρια «Ππερί αδικημάτων και ποινών›, έργο το οποίο έχει μεταφραστεί όπως γνωρίζετε καλύτερον εμού από τον Κοραή και έχει κυκλοφορήσει το έτος 1823 στο Παρίσι, έκδοση Παρισίων δηλαδή.
Λέγει ο Βεκαρία: «Κοινά δικαστήρια συγχωρούν το πταίσμα εις εκείνον όστις φανερώσει τους συναιτίους του. Η συγχώρησις αυτή δύναται να είναι και βλαβερά και ωφέλιμος. Είναι βλαβερά, διότι το έθνος δικαιώνει τοιουτοτρόπως την προδοσία, την οποία μισούν και αυτοί οι κακούργοι. Είναι βλαβερά διότι λιγότερο βλάπτουν το έθνος τα αδικήματα της ανδρείας, παρά τα αδικήματα της ανανδρείας καθόσον η μεν ανδρεία είναι σπάνιος, η δε δειλία είναι κοινοτέρα, διαδίδεται ευκόλως, αυξάνουσα καθ’ ημέραν›.
Είναι μία θαυμάσια περικοπή από το μνημειώδες έργο του Βεκαρία. Και ο κ. Αναγνωστόπουλος συνεχίζει με τις εξής επισημάνσεις: «Ο μάρτυς του στέμματος, -έτσι ονομάζεται ο κατηγορούμενος ο οποίος καταθέτει σε βάρος συγκατηγορουμένου του-, ο δράστης δηλαδή που καταδίδει τους συνενόχου του με αντάλλαγμα την ατιμωρησία του, είναι θεσμός αγγλοαμερικανικής προελεύσεως. Η κατηγορούσα αρχή υπόσχεται στον πρόθυμο να συνεργαστεί μαζί της κατηγορούμενο ασυλία για όσα θα καταθέσει. Ο μάρτυς του στέμματος μπορεί έτσι άφοβα να αποκαλύψει γεγονότα που ενοχοποιούν και τον ίδιον, παραιτούμενος από το αντίστοιχο προνόμιό του. Και η κατηγορούσα αρχή να πετύχει την καταδίκη των συνενόχων, υπερβαίνοντας τις αποδεικτικές δυσχέρειες. Ο θεσμός του μάρτυρος του στέμματος εναρμονίζεται με τη διαπραγματευτική δομή της αγγλοαμερικανικής δίκης που επιτρέπει τη συναλλαγή μεταξύ των αντιπάλων μερών›.
Κύριοι δικασταί, η Δίκη αυτή θέτει ακριβώς αυτό το πελώριο θέμα. Το Δικαστήριό σας καλείται επί του θέματος αυτού ακριβώς, το οποίο τόσο εύστοχα εθίγη προ μερικών αιώνων από τον δόκιμο νομικό που ακούει στο όνομα Βεκαρία, το Δικαστήριό σας αυτή τη στιγμή πρόκειται στην κυριολεξία να γράψει ιστορία επί ενός θέματος, το οποίο όπως αντιλαμβάνεσθε ανάγεται σε κορυφαίο θέμα θεσμικής λειτουργίας της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Θα προσχωρήσουμε στην αγγλοαμερικανική άποψη ή θα τηρήσουμε τις παραδόσεις του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού όπως τις έχουμε δεχτεί μέχρι τώρα και όπως αξιώνει να τηρηθούν ο μεγάλος Βεκαρία;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και οι Γερμανοί το έχουν όμως...
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε ξέρω τί συμβαίνει, αλλά είναι αμερικανοποίηση ορισμένων Ευρωπαίων οι οποίοι θέλησαν να αποποιηθούν τη νομική τους παράδοση, τη νομική τους ιστορία, το νομικό τους πολιτισμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και οι Ιταλοί το έχουν και άλλοι.....
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Από τη στιγμή που έχουμε Πλανητάρχη, είμαστε πρόθυμοι να υποκύψουμε στα κελεύσματά του. Το αντιλαμβάνεται πλήρως το Δικαστήριο και γι αυτό σας λέγω ότι καλείστε να γράψετε ιστορία επί του θέματος. Θα αξιολογήσετε τα αποδεικτικά στοιχεία τα οποία προσκομίζονται στο Δικαστήριό σας και θα τα αξιολογήσετε όπως επιβάλλει η δικαστική σας συνείδηση και δεν θα προσχωρήσετε σε αυτό το παζάρι που υιοθετεί η αμερικάνικη νοοτροπία, να καλεί ο Εισαγγελεύς τον κατηγορούμενο, τον οιονδήποτε κοινό εγκληματία, για να του πει «πρόσεξε, εδώ απειλείσαι με ισόβια κάθειρξη, πες ότι τα έχεις κάνει όλα αυτά, πες και ποιοι άλλοι ήταν μαζί και αν μας βοηθήσεις να ανακαλύψουμε και τους άλλους, μπορεί να μη γλιτώσεις την ποινή αλλά θα σου βάλω κανένα χρόνο με αναστολή, δώσε και 50.000 δολάρια και ούτε γάτα ούτε ζημιά›.
Αυτό είναι το κήρυγμα της αμερικάνικης νοοτροπίας στην απονομή του δικαίου, του ποινικού δικαίου. Γι αυτό σας λέω ότι το Δικαστήριό σας, σεβόμενο την παράδοση και την ιστορία του νομικού μας πολιτισμού, ουαί και αλίμονο εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση υιοθετήσει το ολίσθημα του Έλληνα νομοθέτη ο οποίος υιοθέτησε αυτές τις απόψεις, ξενόφερτες, ασυμβίβαστε με τη λεβεντιά αν θέλετε του Έλληνα, του Ευρωπαίου ο οποίος διά της αναγεννήσεως ανάγεται εις την κλασική Ελλάδα πάντοτε, μην το ξεχνάμε αυτό....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε σταμάτησε όμως ο κόσμος εκεί, έτσι...
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Αν θέλετε να μη σταματήσουμε εκεί και πρέπει να διολισθήσουμε σε αυτά τα φρούτα του νεοαμερικανισμού, νομίζω ότι δεν μπορούμε να σεμνυνόμεθα διά την πολιτεία και τη νομική μας τάξη, την έννομη τάξη.
Κλείνοντας θέλω να τονίσω στο Δικαστήριό σας και τα εξής: οι επισημάνσεις του Βεκαρία έχουν και κάποια άλλη αξία. Αντιλαμβάνεστε ότι ο κατηγορούμενος ο οποίος από φιλοτομαρισμό καλείται να κάνει όσα του υπαγορεύει το κίνητρο του αντιτρομοκρατικού νόμου, δεν έχει καμία δυσκολία να προσθέσει πέραν της ιδίας του ενοχής, στο βωμό να πει και χίλια άλλα δυο πράγματα, κίνητρο των οποίων είναι αυτό το οποίο πολύ σωστά η εξαιρετική συνάδελφός μου η κα Βόζεμπεργκ απέδωσε στον κατηγορούμενο.
Ότι δηλαδή είχε την υστεροβουλία, θυμάστε ότι το ετόνισε με ιδιαίτερη έμφαση, ο Σάββας είχε την υστεροβουλία να τύχει των ευεργετημάτων του νόμου και γι αυτό, επιτρέψτε μου τη φράση, «ξέρασε›, αν ξέρασε, ή αν αυτά του τα έβαλαν στο στόμα όπως πολύ σωστά ο ίδιος ισχυρίζεται, ενόψει της καταστάσεων στην οποία ευρίσκετο.
Με αυτές τις σκέψεις, από πλευράς υπερασπίσεως τίθεται το θέμα επί του οποίου έχει επιφυλαχθεί να αποφανθεί το Δικαστήριό σας, ότι δεν θα πρέπει να επιτραπεί η χρήση των προανακριτικών καταθέσεων και απολογιών κατηγορουμένων, τουλάχιστον κατά το μέρος διά του οποίου μαρτυροποιούνται οι κατηγορούμενοι έναντι των λοιπών συγκατηγορουμένων. Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εμείς ευχαριστούμε για τη θέση.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Σταμούλης αυτή τη στιγμή θέτει ένα άλλο θέμα το οποίο δεν αποτελεί αντικείμενο της ενστάσεως. Εάν πρόκειται το Δικαστήριό σας να αποφανθεί, εάν πρόκειται να τεθεί και αυτό το θέμα, ξαναζητώ τον λόγο για να τοποθετηθώ επί των θέσεων που υποστήριξε ο κ. Σταμούλης.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτή τη στιγμή ενός κακού δεν είναι ανάγκη να ακολουθήσει και δεύτερο.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν εννοείτε την ένσταση κακό και τον κ. Σταμούλη το δεύτερο, είναι άλλο θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να επιφυλαχθούμε για του κ. Σταμούλη και να προχωρήσουμε στο άλλο;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σ’ αυτή τη φάση δεν τίθεται θέμα ποια είναι η αποδεικτική ή η δικονομική αξία των καταθέσεων, εδώ είναι άλλο θέμα το οποίο φανταζόμουν ότι θα αναπτυχθεί κατά τις αγορεύσεις. Και χαίρομαι που ο κ. Σταμούλης έκανε χρήση κειμένου μου....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δικού σας κειμένου. Μετανιώσατε που το γράψατε;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα προχωρήσουμε στο θέμα το δικό μας, αυτό είναι αιωρούμενο από την αρχή, αφήστε το ήσυχο αυτό το θέμα.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να διευκρινίσω ότι όταν κανείς αναφέρεται στην αγγλοαμερικανική παράδοση της ποινικής διαδικασίας, θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι ό,τι έχουν σήμερα οι ποινικές διαδικασίες ανά τον κόσμο φιλελεύθερο, ατομοκεντρικό και υπέρ του ατόμου, είναι από τους αγγλοσάξωνες και όταν οι Αμερικάνοι στις τροπολογίες τους καθιέρωναν δικαιώματα όπως το δικαίωμα της μη αυτο-ενοχοποίησης οι όλα αυτά, οι Ευρωπαίοι είχαν μια αστυνομική προανάκριση....
Μην μπλέκει λοιπόν κανείς κατά τρόπο α-ϊστορικό, δε θέλω να ανιστόρητο, τα σημερινά με τα παλιά και ας αναζητεί τις ρίζες του φιλελευθερισμού και τις αξίες των ατομικών δικαιωμάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι ένα θέμα είναι αν αυτό είναι αξιακή επιλογή του νομοθέτη ή αν μπορεί ο δικαστής να πει «δεν πα’ να πει ο νομοθέτης, εγώ θα κάνω άλλο›.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Χρειάζεται ένα σχόλιο στην επισήμανση του κ. Αναγνωστόπουλου. Βεβαίως υπάρχει και το αξίωμα ότι μόνο οι τρελοί και οι νεκροί δεν αλλάζουν γνώμη. Ας μας πει λοιπόν ο κ. Αναγνωστόπουλος ότι κάποτε ήταν υπέρμαχος των ευρωπαϊκών νομικών αξιών αλλά ανέβλεψε και πρέπει να προσχωρήσει στην αμερικάνικη αντίληψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μας ενδιαφέρει πού θα προσχωρήσει ο κύριος, εγώ έθεσα το θέμα αυτό, ότι είναι αξιακή η επιλογή του νομοθέτη ή ο δικαστής μπορεί να πει ότι, «δεν πα να λέει ο νομοθέτης, τί μας νοιάζει εμάς τώρα, εμείς δεν είμαστε ο Βεκαρία, εμείς θα δούμε τί λέει ο νομοθέτης μας και τί θα πούμε›. Εμείς θα γράψουμε ιστορία λέτε εσείς εγώ νομίζω ότι θα γράψουμε μια δικαστική απόφαση.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριοι Δικασταί, επιγραμματικά μόνο θα θέσουμε κάποια ζητήματα που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ελήφθησαν οι προανακριτικές απολογίες του Σάββα Ξηρού. Είχαμε την άποψη και την έχουμε διατυπώσει και προηγουμένως, ότι η υπεράσπιση του Σάββα Ξηρού, γι αυτό το ζήτημα του χρόνου κράτησής του στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, είναι υποχρεωμένη να επεξηγεί κάποια πράγματα αυτονόητα και υποχρεούται να αποδεικνύει κάποια πράγματα που για εμάς είναι αυταπόδεικτα.
Στα χέρια του Σάββα Ξηρού εξερράγη στις 29/6/2002 ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός ωρολογιακός μηχανισμός. Μετεφέρθη αρχικά σε κωματώδη κατάσταση στο ΤΖΑΝΕΙΟ Νοσοκομείο για λόγους που ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει, μετεφέρθη διασωληνωμένος στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, παρέμεινε διασωληνωμένος μεταξύ ζωής και θανάτου από τις 29 του μηνός μέχρι τις 4 το μεσημέρι, οπότε και αποσωληνώθηκε παραμένοντας η κατάστασή του ιδιαίτερα κρίσιμη, μεταξύ ζωής και θανάτου, το επιβεβαίωσαν οι γιατροί αυτό.
Είναι περιττό να σας καταγράψω και να επαναλάβω πάλι την τραγική από ιατρικής πλευράς κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Συνοπτικά μόνο θα πω ότι μέχρι τις 2/9 ενοσηλεύετο στην Εντατική Μονάδα, αυτό δείχνει και την κρισιμότητα της κατάστασής του, είχε σοβαρότατες κακώσεις, είχε εγκαύματα, είχε κακώσεις οφθαλμών, κακώσεις σπλαχνικού κρανίου, είχε πνευμονική αιμορραγία, μεγάλη αιμορραγία στους πνεύμονες, είχε βροχικό άσθμα το οποίο υπήρχε από παλιά, είχε τη διάλυση του χεριού του, δεν άκουγε, δεν έβλεπε και ήταν βαρύτατη η κατάσταση της υγείας του.
Εκεί λοιπόν το ελληνικό κράτος, διά των διωκτικών αρχών και ορισμένων ιατρών, το ελληνικό κράτος το οποίο επικαλείται και από της Έδρας όλες αυτές τις μέρες το σύνταγμά του, τους νόμους του, αντιδιαστέλλοντας την τακτική του με το 45άρι κάποιων απ’ αυτούς τους ανθρώπους, εκείνες τις μέρες λοιπόν, το ελληνικό κράτος πήρε το 45άρι στα χέρια του, ενήργησε ως τρομοκράτης.
Με τη λογική του 45αριού ενήργησαν οι διωκτικές αρχές και παρά το γεγονός ότι προϊστατο των ερευνών και παρίστατο κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, Εισαγγελικός λειτουργός. Έκανε λόγο κάποιος συνάδελφός μου γι αυτόν τον άνθρωπο που το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο παρέτεινε τη θητεία του ως επικεφαλής των ερευνών για την τρομοκρατία. Είναι γνωστές οι συνθήκες με τις οποίες παρετάθη η θητεία του κ. Διώτη σε αυτή τη θέση. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο.
Θέλω μόνο να πω ότι λίγες ώρες, όχι λίγες μέρες μετά την αποσωλήνωσή του και εν μέσω αυτής της τραγικής ιατρικής καταστάσεως στην οποίαν ευρίσκετο ο Σάββας Ξηρός, εισέβαλλαν οι ανακριτές, δεν θα αναφερθώ σε τρία άλλα πρόσωπα τα οποία εισέβαλλαν, εξαπατώντας αυτόν τον άνθρωπο, λέγοντάς του ότι είναι ο Στέλιος και ο Γιάννης χωρίς να δηλώσουν τις ιδιότητές τους, άλλωστε το καταθέτει ο συνεντευξιαζόμενος κ. Εισαγγελέας στην συνέντευξή του στο ΒΗΜΑgazino, δήλωσαν στην αρχή ότι είναι ο Στέλιος και ο Γιάννης και άρχισαν την ανάκριση.
Η πρώτη λοιπόν αθλιότητα η οποία υπήρξε και αυτή αφορά τους γιατρούς, είναι ότι κάποιοι γιατροί παρέδωσαν μέσα στην Εντατική Μονάδα έναν βαρύτατα τραυματισμένο μεταξύ ζωής και θανάτου στα χέρια των ανακριτών του, οι οποίοι μάλιστα δεν εμφανίστηκαν με την αληθή τους ιδιότητα. Αυτό συνέβη στις 5 του μηνός, 01:00 η ώρα, όπως δηλώνει η ΕΔΕ.
Κι επειδή ο κ. συνάδελφός μου κ. Ευαγγελάτος έκανε λόγο για την ΕΔΕ η οποία όλα τα σκεπάζει, όλα τα καλύπτει κατά την συνήθη τακτική των ΕΔΕ, θέλω να σας αναφέρω ένα παράδειγμα, από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ πάλι: Γνωστός καθηγητής και διαπρεπέστατος καθηγητής, δεν λέω το όνομά του, ο μεγαλύτερος μεταμοσχευτής που έχουμε εδώ στην Ελλάδα, ήταν γνωστό ότι εβίαζε συγγενείς ασθενών, εκβιάζοντάς τις ότι «αν δεν κάτσεις να κάνω αυτό που θέλω, δεν θα εγχειρήσω τον πατέρα σου, τον θείο σου, τον σύζυγό σου›.
Αυτό λοιπόν το θέμα ήταν πασίγνωστο, στον ιατρικό κόσμο κτλ. Εκ των 60 θυμάτων, 10 περίπου ετόλμησαν να το καταγγείλουν. Τα αρμόδια δικαστήριο, το Συμβούλιο Εφετών, παρέπεμψε αυτόν τον άνθρωπο για δέκα κακουργήματα, μεταξύ των οποίων έξι βιασμούς, παρ’ όλα αυτά η ένορκη διοικητική εξέταση την οποία διέταξε και εκεί κατέθεσαν δεκάδες ιατρών και νοσηλευτριών και νοσηλευτών κτλ., κατέληξε και στο συμπέρασμα ότι ο άθλιος αυτός καθηγητής ουδεμία απολύτως πράξη ποινικά αξιόλογη διέπραξε και τον απήλλαξε από κάθε κατηγορία. Το Συμβούλιο Εφετών βέβαια τον παραπέμπει για τα κακουργήματα αυτά που σας λέω.
Τα ίδια βλέπουμε βέβαια και στις ΕΔΕ που διατάσσει ο αρχηγός της αστυνομίας για διάφορα συμβαίνοντα στα Αστυνομικά Τμήματα, είναι γνωστά τα αποτελέσματα αυτών των ΕΔΕ. Εδώ λοιπόν συνέβη το εξής: Υπάρχει ένα νομικό, υπάρχει κι ένα ιατρικό πρόβλημα. Ο Σάββας Ξηρός, αυτόφωρο το έγκλημά του, σκάει μια βόμβα στα χέρια του, οδηγείται όπως οδηγείται. Φυσικά και δε θα δεχθώ την άποψη του συναδέλφου μου, του κ. Αναγνωστόπουλου ότι δεν ήταν δεκτικός συλλήψεως εκείνο το χρονικό διάστημα, διότι δεν μπορούσε να υπογράψει.
Εκείνο το χρονικό διάστημα κ.κ. Δικασταί, ο Σάββας Ξηρός ήταν ικανός να ανακρίνεται όλες τις νύχτες με δεδομένο ότι όλη την ημέρα ήταν υπό την συνεχή «παρενόχληση› των ιατρών για τις θεραπευτικές ανάγκες που υπήρχαν, όταν λοιπόν τελείωναν οι γιατροί που τον θεράπευαν, έμπαιναν τις νύχτες πάντα επί 8ωρα, οι ανακριτές και ανέκριναν.
Αυτό λοιπό το νομικό καθεστώς, αρχίζοντας από τα νομικά, το οποίο δεν επιτρέπει να προσεγγίζει δικηγόρους επί 40 ημέρες, το οποίο επιτρέπει να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως την 31/7 και ο Σάββας Ξηρός να συλληφθεί στις 7/8, διότι η αντιτρομοκρατική υπηρεσία η οποία έπρεπε να εκτελέσει το ένταλμα συλλήψεως επί μία εβδομάδα δεν γνώριζε πού είναι ο Σάββα Ξηρός και αφού τον έψαξε πολύ σε διάφορους χώρους τον βρήκε μετά 7 ημέρες στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και τον συνέλαβε, διότι την 8/8 ο κ. Ζερβομπεάκος είχε ορίσει ημερομηνία για απολογία, αυτά τα πράγματα, όχι μόνο δεν πείθουν κανέναν, αλλά σχολιάζονται και δυσμενέστατα και από όλο το νομικό κόσμο.
Ακούσατε και πολλές απόψεις και τις δύσκολες εκείνες μέρες της κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού, ότι κάποιοι νομικοί τόλμησαν και είπαν την άποψή τους, τώρα τη λένε σχεδόν όλοι και τη λέει όλος ο ελληνικός λαός ο οποίος έχει πεισθεί ότι εκείνη την ημέρα παραβιάστηκαν κατακτήσεις χρόνων μετά από αγώνες του ελληνικού λαού που είχαν σχέση με τα δικαιώματα του κατηγορουμένου, με τη δυνατότητά του να επικοινωνεί με τον δικηγόρο, με τη δυνατότητά του να απολογείται και να ανακρίνεται αβιάστως εν αρχή, αλλά και σε μια κατάσταση υγείας που να μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά που του ζητούσαν οι ανακριτές.
Ο Σάββας Ξηρός λοιπόν με δεδομένο ότι δεν έχει ακοή, δεν έχει όραση, δεν έχει αφή, δεν έχει γεύση, διότι του χορηγείται παρεντερική διατροφή, υπό τα δεδομένα αυτά, βρίσκεται σε μια πλήρη αισθητηριακή απομόνωση. Εγώ είμαι ειλικρινής, λέω δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα για τα φάρμακα και θα ήταν και ανόητο να κάθομαι να παλεύω να βρω τα φάρμακα, διότι οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά, την κάνουν τόσο τέλεια, που είναι πάρα πολύ δύσκολο και δεν έχεις και πρόσβαση να μπορέσεις να αποκαλύψεις τέτοια πράγματα.
¶λλωστε η απαγόρευση επικοινωνίας με τον δικηγόρο επί 40 ημέρες, αυτόν ακριβώς το στόχο είχε, για να μη μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα συμβαίνοντα μέσα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. Έχουμε την άποψη ότι αυτές τις συγκεκριμένες μέρες και υπό το καθεστώς της αισθητηριακής απομόνωσης το οποίο επιβεβαίωσαν οι δυο διακεκριμένοι ψυχίατροι ο κ. Χριστουδουλάκης ο οποίος μάλιστα είπε ότι οι συνέπειες αυτής αισθητηριακής απομόνωσης διαρκούν μέχρι 6 μήνες και η κα Μάτσα ίσως άγνωστη στο ευρύ κοινό –σας είπα ότι είναι διακεκριμένη ψυχίατρος με μεγάλη προσφορά σε αυτό τον τόπο- η οποία βεβαίωσε επίσης ότι οι συνέπειες αυτές συνεχίζονται για μακρύ χρονικό διάστημα, οδήγησαν και το Σάββα Ξηρό στο γραφείο του κ. Ζερβομπεάκου στις 8 Αυγούστου 2002.
Εγώ θέλω να είμαι ειλικρινής στο γραφείο του κ. Ζερβομπεάκου ούτε κουμπουροφόροι, ούτε μασκοφόροι υπήρχαν. Έγινε μια ανάκριση σύμφωνα με αυτά που προβλέπει η ποινική δικονομία, δεν αντιλήφθηκα καμία ιδιαίτερη παραβίαση. Εκείνο όμως το οποίο σας βεβαίωσε ο Σάββας Ξηρός από την αρχή και ήταν ξεκαθαρισμένος, ήταν ότι: εγώ όταν φύγω από τα χέρια τους, θα τα ανακαλέσω όλα αυτά τα οποία έχουν γράψει διότι αυτοί τα έγραψαν, ένα μυαλό τα έχει γράψει όλα και από ένα τυφλό και κουφό ανακρινόμενο ελήφθη μια υπογραφή η οποία είναι ένα «Σ› αν προσέξατε.
Από τότε με είχε διαβεβαιώσει ότι όταν μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, θα τα ανακαλέσει όλα. δηλαδή όταν φύγει από την εξουσία της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, όταν οδηγήθηκε στον κ. Ζερβομπεάκο εγώ του ζήτησα επίμονα και σας το δήλωσε εδώ, να επιφυλαχθεί για την κατάσταση της υγείας του. Ομως όταν έβγαινα εγώ, έμπαινε ο στρατηγός, όταν έβγαινα εγώ έμπαινε ο εισαγγελέας ο οποίος πλέον είχε αποκαλύψει και την ιδιότητά του.
Εκεί και υπό την επήρεια ακόμη αυτής της αισθητηριακής απομόνωσης και των απειλών που δεχόταν, πράγματι ο Σάββας Ξηρός κατέθεσε όσα κατέθεσε, χωρίς να υπάρχει η παρουσία αυτών των προσώπων που υπήρχαν στην άλλη ανακρίτρια.
Εδώ θέλω να επισημάνω το εξής: όταν σας λέγαμε ότι «Κάποια πράγματα παραβιάστηκαν και δεν επιτράπηκαν οι δικηγόροι›, μας απαντούσατε «Μα, εδώ έχουν παραιτηθεί των δικαιωμάτων τους και δεν θέλουν δικηγόρο› λες και τους γνωστοποιήθηκαν ποτέ τα δικαιώμάτά τους. Όταν σας λέγαμε «Μα ξέρετε υπήρχαν οπλισμένοι μέσα στον ανακριτή› μας απαντούσατε «Α πα πα αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν τουλάχιστον με δικαστές δεν συμβαίνουν›.
Όταν σας φέραμε το έγγραφο που τα αποδείκνυε όλα αυτά τα πράγματα, το έγγραφο το οποίο μάλιστα υπογράφει ο στρατηγός ο οποίος βεβαιώνει για την περίπτωση του ενός κ. Γιωτόπουλου ποιοι παρίστανται μέσα οπλισμένοι, άλλωστε τα βλέπαμε στην τηλεόραση με τις κουκούλες να τους τρέχουν και με τα τεράστια εκείνα όπλα, τότε πια ξέρετε ποια ήταν η άμυνα του κ. Εισαγγελέα; «Μην τα διαβάζετε αυτά, διότι ακόμη δεν έχει τελεσιδικίσει αυτή η δίωξη κατά των δημοσιογράφων. Όταν τελεσιδικίσει τότε μόνο μπορείτε κατά τη δικονομία να τα αναγνώσετε›.
Δηλαδή μπροστά σε αυτό το έγγραφο – βόμβα το οποίο θέσαμε υπόψη μας όταν προσπαθούσαμε επί 5 μήνες να σας αποδείξουμε αυτά τα πράγματα, η άμυνα ήταν ότι δικονομικά πάσχει η ανάγνωσή του. Κανένας άλλος ισχυρισμός. Διότι όλοι ξέρουμε την πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε τι συνέβη, όλοι ξέρουμε υπό ποίες συνθήκες οδηγήθηκε ο Σάββας Ξηρός στους ανακριτές, σε τι κατάσταση υγείας ήταν και πως ελήφθησαν αυτές οι προανακριτικές απολογίες.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και επειδή αυτές οι προβλέψεις τις κάνει και το Σύνταγμά μας για τα βασανιστήρια και την εξαθλίωση αυτή την οποία οδηγήθηκε ο Σάββας Ξηρός και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχω να πω κλείνοντας ότι για μας αυτές οι καταθέσεις υπό το ιατρικό και νομικό καθεστώς υπό το οποίο ελήφθησαν, δεν υπάρχουν. Ελήφθησαν παράνομα, ελήφθησαν από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί τι γίνεται.
Ο κύριος συνάδελφός μου πάλι ο κ. Ευαγγελάτος σας διάβασε την άποψη του κ. Στεφανή, ο οποίος λέει πράγματι ότι δεν υπάρχει φάρμακο που να αλλάζει την προσωπικότητα, αν και είναι Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας και πολύ καλά γνωρίζει και για την καταδίκη των ανθρώπων της CIA στον Καναδά, πολύ καλά γνωρίζει το τι συνέβη με τον Οτσαλάν, πολύ καλά γνωρίζει τι συμβαίνει στο Γκουαντανάμο και τι σημαίνει αισθητηριακή απομόνωση, γιατί αυτούς τους ανθρώπους τους έχουν δεμένα μάτια, αυτιά, χέρια, όμως δεν συμπλήρωσε με αυτή τη δήλωση του κ. Στεφανή, δεν την ολοκλήρωσε δηλαδή.
Ο κ. Στεφανής λοιπόν που εν πάση περιπτώσει δεν ανήκει και στο χώρο αυτών των κακών ανθρώπων ούτε συνοδοιπόρους τους είναι, βεβαιώνει ότι η ψυχολογική κατάσταση του Σάββα Ξηρού σε μια ορισμένη περίοδο ήταν τέτοια, που να μην αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Ένας άνθρωπος που δεν αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα, δε του γνωστοποιήθηκε κανένα από τα δικαιώματά του, δεν του επετράπη να επικοινωνήσει με δικηγόρο, παραβιάστηκαν όλα τα δικαιώματα του 100 επόμενα της Ποινικής Δικονομίας, δεν του γνωστοποιήθηκε καν η δικογραφία (Δικογραφία εμείς πήραμε μετά και την απολογία μας στον κ. Ζερβομπεάκο), είναι δυνατό αυτές οι απολογίες τους να ληφθούν σοβαρά υπόψη;
Θα κλείσω λέγοντας το εξής: στην Υπεράσπιση και ιδιαίτερα σε εμένα από τον κ. Λάμπρου τον κ. Εισαγγελέα διατυπώθηκε η άποψη ότι τον να εκφράζουμε τέτοιες απόψεις υπονομεύουμε τη δημοκρατία και τους θεσμούς. Εκείνο το οποίο έχω να πω είναι ότι όσοι συγκαλύπτουν αυτά τα εγκλήματα και είναι αποδεδειγμένα εγκλήματα αυτά σε βάρος του Σάββα Ξηρού, αυτοί υπονομεύουν τη δημοκρατία και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού που με τόσους κόπους και τόσους αγώνες, κατόρθωσαν να αποκτήσουν. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ακούγοντας όλες αυτές τις απορίες που εκφράσατε κ. Πρόεδρε για το αν πράγματι έχουν βάση όλα αυτά τα οποία ισχυρίζεται ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός και την περιποίηση της οποίας έτυχε ανακρινόμενος την περίοδο που νοσηλευόταν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, θα ήθελα να σας πω ότι κι εγώ ο ίδιος ένιωσα μεγάλη έκπληξη όταν εντελώς πρόσφατα, ψάχνοντας σε σχετικούς τόπους στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε μια περίπτωση η οποία είναι σχεδόν αντιγραφή της περίπτωσης Σάββα Ξηρού και αφορά έναν κατηγορούμενο για τρομοκρατία στην τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στα χέρια του οποίου τον Ιούνιο (και πάλι μήνα Ιούνιο) του έτους 1978 έσκασε πρόωρα μια βόμβα.
Ο κατηγορούμενος αυτός ονομάζεται Χέλμαν Φάιλινγκ και συνέβη το εξής το οποίο θέλω πολύ σύντομα -θα σας καταθέσω κι ένα σχετικό έγγραφο που μπόρεσα να βρω- να σας πω τι συνέβη. Διακομίστηκε βαριά τραυματίας σε παρακείμενο νοσοκομείο, εγχειρίστηκε και μετά την εγχείρηση αμέσως αφού αποσωληνώθηκε κι αυτός, μπήκε μέσα η γερμανική Αστυνομία με τις αντίστοιχες ανακριτικές υπηρεσίες και τους αντίστοιχους ανακριτικούς υπαλλήλους.
Ξεκινά μια διαδικασία την οποία ειλικρινά αν θα τη συγκρίνουμε με το Σάββα Ξηρό προσφέρει πάρα πολλά στοιχεία τα οποία θα έπρεπε κι εμάς να μας προβληματίσουν. Ο βαριά τραυματισμένος άνδρας, έγινε αμέσως αντικείμενο ανάκρισης, ουδέποτε συνελήφθη με τυπικό και νόμιμο τρόπο, τα φάρμακα που απαιτήθηκαν από τη βαριά κατάστασή του επέδρασαν στην αντιληπτική του ικανότητα χωρίς αυτό να αποθαρρύνει τους ανακριτές, για μέρες πολλές παρεμποδίστηκε να τον προσεγγίσει ο συνήγορος της επιλογής του, δεν ενημερώθηκε ο κρατούμενος για τα δικαιώματά του και φυσικά ποτέ δεν τα άσκησε, αφέθηκε στη φροντίδα των ανακριτών του.
Από την απολογία του ενοχοποιήθηκαν τουλάχιστον 2 άλλα άτομα, εκ των οποίων το ένα ήταν η σύντροφός του. 23 Ιουνίου του 1978, 24 ώρες μετά την εγχείρηση ο βαριά τραυματίας παλεύει ακόμη με το θάνατο, είναι συνδεδεμένος με πολυάριθμα σωληνάκια, του παρέχουν 4 αμπούλες Dipitolor, διευκολύνει τη διατύπωση σκέψεων μια θετική αντίληψη της πραγματικότητας καθώς και την αρρωστημένη μεταπήδηση από τη μια σκέψη στην άλλη. Το μέσο λειτούργησε πιεσμένος από τους ανακριτικούς υπαλλήλους.
Ενας γιατρός πιστοποιεί το πρωί μετά την εγχείριση ότι ο Φάιλινγκ είναι ικανός να δώσει κατάθεση. Ο ανωτέρω εισαγγελέας του Ομόσπονδου κράτους ο οποίος τον ανέκρινε αρχίζει αμέσως τη δουλειά και βάζει τον ετοιμοθάνατο να μιλάει. Ο εισαγγελέας και οι βοηθοί επισκέπτονται καθημερινά το κρεβάτι του αρρώστου.
Αυτά, είναι κύριε συνάδελφε από μια δικογραφία που σχηματίστηκε κατά του Χέρμαν Φάιλινγκ, θα σας αναφέρω την πηγή: είναι από μια δημοσίευση της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› είναι το ρεπορτάζ για την υπόθεση. Είναι ακριβώς αυτό που γράφει η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› από μια αίτηση που κατέθεσε ο δικηγόρος του Στέφαν Μπάιερ προκειμένου να απαλλαγεί από την ακροαματική διαδικασία ο πελάτης του.
Απλώς σαν περίπτωση μας ενδιαφέρει διότι νομίζω ότι ήδη θα έχει προξενήσει εντύπωση σε όσους έχουν τη διάθεση να ακούσουν την τόσο μεγάλη ομοιότητα. Τι συνέβη όμως; Γιατί μπήκαν μέσα και γιατί ήταν τόσο ανυπόμονοι οι ανακριτικοί υπάλληλοι να υφαρπάξουν αμέσως από το στόμα ενός ετοιμοθάνατου ό,τι στοιχεία ήθελαν; Για πολλά χρόνια η Ομοσπονδιακή υπηρεσία ασφαλείας είχε υποτιμήσει την επικινδυνότητα της Οργάνωσης «Επαναστατικοί Πυρήνες› στην οποία ανήκε ο Φάιλινγκ και δεν συνέλεγε καν στοιχεία. Ήθελαν λοιπόν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος της έρευνας. Χαμένο έδαφος στις έρευνες, κάτι μας θυμίζει. 27 χρόνια δεν είχαμε κάνει τίποτα.
Ο κρατούμενος απομονώθηκε από κάθε ανεπιθύμητη επαφή χωρίς να εκδοθεί ουδέποτε ένταλμα σύλληψης, αρνούντας στο δικηγόρο ακόμη και τηλεφωνική επαφή. Σήμερα ο Φάιλινγκ νιώθει τύψεις επειδή απευθύνεται για τις κατηγορίες τις βάρος φίλων του, ακόμη και της αρραβωνιαστικιάς του. Αγωνίζεται να μην γίνουν δεκτές οι καταθέσεις του.
Απλώς σας ενημερώνω ότι η περίπτωση αυτή απασχόλησε διότι του απόδωσαν την ιδιότητα του συγκατηγορουμένου για να μην μπορέσει να κάνει χρήση του δικαιώματος άρνησης της κατάθεσης επιβαρυντικής για τη σύντροφο της ζωής του και αρραβωνιαστικιάς και επέμεναν έναν άνθρωπο ο οποίος έχασε στην έκρηξη αυτή (η τραυματολογία είναι εντελώς αντίστοιχη του Σάββα Ξηρού λίγο πιο βαριά) δύο πόδια και τα δυο του μάτια και είχε αντίστοιχες με το Σάββα Ξηρό κακώσεις στις κοιλότητες του κρανίου καθώς επίσης και μια εγκεφαλική κάκωση, η οποία δεν μπόρεσε να διευκρινιστεί αμέσως από τους γιατρούς να βρεθεί και βρέθηκε αργότερα.
Παραπέμπω απλώς στον κ. Πιταρίδη, ο οποίος είπε ότι εκείνη τη στιγμή εγώ μπήκα μέσα και τον ρώτησα «Σάββα ποιος είσαι, πως σε λένε› μόνο για να κρίνω αν είχε καμιά εγκεφαλική κάκωση, διότι η αξονική τομογραφία που του κάναμε δεν αρκούσε, έπρεπε να του κάνουμε πολύ περισσότερες εξετάσεις αν θέλαμε να αποκλείσουμε εντελώς το ενδεχόμενο αυτό.
Ενδεχόμενο το οποίο παρενθέτως λέγω ότι ποτέ δεν διευκρινίστηκε και ότι μπορεί και τώρα με μια κατάλληλη εξέταση να αποδειχθεί ότι ο Σάββας Ξηρός ανάμεσα στα άλλα που είχε, είχε και μια εγκεφαλική κάκωση. Γιατί να μην την έχει; Βόμβα ήταν αυτή, στα χέρια του έσκασε.
